Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Irena Kamińska sędzia NSA Jolanta Rajewska (spr.) sędzia del. WSA Jacek Fronczyk Protokolant asystent Krzysztof Tomaszewski po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Stowarzyszenia [...] z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 6 marca 2012 r. sygn. akt II SAB/Kr 183/11 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia [...] z siedzibą w Warszawie na bezczynność Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. w przedmiocie dostępu do informacji publicznej 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie; 2. zasądza od Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. na rzecz Stowarzyszenia [..] z siedzibą w W. kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 6 marca 2012 r., sygn. akt II SAB/Kr 183/11 oddalił skargę Stowarzyszenia [..] z siedzibą w W. na bezczynność Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.

Stowarzyszenie [...] dnia 5 lipca 2011 r. za pośrednictwem poczty elektronicznej zwróciło się do Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w K. o udostępnienie informacji publicznej. Zażądało przesłania drogą elektroniczną - za okres od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia realizacji wniosku - kserokopii dokumentacji przebiegu i efektów wszystkich kontroli oraz wystąpień, stanowisk, wniosków i opinii organu przeprowadzającego te kontrole, a ponadto spisu udostępnionych kopii dokumentów.

Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. w piśmie z dnia 14 grudnia 2011 r. stwierdził, że wystąpienie Stowarzyszenia dotyczące udostępnienia kserokopii dokumentacji przebiegu i efektów wszystkich kontroli oraz wystąpień, stanowisk, wniosków i opinii Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego sprowadza się w istocie do żądania przestawienia całości dokumentacji wytworzonej i zgromadzonej przez organ w toku wszelkich postępowań prowadzonych w Inspektoracie w latach 2004-2011. W związku z tym wskazać należy, iż tylko w 2010 r. w Inspektoracie zarejestrowano ponad 5300 spraw. Jedna sprawa nie musi przy tym oznaczać jednego postępowania administracyjnego czy też jednej kontroli. Ze specyfiki działania organu wynika, że każda sprawa dotyczy na ogół więcej niż jednego problemu prawnego. Zagadnienia weryfikowane przez organ są w znacznej części wielowątkowe, a zgromadzone dokumenty niejednokrotnie liczą wiele tomów. Realizacja przedmiotowego wniosku wymagałoby zatem powielenia co najmniej dokumentów 50000 dokumentów, chociaż przypuszczalnie, gdyby przeanalizować każdą zarejestrowaną w inspektoracie sprawę, to ilość ta byłaby wielokrotnie większa.

W niniejszej sprawie zachodzi podobna sytuacja, jak w sprawie rozstrzygniętej wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 7 listopada 2011 r., sygn. akt: II SA/Kr 1354/11. Wyrok ten co prawda nie jest jeszcze prawomocny, jednakże wskazuje na stan prawny, który w znacznej części podziela organ. Stwierdzono w nim bowiem, że wnioskodawca może skutecznie domagać się udostępnienia mu informacji publicznej, gdy wskaże zakres i przedmiot wnioskowanej informacji lub poda inne dane pozwalające organowi na jej określenie i odszukanie. Wniosek obejmujący w istocie całość działalności organu administracyjnego, a co najmniej zdecydowaną większość tejże działalności, nie jest żądaniem udostępnienia informacji publicznej, ale formą kontroli organu administracyjnego.

Dlatego zdaniem Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. należy uznać, że przedmiotowy wniosek nie dotyczy w istocie rzeczy informacji publicznej, bowiem za taką nie sposób uznać całokształtu działalności merytorycznej organu. Tym samym niezasadna jest także jego weryfikacja w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, co wskazuje na brak prawnych możliwości choćby wydania decyzji odmownej, o jakiej mowa w art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Stowarzyszenie [...] wniosło skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na bezczynność Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. w przedmiocie wykonania wniosku o udostępnienie informacji publicznej. Zarzucając naruszenie art. 61 ust.1 i ust. 2 Konstytucji RP i art.1 ust.1 w zw. z art.10 i art.13 ust.1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, Stowarzyszenie domagało się zobowiązania organu administracji do dokonania czynności w zakresie udostępnienia informacji publicznej zgodnie z wnioskiem z dnia 5 lipca 2011 r.

W odpowiedzi na skargę Małopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. wniósł o jej oddalenie. Podtrzymując stanowisko zawarte w piśmie z dnia 14 grudnia 2011 r., podkreślił, że pismo Stowarzyszenia z dnia 5 lipca 2011 r. nie dotyczyło informacji publicznej, zatem nie ma do niego zastosowania ustawa o dostępie do informacji publicznej. W sytuacji, gdy żądane informacje nie są informacjami publicznymi, to ograniczenie się do udzielenia pisemnych wyjaśnień i przedstawienia stanowiska organu należy uznać za prawidłowe i wystarczające.

Powołanym na wstępie wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.- dalej powoływana jako P.p.s.a.), skargę Stowarzyszenia [...] oddalił.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przytoczył treść 61 Konstytucji RP oraz art. 4 ust. 1 pkt 1 i art.1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Ponadto powołując się na szereg orzeczeń sądów administracyjnych, wskazał, że za informację publiczną uznaje się każdą wiadomość wytworzoną lub odnoszącą się do władz publicznych, a także wytworzoną lub odnoszącą się do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Jest nią treść dokumentów, wystąpień i ocen dokonywanych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Informację publiczną stanowią nie tylko dokumenty bezpośrednio zredagowane i technicznie wytworzone przez wskazane podmioty, ale także te, których używają one do zrealizowania powierzonych prawem zadań.

Sąd I instancji omówił również pojęcie informacji przetworzonej, wskazując, że pojęcie to nie jest zdefiniowane w ustawie, ale w orzecznictwie tak kwalifikuje się informację, która została opracowana przez podmiot zobowiązany przy użyciu dodatkowych sił i środków, na podstawie kryteriów przez niego wskazanych. Za informację przetworzoną uznaje się więc informację, która została przygotowana specjalnie dla wnioskodawcy według podanych przez niego kryteriów.

W niniejszej sprawie konieczne jest udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy sporządzenie wnioskowanych kserokopii dokumentacji przebiegu i efektów wszystkich kontroli oraz wystąpień, stanowisk, wniosków i opinii Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. w okresie od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia realizacji wniosku, a ponadto wykonanie spisu kopii udostępnionych dokumentów oraz nadanie im formy elektronicznej jest informacją publiczną.

W ocenie Sądu I instancji co do zasady sporządzenie kopii określonych konkretnych dokumentów ma charakter informacji publicznej i nie powinno być zaliczane do informacji przetworzonej. Ich sporządzenie nie prowadzi bowiem do powstania nowych informacji, składających się z cząstkowych informacji prostych. Jednakże treść złożonego wniosku nakazuje przyjąć, że organ zasadnie nie zakwalifikował żądania wnioskodawcy jako dotyczącego informacji publicznej. Skoro informacją publiczną jest każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, to aby wnioskodawca skutecznie mógł domagać się udostępnienia mu informacji publicznej, zobowiązany jest do podania, jakiej informacji oczekuje poprzez wskazanie jej zakresu, przedmiotu lub innych danych pozwalających organowi na jej określenie i odszukanie. Informacja publiczna dotyczy jakiegoś faktu, zdarzenia, jakiejś czynności. Wniosek obejmujący w istocie, jeśli nie całość działalności organu administracyjnego, to zdecydowaną większość tej działalności w okresie ostatnich 7 lat, nie jest wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej, ale formą kontroli organu administracyjnego. Inspektor Nadzoru Budowlanego jest organem nadzoru budowlanego, a ustawa Prawo budowlane sytuuje go przede wszystkim jako organ kontrolny w postępowaniach dotyczących nieprawidłowo prowadzonych robót budowlanych, czy też naruszania przepisów Prawa budowlanego w pozostałym zakresie. Jeżeli strona skarżąca ogólnie domaga się sporządzenia kserokopii dokumentacji przebiegu i efektów wszystkich kontroli oraz "wystąpień, stanowisk, wniosków i opinii" Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. oraz wykonania spisu udostępnionych kopii, to w praktyce realizacja takiego wniosku byłaby równoznaczna z zobowiązaniem organu do skopiowania zdecydowanej większości dokumentacji Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. Prowadziłoby to do wypaczenia konstytucyjnego prawa do informacji. Ponadto żądanie udostępnienia- tak jak w niniejszej sprawie- wszystkich lub prawie wszystkich dokumentów z okresu ostatnich 7 lat oznaczałoby prawo do kontroli działalności danego organu a nie prawo do przekazania określonych dokumentów.

Istotne również jest to, że organ nadzoru budowlanego musiałby w każdym przeprowadzonym postępowaniu kontrolnym ustalić, czy ujawnieniu podlegają wszystkie zgromadzone w nim dokumenty, czy też nie. W przeciwnym przypadku zobowiązany byłby wydać decyzję odmowną.

Mając na względzie znany Sądowi z urzędu fakt bardzo dużej ilości postępowań kontrolnych prowadzonych przez Małopolskiego Inspektora Nadzoru Budowlanego i wielowątkowy charakter tych postępowań (z czym wiążą się obszerne, często wielotomowe akta postępowania, w tym akta postępowań administracyjnych), skopiowanie dla strony skarżącej tych wszystkich dokumentów stanowiłoby nieproporcjonalnie dużą uciążliwość dla samego organu.

Niewątpliwie każdy może domagać się informacji publicznej w postaci np. kserokopii dokumentu lub dokumentów, ale musi wskazać, jakiej konkretnie informacji domaga się. Nie można uznać za skutecznie złożony wniosek o udostępnienie informacji publicznej, którego przedmiotem jest udostępnienie całości dokumentacji ze wszystkich postępowań prowadzonych przez organ, nawet gdyby dotyczyło to tylko okresu 7 lat.

Tym samym brak sprecyzowania, jakiej treści informacji strona skarżąca domaga się, albo też dokumentacji, z jakich postępowań (kontroli, wystąpień, stanowisk, wniosków i opinii) poprzez określenie przynajmniej przedmiotu tych postępowań (kontroli, wystąpień, stanowisk, wniosków i opinii), np. postępowań kontrolnych zakończonych wydaniem nakazu rozbiórki obiektów w trybie art. 48 Prawa budowlanego, oznacza, że wniosek strony skarżącej nie był żądaniem udostępnienia jej informacji publicznej.

W tym stanie rzeczy wniosek Stowarzyszenia [...] z dnia 5 lipca 2011 r. nie mógł być załatwiony w oparciu o przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej z tej przyczyny, że żądana informacja nie jest informacją o sprawach publicznych, podlegającą udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym w tej ustawie.

W konsekwencji organowi nie można zarzucić bezczynności. Jeżeli informacja nie stanowi informacji o sprawach publicznych załatwienie zgłoszonego we wniosku żądania następuje bowiem w formie pisemnej odpowiedzi, co Małopolski Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. uczynił (pismo z dnia 14 grudnia 2011 r.).

W skardze kasacyjnej Stowarzyszenie [...], reprezentowane przez adwokata, zaskarżyło powyższy wyrok w całości, domagając się uchylenia tego orzeczenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie.

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego tj.:

1/ art. 61 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że wniosek skarżącego stowarzyszenia nie dotyczy informacji publicznej;

2/ art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a tiret drugie ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez uznanie, że przedmiot żądania wskazany we wniosku strony skarżącej jest nieprecyzyjny, co prowadzi do uznania, że wniosek nie dotyczył udostępniania informacji publicznej;

3/ art. 2 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez wykazywanie, jaki charakter ma żądania złożone przez stronę skarżącą.

W uzasadnieniu autor skargi kasacyjnej wskazał, że zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej w Biuletynie Informacji Publicznej obligatoryjnie udostępnia się informacje publiczne, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-3, pkt 4 lit. a tiret drugie, lit. c i d i pkt 5. Do informacji tych należy treść i postać dokumentacji dotyczącej przebiegu i efektów kontroli oraz wystąpienia, stanowiska, wnioski i opinie podmiotów przeprowadzających takie kontrole. Małopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K., wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi, nie udostępnił wskazanych informacji w Biuletynie Informacji Publicznej. Stowarzyszenie zażądało udostępnienia tych informacji, które zobowiązany przez ustawodawcę organ powinien udostępniać na bieżąco w Biuletynie Informacji Publicznej. Zatem uznanie przez Sąd I instancji, że organ nie ma obowiązku udostępniania takiej informacji na wniosek, powoduje - i to tylko z powodu niewykonywania przez ten organ ciążącego na nim obowiązku- wyłączenie jawności określonych informacji publicznych, co stanowi naruszenie prawa wskazanego w art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP.

Treść wniosku Stowarzyszenia została przepisana wprost z ustawy o dostępie do informacji publicznej, zatem błędne jest rozumowanie Sądu, jakoby treść żądania nie została sprecyzowana.

Ustawodawca zobowiązał do publikowania omawianych informacji w Biuletynie Informacji Publicznej od dnia 1 stycznia 2004 r. Gdyby Małopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. spełnił określony przez ustawodawcę obowiązek, to skarżące Stowarzyszenie mogłoby żądaną informację publiczną uzyskać z Biuletynu Informacji Publicznej. Skoro organ nie zrealizował tych zadań, to Stowarzyszenie może domagać się udostępnienia przedmiotowych informacji na wniosek.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie, albowiem została oparta na usprawiedliwionych podstawach.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że celem skargi na bezczynność jest zwalczanie zwłoki w załatwianiu sprawy. Z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych działań w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, ale – mimo istnienia ustawowego obowiązku – nie zakończył tego postępowania podjęciem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu, bądź stosownej czynności. Dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie ma znaczenia okoliczność, z jakich powodów określony akt (decyzja, postanowienie, inny akt) nie został wydany lub czynność nie została dokonana.

W orzecznictwie sądów administracyjnych i doktrynie powszechnie przyjmuje się, że w sprawach dotyczących udzielenie informacji publicznej skargę na bezczynność organu można złożyć nie tylko wobec "milczenia" organu, ale również w sytuacji, w której powstał spór między wnioskodawcą a adresatem wniosku, co do charakteru żądanej informacji. W tej ostatniej sytuacji sąd administracyjny, do którego trafiła skarga na bezczynność, ma przede wszystkim przesądzić czy wnioskodawca żąda informacji, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej i tym samym czy ustawa ta w określonym stanie faktycznym sprawy znajduje zastosowanie. Skarga na bezczynność w tego rodzaju sprawach chroni wnioskodawcę przed arbitralną decyzją organu, która uniemożliwia uzyskanie żądanej informacji (wyrok NSA z dnia 7 lipca 2010 r., sygn. I OSK 592/10).

Zaskarżone postanowienie opiera się na przyjęciu przez Sąd I instancji, iż żądanie Stowarzyszenia [...] nie podlegało rozpatrzeniu na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Wniosek ten zmierzał bowiem nie do udzielenia informacji publicznej lecz stanowił w istocie formę niedopuszczalnej kontroli przez podmiot zewnętrzny działalności administracji publicznej. Ze stanowiskiem tym nie można się zgodzić.

Art. 61 ust. 1 zd. 1 Konstytucji RP stanowi, że obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Ustawodawca konstytucyjny przewidując prawo do uzyskiwania informacji publicznych, wskazał jednocześnie w art.61 ust.4 Konstytucji, iż tryb ich udzielania określają ustawy. Jedną z tych ustaw jest powołana ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Jej art. 2 ust.1 znacznie poszerza krąg podmiotów uprawnionych, stwierdzając, że prawo do informacji przysługuje "każdemu". Pojęcie to obejmuje nie tylko osoby fizyczne, ale również osoby prawne, i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej np. organizacje społeczne. Tym samym prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej posiada również skarżące Stowarzyszenie.

Prawo dostępu do informacji publicznej jest jednym z najważniejszych, zagwarantowanych w Konstytucji i ustawach zwykłych, uprawnień obywatelskich i politycznych. W orzecznictwie i doktrynie powszechnie przyjmuje się, że przedmiotowe uprawnienie ma służyć tworzeniu społeczeństwa obywatelskiego, poprzez zwiększanie transparentności w działaniach władzy publicznej, chronić i umacniać zasady obowiązujące w demokratycznym państwie prawa, a ponadto zapewniać społeczną kontrolę nad działaniami organów władzy publicznej. Przejrzystość i jawność takiej działalności umacnia demokratyczny charakter instytucji oraz zaufanie obywateli do administracji. Skoro dostęp do informacji do działalności organów władzy publicznej jest zasadą, to nie może ulegać wątpliwości, że wszelkie odstępstwa od tej reguły muszą wynikać z wyraźnych przepisów ustawy i muszą być rozumiane wąsko. Oznacza to powinność stosowania do tych norm takich zasad wykładni, które sprzyjają poszerzaniu a nie zawężaniu obowiązku informacyjnego zobowiązanych podmiotów.

Prawo do informacji nie ma charakteru absolutnego. Może ono podlegać pewnym ograniczeniom, ale -w myśl art. 61 ust. 3 Konstytucji RP- tylko ze względu na ustawowo określoną ochronę wolności czy praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa. Przypadki takie określa ustawa o dostępie do informacji publicznej, ale na żadne z nich nie powołano się w niniejszej sprawie. Sąd I instancji, podobnie jak organ, zdyskwalifikował zasadność żądania Stowarzyszenia nie ze względu na dopuszczalne prawem ograniczenia w dostępie do informacji publicznej, lecz wyłącznie z uwagi na nieprzyznanie im w ogóle przymiotu informacji publicznej.

Przypomnieć w związku z tym trzeba, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym w tej ustawie. Ponadto w art. 6 ustawy wymieniono niektóre kategorie danych, które są informacją publiczną. Wyliczenie to ma przy tym charakter przykładowy a nie zaś zamknięty. Stosownie do przytoczonych regulacji stanowisko Sądu I instancji wyrażone w zaskarżonym orzeczeniu nie może zasługiwać na aprobatę. Przepis art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy wprost stanowi, że udostępnieniu podlega informacja publiczna o danych publicznych, w tym dokumentacja przebiegu i efektów kontroli oraz wystąpienia, stanowiska, wnioski i opinie podmiotów ją przeprowadzających. Takiego charakteru przedmiotowych danych nie zmienia ani długość okresu, którego dotyczą powołane dokumenty, ani ewentualne trudności podmiotu zobowiązanego w udostępnieniu wnioskowanych informacji. Treść cytowanego art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a tiret drugie a także art.10 ust.1 ustawy jednoznacznie przesądzają bowiem o kwalifikacji wnioskowanych przez Stowarzyszenie danych jako informacji publicznej.

Z powyższego wynika, że WSA w Krakowie dokonał błędnej wykładni omówionych przepisów Konstytucji RP oraz ustawy o dostępie do informacji publicznej i w konsekwencji niezasadnie zaaprobował niewłaściwe zastosowanie tych norm przez Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K.

Podkreślić ponadto trzeba, że w niniejszej sprawie Sąd I instancji rozpoznawał jedynie kwestie bezczynności Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Zakwalifikowanie określonych danych do informacji publicznej oraz zobowiązanie w takich przypadkach do rozpoznania wniosku w sposób przewidziany prawem nie oznacza nakazu udostępnienia przedmiotowych informacji publicznych. Rozpoznając taki wniosek, jego adresat może udostępnić informację, odmówić jej udostępnienia ze względu na ograniczenia wskazane w art. 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej lub umorzyć postępowanie na podstawie art. 14 ust. 2 wspomnianej ustawy. Organ nie ma przy tym obowiązku udostępnienia określonych danych na wniosek, jeżeli informacja publiczna została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej, na co także trafnie zwrócono uwagę w rozpoznawanej skardze kasacyjnej, czego zaś nie dostrzegł Sąd I instancji.

Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 185 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji wyroku. O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art.204 pkt.1 P.p.s.a.