drukuj    zapisz    Powrót do listy

6309 Inne o symbolu podstawowym 630, Inne, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, Stwierdzono nieważność zaskarżonej decyzji, V SA/Wa 1078/18 - Wyrok WSA w Warszawie z 2018-11-28, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

V SA/Wa 1078/18 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2018-11-28 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2018-06-27
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Beata Blankiewicz-Wóltańska
Marek Krawczak /sprawozdawca/
Michał Sowiński /przewodniczący/
Symbol z opisem
6309 Inne o symbolu podstawowym 630
Hasła tematyczne
Inne
Sygn. powiązane
II GSK 464/19 - Wyrok NSA z 2019-07-11
Skarżony organ
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej
Treść wyniku
Stwierdzono nieważność zaskarżonej decyzji
Powołane przepisy
Dz.U. 2018 poz 1302 art. 145 par. 1 pkt 2, art. 200 w zw. z art. 205 par. 1
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Michał Sowiński, Sędzia WSA - Beata Blankiewicz-Wóltańska, Sędzia WSA - Marek Krawczak (spr.), Protokolant referent stażysta - Jolanta Replin, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 listopada 2018 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia [...] marca 2018 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji, 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz A. K. kwotę 697 zł (słownie: sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Naczelnik Mazowieckiego Urzędu Celno-Skarbowego w W. decyzją z dnia [...] stycznia 2018 r., działając na podstawie przepisów ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów (Dz. U. z 2017 r., poz. 708 ze zm., dalej jako: "ustawa SENT") w zw. z art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), nałożył na A. K. prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Handlowe A. K., ul. [...],[...], karę pieniężną w kwocie 5000 zł.

W uzasadnieniu wskazano, że w dniu [...] listopada 2017r. w miejscowości P. (obwodnica) na drodze krajowej nr 7, funkcjonariusze [...] Urzędu Celno-Skarbowego przeprowadzili kontrolę zespołu pojazdów oznaczonego wyróżnikiem [...]: ciągnika o numerze rejestracyjnym [...], cysterny o numerze rejestracyjnym [...]. Stwierdzono, że pojazdem przewożono 31 996 litrów oleju napędowego z poz. 2710 CN, a więc towaru objętego systemem monitorowania. Poddano weryfikacji dane wprowadzone do rejestru SENT dotyczące zgłoszenia S[...]. W wyniku analizy danych stwierdzono, że w ww. zgłoszeniu dokonano błędnego wpisu numeru rejestracyjnego ciągnika ([...] zamiast [...]) oraz nie uzupełniono pola dotyczącego numeru rejestracyjnego cysterny. Naczelnik [...] Urzędu Celno-Skarbowego w W. na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy SENT nałożył na Stronę karę pieniężną w wysokości 5 000 zł za naruszenie polegające na nieuzupełnieniu przez przewoźnika zgłoszenia [...] o dane, o których mowa w art. 5 ust.4 pkt 3 ww. ustawy SENT. Organ nie znalazł podstaw do odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej.

W decyzji zawarto pouczenie, że służy od niej odwołanie do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. za pośrednictwem organu wydającego decyzję.

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W., wydał w dniu [...] marca 2018 r. decyzję, którą - na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 O.p. oraz art. 5 ust. 4, art. 22 ust. 2, art. 26 ust. 1 i 5 ustawy SENT - utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Skarżąca wniosła skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wnosząc o uchylenie decyzji organów obu instancji. Strona zarzuciła zaskarżonej decyzji naruszenie przepisów postępowania mają istotny wpływ na treść zaskarżonej decyzji tj.:

1. art. 2 pkt 16a ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej w brzmieniu obowiązującym od 27 kwietnia 2017 r. zgodnie z którym do zadań KAS należy ujawnianie i odzyskiwanie mienia zagrożonego przepadkiem w związku z przestępstwami, o których mowa w pkt 13-16 albo art. 33 § 2 ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz.U. z 2017 r. poz. 2226 oraz z 2018 r. poz. 201) i który to przepis na zasadzie ex posterior derogat legi priori (prawo późniejsze zastępuje prawo wcześniejsze) wyparł art. 2 pkt 16a w brzmieniu obowiązującym od 18 kwietnia 2018 r. zgodnie z którym do zadań KAS należy wykonywanie zadań wynikających z ustawy SENT a zatem funkcjonariusze KAS od dnia 27 kwietnia 2018 r. nie są uprawnieni do wykonywania zadań wynikających z ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów, a zatem nakładania kar pieniężnych, a tym samym kara pieniężna nałożona na Skarżącą została nałożona przez organ, który nie posiadał w tym zakresie kompetencji, a zatem z naruszeniem zasady legalizmu.

2. art. 107 § 3 k.p.a. poprzez nienależyte uzasadnienie faktyczne i prawne decyzji.

Jednocześnie Strona wskazała na naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.: art. 22 ust. 2 i ust. 3 oraz art. 26 ust. 3 ustawy SENT poprzez ich niewłaściwą wykładnię, a następnie niezastosowanie polegające na uznaniu, że możliwość odstąpienia od nałożenia kary stanowi pomoc udzielaną przez Państwo, a w niniejszej sprawie nie występuje ważny interes przewoźnika przemawiający a odstąpieniem od nałożenia kary.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W. wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

W myśl art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 2188) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem jej zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi prowadzone jest w oparciu o przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302). Zgodnie z art. 134 § 1 tej ustawy sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skarga podlegała uwzględnieniu, choć nie z powodów w niej wskazanych.

W pierwszej kolejności należało dokonać oceny, czy zaskarżoną decyzję z dnia [...] marca 2018 r. wydał właściwy organ.

Jak stanowi art. 26 ust. 5 ustawy SENT, w zakresie nieuregulowanym w ustawie do kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.).

Zgodnie z art. 221a § 2 O.p., w przypadku wydania w pierwszej instancji przez naczelnika urzędu celno-skarbowego decyzji innej niż decyzja, o której mowa w § 1, odwołanie od tej decyzji służy do dyrektora izby administracji skarbowej właściwego dla kontrolowanego w dniu zakończenia postępowania podatkowego. Stosownie do treści art. 221a § 3 O.p. jeżeli nie można ustalić właściwego dyrektora izby administracji skarbowej zgodnie z § 2, odwołanie służy do dyrektora izby administracji skarbowej właściwego ze względu na siedzibę naczelnika urzędu celno-skarbowego, który wydał decyzję.

Zaznaczenia wymaga, że jeżeli ustawy podatkowe nie stanowią inaczej, właściwość miejscową organów podatkowych ustala się według miejsca zamieszkania albo adresu siedziby podatnika, płatnika, inkasenta lub podmiotu wymienionego w art. 133 § 2 (art.17 § 1 O.p.).

Sąd rozpoznający niniejszą sprawę podziela pogląd, zaprezentowany w prawomocnych wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku - z dnia 25 maja 2018 r. sygn. akt III SA/Gd 52/18 oraz z dnia 5 lipca 2018 r. sygn. akt III SA/Gd 359/18 (publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych), że odwołanie od decyzji naczelnika urzędu celno-skarbowego w sprawie nałożenia kary pieniężnej w trybie przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów służy do dyrektora izby administracji skarbowej właściwego dla kontrolowanego w dniu zakończenia postępowania podatkowego (w tej sprawie - administracyjnego). Ustawodawca w analizowanym przepisie ustanawia bowiem właściwość miejscową przy wnoszeniu odwołania, wskazując na dyrektora izby administracji skarbowej, który co do zasady byłby właściwy nie z uwagi na naczelnika urzędu celno-skarbowego wydającego decyzję, lecz dla kontrolowanego. Odnośnikiem czasowym przy przyjmowaniu właściwości miejscowej w tym przypadku jest dzień zakończenia postępowania podatkowego – a w niniejszej sprawie administracyjnego (por. L. Etel red.; Dowgier Rafał, Pietrasz Piotr, Popławski Mariusz, Stachurski Wojciech, Teszner Krzysztof, Komentarz Ordynacja podatkowa, 2018).

W niniejszej sprawie organem pierwszej instancji, który nałożył karę pieniężną był naczelnik urzędu celno-skarbowego właściwy dla miejsca kontroli przewozu towarów (miejscem kontroli P.), stosownie do treści art. 26 ust. 2 ustawy SENT.

Odwołanie od tej decyzji rozpatrzył Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W.

W ocenie Sądu, zaskarżona decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. obarczona jest wadą, którą sąd ma obowiązek wziąć pod uwagę z urzędu na mocy art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a., który stanowi, że sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 k.p.a. lub w innych przepisach.

Przepis art. 247 § 1 pkt 1 O.p. stanowi, że organ podatkowy stwierdza nieważność decyzji ostatecznej, która została wydana z naruszeniem przepisów o właściwości.

Skarżąca ma siedzibę w Ł., położonym w województwie podlaskim, wobec czego nieprawidłowo w rozpoznawanej sprawie przyjęto, że Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W. jest właściwy do rozpatrzenia odwołania od decyzji Naczelnika [...] Urzędu Celno - Skarbowego w W.

Skoro skarżąca ma siedzibę Łomży, to właściwy do rozpatrzenia odwołania jest Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w B., mimo że - z uwagi na miejsce kontroli przewozu towarów - właściwy do wydania decyzji w pierwszej instancji był Naczelnik [...] Urzędu Celno - Skarbowego w W.

W tej sytuacji, zdaniem Sądu, zaskarżona decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. dotknięta jest wadą nieważności, określoną w art. 247 § 1 pkt 1 O.p., co uzasadniało stwierdzenie jej nieważności na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a. (pkt 1 wyroku).

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 1 p.p.s.a. (pkt 2 wyroku). Z powodu stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji Sąd nie mógł odnieść się do merytorycznych aspektów sprawy.



Powered by SoftProdukt