Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska (spr.) sędzia NSA Ewa Dzbeńska sędzia del. NSA Wiesław Morys Protokolant sekretarz sądowy Małgorzata Kamińska po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2012 r. sygn. akt II SAB/Wa 244/11 w sprawie ze skargi Jana S. na bezczynność Wójta Gminy K. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej żądanej we wniosku z dnia [...] maja 2011 r. oddala skargę kasacyjną.

Wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2012 r., sygn. akt II SAB/Wa 244/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. S. na bezczynność Wójta Gminy K. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej żądanej we wniosku z dnia 19 maja 2011 r.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd podał, że wnioskiem z dnia 19 maja 2011 r. na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej – J. S. zwrócił się do Urzędu Gminy w K. o przesłanie mu pocztą elektroniczną zapisu dźwiękowego dokumentującego obrady sesji Rady Gminy K. z dnia 31 marca 2011 r., wykonanego w ramach działań statutowych. W dniu 14 czerwca 2011 r. J. S. wniósł do tutejszego Sądu skargę na bezczynność Wójta Gminy K., polegającą na nieudzieleniu mu informacji publicznej, żądanej wnioskiem z dnia 19 maja 2011 r. Skarżący domagał się zobowiązania organu do udzielenia żądanej informacji i zasądzenia kosztów postępowania.

W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy K. wniósł o jej oddalenie, ewentualnie odrzucenie.

Wskazał, że skarżący zwrócił się wnioskiem z dnia 19 maja 2011 r. o udzielenie informacji i żądał, aby informacja ta w postaci zapisu dźwiękowego została mu przesłana drogą elektroniczną. Do odpowiedzi na skargę organ dołączył pismo, z którego wynika, że drogą mailową przesłał skarżącemu odpowiedź na złożony wniosek, w dniu 7 lipca 2011 r. o godz. 10:16. W piśmie tym zawarte zostało sformułowanie o treści: "ponownie powiadamiamy, że podejmowane były próby przekazania plików dźwiękowych dokumentujących obrady sesji Rady Gminy K. na podany adres mailowy, jednakże ze względu na ograniczenia techniczne przekazanie plików było niemożliwe. Możliwe jest przekazanie plików na płycie CD".

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał skargę za bezzasadną.

Sąd wskazał, że z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie określonym terminie organ nie podejmuje żadnych czynności w sprawie lub, gdy wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, jednakże, mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie kończy go wydaniem stosownego aktu lub nie podejmuje czynności.

Wniesienie skargi na "milczenie władzy" jest przy tym uzasadnione nie tylko w przypadku niedotrzymania terminu załatwienia sprawy, ale także w przypadku odmowy wydania aktu mimo istnienia w tym względzie ustawowego obowiązku, choćby organ mylnie sądził, że załatwienie sprawy nie wymaga wydania aktu (zob. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2006, s. 37). Dla uznania bezczynności konieczne jest zatem ustalenie, że organ administracyjny zobowiązany był na podstawie przepisów prawa do wydania decyzji lub innego aktu albo do podjęcia określonych czynności.

Sąd wskazał, iż żądana przez skarżącego informacja znajduje się na stronie Biuletynu Informacyjnego Urzędu Gminy K., a zatem skarżący korespondujący z urzędem miał zapewniony dostęp w formie elektronicznej do żądanych informacji publicznych (nagrań z sesji Rady Gminy K.). Ponadto pismem z dnia 7 lipca 2011 r. organ poinformował skarżącego o występujących trudnościach technicznych związanych z przesłaniem mu drogą elektroniczną zapisu dźwiękowego i zaproponował przesłanie plików na płycie CD.

Bezsporne i niekwestionowane jest, że skarżący nie odniósł się do przedstawionej propozycji organu, a zatem zaistniały przesłanki z art. 14 ustawy o dostępie do informacji publicznej do umorzenia postępowania w przedmiocie udzielenia informacji publicznej, czego organ nie uczynił.

A zatem doszło do takiej sytuacji, że bezczynność organu polegała na braku wydania decyzji o umorzeniu postępowania w oparciu o art. 14 ustawy o dostępie do informacji publicznej a nie, jak twierdzi strona skarżąca, na nieudzielaniu informacji publicznej w drodze elektronicznej w formie pliku dźwiękowego.

Wprawdzie formę udzielenia informacji publicznej określa wnioskodawca, ale nie można w żaden sposób uznać, że trudności techniczne organu w postaci braku możliwości przesyłania w żądanej formie plików zapisów dźwiękowych skutkować może uznaniem, że organ pozostaje w bezczynności. Zwłaszcza że informuje wnioskodawcę o swoich trudnościach i proponuje udzielenie informacji w innej formie (nagrania na płycie CD). Nie można mówić o bezczynności organu w sytuacji braku równorzędnego sprzętu multimedialnego stron. W ocenie Sądu nadmierne oczekiwanie skarżącego (zwolnionego z kosztów postępowania z uwagi na trudną sytuację majątkową), że organy gminy technicznie dorównują możliwościom sprzętu, którym skarżący dysponuje są niczym nieusprawiedliwione.

Ponadto, to, że organ jest zobowiązany do udzielenia informacji publicznej, nie oznacza, że forma udostępnienia musi odpowiadać żądaniom (oczekiwaniom technicznym) strony skarżącej (np. formie dźwiękowej, wizyjnej itd.).

Sąd uznał, iż skarżący posiadał dostęp do żądanych informacji na stronie BiP organu, nadto że do zamknięcia rozprawy nie odniósł się do propozycji organu, iż żądana informacja może zostać mu przekazana w postaci zapisu pliku dźwiękowego na płycie CD.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł J. S., reprezentowany przez pełnomocnika z urzędu.

Wyrok zaskarżono w całości, zarzucając naruszenie prawa materialnego poprzez przyjęcie, że w sprawie zastosowanie znajduje art. 14 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, w sytuacji gdy przez brak działania Urzędu Gminy zachodzą okoliczności wskazujące na bezczynność Wójta Gminy K. uzasadniające złożenie skargi na bezczynność organu.

W oparciu o powyższy zarzut wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku i rozpoznanie skargi, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz zwrot kosztów postępowania i kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono m.in., iż skarżony organ nie dowiódł w żaden sposób, że odpowiedział na wniosek przed wniesieniem skargi do sądu. Ponadto w ocenie skarżącego istniała możliwość przekazania informacji w żądanej formie.

W tym stanie sprawy Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionej podstawy i w związku z tym podlegała oddaleniu.

Stosownie do art. 14 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm., zwana dalej ustawą) udostępnienie informacji publicznej na wniosek następuje w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, chyba że środki techniczne, którymi dysponuje określony podmiot, nie umożliwiają udostępnienia informacji w sposób i w formie określonych we wniosku. W takiej sytuacji należy powiadomić wnioskodawcę o braku takich możliwości i wskazać formę w jakiej może być udostępniona informacja. W przypadku, jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się.

Należy zwrócić uwagę, że przepis ten odnosi się do sytuacji gdy zostanie złożony wniosek o udzielenie informacji publicznej w określonej formie. Jednakże należy podkreślić, że zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 udostępnienie informacji publicznej następuje w drodze ogłoszenia w Biuletynie Informacji Publicznej. Dopiero, zgodnie z art. 10 ust. 1, w sytuacji gdy informacja publiczna nie została udostępniona w tym biuletynie, jest udostępniana na wniosek. Celem bowiem ustawy jest umożliwienie zapoznania się z treścią informacji publicznej. Bezsporne jest, iż w niniejszej sprawie żądana informacja została ogłoszona w Biuletynie Informacji Publicznej, a więc skarżący miał możliwość zapoznania się z jej treścią.

Jednakże skarżący zwrócił się do organu o udostępnienie informacji w określonej formie. W takiej sytuacji można rozważać czy w ogóle powinna mieć zastosowanie powołana ustawa. Sąd I instancji uznał, że organ zastosował art. 14 ustawy informując o braku możliwości przekazania informacji w żądanej formie i proponując inną formę jej przekazania.

Sąd zatem przyjął korzystne rozwiązanie dla skarżącego, ale nie oznacza to, że organ pozostawał w bezczynności, jeżeli nawet został przekroczony 14-dniowy termin do powiadomienia o braku możliwości przekazania informacji w żądanej formie. Należy bowiem jeszcze raz podkreślić, że przedmiotowa informacja publiczna została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej i nie ma tu znaczenia, że nie nastąpiło to w oczekiwanej przez skarżącego formie.

Z tych też względów uznać należy, że orzeczenie Sądu I instancji odpowiada prawu i w związku z tym skarga kasacyjna na mocy art. 184 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi podlegała oddaleniu.