Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski po rozpoznaniu w dniu 25 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K.B. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi K.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnień diagnosty postanawia wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2015r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Starosty z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia K.B. uprawnienia do wykonywania badań technicznych o numerze [...] wydanego w dniu [...] stycznia 2007 r.

Na powyższą decyzję K.B. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. W treści skargi strona skarżąca zawarła skierowany do organu wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z zastrzeżeniem, że w sytuacji nieuwzględnienia go przez SKO skarżący kieruje w/w wniosek do Sądu. Uzasadniając wniosek o wstrzymanie pełnomocnik skarżącego opisał szczegółowo sytuację majątkową i rodzinną skarżącego. Skarżący jest zatrudniony w stacji kontroli pojazdów, gdzie jako diagnosta zarabia netto 1286,16 zł. Skarżący prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z konkubiną, która otrzymuje zasiłek macierzyński w kwocie 1114,11 zł w związku z urodzeniem dziecka, które pozostaje na wspólnym utrzymaniu partnerów. Skarżący wraz z partnerką ponoszą następujące koszty utrzymania:1250 zł – rata kredytu, 250 zł – utrzymanie syna, ok. 520 zł – pozostałe koszty utrzymania lokalu. Pełnomocnik skarżącego wskazał, iż w przypadku pozbawienia możliwości wykonywania zawodu diagnosty, skarżący, który posiada wykształcenie średnie zawodowe – technik mechanik, nie będzie mógł zapewnić utrzymania rodzinie, w tym nowonarodzonego syna. Dodatkowo pełnomocnik powołał się na pismo pracodawcy skarżącego, który poinformował skarżącego konieczności rozwiązania z nim umowy w sytuacji, gdy decyzja o cofnięciu uprawnień do wykonywania badań technicznych nie zostanie wstrzymana. Na potwierdzenie przytoczonych okoliczności pełnomocnik skarżącego załączył do akt sprawy dowody w postaci: potwierdzenia przelewu wynagrodzenia, potwierdzenia przelewu raty kredytu, skróconego aktu urodzenia syna skarżącego, potwierdzenia wydatków ponoszonych na utrzymanie mieszkania i pisma pracodawcy skarżącego. Konkubenci nie posiadają większego nieruchomego, ani też ruchomego majątku. bezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody w sferze majątkowej i osobistej skarżącego oraz trudne do odwrócenia skutki. Pełnomocnik skarżącego wskazał, iż skarżący jest jedynym żywicielem rodziny, natomiast wykonanie zaskarżonej decyzji skutkuje niemożnością zarobkowania powodując znaczną szkodę w sferze finansowej i rodzinnej skarżącego.

W nadesłanej przez organ II instancji odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o oddalenie skargi, nie ustosunkowując się do wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sad Administracyjny zważył, co następuje:

Zasadniczo zgodnie z treścią przepisu art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. poz. 270 ze zm.), dalej zwanej p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.

Na zasadzie wyjątku w razie wniesienia skargi na decyzję lub postanowienie, organ który wydał decyzję lub postanowienie może wstrzymać z urzędu lub na wniosek skarżącego, ich wykonanie w całości lub w części, chyba że zachodzą przesłanki, od których w postępowaniu administracyjnym uzależnione jest nadanie decyzji lub postanowieniu rygoru natychmiastowej wykonalności albo gdy ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania (§ 2 cyt. art.).

Natomiast w myśl art. 61 § 3 p.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi, Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, na które wniesiona została skarga, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.

Dodać należy, iż zgodnie ze zdaniem trzecim § 3 wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności dotyczy także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy. Powyższe oznacza zatem, iż przedmiotem rozpoznania w przedmiotowej sprawie jest również decyzja organu I instancji.

Sąd rozpoznając wniosek w oparciu o treść art. 61 § 3 p.p.s.a. jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych, do których ustawa zalicza: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Tylko w sytuacji zaistnienia kumulatywnie obydwóch lub jednej z w/w przesłanek, Sąd ma podstawę do uwzględnienia wniosku strony skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu.

Przez pojęcie szkody użyte w powołanym powyżej przepisie należy rozumieć taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Natomiast trudne do odwrócenia skutki to takie skutki prawne lub faktyczne, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się również, że wykonanie zaskarżonej decyzji skutkujące zakończeniem prowadzonej działalności gospodarczej, a w konsekwencji utratą przez stronę jedynego źródła utrzymania, stanowi spełnienie przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a. (por. postanowienie NSA z 10 września 2013 r., sygn. akt I GSK 1148/13).

Mając na uwadze przedmiot sprawy, którym jest cofnięcie skarżącemu uprawnień diagnosty do wykonywania badań technicznych pojazdów oraz wskazane przez skarżącego okoliczności uzasadniające złożony wniosek, Sąd uznał, iż wniosek skarżącego zasługuje na uwzględnienie. Skarżący podał, iż wykonywanie przez niego zawodu jako diagnosty stanowi główne źródło dochodu i utrzymania nie tylko jego, ale całej jego rodziny. Zdaniem Sądu cofnięcie skarżącemu uprawnień, o których mowa powyżej, pozwala stwierdzić, iż spełnione zostały przesłanki ustawowe określone w art. 61 § 3 p.p.s.a. tj. niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, odnoszących się w rozpoznawanej sprawie przede wszystkim do sfery majątkowej skarżącego i zapewnienia środków niezbędnych do utrzymania skarżącego i jego rodziny. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych m.in. w postanowieniach NSA z dnia 10 września 2013 r., I GSK 1148/13 oraz z dnia 25 marca 2015 r., II GSK 299/15.

Wobec powyższego w oparciu o treść art. 61 § 3 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.