Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Staniszewska (spr.) Asesor WSA Zbigniew Kruszewski Protokolant referent stażysta Katarzyna Grycuk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi Organizacji [...] na bezczynność Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę.

Wnioskiem z dnia [...] września 2017 r. Organizacja Międzyzakładowa NSZZ [...] zwróciła się do Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej [...] o udostępnienie następującej informacji publicznej:

1. Czy wśród pracowników Urzędu Miasta rozpoznano jakąś chorobę zawodową?

2. Czy wśród pracowników Urzędu Miasta stwierdzono podejrzenie jakiejś choroby zawodowej ?

3. Czy w ramach realizowanej umowy o wykonywanie usług z zakresu profilaktyki opieki zdrowotnej w urzędzie Miasta prowadzono w latach 2016 – 2017 wizytacje stanowisk pracy ?

Pismem z dnia [...] pazdziernika 2017 r. Dyrektor Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej [...], w odpowiedzi na powyższy wniosek z dnia [...] pażdziernika 2017r. wskazał, że w jego ocenie informacje, o które zwrócił się wnioskodawca w pytaniach zawartych w punktach 1 i 2 wykraczają poza zakres informacji publicznej. W odpowiedzi na pytanie zawarte w punkcie 3 wniosku organ poinformował, że wizytację stanowisk pracy przeprowadzono jeden raz w 2016 roku.

Organizacja Międzyzakładowa NSZZ [...] wniosła skargę na bezczynność Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej [...] w zakresie rozpatrzenia wniosku o udzielenie informacji publicznej z dnia [...] września 2017 r. oraz wniosła o zobowiązanie organu do rozpatrzenia wniosku i udzielenia informacji publicznej, bądź o wydanie decyzji administracyjnej w tym przedmiocie. W uzasadnieniu skargi skarżąca wskazała, że wbrew stanowisku organu informacje, o które mowa w punktach 1 i 2 wniosku są informacjami publicznymi, nadto wniosek skierowany został do podmiotu, na którym ciąży obowiązek udzielenia informacji publicznej. Skarżąca podniosła, że SP ZOZ wykonuje zadania publiczne w zakresie ochrony zdrowia. Zgodnie z art. 55 ust. 1 pkt 1 ustawy z 15 kwietnia 2011 r o działalności leczniczej podmiot ten może uzyskiwać środki finansowe z odpłatnej działalności leczniczej. Umowy o udzielanie tych świadczeń zawiera z kolei ze świadczeniodawcami również Narodowy Fundusz Zdrowia dysponujący środkami publicznymi. Wobec powyższego uzasadnione jest stanowisko, że także szpital w zakresie w jakim korzysta ze środków publicznych jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji stanowiących informację publiczną. Skarżąca wskazała, że wnioskowana informacja dotyczy umowy jaką realizuje organ z Urzędem Miasta na opiekę zdrowotną pracowników. Skarżąca powołała się na przepis art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o służbie medycyny pracy.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej [...] wniósł o jej oddalenie. Organ podtrzymał dotychczasowe stanowisko, zgodnie z którym informacja, o którą zwrócono się w pkt 1 i 2 wniosku nie jest informacją publiczną. Zdaniem organu zakres żądanej informacji dotyczy stanu zdrowia zindywidualizowanej grupy pracowników i dotyczy sfery prywatności tych osób. Nie jest to zatem informacja publiczna odnosząca się do władz publicznych, czy też wykonywania funkcji publicznych, lecz indywidualnych stosunków pracy. Ponadto osoby te można będzie bezpośrednio skonkretyzować, a nawet pośrednio zidentyfikować, co doprowadziłoby do ujawnienia tajemnicy lekarskiej oraz naruszenia prawa prywatności pacjentów.

W piśmie procesowym z dnia [...] stycznia 2018 r. skarżąca podtrzymała stanowisko zawarte w skardze. Wskazała również, że wnioskowane informacje znajdują się w jej zainteresowaniu ponieważ reprezentuje organizację związkową działającą w Urzędzie Miasta oraz Społecznego Inspektora Pracy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1066), kontrola sądowa zaskarżonych aktów administracyjnych, czynności oraz bezczynności organów sprawowana jest w oparciu o kryterium zgodności z prawem. W myśl art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.), sąd rozstrzygając w granicach danej sprawy, nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną w skardze podstawą prawną.

W rozpatrywanej sprawie skarżąca zarzuciła Dyrektorowi Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej [...] bezczynność w przedmiocie rozpoznania jej wniosku z dnia [...] września 2017 r. o udostępnienie informacji publicznej, w zakresie udzielenia informacji na pytania: czy wśród pracowników Urzędu Miasta rozpoznano jakąś chorobę zawodową oraz - czy wśród pracowników Urzędu Miasta stwierdzono podejrzenie jakiejś choroby zawodowej.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (DZ.U. z 2016 r. poz. 1764) dalej zwana ustawą, każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystywaniu na zasadach i w trybie określonych w ustawie.

Podmiot, do którego został złożony wniosek o udostępnienie informacji publicznej, powinien ją udostępnić w formie czynności materialnotechnicznej (art. 10 ustawy), albo odmówić jej udostępnienia decyzją (art. 16 ust. 1 ustawy). Możliwe jest również umorzenie postępowania poprzez wydanie decyzji w myśl art. 16 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 2 ustawy. Pozostawanie w bezczynności przez podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej, oznacza niepodjęcie przez ten podmiot, we wskazanym w art. 13 ww. ustawy terminie, stosownych czynności, tj. nieudostępnienie informacji, ani niewydanie decyzji o odmowie jej udzielenia (por. wyrok NSA z dnia 24 maja 2006 r., sygn. akt I OSK 601/05, LEX nr 236545). Jeżeli wnioskowana informacja nie ma charakteru informacji publicznej, w rozumieniu ustawy, wówczas organ informuje wnioskodawcę o odmowie udzielenia, przy czym stanowisko organu przybiera formę zwykłego pisma

Zgodnie z treścią art. 13 cytowanej ustawy, udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2 tej ustawy.

Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w art. 13 ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku (art. 13 ust. 2 ustawy).

Z bezczynnością mamy zatem do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ (podmiot zobowiązany) nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu bądź nie podjął stosownej czynności. Bez znaczenia pozostaje przy tym z jakich powodów określony akt nie został podjęty lub czynność nie została dokonana, w tym - czy bezczynność była spowodowana zawinioną lub niezawinioną opieszałością organu, czy też wiąże się z przeświadczeniem organu, że stosowny akt lub czynność w ogóle nie powinna zostać dokonana.

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy, podmiotami zobowiązanymi do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności: organy władzy publicznej, organy samorządów gospodarczych i zawodowych, podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa, podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego, podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

W świetle przytoczonego powyższej art. 4 ust. 1 Dyrektor Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej [...] bez wątpienia należy do podmiotów zobowiązanych do udzielenia informacji publicznej, co zresztą nie było w sprawie kwestionowane.

W analizowanej sprawie pismem z dnia [...] pażdziernika 2017 r. organ udzielił odpowiedzi na pytanie zawarte w punkcie 3 wniosku skarżącej Organizacji Międzyzakładowej NSZZ [...] o udostępnienie informacji publicznej, natomiast w zakresie pytań zawartych w punktach 1 i 2 wniosku organ odmówił udzielenia informacji twierdząc, że odpowiedzi nie te pytania nie stanowią informacji publicznej.

W ocenie Sądu stanowisko organu było prawidłowe.

Jak z wyżej podniesiono informacją publiczną, o której mowa w art. 1 ust. 1 u.d.i.p. jest każda informacja o sprawach publicznych. Definicja informacji publicznej zawarta w tym przepisie odsyła do pojęcia "sprawy publicznej", której definicji legalnej brak w przedmiotowej ustawie. Zaznaczyć jednak należy, że podczas prac nad ustawą pojęcie "sprawa publiczna" było rozwijane jako "każde działanie władzy publicznej w zakresie zadań stawianych państwu dotyczących lub służących ogółowi albo mających na celu zadysponowanie majątkiem publicznym. Desygnatem jest więc tu publicznoprawny charakter działalności danego podmiotu (v. uzasadnienie do projektu ustawy (w:) K. Tracka, Prawo do informacji w polskim prawie konstytucyjnym, Warszawa 2009, s. 138). Na pojęcie sprawy publicznej, o której ma być udzielona informacja, składa się charakter publiczny zadań wykonywanych przez dany podmiot. Dziedziny aktywności, które dotyczą spraw publicznych, zostały określone w art. 6 u.d.i.p. i dotyczą: polityki zewnętrznej i wewnętrznej Państwa (ust. 1), sposobu organizacji i zasad funkcjonowania podmiotów publicznych (ust. 2-3), dokumentów wytworzonych w ramach działalności podmiotów publicznych (ust. 4) i majątku publicznego (ust. 5). Przy wykładni pojęcia "sprawy publicznej" należy posłużyć się art. 61 Konstytucji RP, zgodnie z którym prawo do informacji jest publicznym prawem obywatela, realizowanym na zasadach skonkretyzowanych w ustawie o dostępie do informacji publicznej. Przyjmuje się zatem, że sprawą publiczną jest działalność zarówno organów władzy publicznej, jak i organów samorządów gospodarczych i zawodowych oraz osób i jednostek organizacyjnych w zakresie wykonywania zadań władzy publicznej oraz gospodarowania mieniem publicznym, czyli mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Sprawami publicznymi nie są natomiast konkretne, indywidualne sprawy danej osoby, zwłaszcza o charakterze prywatnym (por. wyrok NSA OZ w Katowicach z dnia 25 czerwca 2002 r., sygn. akt II SA/Ka 655/02, niepubl.).

Uwzględniając to należy stwierdzić, że informacją publiczną jest każda informacja dotycząca sfery faktów i danych publicznych, a więc każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów realizujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań publicznych i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Podkreślić przy tym należy, że informacja publiczna musi dotyczyć sfery istniejących faktów i danych, nie zaś niezmaterializowanych w jakiejkolwiek postaci zamierzeń podejmowania określonych działań i może pochodzić od dowolnych podmiotów, jeżeli dotyczy "sprawy publicznej" w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.i.p.

Nadto wyjaśnić pozostaje, że w pojęciu informacji publicznej mieści się zarówno treść dokumentów bezpośrednio wytworzonych przez organ, jak i tych, których organ używa przy realizacji przewidzianej prawem zadań, nawet gdy nie pochodzą wprost od niego (por. wyrok WSA w Łodzi z 2 czerwca 2017 r. sygn. II SAB/Łd 14/17, dost. w Centralnej Bazie Orzeczeń i Informacji o Sprawach, pod adresem https://cbois.nsa.gov.pl).

Słuszne jest stanowisko organu, który stwierdził, że informacje zawierające się w odpowiedzi na pytania zawarte we wniosku - czy wśród pracowników Urzędu Miasta rozpoznano jakąś chorobę zawodową oraz czy wśród pracowników Urzędu Miasta stwierdzono podejrzenie jakiejś choroby zawodowej - nie mają charakteru sprawy publicznej, w rozumieniu art. 1 i art. 6 ustawy. Przede wszystkim wnioskowane informacje nie dotyczą sfery faktów i danych publicznych, są one związane z działalnością SPZOZ, ale nie mają znaczenia w skali określonej w art. 1 ustawy. Informacje zawarte w odpowiedzi na pytania zawarte w punktach 1 i 2 wniosku w żaden sposób nie nawiązują przedmiotowo do sfer działalności publicznej wymienionych przykładowo w art. 6 ust. 1 ustawy. W szczególności żądane informacje odnoszą się do podmiotu realizującego funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań publicznych, ale nie nawiązują do gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Trzeba zwrócić uwagę, że - wbrew twierdzeniom strony skarżącej - sposób w jaki postawiono pytania nie daje podstaw do przyjęcia, że wnioskowane informacje dotyczą sposobu gospodarowania mieniem publicznym. Skarżący nie wykazał związku pomiędzy wnioskowanymi informacjami, a majątkiem publicznym, związku takiego nie dostrzegł organ. W ocenie Sądu odpowiedź twierdząca lub negująca na postawione pytania nie będzie miała charakteru informacji publicznej, dlatego jej udzielenie nie mogło nastąpić w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. W tych okolicznościach sprawy odmowne stanowisko organu wyrażone w formie pisma było prawidłowe. Jak wynika z akt sprawy odpowiedź na wniosek skarżącej z dnia [...] września 2017 r. o udzielenie informacji publicznej została przez organ udzielona z zachowaniem terminu, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Wobec stwierdzenia, że zarzut bezczynności organu w udzieleniu informacji publicznej nie był zasadny, skarga na podstawie art. 151 p.p.s.a. podlegała oddaleniu.