Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Diana Trzcińska Sędziowie: sędzia WSA Mariola Jaroszewska sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz (spr.) po rozpoznaniu w Gdańsku na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 grudnia 2020 r. sprawy ze skargi B. L. na decyzję Wojewody z dnia 5 marca 2020 r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącej B. L. kwotę 997,00 zł (słownie: dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Decyzją z dnia 24 maja 2019 r. nr [..] Starosta, działając na podstawie art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4, art. 36 oraz art. 82 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 1202 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 z ze zm.) – dalej powoływanej jako "k.p.a.", zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę hali magazynowej z częścią socjalno-biurową wraz ze zbiornikiem na ścieki sanitarne oraz zbiornikiem na wody opadowe na terenie działki o nr ew. gr. [..] w obrębie ew. R., gmina Ż., z zachowaniem wyszczególnionych warunków.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że w dniu 14 grudnia 2018 r. do organu wpłynął wniosek B. L. w sprawie wydania decyzji o pozwoleniu na budowę hali magazynowej z częścią socjalno-biurową wraz ze zbiornikiem na ścieki sanitarne oraz zbiornikiem na wody deszczowe. Do wniosku Inwestor dołączył oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, pełnomocnictwo wraz z wymaganą opłatą skarbową. Na podstawie dokumentacji inwestycji organ uznał, że stronami postępowania są inwestor oraz właściciele działek sąsiednich: [..]-[..] w obrębie ew. R., gmina Ż.

Działka na której ma powstać inwestycja objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonym uchwałą Rady Miejskiej z dnia 30 czerwca 2017 r. nr XLI/451/2017 (Dz. Urz. Woj. z 2017r., poz. 2988), zaliczona do strefy funkcyjnej oznaczonej symbolem 19.U/P, czyli teren zabudowy usługowej oraz obiektów produkcyjnych, składów i magazynów.

W toku postępowania wpłynęło pismo stron postępowania administracyjnego -właścicieli działki [..] i współwłaścicieli działki [..] zawierające uwagi do niniejszego postępowania administracyjnego oraz do postępowania administracyjnego prowadzonego przez organ w odniesieniu do działki sąsiedniej [..]. W piśmie tym zwrócono uwagę m.in. na pas ochronny - zieleń izolacyjną, zaprojektowany o szerokości mniejszej, niż nakazuje załącznik graficzny miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej z dnia 30 czerwca 2017 r. Kolejną kwestią jest prowadzona przez inwestora działalność gospodarcza, której uciążliwość nie zamyka się w granicach własności inwestora i oddziaływuje na tereny sąsiedniej zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, co narusza ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Mając na uwadze pisma stron postępowania organ wystosował zapytania adresowane do Burmistrza Gminy oraz do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Środowiska odnośnie jakichkolwiek postępowań prowadzonych przez urzędy dla wnioskowanej działki. Pismami z dnia 20 i 27 lutego 2019 r. Burmistrz Gminy oraz Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska poinformowali, że nie prowadzą żadnych postępowań dla działki wnioskowanej. Z posiadanych rejestrów tutejszego organu nie wynikało również, aby jakieś postępowanie było prowadzone przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla działki [..].

W związku z wezwaniem organu inwestor uzupełnił dokumentację techniczną w dniu 16 kwietnia 2019 r. Załączono brakujące uzgodnienia: odnośnie pkt 2 postanowienia z dnia 1 lutego 2019 r. i postanowienia uzupełniającego z dnia 25 lutego 2019 r. zmieniono lokalizację projektowanego obiektu, tj. hala została odsunięta na odległość 7,5m od granicy z dziatkami [..] i [..], zgodnie z obowiązującymi przepisami; uzupełniono opis techniczny o technologię wnioskowanego budynku hali magazynowej z częścią socjalno-biurową; uzupełniono dokumentację techniczną o branżę sanitarną i elektryczną; doprowadzono inwestycję do zgodności z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonym uchwałą Rady Miejskiej nr XLI/451/2017 z w zakresie wymaganej ilości miejsc postojowych oraz w zakresie § 25 pkt 4b - wprowadzono ekrany akustyczne na całej długości linii rozgraniczających terenu o przeznaczeniu U/P z terenem o przeznaczeniu MU (czyli wzdłuż granicy działki wnioskowanej z działkami [..]-[..]). Mając na uwadze to organ uznał, że inwestor wywiązał się z nałożonego na niego obowiązku w wymaganym terminie.

Organ nie uwzględnił protestów właścicieli i współwłaścicieli działek sąsiednich ([..] i [..]) kwestionujących lokalizację oraz materiał, z którego zaprojektowano ekrany akustyczne.

Przedłożony do zatwierdzenia projekt budowlany został wykonany i sprawdzony przez projektantów, posiadających odpowiednie uprawnienia projektowe w danej specjalności, którzy złożyli oświadczenie o zgodności projektu budowlanego z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej, wymagane zgodnie z art. 20 ust. 4 ustawy - Prawo budowlane oraz przedłożyli zaświadczenia o przynależności do właściwych izb samorządu zawodowego, aktualne na dzień opracowania projektu budowlanego. Projektowana inwestycja została zaprojektowana w zgodności z przepisami, w tym z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 roku w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w zakresie funkcji, jak i w zakresie wymaganych parametrów i wskaźników kształtowania zabudowy. Budynek przeznaczony będzie pod funkcję biurową z częścią magazynową. Część biurowa wyposażona w zaplecze socjalne. Budynek planuje się przeznaczyć pod dodatkowe zaplecze biurowo-magazynowe istniejącej firmy inwestora - zakładu usług budowlanych.

Fakt posiadania i prowadzenia przez inwestora działalności gospodarczej na innych działkach nie zwalnia tutejszego organu z udzielenia pozwolenia na budowę dla obiektu zgodnego z wytycznymi miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i innymi przepisami, zatem zarzuty stron postępowania odnośnie prowadzonej działalności gospodarczej nie zasługują na uwzględnienie.

Odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji złożyły strony: M. K., D. K., M. C., G. C. podnosząc, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej z dnia 30 czerwca 2017 r. nr XLI/451/2017 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Ponadto zarzucili, że planowana inwestycja i tak jest niezgodna z ustaleniami miejscowego planu. Budowa hali magazynowej w sposób niedopuszczalny naruszy uzasadniony interes osób trzecich, to jest właścicieli działek [..]-[..], na których przewidziana jest zabudowa mieszkaniowa, a projektowany ekran akustyczny naruszy zapisy planu w zakresie zakazu stosowania pełnych ogrodzeń na omawianym terenie.

Po rozpatrzeniu odwołania Wojewoda decyzją z dnia 5 marca 2020 r. nr [..], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. oraz art. 80 ust. 1 pkt 2, art. 81 ust. 1 pkt 2 i art. 82 ust. 3 ustawy - Prawo budowlane, uchylił zaskarżoną decyzję w całości i odmówił zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.

Organ odwoławczy stwierdził, że stosownie do treści art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego, przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę organ administracji architektoniczno-budowlanej sprawdza m.in. zgodność projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu, a także wymaganiami ochrony środowiska, zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi, kompletność projektu budowlanego i posiadanie wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń oraz informacji dotyczącej bezpieczeństwa, ochrony zdrowia, zaświadczenia o wpisie osób sporządzających projekt na listę członków właściwej izby samorządu zawodowego. Z kolei art. 35 ust. 4 tej ustawy stanowi, że w razie spełnienia wymagań określonych w ust. 1 oraz w art. 32 ust. 4, właściwy organ nie może odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę.

Istotnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 5 stycznia 2018 r. sygn. akt II SA/Gd 9/18 stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej z dnia 30 czerwca 2017 r. nr XLI/451/2017 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części wsi [..]. Przedmiotowa uchwała stanowiła podstawę do wydania zaskarżonej w niniejszym postępowaniu decyzji o pozwoleniu na budowę. W dniu orzekania przez organ pierwszej instancji wyrok stwierdzający nieważność planu miejscowego był jednak nieprawomocny. W trakcie prowadzonego postępowania odwoławczego Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 24 września 2019 r. sygn. akt II OSK 2365/18 oddalił skargę kasacyjną na wyrok Wojewódzkiego Sąd Administracyjny w Gdańsku z dnia 5 stycznia 2018 r. Tym samym wyrok WSA w Gdańsku sygn. akt II SA/Gd 9/18 z dnia 5 stycznia 2018 r. stał się prawomocny, został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Województwa z 2019 r. w dniu 17 grudnia 2019 r i wszedł w życie.

Regulacja art. 35 ust 1 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane wskazuje, że decyzja o pozwoleniu na budowę może być wydana po stwierdzeniu zgodności projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu. Zapisy planu zagospodarowania przestrzennego stanowią więc w istocie jedną z podstaw prawnych decyzji o zatwierdzeniu projektu i udzieleniu pozwolenia na budowę. W przypadku stwierdzenia nieważności uchwały o miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ta podstawa odpada, a weryfikacja zgodności zatwierdzonego projektu budowlanego i udzielonego pozwolenia na budowę z planem miejscowym jest niemożliwa. Utrzymanie decyzji o pozwoleniu na budowę wydaną w oparciu o plan miejscowy, który - jako nieważny - został następnie wyeliminowany z obrotu prawnego, odbyłoby się bez podstawy prawnej w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. Decyzja taka bowiem, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wydawana jest w zupełnie innym reżimie i na innej podstawie (zgodność z decyzją o warunkach zabudowy). We wszczętym przez inwestora postępowaniu o zatwierdzenie projektu budowlanego i udzielenie pozwolenia na budowę Starosta badał zgodność przedłożonego projektu budowlanego z właściwym aktem planistycznym.

Organ odwoławczy zwrócił nadto uwagę, że inwestor oprócz wnioskowanego pozwolenia na budowę budynku magazynowego na działce [..], w 2017 r. uzyskał pozwolenie na budowę innego tego typu obiektu na działce [..]. Z akt sprawy wynika nadto, iż działka [..] również przeznaczona ma być docelowo pod zabudowę magazynową, i w tym celu prowadzone było przed Starostą postępowanie zmierzające do wydania pozwolenia na budowę. Zatem wszystkie trzy wymienione i sąsiadujące ze sobą nieruchomości przeznaczone są przez inwestora pod zabudowę magazynową. Z informacji z rejestru gruntów wynika, iż sumaryczna powierzchnia tych działek wynosi 1,08 ha. Na przyległej do wspomnianych nieruchomości działce [..] inwestor prowadzi działalność gospodarczą gdzie przetwarza i gromadzi odpady budowlane. Działka [..] ma powierzchnię 1,5004 ha.

W tak opisanych okolicznościach organ, przed wydaniem pozwolenia na budowę powinien był rozważyć, czy planowana inwestycja nie stanowi przedsięwzięcia, dla którego w rozumieniu ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 283.), wymagane jest uzyskanie decyzji środowiskowej. Zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane pozwolenie na budowę lub rozbiórkę obiektu budowlanego może być wydane po uprzednim przeprowadzeniu oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko albo oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000, jeżeli jest ona wymagana przepisami ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Z przepisem tym koresponduje wspomniany już art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy – Prawo budowlane, który nakazuje przed wydaniem decyzji zbadać zgodność projektu budowlanego z wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

Ponadto zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 54 lit. b rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (tekst jednolity: Dz. U. z 2019 r., poz. 1839) do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko zaliczana jest zabudowa przemysłowa, w tym zabudowa systemami fotowoltaicznymi, lub magazynowa, wraz z towarzyszącą jej infrastrukturą, o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 1 ha na obszarach innych niż: obszary objętych formami ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-5, 8 i 9 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, lub w otulinach form ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 tej ustawy.

Inwestor składając wniosek o pozwolenie na budowę wnioskował o wydanie dla jednej hali magazynowej na działce nr [..], której powierzchnia nie przekracza 1 ha. Niemniej organ rozpatrujący ten wniosek powinien był uwzględnić treść art. 3 ust. 1 pkt 13 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku, zgodnie z którym przez przedsięwzięcie rozumie się zamierzenie budowlane lub inną ingerencję w środowisko polegającą na przekształceniu lub zmianie sposobu wykorzystania terenu, w tym również na wydobywaniu kopalin; przedsięwzięcia powiązane technologicznie kwalifikuje się jako jedno przedsięwzięcie, także jeżeli są one realizowane przez różne podmioty. Należy w pełni podzielić stanowisko wyrażone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 25 marca 2014 r. (sygn. akt II SA/Rz 185/14), zgodnie z którym powiązaniem technologicznym jest taki związek pomiędzy inwestycjami, który powoduje, że wspólnie tworzą one zorganizowaną całość w postaci jednej spójnej infrastruktury ukierunkowanej na ten sam cel gospodarczy. Powiązanie, o jakim mowa w tym przepisie, dotyczy również przedsięwzięć tego samego rodzaju i wykorzystujących tę samą technologię, choćby planowanych przez różne podmioty prawa.

W niniejszej sprawie niewątpliwie inwestycje na działkach [..]-[..], należy uznać za powiązane ze sobą. Są one do siebie podobne, a zatem rozpatrywać je należy jako jedno przedsięwzięcie związane z działalnością polegającą na magazynowaniu i obrocie materiałami budowlanymi. Realizowane będą na terenie jednego zakładu stanowiącego własność inwestora, mają szereg elementów wspólnych i są ze sobą funkcjonalnie i technologicznie połączone, a powierzchnia działek, na których są prowadzone, przekracza 2 ha.

W tak przedstawionych okolicznościach uznać należy, iż projektowana inwestycja stanowi przedsięwzięcie kwalifikowane, w rozumieniu § 3 ust. 1 pkt 54 lit. b obowiązującego aktualnie rozporządzenia z dnia 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (§ 3 ust. 1 pkt 52 lit. b rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko z dnia 9 listopada 2010 r. - obowiązującego na dzień orzekania przez organ I instancji). Zatem inwestor do wniosku o wydanie decyzji pozwolenie na budowę miał obowiązek dołączenia decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Niewywiązanie się z tego obowiązku pociągnęło za sobą brak podstaw do stwierdzenia, że wydana decyzja o pozwoleniu na budowę została poprzedzona oceną oddziaływania tego przedsięwzięcia ma środowisko. W konsekwencji naruszone zostało unormowanie zawarte w art. 32 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 35 § 1 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane.

Biorąc pod uwagę, że prawomocnie stwierdzono nieważność miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a więc wyeliminowano z obiegu prawnego akt planistyczny, na podstawie którego sporządzony został projekt budowlany, a Starosta przeprowadził postępowanie w oparciu o art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane, należało uchylić decyzję Starosty i odmówić udzielenia pozwolenia na budowę. Stwierdzenie uchybienia przepisom art. 35 § 1 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane i art. 72 ust. 3 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku, polegającego na wydaniu rozstrzygnięcia, bez wymaganej przepisami odrębnymi decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, dodatkowo uzasadnia konieczność uchylenia wydanego pozwolenia na budowę.

B. L. zaskarżyła decyzję organu odwoławczego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wnosząc o jej uchylenie, jak również o uchylenie decyzji organu pierwszej instancji.

Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, to jest:

1. art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. polegające na niewyczerpującym zebraniu i rozpatrzeniu całego materiału dowodowego i niepodjęcie wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy;

2. art. 7, art. 77 § 1 i art. 107 § 3 k.p.a. polegające na niewyczerpującym zebraniu i rozpatrzeniu całego materiału dowodowego wbrew ciążącym na organie II instancji obowiązkowi i w konsekwencji niepodjęcie wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy oraz sporządzenie uzasadnienia niezgodnie z wymogami wynikającymi z art. 107 § 3 k.p.a.;

3. art. 8 i art. 107 § 3 k.p.a. poprzez nienależyte uzasadnienie zaskarżonej decyzji z uwagi na zawarcie w nim zbyt ogólnych stwierdzeń, co uniemożliwia realizację zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa oraz uniemożliwia dokonanie kontroli zaskarżonej decyzji poprzez brak podjęcia inicjatywy dowodowej w wykazaniu istnienia przesłanek uzasadniających odmowę udzielenie pozwolenia na budowę wobec rzekomo sprzeczność celów inwestycji z przepisami środowiskowymi. Organ nie wykazał bowiem istnienia więzi gospodarczej przedsięwzięć skarżącej, która uzasadniałaby przyjęcie dodatkowych wymogów w zakresie wniosku o udzielenia pozwolenia na budowę;

4. art. 138 k.p.a. poprzez uchylenie decyzji i orzeczenie co do istoty sprawy, podczas gdy należało przedmiotową decyzję uchylić i przekazać do ponownego rozpoznania organowi I instancji, co w konsekwencji doprowadziło do naruszenia zasady dwuinstancyjności i pozbawiło stronę dwukrotnego merytorycznego rozpoznania sprawy wobec zmiany stanu faktycznego (uchylenie uchwały w przedmiocie uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego). Organy działając w różnych reżimach prawnych wydały odmienne decyzje. Skarżąca nie miała zatem możliwości uzupełnienia wniosku w przedmiocie udzielenia pozwolenia budowlanego o decyzję o warunkach zabudowy (która powinna zostać wydana w sytuacji braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego).

W uzasadnieniu skarżąca wskazała, że powinna otrzymać możliwość dwukrotnego merytorycznego rozpoznania sprawy przez organy administracji. W momencie kiedy uchylono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, strona powinna otrzymać możliwość uzyskania decyzji o warunkach zabudowy, aby móc uzupełnić wniosek o udzielenie pozwolenia budowlanego. W tym celu zasadnym było przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi I instancji i przeprowadzenie postępowania dowodowego. Ewentualnie po przekazaniu organ mógłby rozważyć zawieszenie postępowania do czasu uzyskania stosowanych dokumentów przez stronę. W niniejszej sprawie strona została zaskoczona przez organ odwoławczy i bez swojej winy pozbawiona możliwości uzupełnienia i skorygowania wniosku.

Po drugie, organ odwoławczy uznał, że skarżąca była obowiązana do przedłożenia decyzji środowiskowej. Kwestia ta nie była poruszana przed organem I instancji. Wojewoda uznał natomiast, że inwestycje skarżącej należy traktować łącznie i przyjął w sposób nieuzasadniony, iż przedmiotem działalności wskazanych inwestycji będzie magazynowanie i obrót materiałami budowlanymi. Jednocześnie organ nie przeprowadził postępowania dowodowego w przedmiocie dokonania ustalań mających stanowić podstawę takich twierdzeń.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Skarga okazała się uzasadniona.

Przedmiotem oceny Sądu jest decyzja Wojewody uchylająca decyzję Starosty i odmawiająca zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.

Jako powody takiego rozstrzygnięcia wskazano okoliczności związane ze stwierdzeniem nieważności uchwały Rady Miejskiej nr XLI/451/2017 z dnia 30 czerwca 2017 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części wsi [..] oraz brakiem oceny organu I instancji co do konieczności wydania w niniejszej sprawie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

Oceniając legalność zaskarżonej decyzji należy przywołać art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego, zgodnie z którym przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego organ administracji architektoniczno-budowlanej sprawdza:

1) zgodność projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i innymi aktami prawa miejscowego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu, a także wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko;

2) zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi;

3) kompletność projektu budowlanego i posiadanie wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń oraz informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, o której mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1b, oraz zaświadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 7;

4) wykonanie - w przypadku obowiązku sprawdzenia projektu, o którym mowa w art. 20 ust. 2, także sprawdzenie projektu - przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się aktualnym na dzień opracowania projektu - lub jego sprawdzenia - zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7.

Stosownie natomiast do art. 35 ust. 3 w razie stwierdzenia naruszeń, w zakresie określonym w ust. 1, organ administracji architektoniczno-budowlanej nakłada postanowieniem obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości, określając termin ich usunięcia, a po jego bezskutecznym upływie wydaje decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2018 r., sygn. akt II SA/Gd 9/18 (dostępny w CBOSA) stwierdził nieważność miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, z którego ustaleniami organ I instancji badał zgodność projektu budowlanego. Wyrok ten stał się prawomocny na skutek oddalenia skargi kasacyjnej wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 września 2019 r., sygn. akt II OSK 2365/18 (dostępny tamże).

W tych okolicznościach stwierdzić należy, iż w dniu wydania decyzji przez organ I instancji stosownie do art. 35 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego wymagane było sprawdzenie projektu budowlanego z ustaleniami obowiązującego wówczas miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Natomiast w dniu wydania decyzji przez organ odwoławczy należało sprawdzić zgodność projektu budowlanego z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Jednakże z przyczyn oczywistych skarżąca nie dysponowała decyzją, o której wyżej mowa.

W ocenie Sądu w takiej szczególnej sytuacji w świetle art. 35 ust. 3 Prawa budowlanego nie było podstaw do odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę. Należało bowiem wezwać inwestora o przedłożenie decyzji o warunkach zabudowy w stosownym terminie pod rygorem odmowy zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę. Jednakże właściwym w tym zakresie był organ I instancji.

Analogicznie jeżeli chodzi o ocenę konieczności wydania w sprawie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia. Ocena dokonana przez organ odwoławczy prowadzi do wniosku, iż organ I nie poczynił stosownych wyjaśnień w tym zakresie.

Zgodnie z art. 138 § 2 k.p.a. organ odwoławczy może uchylić zaskarżoną decyzję w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji, gdy decyzja ta została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, a konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy ma istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie. Przekazując sprawę, organ ten powinien wskazać, jakie okoliczności należy wziąć pod uwagę przy ponownym rozpatrzeniu sprawy.

Skoro zatem sprawa wymagała wyjaśnienia pod względem konieczności wydania decyzji art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie należało podjąć rozstrzygnięcie, o którym wyżej mowa.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm. – dalej jako "p.p.s.a.") orzekł jak w sentencji.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 w zw. z art.205 § 2 p.p.s.a.

W niniejszej sprawie Sąd orzekał na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 15zzs4 ust. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, z późn.zm.). W związku bowiem z intensyfikacją rozwoju epidemii i wprowadzeniem dodatkowych ograniczeń, nakazów i zakazów związanych z objęciem miasta G. obszarem czerwonym, o którym mowa w § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 października 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz. U. poz. 1758, z późn.zm.), a także zarządzeniem nr 49/2020 Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 19 października 2020 r. w sprawie odwołania rozpraw oraz wstrzymania przyjmowania interesantów i ograniczenia obsad kadrowych w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gdańsku w związku z istotnym zagrożeniem zakażenia wirusem SARS-CoV-2 sprawa została skierowana do załatwienia na posiedzeniu niejawnym w trybie art. 15zzs4 ust. 3 powołanej wyżej ustawy z dnia 2 marca 2020 r.