Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Mieczysław Markowski, Sędziowie asesor WSA Jacek Pruszyński (spr.), sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska, Protokolant Katarzyna Luto, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2008 r. sprawy ze skargi W. i C. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania w sprawie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. oddala skargę.

Przedmiotem skargi jest postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej

w B. Nr [...] z [...].01.2008 r. stwierdzające, że odwołanie

z 13.11.2007 r. od decyzji Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego

w B. z [...].10.2007 r. [...] odmawiającej stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. w kwocie 642,60 zł zostało wniesione z uchybieniem terminu do jego wniesienia.

Państwo C. i W. K., zwani dalej "Skarżącymi", korektę zeznania podatkowego za 2003 r. złożyli 04.05.2007 r. Następnie w dniu 07.08.2007 r. złożono wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. w kwocie 642,60 zł.

Po analizie dokumentów zebranych w sprawie, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w B. decyzją z [...].10.2007 r. [...] odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. Decyzja została doręczona pod adresem: ul. S. w B.

Nie godząc się z decyzją organu pierwszej instancji Skarżący złożyli odwołanie do Dyrektora Izby Skarbowej B., w którym wnieśli o uchylenie decyzji

i stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r.

Dyrektor Izby Skarbowej w B. postanowieniem z [...].01.2008 r. Nr [...] stwierdził, że odwołanie z 13.11.2007 r. od decyzji organu pierwszej instancji zostało wniesione z uchybieniem terminu do jego wniesienia. Organ odwoławczy wskazał, że decyzja pierwszoinstancyjna została doręczona 29.10.2007 r., odebrał ją wnuk Skarżących pełnoletni domownik R. K., który podjął się oddać ją adresatowi. Przedmiotowe odwołanie zostało wniesione 13.11.2007 r., a więc po upływie terminu do jego wniesienia.

Nie godząc się z powyższym postanowieniem Skarżący złożyli skargę

do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku wnosząc:

– o przywrócenie terminu do złożenia odwołania od decyzji organu pierwszej instancji,

– o zmianę postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej w B. z [...].01.2008 r. Nr [...] stwierdzającego, że odwołanie z 13.11.2007 r. zostało wniesione z uchybieniem terminu do jego wniesienia,

– o rozpoznanie odwołania z 13.11.2007 r. od decyzji organu pierwszej instancji

i zajęcie stanowiska zgodnie z uzasadnieniem wniosku skarżących,

– o wydanie orzeczenia stwierdzającego nadpłatę w podatku dochodowym

od osób fizycznych za 2003 r.

W uzasadnieniu skargi Skarżący wskazali, iż od 25.05.2001 r. do chwili obecnej mieszkają u córki przy ul. Z., a nie przy ul. S. Skarżący nie byli w stanie, ze względu na stan zdrowia, spełnić żądań Urzędu Miejskiego w związku ze zmianą miejsca zameldowania. Ponadto wskazali, iż mieszkańcy domu przy ul. S. mieli kategoryczny zakaz odbierania korespondencji kierowanej do Skarżących. Decyzję organu pierwszej instancji odebrał wnuk R., a Skarżący o przesyłce dowiedzieli się kilka dni później, jednakże nie wcześniej niż 30.10.2007 r. Ponadto do skargi Skarżący dołączyli pismo z 22.02.2002 r. skierowane do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych informujące, że korespondencja powinna być kierowana na adres: ul. Z., oraz odpowiedź ZUS.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonym postanowieniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje.

W świetle przepisów art. 1 § 1 i 2 ustawy z 25 lipca 2002 r. Prawo

o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, a kontrola ta - jeżeli ustawy nie stanowią inaczej - sprawowana jest pod względem zgodności z prawem. Zadaniem sądu administracyjnego jest zbadanie prawidłowości zastosowania przez organy administracji przepisów obowiązującego prawa, zarówno prawa materialnego, jak też przepisów postępowania. Uwzględnienie skargi następuje w przypadku stwierdzenia przez Sąd naruszenia przepisów prawa materialnego, jeżeli miało ono wpływ na wynik sprawy, lub naruszenia przepisów prawa procesowego, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a także dające podstawę do wznowienia postępowania - art. 145 § 1 pkt 1 ustawy

z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi

(Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwane dalej p.p.s.a.

Na wstępie należy wskazać, iż zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a., Sąd rozstrzyga

w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. W tak określonym zakresie kognicji Sąd uznał,

że postanowienie będące przedmiotem skargi nie narusza przepisów prawa materialnego, ani też procesowego, w sposób, który mógłby stanowić podstawę

do jego uchylenia.

Z akt sprawy wynika, iż decyzja Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego

w B. z [...].10.2007 r. [...] odmawiająca stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. została doręczona 29.10.2007 r. Decyzję odebrał Pan R. K., wnuk Skarżących, pełnoletni domownik, który podjął się oddać ją adresatowi, co potwierdził własnoręcznym podpisem na zwrotnym potwierdzeniu odbioru. Decyzja została doręczona pod adresem: ul. S., B.

Zauważyć należy, że w pismach Skarżących w sprawie wskazano również ten sam adres (wniosek o stwierdzenie nadpłaty z 7 sierpnia 2007 r. – k. 4 akt adm.; odwołanie

z 13 listopada 2007 r. – k. 1 akt adm.).

Zgodnie z art. 168 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 Nr 8, poz. 60 ze zm.), zwanej dalej o.p., podanie powinno zawierać co najmniej treść żądania, wskazanie osoby, od której pochodzi, oraz jej adresu (miejsca zamieszkania lub pobytu, siedziby albo miejsca prowadzenia działalności), a także czynić zadość innym wymogom ustalonym w przepisach szczególnych. Konieczność zawarcia w podaniu informacji o adresie (miejscu zamieszkania lub pobytu, siedziby albo miejsca prowadzenia działalności) wynika zatem wyraźnie

z treści art. 168 § 2 o.p. Uzyskując taką informację organ podatkowy pod wskazany przez wnoszącego podanie adres doręcza wszelką korespondencję (pisma), zgodnie z przepisami art. 144 – 154c o.p. Skoro zatem w piśnie inicjującym postępowanie Skarżący wskazali adres: ul. S., B., to organy podatkowe były ze wszech miar uprawnione do doręczania pism, w tym także decyzji, pod ten adres, wskazany przez Skarżących.

Dodać należy, że skarżący dopiero 18 lutego 2008 r. złożyli zgłoszenie aktualizacyjne do organu podatkowego, w którym wskazali jako swój adres

ul. Z..

Nie ma żadnego znaczenia dla niniejszej sprawy fakt poinformowania przez Skarżących Zakładu Ubezpieczeń w B. o nowym adresie, pod który ma być wysyłana korespondencja. Otóż pismo to nie zostało skierowane do organu podatkowego. Trudno natomiast oczekiwać od organu podatkowego, ażeby ten ustalał aktualny adres podatnika wnoszącego podanie czerpiąc informacje od innych organów państwowych

i samorządowych. W tym zakresie organ podatkowy kierować powinien się ewidencją podatników oraz w pierwszej kolejności danymi o adresie wskazanymi w piśmie inicjującym postępowanie.

Nie można mieć zatem jakichkolwiek wątpliwości co do tego, że pismo zostało doręczone pod właściwym adresem.

Zgodnie z przepisem art. 149 o.p. w przypadku nieobecności adresata

w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi.

W związku z powyższym decyzja organu pierwszej instancji została skutecznie doręczona, zgodnie z ww. przepisem.

Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru decyzji wynika, ze została ona odebrana przez dorosłego domownika R. K. w dniu 29.10.2007 r., który podjął się oddania pisma adresatom. Domniemywać zatem należy, że pismo zostało doręczone Skarżącym. Domniemania tego Skarżący nie wzruszyli, albowiem nie zakwestionowali faktu przekazania pisma przez wnuka. Wprost przeciwnie w skardze wskazali, iż pismo otrzymali nie wcześniej niż 30.10.2007 r.

W świetle postanowień art. 149 o.p. nie ma żadnego znaczenia dla skuteczności doręczenia pisma fakt zakazania przez adresata dorosłym domownikom odbioru korespondencji. Jeżeli nawet działając wbrew takiemu zakazowi dorosły domownik dokona odbioru pisma i podejmie się oddania pisma adresatowi, pismo należy uznać za doręczone zgodnie z art. 149 o.p.

W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że zaskarżone postanowienie nie narusza przepisów prawa, w sposób dający podstawę do jego uchylenia i na zasadzie art. 151 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.