Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Brzezińska Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Sędzia WSA Jarosław Wichrowski (spr.) Protokolant Starszy sekretarz sądowy Jakub Jagodziński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi S.H. na uchwałę Zarząd [...] z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia dyrektora [...] Centrum Pomocy Rodzinie 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały 2. zwraca skarżącemu od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy kwotę [...] ([...]) złotych tytułem nienależnie pobranego wpisu.

Zarząd Powiatu N. Uchwałą nr [...] z dnia [...] czerwca 2017 r. w sprawie zwolnienia dyrektora Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w N., działając na podstawie art. 32 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 814 ze zm., dalej powoływana jako u.s.p.) zwolnił S. H. ze stanowiska dyrektora Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w N. (§ 1). Organ wskazał, że zwolnienie nastąpi poprzez rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron lub, w przypadku braku zgody S. H., za wypowiedzeniem, z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia (§ 2).

W uzasadnieniu zaskarżonej uchwały wskazano, że przyczyną zwolnienia ze stanowiska była nieprawidłowa i niezgodna z zaleceniami sądu realizacja postanowienia Sądu Rejonowego w B. V Wydział Rodzinny i Nieletnich z [...] maja 2017 r., sygn. akt [...], i brak współpracy dyrektora z sądem w celu wykonania jego postanowienia, czego wynikiem była konieczność osobistej interwencji Starosty. Zwrócono również uwagę na to, że dyrektor dopuścił do powstania negatywnych stosunków wewnętrznych w kierowanej przez siebie jednostce. Ponadto wskazano na brak zdolności dyrektora do współpracy z instytucjami, których działalność jest związana z systemem pieczy zastępczej, co zagraża prawidłowemu funkcjonowaniu pieczy zastępczej na terenie powiatu n. Zarząd Powiatu podkreślił, że jako organ sprawujący nadzór nad działalnością PCPR utracił zaufanie do dyrektora, jako osoby mogącej kierować jednostką.

Skargę na powyższą uchwałę złożył S. H. wnosząc o stwierdzenie jej nieważności.

W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał, że nie podważa kompetencji Zarządu Powiatu do zwalniania dyrektorów powiatowych jednostek organizacyjnych, jednakże zrealizowanie tej kompetencji nastąpiło, w jego ocenie, w sposób dowolny. Złamano zasadę czynnego udziału strony w postępowaniu oraz zasadę prawdy obiektywnej. Posiedzenie Zarządu Powiatu z [...] czerwca 2017 r., na które wezwano skarżącego już po podjęciu uchwały, tylko w celu wręczenia mu wypowiedzenia, stanowiło pogwałcenie zasad postępowania wyjaśniającego.

Skarżący wskazał na przebieg postępowania w jego sprawie i zarzucił, że członkowie Zarządu prowadzili w sprawie czynności wyjaśniające bez jego udziału, nie został poinformowany o ich trwaniu. Czynności te ograniczyły się do załączenia do protokołu z posiedzenia Zarządu Powiatu materiału przygotowanego przez Starostę liczącego około 68 stron. Z materiałami zapoznano się w sposób pobieżny. Organ winien ocenić wszechstronnie cały materiał dowodowy, czego nie uczynił. Zarząd Powiatu nie dał skarżącemu możliwości zapoznania się z zebranymi w toku czynności wyjaśniających dokumentami, czy możliwości uzupełnienia materiału dowodowego. Złamano zasadę czynnego udziału stronny w postępowaniu. Złamanie tylko tej zasady powinno prowadzić, zdaniem skarżącego, do stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały. Nie został wysłuchany podczas posiedzenia organu i do momentu ogłoszenia treści zaskarżonej uchwały nie przedstawiono mu żadnych zarzutów dotyczących jego pracy. W konsekwencji, rozstrzygnięcie było dowolne. Przedstawiony na posiedzeniu Zarządu Powiatu materiał dowodowy był wybiórczy i niepełny. Twierdzenie Starosty zawarte w protokole z posiedzenia Zarządu z [...] czerwca 2017 r., że Zarząd dysponuje pełną dokumentacją i wiedzą, było chybione.

Zarząd Powiatu w uzasadnieniu uchwały nie podał, na czym polega wina skarżącego. Nie podano, jakie błędy popełnił on, ani jakich zaniedbań się dopuścił. Zarząd nie wykazał żadnego uchybienia proceduralnego w jego postępowaniu. To zaś, że z przyczyn obiektywnych nie był w stanie zrealizować postanowienia sądu, nie świadczy o braku współpracy. Organ bowiem nie określił, w czym powołany w uzasadnieniu brak współpracy się przejawiał, stąd naganna ocena w tym zakresie dokonana przez organ jest dowolna.

Ponadto skarżący wskazał, że uzasadnienie uchwały w pkt 2, w którym wskazano, że dopuścił do powstania negatywnych stosunków wewnętrznych w kierowanej jednostce oraz że Zarząd Powiatu otrzymuje "sygnały" o braku jego zdolności do współpracy z różnymi instytucjami, których działalność jest związana systemem pieczy zastępczej, co zagraża prawidłowemu funkcjonowaniu zastępczej na terenie powiatu n., jest na tyle ogólne, że trudno w jakikolwiek sposób się do niego odnosić. Zarząd na poparcie tych twierdzeń nie przedłożył żadnych dokumentów. Trudno zatem ocenić, jakimi motywami kierował się formułując zarzuty.

W konsekwencji podniesionych zarzutów skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały, jako podjętej z istotnym naruszeniem prawa.

W odpowiedzi na skargę Zarząd Powiatu N. wniósł o jej oddalenie. Odnosząc się do podniesionych zarzutów organ wskazał, że nie podziela argumentacji skarżącego. Organ podkreślił, że żaden przepis prawa nie nakazuje przed podjęciem uchwały o zwolnieniu kierownika wysłuchania go przez Zarząd Powiatu. Gdyby taki wymóg obowiązywał, to sprawa musiałaby być prowadzona w trybie postępowania administracyjnego, z zastosowaniem Kodeksu postępowania administracyjnego. Przyjęcie takiego rozumowania spowodowałoby znaczne przedłużenie postępowania i doprowadziłoby do uprzywilejowania kierowników samorządowych jednostek organizacyjnych w stosunku do innych pracowników. Organ nie ma również obowiązku prowadzenia sformalizowanego postępowania dowodowego, charakterystycznego dla postępowania administracyjnego. Stąd brak jest podstaw, aby wysłuchanie zwalnianego kierownika było konieczne przed podjęciem uchwały przez zarząd powiatu.

Bezzasadny jest, zdaniem organu, zarzut skarżącego dotyczący braku możliwości wzięcia udziału w postępowaniu oraz przedstawiania wyjaśnień i swojego stanowiska. Organ zaznaczył, że brak jest przepisów dotyczących sposobu zapewnienia zwalnianemu kierownikowi czynnego udziału w postępowaniu. W opinii organu niezasadne jest stwierdzenie, że zwalniany kierownik jednostki powinien brać udział w posiedzeniu zarządu powiatu. W niniejszej sprawie skarżący miał zapewniony udział w postępowaniu poprzedzającym podjęcie zaskarżonej uchwały.

Również bezzasadny jest zarzut niewłaściwego uzasadnienia uchwały, bowiem organ w treści uchwały przedstawił przyczyny zwolnienia skarżącego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Stosownie do art. 87 ust. 1 u.s.p., każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą podjętą przez organ powiatu w sprawie z zakresu administracji publicznej, może zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.

Zaskarżona uchwała jest uchwałą z zakresu administracji publicznej. Uchwała ta została podjęta na podstawie art. 32 ust. 2 pkt 5 u.s.p. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 3a cyt. ustawy, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej, zgodnie zaś z art. 32 ust. 2 pkt 5 do zadań zarządu powiatu należy m.in. zatrudnianie i zwalnianie kierowników jednostek organizacyjnych powiatu. Podejmowanie uchwał przez zarząd powiatu w sprawie zwolnienia dyrektora Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie jest zatem niewątpliwie wydawaniem aktów w sprawie z zakresu administracji publicznej przez organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego. Uchwały te równocześnie wywołują skutki z zakresu prawa pracy, podlegające kognicji sądów pracy. Jednakże okoliczność, że uchwała w sprawie zwolnienia dyrektora wskazanej jednostki wywołuje skutki z zakresu prawa pracy nie zmienia jej publicznoprawnego charakteru. Taki sposób rozumienia charakteru prawnego aktów odwołania ze stanowiska kierownika samorządowej jednostki organizacyjnej jest prezentowany w orzecznictwie sądów administracyjnych w odniesieniu do aktów organów jednostek samorządu terytorialnego (por. wyroki: WSA we Wrocławiu z 18.11.2009 r., IV SA/Wr 428/09, NSA z 1.06.2010 r., II OSK 598/10; WSA w Bydgoszczy z 19.11.2009 r., II SA/Bd 829/09; NSA z 12.05.2003 r., II SA/Łd 548/03; NSA z 19.11.2002 r., II SA/Wr 1579/02, NSA z 18.05.2012 r., I OSK 10/12, z 14.05.2008 r., I OSK 637/08, z 18.04.2008 r., I OSK 86/08, uchwała składu 7 sędziów NSA z 16.12.1996 r., OPS 6/96 oraz postanowienie SN z 13.01.2000 r., III RN 123/99). Jeśli zatem wola organu powiatu w niniejszej sprawie otrzymała formę prawną aktu władczego opartego na przepisach prawa administracyjnego, to podlega on kontroli sądów administracyjnych, niezależnie od ewentualnej ochrony stosunku pracy przysługującej zwolnionemu dyrektorowi przed sądem pracy. Podstawy prawne, przesłanki oraz kryteria sądowej kontroli w tych dwóch trybach są odmienne.

W niniejszym postępowaniu przed sądem administracyjnym przedmiotem badania Sądu nie są ewentualne roszczenia pracownicze odwołanego dyrektora, do rozpatrzenia których właściwy jest sąd powszechny, lecz zachowanie przewidzianych w przepisach publicznoprawnych wymogów dotyczących aktu odwołania (zwolnienia) dyrektora jednostki samorządowej jako formy realizacji zadań publicznoprawnych gminy, a więc aktu o publicznoprawnym charakterze (por. wyrok NSA z 12.05.2003 r., II SA/Łd 548/03; wyrok WSA w Krakowie z 25.02.2014 r., III SA/Kr 1342/13).

W przedmiotowej sprawie należało zbadać legitymację skarżącego do zaskarżenia przedmiotowej uchwały. Badanie, czy podmiot wnoszący do sądu administracyjnego skargę na uchwałę organu powiatu dotyczącą sprawy z zakresu administracji publicznej jest do tego uprawniony, następuje w kontekście przesłanek określonych w art. 87 ust. 1 u.s.p., a nie na podstawie art. 50 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Stroną w postępowaniu toczącym się na podstawie art. 87 ust. 1 u.s.p. może być jedynie podmiot, którego interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone (wyrok NSA z 20.11.2014 r., I OSK 1747/14). Dyrektor powiatowego centrum pomocy rodzinie jest kierownikiem jednostki organizacyjnej pomocy społecznej w rozumieniu art. 112 ust. 7 ustawy z dnia 12 marca 2014 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 930 ze zm.) i mają do niego zastosowanie przepisy ustawy o pracownikach samorządowych, w tym art. 24-43 tej ustawy. Normy zawarte w powyższych przepisach stanowią zatem źródło interesu prawnego osoby pełniącej funkcję dyrektora powiatowego centrum pomocy rodzinie, który niewątpliwie zostaje naruszony w przypadku zwolnienia takiej osoby ze stanowiska. W orzecznictwie NSA nie budzi wątpliwości, że odwołany dyrektor może kwestionować akt odwołania przed sądem administracyjnym (por. np. wyrok NSA z 12.08.2010 r., I OSK 817/10). Niewątpliwie zatem interes prawny skarżącego, wynikający ze wskazanych wyżej norm, został naruszony zaskarżoną uchwałą.

Przechodząc do oceny legalności zaskarżonej uchwały należy wskazać, że jej podstawę stanowiła norma wynikająca z cyt. wcześniej art. 32 ust. 2 pkt 5 u.s.p. Jednocześnie w art. 32 ust. 1 cyt. ustawy wskazano, że zarząd powiatu wykonuje uchwały rady powiatu i zadania powiatu określone przepisami prawa. Zarząd powiatu upoważniony jest do podejmowania aktów w zakresie zatrudniania i zwalniania kierowników jednostek organizacyjnych powiatu. Norma wynikająca z art. 32 ust. 2 pkt 5 u.s.p. ma zatem charakter normy kompetencyjnej. Analiza przepisów obowiązującego prawa wykazuje także, iż ustawodawca nie zawarł w nich materialnoprawnej normy prawa administracyjnego określającej przesłanki zatrudniania i zwalniania kierowników jednostek organizacyjnych powiatu, tak jak to uczynił np. w zakresie podstaw powoływania i odwoływania dyrektora instytucji kultury (art. 15 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej) czy dyrektora szkoły (art. 38 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty). Oznacza to, że w procesie badania legalności zaskarżonej uchwały sąd administracyjny bada, czy organ nie przekroczył granic swojej kompetencji administracyjnej i czy jej zrealizowanie nie nastąpiło w sposób dowolny.

Z brzmienia art. 79 ust. 1 u.s.p. wynika, że przesłanką stwierdzenia nieważności uchwały organu powiatu jest sprzeczność uchwały z prawem. W orzecznictwie podkreśla się, że opierając się na konstrukcji wad powodujących nieważność oraz wzruszalność decyzji administracyjnych można wskazać rodzaje naruszeń przepisów, które trzeba zaliczyć do istotnych, skutkujących nieważnością uchwały organu jednostki samorządu terytorialnego. Do nich należy naruszenie: przepisów wyznaczających kompetencję do podejmowania uchwał, podstawy prawnej podejmowania uchwał, przepisów prawa ustrojowego, przepisów prawa materialnego - przez wadliwą ich wykładnię - oraz przepisów regulujących procedurę podejmowania uchwał (wyrok NSA z 11.02.1998 r., II SA/Wr 1459/97, OwSS 1998/3/79, wyrok WSA w Warszawie z 26.09.2005 r., IV SA/Wa 821/05).

Zaskarżona uchwała narusza prawo. Została ona wprawdzie wydana w granicach kompetencji administracyjnej Zarządu Powiatu N. wynikających z art. 32 ust. 2 pkt 5 u.s.p., jednakże sposób zrealizowania tej kompetencji wskazuje – w świetle motywów zaprezentowanych w uzasadnieniu uchwały – że było ono dowolne i nastąpiło bez zapewnienia skarżącemu prawa do wcześniejszego jego wysłuchania w sprawie.

Uchwała podejmowana w oparciu o art. 32 ust. 2 pkt 5 u.s.p. nie jest decyzją administracyjną i w związku z tym w postępowaniu poprzedzającym jej wydanie nie znajdują zastosowania przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Nie zmienia to jednak faktu, że jedną z podstawowych gwarancji procesowych w postępowaniu toczącym się przed organami administracyjnymi jest zapewnienie stronom przez te organy możliwości czynnego udziału w postępowaniu. Uwzględniając charakter prawny uchwały o zwolnieniu kierownika jednostki organizacyjnej powiatu obowiązek taki należy wyprowadzić z art. 2 Konstytucji RP, statuującego zasadę demokratycznego państwa prawnego oraz z art. 16 Europejskiego Kodeksu Dobrej Administracji przyjętego przez Parlament Europejski w formie rezolucji 6 września 2001 r., stanowiącego o prawie każdej jednostki do wysłuchania i złożenia wyjaśnień. Wskazując na powyższe naruszenie podkreślić należy, że z protokołu posiedzenia Zarządu Powiatu N. wynika, iż miało ono miejsce [...] czerwca 2017 r. Podczas posiedzenia, które rozpoczęło się o godz. 8.00, dokonano następujących czynności: stwierdzono quorum, przedstawiono porządek obrad, a następnie Starosta zaproponował zmianę polegającą na dodaniu projektu uchwały w sprawie zwolnienia dyrektora Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w N. Przyjęto nowy porządek obrad, a następnie przyjęto protokół z posiedzenia Zarządu z dnia [...] czerwca 2017 r. Wówczas przystąpiono do pkt 5a porządku obrad. Na pytanie Członka Zarządu, dlaczego odmawia się dyrektorowi PCPR złożenia wyjaśnień i dlaczego Zarząd nie czeka na wyniki postępowania kontrolnego Komisji Rewizyjnej Starosta oznajmił, że Zarząd dysponuje już pełną dokumentacją i wiedzą, która pozwala mu na podejmowanie odpowiedzialnych decyzji. Wniosek członka zarządu o przerwę w posiedzeniu Zarządu odrzucono. Zarząd przyjął uchwałę o zwolnieniu dyrektora PCPR niejednogłośnie. Następnie Starosta polecił poinformować skarżącego o zaproszeniu na posiedzenie Zarządu. Skarżący przybył na posiedzenie o godz. 8.35 i Starosta poinformował go o podjętej uchwale.

Powyższe potwierdza, że członkowie Zarządu prowadzili w sprawie czynności wyjaśniające bez udziału skarżącego, który nie został poinformowany o ich trwaniu. Czynności te ograniczyły się do załączenia do protokołu z posiedzenia Zarządu Powiatu wielostronicowego materiału przygotowanego przez Starostę. Zarząd Powiatu nie dał skarżącemu możliwości zapoznania się z zebranymi w toku czynności wyjaśniających dokumentami, czy możliwości uzupełnienia materiału dowodowego. Skarżący nie miał możliwości złożenia wyjaśnień, czy ustosunkowania się do sprawy. W ocenie Sądu, złamano tym samym zasadę czynnego udziału stronny w postępowaniu. Skarżący nie został wysłuchany podczas posiedzenia organu i do momentu ogłoszenia treści zaskarżonej uchwały nie przedstawiono mu żadnych zarzutów dotyczących wykonywanej przez niego pracy. W skardze skarżący wyraził pogląd, że posiedzenie Zarządu Powiatu miało charakter czynności pozornie wyjaśniającej, a posłużyło w rzeczywistości tylko do zakomunikowania mu uprzednio przygotowanej uchwały i umotywowanego oświadczenia Starosty o wypowiedzeniu umowy o pracę. Z protokołu nie wynika, by zarządzono przerwę w posiedzeniu celem zaznajomienia członków zarządu z obszernym materiałem, a podkreślenie wymaga, że od rozpoczęcia posiedzenia do podjęcie uchwały minęło tylko 35 minut. Czynności wyjaśniające, nawet gdyby się odbyły, to nie uczestniczył w nich skarżący, który nie został w sprawie wysłuchany.

W tym stanie rzeczy należy przyjąć, że zaskarżona uchwała została wydana z naruszeniem prawa skarżącego do udziału w postępowaniu poprzedzającym podjęcie tej uchwały i wysłuchania w sprawie.

Ponadto, również analiza uzasadnienia zaskarżonej uchwały wskazuje, że została ona podjęta z istotnym naruszeniem prawa. Wprawdzie w polskim systemie prawnym nie został wprost wyrażony normatywny obowiązek uzasadniania uchwał organów samorządu terytorialnego, niemniej jednak – zwłaszcza w sytuacji, gdy ustawodawca nie wprowadza norm materialnych określających przesłanki rozstrzygnięcia, poprzestając jedynie na ustanowieniu normy kompetencyjnej – uzasadnienie uchwały spełnia zasadniczą rolę w procesie sądowej kontroli zaskarżonego rozstrzygnięcia. W doktrynie obowiązek uzasadnienia uchwały (tam, gdzie obowiązek ten nie jest wyraźnie określony ustawowo) wyprowadzany jest z ogólnej zasady ustrojowej związania organów administracji prawem, obowiązku odwoływania się do prawa oraz z kompetencji sądów administracyjnych i organów nadzoru, które - sprawując kontrolę - muszą znać motywy, jakimi kierował się organ samorządu terytorialnego, a także z zasady demokratycznego państwa prawnego i zasad szczegółowych, w tym zasady zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa czy zasad "dobrej legislacji" (por. M. Stahl: Samorząd terytorialny w orzecznictwie sądowym. Rozbieżności i wątpliwości, Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego, rok II, nr 6 (9), 2006, s. 45). Również w orzecznictwie sądowoadministracyjnym podnosi się, iż "w procesie interpretacji kompetencji władzy publicznej przepis art. 7 Konstytucji RP, stanowiący, że organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa, wiąże się z zasadą zaufania do Państwa, wynikającą z zasady demokratycznego państwa prawnego (art. 2 Konstytucji). Działanie organu władzy publicznej, mieszczące się w jego prawem określonych kompetencjach, ale noszące znamiona arbitralności i niepoddające się kontroli i nadzorowi, nie może być uznane za zgodne z prawem. Obowiązek działania na podstawie prawa, w połączeniu z zasadą zaufania, stwarza po stronie organów władzy publicznej obowiązek uzasadniania jej rozstrzygnięć. Obowiązek taki jest zaliczany do standardów demokratycznego państwa prawnego. Obowiązek uzasadniania uchwał rady gminy jest też elementem zasady jawności działania władzy publicznej" (por. wyrok NSA z 8.06.2006 r., II OSK 410/06, wyrok NSA z 8.04.2009 r., II OSK 1468/08, wyrok NSA z 16.02.2011 r., II OSK 2420/10, wyrok NSA z 5.03.2009 r., II OSK 1824/08). Dla oceny motywów działania organu nie może być wystarczająca sama treść uchwały, z której nie wynikają racje, jakimi kierował się organ podejmujący rozstrzygnięcie skierowane do adresata i dotyczące jego sytuacji prawnej.

Z akt sprawy wynika, że w dniach [...] czerwca 2017 r. w Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie w N. Starostwo Powiatowe przeprowadziło kontrolę, na podstawie art. 38b ust. 1 i 2 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Kontrola wykazała, że analiza akt sprawy, czynności podjęte przez pracowników kontrolowanej jednostki oraz wyjaśnienia złożone przez Dyrektora Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w N. nie wykazują nieprawidłowości w sprawie umieszczenia małoletniej w jednostce rodzinnej pieczy zastępczej. Na powyższe zwracał również uwagę skarżący w skardze wniesionej do Sądu. Powyższe prowadzi do wniosku, że uzasadnienie zaskarżonej uchwały przeczy wnioskom z kontroli. Zarząd Powiatu w uzasadnieniu do uchwały pominął wnioski wynikające z przeprowadzonej kontroli. Powołane zaś w uzasadnieniu okoliczności nie odnoszą się do stanu po [...] czerwca 2017 r. Ponadto, Zarząd Powiatu podjął zaskarżoną uchwałę bez zapoznania się ze stanowiskiem Komisji Rewizyjnej i biorąc pod uwagę krótki czas obrad – również bez zapoznania się z całością dokumentacji. Zarząd Powiatu w uzasadnieniu nie podał, na czym polega wina skarżącego. Nie wskazano również, jakich zaniedbań się on dopuścił. Zarząd nie wykazał uchybień proceduralnych w postępowaniach skarżącego w sprawie. Nie oceniono, z jakich powodów skarżący nie był w stanie wykonać postanowienia sądu.

Ponadto, uzasadnienie uchwały w pkt 2, w którym wskazano, że skarżący dopuścił się do powstania negatywnych stosunków wewnętrznych w kierowanej jednostce oraz że Zarząd Powiatu otrzymuje "sygnały" o braku zdolności dyrektora do współpracy z instytucjami, których działalność jest związana systemem pieczy zastępczej, co zagraża prawidłowemu funkcjonowaniu zastępczej na terenie powiatu, jest na tyle ogólne i nie poparte żadną argumentacją i dowodami, że trudno się do niego odnieść i dokonać rzetelnej oceny. Zarząd Powiatu na poparcie prezentowanego stanowiska nie wskazał w uzasadnieniu uchwały instytucji niezadowolonych ze współpracy i dokumentów na poparcie tych twierdzeń. Nie wyjaśniono, w czym powołany w uzasadnieniu brak współpracy się przejawiał. W konsekwencji, trudno ocenić, jakimi motywami kierował się zarząd formułując tego typu zarzuty. Uzasadnienie zaskarżonej uchwały jest na tyle ogólne, że nie daje podstaw do przyjęcia przez Sąd, iż organ prawidłowo działał w ramach swojego władztwa administracyjnego w przedmiotowej sprawie.

Ponadto, z treści uzasadnienia wynika, że organ przyjął jako kryterium zwolnienia skarżącego z zajmowanego stanowiska również "utratę zaufania". Przyjęcie takiego kryterium w niniejszej sprawie nie znajduje podstaw normatywnych, a z całą pewnością podstawy takie nie zostały przez organ wskazane. Z treści uzasadnienia uchwały nie wynika, z jakich konkretnie udokumentowanych powodów organ przyjął, że zaistniały stan rzeczy jest okolicznością uzasadniającą wyciągnięcie konsekwencji w stosunku do skarżącego.

Mając na uwadze granice i charakter kontroli sądowoadministracyjnej w niniejszej sprawie, Sąd doszedł do przekonania, że w świetle motywów zaskarżonej uchwały sposób skorzystania przez organ w realiach niniejszej sprawy z władczych kompetencji administracyjnych nie odpowiada standardom demokratycznego państwa prawnego. Zaskarżona uchwała została podjęta z istotnym naruszeniem art. 32 ust. 2 pkt 5 w rozumieniu art. 79 ust. 1 u.s.p., co skutkowało koniecznością uwzględnienia skargi i stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały na podstawie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), o czym orzeczono w pkt 1 sentencji wyroku. Jednocześnie, na podstawie art. 225 powołanej ustawy Sąd orzekł o zwrocie skarżącemu nienależnie pobranego wpisu, o czym orzeczono w pkt 2 sentencji wyroku.

Cytowane w niniejszym uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych są dostępne na stronie http://orzeczenia.nsa.gov.pl/cbo/query.