Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Wroczyński (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Justyna Mazur, Sędzia WSA Iwona Szymanowicz- Nowak, Protokolant sekretarz sądowy Karolina Sikora, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 września 2020 r. w Radomiu sprawy ze skargi Z. G. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] lutego 2020 r. nr [...] w przedmiocie zmiany przebiegu granicy ewidencyjnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego na rzecz skarżącej Z.G. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Syg. akt VIII SA/Wa 264/20

Uzasadnienie

Zaskarżona decyzją z dnia [...] lutego 2020 roku, nr [...] [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego( DZ.U z 2018 roku, poz. 2096 ze zm. dalej kpa), art. 7b pkt 2 ustawy z 17 maja 1989 roku Prawo geodezyjne i kartograficzne ( DZ.U z 2019 r, poz. 725 ze zm. dalej jako ustawa) w wyniku ponownego rozpatrzenia odwołania Z. G. od decyzji Starosty [...] nr [...] z dnia [...] września 2018 roku w sprawie rozpatrzenia zarzutów do modernizacji ewidencji gruntów i budynków przeprowadzonej w obrębie W. W., dotyczących przebiegu granicy między działką ewidencyjną nr [...], a działka ewidencyjną nr [...] w tym obrębie – uchylił zaskarżoną decyzję i orzekł o zmianie przebiegu granicy ewidencyjnej pomiędzy działkami nr [...] i nr [...] położonymi w W. W., gmina W., wykazanej w operacie przyjętym do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego za nr [...], zgodnie z jej przebiegiem ustalonym podczas czynności geodezyjnych przeprowadzonych w dniu [...] maja 2014 roku tj. przez punkty nr [...],[...],[...],[...],[...],[...].

Podstawą rozstrzygnięcia były następujące ustalenia faktyczne i ocena prawna.

W latach 2012 – 2013 na obszarze obrębu W. W., gmina W. Starosta [...] przeprowadził prace związane z modernizacją ewidencji gruntów i budynków, zgodnie z procedurą z art. 24a ustawy. Z materiału dowodowego wynika, iż Z. G. właścicielka działek o numerach ewidencyjnych – [...],[...],[...],[...] i [...] położonych w obrębie W. W., po zapoznaniu się z treścią wyłożonego projektu operatu, zgłosiła uwagi dotyczące jej działek ewidencyjnych zarówno w zakresie oznaczenia użytku, jak i przebiegu granicy. Jedna z uwag dotyczyła nieprawidłowego przebiegu granicy między działką nr [...], a sąsiednią działką o numerze ewidencyjnym [...] stanowiącą własność A. i J. S..

W związku z nieuwzględnieniem zgłoszonych uwag Z. G. pismem z dnia 9 lutego 2014 roku zgłosiła zarzuty do operatu opisowo – kartograficznego stanowiącego wynik przeprowadzonej modernizacji ewidencji gruntów i budynków.

W trybie rozpatrzenia zarzutów do projektu organ nie uwzględnił zarzutu dotyczącego przebiegu granicy pomiędzy działką nr [...] i działką nr [...]. Natomiast pozostałe uwagi bądź uwzględnił albo rozpatrzył w odrębnych postępowaniach. W celu określenia przebiegu tych granic, wykonawca modernizacji dokonał w dniu [...] maja 2014 roku, w ramach rękojmi obejmującej wykonaną modernizację ewidencji gruntów i budynków, ustalenia przebiegu pomiędzy działkami nr [...] i [...]. Granica została ustalona według ostatniego spokojnego stanu posiadania po istniejących śladach granicznych oraz istniejącej w terenie wyraźnej miedzy od punktu [...] do pkt [...]. Z czynności ustalenia granic wykonawca sporządził operat techniczny, który po kontroli został przyjęty do zasobu geodezyjnego w dniu [...] czerwca 2014 roku i zaewidencjonowany pod numerem [...]. Protokół graniczny został podpisany tylko przez A. i J. S..

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 roku Starosta [...] orzekł o uwzględnieniu zarzutu zgłoszonego przez Z. G. dotyczącego oznaczenia granicy jej działki nr [...] z działką nr [...] położonej w obrębie W. W..

Odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji złożyła Z. G..

Organ odwoławczy decyzją z dnia [...] grudnia 2014 roku uchylił zaskarżoną decyzję i sprawę przekazał do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.

Z. G. złożyła skargę na decyzję organu odwoławczego do sądu administracyjnego, który wyrokiem z dnia 7 października 2015 roku, syg. akt VIII SA/Wa 140/15 uchylił decyzję organu odwoławczego oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.

Sąd wskazał, aby ponownie rozpoznając sprawę organ pierwszej instancji zlecił wykonawcy modernizacji powtórzenie postępowania wyjaśniającego w zakresie zgłoszonego przez skarżącą zarzutu. Argumentował, iż należy przeprowadzić czynności ustalenia granic działek ewidencyjnych o numerach [...] i [...] zgodnie z treścią § 38 i 39 rozporządzenia z dnia 29 marca 2001 roku w sprawie ewidencji gruntów budynków( DZ.U z 2015 roku poz. 542 ze zm. dalej rozporządzenie ). Jeśli właściciele nadal będą kwestionować granicę przebieg granic, powinni podpisać protokół z tych czynności według aktualnego wzoru obowiązującego od 31 grudnia 2013 roku. Następnie wykonawca winien sporządzić stosowną dokumentację w postaci wykazu zmian danych ewidencyjnych oraz załącznik graficzny, które będą stanowiły podstawę do wydania przez organ decyzji w trybie art. 24a ust.10 ustawy.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy decyzja z dnia [...] października 2016 roku, nr [...] Starosta [...] odrzucił zarzut Z. G. (zgłoszony w przewidzianym terminie) o treści - ,, nie została prawidłowo oznaczona granica mojej działki nr [...] obręb W. W. z sąsiednią działką nr [...], gdyż inaczej ona przebiega w rzeczywistości, odległość budynku znajdującego się na działce nr [...] od działki nr [...] zaznaczona w projekcie operatu jest większa niż odległość w terenie, ogrodzenie działki sąsiedniej nr [...] również nie jest prawidłowo zaznaczone w projekcie operatu, gdyż w całości znajduje się na działce [...], co nie jest zgodne z rzeczywistym stanem w terenie, gdzie ogrodzenie miejscami znajduje się również na mojej działce nr [...]. Proszę o dostosowanie danych z terenu do mapy, że nie została prawidłowo oznaczona granica jej działki nr [...] położonej w obrębie W. W. z działką nr [...], która inaczej przebiega w terenie i na mapie ‘’.

Z. G. w dniu [...] listopada 2016 roku złożyła odwołanie od decyzji Starosty.

Organ odwoławczy decyzją nr [...] z [...] lutego 2017 roku uchylił zaskarżoną decyzję w całości i sprawę przekazał do ponownego rozpatrzenia.

W uzasadnieniu decyzji organ podnosił, iż ustalenie przebiegu granic działek nr [...] i [...] zostało przeprowadzone w dniu [...] lipca 2016 roku i wynika z niego, że przebieg granicy został ustalony na podstawie ostatniego spokojnego stanu posiadania i został zaakceptowany przez strony jedynie od punktu [...] do punktu [...]przedstawionych na szkicu nr 2. Na pozostałym odcinku granica została uznana za sporną. Organ odwoławczy uznał protokół za niespójny, gdyż treść protokołu stoi w sprzeczności z zapisami w sprawozdaniu technicznym z opracowania [...]. Wskazano w nim, że są to wyniki ustaleń dla przedmiotowych działek z dnia [...] maja 2014 roku.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Starosta [...] decyzją z dnia [...] września 2018 roku, nr [...] ponownie odrzucił zarzut Z. G. w sprawie modernizacji ewidencji gruntów i budynków w zakresie granicy pomiędzy działkami nr [...] i [...] obrębu W. W..

Powyższe rozstrzygnięcie zaskarżyła Z. G. zarzucając naruszenie art. 7, 8.9,12,35,36,75,76,77,80 kpa oraz art. 12b, art. 24 ust.2a i 2b, art. 24a ustawy oraz przepisów §§ 54,55,82 rozporządzenia.

Zarzuciła, że w opisie dotychczasowego przebiegu sprawy wystąpiły nieprawdziwe twierdzenia i nieścisłości. Nie wskazano jakie były przyczyny niepodpisania przez skarżącą protokołu z ustalenia granic. Wskazywała, iż powinny być ustalone wszystkie granice – w tym działki [...] i [...] zwłaszcza, że ani [...] maja 2014 roku, ani [...] lipca 2016 roku nie wskazano punków określających przebieg granicy działki nr [...] z rowem – działką nr [...]. Wskazała, że zalecenia WSA w wyroku o syg. akt VIII SA/Wa 140/15 dotyczyły przeprowadzenia przez wykonawcę postępowania wyjaśniającego w zakresie zarzutu zgłoszonego przez skarżącą, a jej zarzut nie dotyczył działek nr [...] i [...]. Spór w zakresie granic działek [...] i [...] jak i działki nr [...] został wywołany przez prace geodezyjne, a sporu granicznego w zakresie działki nr [...] nie można było stwierdzić ponieważ właściciele działek sąsiadujących nie byli obecni w czasie ich pomiarów.

W związku z powyższym organ odwoławczy wydał decyzję nr [...] z dnia [...] listopada 2018 roku, którą to decyzją uchylił decyzję Starosty [...] nr [...] z dnia [...] września 2018 roku i orzekł o:

- zmianie przebiegu granicy ewidencyjnej pomiędzy działkami nr [...] i nr [...] położonymi w W. W. gmina W. wykazanej w projekcie operatu opisowo – kartograficznego, zgodnie z jej przebiegiem w terenie ustalonym podczas czynności ustalenia przebiegu granicami działki nr [...] i [...] w dniu [...] maja 2014 roku;

- o przebiegu granic między działkami nr [...] i [...] oraz [...] i [...], nie będącymi przedmiotem zarzutu, zgodnie z operatem źródłowym do założenia ewidencji gruntów i budynków nr [...], bez oznaczenia granic jako sporne.

Skargę na decyzję organu odwoławczego wniosła Z. G. w zakresie punktu 1 tj. dotyczącym przebiegu granicy ewidencyjnej pomiędzy działkami nr [...] i [...] położonymi w W. W..

Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 4 września 2019 roku w sprawie VIII SA/Wa 140/19 uchylił zaskarżoną decyzję w punkcie 1 wskazując, że organ administracyjny winien zrealizować wytyczne Sądu zawarte w wyroku o syg. akt VIII SA/Wa 140/15, czego nie dopełnił.

Nadto Sąd wskazał, że operat techniczny jest dokumentem stanowiącym podstawę decyzji, a nie oświadczenia skarżącej.

Organ odwoławczy ponownie rozpoznając sprawę wskazał, że w związku z rozpatrzeniem zarzutu ustalenie przebiegu granic działek zostało przeprowadzone w ramach rękojmi w 2014 roku i ponownie 2016 roku w ramach uzupełniającego opracowania wykonawcy modernizacji ewidencji gruntów i budynków. Protokół z czynności ustalenia granic, w zakresie zgłoszonego zarzutu został ustalony na podstawie ostatniego spokojnego stanu posiadania i zaakceptowany przez strony jedynie od punktu [...] przez punkt [...] do punktu [...] określających przebieg granic między działką nr [...] a działka nr [...] we wsi W. W.. Na opisanym fragmencie granica biegnie wzdłuż ogrodzenia i widocznej miedzy, z tym, że z pism skarżącej wynika, iż nie ma pewności czy jest poprawna. Przebieg został wykazany zgodnie z pomiarami przeprowadzonymi w dniu [...] maja 2014 roku i [...] lipca 2016 roku i nie uległ zmianie.

Organ podnosił, iż wykonawca w trakcie prac geodezyjnych prowadzonych na gruncie w 2016 roku wykorzystał współrzędne punktów granicznych, jakie zostały określone w opracowaniu przyjętym do zasobu geodezyjnego i kartograficznego za nr [...] w dniu [...] czerwca 2014 roku. Granica w opracowaniu z 2014 roku została ustalona w oparciu o spokojny stan posiadania zaakceptowany przez właścicieli sąsiadujących gruntów tj. skarżącą i A. i J. S.. W ocenie organu praca została wykonana poprawnie merytorycznie, a jedynym mankamentem było sporządzenie protokołu ustalenia przebiegu granic na nieaktualnym formularzu. W trakcie prac geodezyjnych w 2016 roku wykonawca sporządził protokół ustalenia przebiegu granic na odpowiednim formularzu.

Organ zauważył, iż w prowadzonej modernizacji ewidencji gruntów i budynków na obszarze W. W. nie podejmowano prac związanych z ustaleniem przebiegu granic wszystkich działek ewidencyjnych, a jedynie tych które były w kolizji z budynkami. Numeryczna mapa ewidencyjna powstała w wyniku wektoryzacji ortofotomapy w trybie modernizacyjnym została uzupełniona o zgromadzone dane pomiarowe i opisowe. W rozpatrywanej sprawie nie zachodziła kolizja granicy z budynkiem, a więc przebieg granic nie podlegał ustaleniu w ramach prac modernizacyjnych.

Uwzględniając zgłoszony zarzut zmiana przebiegu granicy nastąpiła z urzędu w drodze czynności materialno – technicznej na podstawie dokumentów wchodzących w skład operatu technicznego przyjętego do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego z dnia 11 czerwca 2014 roku oraz z dnia 10 października 2016 roku. Jak wynika z treści art. 24a ust.11 ustawy do czasu ostatecznego zakończenia postępowania w stosunku do gruntów, których dotyczą zarzuty dane ujawnione w operacie opisowo – kartograficznym nie są wiążące.

W sytuacji niezadowolenia z przebiegu granic mogą wystąpić z wnioskiem o rozgraniczenie nieruchomości.

Skargę na decyzję organu odwoławczego wniosła Z. G..

Zaskarżonej decyzji zarzucała przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy oraz przepisów prawa materialnego.

- art. 107 § 1 pkt 7 kpa poprzez niepodanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia, a jedynie podstawę prawną uchylenia decyzji organu pierwszej instancji;

- art. 24a ustawy ponieważ uznano, że zmiana granicy nastąpiła z urzędu w drodze czynności materialno - technicznej podczas gdy zgłosiła w ustawowym terminie zarzuty do modernizacji ewidencji gruntów i budynków;

- §35 pkt 5 i 6 rozporządzenia poprzez brak załączenia zgłoszonej przez skarżącą dokumentacji;

- § 46 rozporządzenia ponieważ uznano, że w przypadku zmiany przebiegu tylko jednej z granic działki , czyli zmiany numerycznego opisu granic sporządzenie wykazu zmian danych ewidencyjnych jest niemożliwe;

- § 56 pkt rozporządzenia ponieważ uznano, iż Starosta [...] przeprowadził prace związane z modernizacją ewidencji gruntów i budynków podczas gdy przeprowadził kompleksową modernizację ewidencji gruntów i budynków;

- § 82 rozporządzenia poprzez brak zastosowania wskazanego przepisu;

- § 85 rozporządzenia w związku z art. 26 ust.2 ustawy w brzmieniu obowiązującym podczas przeprowadzenia modernizacji ponieważ uznano, że nie zachodziła potrzeba sporządzenia wykazu zmian danych ewidencyjnych, a obowiązujące w tym brzmieniu § 61 i § 62 rozporządzenia nie były przeszkodą do sporządzenia wykazu zmian danych ewidencyjnych;

- art. 6,7,77,80 kpa ponieważ nie rozpatrzono sprawy zgodnie z prawem w sposób wyczerpujący i nie uwzględniono wszystkich dowodów.

Skarżąca wnosiła o uchylenie zaskarżonej decyzji.

W odpowiedzi na skargę organ wnosił o jej oddalenie podtrzymując stanowisko zaprezentowane w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), Sąd sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem (legalności). Ocenie Sądu podlegają zatem zgodność aktów administracyjnych (w tym przypadku decyzji), zarówno z przepisami prawa materialnego, jak i procesowego. Kontrola sądów administracyjnych ogranicza się więc do zbadania, czy organy administracji w toku rozpoznawanej sprawy nie naruszyły prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na jej wynik. Ocena ta dokonywana jest według stanu prawnego i na podstawie akt sprawy istniejących w dniu wydania zaskarżonego aktu. Zgodnie z art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) – dalej p.p.s.a., Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Nie może przy tym wydać orzeczenia na niekorzyść strony skarżącej, chyba że dopatrzy się naruszenia prawa skutkującego stwierdzeniem nieważności zaskarżonego aktu lub czynności.

Dokonując oceny legalności zaskarżonej decyzji, sąd każdorazowo obowiązany jest w pierwszej kolejności zbadać, czy postępowanie administracyjne zostało prawidłowo przeprowadzone w sprawie przez właściwe organy administracji publicznej. Obowiązany jest przy tym ocenić, czy w sprawie został prawidłowo ustalony stan faktyczny, czy stronie skarżącej organy zapewniły możliwość uczestniczenia w postępowaniu, a także czy organy dokonały prawidłowej wykładni mających zastosowanie w sprawie przepisów materialnoprawnych.

Należy zauważyć, że postępowanie administracyjne jest zorganizowanym procesem stosowania prawa, który obejmuje następujące etapy:

a) ustalenie, jak norma obowiązuje w znaczeniu dostatecznie określonym na potrzeby rozstrzygnięcia;

b) uznanie za udowodniony fakt na podstawie określonych materiałów i w oparciu o przyjętą teorię dowodów;

c) subsumpcja faktu uznanego za udowodniony, pod stosowaną normę prawną;

d)wiążące ustalenie konsekwencji prawnych faktu uznanego za udowodniony na podstawie stosowanej normy.

W ocenie Sądu biorąc pod uwagę wyżej przedstawione kryteria należy uznać, iż przedmiotowa skarga zasługuje na uwzględnienie, choć nie końca z przyczyn podniesionych w zarzutach skargi.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż zgodnie z art. 153 p.p.s.a. organy i Sąd rozpatrujący skargę związane są oceną prawną i wskazaniami co do dalszego prowadzenia postępowania.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż art. 24a ust.9 ustawy przewiduje zgłaszanie zarzutów w określonym terminie od dnia ogłoszenia informacji, o której mowa w ust.8. W przepisie tym chodzi o operat, powstały w toku postępowania mającego na celu modernizację ewidencji. Przepis ten należy wykładać w ten sposób, że tryb zgłaszania zarzutów przewidziany w art. 24a ust.9 ustawy dotyczy tylko nowych danych wynikających z modernizacji operatu ewidencji gruntów i budynków. Takie rozumowanie znajduje oparcie w regulacji dotyczącej składania zastrzeżeń do prowadzonej modernizacji na etapie wyłożenia projektu operatu, która przewiduje możliwość składania uwag do danych ujawnionych w projekcie operatu – ust.6 omawianego przepisu. Za przedstawionym rozumieniem art. 24a ust.9 ustawy przemawia nie tylko dyrektywa językowa ale także systemowa i funkcjonalna. Regulacja ustawy nie daje racjonalnych podstaw do przyjęcia poglądu, iż zamiarem ustawodawcy było by przy okazji modernizacji ewidencji gruntów i budynków można było skutecznie podnieść wszelkie zarzuty będące poza zakresem i przedmiotem prowadzonej modernizacji( por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 maja 2018 roku, I OSK 2778/17).

Przenosząc to stanowisko na grunt niniejszej sprawy należy zauważyć, iż organ odwoławczy sam wskazuje, iż w ramach prowadzonej modernizacji ewidencji gruntów i budynków na obszarze W. W. nie podejmowano prac związanych z ustaleniem przebiegu wszystkich granic działek ewidencyjnych, a jedynie tych, które były w kolizji z budynkami. W rozpatrywanej sprawie nie zachodziła kolizja granicy z budynkiem, a więc przebieg granic nie podlegał ustaleniu w ramach prac modernizacyjnych( k- 9 uzasadnienia zaskarżonej decyzji). Taka sytuacja oznaczała, iż prowadzona modernizacja nie wprowadziła żadnych zmian ewidencyjnych co do przebiegu granicy między działkami nr [...] i [...]. W tej sytuacji zarzut co modernizacji zgłoszony przez Z. G. nie żadnych usprawiedliwionych podstaw i powinien zostać nieuwzględniony z przyczyn formalnych. Fakt ewentualnego sporu co do przebiegu granicy powinien mieć miejsce w sprawie o rozgraniczenie, a nie trybie zarzutu do modernizacji.

Organ jednak w sposób niezrozumiały prowadził postępowanie związane z wprowadzeniem nowych danych co do przebiegu granicy pomiędzy działkami nr [...] i nr [...] w ramach zarzutu do modernizacji i przeprowadził postępowanie wyjaśniające w zakresie ustalenia przebiegu granic pomiędzy tymi działkami jako część procesu modernizacji.

W dniu [...] czerwca 2014 roku został sporządzony operat ewidencyjny, przyjęty do zasobu oraz zaewidencjonowany pod numerem [...]. Protokół ten ustalał przebieg granicy według dokonanych pomiarów ostatniego spokojnego posiadania. Protokół graniczny nie został podpisany przez skarżącą.

W wyniku kontroli sądowej WSA w Warszawie wyrokiem w sprawie VIII SA/Wa 140/15 z dnia 7 października 2015 roku uchylił skargę na decyzje organu w przedmiocie rozpoznania zarzutów do projektu operatu opisowo – kartograficznego co wprowadzenia danych ewidencyjnych co do przebiegu granicy między działkami nr [...] i [...].

Sąd uchylając decyzje obu organów wskazał, iż winny być powtórzone czynności wyjaśniające ustalenia granic działek ewidencyjnych o numerach [...] i [...] z uwzględnieniem zasad wynikających z § 38 i 39 rozporządzenia.

Sąd ponownie uchylając zaskarżoną decyzje wyrokiem z dnia 4 września 2019 roku w sprawie VIII SA/Wa 140/19 wskazał, iż nie zostały wykonane wytyczne nałożone na organ w wyroku z 7 października 2015 roku.

W ocenie Sądu organ wydając zaskarżoną decyzję orzekł w trybie art. 138 § 1 pkt 2 kpa o przebiegu granicy ewidencyjnej na podstawie operatu przyjętego do państwowego zasobu geodezyjnego z dniu [...] maja 2014 roku za numerem [...] uznając ten operat odzwierciedla przebieg granicy między działkami.

Należy zauważyć, iż Sąd uchylając decyzje wyrokiem z dnia 7 października 2015 roku nakazał powtórzenie tych czynności z uwagi na uchybienia tam wskazane. Czynności te zostały powtórzone i został sporządzony operat techniczny w dniu [...] października 2016 za numerem [...], który został przyjęty do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, który spełniał wszystkie warunki formalne.

W sytuacji gdy Sąd w ramach wytycznych w wyroku z 7 października 2015 roku uznał braki ówczesnego operatu i nakazał powtórzenie czynności, które zostały zakończone nowym operatem 2016 roku, to ten zakwestionowany przez sąd operat nie mógł być podstawą do wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów i budynków.

Należy zgodzić się z organem, że dane ewidencyjne co do przebiegu granicy pomiędzy działką skarżącej a działką A. i J. S. mogą być ustalane w innym postępowaniu. Organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków tylko rejestruje zmiany ewidencyjne na podstawie danych wskazanych w § 12 i 46 rozporządzenia wynikających z dokumentów lub czynności.

Zgodnie z art. 12b ustawy przekazane prace geodezyjne są weryfikowane i ich przyjęcie do zasobu oznacza, że odpowiadają one standardom i zostały sprawdzone pod względem prawidłowości ich wykonania. Tak więc przyjęcie nowego operatu sporządzonego w 2016 roku i jego przyjęcie do zasobu oznaczało, iż prace geodezyjne zostały wykonane prawidłowo. Nie oznacza, że to rozstrzyga spory graniczne. Modernizacja ewidencji gruntów nie ma prawotwórczego charakteru i nie rozstrzyga sporu granicznego. Temu celowi służy postępowanie rozgraniczeniowe.

Zarzuty skargi wskazujące na naruszenie przepisów postępowania nie znajdują usprawiedliwionych podstaw. Organ w ramach prac modernizacyjnych przeprowadzał weryfikację danych ewidencyjnych co do przebiegu granic biorąc pod uwagę stan spokojnego posiadania i widoczny w terenie przebieg granicy. Postępowanie to nie było postępowaniem w sprawie rozgraniczenia nieruchomości. Wyniki prac geodezyjnych zostały zawarte w sporządzonym operacie, który został przyjęty i sprawdzony pod względem formalnym do zasobu. Zgodnie z § 55 modernizacja ewidencji gruntów to zespół działań technicznych, organizacyjnych i administracyjnych podejmowanych przez starostę w celu: uzupełnienia bazy danych ewidencyjnych i utworzenia pełnego zakresu zbiorów danych ewidencyjnych zgodnie z wymogami rozporządzenia, modyfikacji istniejących danych ewidencyjnych do wymagań określonych w rozporządzeniu.

Zgodnie z § 36 rozporządzenia przebieg granic działek ewidencyjnych wykazuje się w ewidencji na podstawie dokumentacji geodezyjnej, przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego sporządzonej między innymi w wyniku geodezyjnego pomiaru sytuacyjnego istniejących lub wznowionych znaków granicznych albo wyznaczonych punktów granicznych. Przebieg ustalania przebiegu granic działek ewidencyjnych i położenia określa § 39 rozporządzenia. Skarżąca w skardze nie podnosi aby procedura określona w wyżej powołanym przepisie została złamana.

Wskazywane naruszenie §§ 35 pkt 5 i 6, 46, 56 pkt 2 w związku z 55, 61,62,85 rozporządzenia miały jakikolwiek wpływ na treść rozstrzygnięcia. Zarzuty odnoszące się naruszenia przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, poza ich przywołaniem nie wskazują w jaki sposób zostały naruszone i jaki istotny wpływ miały na treść zapadłego orzeczenia.

Z uwagi na fakt, iż organ nie w pełni wykonał wskazania wyroku sądu administracyjnego z 10 października 2015 roku należało ponownie orzec o uchyleniu zaskarżonej decyzji biorąc za podstawę art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w związku z art. 153 p.p.s.a. Organ ponownie rozpoznając sprawę uwzględni uwagi co do rozstrzygnięcia sprawy zawarte w treści uzasadnienia.

O kosztach postępowania Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 200 i art. 205 § 1 p.p.s.a. Sąd zasądził zwrot wpisu uiszczonego przez skarżącą.