Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 10 marca 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Hanna Raszkowska Sędziowie sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2016 roku sprawy ze skargi B. P. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. przyznaje od Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie na rzecz radcy prawnej M. Sz. kwotę 240 złotych (słownie dwieście czterdzieści) powiększoną o należny podatek VAT, tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną skarżącej z urzędu.

Decyzją z dnia 22 lipca 2015r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w L. W. nakazał Wspólnocie Mieszkaniowej przy ul. [...] w O. przywrócenie możliwości podłączenia trzonu kuchennego do przewodu dymowego w celu umożliwienia prawidłowego podłączenia kuchni węglowej w mieszkaniu nr [...] przy ulicy [...] należącym do B. P. w terminie do 15 września 2015r. W uzasadnieniu podano, że trzon kominowy, do którego włączone jest m.in. urządzenie grzewcze – kominowe lokalu nr [...] został poddany w latach 2003/2004 modernizacji w oparciu o przedłożone ekspertyzy: kominiarską i techniczną. Na skutek tej modernizacji doszło do zablokowania przewodu, do którego dotychczas podłączona była kuchnia westfalka, a obecnie brak wolnych przewodów w trzonie kominowym nie pozwala na podłączenie kuchni węglowej. Zatem na skutek działań modernizacyjnych mieszkanie nr [...] utraciło dodatkowy przewód, w konsekwencji czego brak jest możliwości korzystania z kuchni węglowej. Dodatkowo wskazano, że z przeprowadzonej kontroli stanu technicznego budynku przy ulicy [...] wynika, że w lokalu nr [...] stwierdzono zamontowanie kratki wentylacyjnej w przedpokoju, zamontowanie w pokoju pieca kaflowego podłączonego do przewodu dymowego, westfalkę znajdującą się w kuchni nie podłączoną do żadnego przewodu kominowego. Wskazano, że w/g oświadczeń B. P. stan ten trwa od 2004r., kiedy to została pozbawiona dodatkowego źródła ciepła i korzystania z kuchni. Z poczynionych ustaleń wynika, że westfalka była podłączona do trzonu kominowego także i przed remontem oraz funkcjonowała prawidłowo, a okoliczność ta była znana administratorowi, gdyż dokonywano okresowych przeglądów przewodów kominowych i dlatego niezrozumiałe jest nieuwzględnienie przy modernizacji komina faktu korzystania przez użytkowników mieszkania nr [...] z kuchni węglowej, skoro kuchnia ta znajdowała się w tym lokalu i była użytkowana od lat. W ocenie organu modernizacja komina przeprowadzona w 2004 w sposób nieuzasadniony doprowadziła do uniemożliwienia korzystania z kuchni węglowej w mieszkaniu nr [...] w sytuacji, gdy brak jest dowodów na to, aby użytkownicy lokalu nr [...] na trwałe zrezygnowali z korzystania z kuchni węglowej przed modernizacją komina. W ocenie organu ingerencja w części wspólne obiektu budowlanego poprzez przeprowadzenie modernizacji spowodowała, że użytkowanie kuchni węglowej nie może być dokonane bez zagrożenia dla życia i zdrowia mieszkańców lokalu mieszkalnego nr [...]. Powołując się na art. 66 ust. 1 pkt 1 i 3 Prawa budowlanego organ uznał, że brak możliwości użytkowania kuchni węglowej wynika z nieodpowiedniego stanu technicznego trzonu kominowego, który nie przewiduje bezpiecznej możliwości jej podłączenia, a w przypadku przyłączenia tego urządzenia może zagrażać życiu lub zdrowiu ludzi. Powołując się na art. 61 Prawa budowlanego wskazano, że w przypadku funkcjonowania wspólnoty mieszkaniowej, podmiotami zobowiązanymi są właściciele poszczególnych lokali stanowiących odrębną własność lokali, a w przypadku elementów wspólnych – wspólnota mieszkaniowa. Z uwagi na konieczność ingerencji w części wspólne zasadne było wydanie decyzji na Wspólnotę Mieszkaniową. Podano, że brak jest podstaw do wydawania decyzji w przedmiocie odłączenia kuchni węglowej od przewodu kominowego, albowiem kuchnia ta jest odłączona i nie jest użytkowana. Organ wyjaśnił, że uznał za wiarygodne twierdzenia B. P. Wskazał przy tym, że wnioski zawarte w ekspertyzach technicznych są spójne, logiczne i nie można im odmówić wiarygodności, jednakże nie uwzględniają okoliczności wcześniejszego funkcjonowania kuchni węglowej w mieszkaniu B. P., a odnoszą się do obecnego stanu faktycznego, który uniemożliwia podłączenie kuchni z powodu braku wolnego przewodu dymowego.

Od powyższej decyzji odwołała się Wspólnota Mieszkaniowa Nieruchomości przy ul. [...] w O. Zarzucono, że organ w sposób uproszczony odniósł się do faktu zmiany funkcji pomieszczeń lokalu mieszkalnego nr [...], która wymagała wprowadzenia niezbędnej modernizacji urządzeń grzewczo-kominowych w mieszkaniu tj. rozwiązania problemu wentylacji w nowo powstałym pomieszczeniu kuchennym oraz podłączenia do trzonu kominowego kuchni węglowej. Na podłączenie trzonu kuchennego najemca powinien był uzyskać pozytywną ekspertyzę kominiarską, a także oficjalną zgodę ówczesnego administratora na zmianę pomieszczeń w zajmowanym mieszkaniu oraz pozwolenie na zmianę podłączenia kuchni węglowej, na co administrator - ADM w O. nigdy zgody nie wydał. Zatem zmiana funkcji pomieszczeń przez użytkowników lokalu nr [...] była samowolna, co zdaniem odwołującej się ma istotne znaczenie przy opiniowaniu oraz wydawaniu decyzji w sprawie nieprawidłowości w funkcjonowaniu urządzeń grzewczo-kominowych w lokalu. Wskazano, że w latach 2002-2007 użytkownicy lokalu nr [...] skarżyli się na złe funkcjonowanie urządzeń grzewczo-kominowych, jednak nie informowali o lokalizacji i funkcjonowaniu kuchni węglowej, co zdaniem wspólnoty świadczy to o tym, że westfalka została zdemontowana i wyłączona z eksploatacji i co potwierdzają przytoczone w odwołaniu opinie i ekspertyzy z tej sprawie, które nie uwzględniają w inwentaryzacji urządzeń grzewczo-kominowych kuchni węglowej w lokalu nr [...], a także pracownicy techniczno-administracyjni ADM później ZGKiM w O. Podano, że westfalka podłączona była do trzonu kominowego do roku 1982 to jest do czasu samowolnej i nieuzasadnionej zmiany pomieszczenia w lokalu przez użytkowników. Dodatkowo odwołujący się podał, że wszystkie zalecenia i obowiązki wynikające z opracowanych kosztownych opinii i ekspertyz były realizowane przez administratora i zarządcę w sposób właściwy i odpowiedzialny, ze strony użytkowników lokalu nr [...] brak było współpracy i dobrej woli w rozwiązywaniu problemów, co nie pozwoliło do chwili obecnej na przeniesienie kratki wentylacyjnej z przedpokoju do kuchni oraz wykonanie dodatkowego otworu wentylacyjnego w pomieszczeniu kuchni i pokoju w celu poprawy funkcjonowania wentylacji grawitacyjnej w mieszkaniu. Podniesiono, że opinie wydawane po 2004r. wskazują na brak możliwości podłączenia westfalki do lokalu nr [...] z uwagi na ograniczoną ilość przewodów dymowych, a nie z powodu złego stanu technicznego komina. Zarzucono, że użytkownik lokalu nr [...] świadomie dokonał samowoli budowlanej podłączając wesfalkę do zablokowanego przewodu kominowego, tym samym doprowadził do zagrożenia, wymuszając na organach nadzoru budowlanego podjęcie korzystnych dla siebie decyzji. Wskazano także, że ostatnia inwestycja w nieruchomości związana z wykonaniem przyłącza energetycznego instalacji c.o. i c.w.u. w budynku daje alternatywę mieszkańcom na zmianę sposobu ogrzewania swoich mieszkań i likwidację starych urządzeń grzewczych w mieszkaniach.

Decyzją z dnia 17 września 2015r. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji. W uzasadnieniu powołano się na art. 66 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego i wskazano, że organ pierwszej instancji powinien wykazać, w jaki sposób ustalony stan techniczny obiektu narusza normę prawa, czyli którym wymaganiom, wynikającym z obowiązujących przepisów, nie odpowiada stan techniczny obiektu budowalnego oraz w przypadku gdy obiekt budowlany będzie w nieodpowiednim stanie technicznym lub jego stan będzie niezgodny z obowiązującymi w tym zakresie przepisami – wskazać, w jaki sposób stwierdzone nieprawidłowości mają zostać usunięte. Zatem nakładanie określonych obowiązków musi wynikać ze ściśle określonej normy prawnej, w której ustalony stan techniczny obiektu narusza wymagania wynikające z obowiązujących przepisów. Tylko w takim przypadku organ nadzoru budowlanego może nałożyć obowiązek usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości, co zdaniem organu potwierdza orzecznictwo sadów administracyjnych. Dodatkowo wskazano, że na podstawie art. 66 Prawa budowlanego organ powinien jednoznacznie sprecyzować jakie nieprawidłowości występują oraz któremu z dóbr wymienionych w art. 66 zagrażają i dlaczego, a realizacji tego wymogu nie stanowi nałożenie na adresata decyzji obowiązku polegającego na przywróceniu możliwości podłączenia trzonu kuchennego do przewodu dymowego w celu umożliwienia prawidłowego podłączenia kuchni węglowej w sytuacji, gdy z ekspertyzy technicznej wynika, że komin działa prawidłowo. Ponadto wskazano, że usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości w trybie art. 66 ust. 1 Prawa budowlanego może dotyczyć nieprawidłowości, które powstały podczas użytkowania obiektu budowlanego, a więc związanych zazwyczaj z niewłaściwym jego użytkowaniem, doprowadzeniem do znacznego zużycia technicznego poprzez brak remontów, konserwacji, brak kontroli właściciela lub zarządcy. W przedmiotowej sprawie nie wynika, że zaistniała sytuacja jest skutkiem zaniechania wykonania obowiązków określonych w art. 61 Prawa budowlanego, gdyż Wspólnota w latach 2003/2004 wykonała modernizację spornego komina, a w kolejnych latach podejmowała również inne prace remontowe. Zatem zaistniała sytuacja powstała prawdopodobnie w wyniku przeprowadzonej modernizacji komina, podczas której zablokowano przewód, do którego dotychczas podłączona była kuchnia westfalka. Zdaniem organu do nieprawidłowości wynikających z wykonania robót budowlanych wskazany jest tryb z art. 51 ust. 1 pkt 1 lub 2 Prawa budowlanego. Wskazano, że pojęcie modernizacja mieści się w zakresie remontu, przebudowy albo rozbudowy. Podniesiono przy tym, że budynek od początku istnienia przystosowany był do pieców kaflowych i kuchni węglowych, a z akt sprawy wynika, że w obiekcie wykonano roboty budowlane polegające na wykonaniu nowej instalacji centralnego ogrzewania. W związku z tym wskazano na konieczność ustalenia charakteru wykonanych robót budowlanych.

Skargę na powyższą decyzję wniosła B. P., podnosząc że zaskarżona decyzja jest dla niej krzywdząca i niesprawiedliwa. W obszernym uzasadnieniu wskazała, że została pozbawiona kuchni od czasu naprawy komina przeprowadzonej 2004r. i opisała fakty z tym związane. Podniosła, że nie jest prawdą, że zmiana funkcji pomieszczeń jest przyczyną zagrzybienia ścian i wilgoci w jej mieszkaniu, gdyż jest to spowodowane niedogrzaniem mieszkania i brakiem drugiego źródła ciepła w kuchni. Dodatkowo wskazała na brak cyrkulacji powietrza oraz wentylację, która działa odwrotnie podczas paleniu w piecu. Zaznaczyła, że budynek od początku istnienia był przystosowany do pieców kaflowych i kuchni węglowej i przez 21 lat wentylacja spełniała swoje wymogi, do czasu remontu komina. Wyjaśniła, że wentylacja nadal znajduje się w tym samym kanale komina co przed remontem. Podała, że podczas przeprowadzonej w 2004r. wizji lokalnej przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowalnego z L. W. nie zostały postawione jej zarzuty co do pomieszczeń kuchni od strony ulicy. Zarzuciła ponadto, że do dnia dzisiejszego nie otrzymała do wglądu od Wspólnoty Mieszkaniowej oraz od organu opinii stanu technicznego komina jej pionu. Wniosła o przywrócenie przez wspólnotę mieszkaniową doprowadzenia komina do stanu sprzed dokonania remontu.

W odpowiedzi na skargę Warmińsko-Mazurski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w O. wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji. Podniesiono, że B. P. nie posiada przymiotu strony w prowadzonym postępowaniu, bowiem zgodnie z rozdziałem 6 Prawa budowlanego stroną jest właściciel lub zarządca obiektu budowlanego, a w przedmiotowej sprawie jest nią Wspólnota Mieszkaniowa przy ulicy [...] w O.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

Podnieść należy, iż w myśl art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2014r., poz. 1647) sądy administracyjne sprawują kontrolę wykonywania administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Rozpoznając zatem skargę na decyzję Sąd dokonuje jedynie oceny, czy przy jej wydaniu nie zostały naruszone przepisy prawa materialnego bądź też procesowego, nie będąc przy tym związany zarzutami i wnioskami skargi oraz podstawą prawną – art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. t.j. z 2012r. poz. 270 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.).

Skarga wniesiona w niniejszej sprawie jest zasadna.

Na wstępie należy podnieść, że niesłusznie wywodzi organ, że skarżąca nie ma legitymacji do wystąpienia ze skargą w niniejszej sprawie, gdyż stroną postępowania prowadzonego w oparciu o rozdział 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2013r. poz. 1409 ze zm.) jest wspólnota mieszkaniowa. Podnieść bowiem należy, że każdy właściciel lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość, może mieć swój własny interes prawny, podlegający ochronie w oparciu o przepisy prawa cywilnego, jak i na podstawie materialnoprawnych regulacji z zakresu prawa administracyjnego. Jeśli zatem członek wspólnoty wykaże swój indywidualny, własny interes prawny, to istnieje podstawa, aby mógł wystąpić jako strona zainteresowana w postępowaniu administracyjnym w sprawie, w której może wystąpić także Wspólnota (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 grudnia 1999 r. sygn. akt IV SA 1996/97, LEX nr 48720, także między innymi w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 grudnia 2007 r. sygn. II OSK 1648/08, z dnia 23 stycznia 2008 r. sygn. akt II OSK 1912/06, z dnia 18.09.2009 r. sygn. akt II OSK 1417/08, z dnia 24 lutego 2009 r. sygn. akt II OSK 233/08 oraz z dnia 3 czerwca 2009r. sygn. akt. II OSK 905/08). Skarżąca będąca członkiem Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. [...] w O. podnosiła kwestie związane z nieprawidłowością podłączeń urządzeń grzewczych i wentylacji przewodów w budynku Wspólnoty, co skutkowało brakiem możliwości użytkowania kuchni węglowej w jej mieszkaniu i to na skutek jej działań wydana został przedmiotowa decyzja. Zatem skarżąca ma w niniejszej sprawie swój własny, indywidualny interes prawny, chroniony konkretnym przepisem prawa materialnego (art. 140 i następne k.c.). Brak możliwości korzystania z kuchni węglowej w jej mieszkaniu może prowadzić do naruszenia jej prawa do korzystania z nieruchomości, czyli lokalu mieszkalnego stanowiącego jej własność.

Przechodząc do meritum sprawy należy podnieść, że w myśl zasady określonej w art. 7 Kodeksu postępowania administracyjnego organy administracji publicznej podejmują wszelki czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Zatem organ administracji winien mieć na względzie okoliczność, że prowadzone przez niego postępowanie winno mieć na celu załatwienie sprawy. Ponadto w myśl art. 138 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego organ odwoławczy może uchylić zaskarżoną decyzję w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji, gdy decyzja ta została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, a konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy ma istotny wpływ na jej rozstrzygniecie. Zatem decyzja kasatoryjna może być wydana w administracyjnym toku instancji tylko w określonym w tym przepisie przypadku. Organ odwoławczy dokonuje bowiem powtórnego rozpoznania sprawy i w przypadku ustalenia, że stan faktyczny został ustalony prawidłowo lub też w wystarczającym zakresie, a organ dokonał jedynie niewłaściwej jego oceny organ odwoławczy może uchylić decyzję o orzec co do istoty sprawy na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego.

W niniejszej sprawie organ odwoławczy uchylił decyzję organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia wskazując w uzasadnieniu, że organ I instancji nie sprecyzował, jakie nieprawidłowości występują oraz któremu z dóbr wymienionych w art. 66 ust. 1 Prawa budowlanego zagrażają i dlaczego. Wskazano także, art. 66 Prawa budowlanego ma zastosowanie w przypadku nieprawidłowości wynikających z użytkowania obiektu, a nie z wykonania robót budowlanych wykonanych z naruszeniem przepisów, a z akt sprawy wynika, że zaistniała sytuacja wyniknęła z modernizacji komina dokonanego przez Wspólnotę Mieszkaniową, w związku z czym nakazano ustalenie charakteru tych robót budowalnych. Podnieść jednak należy, że w uzasadnieniu decyzji organu I instancji wskazano, że brak możliwości podłączenia użytkowania kuchni węglowej wynika z nieodpowiedniego stanu technicznego trzonu kominowego, który nie przewiduje bezpiecznej możliwości podłączenia, a w przypadku takiego podłączenia tego urządzenia może zagrażać zdrowiu ludzi. Ponadto z akt sprawy wynika, że organ I instancji dwukrotnie zwracał się do Wspólnoty Mieszkaniowej o nadesłanie dokumentacji budowlanej dotyczącej przeprowadzonej modernizacji komina (pisma z dnia 25 listopada 2013r. oraz z dnia 22 stycznia 2014r.). Jednak w odpowiedzi Wspólnota przesłała jedynie ekspertyzę techniczną z lutego 2004r. wskazującą, jakie działanie należy podjąć celem usunięcia nieprawidłowości związanych z funkcjonowaniem komina, nie wyjaśniając jakie konkretnie prace zostały podjęte. Zatem organ I instancji przeprowadził ustalenia co do zakresu przeprowadzanej modernizacji komina.

Zwrócić należy także uwagę na fakt, że wprawdzie rację ma organ odwoławczy, że usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości w trybie art. 66 Prawa budowlanego budynku może dotyczyć jedynie takich nieprawidłowości, które powstały podczas użytkowania obiektu budowlanego, a w konsekwencji nie może być wykorzystywany do usunięcia innych, niż przewidziane w nim nieprawidłowości. Przepis ten nie służy zatem do doprowadzenia obiektu do stanu zgodności z prawem jeśli ta niezgodność wynika z przesłanek wymienionych w art. 50 i 51 Prawa budowlanego. Jak jednak wskazano w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 marca 2012r. (sygn. akt II OSK 2524/10, LEX nr 1424747) art. 66 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego stanowi, że w przypadku stwierdzenia, że obiekt budowlany jest w nieodpowiednim stanie technicznym, właściwy organ nakazuje usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości określając termin wykonania tego obowiązku. Wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że ma on zastosowanie do przypadków szczególnego zaniedbania obowiązków ze strony właściciela lub zarządcy obiektu budowlanego w odniesieniu do jego stanu technicznego. Bez znaczenia przy tym pozostaje okoliczność, czy obiekt ten został zrealizowany w oparciu o pozwolenie na budowę (zgłoszenie) i zgodnie z jego postanowieniami, czy też w warunkach samowoli budowlanej. Może wszak zaistnieć sytuacja gdy w stosunku do tego samego obiektu budowlanego będą toczyły się dwa postępowania w ramach nadzoru budowlanego - jedno w oparciu o przepisy Rozdziału 6 Prawa budowlanego, drugie zaś w oparciu o przepisy Rozdziału 5. Taka sytuacja może zaistnieć gdy powstanie konieczność natychmiastowej ingerencji organów nadzoru budowlanego np. gdy obiekt budowlany zagraża życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia bądź środowiska albo jest użytkowany w sposób zagrażający życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia lub środowisku. Wówczas istnieje zwykle konieczność wręcz natychmiastowej interwencji organów, a oczekiwanie na wynik postępowania legalizacyjnego skutkowałoby wypaczeniem celu postępowania zmierzającego do nałożenia na właściciela obiektu obowiązków zmierzających do poprawy stanu technicznego obiektu. Wprawdzie wyrok ten odnosi się do obiektu zrealizowanego w warunkach samowoli budowlanej, ale tym bardziej można go odnieść do sytuacji, w której zostały przeprowadzone inne roboty budowlane. W niniejszej sprawie zaś mogłoby dojść do takiej sytuacji, w której - pomimo toczącego się od 2011r. postępowania - w ogóle nie byłoby możliwe ani ustalenie zakresu robot wykonanych przy modernizacji komina, ani też jednoznaczne ustalenia przyczyny braku możliwości podłączenia kuchni węglowej do komina, a skarżąca w dalszym ciągu nie mogłaby z kuchni tej korzystać w sposób bezpieczny, mimo że – jak podał sam organ – budynek od początku istnienia był przystosowany do pieców kaflowych i kuchni węglowych. Ponadto podnieść należy, że w decyzji wydawanej na podstawie art. 66 ust. 1 Prawa budowlanego organ administracji nie bada przyczyn, z powodu których obiekt może znajdować się w niewłaściwym stanie technicznym ani kto ponosi za niego odpowiedzialność. Ustalając natomiast nieodpowiedni stan techniczny obiektu organ zobligowany jest do wydania rozstrzygnięcia, nakazującego usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości. Istotą art. 66 ust. 1 Prawo budowlane jest bowiem doprowadzenie obiektu budowlanego lub jego części, czy też znajdujących się w nim urządzeń budowlanych, do stanu gwarantującego bezpieczne użytkowanie

Wskazać także należy, że gdyby nawet przyjąć, że niezależnie od tego czy obowiązki byłyby nakładane w trybie art. 51 Prawa budowlanego, czy tez w trybie art. 66 Prawa budowlanego, to i tak ich adresatem winna być Wspólnota Mieszkaniowa. Nie ulega bowiem wątpliwości, ze to Wspólnota przeprowadziła modernizację komina. Natomiast kwestie dotyczące zachowania we właściwym stanie technicznym substancji obiektu budowlanego reguluje art. 61 Prawa budowlanego, nakładający na właściciela lub jego zarządcę obowiązek użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem i wymaganiami ochrony środowiska oraz utrzymywania go w należytym stanie technicznym i estetycznym. Przy czym za należyty stan techniczny obiektu budowlanego należy uznać stan zapewniający sprawność techniczną obiektu jako całości oraz sprawność techniczną elementów instalacji obiektu i urządzeń, odpowiadający wymaganiom prawa, w tym przepisom techniczno-budowlanym. Zatem adresatem nakazów przewidzianych w art. 66 Prawa budowlanego może być wyłącznie właściciel lub zarządca obiektu budowlanego. Wskazać należy, że kominy i przewody instalacji wentylacyjnej należą do części wspólnej budynku i żaden właściciel wyodrębnionego lokalu mieszkalnego nie ma indywidualnego tytułu prawnego do komina czy kanału kominowego. Sam fakt korzystania z takiego komina czy kanału kominowego przez właściciela wyodrębnionego lokalu nie przesądza przynależności do tego lokalu w znaczeniu prawnym. (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 29 kwietnia 2011r., sygn. akt II SA/Kr 151/11, dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).

W ocenie Sądu wątpliwości może budzić jedynie sposób sformułowania obowiązku nałożonego na Wspólnotę Mieszkaniowa, a mianowicie czy jego zakres nie jest na tyle ogólny, że może być trudny do wyegzekwowania. Jednakże zarówno oceny tak sformułowanego obowiązku, jak i ewentualnej jego konkretyzacji może dokonać organ odwoławczy.

W związku z powyższym organ odwoławczy winien ponownie rozpoznać sprawę w postepowaniu odwoławczym mając na względzie powyższe wskazania Sądu.

W tym stanie rzeczy na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) p.p.s.a. Sąd uchylił zaskarżoną decyzję. O przyznaniu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd orzekł na podstawie art. 250 § 1 p.p.s.a.

.