Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędzia NSA Cezary Pryca Sędzia del. WSA Andrzej Skoczylas (spr.) Protokolant Jerzy Stelmaszuk po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Farmaceutycznego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 września 2013 r. sygn. akt VI SA/Wa 707/13 w sprawie ze skargi Dolnośląskiej Izby Aptekarskiej we W. na postanowienie Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] stycznia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie prowadzenia niezgodnej z przepisami reklamy apteki 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od G. I. F. na rzecz D. I. A. we W. 197 (sto dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Wyrokiem z 13 września 2013 r., sygn. akt VI SA/Wa 707/13 (dalej wyrok z 13 września 2013 r.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej WSA albo sąd I instancji) w pkt 1 uchylił postanowienie Głównego Inspektora Farmaceutycznego (dalej GIF albo organ II instancji) z dnia [...] stycznia 2013 r., nr [...] (dalej postanowienie z [...] stycznia 2013 r.), stwierdzając w pkt 2 wyroku, że uchylone postanowienie nie podlega wykonaniu oraz zasądzając w pkt 3 wyroku od GIF na rzecz Dolnośląskiej Izby Aptekarskiej we W. (dalej DIA, skarżąca albo wnioskodawczyni) kwotę 357 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Przedstawiając w uzasadnieniu dotychczasowy przebieg postępowania w sprawie sąd I instancji wskazał, że wnioskodawczyni podaniem z [...] lipca 2012 r. wniosła o wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie o zaprzestanie prowadzenia reklamy apteki ogólnodostępnej o nazwie "M.", położonej we W. oraz reklamy jej działalności przez podmiot, który uzyskał zezwolenie na jej prowadzenie. Jako podstawę swojego żądania wnioskodawczyni wskazała art. 5 § 2 pkt 5 w zw. z art. 31 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. 2013, poz. 267 ze zm., dalej k.p.a.) w zw. z art. 29 pkt 1, art. 1, art. 7 ust. 1 pkt 1, pkt 5-6 i pkt 9 oraz ust. 2 pkt 11 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o Izbach Aptekarskich (t.j. Dz.U 2008 r., nr 136, poz. 856 ze zm., dalej u.i.a.), art. 94a ust. 1-4, art. 108 ust. 4 pkt 7 lit. b oraz art. 129b ust. 2 ustawy z 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (t.j. Dz.U. 2008 r., nr 45, poz. 271 ze zm., dalej p.f.).

Dolnośląski Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny we W. (dalej DWIF albo organ I instancji) postanowieniem z dnia [...] listopada 2012 r., nr [...] (dalej postanowienie z [...] listopada 2012 r.) odmówił wszczęcia postępowania stwierdzając, że organizacja społeczna musi wykazać, że wszczęcie postępowania jest uzasadnione celami statutowymi organizacji oraz że przemawia za tym interes społeczny. Zdaniem organu I instancji, w sprawie nie została spełniona żadna z przesłanek przemawiających za wszczęciem na wniosek skarżącej - organizacji społecznej, postępowania, tj. istnienie interesu społecznego i celów statutowych organizacji. Nadto organ podniósł, że w ramach swoich kompetencji zbada otrzymane od skarżącej materiały, dotyczące reklamy i działalności ww. apteki w zakresie zgodności z art. 94a p.f.

Stanowisko organu I instancji zostało podzielone przez GIF, który w postanowieniu z [...] stycznia 2013 r., zapadłym na skutek rozpatrzenia zażalenia wnioskodawczyni od rozstrzygnięcia z [...] listopada 2012 r. podkreślił, że skarżąca nie wykazała konkretnego interesu społecznego, a jedynie wyraziła generalne przekonanie, że należy przestrzegać obowiązujących przepisów prawa. Taka konstatacja, w ocenie organu jest niewystarczająca do żądania wszczęcia postępowania. Jednocześnie GIF wyjaśnił, że nie poddaje w wątpliwość potrzeby zakazu reklamy aptek i w pełni popiera stanowisko wyrażone przez skarżącą. GIF zauważył ponadto, że skarżąca w istocie nie kieruje się tylko i wyłącznie interesem pacjenta lecz także chęcią ochrony członków samorządu prowadzących apteki. Organ wyjaśnił, że skarżąca to zrzeszenie farmaceutów, wykonujących zawód na określonym terenie, nierzadko prowadzących własne apteki. Wszczęcie postępowania, a następnie dopuszczenie do niego skarżącej spowoduje, że korzystając z praw przysługujących stronie, będzie miała ona dostęp do dokumentów, dotyczących działalności gospodarczej podmiotu prowadzącego aptekę.

W przywołanym na wstępie wyroku zapadłym na skutek wniesienia przez Dolnośląską Izbę Aptekarską skargi od postanowienia z [...] stycznia 2013 r. sąd I instancji wyjaśnił, że w sprawie dotyczącej naruszenia przez aptekę "M." z siedzibą we W. przepisów p.f. skarżąca złożyła zarówno wniosek o wszczęcie postępowania administracyjnego, jak i o dopuszczenie do udziału w nim na prawach strony. Kwestia dopuszczenia do udziału skarżącej w postępowaniu, po jego ew. wszczęciu przez organ I instancji została rozpatrzona w odrębnym postępowaniu administracyjnym. Zakończyło się ono w dwóch instancjach wydaniem postanowień odmawiających dopuszczenia skarżącej do udziału w ww. postępowaniu i zaskarżeniem postanowienia wydanego przez GIF w II instancji. Ostatecznie jednak skarżąca wycofała skargę na postanowienie GIF i postępowanie sądowoadministracyjne w tej sprawie zostało umorzone postanowieniem WSA w Warszawie z dnia 11 września 2013 r., sygn. akt VI SA/Wa 650/13. Wobec powyższego rozważania na temat zasadności skargi należało ograniczyć tylko do rozstrzygnięcia na podstawie art. 31 § 1 k.p.a. czy spełnione zostały ustawowe przesłanki do wszczęcia postępowania w rozpatrywanej sprawie. W takim przypadku zakres kontroli sądu został ograniczony wyłącznie do kwestii potwierdzenia bądź nie prawidłowości decyzji organu w zakresie uznania, czy działania organizacji społecznej podejmowane zgodnie z jej statutem służyć mają ochronie interesu społecznego.

W ocenie sądu I instancji, dokonując oceny stanu faktycznego oraz prawnego badanej sprawy w kontekście wycofania wniosku skarżącej o jej dopuszczenie do udziału w postępowaniu na prawach strony, nie sposób przyjąć, że organ zgromadził wystarczający materiał dowodowy pozwalający na stwierdzenie braku interesu społecznego ze względu na zakres zadań statutowych organu I instancji, który by uzasadniał odmowę wszczęcia postępowania z urzędu. Inicjatywa dowodowa organu w tej sprawie ograniczyła się do wezwania skarżącej celem wykazania przez Nią interesu społecznego do wszczęcia postępowania i negatywnej oceny przedstawionej argumentacji, w istocie rzeczy dotyczącej wniosku o dopuszczenie do udziału w postępowaniu, a nie jego wszczęcia, na co zresztą wskazuje powołane przez organ orzecznictwo. Organ nie podjął także działań w celu zweryfikowania materialnoprawnych przesłanek żądania skarżącej, tj. zarzutu naruszenia przepisów p.f. w wyniku prowadzenia przez wymienioną we wniosku aptekę reklamy jej działalności, odmawiając skarżącej udzielenia informacji na ten temat.

Zdaniem WSA, w zmienionych skutkiem wycofania wniosku o dopuszczenie do udziału w postępowaniu okolicznościach sprawy trudno kwestionować fakt, że skarżąca, jako organizacja społeczna, poprzestając jedynie na wniosku o wszczęcie postępowania administracyjnego nie działa bezinteresownie, angażując się w ochronę interesów zawodowych społeczności aptekarzy w sytuacji zagrożenia takich uniwersalnych wartości, jak naruszenie zasad uczciwej konkurencji i przestrzegania tych samych zasad prowadzenia działalności gospodarczej, która, co należy podkreślić, jest działalnością reglamentowaną przez państwo, gdyż wymaga uzyskania zezwolenia. Natomiast w badanej sprawie kwestia naruszenia prawa - art. 94a ust. 1 p.f. stała się wysoce prawdopodobna w związku z udziałem wskazanej przez DWIA apteki w programie lojalnościowym 60+, uznanym za niedozwoloną formę reklamy.

W skardze kasacyjnej z 5 grudnia 2013 r. GIF zaskarżył wyrok z 13 września 2013 r. w całości zarzucając naruszenie:

1) na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. 2012, poz. 270 ze zm., dalej p.p.s.a.) norm prawa procesowego, tj.

a) art. 145 §1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. w zw. z art. 31 §1 i §3 k.p.a. co miało istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez przeprowadzenie nieprawidłowej oceny zgodności z prawem zaskarżonego postanowienia GIF, przez jego uchylenie i przyjęcie, że organ administracji publicznej rozpatrując wniosek organizacji społecznej o wszczęcie postępowania administracyjnego złożony na podstawie art. 31 §1 k.p.a. powinien badać interes społeczny przemawiający za wszczęciem postępowania,

b) art. 134 §1 p.p.s.a. co miało istotny wpływ na wynik sprawy przez wyjście poza granice sprawy i dokonanie ustalenia stanu faktycznego na podstawie akt odrębnego postępowania toczącego się przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie, sygn. akt VI SA/Wa 650/13, co skutkowało przyjęciem przez Sąd, że niniejsze postępowanie należy ograniczyć jedynie do rozważań w przedmiocie zasadności wszczęcia postępowania administracyjnego z pominięciem przesłanek określonych w art. 31 §1 k.p.a. i tym samym rozpatrzeniem sprawy w niepełnym jego zakresie,

c) art. 3 §2 pkt 2 w zw. z art. 145 §1 pkt 1 p.p.s.a. przez niezbadanie zgodności z prawem uchylonego postanowienia GIF, ale wydanie wyroku w oparciu o tezy przytoczone przez skarżącą na etapie postępowania sądowego, podczas gdy w świetle zebranego materiału dowodowego należało uznać, że uchylony akt administracyjny odpowiadał prawu,

2) na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. naruszenie norm prawa materialnego, tj. art. 7 ust. 1 pkt 5 i art. 2a ust. 1 pkt 8 u.i.a. przez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie oraz przyjęcie, że interesem społecznym uzasadniającym udział skarżącej w postępowaniu administracyjnym w przedmiocie naruszenia przez podmiot prowadzący aptekę, zakazu reklamy aptek jest zapis ustawy stanowiący, że do zadań Izby należy sprawowanie pieczy nad wykonywaniem zawodu farmaceuty oraz że wykonywanie zawodu farmaceuty ma na celu ochronę zdrowia publicznego i polega m.in. na kierowaniu apteką, punktem aptecznym, działem farmacji szpitalnej lub hurtownią farmaceutyczną.

GIF wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania, a w przypadku stwierdzenia przez Sąd, że zachodzą przesłanki określone w art. 188 p.p.s.a. o uchylenie zaskarżonego wyroku i orzeczenie co do istoty sprawy oraz o zasądzenie na rzecz GIF kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej GIF podkreślił, że prowadząc postępowanie badał przesłanki dotyczące możliwości wszczęcia postępowania na wniosek skarżącej dochodząc do wniosku, że dopuszczenie Jej do udziału w postępowaniu, którego stroną jest przedsiębiorca prowadzący aptekę na tym samym lokalnym rynku co członkowie skarżącej może naruszać prawnie chroniony interes strony jakim jest tajemnica przedsiębiorcy. Ponadto GIF nie znalazł podstaw do wszczęcia postępowania z uwagi na to, że skarżąca nie wykazała interesu społecznego uzasadniającego jej udział w postępowaniu.

Zdaniem GIF, sąd I instancji rozpatrując niniejszą sprawę nie dokonał oceny zgodności z prawem działania organów obu instancji, ale prowadził postępowanie w sposób właściwy dla sądów powszechnych. Zdaniem GIF, WSA powinien był dokonać kontroli zaskarżonego postanowienia na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego. W niniejszej sprawie ocena ta została dokonana przez pryzmat twierdzeń, które nie były podnoszone w trakcie postępowania administracyjnego, ale dopiero na etapie postępowania sądowego. Ponadto swoje rozważania WSA oparł na ustaleniu, że w innym postępowaniu, które toczyło się przed DWIF, a następnie przed GIF rozpatrywany był odrębny wniosek skarżącej o dopuszczenie do udziału w postępowaniu. Pomimo że nie wynikało to z akt sprawy, WSA dokonał kontroli zaskarżonego postanowienia przez pryzmat innej, odrębnej sprawy.

Zdaniem GIF, przedmiotem prowadzonego przezeń postępowania nie było ustalenie czy należy wszcząć je z urzędu, ale czy możliwe jest uwzględnienie wniosku skarżącej o wszczęcie postępowania i tym samym dopuszczenie jej do udziału w nim na prawach strony. Postępowanie administracyjne nie może być środkiem do pozyskiwania informacji na temat farmaceutów co do których skarżąca zamierza wszcząć postępowanie dyscyplinarne. Zapis u.i.a. określony w art. 7 ust. 1 pkt 5 nie może być rozumiany w ten sposób, że udział samorządu aptekarskiego w postępowaniu administracyjnym umożliwi sprawowanie nadzoru nad wykonywaniem zawodu farmaceuty przez wszczynanie postępowań dyscyplinarnych.

W dniu 9 marca 2015 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego wpłynęło, sporządzone przez pełnomocnika DIA, pismo procesowe zatytułowane jako "ustosunkowanie się do skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia 5 grudnia 2013 r.". We wskazanym piśmie pełnomocnik DIA obszernie ustosunkował się do zarzutów skargi kasacyjnej oraz wniósł o oddalenia skargi kasacyjnej w całości i o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie.

Dokonując kontroli instancyjnej wyroku sądu I instancji z 13 września 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny miał na uwadze, że zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a. w postępowaniu kasacyjnym rozpoznanie sprawy sądowoadministracyjnej następuje granicach skargi kasacyjnej przy uwzględnieniu z urzędu przesłanek nieważności postępowania. W niniejszej sprawie nie wystąpiły wyliczone w art. 183 § 2 p.p.s.a. przesłanki nieważności postępowania sądowoadministracyjnego, dlatego też Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznanie sprawy ograniczył do zbadania zasadności zarzutów podniesionych w skardze kasacyjnej.

Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zapadł na skutek wniesionej skargi DIA na postanowienie z [...] stycznia 2013 r. utrzymujące w mocy postanowienie z [...] listopada 2012 r. o odmowie wszczęcia postępowania z wniosku DIA w sprawie prowadzenia reklamy ogólnodostępnej apteki.

W skardze kasacyjnej wniesionej przez GIF sformułowane zostały zarówno zarzuty naruszenia przepisów postępowania, jak i prawa materialnego. Skonstruowane zarzuty nie okazały się jednak zasadne.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, sąd I instancji w wyczerpujący i pogłębiony sposób poddał kontroli zgodności z prawem postanowienie z [...] stycznia 2013 r. oraz poprzedzające jego wydanie postępowanie wyjaśniając, że interes społeczny DIA przemawiający za wszczęciem na Jej wniosek postępowania administracyjnego w przedmiocie prowadzenia reklamy ogólnodostępnej apteki wynikał zarówno z potrzeby ochrony zdrowia publicznego osób korzystających z usług farmaceutycznych, jak i konieczności wypełniania przez DIA swoich statutowych i ustawowych uprawnień. Niewątpliwie kryterium "interesu społecznego" jest niedookreślone, a jego treść zmienia się w czasie zależnie od wartości uznawanych za ważne w społeczeństwie (P. Gołaszewski, K. Wąsowski w: red. R. Hauser, M. Wierzbowski, K.p.a. Komentarz, Warszawa 2014, s. 153). W poddanym kontroli instancyjnej wyroku sąd I instancji w prawidłowy sposób odniósł tę niedookreśloność pojęcia "interesu społecznego" do realiów powstałej sprawy. Uwagi Sądu dotyczące konieczności zapewnienia ochrony interesów zawodowych społeczności aptekarzy w sytuacji zagrożenia zasad uczciwej konkurencji oraz przestrzegania takich samych zasad prowadzenia działalności gospodarczej nie miały charakteru arbitralnego i nie wykroczyły poza obręb analizowanego pojęcia.

Poza tym, formułując pierwszy zarzut kasacyjny GIF niezasadnie powołał się na inne wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, które zapadły w odmiennych realiach faktycznych i nie miały charakteru wiążącego dla sądu I instancji w rozumieniu art. 170 p.p.s.a. Nie we wszystkich wskazanych w uzasadnieniu skargi kasacyjnej wyrokach zapadły jednakowe rozstrzygnięcia oddalające skargi. Przykładowo w sprawie o sygn. akt VI SA/Wa 689/13 skarga została oddalona ponieważ Izba Aptekarska wniosła o dopuszczenie do udziału w postępowaniu, które w ogóle nie zostało wszczęte. Natomiast z samego uchylenia przez sąd I instancji postanowienia z [...] stycznia 2013 r. i pozostawienia w obrocie prawnym postanowienia z [...] listopada 2012 r. nie można wywodzić automatycznie, że drugie z wymienionych postanowień jest zgodne z prawem. Zgodnie z jednolitym w swojej treści orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego naruszenie art. 135 p.p.s.a. nie może stanowić skutecznej podstawy kasacyjnej (wyrok NSA z 20 października 2011 r., sygn. akt II GSK 1044/10, lex nr 1151516, wyrok NSA z 12 marca 2013 r., sygn. akt I OSK 1199/12, lex nr 1305295). Ubocznie należy w tym miejscu zauważyć, że formułując zarzut kasacyjny naruszenia przepisów postępowania GIF nieprawidłowo oparł jego treść na art. 145 §1 pkt 1 lit. a p.p.s.a., który stanowi o uwzględnieniu przez sąd I instancji skargi ze względu na naruszenie prawa materialnego, podczas gdy o naruszeniu przepisów postępowania stanowi art. 145 §1 pkt 1 lit. c p.p.s.a.

Przechodząc do drugiego ze sformułowanych zarzutów kasacyjnych dotyczącego naruszenia art. 134 §1 p.p.s.a., w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego sąd I instancji nie wykroczył poza granice rozpoznawanej sprawy sądowoadministracyjnej. Przedmiotem tej sprawy było zbadanie zgodności z prawem odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego z wniosku DIA w sprawie prowadzenia reklamy apteki ogólnodostępnej o nazwie "M." położonej we Wrocławiu oraz reklamy jej działalności przez podmiot, który uzyskał zgodę na jej prowadzenie. Rozstrzygnięcie w tym przedmiocie podjęte zostało przez organ I instancji w postanowieniu z [...] listopada 2012 r., które następnie zostało utrzymane w mocy postanowieniem GIF z [...] stycznia 2013 r. Jak wyjaśnił sąd I instancji w uzasadnieniu wyroku z [...] września 2013 r., kwestia dopuszczenia do udziału DIA w postępowaniu administracyjnym po jego ewentualnym wszczęciu przez DWIF została rozpatrzona w odrębnym postępowaniu. Z tego powodu nie mogła ona stanowić przedmiotu kontroli sądu w niniejszej sprawie, gdyż w przeciwnym razie sąd ten naruszyłby art. 134 §1 p.p.s.a. wykraczając poza granice rozpatrywanej sprawy. Granice sprawy sądowoadministracyjnej wyznaczane są przez granice sprawy administracyjnej. Ze względu na to, że treść i zakres tej sprawy określany jest przez znajdujące w niej zastosowanie normy prawa materialnego, to w rzeczywistości normy tego rodzaju determinują treść rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonym akcie i precyzują elementy pozwalające na konkretyzację powstałego stosunku prawnego (T. Woś w: red. T. Woś, P.p.s.a. Komentarz, Warszawa 2012, s. 702). W poddanym kontroli instancyjnej wyroku sąd I instancji orzekając w sprawie legalności postanowienia z [...] stycznia 2013 r. ani nie ograniczył, ani nie poszerzył ram przedmiotowych sprawy administracyjnej.

W kolejnym zarzucie kasacyjnym GIF wskazał na naruszenie art. 3 §2 pkt 2 p.p.s.a. w zw. z art. 145 §1 pkt 1 p.p.s.a. nie podając wszakże ostatniej jednostki redakcyjnej w postaci litery (art. 145 §1 pkt 1 lit. a-c p.p.s.a.). Zarzut ten został jednak skonstruowany wadliwe przede wszystkim z tego względu, że art. 3 §2 pkt 2 p.p.s.a. w ogóle nie może być podstawą kasacyjną, ponieważ stanowi on o kognicji sądu administracyjnego w odniesieniu do poszczególnych kategorii wydawanych w postępowaniu administracyjnym postanowień. Sąd I instancji w zaskarżonym wyroku dokonał kontroli postanowienia z [...] stycznia 2013 r. biorąc pod uwagę całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Za naruszenie art. 3 §2 pkt 2 p.p.s.a. nie może zostać potraktowane uznanie za zasadne argumentów DIA przedstawionych w skardze przy jednoczesnym odrzuceniu argumentacji GIF wyrażonej w postanowieniu z [...] stycznia 2013 r. Trudno przy tym wskazać związek tego zarzutu kasacyjnego z zasadą kontradyktoryjności postępowania cywilnego i sądowoadministracyjnego, na którą GIF powołał się w uzasadnieniu skargi kasacyjnej.

Jako niezasadny należało także ocenić jedyny sformułowany w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego. Jak zostało to już powyżej zauważone, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego sąd I instancji w prawidłowy sposób odniósł tę niedookreśloność pojęcia "interesu społecznego" do realiów powstałej sprawy. Twierdzeniom zawartym w uzasadnieniu wyroku z [...] września 2013 r. nie można postawić zarzutu arbitralności oraz automatyzmu w ustaleniu zbieżności pomiędzy treścią statutu DIA oraz zaistnieniem po Jej stronie interesu społecznego do wszczęcia postępowania. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, z normy wynikającej z art. 7 ust. 1 pkt 5 p.f. wynika kompetencja samorządu aptekarskiego do sprawowania pieczy i nadzoru nad wykonywaniem zawodu farmaceuty w każdym z dopuszczalnych przez prawo przejawów. Jednym z nich pozostaje prawo do zainicjowania postępowania administracyjnego na podstawie art. 31 §1 i 2 k.p.a., w razie łącznego zaistnienia wskazanych w tych przepisach przesłanek. Nawet jeśli we władzach organizacji społecznej zasiadają osoby prowadzące działalność konkurencyjną w stosunku do inwestora, nie uzasadnia to automatycznie wykluczenia wystąpienia interesu społecznego stojącego u podstaw wszczęcia takiego postępowania na podstawie art. 31 §2 k.p.a.

Z opisanych powyżej względów Naczelny Sąd Administracyjny w pkt 1 wyroku działając w oparciu o art. 184 p.p.s.a. oddalił skargę kasacyjną.

W pkt 2 Sąd działając na podstawie art. 204 pkt 1 p.p.s.a. zasądził od GIF na rzecz DIA 197 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.