Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Referendarz sądowy Konrad Łukaszewicz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi A. P. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] marca 2008 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich postanawia: - odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym.

Wnioskiem sporządzonym na urzędowym formularzu PPF z 5 maja 2008 r. A. P. wystąpił o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, tj. zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata. W uzasadnieniu wniosku, jak i w oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wskazał, iż we wspólnym gospodarstwie domowym pozostaje wraz z małżonką, posiada mieszkanie o pow. [...] m2, natomiast nie posiada oszczędności pieniężnych ani przedmiotów wartościowych. W rubryce 10 wniosku – jako dochody – wskazał świadczenia emerytalne: swoje w wysokości 1.920 zł oraz małżonki w wysokości 600 zł. Jednocześnie oświadczył, iż osiągane dochody nie starczają na leczenie, lekarstwa, opiekę oraz niezbędne wydatki.

W związku z tym, iż złożone oświadczenia okazały się niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych skarżącego, zarządzeniem z 12 maja 2008 r. wezwano go do udzielenia dodatkowych informacji poprzez odpowiedź na konkretne pytania oraz złożenie określonych dokumentów, w terminie siedmiu dni pod rygorem ujemnych skutków prawnych.

Pismem procesowym z 19 maja 2008 r. wnioskodawca wyjaśnił, iż miesięczne wydatki związane z utrzymaniem oraz leczeniem jego i małżonki wynoszą około 3.000 zł. Skarżący nie posiada rodziny na pomoc której mógłby liczyć, nie posiada również żadnego majątku ani rachunków i lokat bankowych.

Rozpoznając wniosek zważyć należało, co następuje:

Zgodnie z zasadą obowiązującą w postępowaniu przed sądem administracyjnym – wyrażoną w art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a. – strona ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie.

Prawo pomocy stanowi wyjątek od tej zasady i może zostać przyznane osobie fizycznej w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania, natomiast w zakresie częściowym – gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 1 i 2 p.p.s.a.).

Literalna wykładnia omawianych regulacji nie pozostawia wątpliwości co do tego, iż inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki przemawiające za udzieleniem prawa pomocy, ciąży na ubiegającej się o takie prawo stronie. Godzi się zatem przyjąć, iż wprowadzając wyjątek od ogólnej zasady partycypowania w kosztach sądowych, ustawodawca złożył obowiązek wykazania pozytywnych przesłanek na wnioskodawcę, zaś ocenę ich spełnienia pozostawił uznaniu sądu rozpoznającego wniosek.

Rozpatrując w powyższym świetle wniosek skarżącego uznać należało, iż nie zasługuje on na uwzględnienie, bowiem nie wykazała on, że ustawowe przesłanki udzielenia prawa pomocy wystąpiły w stosunku do jego osoby.

Na wstępie podkreślenia wymaga, iż zasadność wniosku rozpatrywano w dwóch aspektach, tj. z jednej strony uwzględniono wysokość obciążeń finansowych, jakie będzie zobowiązany ponieść w postępowaniu (na obecnym etapie wpis od skargi w wysokości 100 zł), z drugiej zaś strony jego możliwości majątkowe i finansowe.

Biorąc pod uwagę ustawowe przesłanki uprawniające do skorzystania z prawa pomocy, zauważyć należy, iż złożone przez wnioskodawcę oświadczenia – w szczególności udzielone w odpowiedzi na zarządzenie z 12 maja 2008 r. – nie mogły zostać uznane za rzetelne, a tym samy dające podstawę do ustalenia jego rzeczywistej sytuacji majątkowej. Wskazać należy, iż w rubryce 10 urzędowego formularza PPF z 5 maja 2008 r. skarżący oświadczył, iż wraz z małżonką uzyskują miesięczny dochód brutto w wysokości 2.520 zł. Natomiast w piśmie procesowym z 19 maja 2008 r. wysokość miesięcznych wydatków rodziny określił na około 3.000 zł. W tym stanie rzeczy nie sposób jest przyjąć za wiarygodne powyższych oświadczeń, skoro miesięczne wydatki znacznie przekraczają uzyskiwane dochody z tytułu świadczeń emerytalnych, przy jednoczesnym twierdzeniu, że nie posiada oszczędności pieniężnych ani nie uzyskuje pomocy od innych członków rodziny.

Powyższa okoliczność powoduje, iż brak jest możliwości porównania wysokości obciążeń finansowych z jakimi wnioskodawca powinien się liczyć w postępowaniu sądowym z jego rzeczywistymi możliwościami płatniczymi. W konsekwencji, brak ten wykluczył dokonanie oceny czy zaistniały przesłanki uprawniające do udzielenia skarżącemu prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.

Z tych względów, na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. orzeczono, jak w sentencji postanowienia.