Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec (spr.) Sędzia NSA Małgorzata Korycińska Sędzia del. WSA Piotr Pietrasz Protokolant Patrycja Czubała po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2011 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej C. Spółki z o.o. w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. z dnia 5 maja 2011 r. sygn. akt I SA/Sz 384/11 w sprawie ze skargi C. Spółki z o.o. w S. na rozstrzygnięcie Zarządu Województwa [...] w S. zawarte w informacji z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie dofinansowania projektu z budżetu Unii Europejskiej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od C. Spółki z o.o. w S. na rzecz Zarządu Województwa [...] w S. 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. wyrokiem dnia 5 maja 2011 r., sygn. akt I SA/Sz 384/11, oddalił skargę C. Sp. z o.o. w S. w przedmiocie negatywnego wyniku procedury odwoławczej dotyczącej oceny projektu, zgłoszonego do konkursu Nr [...], zawartej w informacji Zarządu Województwa [...] z dnia [...] marca 2011 r., nr [...], z następującym uzasadnieniem.

C. Sp. z o.o. z siedzibą w S. w dniu 25 sierpnia 2009 r. złożyła wniosek o dofinansowanie projektu pn. "[...]" w ramach konkursu [...] ogłoszonego w dniu 30 czerwca 2009 r. przez Zarząd Województwa [...], działający jako Instytucja Zarządzająca Regionalnym Programem Operacyjnym Województwa [...] na lata 2007-2013 (dalej: Instytucja Zarządzająca RPO WZ).

Pismem z [...] stycznia 2010 r. Instytucja Zarządzająca RPO WZ poinformowała Spółkę, że jej wniosek uzyskał pozytywną ocenę podczas poszczególnych etapów oceny i zostaje przekazany pod obrady Zarządu Województwa [...], który podejmie decyzję o dofinansowaniu projektów w ramach konkursu.

Uchwałą Zarządu Województwa [...] z dnia [...] stycznia 2010 r., nr [...], Spółka otrzymała dofinansowanie w wysokości 170.005,00 zł na realizację zgłoszonego projektu.

Pismem z dnia 9 lutego 2010 r. wezwano Spółkę do dostarczenia dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia weryfikacji formalno-prawnej i podpisania umowy o dofinansowanie (m.in. oświadczenia o statusie przedsiębiorstwa).

Po przedłożeniu wskazanych dokumentów, pismem z [...] lipca 2010 r., Spółka została poinformowana, że Zarząd Województwa [...] uchwałą z dnia [...] lipca 2010 r., nr [...], odmówił podpisania umowy o dofinansowanie, z uwagi na utracenie przez Spółkę statusu mikroprzedsiębiorstwa. Wyjaśniono, że zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r., uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 88 i 87 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych) (Dz.Urz.UE L 214 z 09.08.2008, str. 3), w ramach Schematu A poddziałania 1.1.1, dofinansowanie jest udzielane tylko i wyłącznie mikroprzedsiębiorstwom.

Spółka wniosła protest na ww. uchwałę Zarządu Województwa [...] z dnia [...] lipca 2010 r., wskazując w uzasadnieniu, że wprawdzie Spółka zmieniła status z mikroprzedsiębiorstwa na małe przedsiębiorstwo, jednak przepisy wymienionego rozporządzenia oraz ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712 ze zm., dalej: u.z.p.p.r.), Regionalny Program Operacyjny Województwa [...] na lata 2007-2013, ani Wytyczne dla Wnioskodawców, nie regulują kwestii skutków zmiany statusu przedsiębiorcy w okresie pomiędzy udzieleniem dofinansowania a podpisaniem umowy o dofinansowanie. W ocenie Spółki, badanie spełnienia warunków do uzyskania dofinansowania odbywa się na dzień złożenia wniosku.

Pismem z dnia [...] października 2010 r. Instytucja Zarządzająca poinformowała Spółkę o pozostawieniu protestu bez rozpoznania z uwagi na to, że odmowa podpisania umowy o dofinansowanie nie stanowi informacji o negatywnej ocenie projektu w rozumieniu art. 30b ust. 1 u.z.p.p.r.

Postanowieniem z dnia 23 listopada 2010 r., sygn. akt I SA/Sz 831/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w S., odrzucił skargę Spółki na ww. informację – jako niedopuszczalną.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 13 stycznia 2011 r., sygn. akt II GSK 1495/10, uznał, że skarga kasacyjna na ww. postanowienie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ pozostawienie protestu bez rozpatrzenia jest formalnym rozstrzygnięciem w sprawie pisma złożonego przez stronę postępowania, a zatem może być potraktowane jako negatywny wynik procedury odwoławczej i jako taki może być zaskarżony do sądu.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy - ze skargi na pozostawienie protestu bez rozpoznania - Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 9 lutego 2011 r., sygn. akt I SA/Sz 58/11, uwzględnił skargę Spółki i stwierdził, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo.

Pismem z dnia [...] marca 2011 r. Komisja Odwoławcza Instytucji Zarządzającej odrzuciła protest Spółki w całości, uznając ocenę formalną projektu za prawidłową, a zarzuty podnoszone w proteście za bezzasadne. W uzasadnieniu wskazano na regulację ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404), z której wynika, że za dzień udzielenia pomocy należy rozumieć dzień, w którym podmiot ubiegający się o pomoc publiczną nabył prawo do otrzymania tej pomocy. W ocenie organu podstawowe znaczenie dla rozpoznania sprawy ma wyznaczenie momentu nabycia prawa do pomocy publicznej, przyjmując, iż to w tym momencie Wnioskodawca musi przede wszystkim spełniać warunki umożliwiające udzielenie dofinansowania w ramach RPO WZ. Organ stwierdził, iż momentem nabycia prawa do otrzymania pomocy publicznej jest moment podpisania umowy o dofinansowanie, którą – zgodnie z pkt 5 Wytycznych dla Wnioskodawców dla Poddziałania 1.1.1 Schemat A z czerwca 2009 r.,– Wnioskodawca podpisuje po podjęciu przez Instytucję Zarządzającą RPO WZ uchwały o dofinansowaniu projektu. Zdaniem organu, wynika to z tego, iż podpisanie umowy poprzedza złożenie dokumentów niezbędnych do jej popisania, tzw. suplementów do umowy, załączników środowiskowych, dokumentów finansowych oraz innych dokumentów wymaganych na etapie oceny formalno-prawnej, w tym oświadczenia o statusie przedsiębiorstwa. W ocenie organu skoro Spółka w momencie badania możliwości nabycia prawa do otrzymania dofinansowania utraciła status mikroprzedsiębiorcy, to nie spełniała kryterium formalnego Kwalifikowalność Wnioskodawcy, co w konsekwencji musiało prowadzić do odmowy podpisania umowy o dofinansowanie.

Oddalając skargę Sąd I instancji wskazał, że wprawdzie wniosek Spółki uzyskał pozytywną ocenę podczas poszczególnych etapów oceny i na tej podstawie Zarząd Województwa [...] uchwałą z dnia [...] stycznia 2010 r. przyznał Spółce dofinansowanie (w wysokości 170.005 zł), jednak do wypłaty tego dofinansowania nie doszło, ponieważ Zarząd Województwa kolejną uchwałą z dnia [...] lipca 2010 r. odmówił podpisania umowy o dofinansowanie bowiem na etapie weryfikacji formalno-prawnej przedłożonych przez Spółkę dokumentów niezbędnych do podpisania takiej umowy stwierdzono, iż Spółka z dniem 1 stycznia 2010 r. utraciła status mikroprzedsiębiorstwa, a tylko do takich przedsiębiorstw skierowany był przedmiotowy konkurs (zgodnie z pkt. 2.1 ww. Wytycznych).

W ocenie Sądu dopiero podpisanie umowy o dofinansowanie kończy ocenę zgłoszonego projektu, to właśnie podpisanie umowy oznacza moment nabycia prawa do pomocy publicznej, zatem to w tym momencie wnioskodawca musi spełniać warunki umożliwiające udzielenie dofinansowania. Skoro Spółka w momencie możliwości nabycia prawa do otrzymania pomocy (udzielenia dofinansowania) nie posiadała już statusu mikroprzedsiębiorcy, to nie spełniała kryterium formalnego Kwalifikowalności Wnioskodawcy, co musiało prowadzić do odmowy podpisania umowy o dofinansowanie (zgodnie także z Wytycznymi dla Wnioskodawców).

Sąd nie podzielił zarzutu skargi, dotyczącego nabycia przez Spółkę prawa do dofinansowania już z chwilą podjęcia uchwały Zarządu Województwa z dnia [...] stycznia 2010 r. o przyznaniu takiego dofinansowania. Wobec tego za niezasadny uznano również zarzut naruszenia art. 30a ust. 1 u.z.p.p.r. poprzez jego niezastosowanie i niepodpisanie ze Spółką umowy o dofinansowanie oraz zarzut naruszenia art. 2 pkt 11 ww. ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej – bowiem prawidłowo organ uznał, że dniem nabycia prawa do udzielenia pomocy w rozumieniu tego przepisu jest dzień zawarcia umowy o dofinansowanie, a nie – jak uważa Spółka –dzień przyznania tej pomocy w drodze stosownej uchwały przez właściwy organ.

Odnosząc się do zarzutu dotyczącego naruszenia art. 26 ust. 2 u.z.p.p.r., Sąd stwierdził, że wbrew zarzutom Skarżącej, Instytucja Zarządzająca nie zamykała drogi przedsiębiorcom do uzyskania dofinansowania, bowiem Spółka mogła wziąć np. udział w konkursie nr [...], który był skierowany zarówno do mikro, małych, jak i średnich przedsiębiorstw. Sąd nie stwierdził też wskazywanych w skardze sprzeczności wydanych przez Instytucję Zarządzającą RPO WZ "Wytycznych dla Wnioskodawców" w zakresie obowiązków nałożonych na wnioskodawców, z wyrażoną w art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej zasadą dostatecznej określoności przepisów prawa – w świetle przytoczonych powyżej okoliczności brak bowiem przekonujących podstaw do uwzględnienia takiego zarzutu.

C. Sp. z .o.o. w S. skargą kasacyjną zaskarżyła powyższy wyrok w całości, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm.

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciła:

1. naruszenie przepisów postępowania, mających istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

- art. 30c ust. 3 pkt 2 u.z.p.p.r. poprzez oddalenie skargi, gdy materiał dowodowy zgromadzony w sprawie przemawia za jej uwzględnieniem i stwierdzeniem, że ocena projektu została przeprowadzona z naruszeniem następujących przepisów prawa:

- art. 30a ust. 1 u.z.p.p.r. poprzez jego niezastosowanie i niepodpisanie ze skarżącą umowy o dofinansowanie pomimo spełnienia wszystkich warunków wskazanych w tym przepisie,

- art. 26 ust. 2 u.z.p.p.r. poprzez brak zapewnienia przejrzystości reguł stosowanych przy ocenie projektów,

- sprzeczność wydanych przez Zarząd Województwa [...] jako Instytucji Zarządzającej Regionalnym Programem Operacyjnym Województwa [...] "Wytycznych dla Wnioskodawców ubiegających się o dofinansowanie projektu w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa [...] na lata 2007-2013" w zakresie obowiązków nałożonych na wnioskodawców z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej i wyrażonej w tym artykule zasadzie dostatecznej określoności przepisów prawa.

2. naruszenie przepisów prawa materialnego przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, tj.:

- naruszenie art. 2 pkt 11 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, iż dniem nabycia prawa do udzielenia pomocy w rozumieniu tego przepisu jest dzień zawarcia umowy o dofinansowanie, gdy tymczasem prawidłowa wykładnia wskazanego przepisu nakazuje przyjąć jako dzień nabycia prawa do udzielenia pomocy – dzień przyznania tej pomocy w drodze stosownej uchwały przez właściwy organ,

- naruszenie pkt 36 preambuły do rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w. zastosowaniu art. 88 i 87 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych) (Dz. U. UE. L.08.214.3) poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, iż dniem, w którym beneficjent nabył prawo przyjęcia pomocy zgodnie z obowiązującym krajowym systemem prawnym jest dzień zawarcia umowy o dofinansowanie, gdy tymczasem prawidłowa wykładnia wskazanego przepisu nakazuje przyjąć jako dzień nabycia prawa do udzielenia pomocy – dzień przyznania tej pomocy w drodze stosownej uchwały przez właściwy organ.

W uzasadnieniu Spółka wskazała, że – w jej ocenie – dniem, w którym nabyła prawo do uzyskania pomocy w formie dofinansowania był dzień [...] stycznia 2010 r. kiedy to Zarząd Województwa [...] podjął uchwałę o przyznaniu dofinansowania w ramach złożonego projektu, a nie dzień podpisania umowy. Według Spółki uchwała Zarządu Województwa [...] posiada wszystkie cechy decyzji administracyjnej. Nie zmienia tego fakt, iż zgodnie z art. 30g u.z.p.p.r. informacje otrzymywane przez wnioskodawcę dotyczące oceny jego wniosku, a także w trakcie trwania procedury odwoławczej, nie stanowią decyzji administracyjnej. Uchwała Zarządu Województwa przyznająca skarżącej dofinansowanie nie jest bowiem informacją otrzymywaną przez wnioskodawcę tylko aktem prawnym, który wpływa na indywidualne prawa i obowiązki skarżącej. Zdaniem Spółki wniosek, że momentem nabycia prawa do uzyskania pomocy jest dzień podjęcia uchwały o przyznaniu dofinansowania, wzmacnia regulacja zawarta na 25 str. Wytycznych, w pkt. 4 zatytułowanym ścieżka wyboru projektów, Instytucja Zarządzająca wprost stwierdza, że "Wnioski złożone w ramach konkursu podlegają ocenie, która składa się z następujących etapów: złożenie wniosku; ocena formalna; komisja oceniająca projekty (ocena środowiskowa, ocena merytoryczno-techniczna); przyznanie dofinansowania." Nie mu kolejnego V etapu – podpisania umowy o dofinansowanie. Ostatnim etapem jest przyznanie dofinansowania, a w sprawie bezsporne jest, że wszystkie wskazane cztery etapy skarżąca przeszła pozytywnie, gdyż Zarząd Województwa [...] mocą uchwały przyznał skarżącej dofinansowanie.

Spółka twierdziła też, że składając wraz z wnioskiem wymagane dokumenty wykazała status mikroprzedsiębiorcy w rozumieniu Rozporządzenia Komisji (WE) 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r., a fakt, że status ten zmieniła w 2010 r. (z mikroprzedsiębiorstwa na małe przedsiębiorstwo – gdyż w roku 2008 i 2009 przekroczyła określony w art. 2 ust. 3 załącznika Nr 1 do Rozporządzenia Komisji (WE) 800/2008 pułap zatrudnienia) nie ma żadnego znaczenia dla zawarcia przez Instytucję Zarządzająca umowy o dofinansowanie. Skoro bowiem Spółka skoro nabyła prawo do dofinansowania na podstawie prawomocnej uchwały Zarządu Województwa [...], to zostały spełnione wszystkie wymogi stawiane przez art. 30a u.z.p.p.r. i Zarząd Województwa [...] nie mógł postąpić inaczej jak tylko zawrzeć umowę o dofinansowanie projektu. Stanowisko Zarządu Województwa [...] doprowadziło tymczasem do bardzo dziwnej i trudnej do wytłumaczenia sytuacji, gdyż obecnie funkcjonują w obrocie prawnym dwie uchwały pochodzące od tego samego organu – jedna przyznająca prawo do otrzymania dofinansowania a druga de facto pozbawiająca tego prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) zasadą jest, że Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania – z przyczyn enumeratywnie wymienionych w art. 183 § 2 pkt 1 – 6 p.p.s.a. Odstępstwo od zasady związania granicami skargi kasacyjnej przewiduje też art. 189 p.p.s.a., w myśl którego jeżeli skarga ulegała odrzuceniu Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wydane w sprawie orzeczenie oraz odrzuca skargę (v. uchwała NSA z dnia 8 grudnia 2009 r., sygn. akt II GPS 5/09).

W przedmiocie dopuszczalności skargi w rozpoznawanej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny wypowiedział się w sposób wiążący (art. 190 p.p.s.a) postanowieniem z dnia 13 stycznia 2011 r., sygn. akt II GSK 1495/11.

Kwestia ta pozostaje zatem poza zakresem kontroli kasacyjnej.

Ponadto skoro z akt sprawy nie wynika, by zaskarżone orzeczenie zostało wydane w warunkach nieważności, z przyczyn określonych ww. art. 183 § 2 p.p.s.a., rozważania Naczelnego Sądu Administracyjnego ograniczają się do oceny zasadności zarzutów sformułowanych w skardze kasacyjnej.

Mając powyższe na uwadze skład orzekający stwierdził, że skarga kasacyjna nie mogła zostać uwzględniona, z uwagi na brak usprawiedliwionych podstaw.

Według autora skargi kasacyjnej błędne oddalenie skargi – z naruszeniem art. 30c ust. 3 pkt 2 u.z.p.p.r. – wynika z tego, że Sąd I instancji wadliwie nie dostrzegł że ocena projektu przeprowadzona została w sposób naruszający prawo – to jest art. 30 a ust. 1 ww. ustawy – w szczególności przez brak podstaw do odmowy podpisanie umowy o dofinansowanie. Zasadność odmowy zawarcia umowy o dofinansowanie skarżąca spółka podważa zaś zarzutem naruszenia prawa materialnego, a to art. 2 pkt 11 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej i pkt 36 preambuły rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 – przez błędne przyjęcie, że dniem nabycia prawa do pomocy jest dzień zawarcia umowy o dofinansowanie.

W tym stanie rzeczy istota sporu wymaga określenia, w jakim momencie beneficjent nabywa prawo do dofinansowania. Powyższe pozwoli udzielić odpowiedzi na pytanie, czy w przypadku projektów dotyczących inwestycji w mikroprzedsiebiorstwa, utrata statusu mikroprzedsiebiorstwa - jak niespornie miało to miejsce w rozpoznawanej sprawie – po uzyskaniu informacji o pozytywnej ocenie projektu na wszystkich etapach jego oceny i po podjęciu uchwały o przyznaniu dofinansowania projektu w określonej kwocie, uzasadnia odmowę zawarcia umowy o dofinansowanie.

Zgodnie z art. 30 a ust. 1 pkt 1 u.z.p.p.r. umowa o dofinansowanie projektu zawierana jest zgodnie z systemem realizacji programu operacyjnego w odniesieniu do projektu, który pozytywnie przeszedł wszystkie etapy jego oceny i został zakwalifikowany do dofinansowania.

Zdaniem składu orzekającego Naczelnego Sądu Administracyjnego już z treści przywołanego przepisu wywieść należy, że wymogiem koniecznym dofinansowanie jest zawarcie umowy. Gdyby beneficjent nabywał prawo do dofinansowania – jako prawo do pomocy, o którą się ubiegał – przed zawarciem umowy, to ustawowy wymóg zawarcia tej umowy byłby całkowicie zbędny.

Odrębną kwestią jest zaś to, jakie przesłanki muszą być spełnione by mogło dojść do zawarcia umowy o dofinansowanie.

Ponieważ ww. art. 30a ust. 1 pkt 1 u.z.p.p.r. przewiduje wymóg pozytywnego przejścia wszystkich etapów oceny projektu oraz wymóg zakwalifikowania tego projektu do dofinansowania to znaczy, że są to odrębne pojęcia i nie można ich utożsamiać. Zakwalifikowanie do dofinansowania – choć może nastąpić tylko odnośnie projektu, który wcześniej przeszedł pozytywnie wszystkie etapy oceny – jest tym samym kategorią odrębną.

Z uwagi na fakt, że przywołany przepis odsyła do systemu realizacji programu operacyjnego to przyjąć należy, że odpowiedzi na pytanie jak należy rozumieć pozytywne przejście wszystkich etapów oceny projektu, a co oznacza zakwalifikowanie tego projektu do dofinansowania, poszukiwać należy w regulacjach dotyczących konkretnego programu operacyjnego.

Zgodzić należy się z autorem skargi kasacyjnej, że według regulacji wyboru projektów (pkt 4: "Ścieżka wyboru projektów") zawartej w Wytycznych dla Wnioskodawców ubiegających się o dofinansowanie projektu w ramach RPO WZ na lata 2007 – 2011; Oś priorytetowa I Gospodarka – Innowacje – Technologie, Działanie 1.1 Poddziałanie 1.1.1. Inwestycje w mikroprzedsiebiorstwa, Schemat A – wnioski podlegają ocenie, która składa się ze wskazanych tam etapów, takich jak: 1/ złożenie wniosku, 2/ ocena formalna, 3/ ocena środowiskowa, ekonomiczno-finansowa i merytoryczno-techniczna 4/ przyznanie dofinansowania.

Poza sporem do kryterium oceny formalnej należy kwalifikowalność wnioskodawcy, a zgodnie z tym kryterium (m.in.) podmiotem uprawnionym do ubiegania się o dofinansowanie są mikroprzedsiębiorstwa, siedziba których położona jest na terytorium RP (z zastrzeżeniem warunków i wykluczeń zapisanych w Wytycznych). Tylko przy pozytywnej ocenie formalnej projekt podlega dalszej procedurze ocen i wyboru.

Z kolei końcowa ocena środowiskowa, ekonomiczno-finansowa i merytoryczno-techniczna jest średnią arytmetyczną punktów przyznanych za spełnienie tych kryteriów punktowych przez ekspertów. Otrzymana punktacja stanowi podstawę do sporządzenia list projektów (pkt. 4.2.4), na podstawie których z kolei podejmowane są decyzje w sprawie przyznania dofinansowania (pkt 4.3).

Treść przywołanych regulacji pozwala stwierdzić, że element faktycznej oceny występuje tylko odnośnie oceny formalnej oraz oceny: środowiskowej, ekonomiczno-finansowej i merytoryczno-technicznej. Tym samym ani złożenie wniosku ani też "przyznanie dofinansowania" w istocie nie stanowią etapów oceny projektu.

Zdaniem składu orzekającego NSA przyjąć trzeba, iż przyznanie dofinansowania – decyzją przewidzianą pkt. 4.3 Wytycznych – oznacza, że projekt został zakwalifikowany do dofinansowania – w rozumieniu art. 30a ust. 1 pkt 1 u.z.p.p.r.

Wprawdzie – stosownie do treści pkt 5 Wytycznych – umowa do dofinansowanie podpisywana jest po podjęciu ww. decyzji. Jednocześnie jednak regulacje programu przewidują (pkt 5.1 Wytycznych), iż podpisanie umowy poprzedza złożenie dokumentów niezbędnych do podpisania umowy w tym dokumentów wymaganych na etapie oceny formalno-prawnej. Poza sporem do dokumentów tych należy także oświadczenie o statusie przedsiębiorstwa. Oczywiste jest zatem, że utrata statusu mikroprzedsiebiorstwa nie pozwala na pozytywną weryfikację formalno-prawną i -stanowiąc przesłankę do odmowy podpisania umowy - uzasadnia negatywną decyzją w przedmiocie zakwalifikowania do dofinansowania w rozumieniu art. 30a ust. 1 pkt 1 i eliminuje uprzednio wydaną w tym przedmiocie uchwałę.

Tym samym – wbrew wywodom skargi kasacyjnej – istnieją regulacje dotyczące skutków zmiany statusu przedsiębiorcy w okresie pomiędzy przyznaniem dofinansowania a podpisaniem umowy o dofinansowanie.

Nie można się tez zgodzić z autorem skargi kasacyjnej, że badanie warunków do uzyskania dofinansowania odbywa się tylko na dzień złożenia wniosku.

Fakt, że wymogi nabycia prawa do pomocy beneficjent musi spełniać także w chwili zawarcia umowy o dofinansowanie znajduje oparcie w treści art. 60 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 (Dz.U.UE.L.06.210.25 ze zm.). Zgodnie z nim Instytucja Zarządzająca odpowiada bowiem za zarządzanie programami operacyjnymi i ich realizację zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami, a w szczególności za zapewnienie, że operacje są wybierane do finansowania zgodnie z kryteriami mającymi zastosowanie do programu operacyjnego oraz że spełniają one mające zastosowanie zasady wspólnotowe i krajowe przez cały okres ich realizacji (lit. a).

Podzielić należy pogląd WSA, że w ramach konkursu skierowanego do mikroprzedsiębiorstw, dofinansowanie podmiotu niebędącego takim przedsiębiorstwem byłoby zaprzeczeniem istoty takiego konkursu, a zarazem nierównym traktowaniem wnioskodawców. Wśród beneficjentów tego dofinansowania znalazłyby się bowiem zarówno mikroprzedsiębiorstwa (do których kierowano konkurs), jak i inne, np. małe lub średnie przedsiębiorstwa, których konkurs nie dotyczył.

Tym samym nie ma podstaw by przyjąć, że wraz z decyzją (uchwałą) w sprawie przyznania dofinansowania wydaną na podstawie listy rankingowej zgodnie z pkt 4.3 Wytycznych skarżąca spółka nabyła prawo do otrzymania pomocy. Argumentacja, że wskutek odmowy zawarcia umowy o dofinansowanie doszło do sprzecznej z prawem – w ocenie spółki – zmiany decyzji ostatecznej, na mocy której strona nabyła prawo dofinansowania jest całkowicie chybiona.

Art. 30g u.z.p.p.r. stanowi bowiem wprost, że informacje otrzymywane przez wnioskodawcę dotyczące oceny jego wniosku, a także w trakcie trwania procedury odwoławczej, nie stanowią decyzji administracyjnej. Nie ulega przy tym wątpliwości, że ocena wniosku obejmuje zarówno przewidziane w systemem realizacji programu operacyjnego etapy oceny projektu oraz kwalifikowanie do dofinansowania. Ponadto zgodnie z art. 37 ww. ustawy do postępowania w zakresie ubiegania się oraz udzielania dofinansowania na podstawie ustawy ze środków pochodzących z budżetu państwa lub ze środków zagranicznych nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego. Regulacje programu operacyjnego zawierają szczególne regulacje. W świetle tego co zostało wyżej powiedziane, prowadzą one do wniosku, że w sytuacji gdy przed zawarciem umowy projekt nie spełnia wymogów formalno-prawnych uzasadniona jest odmowa zawarcia umowy, mimo iż projekt przeszedł pozytywnie etapy oceny i przyznano dofinansowanie. Prawo do dofinansowania beneficjent uzyska więc dopiero wraz z zawarciem umowy o dofinansowanie.

W konsekwencji wbrew zarzutom skargi kasacyjnej przyznanie dofinansowanie decyzją, o której mowa w pkt 4.3 Wytycznych, nie jest zatem nabyciem prawa do otrzymania pomocy. Prawo to beneficjent uzyska dopiero wraz z zawarciem umowy o dofinansowanie.

Powyższego nie podważa zarzut błędnej wykładni pkt 36 preambuły rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 oraz art. 2 pkt 11 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej.

Przede wszystkim pkt 36 preambuły powołanego wyżej rozporządzenia wspólnotowego definiując datę przyznania pomocy odsyła do prawa krajowego. Stanowi on mianowicie, że za datę przyznania pomocy uznać należy jako dzień, w którym beneficjent nabył prawo pomocy – zgodnie z obowiązującym krajowym systemem prawnym. Art. 2 pkt 11 ustawy o postępowaniu w sprawcach dotyczących pomocy publicznej stanowi jedynie, że przez dzień udzielania pomocy należy rozumieć dzień, w którym podmiot ubiegający się o pomoc publiczna nabył prawo do otrzymania tej pomocy. Moment nabycia prawa do otrzymania tej pomocy wywieść należy natomiast z art. 30a ust. 1 u.z.p.p.r. Jak już wyżej powiedziano przepis ten przesądza, że dofinansowane projektu wymaga zawarcia umowy o dofinansowanie. Przesłanki konieczne do spełnienia do zawarcia tej umowy regulują zaś postanowienia programu operacyjnego, w szczególności kryteria wyboru projektu. Z kolei przewidziana programem operacyjnym konieczność spełnienia tych wymogów w dacie zawarcia umowy potwierdza cytowany wyżej art. 60 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006

W tym stanie rzeczy bezzasadny jest zarzut, że wskutek błędnej wykładni ww. przepisów prawa materialnego Sąd I instancji wadliwie uznał, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób nienaruszajacy prawa.

Wniosku o uchylenie zaskarżonego wyroku nie uzasadnia też zarzut naruszenia art. 26 ust. 2 u.z.p.p.r. poprzez brak zapewnienia przejrzystości reguł stosowanych przy ocenie projektów i sprzeczność Wytycznych z art. 2 Konstytucji RP. Niewątpliwie powołany art. 26 ust. 2 u.z.p.p.r. stanowi, że "Instytucja zarządzająca, wykonując zadania /.../ powinna uwzględniać zasadę równego dostępu do pomocy wszystkich kategorii beneficjentów w ramach programu oraz zapewniać przejrzystość reguł stosowanych przy ocenie projektów". W ocenie NSA w pełni zgodzić należy się jednak z Sądem I instancji, że brak podstaw do stwierdzenia by regulacje programu nie zapewniały równości w dostępie do tego programu. Fakt zaś, że określenie momentu nabycia prawa do dofinansowania wymaga dokonania wykładni regulacji dotyczących kryteriów kwalifikowania do dofinansowania nie znaczy, że nie zapewniono przejrzystości obowiązujących reguł – z naruszeniami art. 2 Konstytucji RP.

Z tych wszystkich względów skarga kasacyjna, nie znajdując usprawiedliwionych podstaw, podlegała oddaleniu.

Wobec powyższego Naczelny Sąd Administracyjny działając na podstawie art. 184 oraz art. 204 pkt 1 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku.