Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Jagielska Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Grzelak Sędzia WSA Danuta Szydłowska (spr.) Protokolant Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2009 r. sprawy ze skargi W. M. i J. M. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] lutego 2007 r. Nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu.

W. M. i J. M. wnieśli skargę na decyzję Urzędu Patentowego RP nr Sp. [...]z dnia [...] lutego 2007 r. w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy słowno-graficzny MIŚ nr R 83022.

Z przedstawionych przez organ akt administracyjnych wynika, iż w dniu [...] października 1998 roku do Urzędu Patentowego wpłynął wniosek Z. z/s w O. o unieważnienie prawa z rejestracji znaku towarowego słowno-graficznego MIŚ nr R-83022 zarejestrowanego na rzecz W. M. i J M. decyzją Urzędu Patentowego z dnia [...] stycznia 1995 roku dla towarów w klasie 30 – wyroby cukiernicze. Jako podstawę wniosku o unieważnienie wnioskodawca wskazał art. 29 w związku z art. 4 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 roku o znakach towarowych podnosząc, iż znaku towarowego MIŚ z główką niedźwiedzia używa od 1978 roku dla oznaczania ciastek i wyrobów cukierniczych. W 1997 roku stwierdził istnienie na rynku innego znaku towarowego MIŚ służącego do oznaczania wyrobów cukierniczych i fakt jego rejestracji. W dniu [...] czerwca 1997 roku wystąpił do Sądu Wojewódzkiego w [...] z pozwem przeciwko uprawnionym z prawa rejestracji o wydanie zakazu używania znaku towarowego MIŚ do oznaczania towarów i usług.

Uprawnieni z rejestracji w piśmie z dnia [...] stycznia 1999 r. wskazali, iż wytwarzają i zbywają inne wyroby niż wnioskodawca. Ich wyroby mają krótką trwałość, zbywane są tylko we własnych sklepach, w których nie ma wyrobów innych firm, a prowadzona przez nich działalność ma niewielki zasięg lokalny Z. z/s w O. wytwarzają natomiast produkcję cukierniczą na wysokowydajnych liniach produkcyjnych i zbywają swoje wyroby hurtownikom, skąd trafiają one do sklepów. Nie wytwarzają przy tym wyrobów wyróżniających tę firmę i mogących nadawać się do naśladownictwa, a znak MIŚ nie jest znakiem uznawanym za powszechnie znany.

W piśmie z dnia [...] sierpnia 1999 r. wnioskodawca, uzupełniając wniosek o unieważnienie prawa z rejestracji wskazał, iż prowadzi od 1956 r. działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów cukierniczych używając do oznaczania tej działalności oraz swoich wyrobów słowa "Miś". Wyroby te sprzedaje do ponad 100 hurtowni w Polsce, w tym do trzech hurtowni w L.. Wnioskodawca jako pierwszy używał więc słowa "Miś" w znaczeniu pieszczotliwej nazwy niedźwiedzia do oznaczania wyrobów cukierniczych. Dlatego też zgłoszenie przez uprawnionych znaku towarowego w postaci słowa "Miś" i główki niedźwiedzia do oznaczania wyrobów cukierniczych było przywłaszczeniem sobie cudzego znaku, a w związku z tym rejestracja tego znaku odbyła się z pogwałceniem art. 8 pkt 2 ustawy o znakach towarowych. Do pisma tego załączone zostały dokumenty na potwierdzenie używania z wcześniejszym pierwszeństwem oznaczenia MIŚ w nazwie firmy wnioskodawcy.

Na rozprawie przed Urzędem Patentowym w dniu [...] maja 2001 roku wnioskodawca złożył odpis z rejestru handlowego na okoliczność zmiany formy działalności oraz nazwy wnioskodawcy na Z. Spółka z o.o. z siedzibą w O., natomiast w piśmie procesowym z dnia [...] maja 2001 roku dodatkowo rozszerzył swoje stanowisko wnosząc o unieważnienie prawa z rejestracji na podstawie art. 8 pkt 2 oraz art. 31 ustawy o znakach towarowych.

Pełnomocnik uprawnionych wniósł natomiast o oddalenie wniosku o unieważnienie prawa z rejestracji wskazując na odmienny sposób dystrybucji swoich wyrobów przez wnioskodawcę i uprawnionych.

Decyzją z dnia [...] maja 2001 r. Urząd Patentowy unieważnił prawo z rejestracji znaku towarowego słowno-graficznego MIŚ nr R-83022.

W uzasadnieniu decyzji organ podkreślił, iż ustalenia zawarte w wyroku Sądu Wojewódzkiego w [...] z dnia [...] września 1998 roku są dla niego wiążące. Zakaz używania oznaczenia MIŚ przez uprawnionych oznacza usunięcie tego elementu ze znaku towarowego, a więc zmianę jego istoty. W konsekwencji doprowadza to do sytuacji, kiedy oznaczenie towarów produkowanych przez uprawnionych jest innym znakiem towarowym niż znak zarejestrowany. Ponadto okoliczność, że w L są trzy hurtownie produktów wnioskodawcy, a produkty te są sprzedawane w dużych ilościach, skłania do przypuszczenia, że uprawnieni działają w złej wierze.

Powyższa decyzja Urzędu Patentowego została uchylona wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 marca 2004 roku sygn. akt 6 II SA 2757/02 na skutek odwołania wniesionego przez W. M. i J. M.

Sąd, uchylając zaskarżoną decyzję stwierdził, iż Urząd nie wyjaśnił wszystkich okoliczności istotnych w sprawie i nie poczynił żadnych własnych ustaleń, które stanowiłyby podstawę rozstrzygnięcia, a w związku z tym zaskarżona decyzja wydana została z naruszeniem art. 7, 77, 80 i 107 § 3 k.p.a. Urząd Patentowy nie odniósł się w uzasadnieniu tej decyzji, która ze wskazanych w podstawie prawnej przesłanek z art. 29 ustawy o znakach towarowych została spełniona, jaki konkretnie przepis wyczerpuje i na podstawie jakich dowodów organ to ustalił. Ponadto nie został przez organ uzasadniony zarzut naruszenia normy art. 8 pkt 2 ww. ustawy. Organ nie rozważył też, czy rejestracja spornego znaku słowno-graficznego uniemożliwia innym uczestnikom obrotu gospodarczego używanie objętego tym znakiem oznaczenia informacyjnego. Sąd podkreślił jednocześnie, że nie da się zaprzeczyć, iż dla skarżących pochodzenie znaku towarowego wywodzi się od [...] Wyrok sądu powszechnego nie zwalniał natomiast organu od uzasadnienia podstawy prawnej i faktycznej decyzji niekorzystnej dla strony, tym bardziej, że organ nie dokonał żadnych innych ustaleń faktycznych w oparciu o ustawę o znakach towarowych mimo rozstrzygania na podstawie jej przepisów. W ocenie Sądu jest to o tyle istotne, że Urząd Patentowy dokonał rejestracji spornego znaku w wersji przez siebie zaproponowanej stronie i w okolicznościach, kiedy wniosek rejestracyjny nie zawierał wyeksponowanego słowa "Miś". Ponadto powołując się na wyrok sądu powszechnego Urząd Patentowy stwierdził w uzasadnieniu decyzji, że "zakaz używania przez pozwanych oznaczenia MIŚ oznacza spowodowanie usunięcia tego elementu ze znaku towarowego(...)", nie wskazując w jakich przepisach prawa stwierdzenie to znajduje oparcie. Niezrozumiała jest też ocena zawarta w uzasadnieniu decyzji odnośnie działania przez uprawnionych w złej wierze.

W toku ponownego rozpoznania sprawy przed Urzędem Patentowym wnioskodawca przedstawił dokumenty na okoliczność używania przez wnioskodawcę znaku towarowego i firmowego MIŚ przed datą zgłoszenia spornego znaku do rejestracji przez uprawnionych, a także odpisy wyroków Sądu Wojewódzkiego w [...] oraz Sądu Apelacyjnego w [...] wraz z uzasadnieniami.

Na rozprawie przed Urzędem Patentowym w dniu [...] lutego 2007 roku wnioskodawca jako podstawę prawną wniosku o unieważnienie wskazał art. 8 pkt 2 ustawy o znakach towarowych podtrzymując w tym zakresie zajęte wcześniej stanowisko. Podniósł również, że w trakcie postępowania rejestracyjnego przed Urzędem Patentowym działającym w trybie administracyjnym doszło jego zdaniem do naruszenia art. 42 ww. ustawy.

Uprawnieni wnieśli o oddalenie wniosku ponownie podnosząc, iż sprzedają towary opatrzone spornym znakiem tylko we własnych sklepach, nie dochodzi więc do kolizji towarów wnioskodawcy z towarami uprawnionych.

Decyzją z dnia [...] lutego 2007 roku Urząd Patentowy orzekł ponownie o unieważnieniu prawa ochronnego na znak towarowy słowno-graficzny MIŚ nr R-83022.

W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, iż interes prawny po stronie wnioskodawcy, nie kwestionowany przez uprawnionych, istnieje i wynika wprost z treści art. 8 pkt 2 u.z.t. Organ podniósł, że sporny znak w pierwotnej wersji został zgłoszony do rejestracji w nieco innej postaci, gdyż według tej wersji wewnątrz większego koła w dolnej połowie, wzdłuż linii tworzącej koło był napis: "ROK ZAŁOŻENIA 1989", a wewnątrz mniejszego koła był stylizowany napis "MIŚ" w kolorze czerwonym i poniżej napis w dwóch liniach [...]. Ta wersja znaku została następnie zmodyfikowana przez pełnomocnika zgłaszających na wezwanie Urzędu Patentowego dokonane prawdopodobnie w trybie art. 43 ust. 2 u.z.t. W odpowiedzi na to wezwanie pełnomocnik zgłaszających nadesłał poprawioną wersję znaku bez napisów [...] i "rok założenia". O ile więc pierwotna wersja zgłoszonego znaku nawiązywała do [...] (mimo umieszczenia nad czerwonym napisem MIŚ głowy niedźwiedzia), o tyle druga (zarejestrowana) wersja znaku utraciła związek z [...]. Znak jest przeznaczony do oznaczania w klasie 30 wyrobów cukierniczych, a określenie "wyroby cukiernicze" jest na tyle pojemne, że obejmuje dowolne wyroby cukiernicze, nie tylko produkowane przez uprawnionych. Zgodnie zaś z art. 13 ust. 1 u.z.t. uprawnieni rejestrując znak nabyli wyłączne prawo używania znaku w obrocie gospodarczym na całym terytorium państwa dla towarów objętych rejestracją, zatem bez znaczenia jest fakt prowadzenia przez uprawnionych działalności gospodarczej w zakresie lokalnym, względnie produkowanie (w przeciwieństwie do wnioskodawcy) towarów o krótkim terminie przydatności do spożycia.

Urząd Patentowy odnosząc się z kolei do zarzutu wnioskodawcy odnośnie naruszenia przy rejestracji art. 42 u.z.t. wskazał, iż działając w trybie spornym nie jest właściwy do oceny prawidłowości postępowania Urzędu działającego w trybie administracyjnym. Zgodnie zaś z art. 315 ust. 3 ustawy Prawo własności przemysłowej do oceny zdolności ochronnej spornego znaku mają zastosowanie przepisy ustawy o znakach towarowych, a zatem do oceny zdolności ochronnej spornego znaku nie może być stosowany art. 42 u.z.t., bowiem nie jest wymieniony w art. 29 tej ustawy. Jedynym natomiast zarzutem podniesionym przez wnioskodawcę na podstawie art. 29 u.z.t. jest zarzut naruszenia art. 8 pkt 2.

Organ powołał się na poglądy wyrażone przez prof. R. Skubisza w Komentarzu Prawa Znaków Towarowych Wyd. Prawnicze, W-wa, 1997 roku odnośnie kolizji miedzy oznaczeniem przedsiębiorstwa, a zarejestrowanym z późniejszym pierwszeństwem znakiem towarowym wskazując, iż niedopuszczalna jest rejestracja oznaczeń, których używanie w charakterze znaku towarowego mogłoby stanowić akt naruszenia praw majątkowych osób trzecich tzn. prawa do firmy, nazwy przedsiębiorstwa. W niniejszej sprawie natomiast poprzednicy prawni wnioskodawcy używali w nazwie firmy słowa MIŚ, które ma charakter dystynktywny (odróżniający), co najmniej od 1968 r. W spornym znaku słowno-graficznym, zasadnicze znaczenie ma zaś także słowo MIŚ, a głowa niedźwiedzia niejako potwierdza, że słowo MIŚ odnosi się do zwierzęcia - niedźwiedzia. Z uwagi na to, że wnioskodawca pierwszy zaczął używać w nazwie słowa MIŚ, zatem późniejsza rejestracja spornego znaku, którego głównym elementem jest wyeksponowane słowo MIŚ naruszyła prawo majątkowe wnioskodawcy do nazwy, wobec czego sporny znak należało unieważnić na podstawie art. 8 pkt 2 u.z.t.

Na poparcie zasadności swojego stanowiska organ powołał się na wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2002 r., sygn. akt II SA 3390/01.

W skardze na tę decyzję skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie W. M. i J. M., zwani dalej skarżącymi, zarzucili, iż Urząd Patentowy nie wykazał faktu naruszenia praw osobistych i majątkowych wnioskodawcy określonych w art. 8 pkt 2 u.z.t. Podkreślili, że [...] w ciągu 15 lat przysługiwania im prawa ochronnego na znak towarowy MIŚ nie podjęli żadnych działań roszczeniowych w stosunku do nikogo, w tym także w stosunku do Z. w O.. Skarżący produkują własne wyroby i sprzedają je tylko we własnych sklepach, a sklepy te oznaczone są znakiem w wersji, która została pierwotnie zgłoszona do Urzędu Patentowego, a nie w wersji, na którą zostało udzielone prawo ochronne. Ponadto firma skarżących i jej właściciele nie uczestniczyli w żadnych zdarzeniach, których charakter i ujawnienie mógłby spowodować, że słowo MIŚ nabrałoby negatywnego znaczenia.

W piśmie procesowym z dnia [...] czerwca 2007 roku, stanowiącym uzupełnienie skargi, skarżący zarzucili dodatkowo naruszenie art. 153 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez jego niezastosowanie, gdyż w jego ocenie Urząd Patentowy nie wykonał zaleceń zawartych w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 marca 2004 r. sygn. akt 6 II SA 2757/02. Wniósł w związku z tym o uchylenie zaskarżonej decyzji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) ww. ustawy.

Urząd Patentowy w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, iż rejestracja spornego znaku nastąpiła z naruszeniem art. 8 pkt 2 u.z.t.

Wyrokiem z dnia 22 października 2007 roku sygn. akt VI SA/Wa 921/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę W. M. i J. M. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] lutego 2007 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa na znak towarowy. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał m.in., iż przepis art. 8 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. Nr 5, poz. 17), mający zastosowanie w niniejszej sprawie na podstawie art. 315 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.) stanowi, iż niedopuszczalna jest rejestracja znaku, który narusza prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich. o Sąd podkreślając, iż ochrona nazw handlowych wynika również z art. 8 Konwencji paryskiej z dnia 20 marca 1883 r. o ochronie własności przemysłowej (Dz. U. z 1975, Nr 9, poz. 51 i 52) stwierdził, iż rejestracja spornego znaku stanowi naruszenie prawa do firmy, pod którą wnioskodawca prowadzi od 1968 r. działalność gospodarczą. Prawo do używania oznaczenia MIŚ w nazwie firmy przez uczestnika postępowania Z. Sp. z o.o. z siedzibą w O. powstało wcześniej (w 1968 r.) podczas, gdy skarżący dokonali zgłoszenia znaku towarowego "MIŚ" do rejestracji dopiero w 1992 roku. W nazwie firmy uczestnika postępowania słowo MIŚ ma moc wyróżniającą podczas, gdy pozostałe elementy wskazujące na zakres działania tej firmy, mają charakter informacyjny. W spornym znaku towarowym słowno-graficznym zasadniczym elementem wyróżniającym jest także słowo MIŚ, a umieszczona bezpośrednio nad nim głowa niedźwiedzia wyraźnie wskazuje, że słowo to odnosi się do zwierzęcia - niedźwiedzia. W zarejestrowanej postaci znaku towarowego brak natomiast elementów, które nawiązywałyby do [...].

W ocenie Sądu skarżący prowadzą wprawdzie działalność w zakresie produkcji wyrobów cukierniczych o zasięgu lokalnym, jednak uczestnik postępowania produkuje wyroby cukiernicze w dużym asortymencie oraz prowadzi ich sprzedaż na terenie całego kraju, istnieje więc niebezpieczeństwo wprowadzenia potencjalnych klientów w błąd co do tożsamości przedsiębiorstw. W konsekwencji Sąd uznał, że prawo ochronne na znak towarowy słowno-graficzny MIŚ udzielone zostało z naruszeniem praw wnioskodawcy z tytułu pierwszeństwa używania oznaczenia MIŚ w obrocie gospodarczym.

Ponadto Sąd wskazał, iż Urząd Patentowy przy ponownym rozpoznaniu sprawy nie naruszył art. 153 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Organ poczynił bowiem własne ustalenia faktyczne, a w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wyjaśnił, w sposób nie budzący wątpliwości, jakimi przesłankami kierował się, unieważniając prawo ochronne na sporny znak towarowy oraz dokonał oceny zaistniałego w sprawie stanu faktycznego w świetle obowiązujących przepisów prawa.

W wyniku rozpoznania skargi kasacyjnej wniesionej od powyższego wyroku przez skarżących W. M. i J. M. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 17 września 2008 r. w sprawie II GSK 406/08 uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu wyroku Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził m.in., iż nietrafnym jest stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie uznające, iż organ ponownie rozpoznając sprawę nie naruszył art. 153 p.p.s.a. Organ bowiem nie zastosował się do wskazań zawartych w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 8 marca 2004 roku. W szczególności nadal brak jest jednoznacznych ustaleń odnoszących się do zakresu działania podmiotu uprawnionego do nazwy i podmiotu uprawnionego z rejestracji znaku towarowego

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga jest uzasadniona i prowadzi do uchylenia zaskarżonej decyzji.

Wskazać należy, iż stosownie do treści art. 190 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r.-Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), sąd, któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny

W niniejszej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wskazanego wyżej wyroku stwierdził, iż jak wynika z treści decyzji organ nie zastosował się do wskazań zawartych w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 8 marca 2004 roku czym naruszył treść art. 153 p.p.s.a.

Przypomnienia wymaga, iż wyrokiem z dnia 8 marca 2004 roku wydanym w sprawie o sygn. akt 6 II SA 2757/02 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, uchylił decyzję Urzędu Patentowego z dnia [...] maja 2001 roku, wydaną na podstawie art. 29, art. 8 pkt 2 i art. 31 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 roku o znakach towarowych (Dz. U. 5/1985, poz.17 ze zmianami), orzekającą o unieważnieniu prawa z rejestracji znaku towarowego słowno-graficznego nr R-83022 udzielonego na rzecz W. M. i J. M. decyzją z dnia [...] stycznia 1995 roku. W uzasadnieniu wyroku Sąd ten wskazał, iż powołanie konkretnego przepisu prawa jako podstawy prawnej rozstrzygnięcia obliguje organ administracji publicznej do wykazania, że doszło do naruszenia tej normy prawnej, przedstawienia argumentacji pozwalającej ustalić jakie dowody w toku przeprowadzonego postępowania dowodowego zostały uwzględnione przez organ jako dające podstawę do przyjęcia, że spełnione zostały przesłanki określone w tym przepisie prawa oraz jakie dowody i dlaczego organ uznał za niewiarygodne.

Urząd Patentowy rozpoznając ponownie sprawę był związany oceną prawną zawartą w powołanym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W szczególności przy ponownym rozpoznawaniu sprawy miał w sprawie zastosowanie przepis art. 153 ppsa. W świetle tego przepisu ocena prawna i wskazania, co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

Przez ocenę prawną należy rozumieć wyjaśnienie istotnej treści przepisów prawnych i sposobu ich stosowania w rozpoznawanej sprawie, przy czym ocena ta i wskazania, co do dalszego postępowania zostają sformułowane w uzasadnieniu orzeczenia, które w tym zakresie wykazuje moc wiążącą. Zgodnie z doktryną oraz orzecznictwem ocena prawna może dotyczyć stanu faktycznego, wykładni przepisów prawa materialnego i procesowego, prawidłowości korzystania z uznania administracyjnego, jak i kwestii zastosowania określonego przepisu prawa jako podstawy do wydania decyzji. Wykładnia przepisów, o której była mowa, zmierza do wyjaśnienia, czy konkretny przepis zastosowany przez organ administracji publicznej, który wydał zaskarżoną decyzję, ma taką samą treść jak ta, którą przypisał mu ten organ, a także do wyjaśnienia czy do stosunku prawnego będącego przedmiotem postępowania znajduje zastosowanie dany przepis prawa, czy też może inny przepis, którego organ nie uwzględnił (vide Jan Paweł Tarno Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Komentarz, Warszawa 2006 s.325-326, wyrok WSA w Warszawie z 22 lutego 2007 r. II SA/Wa 2227/06 niepublikowany, wyrok WSA w Warszawie z 10 listopada 2006 r. I SA/Wa 1597/06 niepublikowany).

Wskazania, co do dalszego postępowania stanowią z reguły konsekwencje oceny prawnej i dotyczą sposobu działania w toku ponownego rozpoznania sprawy. Podkreślenia wymaga, iż między oceną prawną a wskazaniami co do dalszego postępowania zachodzi ścisły związek. Przyjmuje się, że ocena prawna dotyczy dotychczasowego postępowania organów administracji w konkretnej sprawie, a wskazania określają sposób ich postępowania w przyszłości. Wskazania stanowią, więc konsekwencję oceny prawnej (vide wyrok NSA z 25.10.2006 r. I OSK 1377/05 niepublikowany, wyrok NSA z 12.10.2006 r. II GSK 147/06 niepublikowany).

Naruszenie przez organ administracji publicznej art. 153 p.p.s.a. w razie złożenia skargi powoduje konieczność uchylenia zaskarżonego aktu (czynności).

Urząd Patentowy w zaskarżonej decyzji wskazał, iż z treści przepisu art.8 pkt. 2 ustawy z 31 stycznia 1985 roku o znakach towarowych wynika, że prawa osobiste lub prawa majątkowe osób trzecich w tym także prawo do oznaczeń wyróżniających przedsiębiorstwo z wcześniejszym pierwszeństwem wyłączają od rejestracji znak towarowy z późniejszym pierwszeństwem. A zatem późniejsza rejestracja spornego znaku towarowego, narusza prawa majątkowe wnioskodawcy Z. spółki z o.o. w O.

Podnieść należy, iż stosownie do treści art. 8 pkt. 2 ustawy o znakach towarowych, przesłanką uzasadniającą unieważnienie prawa z rejestracji znaku towarowego jest naruszenie przez znak towarowy praw osobistych i majątkowych osób trzecich, w tym prawa do nazwy przedsiębiorstwa. Powszechnie przyjmuje się, iż nazwa przedsiębiorstwa służy jego identyfikacji i indywidualizuje w obrocie prawnym oraz gospodarczym. Przyjmuje się także, że nazwa przedsiębiorstwa zawiera pewne informacje o cechach i przymiotach prowadzonej przez nie działalności. Ustalenie, iż doszło do naruszenia tych elementów decyduje o uznaniu, że doszło do naruszenia prawa. Jednak o naruszeniu prawa nie może przesądzać samo zarejestrowanie (nawet późniejsze) podobnego do nazwy przedsiębiorstwa, znaku towarowego.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 26 kwietnia 2006 roku sygn. akt II GSK 31/06 wyłączność prawa do "firmy" nie jest zupełna, a jej granice wyznacza zasięg terytorialny, przedmiotowy, faktycznej działalności używającego nazwy. Tylko w tych granicach może dojść do kolizji pomiędzy podobnymi: nazwą przedsiębiorstwa i znakiem towarowym.

Rozpoznając ponownie sprawę organ nie rozważył, a był do tego zobowiązany wyrokiem z dnia 8 marca 2004 roku sygn. akt 6 II SA 2757/02, czy rejestracja spornego znaku słowno-graficznego uniemożliwia innym uczestnikom obrotu gospodarczego używania objętego tym znakiem oznaczenia informacyjnego, nie ustalił też jednoznacznie zakresu działania uprawnionego do nazwy i uprawnionego z rejestracji znaku towarowego.

Reasumując powyższe Sąd stanął na stanowisku, iż zaskarżone orzeczenie zostało wydane z naruszeniem prawa procesowego i jako wadliwe winno być wyeliminowane z obrotu prawnego.

Rozpoznając ponownie sprawę organ zastosuje się do przedstawionych powyżej rozważań.

Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na mocy art. 145 § 1 pkt 1 c) p.p.s.a. orzekł jak w wyroku.

O wykonalności uchylonych decyzji Sąd orzekł na podstawie art. 152 p.p.s.a.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 p.p.s.a.