Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Jolanta Rajewska, Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek (spr.), Sędzia del. WSA Agnieszka Miernik, Protokolant asystent sędziego Krzysztof Tomaszewski, po rozpoznaniu w dniu 3 stycznia 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 czerwca 2012 r. sygn. akt II SAB/Wa 102/12 w sprawie ze skargi [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie na bezczynność Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 9 stycznia 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie; 2. zasądza od Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy na rzecz [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie kwotę 337 (trzysta trzydzieści siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 4 czerwca 2012 r. sygn. akt II SAB/Wa 102/12 oddalił skargę [...] Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie na bezczynność Prezydenta m. st. Warszawy w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 9 stycznia 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej.

Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że pismem z dnia 9 stycznia 2012 r., skierowanym do Biura Architektury i Planowania Przestrzennego Urzędu m. st. Warszawy, w ramach przepisów o dostępie do informacji publicznej, [...] Sp. z o. o. wniosła o udostępnienie kopii pism, wniosków oraz wszelkiej korespondencji właścicieli lub inwestorów, skierowanych do Biura Architektury i Planowania Przestrzennego m. st. Warszawy – przesłanych przed przyjęciem uchwały o przystąpieniu do sporządzania Projektu Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego obszaru Wiktoryn lub po jej przyjęciu, zaznaczając jednocześnie, że nie chodzi jej o wnioski lub uwagi, o których mowa odpowiednio w art. 17 pkt 1 i pkt 11 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Spółka wskazała też, że ewentualnie wnosi o potwierdzenie, że takich wystąpień nie było lub miały tylko formę ustną. Podała też, że wnosi o udostępnienie ww. dokumentów w jak najszybszym terminie drogą mailową, podając stosowny adres mailowy i kontakt telefoniczny.

Pismem z dnia 27 stycznia 2012 r., organ poinformował wnioskodawcę, że zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) wnioski, pisma i korespondencja właścicieli lub inwestorów nie mają charakteru informacji publicznej. Dokumenty pochodzące od osób prywatnych, choćby były związane z postępowaniem określonym w ustawie, nie posiadają charakteru pism urzędowych i nie mogą być udostępnione.

W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie [...] Sp. z o. o. zarzuciła Prezydentowi m. st. Warszawy bezczynność polegającą na naruszeniu art. 13 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez nieudzielenie informacji publicznej we wskazanym terminie. Zarzuciła również naruszenie art. 1 ust. 1, art. 2 ust. 1 oraz art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez arbitralne przyjęcie, iż zbiór dokumentów chociażby pochodzących od osób prywatnych, w zakresie, w jakim są one inspiracją do działań organów administracji, nie jest informacją publiczną. Spółka wniosła o zobowiązanie organu do udostępnienia informacji publicznej objętej wnioskiem z dnia 9 stycznia 2012 r. i o zasądzenie od Prezydenta m. st. Warszawy na jej rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi skarżąca odniosła się w pierwszej kolejności do braku konieczności poprzedzania skargi w zakresie informacji publicznej środkami zaskarżenia, a następnie, wskazując na art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej i podając przykłady z orzecznictwa sądów administracyjnych, uznała, że organ udzielając w sprawie zdawkowej informacji o arbitralnym charakterze nie odniósł się do istoty sprawy, naruszając w ten sposób nie tylko konstytucyjnie zagwarantowany dostęp do informacji publicznej, ale również zasadę prawdy obiektywnej. Skarżąca podkreśliła, że nie wnosiła o udostępnienie pism osób prywatnych dotyczących spraw prywatnych, a o udostępnienie pism i wniosków, wytworzonych przez osoby spoza sfery organu, jednakże dotyczących istotnej sfery zadań publicznych realizowanych przez Prezydenta m. st. Warszawy i bezpośrednio się do tych zadań odnoszących.

W odpowiedzi z dnia 12 marca 2012 r. organ wniósł o jej oddalenie i powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych, podtrzymał dotychczasowe stanowisko, że wnioskowane informacje nie mają charakteru informacji publicznej.

Pismem z dnia 28 maja 2012 r., będącym repliką skarżącej na odpowiedź organu na skargę, [...] Sp. z o. o. wskazała, że nie chodzi jej o wnioski lub uwagi, o których mowa odpowiednio w art. 17 pkt 1 i 11 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Skarżąca zarzuciła, że organ ani w piśmie z dnia 27 stycznia 2012 r., ani w odpowiedzi na skargę nie zawarł informacji, czy wnioskowane przez nią we wniosku pisma były kierowane do organu czy też nie. Skarżąca wskazała również, że informacje, o które wnosiła obejmują swoim zakresem "inspirowanie" prac planistycznych. Podała też, że zrodziły się przypuszczenia, iż tego rodzaju inspiracje miały miejsce w ramach prac nad projektem planu, a to oznacza, że dotyczyły istotnej sfery zadań publicznych realizowanych przez Prezydenta m. st. Warszawy.

Sąd I instancji uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności Sąd I instancji podniósł, że ustawa o dostępie do informacji publicznej służy realizacji konstytucyjnego prawa dostępu do wiedzy na temat funkcjonowania organów władzy publicznej (art. 61 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej). Używając w art. 2 ust. 1 pojęcia "każdemu", ustawodawca precyzuje zastrzeżone w Konstytucji obywatelskie uprawnienie, wskazując, że każdy może z niego skorzystać na określonych w tej ustawie zasadach. Przy czym owo "każdy" należy rozumieć jako każdy człowiek (osoba fizyczna) lub podmiot prawa prywatnego. Ustawa ta reguluje zasady i tryb dostępu do informacji, mających walor informacji publicznych, wskazuje w jakich przypadkach dostęp do informacji publicznej podlega ograniczeniu oraz kiedy żądane przez wnioskodawcę informacje nie mogą zostać udostępnione. Oczywiście ustawa znajduje zastosowanie jedynie w sytuacjach, gdy spełniony jest jej zakres podmiotowy i przedmiotowy.

Sąd podał, iż jakkolwiek w niniejszej sprawie spełniony jest zakres podmiotowy stosowania ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż Prezydent m. st. Warszawy na gruncie tej regulacji jest podmiotem zobowiązanym do udzielania informacji publicznej, będącej w jego posiadaniu (art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy), to jednak – wbrew twierdzeniom strony skarżącej, przyznanym przez organ – nie został spełniony zakres przedmiotowy stosowania ustawy.

W ocenie Sądu, żądane przez skarżącą kopie pism, wniosków oraz wszelkiej korespondencji właścicieli lub inwestorów skierowanych do Biura Architektury i Planowania Przestrzennego m. st. Warszawy, przesłanych przed przyjęciem uchwały o przystąpieniu do sporządzenia Projektu Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego obszaru Wiktoryn lub po jego opracowaniu, w odniesieniu do nieruchomości objętych ww. projektem, w zakresie inspirowania prac planistycznych dotyczących tego obszaru nie stanowi informacji publicznej.

Pojęcie informacji publicznej ustawodawca określił w art. 1 ust. 1 i art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej. W ich świetle informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 ustawy. Uwzględniając wszystkie te aspekty, można zatem przyjąć, że informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do:

1. uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego;

2. wglądu do dokumentów urzędowych;

3. dostępu do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów.

Prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienie do niezwłocznego uzyskania informacji publicznej zawierającej aktualną wiedzę o sprawach publicznych (ust. 2).

Informacją publiczną jest treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej, a które na podstawie tej ustawy zostały zobowiązane do udostępniania informacji, które mają walor informacji publicznej, przy czym należy tu odróżnić dokumenty urzędowe od dokumentów prywatnych. Przymiot informacji publicznej posiadają wszelkiego rodzaju dokumenty urzędowe organu (będące dowodem tego, co w nich urzędowo stwierdzono, zaświadczono bądź podano), wytworzone w ramach realizacji powierzonych mu zadań, a więc dokumenty powstałe w związku z prowadzeniem konkretnych spraw.

Natomiast nie stanowią informacji publicznej wszelkiego rodzaju dokumenty prywatne, które podmiot prywatny kieruje do organu administracji publicznej. Nie jest przy tym istotne, jakiego rodzaju postępowanie wszczyna dokument prywatny, bądź też, jakiej czynności organu oczekuje podmiot, składając dokument prywatny. Dokumenty prywatne, jako takie, nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Pogląd taki wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 maja 2006 r. o sygn. akt II OSK 812/05 (publ. LEX nr 236465), czy też w wyroku z dnia 14 września 2010 r. o sygn. akt I OSK 1035/10, czy też I OSK 385/10 z dnia 22 czerwca 2010 r.

Sąd I instancji dodał, iż dokument prywatny, w tym również korespondencja kierowana do organu wszczynająca postępowanie w sprawie przed organem administracji publicznej, współtworzy wespół z innymi dokumentami całość akt prowadzonej przed nim sprawy. Jednak fakt, że dokument prywatny trafia do organu i służy realizacji powierzonych prawem zadań organu bądź poinformowania organu o danej sytuacji, która może dotyczyć jego działalności, nie oznacza, że przez to nabiera on cech dokumentu urzędowego. Dokument skierowany do organu administracji publicznej przez podmiot prywatny nigdy nie stanie się dokumentem urzędowym tylko dlatego, że został doń zaadresowany i znajduje się w jego posiadaniu. Nie nabierze zatem cech dokumentu urzędowego, w rozumieniu przedmiotowej ustawy.

Art. 6 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej stanowi, że dokumentem urzędowym jest treść oświadczenia woli lub wiedzy, utrwalona i podpisana w dowolnej formie przez funkcjonariusza publicznego, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 ze zm.), w ramach jego kompetencji, skierowana do innego podmiotu lub złożona do akt sprawy.

Stosownie do treści art. 245 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.), dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie i tym różni się od dokumentu urzędowego, że nie jest sporządzony przez organ władzy publicznej i inny organ państwowy (nie pochodzi od organu władzy publicznej lub innego organu państwowego) w zakresie ich działania; dokument prywatny niczego w sposób urzędowy nie zaświadcza (art. 244 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego).

Ustawa o dostępie do informacji publicznej nie może być i nie jest środkiem do wykorzystywania jej w celu występowania z wnioskiem o udzielenie każdej informacji. Oznacza to, że zakres przedmiotowy ustawy wytycza i obejmuje dostęp tylko do informacji publicznej, a nie publiczny dostęp do wszelkich informacji.

Zdaniem Sądu I instancji, skoro zatem wnioskowana przez skarżącą informacja nie podlega udostępnieniu w trybie i na zasadach określonych w ustawie o dostępie do informacji publicznej, gdyż nie posiada przymiotu informacji publicznej, to w sprawie niniejszej nie mogło dojść ani do jego udostępnienia, a więc do dokonania czynności materialno – technicznej, ani też do odmowy udostępnienia, czyli wydania decyzji administracyjnej. W sytuacji, gdy żądana informacja nie ma waloru informacji publicznej, organ, do którego skierowano wniosek, winien jedynie pisemnie poinformować wnioskodawcę, że sprawa nie dotyczy informacji publicznej, co w sprawie niniejszej organ prawidłowo uczynił.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła [...] Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie, zaskarżając go w całości zarzuciła mu naruszenie prawa materialnego tj. art. 1 ust. 1 oraz art. 6 Ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej oraz art. 61 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez błędną wykładnię pojęcia informacji publicznej prowadzącą do przyjęcia, że pisma, wnioski oraz wszelka korespondencja właścicieli lub inwestorów skierowana do Prezydenta m.st. Warszawy, Biura Architektury i Planowania Przestrzennego m.st. Warszawy, w zakresie inspirowania prac nad miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego nie stanową informacji publicznej podlegającej udostępnieniu, podczas gdy powyższa korespondencja, mimo, iż nie stanowi dokumentów urzędowych, jest nośnikiem informacji publicznej w zakresie w jakim wpływa na realizację zadań i sposób działania organu władzy publicznej, stanowienie aktu normatywnego oraz gospodarowanie majątkiem publicznym, co powoduje, iż stanowi informację publiczną, w rozumieniu Ustawy a tym bardziej w rozumieniu art. 61 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

W konkluzji skargi kasacyjnej wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku i rozpoznanie skargi, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono m. in., że w niniejszej sprawie jak wskazywała Spółka wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej objęte były pisma, wnioski i wszelka korespondencja w zakresie inspirowania prac nad projektem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Korespondencja taka niewątpliwie dotyczy wykonywania zadań publicznych przez organy władzy publicznej i ich działania, bezpośrednio odnosi się do aktu normatywnego, a ponadto wiąże się z wydatkowaniem majątku publicznego na samo opracowanie planu, a następnie na pokrycie jego skutków finansowych. Tym samym pisma inspirujące prace nad projektem planu i jego kształtem dotyczą istotnej sfery życia publicznego kształtującej prawa i obowiązki obywatela a obywatelowi przysługuje prawo do kontrolowania poczynań organów w tym zakresie oraz w zakresie gospodarowania mieniem publicznym.

Dodano, iż Spółka od początku wnosiła ewentualnie o potwierdzenie, że takich wystąpień nie było lub miały tylko formę ustną. Do powyższego nie odniósł się ani organ ani WSA, wobec czego należy uznać, iż takie dokumenty znajdują się w posiadaniu organu i prowadzona była tego typu korespondencja niestanowiąca formalnych wniosków do planu składanych w trybie art. 17 pkt. 1 i pkt. 11 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Skoro organ prowadzący prace nad miejscowym planem zgromadził tego typu korespondencję inspirującą sposób działania organu, wykonywania jego ustawowych zadań i wywierającą wpływ na kształt projektu aktu normatywnego, to brak jest podstaw do odmawiania obywatelom udostępnienia tego typu dokumentów.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna zasługiwała na uwzględnienie, ponieważ podniesiony w niej zarzut dokonania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie błędnej wykładni art. 1 ust. 1 i art. 6 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej ( Dz. U. nr. 112, poz. 1196 ze zm. ), określanej dalej jako u d i p, jest trafny.

W ocenie Sądu I instancji pisma, wnioski i inna korespondencja właścicieli i inwestorów skierowana do Biura Architektury i Planowania Przestrzennego m.st.. Warszawy przed przyjęciem uchwały o przystąpieniu do sporządzania projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru Wiktoryn nie stanowi informacji publicznej, albowiem nie jest dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Definicję "informacji publicznej’ zawiera art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej /Dz. U. Nr 112, poz.1198 ze zm./.

Zgodnie z tym przepisem, każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie. Prawo do informacji publicznej przysługuje każdemu, z zastrzeżeniem art. 5 ustawy, a od osoby wykonującej to prawo nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego /art.2 ustawy/.

Na gruncie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm./, zwanej dalej P.p.s.a., udzielnie informacji publicznej jest czynnością materialno -techniczną w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. /inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa/. Natomiast brak realizacji prawa do informacji publicznej, a więc milczenie organu, stanowi przypadek bezczynności, o jakiej mowa w art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a. Podkreślić jednak należy, że pomimo złożenia wniosku i braku realizacji prawa do informacji publicznej, z bezczynnością będziemy mieli do czynienia jedynie w sytuacji, gdy wniosek dotyczy "informacji publicznej" w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy przypomnieć, że przepis art. 6 u d i p. wprowadza przykładowy katalog informacji i dokumentów stanowiących informację publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.i.p. Jego podstawową funkcją jest wskazanie najbardziej typowych kategorii informacji publicznych. Użyte w art. 6 ust. 1 ustawy pojęcie " w szczególności " przesądza o otwartym, niepełnym charakterem zawartego w nim wyszczególnienia. Niedopuszczalne jest więc przyjęcie, że informacja która nie została wymieniona w art. 6 ust. 1 ustawy, nie jest informacja publiczną, o ile oczywiście dotyczy wykonywania zadań publicznych przez organy władzy publicznej, a więc sfery życia publicznego kształtującej prawa i obowiązki obywateli. O zakwalifikowaniu określonej informacji jako podlegającej udostępnieniu w rozumieniu ustawy decyduje kryterium rzeczowe tj. treść i charakter informacji, a nie forma jaką ona przybiera.

W tym kontekście nie może budzić wątpliwości, że wszelka korespondencja właścicieli i inwestorów mająca na celu inspirować prace nad projektem planu zagospodarowania przestrzennego posiada walor informacji publicznej, gdyż dotyczy zadań publicznych realizowanych przez organy władzy publicznej. Jest to informacja odnoszona do władz publicznych w zakresie wykonywanych przez nie zadań związanych z tworzeniem aktów normatywnych i gospodarowania mieniem publicznym.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt. 1 b ustawy udostępnieniu podlega informacja publiczna o projektowaniu aktów normatywnych. Plan zagospodarowania przestrzennego w systemie źródeł prawa stanowi akt prawa miejscowego. Pisma, wnioski i inna korespondencja właścicieli i inwestorów dotycząca projektu planu zagospodarowania przestrzennego, mająca wpłynąć na jego kształt, jest informacją publiczną w rozumieniu w/wym przepisu. Ponieważ dotyczy też gospodarowania mieniem publicznym stanowi również informację publiczną w rozumieniu art. 6 ust. 5 ustawy .

W wyroku z dnia 29 lutego 2012r. I OSK 2215/11 Lex nr. 1122883 Naczelny Sad Administracyjny wyraził pogląd, zgodnie z którym o zakwalifikowaniu określonej informacji jako podlegającej udostępnieniu w rozumieniu powołanej ustawy decyduje kryterium rzeczowe, tj. treść i charakter informacji. Informacja publiczna obejmuje bowiem swoim znaczeniem szerszy zakres pojęciowy niż dokumenty urzędowe i nie można zawężać i utożsamiać dostępu do informacji publicznej z dostępem do dokumentów. Informacją publiczną są nie tylko dokumenty bezpośrednio zredagowane i wytworzone przez organy administracji publicznej, ale także te dokumenty, których organ używa do zrealizowania powierzonych mu prawem zadań.

Podkreślić należy, iż pojęcie dokumentu urzędowego różni się od dokumentu zawierającego informację publiczną. Istotne znaczenie ma zatem nie to, czy dokument został sporządzony przez funkcjonariusza publicznego w znaczeniu przepisów kodeksu karnego, lecz przede wszystkim to czy zawiera on informację publiczną.

Wbrew ocenie zaprezentowanej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku w rozpoznawanej sprawie wniosek Spółki dotyczył informacji publicznej podlegającej udostępnieniu w trybie ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej. W tym tez kontekście Sąd I instancji winien wypowiedzieć się w kwestii zasadności skargi na bezczynność Prezydenta miasta st. Warszawy wniesionej przez Spólkę z o.o [...] w Warszawie.

Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art.185 § 1 Ppsa oraz art. 203 pkt. 1 Ppsa w zw. z § 14 ust. 2 pkt. 2 lit. a rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( Dz. U. Nr. 163, poz. 1349 ze zm. ) orzekł jak w sentencji