Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska (spr.) Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Protokolant Sekretarz sądowy Agnieszka Jurek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lipca 2015 r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 22 grudnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami oddala skargę.

Przedmiotem skargi sądowoadministracyjnej wniesionej przez J. M. jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 22 grudnia 2014 r., sygn. akt [...], mocą której organ ten, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm.- zwanej dalej K.p.a.), utrzymał w mocy decyzję Starosty Nyskiego z dnia 13 października 2014 r., nr [...], cofającą J. M. uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi - prawo jazdy kategorii C i C+E.

Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym.

W wyniku otrzymanej z [...] Szpitala Specjalistycznego Oddział Neurologii z Pododdziałem Udarowym we [...] informacji z dnia 18 marca 2013 r., o konieczności dokonania oceny predyspozycji zdrowotnych do kierowania pojazdami, Starosta Nyski pismem z dnia 8 maja 2013 r. zawiadomił J. M. o wszczęciu postępowania administracyjnego.

Następnie, decyzją z dnia 26 czerwca 2013 r., nr [...], Starosta Nyski, na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (obecnie Dz. U. z 2015 r., poz. 155) oraz § 2 ust. 5 i ust. 4 załącznika nr 4B rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami (Dz.U. z 2013 r., poz. 133- zwanego dalej rozporządzeniem), skierował J. M. na badanie lekarskie w zakresie kategorii B,C,E,T do Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy (dalej WOMP).

Kolejną decyzją z dnia 8 stycznia 2014 r., nr [...], Starosta Nyski, na podstawie art. 102 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o kierujących pojazdami zatrzymał J. M. prawo jazdy kategorii B,BE,C,CE,T, stwierdzając, że strona nie przedłożyła orzeczenia wydanego w wyniku badania lekarskiego, na które została skierowana decyzją z 26 czerwca 2013 r. Z kolei Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu, rozpoznając odwołanie od powyższej decyzji, decyzją z dnia 28 maja 2014 r., nr [...], uchyliło decyzję organu pierwszej instancji i umorzyło postępowanie w całości, ponieważ ustaliło, że 22 kwietnia 2014 r. J. M. poddał się stosownemu badaniu lekarskiemu w WOMP w Opolu z/s w Kędzierzynie-Koźlu, w wyniku którego uprawniony lekarz wydał orzeczenie lekarskie nr [...].

Z materiału dokumentacyjnego znajdującego się w aktach sprawy wynika również, że uprawniony lekarz WOMP w Katowicach – R. W., orzeczeniem lekarskim z dnia 27 lutego 2014 r., nr [...], stwierdziła u J. M. bezterminowo istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi, do których wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii C, C1, C+E i C1+E, przy czym według informacji przekazanej Staroście Nyskiemu, do której załączono ww. orzeczenie lekarskie, J. M. nie zakończył badań na kat. B i B+E, wobec czego w zakresie tych kategorii orzeczenie nie mogło być wydane. Ponadto orzeczeniem lekarskim z dnia 22 kwietnia 2014 r., nr [...], uprawniony lekarz WOMP w Opolu z/s w Kędzierzynie-Koźlu stwierdził u J. M. istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi, do których wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii B, B+E, C, C+E i T. Następnie, po rozpatrzeniu odwołania J. M. od treści ww. orzeczenia lekarskiego, uprawniony lekarza Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu (dalej również IMPiZŚ), orzeczeniem lekarskim z dnia 31 lipca 2014 r., nr [...], stwierdził u J. M. brak przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi, do których wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii B, T i B+E, wyznaczając termin badania kontrolnego na dzień 31 lipca 2015 r., i równocześnie orzeczeniem lekarskim z 31 lipca 2014 r., nr [...], stwierdził u badanego istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi, do których wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii C i C+E, wyznaczając datę kontrolnego badania na dzień 27 października 2019 r. w WOMP w Kędzierzynie-Koźlu. Powyższe orzeczenia lekarskie wydający je organ przesłał Staroście Nyskiemu wraz z pismem z 17 września 2014 r., w którym poinformował, że są one ostateczne.

W dniu 7 października 2014 r. wpłynęło do organu pierwszej instancji pismo, w którym J. M. oświadczył, że w związku z orzeczeniem lekarskim nr [...], obecnie nie będzie ubiegał się o wydanie prawa jazdy zgodnie z wcześniej złożonym wnioskiem. Dodał, że jest kierowcą zawodowym i kieruje pojazdami w zakresie kategorii prawa jazdy C i C+E. Ponieważ orzeczenie w zakresie tych kategorii jest negatywne, a on nie zgadza się z tym wynikiem, będzie się odwoływał od decyzji starosty. Nadmienił, że obecnie posiada, poprzednio wydany dokument prawa jazdy.

Następnie, w dniu 9 października 2014 r. J. M. w siedzibie Starostwa Powiatowego ponownie oświadczył, że nie zgadza się z orzeczeniem lekarskim nr [...] i złożył do akt sprawy: 1) kartę konsultacyjną neurologiczną do badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami z dnia 8 kwietnia 2014 r., wydaną przez lekarza neurologa A. P.; 2) wyniki badań EEG z dnia 15 marca 2013 r. i z dnia 9 stycznia 2014 r. oraz wyniki badania MR mózgowia z dnia 8 marca 2013 r.

Decyzją z 13 października 2014 r., nr [...], Starosta Nyski, działając na podstawie art. 103 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz.U. z 2014 r., poz. 600 - zwanej dalej ustawą), cofnął J. M. uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi, w zakresie prawa jazdy kategorii C i C+E. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ opisał przebieg dotychczasowego postępowania oraz omówił przepisy prawa materialnego mające zastosowanie w sprawie. Powołując się na art. 103 ust. 1 pkt 1 lit. a ww. ustawy o kierujących pojazdami stwierdził, że o wydaniu decyzji postanowił biorąc pod uwagę orzeczenie lekarskie z dnia 27 lutego 2014 r., nr [...], wydane przez WOMP w Katowicach, oraz orzeczenie lekarskie nr [...] wydane przez WOMP w Opolu z/s w Kędzierzynie-Koźlu i orzeczenie lekarskie nr [...], stwierdzające istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi, do których jest wymagane posiadanie prawa jazdy kat. C i C+E.

W odwołaniu od powyższej decyzji J. M. zakwestionował zasadność wydanej decyzji oraz orzeczenia lekarskiego, stanowiącego podstawę jej wydania. Wyjaśnił, że od maja 2013 r., do czasu otrzymania orzeczenia, jeździł samochodem ciężarowym po terenie [...], na co przedłożył stosowne dokumenty. Zdaniem odwołującego, wszystkie badania wykonane w Sosnowcu wyszły prawidłowo, a z treści złożonych dokumentów wynika, że posiada uprawnienie do kierowania pojazdami silnikowymi o kategorii B, C, C+E. Wyjaśnił również, że lekarze nie mieli żadnych zastrzeżeń, co do stanu jego zdrowia w wyniku ponownych badań konsultacyjnych przeprowadzonych w Sosnowcu. Stwierdził, że wyjaśnił komisji, jakie były przyczyny zasłabnięcia i w odwołaniu jeszcze raz je przedstawił. Zaznaczył także, że jest kierowcą zawodowym. Do odwołania załączył: 1) kserokopie artykułów prasowych na temat wydarzeń, które miały miejsce na terenie kopalni piasku "A" w [...], 2) zaświadczenia lekarskie z dnia 2 kwietnia 2014 r. oraz z dnia 28 lipca 2014 r. wydane przez lek. med. U. G., 3) kartę informacyjną leczenia szpitalnego w Szpitalu ZOZ [...], Oddział Neurologiczny z Pododdziałem Udarowym, podpisaną przez ordynatora W. G. specjalistę neurologa (lekarz prowadzący M. O.), dotyczącą pobytu J. M. w tej placówce w okresie od 27 – 29 października 2009 r.

W uzupełnieniu odwołania, w piśmie z dnia 24 października 2014 r., J. M. poinformował Kolegium, że lekarz instytutu medycyny pracy wydając orzeczenie oparł się na rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 17 lipca 2014 r. Zaznaczył również, że jest kierowcą zawodowym i prawo jazdy jest mu niezbędne do utrzymania rodziny. Do pisma dołączył zaświadczenie lekarskie z dnia 24 października 2014 r., wydane przez lek. med. A. P. specjalistę neurologa, dotyczące jego pobytu w oddziale neurologicznym w [...] w okresie od 27- 29 października 2009 r. W kolejnym piśmie procesowym z 21 listopada 2014 r. J. M. wyraził swoją ocenę zdarzenia, z powodu którego był hospitalizowany oraz jego przyczyn i dodał, że "po wyjściu ze szpitala był u kontroli u neurologa i lekarza rodzinnego, którzy nie mieli żadnych zastrzeżeń, co do stanu jego zdrowia".

W toku postępowania odwoławczego, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu, w związku ze sprawą nr [...], włączyło do akt sprawy orzeczenie lekarskie z dnia 7 listopada 2013 r., wydane na podstawie art. 43 pkt 2 i art. 229 § 4 Kodeksu pracy oraz art. 39j ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, w związku z ubieganiem się przez J. M. o potwierdzenie posiadania kwalifikacji zawodowej, w którym M. C. - lekarz uprawniony do badań lekarskich osób kierujących pojazdami, stwierdził, na wniosek strony, że wobec braku przeciwwskazań zdrowotnych jest on zdolny do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy transportu drogowego.

W wyniku rozpoznania odwołania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu, opisaną na wstępie decyzją z dnia 22 grudnia 2014 r., nr [...], utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Uzasadniając swoje stanowisko Kolegium przedstawiło stan faktyczny sprawy, po czym wskazało na mające zastosowanie w sprawie przepisy ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami i rozporządzenia z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami. Zaznaczyło także, że ww. rozporządzenie zostało co prawda wydane na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 123 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 z późn. zm.), który został uchylony z dniem 19 stycznia 2013 r., jednak na podstawie art. 137 w zw. z art. 139 ustawy o kierujących pojazdami zachowało ono moc obowiązującą do 20 lipca 2014 r., tj. do dnia wejścia w życie rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 lipca 2014 r. w sprawie badań lekarskich osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami i kierowców (Dz. U. z 2014 r., poz. 949).

Odnosząc się do poglądu strony, że lekarze instytutu medycyny pracy, wydając orzeczenie, oparli się na rozporządzeniu z 17 lipca 2014 r., Kolegium zauważyło, że w przedmiotowym orzeczeniu lekarskim, jednoznacznie wskazano, że zostało ono wydane na podstawie rozporządzenia z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami. Ponadto zgodnie z § 14 rozporządzenia z 17 lipca 2014 r. postępowania w sprawie wydania orzeczenia lekarskiego wszczęte, a niezakończone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, przeprowadza się na podstawie dotychczasowych przepisów (ust. 1), zaś orzeczenia lekarskie wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zachowują ważność przez okres, na jaki zostały wydane (ust. 2).

Odnosząc się z kolei do sposobu, w jaki organ pierwszej instancji przeprowadził postępowanie zakończone zaskarżoną decyzją, Kolegium stwierdziło, że Starosta Nyski naruszył zasadę czynnego udziału strony w postępowaniu zakończonym wydaniem zaskarżonej decyzji bowiem nie dopełnił obowiązku powiadomienia strony, na podstawie art. 61 § 4 K.p.a., o uruchomieniu trybu wynikającego z art. 103 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy, dotyczącego cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami. Jednakże, w ocenie Kolegium, powyższe uchybienie nie ma wpływu na wynik sprawy, gdyż uchylając decyzję Starosty Nyskiego z 8 stycznia 2014 r. o zatrzymaniu J. M. prawa jazdy, Kolegium w decyzji z dnia 28 maja 2014 r. wyjaśniło, że stwierdzone u kierującego przeciwwskazania zdrowotne do kierowania pojazdami silnikowymi stanowią przedmiot odrębnego postępowania na podstawie art. 103 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy. Ponadto J. M. nie tylko znał cały materiał dowodowy stanowiący podstawę wydania kwestionowanej decyzji, ale korzystał też z przysługujących mu uprawnień, przedstawiając zarówno w postępowaniu przed Starostą Nyskim, jaki i w postępowaniu odwoławczym, dokumenty, które jego zdaniem mogą mieć znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. W dalszej kolejności Kolegium odwołało się do treści art. 103 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy, stwierdzając, że sformułowanie zawarte w tym przepisie "starosta wydaje decyzję", wskazuje na charakter bezwzględnie obowiązujący. Oznacza to, że wydanie decyzji cofającej uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi nie zostało pozostawione swobodnemu uznaniu organu i jego ocenie, co do zasadności wydania takiej decyzji. W przypadku bowiem stwierdzenia przez uprawnionego lekarza w orzeczeniu lekarskim istnienia przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania przez stronę pojazdami silnikowymi, organ ma obowiązek wydania decyzji cofającej stronie uprawnienia do kierowania pojazdami. Podniosło również, że orzeczenie lekarskie, wydane w trybie rozporządzenia, nie podlega weryfikacji przez organy administracji publicznej w postępowaniu o cofnięcie uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi. Organy związane są takimi orzeczeniami lekarskimi i nie mają jakichkolwiek podstaw formalnoprawnych do kwestionowania okoliczności objętych treścią tych orzeczeń. Bez ostatecznego dowodu w postaci orzeczenia lekarskiego lub sprzecznie z nimi organ nie może dokonywać samodzielnych ocen, co do tego, czy kierowca, ze względu na stan zdrowia, jest w stanie kierować pojazdem w sposób niezagrażający bezpieczeństwu ruchu drogowego. Podkreśliło nadto, że orzeczenie lekarskie, wydawane w trybie przepisów rozporządzenia, nie ma charakteru opinii biegłego, lecz jest dokumentem urzędowym, w rozumieniu art. 76 § 2 K.p.a. i podlega ocenie jak każdy środek dowodowy, choć jako dokument urzędowy korzysta z domniemania prawdziwości, że pochodzi od organu, który go wystawił, oraz domniemania zgodności z prawdą oświadczenia organu, od którego dokument pochodzi. W myśl art. 76 § 3 K.p.a. dopuszczalne jest jednak przeprowadzenie dowodu przeciwko treści dokumentu urzędowego. W razie obalenia domniemania zgodności z prawdą dokumentu urzędowego nie może on być potraktowany jako dowód w sprawie.

Przechodząc na grunt przedmiotowej sprawy, Kolegium stwierdziło, że w stosunku do J. M. zachodzi określona w art. 103 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy przesłanka do cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi w zakresie prawa jazdy kategorii C i C+E. W tym zakresie organ odwoławczy wyjaśnił, że w sprawie zostały wydane cztery orzeczenia lekarskie. Pierwsze orzeczenie lekarskie zostało wydane w dniu 27 lutego 2014 r., nr [...] przez WOMP w Katowicach, w którym stwierdzono u J. M. istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi, do których wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii C, C1, C+E i C1+E. Orzeczenie to zostało wydane bezterminowo, wobec czego w dowolnym momencie, choć jedynie do czasu wydania decyzji o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi w zakresie prawa jazdy kategorii C i C+E, uprawniony lekarz WOMP mógł, na podstawie skierowania zawartego w przywołanej decyzji Starosty Nyskiego z 26 czerwca 2013 r., wydać kolejne orzeczenie lekarskie w przedmiocie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi, do których wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii C i C+E. Drugie orzeczenie lekarskie z dnia 22 kwietnia 2014 r., nr [...] wydane przez WOMP w Opolu z/s w Kędzierzynie-Koźlu, którym stwierdzono u J. M. istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi, do których wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii C i C+E , a także kategorii B, B+E i T. Następnie, w związku z odwołaniem strony od orzeczenia lekarskiego z 22 kwietnia 2014 r., uprawniony lekarz Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu wydał kolejne dwa orzeczenia, tj. orzeczenie lekarskie z dnia 31 lipca 2014 r., nr [...], którym stwierdził u J. M. istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi, do których wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii C i C+E, a datę kontrolnego badania ustalił na 27 października 2019 r., oraz nr [...], którym stwierdził u strony brak przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi, do których wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii B, B+E i T, a datę kontrolnego badania ustalił na 31 lipca 2015 r., przy czym w obu orzeczeniach powołano się na § 13 rozporządzenia i stwierdzono, że są one ostateczne.

Kolegium zauważyło także, że we wszystkich czterech orzeczeniach lekarskich wskazano, że poprzedziły je badania przeprowadzone na podstawie art. 122 ust. 1 pkt 4, choć przepis ten został uchylony z dniem 19 stycznia 2013 r., a więc przed ich wydaniem. Niemniej, zdaniem Kolegium, w dacie wydania tych orzeczeń przedmiotowe badania mogły być przeprowadzone na mocy art. 75 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 pkt 2 ustawy o kierujących pojazdami. Okoliczność, że w podstawie prawnej ww. orzeczeń wskazano przepis obowiązujący przed wejściem w życie ustawy o kierujących pojazdami (która obecnie reguluje tok postępowania w tym zakresie) można zostać potraktowane, co najwyżej, jako uchybienie pozostające bez wpływu na wynik sprawy.

W dalszej kolejności, zestawiając treść orzeczenia lekarskiego nr [...] z treścią regulacji prawnej zawartej w załączniku nr 4B do rozporządzenia, Kolegium wywodziło, że J. M. został uznany za osobę, o której mowa w pkt 2 załącznika 4B do rozporządzenia, tj. taką, u której wystąpiła "inna utrata świadomości lub zaburzenie świadomości lub napadowe zaburzenia ruchowe o symptomatologii padaczkowej" i w tej sytuacji lekarz neurolog mógł wskazać okres, w którym osoba posiadająca prawo jazdy nie może kierować pojazdami. Okres ten upływa 27 października 2019 r., przy czym możliwe jest również, że do jego ustalenia doszło wyłącznie z uwagi na wyznaczenie przez uprawnionego lekarza, na podstawie § 4 ust. 6 rozporządzenia, daty ponownego badania, wynikającej z oceny stanu zdrowia J. M. Oznacza to zarazem, że nie został on uznany za osobę, u której kiedykolwiek rozpoznano "padaczkę" lub kiedykolwiek wystąpił "napad o symptomatologii padaczkowej", gdyż wówczas, z uwagi na treść pkt 11 załącznika 4B do rozporządzenia, w sposób trwały nie mógłby on zostać uznany za osobę zdolną do kierowania pojazdami, a tym samym zbędne byłoby wyznaczanie daty kontrolnego badania lekarskiego.

W ocenie Kolegium, ani zdarzenie z dnia 27 października 2009 r. opisane w karcie informacyjnej leczenia szpitalnego, ani też zdarzenie z marca 2013 r., w efekcie którego do Starostwa Powiatowego 17 kwietnia 2013 r. wpłynęła od lekarza informacja o konieczności dokonania oceny predyspozycji zdrowotnych J. M. do kierowania pojazdami, nie zostały co prawda uznane przez uprawnionego lekarza za "napad o symptomatologii padaczkowej", jednak ocenił on te zdarzenia i wydał orzeczenie lekarskie z 31 lipca 2014 r., nr [...], w którym stwierdził, że u J. M. występują przeciwwskazania zdrowotne do kierowania pojazdami silnikowymi, do których wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii C i C+E. Przedmiotowe orzeczenie lekarskie zostało sporządzone przez uprawniony do tego podmiot w formie przewidzianej prawem i jest dokumentem urzędowym. Orzekające w sprawie organy obu instancji nie mają zatem kompetencji do oceny tego orzeczenia lekarskiego pod względem merytorycznym. Obalenie domniemania zgodności z prawdą przedmiotowego orzeczenia lekarskiego nr [...], mógłby spowodować taki dokument, który stwierdzałby jednoznacznie, że u J. M. nie istnieją przeciwwskazania zdrowotne do kierowania pojazdami mechanicznymi w zakresie kategorii C i C+E prawa jazdy, oraz aby został on sporządzony po wydaniu orzeczenia nr [...], czyli po 31 lipca 2014 r., a zarazem przed wydaniem ostatecznej decyzji w przedmiotowej sprawie. Ponadto dokument ten musiałby mieć, co najmniej taką samą moc dowodową, jak orzeczenie, w oparciu o które wydana została decyzja organu I instancji. Dokumentu takiego strona jednak nie przedstawiła. Zaświadczenia lekarskie z dnia 22 października 2014 r. oraz z 24 października 2014 r. zostały wydane później niż orzeczenie lekarskie z 31 lipca 2014 r., pozostała dokumentacja medyczna, w tym orzeczenie lekarskie z 7 listopada 2013 r., jest wcześniejsza. Ponadto spośród znajdujących się w aktach sprawy dokumentów medycznych, które miałyby podważać ustalenia zawarte w orzeczeniu lekarskim z 31 lipca 2014 r., jedynie orzeczenie lekarskie z dnia 7 listopada 2013 r. zostało wydane przez lekarza uprawnionego we wskazanym wyżej znaczeniu, jednakże zostało ono wydane na innej podstawie prawnej. Ww. dokumenty nie zawierają też stwierdzenia, że u J. M. nie istnieją przeciwwskazania zdrowotne do kierowani pojazdami mechanicznymi w zakresie kategorii C i C+E prawa jazdy oraz nie wynika z nich, że wydano je w celu zakwestionowania ustaleń dokonanych w orzeczeniu lekarskim z 31 lipca 2014 r. Z zaświadczeń lekarskich z dnia 22 października 2014 r. oraz z dnia 24 października 2014 r. wynika jedynie, że od 27 do 29 października 2009 r. J. M. przebywał w Oddziale Neurologicznym w [...] i wówczas nie stwierdzono padaczki, oraz że przebywał tam po omdleniu. Nic nie wskazuje jednoznacznie, żeby to omdlenie było wyrazem padaczki, jak i w czasie pobytu nie obserwowano objawów tej choroby. Zdaniem Kolegium, na podstawie orzeczenia lekarskiego z dnia 31 lipca 2014 r., nr [...], można także ustalić, że wskazane zdarzenie nie było "napadem o symptomatologii padaczkowej".

Z kolei w orzeczeniu lekarskim z 7 listopada 2013 r. stwierdzono jedynie, że J. M., wobec braku przeciwwskazań zdrowotnych, jest zdolny do wykonywania pracy na stanowisku "kierowca transportu drogowego",

Reasumując Kolegium uznało za wiarygodne wydane przez lekarza Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu orzeczenie lekarskie z dnia 31 lipca 2014 r., nr [...], stwierdzające przeciwwskazania zdrowotne do kierowania pojazdami silnikowymi, do których wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii C i C+E, a w konsekwencji zachodzi określona w art.103 ust.1 pkt 1 ustawy przesłanka cofnięcia J. M. uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi w zakresie prawa jazdy kategorii C i C+E.

W skardze na powyższą decyzję J. M. zakwestionował prawidłowość orzeczenia lekarskiego wydanego 31 lipca 2014 r. przez Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu, stanowiącego podstawę rozstrzygnięcia organu odwoławczego. W uzasadnieniu skargi powtórzył, że badania, jakie przeprowadził w Sosnowcu są prawidłowe, zaś z przedłożonej dokumentacji lekarskiej wynikają uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi kat. B,C,C+E. Zaznaczył również, że neurolog w Sosnowcu nie miał zastrzeżeń, co do jego stanu zdrowia a psycholog wydał orzeczenie stwierdzające brak przeciwskazań psychologicznych do kierowania pojazdami kat. B, C i C+E.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn.zm.), w skrócie P.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W ramach swej kognicji sąd bada, czy przy wydaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia prawa materialnego i przepisów postępowania. Zgodnie z treścią art. 134 P.p.s.a., sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi, oraz powołaną podstawą prawną.

Uwzględnienie skargi następuje w przypadkach naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt. 1 lit. a) P.p.s.a.), naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (art. 145 § 1 pkt. 1 lit. b P.p.s.a.), oraz innego naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt.1 lit. c P.p.s.a.). W przypadkach, gdy zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego sąd stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia (art. 145 § 1 pkt 2 P.p.s.a.), jeżeli zachodzą przesłanki określone w innych przepisach, sąd stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa.

Dokonując tak rozumianej oceny zaskarżonego rozstrzygnięcia, Sąd nie dopatrzył się w nim naruszeń prawa skutkujących koniecznością jego uchylenia lub stwierdzenia nieważności.

Materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji stanowi art. 103 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2014 r., poz. 600 z późn.zm., zwanej nadal ustawą), zgodnie z którym starosta wydaje decyzję administracyjną o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami w przypadku stwierdzenia na podstawie orzeczenia lekarskiego istnienia przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem.

Treść cytowanego przepisu jest jednoznaczna i nie wywołuje w orzecznictwie większych wątpliwości. Przede wszystkim podkreślić należy, że sformułowanie "starosta wydaje decyzję", jaka słusznie akcentował organ odwoławczy, wskazuje na bezwzględnie obowiązujący charakter tego przepisu. Wydanie decyzji cofającej uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi nie zostało pozostawione swobodnemu uznaniu organu i jego ocenie, co do zasadności wydania takiej decyzji. W przypadku bowiem stwierdzenia przez uprawnionego lekarza w orzeczeniu lekarskim istnienia przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania przez stronę pojazdami silnikowymi, starosta ma obowiązek wydania decyzji cofającej kierowcy uprawnienia do kierowania pojazdami.

Prawidłowe jest także stanowisko zaprezentowane w zaskarżonej decyzji, że organ administracji jest związany treścią orzeczenia lekarskiego stwierdzającego istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami, a orzeczenie to nie podlega jego ocenie, co do zasadności wydania go o danej treści.

Organ administracji nie ma bowiem niezbędnej w tym zakresie wiedzy medycznej, aby móc ocenić wyniki badań i rozstrzygnąć, czy potwierdzają one istnienie u badanego kierowcy schorzeń, które stanowią przeciwwskazanie do kierowania pojazdami. Niezbędnej w tym zakresie wiedzy medycznej nie posiada również Sąd.

Badania lekarskie w przedmiotowym zakresie mogą przeprowadzać jedynie lekarze uprawnieni, spełniający wymagania określone w art. 77 ust. 1 ustawy i wpisani do ewidencji uprawnionych lekarzy, prowadzonej przez marszałka województwa. Jak stanowi art. 79 ust. 2 ustawy uprawniony lekarz, po przeprowadzeniu badania lekarskiego, wydaje osobie badanej orzeczenie lekarskie.

Osoba badana lub podmiot kierujący na badania, niezgadzający się z treścią orzeczenia lekarskiego, może wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania lekarskiego w jednostce określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 81 ustawy. Jednostka mająca przeprowadzić badania w trybie odwoławczym powinna być jednostką o wyższym poziomie referencyjnym w stosunku do jednostki, która przeprowadziła badanie pierwotne (art. 79 ust. 4 i 5 ustawy). Orzeczenie lekarskie wydane po przeprowadzeniu ponownego badania lekarskiego jest ostateczne (art. 79 ust 7 ustawy). Kopię takiego orzeczenia, w przypadku gdy zostały stwierdzone przeciwwskazania zdrowotne do kierowania pojazdem, uprawniony lekarz ma obowiązek przesłać staroście właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania osoby badanej, po upływie 14 dni od dnia badania, jeżeli nie został złożony wniosek o przeprowadzenie ponownego badania albo orzeczenie lekarskie zostało wydane po przeprowadzeniu ponownego badania. Przesłanie do organu kopii ostatecznego orzeczenia lekarskiego kończy pierwszy diagnostyczno-orzeczniczy etap postępowania w przedmiocie weryfikacji uprawnień kierowcy ze względu na stan jego zdrowia. Jak wyjaśniał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 stycznia 2012 r., sygn. I OSK 103/11 (LEX nr 1113233), a orzeczenie to zachowało w pełni swoją aktualność, gdyż uregulowanie zawarte w art. 103 ust. 1 pkt 1a ustawy o kierujących pojazdami odpowiada brzmieniem poprzednio obowiązującego art. 140 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym. Postępowanie administracyjne w przedmiocie weryfikacji uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi ze względu na stan zdrowia kierowcy jest dwuetapowe. Pierwszy etap to właśnie postępowanie diagnostyczno-orzecznicze prowadzone przez uprawnionych lekarzy i w tym postępowaniu nie mają zastosowania reguły procedury administracyjnej. Na tym etapie strona może kwestionować wynik badań, przedstawiać posiadane dokumenty lekarskie i opinie medyczne a także posiadane wyniki innych badań. Może także skorzystać z uprawnienia do wniesienia odwołania od pierwotnego orzeczenia lekarskiego i uzyskać orzeczenie w trybie odwoławczym. Jeżeli jednak w ostatecznym orzeczeniu lekarskim wydanym przez lekarza uprawnionego jednostki orzeczniczej o wyższym poziomie referencyjnym w stosunku do jednostki, która przeprowadziła badanie pierwotne, a taka sytuacja niewątpliwie zachodzi w rozpatrywanej sprawie, skoro w trybie odwoławczym orzeczenie wydał lekarz uprawniony z Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu stwierdzono istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami, to na drugim etapie postępowania, toczącym się w przedmiocie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami, nie ma już prawnej możliwości weryfikowania orzeczeń lekarskich. Organ orzekający w przedmiocie uprawnień do kierowania pojazdami jest treścią takiego orzeczenia związany, podobnie jak Sąd oceniający zgodność z prawem zaskarżonej do niego decyzji, wydanej na podstawie takiego orzeczenia.

Zgodzić należało się również z Kolegium, że ostateczne orzeczenie lekarskie wydane przez lekarza uprawnionego stwierdzające lub nieistnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem jest dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 76 § 2 K.p.a. i stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone. Korzysta z domniemania prawdziwości (autentyczności) oraz domniemania zgodności z prawdą tego, co zostało w nim urzędowo zaświadczone. Wyklucza to możliwość kontrolowania treści orzeczenia lekarskiego przez organ administracji prowadzący postępowanie, a w dalszej kolejności także przez sąd administracyjny (por. także np. wyrok NSA z dnia 25 października 2011 r. I OSK 1859/10, z 27 dnia lipca 2011 r. I OSK 1298/10 – publ. na stronie internetowej: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http//:orzeczenia.nsa.gov.pl).

W postępowaniu wszczętym w przedmiocie cofnięcia J. M. uprawnień do kierowania pojazdami, dysponując orzeczeniem lekarskim z dnia 27 lutego 2014 r., nr [...], wydanym przez WOMP w Katowicach, którym stwierdzono istnienie przeciwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi kat. C,C1, C+E, C1+E oraz orzeczeniem lekarskim z dnia 22 kwietnia 2014 r., nr [...] wydanym przez WOMP w Opolu z/s w Kędzierzynie-Koźlu, którym stwierdzono istnienie przeciwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi kat. C,C+E, B,B+E i T, a następnie wskutek rozpoznania odwołania od orzeczenia nr [...], ponownie orzeczeniami lekarza uprawnionego z Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu z dnia 31 lipca 2014 r., nr [...] i nr [...], organ administracji nie miał więc żadnych podstaw prawnych do prowadzenia jakiegokolwiek dalszego postępowania dowodowego na okoliczności objęte treścią tych orzeczeń lekarskich. Ustalony przez organ stan faktyczny sprawy w zakresie niezbędnym do jej rozstrzygnięcia, w ocenie Sądu, nie budził wątpliwości, a zarzuty podniesione przez skarżącego dotyczące sposobu przeprowadzenia badań przez lekarzy nie mogły odnieść zamierzonego skutku - podważenia wyników badań i treści orzeczenia lekarskiego, gdyż organy, zgodnie z art. 77 § 1 K.p.a. w sposób wyczerpujący zebrały i rozpatrzyły cały materiał dowodowy.

W rozpatrywanej sprawie do wydania zgodnego z prawem rozstrzygnięcia wystarczające było oparcie się, tak jak to uczyniły organy, na ostatecznych orzeczeniach lekarskich z dnia 31 lipca 2014 r., nr [...], którym stwierdzono brak przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi, do których wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii B,B+E i T i nr [...], w którym stwierdzono istnienie przeciwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi, do których wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii C i C+E, wydanych przez lekarza uprawnionego do badań kierowców Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu. Orzeczenia te wydane zostało w trybie określonym w § 13 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie badań osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami i kierowców (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 133), obowiązującym na dzień przeprowadzonych badań i były ostateczne. Załącznik nr 5 do rozporządzenia zawiera wzór orzeczenia, który nie przewiduje zamieszczenia w nim informacji o rodzaju schorzenia stwierdzonego w wyniku badania, ani uzasadnienia tego orzeczenia. W przedmiotowej sprawie orzeczenie wydane zostało zgodnie z tym wzorem.

W tym miejscu wyjaśnić przyjdzie, że na podstawie art. 81 ust. 1 ustawy zostało wydane w dniu 17 lipca 2014 r., a obowiązujące od dnia 20 lipca 2014 r., rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie badań lekarskich osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami i kierowców (Dz. U. poz. 949), które zastąpiło uchylone przez art. 137 w związku z art. 125 pkt 10 lit. j ustawy, dotychczas obowiązujący akt wykonawczy w tym przedmiocie. Jednakże na mocy § 14 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z 17 lipca 2014 r. postępowania w sprawie wydania orzeczenia lekarskiego wszczęte, a niezakończone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, przeprowadza się na podstawie dotychczasowych przepisów, orzeczenia lekarskie wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zachowują ważność przez okres, na jaki zostały wydane. W rozpoznawanej sprawie postępowanie w przedmiocie skierowania na kontrolne badania lekarskie w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami zostało wszczęte w dniu 8 maja 2013 r., zatem organy orzekające w sprawie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami z mocy § 14 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z 17 lipca 2014 r. zobowiązane były oprzeć swoje rozstrzygnięcia na orzeczeniach lekarskich wydanych pod rządem przepisów rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie badań osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami i kierowców.

Odnosząc się do zarzutu J. M., że lekarze Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu, wydając orzeczenia przywołali rozporządzenie z 17 lipca 2014 r., wyjaśnić należy, że z treści orzeczeń lekarskich nr [...] i nr [...] z dnia 31 lipca 2014 r., jednoznacznie wynika, że zostały wydane w trybie określonym w § 13 rozporządzenia z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami, który z mocy cyt. § 14 rozporządzenia z 17 lipca 2014 r. miał w sprawie zastosowanie. Zauważyć również należy, że wydane w sprawie orzeczenia lekarskie z dnia 22 lutego 2014 r., nr [...], z dnia 22 kwietnia 2014 r., nr [...], i z dnia 31 lipca 2014 r. nr [...] i [...], poprzedziły badania przeprowadzone na podstawie art. 122 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2012 r., poz. 1137 i 1448), który został uchylony z dniem 19 stycznia 2013 r., a więc przed ich wydaniem. Jednakże, jak słusznie akcentowało Kolegium, w dacie wydania tych orzeczeń przedmiotowe badania mogły być przeprowadzone na mocy art. 75 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 pkt 2 ustawy o kierujących pojazdami. W tych okolicznościach, wskazanie w podstawie prawnej ww. orzeczeń przepisu obowiązującego przed wejściem w życie ustawy o kierujących pojazdami, należało uznać jako uchybienie pozostające bez wpływu na wynik sprawy.

Analizując podnoszoną przez skarżącego kwestię, że nie jest osobą chorą na "padaczkę" lub osobą, u której wystąpił "napad o symptomatologii padaczkowej", a pobyt w szpitalu związany był z omdleniem, wyjaśnić należy, że zgodnie z § 4 ust. 6 cyt. rozporządzenia, w przypadku zastrzeżeń, co do stanu zdrowia kandydata na kierowcę i kierowcy, uprawniony lekarz wyznacza datę ponownego badania wynikającą z oceny stanu zdrowia osoby badanej. Z kolei w pkt 2 załącznika nr 4B rozporządzenia postanowiono, że w przypadku wystąpienia u osoby ubiegającej się o prawo jazdy lub posiadającej prawo jazdy "innej utraty świadomości" lub "zaburzenia świadomości" lub "napadowych zaburzeń ruchowych o symptomatologii padaczkowej" konieczne jest dokonanie tej oceny, z uwzględnieniem ryzyka ponownego wystąpienia podczas kierowania pojazdem. Lekarz neurolog określa wymagania dotyczące dalszej obserwacji lekarskiej oraz może wskazać okres, w którym osoba posiadająca prawo jazdy nie może kierować pojazdami. W myśl natomiast pkt 11 załącznika nr 4B do rozporządzenia, osoba ubiegająca się o prawo jazdy kategorii C,C1,D,D1,C+E,C1+E,D+E,D1+E, pozwolenie do kierowania tramwajem lub świadectwo kwalifikacji zawodowej albo posiadająca prawo jazdy kategorii C,C1,D,D1,C+E,C1+E,D+E,D1+E, pozwolenie do kierowania tramwajem albo świadectwo kwalifikacji zawodowej, u której kiedykolwiek rozpoznano "padaczkę" lub kiedykolwiek wystąpił "napad o symptomatologii padaczkowej", nie może być uznana za zdolną do kierowania tymi pojazdami. Z treści powyższych przepisów nie wynika zatem aby odnosiły się one tylko do osób, u których zdiagnozowano padaczkę, lecz także do tych, u których zachodzi podejrzenie jej występowania. W orzeczeniu lekarskim z 31 lipca 2014 r., nr [...], stwierdzającym istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi, do których wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii C i C+E, określona została data kontrolnego badania lekarskiego na 27 października 2019 r., wobec powyższego zgodzić należało się z Kolegium, że nie można uznać J. M. za osobę, u której kiedykolwiek rozpoznano "padaczkę" lub kiedykolwiek wystąpił "napad o symptomatologii padaczkowej", gdyż wówczas, z uwagi na treść pkt 11 załącznika 4B do rozporządzenia, w sposób trwały nie mógłby on zostać uznany za osobę zdolną do kierowania tymi pojazdami. To z kolei, pozwalało uznać J. M. za osobę, o której mowa w pkt 2 załącznika 4B do rozporządzenia, tj. taką, u której wystąpiła "inna utrata świadomości lub zaburzenie świadomości lub napadowe zaburzenia ruchowe o symptomatologii padaczkowej" i w tej sytuacji lekarz neurolog mógł wskazać okres, w którym osoba posiadająca prawo jazdy nie może kierować pojazdami. Okres ten upływa 27 października 2019 r., przy czym, jak słusznie stwierdziło Kolegium, możliwe jest również, że do ustalenia tego okresu doszło wyłącznie z uwagi na wyznaczenie przez uprawnionego lekarza, na podstawie § 4 ust. 6 rozporządzenia, daty ponownego badania, wynikającej z oceny stanu zdrowia J. M.

W tych okolicznościach, zgodzić należało się również z Kolegium, że zarówno zdarzenie z dnia 27 października 2009 r. opisane w karcie informacyjnej leczenia szpitalnego, jak też zdarzenie z marca 2013 r., nie zostały co prawda uznane przez uprawnionego lekarza za "napad o symptomatologii padaczkowej", tylko jako "inna utrata świadomości lub zaburzenie świadomości lub napadowe zaburzenia ruchowe o symptomatologii padaczkowej"- a zatem jako podejrzenie jej występowania, skutkowało wydaniem przez uprawnionego lekarza IMPiZŚ w Sosnowcu wydaniem orzeczenia lekarskiego z dnia 31 lipca 2014 r., nr [...], w którym stwierdzono, że u J. M. występują przeciwwskazania zdrowotne do kierowania pojazdami silnikowymi, do których wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii C i C+E.

Podkreślić przyjdzie, że przedmiotowe orzeczenie lekarskie zostało sporządzona przez uprawniony do tego podmiot w formie przewidzianej prawem i jest dokumentem urzędowym. Obalenie domniemania zgodności z prawdą przedmiotowego orzeczenia lekarskiego nr [...] mógłby spowodować taki dokument, który stwierdzałby jednoznacznie, że u J. M. nie istnieją przeciwwskazania zdrowotne do kierowania pojazdami mechanicznymi w zakresie kategorii C i C+E prawa jazdy, oraz aby został on sporządzony po wydaniu orzeczenia nr [...], czyli po 31 lipca 2014 r. Nie ulega jednak wątpliwości, że w dacie wydawania decyzji przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu, a na tę chwilę dokonywana jest ocena zgodności z prawem zaskarżonej decyzji, skarżący nie przedstawił orzeczenia uprawnionej jednostki, podważającego prawidłowość orzeczenia Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu, a więc nie obalił domniemania zgodności z prawdą tego orzeczenia. Złożone natomiast przez skarżącego zaświadczenie lekarskie z dnia 22 października 2014 r. oraz z dnia 24 października 2014 r. zostały wydane później. Nadto wynika z nich jedynie, że odpowiednio w dniach 27-29 października 2009 r. J. M. przebywał w Oddziale Neurologicznym w [...] po omdleniu i nie stwierdzono padaczki. Brak jest dowodów potwierdzających, że omdlenie było wyrazem padaczki i w czasie pobytu nie obserwowano objawów tej choroby. Dodatkowo zauważyć przyjdzie, że zaświadczenie z dnia 7 listopada 2013 r., pomimo że jest wcześniejsze, to zostało wydane przez uprawnionego lekarza na innej podstawie prawnej niż orzeczenie lekarskie z dnia 31 lipca 2014 r., w związku z ubieganiem się przez skarżącego o potwierdzenie posiadania kwalifikacji zawodowej. Ww. dokumenty nie zawierają nadto stwierdzenia, że u J. M. nie istnieją przeciwwskazania zdrowotne do kierowani pojazdami mechanicznymi w zakresie kategorii C i C+E prawa jazdy oraz nie wynika z nich, że wydano je w celu zakwestionowania ustaleń dokonanych w orzeczeniu lekarskim z 31 lipca 2014 r. Ponadto jak słusznie akcentowało Kolegium również na podstawie orzeczenia lekarskiego z dnia 31 lipca 2014 r., nr [...], można ustalić, że wskazane zdarzenie nie było "napadem o symptomatologii padaczkowej", natomiast w orzeczeniu lekarskim z dnia 7 listopada 2013 r. stwierdzono jedynie, że J. M., wobec braku przeciwwskazań zdrowotnych, jest zdolny do wykonywania pracy na stanowisku "kierowca transportu drogowego".

W kontekście podniesionego zarzutu naruszenia przez organ pierwszej instancji zasady czynnego udziału strony w postępowaniu zakończonym wydaniem zaskarżonej decyzji wobec braku powiadomienia strony, na podstawie art. 61 § 4 K.p.a., o uruchomieniu trybu wynikającego z art. 103 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy, dotyczącego cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami, zdaniem Sądu, podzielić należy w tej materii wywody organu odwoławczego o braku podstaw do uwzględnienia tych zarzutów. Brak było bowiem podstaw do stwierdzenia, że postępowanie przez organem pierwszej instancji przeprowadzone zostało z naruszaniem przepisów postępowania, powodujących konieczność uchylenia z powyższych względów w postępowaniu odwoławczym decyzji pierwszej instancji. Z akt administracyjnych wynika natomiast, że w decyzji z dnia 28 maja 2014 r. uchylającej decyzję Starosty Nyskiego z dnia 8 stycznia 2014 r. o zatrzymaniu J. M. prawa jazdy, Kolegium wyjaśniło, że stwierdzone u kierującego przeciwwskazania zdrowotne do kierowania pojazdami silnikowymi stanowią przedmiot odrębnego postępowania na podstawie art. 103 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy. Ponadto zwrócić uwagę przyjdzie, że J. M. na etapie postępowania administracyjnego brał czynny udział, przedstawiając zarówno w postępowaniu przed organem pierwszej instancji, jaki i w postępowaniu odwoławczym, dokumenty, mające w jego cenie, znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Tym samym zarzut naruszenia czynnego udziału w sprawie nie mógł odnieść skutku w postaci uchylenia decyzji.

Reasumując, w ocenie Sądu, organy prawidłowo zastosowały art. 103 ust. 1 pkt 1lit. a ustawy, a ustalenia, na których oparły swoje rozstrzygnięcie nie budzą wątpliwości. Uzasadnienie zaskarżonej decyzji w pełni odpowiada wymogom art. 107 § 3 K.p.a., tj. wskazuje fakty, które organ uznał za udowodnione i dowody, na których organ oparł swoje rozstrzygnięcie. Ponadto organy prawidłowo wskazały i wyjaśniły treść przepisu art. 103 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o kierujących pojazdami, stanowiącego podstawę rozstrzygnięcia oraz pozostałych przepisów mających zastosowanie w sprawie. Sąd nie stwierdził także takiego naruszenia przepisów postępowania, które by mogło mieć wpływ na wynik sprawy, a tylko takie naruszenie uzasadniałoby uchylenie zaskarżonej decyzji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a.

Z tego względu na podstawie art. 151 P.p.s.a. Sąd skargę oddalił.