Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogusław Klimowicz (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Paweł Kowalski Sędzia WSA Joanna Tarno Protokolant: Specjalista Dorota Choińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi Z. M. i Z. M. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania decyzji określających wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za lata 2016 i 2017 oddala skargę.

Pismem z dnia 19 lutego 2018 r. pełnomocnik Z.M. i Z.M. zwrócił się do Prezydenta Miasta R. o wstrzymanie działań w sprawach, w których Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. utrzymało w mocy decyzje Prezydenta Miasta R. z dnia [...]ustalające wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2016 i 2017 r. Pełnomocnik wskazał, że podatnicy wnieśli skargi do sądu administracyjnego na decyzje SKO w P. z dnia [...].

Postanowieniem z dnia [...] Prezydent Miasta R. na podstawie art. 239f § 1 pkt 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) odmówił wstrzymania wykonania decyzji z dnia [...] ustalających wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2016 oraz 2017 r. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że stosownie do treści art. 239 e Ordynacji podatkowej, decyzja ostateczna podlega wykonaniu, chyba że wstrzymano jej wykonanie. W myśl art. 239f § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy pierwszej instancji wstrzymuje wykonanie decyzji ostatecznej w razie wniesienia skargi do sądu administracyjnego do momentu uprawomocnienia się orzeczenia sądu administracyjnego, na wniosek - po przyjęciu zabezpieczenia wykonania zobowiązania wynikającego z decyzji wraz z odsetkami za zwłokę, o którym mowa w art. 33d § 2 Ordynacji podatkowej - do wysokości zabezpieczenia i na czas jego trwania.

Podkreślenia wymaga fakt, że obowiązek wstrzymania wykonania decyzji ostatecznej istnieje tylko wówczas, gdy nastąpi przyjęcie przez wierzyciela zabezpieczenia, o którym mowa w art. 33d § 2 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tą regulacją zabezpieczenie wykonania decyzji może być udzielone w co najmniej jednej z następujących form:

gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej;

poręczenia banku;

weksla z poręczeniem wekslowym banku;

czeku potwierdzonego przez krajowy bank wystawcy czeku;

zastawu rejestrowego na prawach z papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski - według ich wartości nominalnej;

uznania kwoty na rachunku depozytowym organu podatkowego;

pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową, do wyłącznego dysponowania środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku lokaty terminowej.

Pan Z.M. i Pani Z.M. wnieśli skargę na ww. decyzje podatkowe do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, o czym poinformowało organ podatkowy Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P.

Podatnicy nie spełnili jednak wymogu wstrzymania decyzji, gdyż nie przedstawili żadnego zabezpieczenia wykonania zobowiązania ustalonego w zaskarżonych decyzjach.

Zastosowanie instytucji wstrzymania wykonania decyzji w ramach art. 239f § 1 pkt 1 jest uzależnione od uprzedniego podjęcia rozstrzygnięcia w sprawie przyjęcia zabezpieczenia. Jeżeli organ wyda postanowienie, w którym pozytywnie rozpatrzy wniosek strony o przyjęcie zabezpieczenia, to stosownie do treści art. 239f § 1 pkt 1 jest obowiązany wstrzymać wykonanie decyzji (tak: Babiarz Stefan i in., Ordynacja podatkowa. Komentarz, wyd. X; źródło - LEX).

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. po rozpatrzeniu zażalenia Z.M. i Z.M. postanowieniem z dnia [...]uchyliło w całości postanowienie Prezydenta Miasta R. z dnia [...] i odmówiło wstrzymania wykonania ostatecznych decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] utrzymujących w mocy decyzje Prezydenta Miasta R. z dnia [...] ustalające wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2016 i 2017 rok. Organ odwoławczy podzielił pogląd, że zastosowanie instytucji wstrzymania wykonania decyzji w ramach art. 239f § 1 pkt 1 O.p. jest uzależnione od uprzedniego podjęcia rozstrzygnięcia w sprawie przyjęcia zabezpieczenia. Podatnicy nie przedstawili żadnego zabezpieczenia wykonania zobowiązania ustalonego w decyzjach w przedmiocie wymiaru podatku od nieruchomości za 2016 i 2017 r. Do wstrzymania wykonania ostatecznych decyzji na podstawie art. 239f § 1 pkt 1 O.p. nie wystarczy samo zaskarżenie decyzji do sądu administracyjnego. Orzeczenie organu I instancji w przedmiocie wykonania decyzji ma dotyczyć decyzji ostatecznej, dlatego należało uchylić zaskarżone postanowienie i orzec co do istoty sprawy.

W skardze do sądu administracyjnego na powyższe postanowienie Z.M. i Z.M. wnieśli o jego uchylenie jak również uchylenie postanowienia Prezydenta Miasta R. z dnia [...]. Skarżący podnieśli zarzut naruszenia przepisów postępowania, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy t.j. art. 169 § 1 O.p. poprzez jego niezastosowanie i zaniechanie wezwania skarżących do uzupełnienia braku wniosku o wstrzymanie wykonania ostatecznych decyzji SKO w P. z dnia [...] w postaci nieprzedłożenia zabezpieczenia wykonania zobowiązania podatkowego. Jeżeli wniosek skarżących nie spełniał wymogów przewidzianych prawem to organ powinien ich wezwać do uzupełnienia wniosku i złożenia odpowiedniego zabezpieczenia wykonania zobowiązań podatkowych.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. wniosło o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

Skarżący zwrócili się do organu I instancji z wnioskiem o wstrzymanie wykonania decyzji w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2016 i 2017 r. Podstawę takiego wniosku stanowi przepis art. 239f § 1 pkt 1 O.p. Stosownie do tego przepisu organ podatkowy pierwszej instancji wstrzymuje wykonanie decyzji ostatecznej w razie wniesienia skargi do sądu administracyjnego do momentu uprawomocnienia się orzeczenia sądu administracyjnego:

1) na wniosek - po przyjęciu zabezpieczenia wykonania zobowiązania wynikającego z decyzji wraz z odsetkami za zwłokę, o którym mowa w art. 33d § 2 - do wysokości zabezpieczenia i na czas jego trwania lub

2) z urzędu - po prawomocnym wpisie hipoteki przymusowej lub wpisie zastawu skarbowego korzystających z pierwszeństwa zaspokojenia, które zabezpieczają wykonanie zobowiązania wynikającego z decyzji wraz z odsetkami za zwłokę - do wysokości odpowiadającej wartości przedmiotu hipoteki przymusowej lub zastawu skarbowego.

Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania decyzji ostatecznej jest po pierwsze wniesienie skargi na nią do sądu administracyjnego, po drugie – przyjęcie zabezpieczenia wykonania zobowiązania w jednej z form przewidzianych w art. 33d § 2 O.p. Powyższe warunki muszą być spełnione łącznie. Warunki te w rozpoznawanej sprawie nie zostały spełnione i organy zasadnie odmówiły wstrzymania wykonania decyzji ostatecznych.

Postępowanie dotyczące wstrzymania wykonania decyzji ostatecznych zostało podjęte na wniosek strony, która powinna wskazać okoliczności uzasadniające żądanie wniosku. Strona jako jedyną okoliczność uzasadniającą żądanie wniosku wskazała na fakt wniesienia skarg do sądu administracyjnego na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. Wniosek skarżących z dnia 19 lutego 2018 r. spełnia wymogi formalne określone w art. 168 § 2 O.p. – zawiera treść żądania, wskazanie osób od których pochodzi oraz ich adres, oznaczenie pełnomocnika i wskazanie okoliczności uzasadniającej żądanie wniosku. Nie zachodziły więc podstawy do wezwania pełnomocnika do uzupełnienia braków formalnych na podstawie art. 169 § 1 O.p. Należy też zauważyć, że wniosek został złożony za pośrednictwem profesjonalnego pełnomocnika i organ nie miał podstaw do udzielania pełnomocnikowi niezbędnych informacji i wyjaśnień o przepisach prawa podatkowego.

Z powyższych przyczyn, wobec braku uzasadnionych podstaw skargi, z mocy art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.) należało orzec jak w sentencji wyroku.

k.ż.