Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Fularski /sprawozdawca/, Sędziowie Sędzia WSA Leszek Kobylski, Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Aleksandra Borkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi Rady Sekcji Krajowej NSZZ S. [...] w W. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] października 2011 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie udostępnienia informacji publicznej 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Ministra Finansów z dnia [...] września 2011 r. nr [...]; 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do chwili uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz skarżącej Rady Sekcji Krajowej NSZZ S. [...] w W. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Minister Finansów decyzją znak [...] z [...] września 2011 r., działając na postawie art. 16, art. 14 ust. 2 w związku z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 112, poz. 1198, ze zm., zwanej dalej ustawą o dostępie do informacji publicznej) oraz art. 107 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, ze zm., zwanej dalej Kpa), po rozpatrzeniu wniosku T. L. Przewodniczącego [...] NSZZ "Solidarność" w W. z [...] czerwca 2011 r., o udzielenie informacji publicznej orzekł o umorzeniu postępowania o udostępnienie informacji publicznej.

W uzasadnieniu podjętej decyzji organ wskazał, iż pismem z [...] czerwca 2011 r. [...] NSZZ "Solidarność" [...] w W. reprezentowana przez T. L., zwróciła się do Ministra Finansów z wnioskiem o udostępnienie w trybie art. 1 ust. 1, art. 2, art. 3 ust. 1 i 2, art. 4, art. 6 i art. 10 ustawy o dostępie do informacji publicznej:

1. protokołu oraz nagrania dźwiękowego z narady przedstawicieli Ministerstwa Finansów i Dyrektorów Izb Skarbowych odbytego w W. w maju bieżącego roku z uwzględnieniem tej części narady, która dotyczyła restrukturyzacji zatrudnienia;

2. szczegółowych informacji o wzroście lub spadku zatrudnienia

w poszczególnych podległych Ministrowi Finansów urzędach w I kwartale 2011 r. (z podziałem województw);

3. informacji dotyczących przygotowywanej zmiany miejsca zatrudnienia kilkudziesięciu informatyków zatrudnionych aktualnie w Ministerstwie Finansów w W. na R. (Centrum Przetwarzania Danych);

4. protokołów oraz nagrań dźwiękowych z narad kierownictwa Ministerstwa Finansów przeprowadzanych w 2011 roku;

5. protokołów oraz nagrań dźwiękowych z narad kierownictwa Ministerstwa Finansów z Dyrektorami Izb Skarbowych i Urzędów Skarbowych przeprowadzanej [...] – [...] czerwca bieżącego roku w Ś. k/[...].

W odpowiedzi na powyższe, pismem z [...] czerwca 2011 r. organ przekazał wnioskodawcy informacje, o które wnosił w pkt 1-3 i 5 wniosku. Odnosząc się natomiast do pkt 4 żądania dotyczącego przekazania protokołów oraz nagrań dźwiękowych z narad Kierownictwa Ministerstwa Finansów przeprowadzanych

w 2011 r. organ stwierdził, że posiedzenia Kierownictwa Ministerstwa Finansów nie są nagrywane. Z posiedzeń sporządzane są protokoły, które mogą zawierać zarówno informację publiczną, jak i informację nie będącą informacją publiczną. Udostępnienie informacji w zakresie objętym wnioskiem, wymaga podjęcia dodatkowych czynności, polegających na przetworzeniu treści protokołów. Utworzona w ten sposób informacja będzie miała charakter przetworzony. Jednocześnie organ poinformował stronę, że w przypadku podtrzymania wniosku o udzielenie ww. danych wnioskodawca winien wykazać, że uzyskanie informacji przetworzonej jest szczególnie istotne dla interesu publicznego.

Ustosunkowując się do udzielonej odpowiedzi wnioskodawca stwierdził, że nie widzi podstaw do uznania stanowiska organu, że informacja o której udostępnienie wnioskuje stanowi informację przetworzoną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej i podtrzymał wniosek o jej udostępnienie.

Pismem z [...] lipca 2011 r. organ ponownie poinformował stronę, że wniosek o udostępnienie protokołów z narad Kierownictwa Ministerstwa Finansów przeprowadzanych w 2011 r. stanowi wniosek o udostępnienie informacji publicznej przetworzonej. Jednocześnie organ wezwał wnioskodawcę - w trybie art. art. 3 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, do wykazania powodów, dla których spełnienie żądania udostępnienia informacji publicznej jest szczególnie istotne dla interesu publicznego, w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem umorzenia postępowania o udostępnienie informacji.

W reakcji na powyższe wnioskodawca pismem z [...] sierpnia 2011 r. stwierdził, że żądanie organu dotyczące konieczności wykazania, że uzyskanie informacji jest szczególnie istotne dla interesu publicznego, jest bezzasadne, a wezwanie nie ma oparcia w ustawie o dostępie do informacji publicznej.

Organ stwierdził, iż wniosek strony w zakresie dotyczącym udostępnienia protokołów z narad Kierownictwa Ministerstwa Finansów przeprowadzonych w 2011 r. stanowi żądanie o udzielenie informacji publicznej przetworzonej. Przedmiotowe protokoły zawierają szereg informacji, w tym informacje o charakterze publicznym, które mogą być udostępnione, jak i informacje nie będące informacją publiczną, tj. informacje o zamierzeniach podjęcia określonych czynności nie stanowiące informacji publicznej oraz polecenia służbowe. Udostępnienie wnioskowanej informacji będzie wymagało podjęcia dodatkowych czynności, polegających na przetworzeniu treści protokołów poprzez usunięcie nie podlegających udostępnieniu danych, po uprzedniej analizie pod tym kątem dużej ilości dokumentów. Czynności te nie będą miały wyłącznie charakteru technicznego, ale będą wymagały przeprowadzenia odpowiednich analiz. W sytuacji, gdy udostępnieniu podlega informacja przetworzona, niezbędne jest wykazanie przez wnioskodawcę, że udostępnienie takiej informacji jest szczególnie istotne dla interesu publicznego. Pomimo wezwania, wnioskodawca nie podjął nawet próby ustosunkowania się do wezwania organu do uzupełnienia wniosku w tym zakresie, kwestionując jedynie tryb postępowania. Tym samym nie wykazał spełnienia przesłanki uzyskania informacji publicznej przetworzonej określonej w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Pismem z dnia [...] września 2011 r. wnioskodawca złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, wnosząc o uchylenie wydanej decyzji w całości i udostępnienie informacji publicznej we wnioskowanym zakresie. Wydanemu rozstrzygnięciu postawił zarzut naruszenia Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (art. 7 i art. 61 ust. 1 - 3), szeregu przepisów prawa materialnego - ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz przepisów postępowania. Wskazał, iż przedstawiona w zaskarżonej decyzji wykładnia godzi w konstytucyjne prawo do informacji publicznej oraz narusza samą ustawę o dostępie do informacji publicznej. Podniósł, iż organ nie odniósł się do szeregu argumentów zawartych w pismach wnioskodawcy, nie ustosunkował się także do zaprezentowanych przez stronę orzeczeń sądów administracyjnych. Stwierdził, że na podstawie uzasadnienia decyzji nie jest w stanie ocenić, dlaczego, na podstawie których przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej i wskutek jakiej wykładni organ uznał na przykład, że "informacjami nie będącymi informacją publiczną" są "informacje o zamierzeniach podjęcia określonych czynności nie stanowiące informacji publicznej oraz polecenia służbowe". Wskazał ponadto na błędne zastosowanie w wezwaniu organu art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, nieterminowe zakończenie postępowania w sprawie, nieprawidłowości w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji oraz błędne rozstrzygnięcie polegające na wydaniu decyzji w przedmiocie umorzenia postępowania, nie zaś decyzji odmawiającej udzielenia informacji publicznej.

W dalszej części wniesionego środka zaskarżenia wnioskodawca powołał orzecznictwo sądów administracyjnych dotyczące kwalifikacji informacji publicznej jako informacji publicznej przetworzonej.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Minister Finansów działając na podstawie art. 104, art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 Kpa oraz art. 16, art. 14 ust. 2 w związku z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, decyzją znak [...] z [...] października 2011 r., orzekł o utrzymaniu w mocy własnej decyzji z [...] września 2011 r.

W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia, po przestawieniu stanu faktycznego i prawnego sprawy organ wywiódł, iż prawo dostępu do informacji publicznej przysługuje każdemu, nie ma jednak charakteru bezwzględnego. W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego. W sytuacji wnioskowania o udzielenie informacji przetworzonej, zobowiązane w tym przedmiocie organy mogą odmówić jej udostępnienia, gdy wnioskodawca nie wykaże istnienia interesu publicznego. Istotnym jest także, że okoliczność, iż wnioskowana do udostępnienia informacja stanowi informację publiczną przetworzoną nie zawsze jest znana w momencie składania wniosku. Wykazanie więc, że udzielenie wnioskowanej informacji publicznej jest szczególnie istotne dla interesu publicznego może nastąpić na późniejszym etapie postępowania. Taka sytuacja wystąpiła w przedmiotowej sprawie, w konsekwencji czego strona została poinformowana, że wnioskowane protokoły zawierają szereg informacji,

w tym informacje o charakterze publicznym, które mogą być udostępnione, jak

i informacje nie będące informacją publiczną, tj. m.in. informacje o zamierzeniach podjęcia określonych czynności nie stanowiące informacji publicznej oraz polecenia służbowe. Ponadto na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, organ wezwał wnioskodawcę do wykazania powodów, dla których spełnienie żądania udostępnienia informacji publicznej jest szczególnie istotne dla interesu publicznego, w ustawowym terminie 14 dni, pod rygorem umorzenia postępowania w sprawie.

Zdaniem organu, skoro wnioskodawca nie podjął nawet próby ustosunkowania się do wezwania do uzupełnienia wniosku w zakreślonym zakresie, to uznać należy, że w ogóle nie ustosunkował się on do wezwania. W konsekwencji stwierdzenia powyższego należało więc umorzyć postępowanie w przedmiocie udostępnienie informacji publicznej.

Skargę na ostateczną w administracyjnym toku instancji decyzję Ministra Finansów złożyła [...] NSZZ "Solidarność" [...] w W. (skarżąca) reprezentowana przez przewodniczącego T. L. wnioskując o uchylenie zaskarżonej i poprzedzającej ją decyzji Ministra Finansów oraz nakazanie organowi udostępnienie informacji publicznej stosownie do punktu 4 wniosku z [...] czerwca 2011 r., znak [...], w terminie 14 dni od "otrzymania zwróconych akt sprawy", nadto o zasądzenie kosztów postępowania.

Wydanemu rozstrzygnięciu strona skarżąca postawiła zarzut naruszenia prawa materialnego - art. 61 ust. 1 i 3 w związku z 31 ust. 3, art. 8 ust. 2 i art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 1 ust. 1, art. 2 ust. 1 i 2, art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. a) i c), art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. b) i c), art. 6 ust. 2, art. 13 ust. 2 w związku z art. 13 ust. 1, art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, poprzez bezpodstawną odmowę udostępnienia informacji publicznej określonej w punkcie 4 wniosku z [...] czerwca 2011 r., znak [...]. Podniosła także zarzut naruszenia prawa procesowego - art. 6, art. 7, art. 8, art. 9 oraz art. 107 § 3 in fine Kpa

w związku z art. 16 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W uzasadnieniu skargi skarżąca podała, iż dokumenty o udostępnienie których wniosła dotyczą protokołów oraz nagrań dźwiękowych z narad kierownictwa Ministerstwa Finansów przeprowadzanych w 2011 r. Informacje te stanowią informację publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Podała, że każde zdanie wypowiedziane na naradzie kierownictwa Ministerstwa Finansów (niezależnie od tego czy to narada wyłącznie kierownictwa MF czy

z udziałem przedstawicieli innych organów podatkowych) dotyczące spraw publicznych i utrwalone w jakiejkolwiek formie pozwalającej na wysłuchanie lub przeczytanie fragmentu lub całości treści narady (nagranie audio, audio-wideo, pisemny protokół, protokół w formie elektronicznej, notatkę itd.) jest informacją publiczną, gdyż są one przejawem wiedzy i/lub woli osób będących funkcjonariuszami publicznymi czy - dodatkowo w niektórych przypadkach - osób pełniących wysokie funkcje publiczne.

Skarżąca stwierdziła, że biorący udział w takiej naradzie pracownicy administracji skarbowej nie występują jako osoby prywatne, nie prezentują poglądów prywatnych, nie omawiają spraw prywatnych w czasie narady - to co mówią jest elementem ich pracy (służby), a więc rzeczą przynależną pełnieniu funkcji publicznej czy wykonywania pracy jako funkcjonariusz publiczny. Stąd też jeśli na naradzie omawiano np.: sytuację podatników (bez wskazywania konkretnego podmiotu), sytuację organów podatkowych, politykę podatkową, konieczność podjęcia działań, prezentowano analizy, projekty rozwiązań legislacyjnych, stanowiska innych organów władzy publicznej czy opinie prawne, podawano dane statystyczne, wygłaszano wykłady, omawiano poglądy doktryny i judykatury, wydawano polecenia służbowe dotyczące funkcjonowania aparatu skarbowego (we wszelkich możliwych aspektach), a więc podmiotów administracji publicznej, czyli w istocie dotyczących spraw publicznych - to takie treści są informacją publiczną w rozumieniu art. 61 Konstytucji RP oraz art. 1 ust. 1 i art. 6 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Odnosząc się do argumentu decyzji stwierdzającego, iż wnioskowana przez stronę informacja stanowi w istocie informację publiczną przetworzoną, skarżąca

z powołaniem na orzeczenia sądów administracyjnych podniosła, że w takiej sytuacji organ sam powinien ustalić i rozważyć czy jej udostępnienie w zakresie określonym we wniosku jest szczególnie istotne dla interesu publicznego.

W dalszej części skargi skarżąca powtórzyła argumenty prezentowane we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.

W odpowiedzi na skargę Minister Finansów powielając argumentację zawartą w zaskarżonym zarządzeniu wniósł o oddalenie skargi.

W piśmie procesowym złożonym na rozprawie w dniu 11 stycznia 2012 r. odnosząc się do odpowiedzi organu na skargę, skarżąca wskazała, że skoro organ uznał, że przedmiotem udostępnienia jest informacja przetworzona - powinien wydać decyzję odmawiającą udostępnienia informacji publicznej, nie zaś decyzję umarzającą postępowanie w sprawie. Umorzenie może bowiem nastąpić tylko w sytuacji określonej w art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Z materiałów sprawy nie wynika, aby organ chciał udostępnić informację publiczną w inny technicznie sposób.

W dalszej kolejności skarżąca podniosła, że usunięcie z protokołów danych objętych tajemnicą skarbową czy zamierzeń wobec konkretnych podatników - jeśli takie są - nie tworzy informacji przetworzonej. Informacja przetworzona bowiem to taka informacja, która została przygotowana specjalnie dla wnioskodawcy wedle wskazanych przez niego kryteriów, gdy podmiot zobowiązany do udzielenia informacji nie dysponuje na dzień złożenia wniosku gotową informacją, a jej udostępnienie wymaga podjęcia dodatkowych czynności polegających na sięgnięciu np. do dokumentacji źródłowej.

Skarżąca wskazała na nieprawidłowość uzasadnienia obu decyzji polegającej na zaniechaniu odniesienia się do stanu faktycznego sprawy. Żadne z wydanych rozstrzygnięć nie zawiera bowiem wskazania ile jest protokołów, ile te protokoły mają stron, ile z tego jest materiału, który w ocenie organu nie podlega udostępnieniu ani dlaczego nie podlega oraz ile materiału organ może udostępnić. Ponadto wskazała, że organ nie odpowiedział w pełni na wszystkie punkty wniosku o udzieleniu informacji publicznej z [...] czerwca 2011 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo

o postępowaniu przez sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Oznacza to, iż sąd rozpoznając skargę ocenia, czy zaskarżona decyzja, akt nie narusza przepisów prawa materialnego bądź przepisów postępowania administracyjnego. Zgodnie z art. 134 powołanej wyżej ustawy Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną w niej podstawą prawną. Nie może przy tym wydać orzeczenia na niekorzyść strony skarżącej, chyba że dopatrzy się naruszenia prawa skutkującego stwierdzeniem nieważności zaskarżonego aktu lub czynności.

Badając skargę według ww. kryteriów uznać należy, że skarga jest zasadna, bowiem zarówno zaskarżona jak i poprzedzająca ją decyzja naruszają przepisy prawa materialnego i to w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy.

Poza sporem w niniejszej sprawie jest, że żądane przez skarżącą informacje, tj. protokoły z narad kierownictwa Ministerstwa Finansów przeprowadzonych w 2011 r. są informacjami publicznymi w rozumieniu art. 1 i art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Sporne natomiast jest czy informacje o których udostępnienie ubiega się skarżąca - jak twierdzi organ - stanowią tzw. informacje publiczne przetworzone. Sporne jest również czy w takiej sytuacji organ zasadnie umorzył postępowanie o udostępnienie informacji publicznej, zamiast wydać decyzję o odmowie udostępnienia informacji.

Na wstępie wyjaśnić przy tym od razu trzeba, że w związku z nie przekazaniem przez organ żądanych przez skarżącą protokołów zawartych w pkt 4 jej wniosku z dnia [...] czerwca 2011 r. inicjującego postępowanie w sprawie nie jest możliwym rozstrzygnięcie bez żadnych wątpliwości przez Sąd czy żądane informacje stanowią informację publiczną przetworzoną. Sąd bowiem zgodnie z art. 133 p.p.s.a wydaje wyrok po zamknięciu rozprawy na podstawie akt sprawy. Skoro zaś żądane przez skarżącą protokoły nie zostały również przekazane Sądowi, nie jest więc możliwe dokonanie oceny czy stanowią one informację publiczną przetworzoną, a więc taką, która co do zasady wymaga dokonania stanowczych analiz, obliczeń, wyciągów, zestawień statystycznych, połączonych z zaanagażowaniem w ich pozyskaniu określonych środków osobowych i finansowych.

Trafnie wskazuje skarżąca, że zgodnie z zasadą określoną w art. 61 Konstytucji RP w realizacji prawa do dostępu do informacji publicznej należy zagwarantować maksymalną jawność, a wszelkie ograniczenia o których mowa w art. 61 ust. 3 Konstytucji RP winny zostać stosowane wyjątkowo. Wszelkie wyjątki od tej zasady powinny więc przemawiać na rzecz dostępu do informacji publicznej.

Zgodzić się również należy ze skarżącą, że takie czynności organu, jak selekcja dokumentów i protokołów, ich analiza pod względem treści są zwykłymi czynnościami, które nie mają wpływu i nie dają podstaw do zakwalifikowania żądanych dokumentów, jako informacji przetworzonej. W wyniku stosowania takich czynności organu nie powstaje bowiem żadna nowa informacja. O przetworzeniu informacji nie stanowi też sięganie do materiałów archiwalnych czy też źródłowych. Także czasochłonność oraz trudności organizacyjno - techniczne jakie wiążą się z przygotowaniem informacji publicznej, nie mogą zwalniać zobowiązanego podmiotu z tego obowiązku, a tym samym kwestie te nie mogą ograniczać prawa do uzyskania informacji publicznej przewidzianego w art. 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej, przy uwzględnieniu ograniczeń wynikających z art. 5 tej ustawy.

Nawet więc gdyby żądane przez skarżącą protokoły wymagały tzw. anonimizacji, polegającej na wykreśleniu z niej elementów formalnych dotyczących danych osobowych należałoby zakwalifikować je jako informacje proste, czyli nieprzetworzone, bowiem czynności takie sprowadzają się jedynie do czynności technicznych. Również usunięcie z protokołów danych objętych tajemnicą skarbową czy zamierzeń wobec konkretnych podatników - jeśli takie są - nie tworzy informacji przetworzonej. Jedynie zaś polecenie służbowe dotyczące działań wobec podatnika wymienionego z nazwy i innych cech można uznać za informację podlegającą ochronie prawnej. Jeśli jednak nawet taka informacja pojawiłaby się w treści protokołu to można ją w prosty sposób zaanonimizować, by w realizacji konstytucyjnego prawa do informacji publicznej można było udostępnić inne informacje publiczne, które mogą być przekazane na wniosek zainteresowanego podmiotu.

Przedmiotem kontroli Sądu są decyzje organu o umorzeniu postępowania o udostępnienie informacji publicznej. Decyzje takie zostały wydane w związku z nie podjęciem przez skarżącą próby ustosunkowania się do wezwania organu o wykazanie przez wnioskodawcę, że udostępnienie żądanych informacji jest szczególnie istotne dla interesu publicznego. Organ, uznając, że wnioskowane informacje mają charakter informacji przetworzonej, wystosował ww. wezwanie do skarżącej w oparciu o art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zgodnie z tym przepisem prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienie do uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego. Zdaniem organu skoro skarżąca, pomimo stosownego wezwania organu, nie wykazała spełnienia przesłanki uzyskania informacji publicznej przetworzonej określonej w ww. przepisie, należało umorzyć postępowanie na podstawie art. 14 ust. 2 w związku z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Zdaniem Sądu w składzie orzekającym w niniejszej sprawie takie stanowisko organu, nawet przy założeniu, że żądane przez skarżącą informacje są informacjami publicznymi przetworzonymi, należy jednak uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, na który to przepis powołał się organ, jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku, podmiot obowiązany do udostępnienia powiadamia pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. W takim przypadku, jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób w lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się.

Powyższy przepis pozostaje w ścisłym związku, a w zasadzie jak słusznie zauważa skarżąca jest kontynuacją ust. 1 art. 14 ww. ustawy, zgodnie z którym udostępnienie informacji publicznej na wniosek następuje w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, chyba, że środki techniczne, którymi dysponuje podmiot obowiązany do udostępnienia, nie umożliwiają udostępnienia informacji w sposób i w formie określonych we wniosku. Dopiero więc w sytuacji opisanej w ust. 1 art. 14 organ może uruchomić tryb postępowania opisany w art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Z uwagi na powyższe, w ocenie Sądu, rację należy przyznać stronie skarżącej, że organ wadliwie zastosował w niniejszej sprawie art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Przepis ten dotyczy bowiem innych sytuacji niż ta, która miała miejsce w przedmiotowej sprawie. Nie istnieje żaden związek pomiędzy art. 3 ust. 1 pkt 1 a) art. 14 ust. 2 ustawy. Dysponent informacji publicznej przetworzonej nie może więc wykorzystywać unormowania z art. 14 ust. 2 ustawy do powiadomienia pisemnie wnioskodawcy o braku możliwości udostępnienia żądanej informacji z tego powodu, że ma ona charakter informacji publicznej przetworzonej, i wskazywania, że jej udostępnienie może nastąpić niezwłocznie po wykazaniu powodów, dla których spełnienie żądania będzie szczególnie istotne dla interesu publicznego. Art. 14 ust. 2 ustawy, na podstawie którego organ wskaże za pomocą pisma informacyjnego inny niż opisany we wniosku "sposób lub formę udostępnienia" może być interpretowany jako podstawa do udostępnienia informacji wyłącznie z przyczyn technicznych (art. 14 ust. 1), a nie prawnych.

Z art. 14 ust. 1 ww. ustawy wynika bowiem, że udostępnienie informacji publicznej na wniosek powinno nastąpić w sposób i w formie określonych we wniosku. Od zasady tej można zaś jedynie odstąpić w przypadku, gdy podmiot obowiązany do udostępnienia nie dysponuje właściwymi środkami technicznymi. Organ w swoich decyzjach przede wszystkim winien więc wykazać, że środki techniczne którymi dysponuje uniemożliwiają mu udostępnienie dla wnioskodawcy żądanych przez niego informacji. Tymczasem organ w toku całego postępowania nie wskazał w jaki sposób lub w jakiej formie w ogóle informacja może być udostępniona niezwłocznie. Z przedstawionego w sprawie materiału dowodowego nie wynika nawet, jak również słusznie zauważa skarżąca, że organ miał w ogóle wolę czy zamiar udostępnienia skarżącej wnioskowanych informacji w innej formie (w inny techniczny sposób) niż wskazany we wniosku.

Dla skuteczności działania podjętego w trybie art. 14 ust. 2 ustawy wymagane jest zaś podanie przyczyn braku możliwości udzielenia informacji zgodnie z wnioskiem, z jednoczesnym jednak wskazaniem sposobu i formy, w jakiej informacja może być udostępniona. Jeśli bowiem organ stwierdza, że nie dysponuje odpowiednimi środkami technicznymi, wyjaśnić winien czy w takiej sytuacji zaproponowany w powiadomieniu sposób i forma jej udzielenia satysfakcjonuje wnioskodawcę. W takiej sytuacji organ winien również sam ustalić i rozważyć, czy udostępnienie informacji publicznej przetworzonej w zakresie określonym we wniosku jest szczególnie istotne dla interesu publicznego.

W orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalił się bowiem pogląd, zgodnie z którym to na podmiotach zobowiązanych do udostępnienia informacji publicznej ciąży obowiązek wykazania braku istnienia przesłanki ustawowej koniecznej dla udzielenia informacji przetworzonej. Tak więc, jeżeli wnioskodawca żądający takiej informacji po wezwaniu nie wykaże istnienia szczególnie istotnego interesu publicznego dla jej udzielenia, podmiot zobowiązany powinien wydać w oparciu o art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej decyzję odmawiającą udzielenia informacji, a w jej uzasadnieniu wykazać brak szczególnego interesu publicznego.

W przypadku nieudzielania informacji publicznej przetworzonej decyzją kończącą postępowanie nie może być zatem decyzja o jego umorzeniu wydana w oparciu o przepis art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Przepis ten przewiduje bowiem umorzenie postępowania jeżeli udostępnienie żądanej informacji w sposób wskazany we wniosku nie jest możliwe ponieważ uniemożliwiają to środki techniczne, którymi dysponuje podmiot zobowiązany, a wnioskodawca w zakreślonym terminie nie wskazał innej formy udostępnienia żądanej informacji. Brak ustawowej przesłanki udzielenia informacji publicznej przetworzonej, tj. istnienia po stronie wnioskodawcy szczególnie uzasadnionego interesu publicznego skutkuje natomiast decyzją o odmowie udzielenia tej informacji, opartą o przepis art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej (patrz - wyrok Naczelnego Sądu administracyjnego z dnia 8 lutego 2011 r. sygn. akt I OSK 1938/10, LEX nr 741347).

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że jeśli nawet organ w niniejszej sprawie zasadnie by uznał, że żądane przez skarżącą informacje mają charakter informacji publicznej przetworzonej, a skarżąca nie wykazała, że jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego, to winien wydać decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej, a nie decyzję o umorzeniu postępowania. Brak wykazania przez skarżącą interesu publicznego przy informacji przetworzonej skutkować winien wydaniem decyzji o odmowie udzielenia informacji, bowiem decyzja o umorzeniu postępowania może być wydana jedynie z powodów technicznych o których mowa w art. 14 ust. 1 ustawy dostępie do informacji publicznej.

W ponownym postępowaniu organ, mając na uwadze art. 153 p.p.s.a, jak również ww. uwagi i wskazania Sądu po raz kolejny rozpozna wniosek skarżącej z dnia [...] czerwca 2011 r. W postępowaniu tym organ winien w szczególności mieć na uwadze wskazania Sądu dotyczące tego co może stanowić informację publiczną przetworzoną, jak również i to w jakich sytuacjach wydawane są decyzje o umorzeniu postępowania, a kiedy decyzje o odmowie udostępnienia informacji o których to mowa w art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Organ winien mieć na uwadze również to, że zgodnie z zasadą określoną w art. 61 Konstytucji RP w realizacji prawa do dostępu do informacji publicznej zagwarantować maksymalną jawność, a wszelkie ograniczenia o których mowa w art. 61 ust. 3 Konstytucji RP winny zostać stosowane wyjątkowo. Dopiero bowiem po uwzględnieniu powyższego organ będzie mógł rozpoznać w prawidłowy sposób wniosek skarżącej.

W tym stanie sprawy na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a należało orzec jak w punkcie pierwszym wyroku. O wstrzymaniu wykonalności zaskarżonej decyzji orzeczono mając na uwadze art. 152 p.p.s.a. Orzeczenie o kosztach wydano w oparciu o art. 200 i art. 209 p.p.s.a.