1. Wyrokiem z 23 lutego 2011 r., III SA/Po 792/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w poznaniu uchylił zaskarżoną przez E. M. i W. M. decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z 5 października 2010 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2005 r. Jednocześnie zasądził w pkt II wyroku od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżących kwotę 297 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Sąd powołał się na treść art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.).
2. Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem skarżący wnieśli zażalenie na postanowienie w przedmiocie zwrotu kosztów postępowania sądowego, zarzucając naruszenie art. 200, art. 203 pkt 1, art. 205 § 2, art. 209 oraz art. 141 § 4 p.p.s.a.
W związku z tak postawionymi zarzutami wniesiono o zmianę zasądzonych na rzecz skarżących kosztów postępowania poprzez zasądzenie wynagrodzenia pełnomocnika w kwocie 540 zł, a nie tylko kwoty minimalnej w wysokości 180 zł oraz wpisu w wysokości 100 zł i opłaty skarbowej w wysokości 17 zł, razem 657 zł oraz niezbędnych kosztów niniejszego postępowania zażaleniowego przed NSA w kwocie 370 zł i zwrotu wpisu od zażalenia w wysokości 100 zł.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
3. Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 194 § 1 pkt 9 p.p.s.a. zażalenie przysługuje na postanowienia, których przedmiotem jest zwrot kosztów postępowania, jeżeli strona nie wnosi skargi kasacyjnej. W niniejszej sprawie mamy do czynienia z taką sytuacją. Nie ulega wątpliwości Naczelnego Sądu Administracyjnego, iż postanowienie o zasądzeniu zwrotu kosztów postępowania sądowego w wyniku uwzględnienia skargi przez wojewódzki sąd administracyjny (art. 209 p.p.s.a.) wymaga podania w uzasadnieniu orzeczenia podstawy prawnej podjętego w tym zakresie rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienia. Obowiązek taki wynika z art. 166 w zw. z art. 141 § 4 p.p.s.a. W niniejszej sprawie Sąd pierwszej instancji w sposób niezwykle enigmatyczny odniósł się w uzasadnieniu wyroku do kwestii zasądzonych kosztów. Ograniczono się do stwierdzenia, że wydano je na podstawie art. 200 p.p.s.a. Niewątpliwie to uzasadnienie nie spełnia wymogów określonych w art. 141 § 4 p.p.s.a. Wypełnienie przesłanek określonych w tej normie prawnej daje rękojmię, iż sąd administracyjny dołożył należytej staranności przy podejmowaniu zaskarżonego rozstrzygnięcia. Umożliwia ono również Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu ocenę zasadności przesłanek, na których oparto zaskarżone orzeczenie. Tak lakoniczne uzasadnienie rozstrzygnięcia w zakresie kosztów postępowania sądowego w istocie uniemożliwia kontrolę zaskarżonego postanowienia przez Naczelny Sąd Administracyjny. Dlatego w sytuacji, gdy uzasadnienie zaskarżonego postanowienia o kosztach postępowania, zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, nie spełnia wymogów określonych w art. 141 § 4 p.p.s.a., orzeczenie to uchyla się spod kontroli instancyjnej Naczelnego Sądu Administracyjnego, czyniąc niemożliwym zbadanie prawidłowości obliczenia wysokości zasądzonych kosztów postępowania.
Z tych wszystkich względów Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżone postanowienie na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.
Wniosek o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, nie znalazł w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego uzasadnienia prawnego, bowiem niniejsze postanowienie nie mieści się w katalogu orzeczeń z art. 209 p.p.s.a.
