Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Jankowska-Szostak, (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Sędzia WSA, Anna Moskała, Małgorzata Malinowska-Grakowicz, , Protokolant Monika Tarasiewicz, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 28 lipca 2010 r. sprawy ze skargi A. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za zajęcie bez zezwolenia pasa drogowego drogi powiatowej oddala skargę.

Decyzją z dnia [...] . Nr [...] wydaną na podstawie art.20 pkt 8, art.40 ust. 12 i ust. 13 w związku z ust.4, art.40d ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007r. Nr 11, poz. 115 ze zm. zwanej dalej w skrócie "ustawą drogową") i art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. - Kodeks postępowania administracyjnego ( Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz.1071 ze zm. zwanej dalej w skrócie "k.p.a.") i uchwały Nr [...] z dnia [...]. Rady Powiatu D. w sprawie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego oraz uchwały Nr [...] z dnia [...] . Zarządu Powiatu D. w sprawie upoważnienia Dyrektora Zarządu Dróg Powiatowych w D. do wydawania decyzji administracyjnych, z urzędu nałożono na A. G. (zwanego dalej skarżącym) karę pieniężną w wysokości [...]zł za zajęcie bez wymaganego zezwolenia pasa drogowego drogi powiatowej nr [...] poprzez składowanie materiałów budowlanych na poboczu o powierzchni 62m2 od dnia 20 października 2008 r. do dnia 22 października 2008 r.

Powyższa decyzja zapadła po dwukrotnym uchyleniu decyzji organu pierwszej instancji przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. z powodu uchybień procesowych. Orzeczenie zapadło w następującym stanie faktycznym.

W dniu [...]. dwaj pracownicy Zarządu Dróg Powiatowych w D. podczas przeglądu dróg powiatowych sporządzili notatkę służbową z której wynikało, że A. G. bez zezwolenia zarządcy drogi zajął pas drogowy drogi powiatowej ul. [...] o powierzchni 62m2.

Pismem z dnia [...]r. organ pierwszej instancji powiadomił A. G. o wszczęciu postępowania w sprawie zajęcia pasa drogowego bez zgody zarządcy drogi. W trakcie przesłuchania w dniu [...] . A. G. przyznał, że w październiku 2008 r. na jego zlecenie wykonywane były prace przy budowie zjazdu z jego posesji [...]oraz [...] przy drodze powiatowej nr [...]. Stwierdził, że nie jest w stanie określić terminu ani powierzchni zajętego pasa drogowego. W dniu [...] w trakcie przesłuchania żona skarżącego M. G. potwierdziła, że w dniu [...] dwaj pracownicy ZDP w D. wykonywali zdjęcia miejsca zajęcia pasa drogowego drogi powiatowej nr [...] . Przyznała, że były składowane materiały budowlane w poboczu tj. pasie drogowym drogi powiatowej nr [...]ale nie pamięta wielkości metrów kwadratowych zajętego pasa drogowego. Stwierdziła, że pas drogowy mógł być zajęty rzeczywiście przez trzy dni, mogło to być też dwa dni. W trakcie przesłuchania w dniu [...]r. W. S.pracownik ZDP w D. podał, że w dniu 20 października 2008 r. wraz z drugim pracownikiem S. K. był w B. przy ul. [...] , gdzie stwierdził zajęcie pasa drogowego drogi powiatowej nr [...]. Dokonał obmiaru powierzchni zajętego pasa drogowego, która wyniosła 62m2 . Podczas mierzenia powierzchni zajętego pasa drogowego i robienia zdjęć podeszła do pracowników M.G., której przedstawił jak wygląda sytuacja związana z zajęciem pasa drogowego. Potwierdził, że pas drogowy był zajęty przez trzy dni. W dniu 23 października 2008 r. stwierdził uprzątnięcie materiałów budowlanych. Fakt zajęcia pasa drogowego oraz powierzchnię zajęcia potwierdził drugi pracownik organu S. K.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że zgodnie z przepisami ustawy o drogach publicznych " każdy kto dopuścił się zajęcia pasa drogowego bez posiadania stosownego zezwolenia zobowiązany jest uiścić karę pieniężną, w wysokości 10- krotnej opłaty ustalonej zgodnie z art. 40 ust. 12 ustawy o drogach publicznych tj. stanowiącej iloczyn liczby metrów kwadratowych zajętej powierzchni pasa drogowego (pobocza 62 m2) stawki opłaty za zajęcie 1m2 pasa drogowego (4 zł/m2/doba)" ustalonej zgodnie z uchwałą Nr [...] z dnia [...]. Rady Powiatu D. w sprawie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego i liczby dni zajęcia bez zgody zarządcy drogi tj. 3 dni. Organ pierwszej instancji wskazał, że bezspornym jest, że A. G. nie posiadał wymaganego przepisami ustawy o drogach publicznych zezwolenia zarządcy drogi, Z. D.P. w D., na zajęcie pasa drogi powiatowej nr [...] w B. i nie występował z wnioskiem o wydanie takiego zezwolenia. Bezspornym również jest w opinii organu, że skarżący zajmował pobocze drogi powiatowej i składował na nim materiały budowlane podczas robót budowlanych - budowy zjazdu. Organ administracji uznał za udowodnione, że powierzchnia zajęcia pasa drogowego drogi powiatowej ul [...] wynosiła 62 m2 bowiem powyższe wynikało z notatki służbowej sporządzonej w dniu 20 października 2008 r. przez dwóch pracowników ZDP w D. , z przeprowadzonej 7 września 2009 r. wizji lokalnej oraz z przesłuchania świadków – pracowników ZDP. Natomiast odnośnie ustaleń dotyczących terminu zajęcia pasa drogi powiatowej organ przyjął, że liczba dni zajęcia tego pasa wynosiła 3 dni bowiem powyższe potwierdza świadek W. S. w protokole przesłuchania sporządzonym w dniu 17 czerwca 2009 r. oraz pośrednio powyższą okoliczność potwierdza także w swoim zeznaniu żona skarżącego M. G. (protokół przesłuchania strony z dnia [...].).

Od powyższej decyzji odwołał się A. G. i wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz o umorzenie postępowania w sprawie. Zaskarżonej decyzji zarzucił błędne ustalenia, w oparciu o które ją wydano, a także przekroczenie swobodnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz naruszenie prawa procesowego w szczególności art. 7, art. 79, art. 80 k.p.a.

Decyzją z dnia [...]. Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie SKO w W. podkreślił, że w myśl art. 40 ust.l, ust. 2 pkt 1, ust. 3, ust. 4, ust. 12 pkt 1 ustawy o drogach, zezwolenie na zajęcie pasa drogowego w celu prowadzenia robót wymaga zezwolenia zarządcy drogi, w drodze decyzji administracyjnej, a za zajęcie pobiera się opłaty. Zgodnie z art. 40 ust. 4 ww. ustawy, wysokość opłaty za zajęcie pasa drogowego ustala się jako iloczyn liczby metrów kwadratowych zajętej powierzchni pasa drogowego, liczby dni zajmowanych w ten sposób pasa drogowego i stawki opłaty za zajęcie m2 pasa drogowego, natomiast w przypadku zajęcia pasa drogowego bez zezwolenia zarządcy drogi, na podstawie art. 40 ust. 12 pkt 1 ustawy o drogach publicznych, wymierza się karę pieniężną w wysokości 10-krotnej opłaty ustalonej zgodnie z ust. 4-6 tego artykułu (według wskazanego wyżej iloczynu). W ocenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z zebranego w sprawie materiału dowodowego (zeznania strony i świadków, wykonane zdjęcia) wynika, że na zlecenie A. G. wykonywane były prace przy budowie zjazdu z jego posesji 51/1 oraz 51/2 przy drodze powiatowej nr [...], powyższe prace spowodowały składowanie w tym pasie drogowym materiałów budowlanych. Materiały budowlane zajęły pas drogowy o powierzchni

62 m2. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. przyjęło za prawidłowe ustalenia organu co do terminu i powierzchni zajęcia pasa drogowego.

Odnosząc się do zarzutów skarżącego, że nie brał udziału w postępowaniu organ odwoławczy stwierdził, że są one niezasadne bowiem skarżący został zawiadomiony o wszczęciu postępowania, brał udział w wizji w dniu [...]., został zawiadomiony o zakończeniu postępowania i jednocześnie pouczony o możliwości zapoznania się z całością akt sprawy, składania pisemnych wyjaśnień i zastrzeżeń w terminie 7 dni od otrzymania pisma.

Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodził się skarżący i wywiódł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu.

Zaskarżonej decyzji zarzucił: błędne ustalenia, w oparciu o które ją wydano, a także przekroczenie swobodnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzącego w konsekwencji do wydania wadliwej decyzji oraz naruszenie prawa procesowego, w szczególności art. 77, 79 i 80 k.p.a. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania.

W uzasadnieniu skargi wskazał, że zaskarżona decyzja jest trzecią w tej sprawie, poprzednie zostały uchylone przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. z powodu uchybień procesowych. Zaskarżona decyzja w opinii A. G. nie może być uznana za zgodną z prawem wobec nie wykonania wytycznych organu odwoławczego i przekroczenia reguły swobodnej oceny dowodów. Skarżący podkreślił, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze w ustaleniach poczynionych w następstwie odwołania błędnie podzieliło stanowisko prezentowane przez organ I instancji. Zdaniem skarżącego z zebranego dotychczas w sprawie materiału dowodowego nie można ustalić przez jaki okres miało miejsce zajęcie pasa drogowego i jaka była powierzchnia zajęcia tego pasa. Skarżący wywiódł, że organ pierwszej instancji przekroczył swoje uprawnienia ustalając zarówno okres zajęcia pasa drogowego, jak i jego obszar. Brak jest w opinii skarżącego w tej materii jakichkolwiek bezpośrednich dowodów potwierdzających prawidłowość wyliczeń organu pierwszej instancji. Zdaniem skarżącego Samorządowe Kolegium Odwoławcze wadliwie przyjęło wprost bez żadnych zastrzeżeń wyliczenia przedstawione przez organ I instancji.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. podtrzymało zajmowane stanowisko w sprawie, wnosząc o oddalenie skargi.

W trakcie rozprawy sądowej w dniu [...] skarżący dodatkowo podniósł zarzuty naruszenia przez organy administracji publicznej art. 86 i art. 89 k.p.a. Dodatkowo wyjaśnił, że organy prowadzące postępowanie administracyjne w sprawie udzielenia zgody skarżącemu na wykonanie zjazdu z jego posesji naruszyły art. 9 k.p.a. nie informując go o konieczności uzyskania zezwolenia na zajęcie pasa drogowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w rozważaniach nad stanem faktycznym i prawnym sprawy przyjął, co następuje:

Według art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153. poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości, między innymi przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej ( art.1 § 2 tej ustawy).

Zakres kontroli administracyjnej obejmuje również orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne na co wskazuje treść art. 3 § 1 w związku z § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., w tym także na decyzje wydawane w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za zajęcie bez zezwolenia zarządcy drogi pasa drogowego.

Kryterium legalności przewidziane w art.1 § 2 ustawy ustrojowej umożliwia sądowi administracyjnemu wyeliminowanie z obrotu prawnego zarówno decyzji administracyjnych uchybiających prawu materialnemu, jeżeli naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy (art. 145 §1 pkt 1 lit. a p.p.s.a.), jak też rozstrzygnięć dotkniętych wadą warunkującą wznowienie postępowania administracyjnego (lit. b) , a także wydanych bez zachowania reguł postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (lit. c).

Podkreślenia wymaga, że wojewódzkie sądy administracyjne nie zastępują organów administracji publicznej i nie prowadzą postępowania dowodowego we własnym zakresie. Należy również podkreślić, że Sąd nie ocenia zaskarżonej decyzji z punktu widzenia jej celowości czy słuszności.

Dokonując kontroli legalności zaskarżonej decyzji, to jest oceniając czy organ orzekający w sprawie prawidłowo zinterpretował i zastosował przepisy prawa w odniesieniu do właściwie ustalonego stanu faktycznego, Sąd nie dopatrzył się naruszeń, które dawałyby podstawę do wyeliminowania tego orzeczenia z obrotu prawnego.

Przedmiotem rozpoznania Sądu jest skarga na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] Nr [...], utrzymującą w mocy decyzję z dnia [...]. Nr [...] D. Z. D. P. w D. działającego z upoważnienia Zarządu Powiatu D., w przedmiocie nałożenia na A. G. kary pieniężnej w wysokości [...]. za zajęcie pasa drogowego drogi powiatowej nr [...] bez zezwolenia zarządcy drogi, w okresie od 20 października 2008 r. do dnia 22 października 2008 r. przez składowanie materiałów budowlanych na poboczu o powierzchni 62 m2.

Podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji stanowi art. 40 ust. 1 i 2 pkt 1, ust.3, ust.4, ust.12 pkt 1 ustawy o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 Nr 19, poz. 115 ze zm.) zwanej dalej w skrócie "ustawą o drogach", zgodnie z którym zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg wymaga zezwolenia zarządcy drogi, w drodze decyzji administracyjnej. Zezwolenie dotyczy prowadzenia robót w pasie drogowym. Ponadto przepis ten określa stawki opłat za prowadzenie robót w pasie drogowym i kary za takie zachowanie bez zezwolenia.

W rozpatrywanej sprawie skarżący wskazał, że sporna decyzja jest trzecią wydaną w jego sprawie i wyjaśnił, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. błędnie utrzymało w mocy wadliwą decyzję organu pierwszej instancji, w której Dyrektor Zarządu Dróg Powiatowych nie zastosował się do wytycznych tego Kolegium. Dodatkowo konsekwentnie twierdził, że z zebranego w sprawie materiału dowodowego nie można wywieść czasu, w którym nastąpiło zajęcie pasa drogowego oraz powierzchni tego zajęcia i w tym zakresie organ administracji publicznej dopuścił się przekroczenia zasad swobodnej oceny dowodów.

Biorąc pod uwagę powyższe zarzuty Sąd stwierdza, że oceniając prawidłowość wydanych decyzji należy, w pierwszej kolejności ocenić, czy ich wydanie zostało poprzedzone prawidłowo przeprowadzonym postępowaniem. Uchybienie przepisom procesowym rzutuje bowiem na prawidłowość stanu faktycznego, a tylko należycie ustalony stan faktyczny sprawy pozwala ocenić zasadność zastosowania konkretnych norm prawa materialnego. W tym miejscu należy zauważyć, iż nie każde naruszenie przepisów procesowych skutkuje uwzględnieniem zarzutów skargi, a jedynie takie naruszenie, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W szczególności Sąd bada, czy postępowanie przeprowadzono zgodnie z zasadą prawdy obiektywnej, obligującej do podejmowania wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., zwanej w dalszej części uzasadnienia w skrócie k.p.a.), czy dowody oceniono zgodnie z zasadą swobodnej oceny (art. 80 k.p.a.), czy zapewniono stronie czynny udział w postępowaniu (art. 10 k.p.a.), a decyzje wydane w jego toku są prawidłowo uzasadnione, czyli zgodne z wymogami określonymi w art.107 § 3 k.p.a.

Na podstawie analizy zebranego materiału dowodowego Sąd nie dopatrzył się jednak, aby organy nie dopełniły formalności starannego wyjaśnienia sprawy. Organy administracji wnikliwie oceniły, że strona dokonała bez zezwolenia zajęcia pasa drogowego drogi powiatowej ul. [...] w dniach od 20 października 2008 r. do 22 października 2008 r. na powierzchni 62 m2.

Wskazując na zarzut skarżącego braku udowodnienia przez organy administracji czasu w jakim nastąpiło zajęcie pasa drogowego przez składowanie materiałów budowlanych w pasie drogowym ul. [...] oraz powierzchni tego zajęcia należy wskazać, że w aktach administracyjnych znajdują się fotografie wykonane w dniu 20 października 2008 r., na których wyraźnie widoczne jest prowadzenie robót w pasie drogowym ul [...] oraz notatka służbowa sporządzona przez pracowników organu w dniu 20 października 2008 r., z której wynika jaki był dokładnie obszar zajęcia pasa drogowego przez składowanie materiałów budowlanych. Ponadto w aktach administracyjnych dołączone są protokoły z przeprowadzonych przesłuchań świadków: pracowników Z. D.P. w D. oraz żony skarżącego – M. G.. Z powyższych zeznań wynika, że zajęcie miało miejsce w październiku 2008 r., z tym , że pracownik organu W. S. wskazuje konkretnie na czas zajęcia na dni 20, 21, 22 października, natomiast M. G. wyjaśnia, że zajęcie pasa drogowego drogi powiatowej mogło mieć miejsce przez trzy dni, ale czas tego zajęcia mógł obejmować również dwa dni. Dodatkowo pracownicy ZDP w D. zarówno w notatce służbowej sporządzonej w dniu 20 października 2008 r. jak i w swoich zeznaniach oraz w trakcie wizji lokalnej przeprowadzonej w dniu [...]. dokładnie wskazują na powierzchnię zajęcia pasa drogowego. Natomiast z zeznań skarżącego wynika jedynie, że kwestionuje on ustalony czas zajęcia i dokonane wymiary powierzchni zajęcia pasa drogowego. W opinii Sądu nie można też zgodzić się z twierdzeniem skarżącego, że fakt, iż nie brał udziału w ustalaniu czasu zajęcia i obliczaniu powierzchni pasa drogowego, na której nastąpiło zajęcie powoduje, że postępowanie w sprawie jest wadliwe. Skarżący miał bowiem możliwość uczestniczenia w postępowaniu administracyjnym prowadzonym przez organ pierwszej instancji, miał możliwość konstruktywnego wypowiedzenia się co czasu i powierzchni zajęcia pasa drogowego – czego nie uczynił. Skarżący brał udział w przeprowadzonej przez organ pierwszej instancji wizji lokalnej, o terminie której został zawiadomiony. Strona została również zawiadomiona o zakończeniu postępowania pierwszoinstancyjnego i możliwości zapoznania się z całością akt sprawy. Skarżący pomimo, że czynnie uczestniczył w postępowaniu administracyjnym przed organem pierwszej instancji nie kwestionował wymiarów dokonanych przez organ, nie stwierdził, że powierzchnia pasa była mniejsza, ograniczył się tylko do oświadczenia, że nie jest w stanie wskazać ani terminu, ani powierzchni zajęcia pasa drogowego. Zaakceptowanie przez organ administracji powyższych wyjaśnień strony, wbrew zeznaniom pracowników Z. D. P. w D. i żony skarżącego, treści sporządzonej notatki służbowej, przeprowadzonej wizji lokalnej, byłoby nie do zaakceptowania z punktu widzenia zasady swobodnej oceny dowodów. Nie zasługuje więc na uwzględnienie zarzut skarżącego naruszenia art. 80 k.p.a. oraz art. 77 k.p.a.

Sąd nie podzielił również stanowiska skarżącego, że organ pierwszej instancji, wydając decyzję z dnia [...]. nie zastosował się do wytycznych zawartych w orzeczeniu Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] Skarżący został bowiem przesłuchany jako strona postępowania w celu wyjaśnienia spornych w sprawie okoliczności, przeprowadzone zostało postępowanie dowodowe, w ramach którego przesłuchano świadków, przeprowadzono oględziny z udziałem pracowników Z. D. P. oraz skarżącego. W tym miejscu uzasadnienia podkreślić należy, że przedmiotem oględzin, tak jak przesłuchania świadków i strony postępowania, było ustalenie okoliczności związanych z określeniem czasu zajęcia pasa drogowego jak i ustalenie powierzchni w metrach kwadratowych zajęcia pasa drogowego ul. [...] Skarżący brał czynny udział w przeprowadzonych oględzinach, zgłaszając swoje zastrzeżenia do sporządzonego protokołu z tej czynności procesowej. Nie doszło więc również do naruszenia w trakcie postępowania administracyjnego art. 79 k.p.a.

Odnosząc się do kolejnego zarzutu skarżącego naruszenia przez organy art. 86 k.p.a., zgodnie z którym jeżeli po wyczerpaniu środków dowodowych lub z powodu ich braku pozostały nie wyjaśnione fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, organ administracji publicznej dla ich wyjaśnienia może przesłuchać stronę. Do przesłuchania strony stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące świadków, z wyłączeniem przepisów o środkach przymusu. Sąd wskazuje, że nie zasługuje on na uwzględnienie, bezspornym jest, że przesłuchanie stron jest w postępowaniu administracyjnym środkiem dowodowym posiłkowym, jednak art. 86 k.p.a. pozostawia ocenę potrzeby przeprowadzenia tego dowodu organowi prowadzącemu postępowanie. Należy wskazać, że w tej sprawie organ pierwszej instancji przeprowadzając powyższy dowód zastosował się do wskazówek Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. zawartych w decyzji kasacyjnej.

Podobnie kolejny zarzut skarżącego naruszenie art. 89 k.p.a. przez nieprzeprowadzenie rozprawy administracyjnej przez organy administracji publicznej jest bezzasadny. W myśl art. 89 k.p.a. organ administracji publicznej przeprowadzi w toku postępowania rozprawę w każdym przypadku, gdy zapewni to przyspieszenie lub uproszczenie postępowania bądź osiągnięcie celu wychowawczego albo gdy wymaga tego przepis prawa §1, organ powinien przeprowadzić rozprawę, gdy zachodzi potrzeba uzgodnienia interesów stron oraz gdy jest to potrzebne do wyjaśnienia sprawy przy udziale świadków lub biegłych albo w drodze oględzin §2. Należy wskazać, że to organ administracji publicznej ocenia wystąpienie przesłanki uzasadniającej przeprowadzenie rozprawy. W tym miejscu godzi się zauważyć, że w rozpatrywanej sprawie zeznania świadków nie były ze sobą sprzeczne, dodatkowo skarżący w swoich wyjaśnieniach także nie wskazywał na odmienny przebieg wydarzeń, nie przedstawił swojej wersji co do spornych okoliczności, wyłącznie wszystkiemu zaprzeczał. Tak więc nie było konieczności przeprowadzenia konfrontacji zeznań świadków w trakcie rozprawy przy udziale strony.

Nie można również zgodzić się z twierdzeniem skarżącego, że w trakcie postępowania administracyjnego zakończonego decyzją udzielającą zgody skarżącemu na wykonanie zjazdu z posesji skarżącego na drogę powiatową doszło do naruszenia art. 9 k.p.a , gdyż skarżący nie został poinformowany o konieczności uzyskania zezwolenia na zajęcie pasa drogowego. Po pierwsze bowiem ocenie Sądu podlega jedynie postępowanie w sprawie nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego drogi powiatowej ul. [...] bez wymaganego zezwolenia, po drugie trudno jest nakładać na organy administracji publicznej prowadzące postępowanie w sprawie udzielenia zgody na wykonanie zjazdu z posesji obowiązek informowania stron tego postępowania o wszystkich możliwych hipotetycznych sytuacjach, które mogą być udziałem skarżącego w innych postępowaniach administracyjnych.

Podsumowując Sąd wyraźnie podkreśla, że zauważa, że nie każde naruszenie przepisów postępowania uzasadnia uchylenie decyzji organów administracji publicznej, a jedynie takie, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 §1 pkt 1 lit. c] p.p.s.a.). Zdaniem Sądu do takich naruszeń nie doszło w trakcie prowadzonego w rozstrzyganej sprawie postępowania.

Reasumując należało stwierdzić, że organy administracji rozpatrzyły całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego i oceniły go w kontekście przesłanek nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego przez prowadzenie robót w pasie drogowym bez zezwolenia zarządcy drogi. Organy administracji przed wydaniem decyzji umożliwiły stronie wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszenie żądań, realizując w ten sposób prawo skarżącego do czynnego udziału w postępowaniu i dając możliwość zajęcia końcowego stanowiska w sprawie będącej przedmiotem rozstrzygnięcia. Nie doszło również do naruszenia zasady ochrony słusznego interesu skarżącego, zasady zaufania obywateli do organów państwa. Wydając rozstrzygnięcie organy działały na podstawie przepisów prawa, prowadziły postępowanie w sposób budzący zaufanie do organów i podjęły wszelkie niezbędne działania w celu wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy. Organy orzekające wzięły pod uwagę wszystkie podnoszone przez skarżącego i zgromadzone w toku postępowania dowody, a odnosząc je do podstawy materialnoprawnej rozstrzygnięcia sformułowały wnioski, które mieszczą się w granicach swobodnej oceny dowodów.

Ponieważ sądowa kontrola legalności zaskarżonej decyzji nie wykazała naruszenia prawa według art. 145 § 1 p.p.s.a. należało, zgodnie z dyspozycją art. 151 p.p.s.a., orzec jak w sentencji wyroku.