Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Góraj (spr.), Sędziowie WSA Danuta Kania, Ewa Pisula-Dąbrowska, Protokolant referent stażysta Małgorzata Ciach, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi R. G. na uchwałę Rady Powiatu [...] z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odwołania Wiceprzewodniczącego Rady Powiatu 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; 2. stwierdza, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w całości; 3. zasądza od Rady Powiatu [...] na rzecz skarżącego R. G. kwotę 300 (słownie: trzysta) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uchwałą z [...] kwietnia 2014 r. Rada Powiatu [...] odwołała radnego R. G. z funkcji [...], powołując w uzasadnieniu przepisy art. 14 ust. 4 ustawy o samorządzie powiatowym i § 11 ust. 4 Statutu Powiatu [...].

R. G. wniósł do organu wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Następnie wywiódł skargę do tutejszego Sądu, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności. Zarzucił organowi dopuszczenie się szeregu naruszeń prawa, polegających m.in. na:

- nierozpoznaniu jego rezygnacji z funkcji [...] ,

- niepoddaniu projektu uchwały w sprawie jego odwołania opiniowaniu przez Zarząd Powiatu i właściwe Komisje,

- niewłaściwe podanie wyników głosowania nad punktem wprowadzającym punkt w sprawie odwołania pod obrady Rady,

- brak merytorycznej dyskusji nad projektem uchwały,

- niedopuszczenie do głosu Dyrektora Biura Poselskiego Poseł M. G.,

- niepodanie publiczne wyników głosowania nad wyborem Komisji Skrutacyjnej,

- brak zakończenia zgłaszania kandydatów do Komisji Skrutacyjnej,

- brak zademonstrowania faktu, że urna do głosowania jest pusta,

- niewłaściwe przygotowanie kart do głosowania bez uwzględnienia opcji wstrzymania się od głosu,

- brak głosowania nad uchwałą o konkretnej nazwie i numerze.

Skarżący poddał też w wątpliwość zasadność głosowania tajnego.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podnosząc że kwestionowana uchwała została podjęta zgodnie z wymogami prawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią przepisu art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem skarżonej decyzji administracyjnej, zaś w myśl art. 3 § 2 pkt 6, poprzez kontrolę aktów organów jednostek samorządu terytorialnego. Jest więc to kontrola legalności rozstrzygnięcia zapadłego w postępowaniu administracyjnym, z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i procesowym.

Oceniając przedmiotową uchwałę według powyższych kryteriów, uznać należy, iż powinna zostać wyeliminowana z obrotu prawnego jako wadliwa.

W realiach niniejszej sprawy jej istota sprowadzała się do oceny tego, czy kwestionowana uchwała została podjęta zgodnie z przepisami prawa. Przy czym chodzi tu nie tylko o przepisy prawa powszechnie obowiązującego, czyli o ustawy, ale także o przepisy wewnętrzne, wydane w ramach upoważnienia ustawowego, a regulujące zasady działania organu - czyli, jak to ma miejsce w niniejszej sprawie, Statut Powiatu [...] i Regulamin Rady Powiatu [...].

Jak wynika z treści załączonego przez organ do akt administracyjnych tekstu wyżej wspomnianego Regulaminu, jego Rozdział 6 zawiera przepisy regulujące tryb podejmowania uchwał przez Radę Powiatu. Zgodnie z § 30 ust. 3 powyższego aktu prawnego, projekty uchwał zgłoszone przez co najmniej 4 radnych, wymagają zaopiniowania przez Zarząd Powiatu. Użyte przez prawodawcę sformułowanie "wymagają" jest określeniem typu stanowczego. Oznacza ono bezwzględną konieczność (oblig) dokonania określonych działań. Tak więc na poprawność proceduralną podejmowanych uchwał wpływa fakt zastosowania się przez Radę Powiatu, przy podejmowaniu uchwał, do ww. wymogów. Inaczej rzecz ujmując, niezastosowanie się do omawianych, obligatoryjnych wymagań sprawia, iż uchwała nie będzie mogła być uznana za podjętą poprawnie, tj. zgodnie z prawem.

Dodatkowo podkreślić należy, że zakres przedmiotowy omawianego § 30 ust. 3 jest bardzo szeroki. Posłużenie się przez prawodawcę określeniem "projekty uchwał" oznacza, iż procedura opisana w ww. przepisie dotyczy wszystkich projektów uchwał zgłaszanych przez podmioty w nim opisane.

Badając skarżoną uchwałę należało także odnieść się do ust. 2 § 30 Regulaminu Rady Powiatu [...]. Zgodnie z jego brzmieniem projekty uchwał powinny być zaopiniowane przez właściwe Komisje Rady. Sformułowanie "powinny" nie jest już określeniem tak stanowczym, jak określenie "wymagają". Oznacza to, że nie zachodzi bezwzględna konieczność opiniowania każdego projektu uchwały przez właściwe Komisje Rady. Nie mniej jednak każdy przypadek odstępstwa od procedury określonej w ust. 2 § 30 powinien być w sposób wyczerpujący uzasadniony. Organ winien wyjaśnić powody, dla których nie zastosował się do powinności nałożonych na niego mocą omawianego przepisu. Brak zaś takiego uzasadnienia sprawia, że niemożliwą staje się ocena przez odbiorców uchwały, jak też przez Sąd Administracyjny prawidłowości i zasadności odstąpienia od procedury wynikającej z Regulaminu. To zaś sprawia, iż również z tego punktu widzenia taka uchwała jawi się jako niepoprawna.

Przechodząc do materii niniejszej sprawy wskazać należy, że okolicznością wynikającą z materiału dowodowego było to, iż projekt skarżonej uchwały nie został przedstawiony do zaopiniowania przez Zarząd Powiatu. Nie został też zaopiniowany przez właściwą Komisję Rady i nie umotywowano w uzasadnieniu uchwały powodów, dla których odstąpiono od tej powinności przy jej uchwalaniu. Powyższe sprawia, że skarżona uchwała jawi się jako sprzeczna z prawem i w związku z tym powinna być wyeliminowana z obrotu prawnego.

Na marginesie podkreślić należało, iż treść Regulaminu Rady Powiatu [...] załączona przez organ do akt administracyjnych sprawy nie zawierała przepisów powoływanych przez organ dla wykazania braku konieczności opiniowania kwestionowanej uchwały. Rozpoznając sprawę tutejszy Sąd miał zaś prawo przypuszczać, że organ załączył do akt sprawy poprawny tekst aktu prawa miejscowego regulującego sporną materię.

W tym stanie sprawy, uwzględniając fakt, że od dnia podjęcia skarżonej uchwały nie minął jeszcze rok, zgodnie z art. 79 ust. 1 w zw. z art. 82 ust. 1 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2013 r., poz. 595), należało orzec, jak w sentencji wyroku.

Wobec powyższego, tutejszy Sąd nie odnosił się już szczegółowo do pozostałych zarzutów podniesionych w skardze. Wystarczającym była ich ocena przez pryzmat art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który uzależnia możliwość uwzględnienia skargi od stwierdzenia naruszenia prawa, mającego wpływ na wynik sprawy. Co zaś się tyczy zarzucanych w skardze naruszeń, to tutejszy Sąd uznał, że nawet jeśli miały miejsce, to nie wpływały one na wynik sprawy.

W związku z powyższym, uznając że skarżona uchwała jest sprzeczna z prawem, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w pkt 1 wyroku, na podstawie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) w zw. z art. 79 ust. 1 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2013 r., poz. 595).

Rozstrzygnięcie zawarte w pkt 2 wyroku zostało wydane w myśl art. 152 powołanej ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.