Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie: Michał Śmiałowski po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 2008r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. S. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie doradcy podatkowego w sprawie skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiąc październik 2002r. postanawia: 1. zwolnić stronę skarżącą od kosztów sądowych, 2. ustanowić dla S. S. doradcę podatkowego, którego wyznaczy Krajowa Rada Doradców Podatkowych

Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wpłynął wniosek S. S. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz przyznania doradcy podatkowego, w sprawie skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia [...] nr [...] , w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiąc październik 2002r.

Jak wynika z uzasadnienia wnioski , zawartego w nim "oświadczenia o stanie rodzinnym , majątku i dochodach", oraz akt sprawy o sygn. akt. I SA/Kr 254/07

S. S. prowadzi gospodarstwo domowe wraz z żoną U. S. ur. w [...]. Mieszkają oni w mieszkaniu żony o pow. 73,8 m2. S. S. pobiera świadczenie przedemerytalne w wysokości 757,79 zł. natomiast U. S. otrzymuje emeryturę w wysokości 762 zł. Miesięczny budżet domowy małżonków wynosi więc ok. 1200 zł. netto. Po opłaceniu czynszu, rachunków za prąd i gaz oraz po wykupieniu lekarstw, na życie pozostaje im kwota 505 zł. S. S. i U. S. nie mają żadnych oszczędności . Wszystkie wydane zostały bowiem na ratowanie prowadzonej przez S. S. działalności gospodarczej, która w wyniku niewypłacalności kontrahentów musiała zostać zakończona.

Strona skarżąca podkreśla, iż nie stać jej na wykupienie aparatu słuchowego i nawet zakup obuwia stanowi problem. Mieszkanie wyposażone jest natomiast w stare meble i urządzenia mające często po 25 lat.

Wniosek strony skarżącej zasługuje zdaniem orzekającego na uwzględnienie.

Instytucja przyznania prawa pomocy zgodnie z art. 246§1 ustawy

z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z dnia 30 września 2002r. Nr 153, poz .1270) przysługuje osobie fizycznej , gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (prawo pomocy w zakresie całkowitym) lub gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (prawo pomocy w zakresie częściowym).

Udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa

i przez to powinno się sprowadzać do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe.

Sytuacja finansowa strony skarżącej jest zła. Nie daje podstaw do uznania, iż S. S. jest w stanie ponieść jakiekolwiek koszty postępowania.

Małżonkowie wprawdzie uzyskują stałe dochody ale wydawane są one na bieżące potrzeby a ich wysokość nie pozwala na gromadzenie oszczędności .

Ponadto trzeba zwrócić uwagę, iż w dziesięciu sprawach wszczętych w tut. Sądzie wartość przedmiotu zaskarżenia przewyższa 100 000 zł. a w dwóch pozostałych wynosi 31 804 zł. i 81 020 zł.

Suma którą strona skarżąca musiałaby uiścić już za same wpisy od skarg jest kwotą znacznie przekraczająca możliwości finansowe S. S. Zgodnie bowiem z §1 pkt. 4) Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U z dnia 24.12.2003r, Nr 221, poz. 2193 z p. zm) wpis stosunkowy zależy od wysokości należności pieniężnej objętej zaskarżonym aktem i wynosi : ponad 100 000 zł. - 1% wartości przedmiotu zaskarżenia , nie mniej jednak niż 2 000 zł. (...)

W pozostałych dwóch sprawach wpis wyniósł by z kolei 954,12 zł. i 1620,4 zł.

Tak więc opłacenie wpisu nawet w jednej ze spraw jest już niemożliwe dla strony skarżącej ze względów finansowych, nie mówiąc o pozostałych kosztach postępowań, które obejmowałyby wynagrodzenie dla fachowego pełnomocnika.

Biorąc pod uwagę powyższe, orzecznik uznał , iż wniosek strony skarżącej

o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, jest zasadny. Nie można bowiem ograniczać prawa do sądu osobom, którym brak środków finansowych uniemożliwia dostęp do wymiaru sprawiedliwości.

W związku z tym, na podstawie art. 244§1 , art. 245§2, art. 246§1 pkt. 1),

w zw. z art. 258 § 2, pkt 7) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z dnia 30 września 2002r. Nr 153, poz .1270) orzeczono jak w sentencji.