Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzanna Sałuda (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Herman Sędzia WSA Barbara Orzepowska-Kyć po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 10 marca 2020 r. sprawy ze skargi J.S. na bezczynność Wójta Gminy N. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności; 2) stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3) zobowiązuje Wójta Gminy N. do rozpatrzenia wniosku strony skarżącej z dnia [...] r. w terminie 14 dni od dnia doręczenia akt z prawomocnym wyrokiem; 4) zasądza od Wójta Gminy N. na rzecz strony skarżącej kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania; 5) w pozostałej części skargę oddala.

J. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na bezczynność Wójta Gminy N. w zakresie udostępnienia informacji publicznej.

Z akt sprawy wynikają następujące okoliczności faktyczne.

J. N. ( dalej jako "wnioskodawca lub skarżący") pismem z dnia 6 grudnia 2019 r. o godzinie 11:01 wniesionym za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, na podstawie art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji oraz art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej ( tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 1429, dalej jako u.d.i.p.), zwrócił się do Wójta Gminy N. z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej w zakresie podania wykazu:

• listy imion i nazwisk pracowników samorządowych Urzędu Gminy N., którzy w 2018 i 2019 roku otrzymali nagrodę/nagrody oraz wysokość tej nagrody/tych nagród w odniesieniu do każdego z nagrodzonych pracowników samorządowych oraz informacji o tym, jakie osiągnięcia w pracy zawodowej stanowiły podstawę przyznania tej nagrody/tych nagród - w odniesieniu do każdego pracownika samorządowego,

• -listy umów cywilno-prawnych zawartych przez Urząd Gminy w N. z osobami fizycznymi i prawnymi, zakresu przedmiotowego tych umów oraz wynagrodzeń stron realizujących te umowy,

• premii i dodatków specjalnych przyznanych pracownikom (z podaniem stanowisk, po zanonimizowaniu danych osobowych) Urzędu Gminy N. w 2018 i 2019 roku,

• zakończonych w okresie minionych trzech lat, jak i toczących się obecnie, postępowań sądowych z udziałem Gminy N. (z podaniem przedmiotowego zakresu postępowania, bez sygnatur, dokumentów wytworzonych przez sąd w postaci odpisów orzeczeń, czy ich uzasadnień), a także wszelkich wydatków Gminy związanych z tymi postępowaniami.

W uzasadnieniu przedmiotowego wniosku wnioskodawca powołał się na zasadę transparentności dysponowania przez organy samorządu terytorialnego środkami publicznymi, co w ocenie skarżącego stanowi podstawę udostępnienia przez Wójta Gminy w/w. informacji.

W odpowiedzi na wniosek pismem datowanym na dzień 9 grudnia 2019 r. (data wysłania 10 grudnia 2019 r.) wniesionym za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej Wójt Gminy, wezwał skarżącego w terminie 3 dni od otrzymania niniejszego pisma do udzielenia odpowiedzi na przedmiotowe pytania:

l) Czy formułowanie wniosków o udostępnienie informacji publicznej o treści nie związanej w żaden sposób ze szkolą, przedszkolem mieści się w kompetencjach dyrektora szkoły ?

2 ) Czy tego typu działanie, wykonywane w czasie pracy jako nauczyciela - dyrektora szkoły mieści się w ramach działalności statutowej szkoły wynikającej z przepisów prawa oświatowego?

W związku z brakiem udzielenia przez J. S. odpowiedzi Wójt Gminy ponownie pismem z dnia 19 grudnia 2019 r. wniesionym za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, wezwał w/w. do podania żądanych informacji, wskazując jednocześnie, że na podstawie art. 13 ust. 2 u.d.i.p. udzielenie informacji publicznej nastąpi do 7 stycznia 2020r.

J. N. w dniu 3 stycznia 2020 r. za pośrednictwem Urzędu Gminy N. , wniósł skargę do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego na bezczynność Wójta Gminy.

Skarżący zarzucił organowi naruszenie art. 13 ust. 1, art. 13 ust. 2 i art. 16 ust. 1 u.d.i.p. poprzez nieudzielenie informacji publicznej zgodnie z żądanym zakresem oraz wniósł o:

1) zobowiązanie Wójta Gminy N. do udzielenia żądanej informacji publicznej w terminie czternastu dni od daty doręczenia akt organowi,

2) uznanie, że na podstawie art. 6 ustawy o odpowiedzialności funkcjonariuszy publicznych za rażące naruszenie prawa (Dz. U z 2011 r. Nr 34, poz. 173) w związku z art. 149 ustawy p.p.s.a. (Dz. U. z 2002r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania, miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa,

3) wymierzenie organowi grzywny na postawie art. 149 § 2 p.p.s.a. w maksymalnej wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.

4) zasądzenie od podmiotu zobowiązanego kosztów postępowania wedle norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi wnioskodawca podał, że do dnia 3 stycznia 2020 r. nie otrzymał od organu żadnej odpowiedzi, nie udzielono mu żądanej informacji, ani nie wydano decyzji odmawiającej udzielenia informacji publicznej, czym naruszono treść art. 13 ust. 1 u.d.i.p. nakazującego podjęcie przez wzywany organ czynności w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku. Nadto skarżący powołał się na orzeczenia sądów administracyjnych dotyczące bezczynności (WSA w wyroku z dnia 22 sierpnia 2012 o sygn. akt II SAB/Lu 72/12, WSA w wyroku z dnia 1 lutego 2012r.o sygn. akt II SAB/Go,59/11), rażącej bezczynności (WSA w wyroku z dnia 13 sierpnia 2015r. o sygn. akt II SAB/Bk 36/15), bezczynności i przewlekłości ( NSA w wyroku z dnia 11 października 2013 o sygn. akt I OSK 1495/13 oraz NSA w wyroku z dnia 5 czerwca 2012r., o sygn. II OSK 709/12, NSA wyroku z dnia 5 lipca 2012r. o sygn. akt II OSK 1031/12).

Ponadto wnioskujący zaznaczył, że zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa nie ma obowiązku uprzedniego kierowania do właściwego organu administracji publicznej wezwania do usunięcia naruszenia prawa i powołał się w tym zakresie na orzecznictwo sądów administracyjnych, a w szczególności na wyrok NSA o sygn. akt I OSK 285/11, postanowienie NSA z dnia 31 marca 2008r., I OSK 262/08, wyrok NSA z 24 maja 2006r., o sygn. I OSK 601/05, postanowienie NSA z 03 października 2007r.o sygn. I OSK 1382/07 oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 lipca 201 Ir. o sygn. VIII SAB/Wal8 /II.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o:

a) odrzucenie skargi w trybie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz.2325) z uwagi na fakt, iż skarga została złożona przedwcześnie, a to w związku z tym, iż postępowanie o udostępnienie informacji publicznej nie zostało zakończone,

b) zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu Wójt Gminy podał, że w związku z tym, iż J. N. jest Dyrektorem Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Z., a wniosek z żądaniem udzielenia informacji publicznej został skierowany do organu w czasie wypełniania przez w/w. obowiązków służbowych, skierowano do wnioskodawcy pisma w celu wyjaśnienia związku pomiędzy złożonym przez niego żądaniem w trybie u.d.i.p., a zakresem wykonywanych przez niego czynności służbowych Dyrektora. Organ wskazał, że wnioskodawca w złożonej skardze na bezczynność, nie odniósł się w ogóle do korespondencji, jaka toczyła się pomiędzy skarżącym a Wójtem.

Ponadto organ podkreślił, że postępowanie w trybie udzielenia informacji publicznej nie zostało zakończone, albowiem pismem z dnia 7 stycznia 2020 r. Wójt Gminy poinformował wnioskującego o nowym terminie udostępnienia wnioskowanych informacji podając, że nastąpi to do dnia 6 lutego 2020 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.

Skarga jest uzasadniona.

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie brak jest przesłanek do odrzucenia skargi w trybie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325) zwanej dalej p.p.s.a. i przyjęcie, że wniesienie skargi jest niedopuszczalne z powodu niezakończenia postępowania w przedmiocie udzielenia informacji publicznej albowiem niniejsza skarga dotyczy właśnie bezczynności organu, którą można zwalczać poprzez zainicjowanie postępowania sądowoadministracyjnego.

Na wstępie wskazać należy, że stosownie do art. 1 p.p.s.a. sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem ( jeżeli ustawy nie stanowią inaczej). Kontrola ta dotyczy między innymi orzekania ze skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 art. 3 § 2 p.p.s.a. Zgodnie natomiast z art. 149 § 1 p.p.s.a. sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4 (albo na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 4a:

- zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo dokonania czynności;

- zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa;

- stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania

Sąd zgodnie z art. 149 § 1 a p.p.s.a stwierdza także, czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

Ponadto mając na uwadze treść art. 149 § 2 p.p.s.a. w sytuacji uwzględnienia skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania, Sąd może orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154§ 6 p.p.s.a. lub przyznać od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną do wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.

Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest bezczynność organu administracji w udostępnieniu informacji publicznej w zakresie określonym we wniosku strony z dnia 9 grudnia 2019r. co do podania następujących informacji : a) listy imion i nazwisk pracowników samorządowych Urzędu Gminy N., którzy w 2018 i 2019 roku otrzymali nagrodę/nagrody oraz wysokość tej nagrody/tych nagród w odniesieniu do każdego z nagrodzonych pracowników samorządowych oraz informacji o tym, jakie osiągnięcia w pracy zawodowej stanowiły podstawę przyznania tej nagrody/tych nagród - w odniesieniu do każdego pracownika samorządowego; b) listy umów cywilno-prawnych zawartych przez Urząd Gminy w N. z osobami fizycznymi i prawnymi, zakresu przedmiotowego tych umów oraz wynagrodzeń stron realizujących te umowy; c)premii i dodatków specjalnych przyznanych pracownikom (z podaniem stanowisk, po zanonimizowaniu danych osobowych) Urzędu Gminy N. w 2018 i 2019 roku, zakończonych w okresie minionych trzech lat, jak i toczących się obecnie, postępowań sądowych z udziałem Gminy N. (z podaniem przedmiotowego zakresu postępowania, bez sygnatur, dokumentów wytworzonych przez sąd w postaci odpisów orzeczeń, czy ich uzasadnień), a także wszelkich wydatków Gminy związanych z tymi postępowaniami. Ocena, czy organ pozostaje w bezczynności w załatwieniu wniosku dotyczącego udostępnienia informacji publicznej wymaga ustalenia, czy spełnione zostały przesłanki udzielenia takiej informacji wynikające z u.d.i.p. O bezczynności organu możemy bowiem mówić wyłącznie wtedy, kiedy wniosek o udzielenie informacji dotyczy informacji publicznej, a jego adresatem jest podmiot zobowiązany do jej udzielenia. Oznacza to, że w grę wchodzić musi zarówno przedmiotowy i podmiotowy zakres ustawy o dostępie do informacji publicznej, a dysponent informacji jest pozostającym w zwłoce. (Kamińska Irena, Rozbicka -Ostrowska Mirosława, Ustawa o dostępie do informacji publicznej, Komentarz, wyd.III, Opublikowano:WK 2016). W ocenie Sądu taka sytuacja ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 4 u.d.i.p. obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego. Wójt Gminy niewątpliwie jest jednym z podmiotów wyszczególnionych w ww. przepisie. Z kolei zgodnie z ust. 3 przytoczonego powyżej przepisu, obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2 będące w posiadaniu takich informacji. Po dokonanej analizie, zdaniem Sądu również i ten wymóg został spełniony. Niewątpliwie bowiem organ jest w dyspozycji wnioskowanych informacji, posiada bowiem wszelkie dane dotyczące pracowników, którym zostały przyznane nagrody, wysokości tych nagród i podstaw ich przyznania, a także dotyczące spraw sądowych prowadzonych z udziałem Gminy N..

Nie budzi także wątpliwości, w ocenie Sądu, że informacje których udostępnienia domaga się wnioskujący są informacją publiczną, której definicja legalna zawarta jest w art. 1 pkt 1 u.d.i.p. Zgodnie z jego brzmieniem każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym w niniejszej ustawie. Z kolei w art. 6 ust. 1 rzeczonej ustawy wskazano przykładowy, otwarty katalog informacji publicznych, podlegających udostępnieniu.

W tym miejscu zauważyć należy, że nie jest dopuszczalne przyjęcie, że informacja, która nie została wymieniona w art. 6 ust. 1 ustawy, nie jest informacją publiczną. W takiej sytuacji podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej winien zastosować ogólne zasady zawarte w art. 1-5 tej ustawy, mając na względzie przede wszystkim zasadę powszechnego dostępu do informacji publicznej (por. wyrok NSA OZ we Wrocławiu z 5 grudnia 2002 r., II SA/Wr 1600/02, niepubl.). W razie wątpliwości, czy żądana informacja mieści się w przedmiocie uregulowanym ustawą, należy - respektując zasadę powszechnego dostępu - interpretować przepisy na korzyść wykonującego prawo do takiej informacji (zob. wyrok NSA z 2 lipca 2003 r., II SA 837/03, MoP 2003, nr 17, s. 770; zob. Kamińska Irena, Rozbicka -Ostrowska Mirosława, Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, wyd.III, Opublikowano:WK 2016)

Przyjmuje się, że informacją publiczną jest każda informacja wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa (por. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 22.01.2020 r., sygn. II SAB/Gd 125/19).

Uznaje się, że każda informacja, która dotyczy gospodarowania funduszami publicznymi jest informacją publiczną, a co za tym idzie podlega rygorowi udostępnienia w myśl wskazywanej ustawy. Z kolei w pojęciu gospodarowania funduszami publicznymi mieści się wynagradzanie i premiowanie pracowników, także i tych którzy nie pełnią funkcji publicznych (wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15.01.2020 r., sygn. IV SAB/Po 227/19, wyrok WSA w Krakowie z dnia 22.08.2019 r. sygn. akt II SAB/Kr 221/19.,)

Do kategorii informacji publicznych zaliczają się dane dotyczące wydatków podmiotu publicznego związane z wynagrodzeniem pracowników. W tym zakresie można żądać szczegółowych informacji dotyczących przeznaczania środków publicznych na wynagrodzenie konkretnej grupy pracowników zatrudnionych na określonym stanowisku, a także pracownika, który jako jedyny zajmuje określone stanowisko w ramach struktury organizacyjnej podmiotu publicznego. Nie ma przy tym znaczenia, czy dotyczą one pracownika zatrudnionego na stanowisku pomocniczym związanym jedynie z obsługą urzędu, czy osoby pełniącej funkcję publiczną bądź pozostawanie tych informacji w związku z pełnieniem takiej funkcji (wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15.01.2020 r., sygn. IV SAB/Po 227/19,wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13.06.2018 r.,sygn. akt II SAB/Gd 41/18).

W orzecznictwie podkreśla się, że informacje o wysokości oraz datach przyznanych dodatków, nagród dla osób pełniących funkcje publiczne, a także powody ich przyznania mają charakter informacji publicznej ( wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15.01.2020 r., sygn. IV SAB/Po 227/19 , wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 23.05.2018 r., sygn. akt II SA/Go 196/18).

Przytoczone powyżej orzecznictwo sądowe, które podziela Sąd, prowadzą do jednoznacznego wniosku, iż informacje, których udostępnienia od Wójta Gminy żąda skarżący, zawarte we wniosku w pkt 1-3, są informacją publiczną zgodnie z definicją wyrażoną w art. 1 pkt 1 u.d.i.p. a także mieszczącą się w pojęciu zasad funkcjonowania organów władzy publicznej (art. 6 ust. 1 pkt 3 u.d.i.p.) oraz ciężarów publicznych ponoszonych na utrzymanie aparatu administracyjnego ( art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. h u.d.i.p.).

Wnioskodawca w punkcie 1. swojego wniosku wnosił o podanie wykazu nagród wraz ze wskazaniem ich wysokości przyznanych pracownikom samorządowym Urzędu Gminy N. w roku 2018 oraz 2019r. z informacją, jakie osiągnięcia w pracy zawodowej konkretnego pracownika stanowiły podstawę przyznania nagrody w odniesieniu do poszczególnych pracowników z wyszczególnieniem ich danych personalnych. W punkcie 3. natomiast domagał się podania wykazu przyznanych pracownikom Urzędu Gminy N. w roku 2018 oraz 2019r premii i dodatków specjalnych w powiązaniu ze stanowiskiem, bez podania danych osobowych.

Wskazać należy, że wynagrodzenie, w tym przyznawane nagrody oraz premie i dodatki specjalne, pochodzą ze środków publicznych, co przesądza o jawności ich gospodarowania, a zatem także rozdysponowania przez organ wobec poszczególnych pracowników Urzędu Gminy.

Analogiczne stanowisko należy zająć w kwestii udostępnienia przez organ umów cywilnoprawnych zawartych przez podmiot z osobami fizycznymi i prawnymi, zakresu przedmiotowego tych umów oraz wynagrodzeń stron realizujących te umowy, o co wnosił skarżący w punkcie 2 wniosku. Niewątpliwie bowiem dokumenty takie wytworzone są przez organ w ramach realizacji powierzonych mu zadań, dotyczą działalności organu i sposobu wypełnienia przez niego obowiązków, co pozwala na przyznanie takim umowom waloru informacji publicznej.

Odnośnie zakresu informacji, których udostępnienia żąda skarżący w punkcie 4 wniosku, dotyczących postępowań sądowych z udziałem Gminy N. zakończonych w okresie minionych trzech lat, jak i toczących się obecnie z podaniem przedmiotowego zakresu postępowania, bez sygnatur, dokumentów wytworzonych przez sąd w postaci odpisów orzeczeń, czy ich uzasadnień, a także wszelkich wydatków Gminy związanych z tymi postępowaniami w ocenie Sądu, są to również informacje mieszczące się w zakresie informacji publicznej.

W pierwszej kolejności podnieść należy, że wyroki oraz postanowienia są jawne i wraz z uzasadnieniami stanowiącymi integralną część, tych orzeczeń stanowią informację publiczną w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkl 4 lit. a u.d.i.p. Podkreślenia jednak wymaga, że wyrok, po jego ogłoszeniu, jako dokument urzędowy, może być udostępniany na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej z zachowaniem ograniczeń przewidzianych w art. 5 tej ustawy. Dotyczy to również wyroku sądu wydanego w sprawie karnej, bez względu na formę jego upublicznienia, czy przez ogłoszenie, czy też wyłożenie w sekretariacie wydziału karnego zgodnie z art. 418a k.p.k. W doktrynie podnosi się, że wnioskodawca ma prawo wyboru adresata swojego wniosku, a mianowicie może zwrócić się do organu władzy publicznej, który wydał żądane orzeczenie, jak i do podmiotu, który takie orzeczenie posiada w celu realizacji zadań wynikających z przepisów ustawy. Przepis art. 4 ust. 3 u.d.i.p. nakłada obowiązek udostępniania informacji publicznej m.in. na organ władzy publicznej, będący w posiadaniu takiej informacji, a nie podmiot, który informację wytworzył (zob. wyrok WSA w Warszawie z 5 września 2013 r., II SAB/Wa 285/13, LEX nr 1381182).Kamińska Irena, Rozbicka -Ostrowska Mirosława, Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, wyd.III, Opublikowano:WK 2016)

W związku z uznaniem, że w przedmiotowej sprawie został spełniony zarówno warunek podmiotowości (Wójt Gminy jest w myśl u.d.i.p. podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji ) oraz przedmiotowości (zakres żądanej przez wnioskodawcę informacji mieści się w katalogu informacji publicznej) należy w dalszej kolejności rozstrzygnąć, czy organ podjął wymagane przez ustawodawcę działania.

W myśl art. 13 ust. 1 u.d.i.p. udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2.

Stosownie do ust. 2 art. 13 ustawy, jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku.

Wskazywana ustawa ma na celu zagwarantowanie zainteresowanemu dostępu do informacji w określonym przez ten akt terminie. Na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej można zatem wskazać w zasadzie trzy rodzaje terminów udostępniania informacji publicznej:

1) udostępnienie informacji publicznej niezwłocznie

2) udostępnienie bez zbędnej zwłoki, ale w terminie nie dłuższym niż 14 dni

3) udostępnienie informacji w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące.

Należy zatem przyjąć, że regulacje określające terminy udostępnienia informacji publicznej mają przede wszystkim oddziaływanie dyscyplinujące na podmioty zobowiązane do udostępnienia informacji (D. Fleszer, Przedmiot, forma, tryb..., s. 22, Kamińska Irena, Rozbicka -Ostrowska Mirosława, Ustawa o dostępie do informacji publicznej, Komentarz, wyd. III, Opublikowano:WK 2016)

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że pytanie Wójta Gminy, czy wnioskodawca działa jako Dyrektor Zakładu Szkolno - Przedszkolnego nie może być uznane za podjęcie czynności zmierzających do załatwienia wniosku o udzielenie informacji publicznej. Zgodnie bowiem z art. 2 u.d.i.p. każdemu przysługuje prawo dostępu do informacji publicznej, a więc niezależnie jaką funkcje pełni, jaki sprawuje urząd lub jaki zawód wykonuje. Skierowanie zatem przez organ żądania podania przez skarżącego informacji, w jakim charakterze J. N. występuje domagając się udostępnienia informacji publicznej, nie znajduje umocowania prawnego w treści ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Niezależnie od powyższego wskazać należy, że z treści wniosku w sposób jednoznaczny wynika, iż wnioskodawca działa we własnym imieniu, albowiem w piśmie podał swoje dane osobowe, imię i nazwisko, adres zamieszkania oraz PESEL, a więc kierującym wniosek jest zindywidualizowany podmiot - J. N.. Oceny tej okoliczności w żaden sposób nie zmienia to, iż wniosek o udostępnienie informacji publicznej został skierowany w godzinach działania Placówki Szkolno-Przedszkolnej w Z., której funkcję Dyrektora pełni J. N.. Z żądaniem udzielenia informacji publicznej wystąpił J. S. we własnym imieniu, nie w imieniu placówki oświatowej którą kieruje.

Powyższe nieprawidłowe działania w sprawie Wójta Gminy rzutują z kolei na dalszy etap procedowania organu w przedmiocie udzielenia informacji publicznej. Trzeba bowiem przypomnieć, że zgodnie z art. 13 ust. 1 u.i.d.p. udzielanie informacji następuje bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku.

Skoro zatem wniosek o udzielenie informacji publicznej został wniesiony do organu w dniu 6 grudnia 2019 r., termin na udzielenie żądanej informacji upływał w dniu 20 grudnia 2019 r. Zatem od dnia 21 grudnia 2019 r. Wójt Gminy pozostaje w zwłoce. Dla zachowania ustawowego terminu na udostępnienie informacji publicznej w niniejszej sprawie nie mają żadnego znaczenia pisma z dnia 9 grudnia 2019 r. i z dnia 19 grudnia 2019r.

Wprawdzie art. 13 ust. 2 u.d.i.p przewiduje możliwość udostępnienia informacji publicznej w terminie późniejszym jednakże nie dłuższym niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku, jednakże- co istotne- musi to znajdować uzasadnienie w powodach opóźnienia.

Ustawodawca nie wskazuje, jakie powody opóźnienia są dopuszczalne w świetle postanowień art. 13 ust, 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Samo lakoniczne sformułowanie "skomplikowany charakter sprawy", bez konkretnego wskazania przyczyn takiego stanu rzeczy, stanowi jednak wadliwe i nieprzekonujące uzasadnienie przedłużenia terminu załatwienia sprawy, o którym mowa w art. 13 ust. 1 u.d.i.p. (podobnie wyrok WSA w Warszawie z 25 stycznia 2013 r., II SAB/Wa 471/12, LEX nr 1326113, Kamińska Irena, Rozbicka-Ostrowska Mirosława, Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, wyd. III, Opublikowano:WK 2016).

Podmioty udostępniający informację publiczną nie może w sposób dowolny uzasadniać niedotrzymania terminu określonego w art. 13 ust. 1 u.d.i.p. W grę mogą wchodzić jedynie takie powody, które są bezpośrednio związane z opóźnieniem w udostępnieniu konkretnej informacji publicznej. Konstrukcja tej regulacji jest analogiczna do postanowień art. 36 k.p.a., przy czym w art. 13 ust. 2 u.d.i.p. wskazany jest nieprzekraczalny termin 2 miesięcy na udzielenie informacj publicznej (Kamińska Irena, Rozbicka -Ostrowska Mirosława, Ustawa o dostępie do informacji

publicznej, Komentąrz, wyd.III, Opublikowano WK 2016).

W konsekwencji przywołanych poglądów Sad nie podziela oceny organu, iż stanowią uzasadnione powody opóźnienia udzielenia informacji, okoliczności wynikające z faktu wystosowania dwóch pism zawierających w swej treści żądanie dot. podania informacji, w jakim charakterze J. N. występuje, w sytuacji gdy jak już nadmieniono zgodnie z treścią przepisu art. 2 - każdemu przysługuje prawo do udostępnienia informacji publicznej.

Zaznaczenia wymaga iż sam organ zarówno w pismach z dnia 9 grudnia 2019 r. jak i z 19 grudnia 2019 r. kierowanych do J. S. jak też w złożonej do tut. Sądu odpowiedzi na skargę nie wskazuje, dlaczego w ocenie Wójta Gminy brak wiedzy odnośnie roli, w jakiej występuje skarżący, uniemożliwiał organowi wypełnienie dyspozycji art. 13 ust. 1 u.d.i.p., a przecież ta okoliczność stanowiła dla organu przeszkodę do udzielenia odpowiedzi stronie w oparciu o przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W niniejszej sprawie podejmowane przez organ działania nie odpowiadają żadnej z form załatwienia sprawy przewidzianych przez przepisy u.d.i.p. Skoro zatem żądania zawarte we wniosku z dnia 6.12.2019 r. nie zostały do dnia rozpoznania sprawy przez Sąd załatwione w sposób przewidziany w u.d.i.p, zasadnym jest uznanie, że organ dopuścił się bezczynności. Dalszą konsekwencją jest zobowiązanie Wójta Gminy do załatwienia wniosku strony w terminie 14 dni od dnia doręczenia akt organowi, o czym orzeczono na podstawie art. 149 § par. 1 pkt 1 p.p.s.a. w pkt 3 sentencji wyroku.

Uwzględniając skargę na bezczynność, sąd administracyjny może jedynie zobowiązać adresata wniosku do rozpoznania żądania strony. Nie może natomiast rozstrzygać, w jaki sposób powinno być ono rozpoznane, a więc, czy żądana informacja winna być udzielona, czy też istnieją podstawy do załatwienia wniosku strony w inny sposób (zob. wyrok WSA w Olsztynie z 26 czerwca 2014 r., II SAB/01 52/14, LEX nr 1482156). W szczególności nie może nakazać podmiotowi zobowiązanemu wydania decyzji lub podjęcia innej czynności.(Kamińska Irena, Rozbicka -Ostrowska Mirosława, Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, wyd.III, Opublikowano :WK 2016)

W przypadku uwzględnienia skargi przez sąd i stwierdzenia stanu bezczynności w załatwieniu wniosku o dostęp do informacji publicznej sąd jest jednocześnie zobowiązany do dodatkowego stwierdzenia, czy bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa w myśl art. 149 § 1a p.p.s.a.

W dotychczasowej praktyce orzeczniczej przyjmuje się, że bezczynność w przedmiocie udostępniania informacji publicznej należy ocenić jako rażące naruszenie prawa w następujących sytuacjach;

-gdy adresat wniosku pozostawia wniosek bez odpowiedzi w jakiejkolwiek formie bądź przewleka ustosunkowanie się do wniosku (zob. wyrok WSA w Gdańsku z 25 czerwca 2014 r., II SAB/Gd 66/14, LEXnr 1456486),

-gdy udostępnienie żądanej informacji publicznej następuje po upływie 3 lat od złożenia wniosku i dopiero po złożeniu skargi do sądu (zob. wyrok WSA w Łodzi z 14 maja 2014 r., II SAB/Łd 47/14, LEX nr 1468073),

-gdy stan bezczynnośei jest oczywisty, widoczny nawet przy wstępnej oeenie akt sprawy (zob. wyrok WSA w Lublinie z 6 maja 2014 r., II SAB/Lu 104/14, LEX nr 1468039),

-gdy ma miejsce znaczne przekroczenie terminów załatwienia sprawy (wyrok WSA w Krakowie z 24 styeznia 2014 r., II SAB/Kr 313/13, LEX nr 1498293).

Jednakże w celu ustalenia, czy naruszenie prawa jest rażące, należy uwzględnić nie tylko proste zestawienie terminów rozpoczęcia postępowania i jego zakończenie, lecz także uwarunkowane okolicznościami materialnoprawnymi sprawy czynności, jakie powinien podjąć adresat wniosku do merytorycznego rozstrzygnięcia konkretnej sprawy (zob. wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 28 maja 2014 r., II SAB/Go 32/14, LEX nr 1486040, Kamińska Irena, Rozbicka -Ostrowska Mirosława, Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, wyd.III, Opublikowano:WK 2016)

Zdaniem Sądu, całokształt okoliczności niniejszej sprawy, w tym to iż strona ze skargą do WSA wystąpiła już 3 stycznia 2020r., podczas gdy sam wniosek o informację publiczną jest z dnia 6 grudnia 2019r. pozwala na stwierdzenie, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, o czym orzeczono w punkcie 2 wyroku. Od daty złożenia wniosku do chwili orzekania upłynął bowiem stosunkowo krótki okres. Ponadto organ podjął działania na skutek wpływu wniosku wysyłając do J. S. dwa pisma, jednakże jak zostało wyżej wskazane pisma te nie mogą zostać uznane za sposób załatwienia wniosku czy też uzasadnione żądanie uzupełnienia danych.

W punkcie 5 wyroku, w oparciu o art. 149 § 2 p.p.s.a. Sąd oddalił skargę co do wniosku o wymierzenie organowi grzywny określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.. W ocenie Sądu wystarczające jest stwierdzenie bezczynności i zobowiązanie organu do rozpoznania wniosku w terminie 14 dni od zwrotu akt. Zdaniem Sądu brak jest podstaw do zastosowania innych środków dyscyplinujących Wójta Gminy do terminowego załatwienia wniosku J. S.. Na marginesie wskazać należy, że ewentualna dalsza zwłoka w załatwieniu wniosku może skutkować skorzystaniem przez skarżącego z instytucji przewidzianej w art. 154 § 1 p.p.s.a.

O kosztach postępowania, obejmujących wpis od skargi, orzeczono w pkt 4 sentencji wyroku na podstawie art. 200 i art. 205 § 1 p.p.s.a..

-----------------------

10