drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego, Dostęp do informacji publicznej, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Uchylono zaskarżoną decyzję, II SA/Ol 319/13 - Wyrok WSA w Olsztynie z 2013-06-11, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Ol 319/13 - Wyrok WSA w Olsztynie

Data orzeczenia
2013-06-11 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2013-04-18
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Sędziowie
Ewa Osipuk
Katarzyna Matczak /przewodniczący sprawozdawca/
Tadeusz Lipiński
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Uchylono zaskarżoną decyzję
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 1 ust. 1 i 2, art. 2 ust. 1, art.. 5 ust. 2
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Dz.U. 2013 poz 267 art. 7, art. 15, art. 73 par. 1, art. 138 par. 1 pkt 2
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Dz.U. 2012 poz 270 art. 145 par. 1 pkt 1 lit. a i c
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Sentencja

Dnia 11 czerwca 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędzia WSA Ewa Osipuk Protokolant referent-stażysta Anna Zofia Głażewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 czerwca 2013 roku sprawy ze skargi G. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej G. L. kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Z akt sprawy przekazanych do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie wynika, że G.L. w dniu 9 listopada 2012 r. wystąpiła drogą elektroniczną (e-mail) do Starostwa Powiatowego w O., w którym powołując się na ustawę o dostępie do informacji publicznej wniosła o udzielenie informacji, czy Starostwo wydało pozwolenie na budowę (ewentualnie czy wpłynął taki wniosek) telefonii komórkowej w W. gm. S., w szczególności na działkach nr [...] lub w ogóle. Jeśli tak, to wniosła o przesłanie w formie kserokopii wszystkich dokumentów związanych: m.in. decyzji, raportu oddziaływania na środowisko, projektu budowlanego, wniosku, uzgodnienia, opinii na wskazany adres.

Pismem z 12 listopada 2012 r. Starosta udzielił stronie wyjaśnień, że w dniu [...] wydana została decyzja nr [...] o pozwoleniu na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej [...], w skład której wchodzą: maszt o wysokości 59 m, anteny zainstalowane na maszcie, urządzenia sterujące u podstawy masztu i zalicznikowe przyłącze energii elektrycznej - z istniejącego budynku mieszkalnego nr [...] na dz. nr [...], w miejscowości W. gm. S. na dz. o nr [...], przy czym obszar oddziaływania obiektu stanowią działki: nr [...]. Organ przytoczył treść art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, ze zm) stwierdzając, że zainteresowana nie została uznana za stronę postępowania. Załączono do pisma kopie dokumentów:

- decyzji z [...] nr [...],

- zaświadczenie Wójta Gminy [...] z [...].

- projekt zagospodarowania terenu do decyzji nr [...],

- rys. 1 - Przewidywane obszary pól elektromagnetycznych o poziomach wyższych od dopuszczalnych. Widok w płaszczyźnie poziomej,

- rys. 2 - Przewidywane obszary pól elektromagnetycznych o poziomach wyższych od dopuszczalnych w azymutach Oº, 120º, i 230º (MINIMALNE),

- rys.3 - Przewidywane obszary pól elektromagnetycznych o poziomach wyższych od dopuszczalnych w azymutach Oº, 120º, i 230º (MAKSYMALNE)

- tabela 1. Parametry techniczne i maksymalne zasięgi obszarów pól elektromagnetycznych o poziomach wyższych od dopuszczalnych oraz sumaryczne moce EIRP promieniowane izotropowo dla anten stacji bazowej [...] nr [...].

Poinformowano, że wnioski stron tego postępowania nie stanowią informacji publicznej i brak jest podstaw do ich udostępnienia w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Odnośnie żądania przekazania kopii projektu budowlanego wezwano zainteresowaną do uzupełnienia wniosku poprzez uwierzytelnienie ww. podania pod rygorem pozostawienia go bez rozpoznania.

Pismem z 15 listopada 2012 r. G.L. wyjaśniła, że nie otrzymała wszystkich załączników do decyzji Starosty z dnia [...] dot. udzielonego pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej, jak również podała, że jest stroną tego postępowania. Za błędny uznała pogląd odnośnie "wniosków strony postępowania o udzielenie pozwolenie", które nie stanowią informacji publicznej.

Decyzją z dnia [...], działający z upoważnienia Starosty Dyrektor Wydziału Infrastruktury i Budownictwa Starostwa Powiatowego w O., na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. nr 112, poz.1198, ze zm.), zwanej dalej: u.d.i.p., odmówił udostępnienia informacji publicznej w zakresie i formie określonej przez wnioskodawczynię tj. kserokopii całego projektu budowlanego stanowiącego załącznik do decyzji o pozwoleniu na budowę Nr [...] z dnia [...] ze względu na tajemnicę przedsiębiorcy. Wyjaśniono, że zgodnie z art. 2 ust. 1 u.d.i.p. każdemu przysługuje prawo dostępu do informacji publicznej, to jednak z zastrzeżenia zawartego w art. 5 ust. 2 tej ustawy wynika, że prawo to podlega ograniczeniu ze względu na tajemnicę przedsiębiorcy. Wprawdzie w ustawie tej brak jest definicji tego pojęcia lecz w tym zakresie należy posługiwać się pojęciem zdefiniowanym w art. 11 ust. 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, a tam przez tajemnicę przedsiębiorstwa należy rozumieć nie ujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności. W związku z tym projekt budowlany zawierający informacje techniczne i technologiczne ww. inwestycji jest chroniony dobrem przedsiębiorcy i nie może być udostępniany osobom trzecim.

Od powyższej decyzji G.L. wniosła odwołanie domagając się jej uchylenia, bądź stwierdzenia nieważności wobec podjęcia jej bez podstawy prawnej. Zarzuciła naruszenie art. 61 ust. 1, 2 i 3 Konstytucji RP, art. 10 ust. 1 i art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz art. 107 § 1 i 3 kpa poprzez brak udostępnienia informacji publicznej tj. wszystkich dokumentów z akt sprawy, w której została wydana decyzja Starosty dot. pozwolenia na budowę i zatwierdzenia projektu budowlanego stacji bazowej telefonii komórkowej w miejscowości W., gm. S., w pobliżu siedliska stanowiącego własność odwołującej. Wskazała na nieuprawnione stanowisko organu, iż występowała tylko o niektóre dokumenty z tych akt, podczas gdy wnioskowała o całość dokumentów, w tym decyzji udzielającej pozwolenia wraz ze wszystkimi załącznikami. Zarzuciła, że według sobie tylko znanego kryterium organ udostępnił niektóre karty z akt, natomiast odmówił udostępnienia projektu budowlanego mimo, że całe akta udostępnił innym osobom, także nie wskazanym w tej decyzji. Nadto oświadczyła, że całe akta mogła skserować w postępowaniu odwoławczym od decyzji z dnia [...]. Podała, że projekt budowlany stanowi niezbędną część decyzji administracyjnej, jest zatwierdzany w decyzji o pozwoleniu na budowę i stanowi informację publiczną, jest integralną częścią takiej decyzji. Skoro jako strona postępowania administracyjnego ma prawo zgodnie z art. 73 kpa. do zapoznania się z aktami sprawy, także z projektem budowlanym i z tego prawa skorzystała to brak było podstaw do odmowy udostępniania jej tej informacji publicznej. Poza tym zarzuciła, że kwestionowana decyzja nie wskazuje organu, który ją wydał, gdyż Starostwo nie jest organem lecz Starosta.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w toku postępowania wyjaśniającego wystąpiło do Wojewody z pytaniem, czy odwołująca zainicjowała postępowanie odwoławcze od decyzji Starosty z dnia [...] oraz czy bierze w nim udział. Wojewoda pismem z dnia 11 stycznia 2013 r. potwierdził, że do organu wpłynęło m.in. odwołanie p. L. i aktualnie toczy się postępowanie w zakresie ustalenia czy można odwołujących uznać za stronę postępowania, zaś odwołująca nadesłała notatkę służbową, z której wynika, że w dniu 6 grudnia 2013 r. zapoznała się z aktami sprawy dotyczącymi decyzji z dnia [...] oraz wykonała dokumentację fotograficzną ww. akt. Potwierdziła w piśmie z 10 stycznia 2013 r., że z aktami sprawy dot. pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej zapoznała się u Wojewody w dniu 6 grudnia 2013 r. oraz wykonała zdjęcia z całości akt sprawy.

Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze, działając na zasadzie art. 138 § 1 pkt 3 Kpa, umorzyło postępowanie odwoławcze. W uzasadnieniu przedstawiono przebieg postępowania w tej sprawie powołując przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz art. 61 ust. 1 Konstytucji RP. Kolegium podzieliło stanowisko strony, że skoro podmiot zobowiązany - Starosta uznał, iż informację publiczną stanowi decyzja tego organu z dnia [...] nr [...] dot. pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej na działce nr [...] i przekazał jej kopię, to załączniki do tej decyzji stanowią również informację publiczną i winny być udostępnione stosownie do żądania. Przytoczono orzecznictwo sądów administracyjnych, zgodnie z którym informacją publiczną są nie tylko dokumenty bezpośrednio zredagowane i technicznie wytworzone przez organ administracji publicznej ale przymiot taki posiadać będą także te dokumenty, których organ używa do zrealizowania powierzonych mu zadań nawet, gdy prawa autorskie należą do innego podmiotu. Takim dokumentem będzie więc projekt budowlany sporządzony przez osobę posiadającą uprawnienia budowlane, który następnie używany jest przez organ architektoniczno - budowlany, który używa tego dokumentu przy wydaniu decyzji o pozwoleniu na budowę i zatwierdzeniu projektu budowlanego.

Jednak w tej sprawie w toku postępowania odwoławczego ustalono, że w dniu 6 grudnia 2012 r., a zatem przed sporządzeniem odwołania od decyzji p. L. uzyskała od Wojewody fotokopie projektu budowlanego stanowiącego załącznik do decyzji z dnia [...], co potwierdziła w oświadczeniu z dnia 10 stycznia 2013 r. Wobec tego zaistniała przesłanka, o której mowa w art. 105 § 1 kpa. Przesłanka bezprzedmiotowości występuje, gdy brak jest podstaw prawnych do merytorycznego rozstrzygnięcia danej sprawy w ogóle, bądź nie było podstaw do jej rozpoznania w drodze postępowania administracyjnego. Bezprzedmiotowość oznacza brak któregoś z elementów stosunku materialnoprawnego, skutkującego tym, że nie można załatwić sprawy przez rozstrzygnięcie jej co do istoty. W sprawie tej zaistniały pozytywne przesłanki do umorzenia postępowania odwoławczego jako bezprzedmiotowego.

Na tą decyzję G.L. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie wnosząc o stwierdzenie jej nieważności i nieważności decyzji organu I instancji oraz zasądzenie kosztów postępowania. Zarzuciła organowi zatajenie czynności i pism, które w toku postępowania odwoławczego zostały przedstawione przez nią oraz ukrycie okoliczności wystąpienia z pytaniem do Wojewody o stan postępowania odwoławczego od decyzji z [...]. Zakwestionowała brak uwzględnienia okoliczności, iż odmówiono udostępnienia informacji z uwagi na tajemnicę przedsiębiorcy ukrywając rzeczywistą treść decyzji organu I instancji. Wydanej decyzji postawiła zarzut rażącego naruszenia prawa:

- art. 138 § 1 w związku z art. 105 § 1 kpa w związku z art. 16 ust. 1 u.d.i.p. poprzez umorzenie postępowania odwoławczego i przyjęcie, że w sprawie zaistniały przesłanki do umorzenia mimo, że nie cofnęła swojego odwołania i nadal jest zainteresowana sprawą,

- art. 78 Konstytucji RP, art. 15 w zw. z art. 138 § 1 w zw. z art. 105 i art. 138 § 1 pkt 2 kpa poprzez naruszenie zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego i pozbawienia możliwości obrony swoich praw,

- art. 139 kpa poprzez wydanie decyzji wbrew zakazowi działania na niekorzyść strony, umarzając postępowanie odwoławcze organ pozostawił w obrocie prawnym ostateczną decyzję, w której bezprawnie odmówiono jej udostępnienia informacji, pogarszając jej sytuację prawną,

- art. 156 § 1 pkt 2 w zw. z art. 138 § 1 w zw. z art. 105 i art. 138 § 1 pkt 2 w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 kpa w zw. z art. 1 ust. 1, art. 2 ust. 2, art. 6 ust. 1 pkt 4 lit."a" i art.16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej w zw. z art. 61, art. 51 ust. 3, art. 68 ust. 1 i 3, art. 74 ust. 3, art. 47, art. 50, art. 41 ust. 1, art. 30, art. 31 i art. 64 Konstytucji RP poprzez wydanie decyzji bez podstawy prawnej oraz umorzenie postępowania odwoławczego mimo braku podstaw do takiego działania i braku wyeliminowania z obrotu decyzji organu I instancji,

- art. 136 kpa w zw. z art. 10 ust. 1 u.d.i.p. i art. 73, art. 75 § 1 i 2 oraz art. 12 kpa, gdyż pod pozorem uzupełnienia postępowania w sprawie bezpodstawnie przeciągnięto postępowanie wydając decyzję po upływie 2,5 miesiąca od złożonego odwołania,

- art. 7 i 8 kpa, gdyż organ nie załatwił sprawy w sposób budzący zaufanie do władzy publicznej oraz nie stał na straży praworządności, a czynności które podejmował nie zmierzały do załatwienia sprawy lecz jej przewleczenia.

W obszernym uzasadnieniu skargi strona skarżąca przedstawiła w sposób bardzo szczegółowy przebieg postępowania wraz ze wskazaniem każdego pisma, które zostało wystosowane oraz udzielonej odpowiedzi przez organy podejmujące decyzje. Zakwestionowała ocenę dokonaną przez organ odwoławczy co do zaistnienia bezprzedmiotowości postępowania odwoławczego skoro nie cofnęła skutecznie odwołania oraz jest stroną postępowania o udostępnienie informacji, istnieje także przedmiot postępowania. Niezasadnie przyjął organ, że skoro rzekomo posiada już informacje, o które wystąpiła do Starosty, gdyż uzyskała je od Wojewody, to postępowanie jest bezprzedmiotowe. Organ nie zwrócił uwagi, iż do Wojewody nie występowała o udostępnienie informacji publicznej lecz w trybie kodeksu postępowania administracyjnego, gdzie umożliwiono jej zapoznanie się z aktami sprawy. Oba tryby postępowania są innymi postępowaniami. Zarzuciła, że podjęte rozstrzygnięcie nie załatwia jej wniosku, gdyż organ odwoławczy nie wypowiedział się co do prawidłowości odmowy udostępnienia informacji z uwagi na tajemnicę przedsiębiorcy. Takie działanie Kolegium naruszyło zasadę dwuinstancyjności postępowania doprowadzając do naruszenia prawa strony, gdyż pozostawiając w obrocie wadliwą decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej organ będzie powoływał się na to rozstrzygnięcie na dalszych etapach załatwiania sprawy. Art. 139 kpa zakazuje pogorszenia sytuacji strony na skutek wniesionego odwołania, a w tej sprawie ten zakaz ewidentnie złamano skoro pozostaje decyzja odmowna i każdy inny organ będzie miał prawo odmówić jej informacji publicznej, o ile będzie się znajdowała w jego posiadaniu.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w decyzji. Wskazano dodatkowo, że udzielenie informacji publicznej ma charakter czynności materialno-technicznej. Jej udzielenie, co w praktyce oznacza, że informacja taka znajduje się już w posiadaniu wnioskodawcy, czyni bezprzedmiotowym dalsze postępowanie o udzielenie informacji publicznej. Podkreślono, że dysponent informacji publicznej jest zobowiązany do jej udostępnienia tylko wtedy, gdy informacja fizycznie istnienie i nie została wcześniej udostępniona wnioskodawcy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne są właściwe do badania zgodności z prawem zaskarżonych aktów administracyjnych, przy czym Sąd nie może opierać tej kontroli na kryterium słuszności lub sprawiedliwości społecznej. Decyzja administracyjna jest zgodna z prawem, jeżeli jest zgodna z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa materialnego i przepisami prawa procesowego. Uchylenie decyzji administracyjnej, względnie stwierdzenie jej nieważności przez Sąd, następuje tylko w przypadku stwierdzenia istnienia istotnych wad w postępowaniu lub naruszenia przepisów prawa materialnego, mającego wpływ na wynik sprawy (art. 145 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi tj. Dz.U. z 2012 r. poz. 270, ze zm.) zwanej dalej: ustawą ppsa.

Zakres kontroli Sądu wyznacza art. 134 tej ustawy stanowiący, iż sąd orzeka w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (§ 1).

Sąd poddawszy kontroli zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Starosty z dnia [...] stwierdził, że skarga G.L. zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem skargi jest prawo do informacji publicznej udzielanej na zasadach i w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198, ze zm.) dalej: u.d.i.p. Powyższa ustawa reguluje zagadnienie dostępu do informacji publicznej, określa zakres podmiotowy i przedmiotowy stosowania ustawy oraz procedurę i tryb udostępniania informacji publicznej. Zakres podmiotowy stosowania ustawy o dostępie do informacji publicznej określa jej art. 4, na podstawie którego obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, będące w posiadaniu takich informacji (ust. 3).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 u.d.i.p. informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych. Do kategorii dokumentów urzędowych w rozumieniu art. 6 ust. 2 tej ustawy należą m.in. decyzje administracyjne, stąd żądanie udostępnienia takiej decyzji należy traktować jako żądanie dostępu do informacji publicznej. Nie budzi także wątpliwości Sądu okoliczność, że taką informację publiczną stanowi decyzja administracyjna wraz ze wszystkimi załącznikami. Cytowana ustawa przyjęła jako zasadę szeroki dostęp do informacji publicznej, stanowiąc w art. 2 ust.1, że przysługuje ona każdemu, oczywiście do granic chronionych prawem określonych w art. 5, precyzując w art. 3 ust. 1, art. 7 ust.1 i art. 11 sposoby jej realizacji.

W ocenie składu orzekającego Sądu Starosta wydając decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej w postaci załączników do decyzji z dnia [...] udzielającej pozwolenia na budowę i zatwierdzającej projekt budowlany tj. projektu budowlanego naruszył prawo strony do informacji publicznej w postaci i formie wnioskowanej. Wprawdzie organ I instancji powołał się na ograniczenie w udostępnieniu informacji w postaci prawa do tajemnicy przedsiębiorstwa wynikającego z art. 5 ust. 2 u.d.i.p., jednakże bezpodstawnie uznał że taki projekt budowlany zawiera informacje mogące być potraktowane jako tajemnicę przedsiębiorcy. W sprawie tej organ nie wykazał aby załączony do decyzji projekt budowlany stanowił taką tajemnicę przedsiębiorcy zwłaszcza, że ugruntowane pozostaje stanowisko sądów administracyjnych co do konieczności udostępnienia decyzji administracyjnych wraz z wszelkimi załącznikami m.in. projektami budowlanymi. Jedynie w przypadku danych osobowych prawo skarżącego do informacji publicznej ulega ograniczeniu w tym zakresie. Zatem co do zasady brak było podstaw prawnych aby w niniejszej sprawie odmówić stronie skarżącej wnioskowanej przez nią informacji w postaci kserokopii projektu budowlanego stacji bazowej telefonii komórkowej.

W rzeczonej sprawie należało jednakże uwzględnić okoliczność, że po wydaniu decyzji przez organ I instancji doszło do zmiany stanu faktycznego tej sprawy, zaś z zasady prawdy obiektywnej - art. 7 kpa. - wynika dla organu odwoławczego obowiązek podjęcia wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, a więc także dopuszczenia nowych dowodów, jeżeli przyczynią się do wyjaśnienia sprawy. Przy czym należy pamiętać, że z istoty dwuinstancyjności postępowania administracyjnego - art. 15 kpa. - wynika dwukrotne merytoryczne rozstrzygnięcie tej samej sprawy przez dwa różne organy administracji, gdyż zadaniem organu odwoławczego nie jest kontrola decyzji wydanej przez organ I instancji, ale rozpatrzenie wszystkich żądań strony i ustosunkowanie się do nich z uwzględnieniem zmian jakie zaistniały po wydaniu decyzji przez organ I instancji.

Skoro zatem w złożonym odwołaniu strona skarżąca poinformowała, że wprawdzie odmówiono jej udostępnienia projektu budowlanego stanowiącego załącznik do decyzji z dnia [...] lecz z całością tej decyzji mogła zapoznać się w toku postępowania przed Wojewodą, to nie ulega wątpliwości, że właściwie organ odwoławczy podjął działania mające na celu jednoznaczne ustalenie, czy strona skarżąca miała możliwość w toku postępowania odwoławczego prowadzonego przed Wojewodą zapoznania się z całością akt sprawy o udzielenie pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej oraz czy uzyskała żądane informacje w toku innego postępowania niż postępowanie w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.

W toku podjętych działań Kolegium ustaliło, że skarżąca w toku postępowania odwoławczego wszczętego przez nią i J.G. od decyzji z dnia [...] skorzystała z uprawnienia do zapoznania się z całością akt administracyjnych tej sprawy oraz w dniu 6 grudnia 2012 r. wykonała dokumentację fotograficzną ww. akt sprawy łącznie z projektem budowlanym, o którego kserokopię występowania do Starosty w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Prawidłowo zatem Kolegium uznało, że ta okoliczność ma znaczenie dla merytorycznego rozpoznania odwołania strony oraz odpowiedzi na pytanie czy postępowanie w przedmiocie udzielenia informacji publicznej nie stało się bezprzedmiotowe, skoro strona w toku innego postępowania przed innym organem uzyskała informację, o którą wcześniej występowała.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że stosownie do regulacji art. 1 ust. 2 u.d.i.p. przepisy powołanej ustawy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi. Oznacza to, że jeżeli odrębna ustawa precyzuje zarówno zasady, jak i tryb dostępu do informacji publicznej, wyłącza to dostęp do informacji w oparciu o przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalił się pogląd, że przepis art. 73 § 1 kpa. stanowi regulację, która wyłącza stosownie ustawy o dostępie do informacji publicznej (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 września 2008 r. sygn. I OSK 194/08, post. Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 maja 2011r. sygn. I OSK 771/11, post. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 11 września 2009r. sygn. II SAB/OL 20/09, post. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 30 kwietnia 2013 r. sygn. II SAB/Lu 125/13, dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych http://orzeczenia. nsa.gov.pl). Uznano, że nie może strona, która w toku postępowania administracyjnego ma dostęp do akt administracyjnych danej sprawy i może sporządzać z nich notatki i odpisy, a w określonych przypadkach może żądać uwierzytelnionych odpisów z akt sprawy żądać udostępnienia informacji w ramach ustawy o dostępie do informacji publicznej, bowiem przysługują jej określone uprawnienia wynikające z Kodeksu postępowania administracyjnego. Jako stronie postępowania przysługuje jej prawo czynnego udziału w każdym stadium postępowania - art. 10 kpa. Skoro więc dostęp do akt postępowania administracyjnego dla stron tego postępowania reguluje przepis art. 73 kpa., to w tym zakresie, z mocy art. 1 ust. 2 u,d.i.p. wyłączone jest stosowanie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy należy skarżącej wyjaśnić, że z chwilą zainicjowania postępowania odwoławczego przed Wojewodą w zakresie wydanej decyzji o pozwoleniu na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej strona skarżąca stała się stroną tego postępowania administracyjnego uzyskując dostęp do całości akt sprawy, z którego to prawa skorzystała w dniu 6 grudnia 2012 r. i w tym momencie nastąpiło wyłączenie stosowania regulacji wynikającej z ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Skoro taka zmiana stanu faktycznego nastąpiła dopiero na etapie rozpoznawania odwołania od decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej, to Kolegium tę zmianę stanu faktycznego, która spowodowała automatycznie zmianę sytuacji prawnej strony skarżącej zobligowany był uwzględnić przy rozpoznaniu odwołania.

Błędnie jednakże organ odwoławczy uznał, że w tym stanie sprawy nastąpiła bezprzedmiotowość postępowania odwoławczego, która to okoliczność zmuszała organ na zasadzie art. 138 § 1 pkt 3 kpa do umorzenia postępowania odwoławczego, gdy tymczasem brak jest podstaw do uznania, że postępowanie odwoławcze stało się bezprzedmiotowe. Jak słusznie zarzuciła skarżąca nie doszło w tej sprawie do skutecznego cofnięcia odwołania czy też uznania, że odwołanie wniesione zostało przez osobę, której nie przysługiwał w sprawie przymiot strony postępowania a organ wcześniej okoliczności tej nie zweryfikował. Tylko bowiem te okoliczności uzasadniały umorzenie postępowania odwoławczego. Natomiast w sytuacji, gdy jak wskazano w skarżonej decyzji, brak jest podstaw prawnych do merytorycznego rozstrzygnięcia danej sprawy w ogóle, bądź nie było podstaw do jej rozpoznawania w drodze postępowania administracyjnego, to wówczas stosownie do art. 138 § 1 pkt 2 kpa. należało uchylić decyzję i umorzyć postępowanie organu pierwszej instancji. Nie ulega bowiem wątpliwości, że umorzenie postępowania odwoławczego nie oznacza zniesienia postępowania prowadzonego w pierwszej instancji, skutkiem czego pozostaje wiążąca moc decyzji organu I instancji (por. teza pierwsza wyroku NSA z dnia 22 września 1999r., sygn. IV SA 2326/96, Lex nr 47893).

Skoro w niniejszej sprawie w toku postępowania odwoławczego doszło do zmiany stanu faktycznego tego rodzaju, że postępowanie w sprawie udostępnienia żądanej informacji w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej stało się bezprzedmiotowe wobec udostępnienia żądanej informacji w toku wszczętego przez stronę skarżącą postępowania odwoławczego od decyzji o pozwoleniu na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej, gdzie strona zapoznała się z całością akt sprawy oraz wykonała fotokopie decyzji wraz z załącznikami, w tym projektem budowlanym, to prawidłowe było stwierdzenie, że brak jest podstaw do decyzyjnego rozstrzygania w sprawie udostępnienia informacji publicznej, która została stronie w innym trybie udostępniona.

Wobec tego organ odwoławczy w takiej sytuacji winien podjąć rozstrzygnięcie na zasadzie art. 138 § 1 pkt 2 kpa, bowiem w takim przypadku zostanie zniesione w całości postępowanie w tej sprawie.

Mając powyższe na względzie Sąd, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. "c" i "a" ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji. O kosztach postępowania orzeczono stosownie do art. 200 i art. 205 § 1 powołanej ustawy, a o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia na podstawie art. 152 ustawy.



Powered by SoftProdukt