Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Osipuk Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi T. J. na decyzję Dyrektora Izby z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie warunków pełnienia służby uchyla zaskarżoną decyzję.

Pismem z dnia 25 maja 2017 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej

, na podstawie art. 165 ust. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, ze zm., dalej jako: Przepisy wprowadzające KAS) złożył T. J. (dalej jako: "skarżący"), zajmującemu dotychczas stanowisko komisarza skarbowego w Wydziale Realizacyjnym Urzędu Kontroli Skarbowej, pisemną propozycję określającą warunki pełnienia służby w Służbie Celno-Skarbowej w Izbie Administracji Skarbowej, wskazując: rodzaj służby – służba stała; stopień służbowy – rewident; stanowisko służbowe – młodszy specjalista Służby Celno-Skarbowej, zaliczane do kategorii specjalistycznych stanowisk służbowych funkcjonariuszy; jednostka organizacyjna KAS, w której funkcjonariusz będzie realizować zadania - Urząd Celno - Skarbowy; komórka organizacyjna - Pierwszy Referat Realizacji. Jednocześnie określono warunki uposażenia zasadniczego - według mnożnika 1,279 kwoty bazowej ustalonej w ustawie budżetowej, wysokość dodatku za stopień służbowy - według mnożnika 0,331 kwoty bazowej ustalonej w ustawie budżetowej oraz określono sposób ustalania wysokości dodatku za wieloletnią służbę. Ponadto wskazano, że zaproponowane warunki służby, po ich przyjęciu, będą obowiązywać od dnia 1 czerwca 2017 r.

Skarżący potwierdził odbiór propozycji w dniu 29 maja 2017 r., zaś w dniu 5 czerwca 2017r. złożył oświadczenie o przyjęciu propozycji służby.

Tego samego dnia, tj. 5 czerwca 2017 r., skarżący złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, żądając zmiany pkt 3 propozycji dotyczącego stanowiska młodszego specjalisty i związanego z tym uposażenia( pkt 7). Zarzucił, że przyznano mu najniższe stanowisko i obniżono mnożnik uposażenia zasadniczego pomimo przebiegu dotychczasowej pracy, posiadanych kwalifikacji i nabytych umiejętności, przez co jego wynagrodzenie jest znacznie niższe w odniesieniu do innych funkcjonariuszy wykonujących te same zadania. Wskazał, że przedstawiona mu propozycja narusza zasadę równego traktowania pracowników, wynikającą z § 6 pkt 7 i 8 regulaminu pracy w Izbie Administracji Skarbowej i art. 18 § 3 kodeksu pracy.

Decyzją z dnia "[...]" r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks podstępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1257), umorzył postępowanie z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że skarżącemu nie przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, gdyż dopiero z dniem przyjęcia propozycji pełnienia służby, status skarżącego uległ przekształceniu ze statusu pracownika korpusu służby cywilnej na status funkcjonariusza Służby Celno-Skarbowej. Organ podniósł, że co prawda ustawodawca przewidział w cytowanej ustawie od złożonej propozycji pełnienia służby drogę odwoławczą, jednak zgodnie z art. 169 ust. 4 Przepisów wprowadzających KAS uprawnienie takie przysługuje jedynie funkcjonariuszom Służby Celno-Skarbowej, którzy posiadali status funkcjonariuszy celnych w dniu wejścia w życie tej ustawy. W związku z tym skarżącemu, jako pracownikowi korpusu służby cywilnej zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, któremu przedłożono propozycję pełnienia służby w Służbie Celno - Skarbowej, takie uprawnienie nie przysługuje, albowiem dopiero z momentem przyjęcia propozycji nabył status funkcjonariusza. Brak jest zatem ciągłości stosunku służby, o którym mowa w art. 169 ust. 4 i art. 165 ust. 3 Przepisów wprowadzających KAS. Organ argumentował, że przyjęcie propozycji pełnienia służby przez pracownika cywilnego rodzi skutki tożsame ze skutkami wynikającymi z aktu mianowania, o którym mowa w art. 158 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej. Potwierdza to treść art. 171 ust. 1 Przepisów wprowadzających KAS, gdzie wprost ustawodawca wskazał, że wskutek przyjęcia propozycji pełnienia służby w Służbie Celno - Skarbowej nawiązuje się stosunek mianowania do służby przygotowawczej albo służby stałej. Analogicznie zatem jak w przypadku aktu mianowania, nie przysługuje w przypadku przyjęcia propozycji zmiany statusu pracownika cywilnego na status funkcjonariusza Służby Celno-Skarbowej, wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Organ podkreślił, że prawidłowość tezy o braku możliwości zaskarżenia zmiany propozycji w tym trybie potwierdza treść art. 169 ust. 4 Przepisów wprowadzających KAS, jak też brzmienie art. 276 ust. 1 ustawy o KAS, które to normy prawne wymieniają enumeratywnie przypadki, w których przysługuje prawo do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Sytuacja taka, jak zaistniała w niniejszej sprawie, nie mieści się w taksatywnym katalogu przesłanek określonych w art. 169 ust. 4 Przepisów wprowadzających KAS i art. 276 ust. 1 ustawy o KAS.

Skarżący nie zgodził się z tą decyzją i w dniu 13 października 2017 r. zaskarżył ją za pośrednictwem Dyrektora Izby Administracji Skarbowej do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, zgodnie z pouczeniem zawartym w decyzji. Skarżący podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie. Wniósł o przywrócenie mu wcześniej posiadanego mnożnika kwoty uposażenia zasadniczego, a także rozważenie przyznania wyższego stanowiska. Wskazał na zakres wykonywanych obowiązków służbowych i wysokość otrzymywanego wynagrodzenia, które w ocenie skarżącego odpowiada zarobkom pracownika biurowego niskiego szczebla, niemającego takiego charakteru pracy i odpowiedzialności.

W dniu 30 listopada 2017r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej przekazał skargę do rozpatrzenia według właściwości Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie. Wniósł o oddalenie skargi. Podtrzymał w całości stanowisko zawarte

w przedłożonej propozycji służby z dnia 25 maja 2017 r. Wskazał, że składając skarżącemu propozycję służby kierował się przesłankami ustawowymi wynikającymi

z art. 165 ust. 7 Przepisów wprowadzający KAS. Przekonywał, że w procesie przedkładania propozycji sytuacja każdej osoby badana była indywidualnie pod kątem posiadanych kwalifikacji, doświadczenia zawodowego i miejsca zamieszkania. Wyjaśnił, że zaproponowane skarżącemu stanowisko nie jest najniższe, ale czwarte w kolejności. Podał, że do dnia 31 maja 2017 r. uposażenie skarżącego wynosiło łącznie 3975,82 zł,

a od dnia 1 czerwca 2017r. uposażenie wynosi łącznie 3999,64 zł, więc zostało zachowane na tym samym poziomie.

Na rozprawie w dniu 23 stycznia 2018r.:

- skarżący potrzymał skargę i argumenty w niej zawarte;

- pełnomocnik organu wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując stanowisko wyrażone

w zaskarżonej decyzji. Podniósł, że w świetle obowiązujących przepisów prawa, skarżącemu nie przysługiwał żaden środek odwoławczy od propozycji służby, bo do 1 marca 2017r. nie był funkcjonariuszem, stał się nim dopiero po przyjęciu propozycji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t. j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2188) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności organów administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Zakres tej kontroli wyznacza art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.). Stosownie do tego przepisu Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Rozpoznając niniejszą sprawę Sąd uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżona decyzja w przedmiocie umorzenia postępowania z wniosku

o ponowne rozpoznanie sprawy, została wydana z naruszeniem przepisów prawa

w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy.

Wskazać należy, że na podstawie art. 165 ust. 7 Przepisów wprowadzających KAS, dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, dyrektor izby administracji skarbowej oraz dyrektor Krajowej Szkoły Skarbowości składają odpowiednio pracownikom oraz funkcjonariuszom, w terminie do dnia 31 maja 2017 r., pisemną propozycję określającą nowe warunki zatrudnienia albo pełnienia służby, która uwzględnia posiadane kwalifikacje i przebieg dotychczasowej pracy lub służby, a także dotychczasowe miejsce zamieszkania.

Stosownie do art. 169 ust. 4 tej ustawy propozycja pełnienia służby w Służbie Celno - Skarbowej stanowi decyzję ustalającą warunki pełnienia służby. W terminie 14 dni od dnia przyjęcia propozycji przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Ustęp 6 tego artykułu stanowi, że do postępowań w sprawach, o których mowa w ust. 4, stosuje się przepisy ustawy Kodeks postępowania administracyjnego. W myśl zaś art. 169 ust. 7 - od decyzji wydanej w postępowaniu z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy przysługuje prawo wniesienia skargi do sądu administracyjnego.

Z unormowań tych wynika jednoznacznie, że od każdej propozycji pełnienia służby przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, a następnie skarga do sądu administracyjnego, bez względu na to czy propozycja pełnienia służby przedstawiona została funkcjonariuszowi, czy pracownikowi korpusu służby cywilnej. Przeciwny wywód organu oparty na założeniu, że przedstawiona skarżącemu propozycja pełnienia służby w Służbie Celno-Skarbowej stanowi akt mianowania, stanowi nadinterpretację art. 165 ust. 3 Przepisów wprowadzających KAS, z którego wynika jedynie, że z dniem wejścia w życie ustawy pracownicy zatrudnieni w izbach celnych oraz urzędach kontroli skarbowej oraz funkcjonariusze celni pełniący służbę w izbach celnych albo w komórkach urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych stają się z dniem wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1, z zastrzeżeniem art. 170, odpowiednio pracownikami zatrudnionymi w jednostkach organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej albo funkcjonariuszami Służby Celno-Skarbowej, pełniącymi służbę w jednostkach KAS i zachowują ciągłość pracy i służby. W sprawach wynikających ze stosunku pracy i stosunku służbowego stosuje się przepisy dotychczasowe. Stosownie zaś do art. 171 ust. 1 pkt 1 Przepisów wprowadzających KAS w przypadku przyjęcia propozycji pełnienia służby, z dniem określonym w propozycji, dotychczasowy stosunek pracy przekształca się w stosunek służby na podstawie mianowania do służby przygotowawczej albo służby stałej. Uwzględnić należy, że Przepisy wprowadzające KAS stanowią lex specialis względem przepisów ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej, a ich stosowanie związane jest ze zmianami reorganizacyjnymi w instytucjach skarbowych i celnych. Dlatego, wbrew przekonaniu organu, w sprawie nie miał zastosowania art. 158 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1947), na podstawie którego dokonuje się mianowania funkcjonariuszy do służby przygotowawczej albo stałej na zasadach ogólnych. Z tych samych względów w omawianym przypadku nie mógł znaleźć zastosowania art. 276 i art. 277 ustawy o KAS, które normują ogólne zasady rozpatrywania sporów o roszczenia funkcjonariuszy ze stosunku służbowego. Natomiast art. 169 ust. 4 Przepisów wprowadzających KAS, w tym konkretnym omawianym przypadku, dopuścił odstępstwo od tych zasad, stanowiąc podstawę prawną do wniesienia przez skarżącego wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Tym samym postępowanie z tego wniosku nie mogło zostać uznane za bezprzedmiotowe i podlegać umorzeniu, na zasadzie art. 105 § 1 k.p.a., jak błędnie rozstrzygnięto w zaskarżonej decyzji. Z tego też powodu Sąd uchylił zaskarżoną decyzję, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c p.p.s.a, wobec poprzestania na formalnym rozstrzygnięciu zamykającym skarżącemu drogę do oceny legalności przedstawionych mu warunków służby, na skutek błędnej wykładni przepisów prawa materialnego.

Powyższe oznacza, że organ rozpatrzy wniosek skarżącego o ponowne rozpoznanie sprawy, dopiero wówczas Sąd będzie mógł odnieść się do merytorycznych aspektów sprawy, jeżeli skarżący wywiedzie skargę.