Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska - Nowacka (sprawozdawca), Zbigniew Łoboda, Sędzia WSA del., Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Szefa Krajowej Administracji Skarbowej wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 stycznia 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2700/15 w sprawie ze skargi P. K. [...] w P. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 10 lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną.

1. Przedmiot zaskarżenia.

1.1. Wyrokiem z 16 stycznia 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2700/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi P. K. [...] S.A. z siedzibą w P. (dalej skarżąca spółka) na interpretację indywidualną Ministra Finansów z 10 lipca 2015r. w przedmiocie podatku od towarów i usług uchylił zaskarżoną interpretację i zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego.

2. Wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

2.1. Skarżąca spółka pismem z 8 kwietnia 2015 r. wniosła o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestrowania sprzedaży na kasie rejestrującej i wydawania paragonów fiskalnych.

W przedmiotowym wniosku skarżąca spółka przedstawiła opisane poniżej zdarzenie przyszłe. Skarżąca spółka prowadzi na terytorium kraju działalność polegającą m.in. na sprzedaży detalicznej paliw silnikowych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz na rzecz rolników ryczałtowych. Skarżąca spółka planuje wdrożyć rozwiązanie, w którym klient po dokonaniu tankowania paliwa do pojazdu będzie mógł dokonać zapłaty za zakupione paliwo już przy dystrybutorze, poprzez wykorzystanie płatności mobilnej z użyciem telefonu komórkowego (dalej: płatność mobilna). Płatność mobilna ma służyć zwiększeniu wygody klientów stacji paliw oraz skróceniu czasu obsługi klientów stacji paliw.

Po dokonaniu tankowania paliwa przez klienta transakcja jest automatycznie ewidencjonowana w kasie rejestrującej - stosowane przez skarżącą spółkę dystrybutory i kasy rejestrujące są ze sobą sprzężone poprzez system informatyczny. Następnie po wyborze przez klienta zapłaty w formie płatności mobilnej, w kasie rejestrującej znajdującej się w budynku stacji paliw dokonywany jest wydruk paragonu fiskalnego, w którym jako forma zapłaty wskazana zostanie płatność mobilna. Jednocześnie stosowany przez skarżącą spółkę do obsługi płatności mobilnych system informatyczny, pozwoli na przesłanie na telefon komórkowy klienta (ten, przy użyciu którego dokonał płatności mobilnej) komunikatu, że wydrukowany dla klienta paragon fiskalny z kasy rejestrującej znajduje się do odbioru przez klienta w budynku stacji paliw. Komunikat informujący klienta, że po wyborze płatności mobilnej w budynku stacji paliw będzie mógł dokonać odbioru wydrukowanego dla niego paragonu fiskalnego z kasy rejestrującej zostanie trwale zamieszczony na stosowanych przez skarżącą spółkę dystrybutorach, tak aby klient nie miał wątpliwości o możliwości jego odebrania. Skarżąca spółka planuje także, aby system stosowany do obsługi płatności mobilnych umożliwiał przesłanie na telefon komórkowy klienta (ten przy użyciu którego dokonał płatności mobilnej) również obrazu paragonu fiskalnego (np. w formie pliku pdf lub jpg).

2.2. Skarżąca spółka przedstawiając opisane powyżej zdarzenie przyszłe zadała następujące pytanie: czy w przypadku, kiedy klient dokona zapłaty w formie płatności mobilnej z użyciem telefonu komórkowego i nie zabierze paragonu fiskalnego wydrukowanego przez kasę rejestrującą umieszczoną w budynku stacji paliw, pomimo wskazania możliwości jego odbioru poprzez przekazanie odpowiedniego komunikatu (zarówno w formie informacji przesłanej na telefon, jak i jasnej i czytelnej informacji umieszczonej na dystrybutorze), przy założeniu, że obraz paragonu fiskalnego zostanie przesłany na telefon, wypełniony zostanie przez skarżącą warunek wydania paragonu fiskalnego wynikający z art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054 ze zm. dalej ustawa o VAT) oraz z § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363 dalej rozporządzenie)?

W stanowisku własnym wskazała, że jej zdaniem wypełni wynikające z przepisów zobowiązanie wydania paragonu fiskalnego, gdyż w momencie dokonania sprzedaży zaewidencjonuje sprzedaż przy użyciu kasy rejestrującej, wydrukuje paragon fiskalny w formie papierowej, który będzie w tym momencie gotowy do odbioru przez nabywcę, a jednocześnie obraz paragonu fiskalnego zostanie przesłany na telefon klienta, z którego dokonano płatności. Również na stosowanych przez skarżącą spółkę dystrybutorach zostanie zamieszczona informacja, że w przypadku dokonania płatności mobilnej, klient będzie mógł odebrać wydrukowany paragon fiskalny w budynku stacji paliw.

2.3. W interpretacji indywidualnej z 10 lipca 2015 r. Minister Finansów, uznał przedstawione powyżej stanowisko skarżącej spółki za nieprawidłowe.

W uzasadnieniu wskazał, że z uwagi na przedstawiony we wniosku skarżącego opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że skarżąca spółka dokonując sprzedaży towaru na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej oraz na rzecz rolników ryczałtowych ma obowiązek zawsze wydać paragon fiskalny nabywcy tego towaru. Wprawdzie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują pojęcia "wydać" jednak w celu jego wyjaśnienia należy odwołać się do definicji słownikowej zgodnie z którą "wydać" oznacza tyle co dać, przydzielić komuś. Zatem z treści tego przepisu wynika, że podatnik prowadzący ewidencję sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej obowiązany jest wydać, czyli wydrukować i dostarczyć paragon nabywcy, inaczej mówiąc paragon musi być udostępniony klientowi.

Zdaniem Ministra Finansów, samo wydrukowanie paragonu i pozostawienie go na ladzie w budynku stacji nie spełnia wymogu "wydania" paragonu. Skarżąca działając w dobrej wierze, tj. w celu zwiększenia wygody klientów stacji paliw oraz skróceniu czasu obsługi klientów stacji paliw, spowoduje, że klient nie będzie musiał wchodzić do budynku stacji paliw. Pomimo tego, że klient otrzyma identyczny obraz paragonu fiskalnego na telefon komórkowy, jak ten wydrukowany na kasie fiskalnej w budynku stacji paliw, nie zostanie zapewniona klientowi możliwości odebrania wydrukowanego paragonu poza budynkiem stacji, tj. przy dystrybutorze. Zatem nie można zgodzić się ze skarżącą, że będzie należycie spełniała obowiązek wydania paragonu fiskalnego klientowi. W konsekwencji, sprzedaż zorganizowana w taki sposób, jak zaproponowała skarżąca, nie wypełnia przesłanki wynikającej z art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT oraz § 6 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, dotyczącej wydania paragonu fiskalnego.

3. Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Warszawie.

3.1. Skarżąca spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Zaskarżonej interpretacji zarzuciła naruszenie

3.1.1. art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, poprzez dokonanie jego błędnej wykładni,

3.1.2. § 6 ust. 1 pkt. 1 rozporządzenia, poprzez dokonanie jego błędnej wykładni w związku z § 2 pkt 12 ww. rozporządzenia.

3.2. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie w całości i podtrzymał dotychczasowe stanowisko zaprezentowane w zaskarżonej interpretacji.

4. Wyrok i uzasadnienie Sądu I instancji.

4.1. Spór w przedmiotowej sprawie sprowadza się do odpowiedzi na pytanie, czy w przypadku, gdy klient dokona zapłaty w formie płatności mobilnej i nie zabierze paragonu fiskalnego wydrukowanego przez kasę rejestrującą umieszczoną w budynku stacji paliw, pomimo wskazania możliwości jego odbioru, poprzez przekazanie odpowiedniego komunikatu, przy założeniu, że obraz paragonu fiskalnego zostanie przesłany na telefon, wypełniony zostanie przez skarżącą warunek wydania paragonu fiskalnego.

4.2. Zdaniem Sądu, stanowisko organu wyrażone w zaskarżonej indywidualnej interpretacji podatkowej nie może zostać uznane za prawidłowe.

Słusznie zauważył organ, że wobec braku w ustawie o podatku od towarów i usług pojęcia "wydać" należy odwołać się do stosownej definicji słownikowej. W ocenie Sądu, brak jest jednak uzasadnienia dla tezy organu, że wydrukowanie paragonu i pozostawienie go na ladzie w budynku stacji nie spełnia wymogu wydania paragonu. Ostatecznie to od woli nabywcy zależy, czy wydrukowany i wydany paragon odbierze. Niezależnie od tego, w jaki sposób dokonuje płatności, czy ma to miejsce przy dystrybutorze z użyciem telefonu komórkowego, czy też w budynku stacji, sprzedawca drukując paragon i pozostawiając go na ladzie, niewątpliwie udostępnia jego odbiór. Nie może zmusić klienta do jego zabrania. Nawet w sytuacji, gdy klient płaci za nabywany towar w budynku stacji, często zdarza się, że nie odbiera wydrukowanego i wydanego paragonu. Sam odbiór paragonu pozostaje w sferze decyzji nabywcy. A zatem z literalnego brzmienia cytowanych wyżej przepisów nie można wywieść, że wydanie paragonu to zobligowanie nabywcy do jego odbioru. Położenie tego dokumentu fiskalnego na ladzie stanowi już udostępnienie, a w konsekwencji wypełnia desygnat normy prawnej z art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT i § 6 ust. 1 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Finansów, która nakazuje wydanie paragonu fiskalnego.

4.3. Sąd podzielił stanowisko skarżącej, że wydanie paragonu nie musi mieć miejsca przy dystrybutorze paliwa. Okoliczność ta nie wynika z przepisów statuujących obowiązek wydania przedmiotowego dokumentu. Powołane wyżej przepisy nakazują wydanie paragonu w momencie sprzedaży. Mając na uwadze tę okoliczność wydania paragonu nie można pominąć, że dystrybutory paliwa są urządzeniami technicznymi (art. 3 pkt 9 prawa budowlanego) związanymi z budynkiem stacji oraz zapewniającymi możliwość użytkowania stacji paliw zgodnie z jej przeznaczeniem. W konsekwencji, dystrybutory paliwa i budynek stacji to całość techniczno-użytkowa. Sprzedaż paliwa odbywa się na stacji paliw rozumianej jako całość techniczno-użytkowa, złożona z dystrybutorów, zbiorników oraz samego budynku stacji. Ponadto dystrybutory, kasy fiskalne oraz system łączący je - jak słusznie zwraca uwagę skarżąca spółka– to jedna technologiczna całość. Sam dystrybutor, biorąc pod uwagę powyższe, nie stanowi odrębnego punktu sprzedaży. Zatem płatność oraz wydanie paragonu, w sposób przedstawiony przez skarżącą spółkę, w ocenie sądu pierwszej instancji odbywa się w jednym miejscu sprzedaży, a w konsekwencji wydanie paragonu następuje w momencie sprzedaży paliwa. Różnica pomiędzy prezentowaną przez skarżącą spółkę formą płatności mobilnej w odniesieniu do klasycznej formy płatności w kontekście wydania paragonu w rzeczywistości sprowadza się jedynie do odległości, którą musi pokonać klient – nabywca paliwa, żeby odebrać paragon. Od woli kupującego zależy, czy ten paragon odbierze. Nie można bowiem pominąć, że w momencie dokonania sprzedaży, skarżąca spółka dokona zaewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej znajdującej się w budynku stacji paliw. Następnie wydrukuje paragon fiskalny w formie papierowej. Jednocześnie system informatyczny obsługujący płatności mobilne, prześle na telefon komórkowy klienta przy użyciu, którego dokonał on płatności mobilnej,informację, że paragon fiskalny został wydrukowany i pozostaje do odbioru w budynku stacji paliw. Również na dystrybutorach zostanie trwale zamieszczona informacja, że klient może odebrać paragon fiskalny w budynku stacji paliw. Dodatkowo system informatyczny automatyczne prześle obraz wydrukowanego paragonu (identyczny z wydrukowanym paragonem) na telefon komórkowy klienta,. Zatem decydujące znaczenie ma wola i zachowanie kupującego. Czynności podejmowane przez skarżącą spółkę zapewniają wydrukowanie i wydanie paragonu w momencie sprzedaży.

W ocenie Sądu, procedura przyjęta przez skarżącą spółkę pozwala stwierdzić, że skarżąca spółka zgodnie z przywołanymi przepisami realizuje obowiązek wydania paragonu z kasy rejestrującej. Wydanie paragonu fiskalnego oznacza udostępnienie paragonu nabywcy i umożliwienie zabrania go, nie oznacza natomiast wręczenia, ani tym bardziej skutecznego wręczenia paragonu. Przygotowanie wydrukowanego paragonu na ladzie w budynku stacji paliw, która m.in. wraz z dystrybutorami stanowi jeden punkt sprzedaży, z jednoczesnym skutecznym poinformowaniem kupującego o możliwości jego odbioru i przekazaniu obrazu paragonu na telefon komórkowy, przy użyciu którego dokonano płatności mobilnej, jest wystarczające do uznania, że doszło do "wydania" paragonu.

5. Skarga kasacyjna.

5.1. Od powyższego wyroku Minister Finansów złożył skargę kasacyjną, wnosząc o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i rozpoznanie skargi, oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm. zwana dalej " p.p.s.a.") przepisów prawa materialnego, tj. art. 111 ust. 3a ustawy o VAT w związku z § 6 rozporządzenia, przez błędną ich wykładnię polegającą na przyjęciu przez sąd a quo, że udostępnienie klientom wydruku paragonu fiskalnego w budynku stacji benzynowej i poinformowanie klienta za pomocą środków komunikacji elektronicznej o możliwości odbioru wydrukowanego paragonu fiskalnego jest tożsame z jego wydaniem, podczas gdy prawidłowa wykładnia powołanych przepisów nakazuje przyjęcie, że pod pojęciem "wydania" paragonu fiskalnego znajduje się jego przekazanie klientowi w momencie dokonywania wydruku dokumentującego czynność opodatkowaną przy zastosowaniu kas rejestrujących.

5.4. Skarżąca spółka nie złożyła odpowiedzi na skargę kasacyjną. Na rozprawie jej pełnomocnik stwierdził, że skarga kasacyjna jest bezzasadna.

6. Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje.

6.1. Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw. Spór w niniejszej sprawie koncentruje się na wykładni użytego w art. 111 ust. 3a ustawy o VAT i § 6 rozporządzenia zwrotu "wydanie paragonu". Zdaniem skarżącej wydanie paragonu oznacza wyłącznie obowiązek zaoferowania paragonu klientowi i udzielenia mu informacji, że paragon taki może odebrać. W ocenie organu interpretującego wydanie paragonu oznacza również jego przekazanie klientowi. Gdyby zamiarem ustawodawcy było nałożenie na podatnika wyłącznie zaoferowanie paragonu , ustawodawca użyłby zwrotu "udostępnienie".

6.2. Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Zgodnie z ust. 3a pkt 1 tego artykułu obowiązkiem podatnika stosującego ewidencję obrotu i kwot podatku jest dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy. Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia paragonu. Zgodnie z § 2 pkt 1 rozporządzenia paragon jest dokumentem fiskalnym Paragon fiskalny (§ 2 pkt 12 rozporządzenia) to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży. Obligatoryjna treść paragonu fiskalnego została określona w § 8 ust. 1 rozporządzenia. Musi on zawierać informację m.in. o podatniku i miejscu sprzedaży, kolejnym numerze wydruku, dacie i czasie dokonania transakcji. Zgodnie z § 8 ust. 2 zd. 1 rozporządzenia paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwić nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji.

6.3. Z powołanych wyżej przepisów wynika, że obowiązek wydrukowania i wydania paragonu jest jednym z obowiązków ewidencyjnych podatnika dokonującego sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych. Sprzedawca ma obowiązek ewidencjonować sprzedaż z zastosowaniem kasy fiskalnej oraz obowiązek wydrukowania paragonu w sposób pozwalający odczytanie jego treści oraz zawierającego wymagane prawem dane. Art.111 ust.3a pkt 1 ustawy o VAT nakłada na podatnika obowiązek wydruku paragonu lub faktury. O ile jednak faktura może mieć formę elektroniczną (art. 2 pkt 31 i 32 ustawy o VAT) i za zgodą drugiej strony transakcji może być wydana w formie elektronicznej poprzez przesłanie jej w dowolnym formacie (pogląd taki zaprezentowano m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 lipca 2019 r. nr 0112-KDIL2-2.4012.359.2019.1.EN), o tyle paragon jako dokument fiskalny może wydany wyłącznie w formie papierowego wydruku. Ustawodawca nie przewidział bowiem możliwości wydania paragonu elektronicznego.

Kupujący będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, dokonujący zakupu niezwiązanego z tą działalnością, nie musi zwracać się o wydanie mu paragonu. Celem wydania mu paragonu jest możliwość sprawdzenia prawidłowości transakcji (§ 8 ust. 2 zd.1 rozporządzenia). Zapoznanie się z treścią paragonu nie jest zatem obowiązkiem, ale wyłącznie uprawnieniem kupującego z którego może, ale nie musi on skorzystać. Nie jest on tym samym obowiązany do odbioru paragonu wydrukowanego przez sprzedawcę, a podatnik nie może skutecznie domagać się, aby kupujący paragon odebrał. Takiego obowiązku ustawa o VAT nie nakłada bowiem na klienta podatnika. Jest to oczywiste także z tego powodu, że osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej (nie dokonująca zakupu w związku z transakcją dokumentowaną paragonem) nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług i nie korzysta z możliwości odliczenia podatku naliczonego.

6.4. Porównanie obowiązków podatnika – sprzedawcy i kupującego będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej jest istotne przy dokonywaniu wykładni wyrażenia "wydawać wydrukowany dokument" użytego w art.111 ust.3a pkt 1 ustawy o VAT i § 6 ust.1 pkt 1 rozporządzenia. Skoro kupujący nie ma obowiązku odbioru wydrukowanego dokumentu fiskalnego, to obowiązkiem sprzedawcy (podatnika) jest jedynie zaoferowanie mu jego odbioru. Podatnik ewidencjonujący sprzedaż ma zatem obowiązek wydrukowania paragonu w czasie i miejscu dokonania transakcji oraz poinformowania (w dowolnej, skoro ustawa i akt wykonawczy nie wskazują formy) kupującego o tym, że taki dokument został wydrukowany, jest dostępny dla kupującego w miejscu dokonania sprzedaży i może on ten dokument odebrać. Kupujący nie musi zwracać się ani o wydrukowanie paragonu, ani o jego wydanie. Paragon ma być wydrukowany i udostępniony do odbioru przez sprzedawcę w przypadku każdej transakcji, niezależnie od żądania kupującego.

6.5. W opisie zdarzenia przyszłego skarżąca Spółka podała, że każda transakcja będzie zaewidencjonowana w kasie fiskalnej automatycznie po dokonaniu tankowania (dystrybutory i kasy fiskalne są ze sobą sprzężone poprzez system teleinformatyczny), a po dokonaniu płatności mobilnej – niezwłocznie zostanie wydrukowany paragon. Klient otrzyma informację o miejscu wyłożenia wydrukowanego dokumentu i miejsce to będzie miejscem dokonania sprzedaży (w budynku stacji paliw). Zarówno wydruk paragonu, jak i jego udostępnienie klientowi, będą zatem niezależne od woli klienta i zgłoszonego przezeń żądania. Od klienta zależeć będzie jedynie to, czy odbierze przygotowany dla niego paragon. Paragon będzie gotowy do odbioru bez względu na to, czy kupujący wejdzie do budynku stacji paliw po ten dokument, czy też nie. Nie można zatem uznać, że wyłożenie paragonu w budynku, a nie przy dystrybutorze (w miejscu, w którym klient dokonuje płatności) jest równoznaczne z koniecznością zgłoszenia przez kupującego żądania wydania mu paragonu. Od działania klienta, tak jak przy płatności przy kasie stacji paliw (w budynku), zależy jedynie to, czy wydrukowany paragon odbierze. Zauważyć należy, że organ interpretujący nie kwestionuje, że miejscem sprzedaży jest stacja paliw, którą stanowi łącznie budynek, w którym znajduje się kasa fiskalna i dystrybutor, z którego pobierane jest paliwo. Sprzedawca wykona zatem swój obowiązek wydania paragonu poprzez jego wyłożenie do dyspozycji klienta w miejscu sprzedaży. Klient będzie też poinformowany, że paragon oczekuje na niego w budynku stacji paliw. Informację taką otrzyma w miejscu sprzedaży (przy dystrybutorze) w czasie dokonywania transakcji.

Sąd podziela stanowisko organu interpretującego, że paragon nie może być wydany w formie elektronicznej (z powodów wskazanych wyżej). Przesłanie przez sprzedawcę pliku zawierającego obraz wydrukowanego paragonu nie będzie stanowiło jego wydania, a jedynie informację o jego wydaniu. Wydanie będzie jednak zrealizowane poprzez pozostawienie do dyspozycji klienta wydrukowanego dokumentu fiskalnego.

6.6. Nie można pominąć, że planowany przez skarżącą system dokonywania sprzedaży z użyciem płatności mobilnej poprzez aplikację pobieraną przez konkretną osobę pozwala na jednoznaczne przypisanie zakupu, udokumentowanego paragonem, do zakupów niepozostających w związku z działalnością gospodarczą. Interesy fiskalne Państwa są zatem należycie chronione przed ewentualnymi nadużyciami.

6.7 Z tych względów na podstawie art. 184 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.