Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska Asesor WSA Magdalena Dobek-Rak (spr.) Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Pobojewski po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2018 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi Stowarzyszenia z siedzibą w S. G. na decyzję Przedsiębiorstwa Usług Komunalnych Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. G. z dnia 26 marca 2018 r. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Przedsiębiorstwa Usług Komunalnych Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. G. na rzecz skarżącego Stowarzyszenia z siedzibą w S. G. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Stowarzyszenie wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję A. z dnia 26 marca 2018 r. o odmowie udostępnienia informacji publicznej.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Wnioskiem z dnia 23 maja 2017 r. Stowarzyszenie zwróciło się do A. o udostępnienie informacji publicznej w przedmiocie podania składowych wynagrodzenia Prezesa Zarządu A. R. E. za okres od 1 stycznia do 29 kwietnia 2016 r., którego wysokość została ujawniona w oświadczeniu majątkowym R.E. za rok 2016 r., opublikowanym na stronie Biuletynu Informacji Publicznej Urzędu Miasta.

Wyrokiem z dnia 25 października 2017 r., sygn. akt II SA/Gd 535/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił decyzję A. z dnia 27 czerwca 2017 r. oraz poprzedzającą ja decyzję z dnia 13 czerwca 2017 r. o odmowie udostępniania żądanej informacji. W uzasadnieniu wyroku Sąd przesądził, że informacja, której udostępnienia domaga się wnioskodawca, jest informacją publiczną, albowiem co do zasady informacja o wysokości zarobków osoby zatrudnionej przez podmiot publiczny stanowi informację publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tj.: Dz.U. z 2016 r., poz. 1764 ze zm.), zwanej dalej u.d.i.p. Jednocześnie Sąd uznał, że z uzasadnienia decyzji nie wynika zasadność przesłanek, którymi kierowała się Spółka odmawiając udostępnienia informacji, tj. konieczność ograniczenia dostępu ze względu na tajemnicę przedsiębiorstwa. Sąd wskazał, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy Przedsiębiorstwo winno dokonać oceny wniosku o udostępnienie informacji pod kątem wypełnienia kryteriów umożliwiających zaliczenie ich do przesłanek wyłączających jawność. Uznając istnienie tajemnicy przedsiębiorcy wobec żądanych informacji Spółka obowiązana jest wskazać, w jakim zakresie utajnienie to dotyczy zakresu wniosku i z czego konkretnie utajnienie to wynika. Sąd wskazał również na potrzebę rozważenia ograniczenia prawa do informacji ze względu na prywatność osoby fizycznej oraz oceny, czy prezes zarządu jest osobą pełniącą funkcję publiczną i czy może skutecznie powoływać się na ochronę prywatności.

Po ponownym rozpoznaniu wniosku A. decyzją z dnia 26 marca 2018 r., na podstawie art. 3 ust. 1, art. 5 ust. 2 i art. 16 ust. 1 w zw. z art. 17 ust. 1 u.d.i.p., odmówiło udostępnienia żądanej informacji wskazując, iż wniosek dotyczy osoby, która nie pełni już funkcji Prezesa Zarządu Spółki. W związku z tym nie można było potraktować R. E. jako osoby pełniącej funkcję publiczną, co wyłączałoby ograniczenie dostępu do informacji na podstawie art. 5 ust. 2 u.d.i.p. Wobec tego Spółka wystąpiła z zapytaniem, czy R. E. wyraża zgodę na udostępnienie wnioskowanych informacji i w tym zakresie uzyskała odpowiedź negatywną. W związku z tym, mając na uwadze brak zgody osoby, której informacja dotyczy, zdaniem Spółki zaistniała przesłanka negatywna, uniemożliwiająca udostępnienie informacji publicznej określonej we wniosku z dnia 23 maja 2017 r.

W skardze Stowarzyszenie domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji i zasądzenia od Spółki kosztów postępowania, zarzuciło naruszenie art. 61 ust. 3 Konstytucji RP oraz art. 5 ust. 2 u.d.i.p. poprzez uznanie, że wniosek dotyczy informacji publicznej, co do której istnieje konieczność ograniczenia jej udostępnienia ze względu na ochronę prywatności osoby fizycznej.

W uzasadnieniu skarżąca nie zgodziła się ze stanowiskiem wyrażonym w zaskarżonej decyzji, że za wyłączeniem jawności w niniejszej sprawie przemawia okoliczność, iż wysokość wynagrodzenia stanowi chronione dobro osobiste pracownika. Zakwestionowała także argumentację Spółki, że wniosek dotyczy byłego już Prezesa jej Zarządu wskazując, że wnioskowana informacja dotyczy czasu, w którym R. E. pełnił określoną funkcję publiczną w Spółce. Przyjęcie stanowiska, zgodnie z którym o udostępnienie informacji publicznej można wystąpić jedynie w stosunku do osób, które aktualnie pełnią funkcje publiczne, prowadziłoby do ograniczenia pozyskiwania informacji o podmiotach, o których mowa w art. 4 ust. 1 u.d.i.p. Takie założenie, zdaniem skarżącej, stoi zaś w sprzeczności z szerokim rozumieniem prawa dostępu do informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę A. wniosło o jej oddalenie, podtrzymując swoje stanowisko w sprawie. W uzasadnieniu organ podkreślił, że osoba, której wniosek dotyczy nie pełni już w Spółce żadnej funkcji, ani nie jest w niej zatrudniona, w związku z czym jest dla Spółki osobą fizyczną, której dobra osobiste podlegają ochronie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga zasługiwała na uwzględnienie.

Stosownie do przepisu art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tj.: Dz.U. z 2016 r., poz. 2062) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem skarżonej decyzji administracyjnej. Jest więc to kontrola legalności rozstrzygnięcia zapadłego w postępowaniu administracyjnym, z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i procesowym. Oceniając wydaną w sprawie decyzję według powyższych kryteriów, uznać należało, iż powinna ona zostać wyeliminowana z obrotu prawnego jako wadliwa.

Materialnoprawną podstawą kontrolowanego przez Sąd rozstrzygnięcia były przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępnie do informacji publicznej (tj.: Dz.U. z 2016 r., poz. 1764 ze zm.) zwanej dalej u.d.i.p., które konkretyzują konstytucyjnie zagwarantowane prawo do informacji publicznej. Zgodnie z art. 61 ust. 1 Konstytucji RP obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu (ust. 2). Ograniczenie prawa, o którym mowa w ust. 1 i 2, może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa (ust. 3).

W niniejszej sprawie została wydana decyzja odmawiająca udostępnienia informacji ze względu na prywatność osoby fizycznej, która nie wyraziła zgody na udostępnienie informacji jej dotyczącej.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że podmiot obowiązany do udostępnienia informacji publicznej, którego działanie stało się przedmiotem skargi, działał w warunkach związania oceną prawną oraz wytycznymi co do dalszego postępowania sformułowanymi w uzasadnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 25 października 2017 r., II SA/Gd 535/17, w którym przesądzono, że żądana informacja - dotycząca składników wynagrodzenia osoby zatrudnionej przez podmiot publiczny – stanowi informację publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.i.p. Jednocześnie Sąd, uchylając kontrolowaną decyzję A. z dnia 27 czerwca 2017 r. o odmowie udzielenia informacji publicznej ze względu na tajemnicę przedsiębiorstwa, zobowiązał Spółkę, aby w ponownie prowadzonym postępowaniu, oceniła wniosek pod kątem wypełnienia kryteriów umożliwiających zaliczenie ich do przesłanek wyłączających jawność. Ponadto, Sąd zalecił rozważenie ograniczenia prawa do informacji publicznej ze względu na prywatność osoby fizycznej. W tym zakresie Sąd wyraźnie zaznaczył, że konieczna jest ocena, czy prezes zarządu jest osobą pełniącą funkcję publiczną oraz czy może skutecznie powołać się na ochronę prywatności.

Kontrolując zaskarżoną obecnie decyzję Sąd uznał, że ponownie rozpoznając przedmiotowy wniosek organ nie wypełnił powyższych zaleceń, naruszając art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj.: Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. Z uzasadnienia wydanej decyzji wynika bowiem, że organ dokonał wyłącznie oceny wniosku pod kątem przesłanek wyłączających jawność żądanej informacji publicznej, tj. ze względu na ochronę prywatności osoby fizycznej. Natomiast wbrew wytycznym Sądu nie rozważył, czy w niniejszej sprawie ograniczenie to jest aktualne ze względu na osobę, której dotyczą żądane informacje. Spółka błędnie poprzestała wyłącznie na stwierdzeniu, że skoro R.E. nie jest już prezesem zarządu Spółki to nie pełni funkcji publicznej. To natomiast aktualizuje ograniczenie dostępu do informacji publicznej ze względu na ochronę jego prywatności. Wobec tego nie rozważył, czy prezes zarządu spółki komunalnej, co do zasady, jest osobą pełniącą funkcję publiczną. Miało to istotne znaczenie, albowiem okres, którego dotyczył wniosek o udostępnienie informacji, obejmował ten okres, kiedy R.E. był prezesem zarządu Spółki A. Brak analizy w tym zakresie powoduje, że powołanie się na wyłączenie jawności informacji publicznej ze względu na ochronę prywatności osoby fizycznej było wadliwe.

Przepis art. 5 ust. 2 u.d.i.p. stanowi, że prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa. Jak wynika z przytoczonej regulacji ustawodawca przewidział możliwość odmowy udostępnienia informacji publicznej ze względu na prywatność osoby fizycznej, która nie wyraziła zgody na jej udostępnienie. Jednak ta przesłanka negatywna nie znajduje zastosowania w przypadku informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji. Ograniczenie ochrony prywatności ma charakter szczególny i pierwszeństwo przed zasadą ogólną tę ochronę kreującą. W związku z tym, aby zastosować ochronę wynikającą z art. 5 ust. 2 u.d.i.p. należy dokonać analizy wniosku mającą na celu wyjaśnienie, czy wniosek dotyczy osoby fizycznej, czy osoba ta pełni funkcje publiczne oraz czy informacja pozostaje w związku z pełnieniem tych funkcji.

W świetle powyższego, w okolicznościach niniejszej sprawy konieczne więc było przesądzenie, czy rację ma Spółka powołując się na zasadę ochrony prywatności, czy też ochrona ta nie znajduje zastosowania ze względu na regulację szczególną dotyczącą osób pełniących funkcje publiczne.

Nie ulega wątpliwości, że regulacja zawarta w art. 5 u.d.i.p., ograniczająca prawo do udostępnienia informacji publicznej, nakłada na podmioty zobowiązane obowiązki dotyczące sfery chronionej: danych osobowych, prywatności i tajemnicy przedsiębiorstwa. Co do zasady ochrona danych osobowych znajduje podstawę w ustawie z dnia 29 sierpnia 1998 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 922). Z kolei źródłem prawa do prywatności są przepisy Konstytucji RP – art. 47, 49, 50 i 51, a jego realizacja następuje w przepisach kodeksu cywilnego (przepisy art. 23 i 24 k.c. dotyczące ochrony dóbr osobistych). Jednakże prawo do prywatności na podstawie art. 5 ust. 2 u.d.i.p. również stanowi przesłankę ograniczającą prawo do informacji publicznej, z wyjątkiem ściśle w tym przepisie określonym i odnoszącym się do informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach ich powierzenia i wykonania. Informacje o wysokości wynagrodzenia osoby fizycznej, obok takich danych jak imię, nazwisko, wiek, wykonywany zawód, zaliczają się co do zasady do sfery prywatności danej osoby. Wysokość wynagrodzenia stanowi bowiem dobro osobiste pracownika w rozumieniu art. 23 i 24 Kodeksu cywilnego i w związku z tym podlega prawnej ochronie. Jednakże, co należy podkreślić, dostęp do informacji publicznej dotyczącej w niniejszej sprawie wysokości zarobków osoby fizycznej może zostać ograniczony przez organ zobowiązany ze względu na ochronę prywatności jedynie wobec ustalenia, że informacja ta dotyczy osoby, która nie pełniła bądź nie pełni funkcji publicznych.

W związku z tym, że u.d.i.p. nie definiuje pojęcia "osoby pełniącej funkcję publiczną" koniecznym jest posiłkowanie się dorobkiem orzecznictwa sądowoadministracyjnego i konstytucyjnego. Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela te poglądy, które opowiadają się za szerokim rozumieniem wskazanego pojęcia. Za osobę publiczną należy więc uznać każdego, kto pełni funkcję w organach władzy publicznej lub też w strukturach osób prawnych i jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, jeżeli tylko funkcja ta ma związek z dysponowaniem majątkiem państwowym lub samorządowym albo zarządzaniem sprawami związanymi z wykonywaniem swych zadań przez władze publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują lub gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Cechą wyróżniającą takie osoby jest posiadanie określonego zakresu uprawnień pozwalających na kształtowanie treści wykonywanych zadań w sferze publicznej. Chodzi zatem o podmioty, którym przysługuje co najmniej wąski zakres kompetencji w ramach instytucji publicznej. Tym samym "funkcja publiczna" jest postrzegana przez pryzmat oceny społecznej, oddziaływania na sferę publiczną. Takie też stanowisko, opowiadające się za szerokim rozumieniem pojęcia "osoby pełniącej funkcję publiczną" opowiedział się Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 20 marca 2006 r., sygn. akt K 17/05 (publ. OTK 2006, seria A, nr 3, poz. 30). Trybunał stwierdził bowiem, że osobą pełniącą funkcję publiczną jest nie tylko osoba działająca w sferze imperium, ale również osoba, która wywiera wpływ na podejmowanie rozstrzygnięć o charakterze władczym, a więc osoby pełniące takie stanowiska i funkcje, których sprawowanie jest równoznaczne z podejmowaniem działań wpływających bezpośrednio na sytuacje prawną innych osób lub łączy się co najmniej z przygotowywaniem szeroko rozumianych rozstrzygnięć dotyczących innych podmiotów.

Reasumując stwierdzić należy, że użyte w art. 5 ust. 2 u.d.i.p. pojęcie "osoby pełniącej funkcję publiczną" obejmuje każdą osobę, która ma wpływ na kształtowanie spraw publicznych w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.i.p., tj. na sferę publiczną. Taka wykładnia odpowiada intencjom twórców u.d.i.p. oraz najpełniej urzeczywistnia dyrektywę konstytucyjną wynikającą z art. 61 ust. 1 Konstytucji RP, nie uchybiając art. 51 ust. 1 i art. 47 Konstytucji RP, a zatem znajduje dodatkową podstawę w wykładni prokonstytucyjnej.

W związku z tym, w niniejszej sprawie zobowiązana Spółka winna była w pierwszej kolejności zbadać, czy osoba określona we wniosku, w ramach Spółki, w której Gmina Miejska ma wszystkie udziały, realizuje w pewnym zakresie nałożone na tę instytucję zadanie publiczne.

Analizując akta sprawy Sąd stwierdził, że R.E. zatrudniony był w A., której jedynym wspólnikiem jest Gmina Miejska. Przedmiotem działalności Spółki jest w przeważającej części zbieranie odpadów innych niż niebezpieczne, a ponadto m.in. zbieranie, przetwarzanie i unieszkodliwianie odpadów niebezpiecznych, roboty związane z budową dróg i autostrad, działalność usługowa związana z zagospodarowaniem trenów zieleni oraz pogrzeby i działalność pokrewna (informacja z KRS, k. 13 akt sądowych). Spółka realizuje zatem zadania publiczne, bowiem jak wynika z art. 6 i art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj.: Dz.U. z 2018 r., poz. 994 ze zm.) do zadań własnych gminy należą m.in. zadania z zakresu utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, a także zieleni gminnej i zadrzewień.

Z okoliczności sprawy wynika także, że R. E. pełnił w Spółce funkcję prezesa zarządu, w okresie objętym wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej. W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 201 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (tj.: Dz.U. z 2017 r., poz. 1577 ze zm.) zwanej dalej k.s.h., zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę. Prawo członka zarządu do prowadzenia spraw spółki i jej reprezentowania dotyczy wszystkich czynności sądowych i pozasądowych spółki i prawa tego nie można ograniczyć ze skutkiem prawnym wobec osób trzecich (art. 204 k.s.h.). Co więcej prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki dotyczy każdego członka zarządu, a ponadto każdy członek tego organu może prowadzić bez uprzedniej uchwały zarządu sprawy nieprzekraczające zakresu zwykłych czynności spółki (art. 208 § 2 i 3 k.s.h.).

W świetle powyższego, zdaniem Sądu, niewątpliwym jest, że pełniąc funkcję prezesa zarządu w spółce komunalnej, R. E. był osobą pełniącą funkcję publiczną, w rozumieniu przyjętym w orzecznictwie. Wynikający z przepisów k.s.h. zakres kompetencji i uprawnień przysługujący członkom zarządu jednoznacznie bowiem wskazuje, że jako prezes tego organu miał on wpływ na kształtowanie spraw związanych z działalnością Spółki, polegających m.in. na gospodarowaniu odpadami i utrzymaniu czystości w gminie, tj. na działalność w sferze spraw publicznych oraz na gospodarowanie środkami publicznymi z budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Przesądzenie, że dana osoba pełni funkcję publiczną nie oznacza jeszcze, że żądana informacja może zostać udostępniona wnioskodawcy z wyłączeniem ochrony prywatności tej osoby. Należy bowiem podkreślić, że stosownie do art. 5 ust. 2 u.d.i.p. dla ograniczenia prawa do prywatności konieczne jest także, aby żądana informacja o osobie pełniącej funkcję publiczną miała związek z pełnieniem tej funkcji. Musi więc istnieć adekwatny związek między informacją odnosząca się do danej osoby, a funkcjonowaniem tej osoby w sferze publicznej. W ocenie Sądu związek taki w niniejszej sprawie istnieje. Żądana informacja dotyczyła bowiem składników wynagrodzenia osoby zatrudnionej na stanowisku prezesa zarządu, zaś koszty utrzymania stanowiska zajmowanego w spółce komunalnej przez osobę mającą wpływ na kształtowanie spraw publicznych, są ponoszone z pieniędzy publicznych i w związku z oddziaływaniem na sferę publiczną. Wobec tego również i ta przesłanka wyłączająca zastosowanie art. 5 ust. 2 u.d.i.p. została w niniejszej sprawie spełniona.

Przyczyną, dla której Spółka nie dokonała oceny charakteru funkcji pełnionej przez R. E. w jej strukturach było stwierdzenie, że osoba ta w dacie rozstrzygania sprawy nie jest już prezesem zarządu Spółki, a więc nie pełni już funkcji publicznej. Zdaniem Spółki oznaczało to, że przesłanki udostępnienia informacji na jej temat należało rozpatrywać w odniesieniu do osoby fizycznej. W ocenie Sądu stanowisko to jest błędne. Jak już wyjaśniono, pojęcie osoby pełniącej funkcję publiczną jest rozumiane szeroko i obejmuje każdą osobę mającą związek z realizacją zadań publicznych, a nawet dopiero ubiegającą się do ich wypełnienia. Niewątpliwie też dana osoba może w pewnym okresie być ujmowana jako pełniąca funkcje publiczną – i dla tego okresu informacja związana z pełnieniem tej funkcji będzie podlegać udostępnieniu – zaś w późniejszym czasie może być pozbawiona tego przymiotu. Zaprzestanie pełnienia funkcji publicznej nie oznacza jednak, że informacje z okresu, gdy ta funkcja była pełniona, przestają podlegać udostępnieniu z ograniczeniem prywatności jednostki. Przeciwnie, wciąż będą one udostępniane osobom zainteresowanym, jednak tylko w tym relewantnym zakresie czasowym (zob. wyrok NSA z dnia 31 lipca 2013 r., I OSK 742/13, dostępne na stronie http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Z informacji wskazanych w oświadczeniu majątkowym za rok 2016 wynika, że R. E. pełnił funkcję prezesa zarządu A. od dnia 16 stycznia 2016 r. do dnia 29 kwietnia 2016 r. (treść oświadczenia - odwołanie z funkcji Prezesa Zarządu A. opublikowana w BIP Urzędu Miasta). Wniosek o udostępnienie informacji publicznej dotyczył zaś składowych wynagrodzenia wskazanych w ww. oświadczeniu, za okres 1 stycznia 2016 r. – 29 kwietnia 2016 r., a więc niewątpliwie okresu, w którym R. E. pełnił funkcję prezesa zarządu, a więc funkcję publiczną. W związku z tym fakt, że obecnie osoba, której dotyczy wniosek, nie pełni już funkcji publicznej nie oznacza, że zastosowanie znajdzie ochrona ustanowiona w art. 5 ust. 2 u.d.i.p.

Skoro więc przedmiotowy wniosek odnosi się do osoby, która obecnie nie pełni już funkcji publicznej, lecz informacja publiczna dotyczy wyłącznie okresu, kiedy funkcję taką pełniła i ma związek z pełnieniem tej funkcji, to zdaniem Sądu dostęp do informacji nie może być ograniczony z uwagi na ochronę prywatności osoby fizycznej. W takiej sytuacji wniosek nie dotyczy bowiem sfery prywatnej osoby fizycznej, lecz działalności tej osoby oddziałującej na sferę publiczną, a więc podlegającej ocenie społecznej. Nie ma więc w tym wypadku konfliktu wymagającego wyważenia interesu publicznego przejawiającego się w dostępie do informacji publicznych a interesem prywatnym.

W ocenie Sądu wydając zaskarżoną decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej ze względu na ochronę prywatności osoby fizycznej Spółka naruszyła art. 16 ust. 1 w zw. z art. 17 ust. 1 i w zw. z art. 5 ust. 2 u.d.i.p. Ta przesłanka negatywna nie mogła bowiem zostać zastosowana w sprawie ze względu na fakt, iż żądana informacja dotyczy osoby, która pełniła funkcję publiczną i pozostaje w adekwatnym związku z pełnieniem przez tę osobę funkcji publicznej. Naruszenie prawa materialnego, które błędnie zinterpretowano i zastosowano miało istotny wpływ na wynik, gdyż doprowadziło do odmowy udostępnienia informacji publicznej w sytuacji, gdy przesłanka negatywna ochrony prywatności osoby fizycznej nie mogła zostać zastosowana ze względu na ustawowe wyłączenie dotyczące osoby pełniącej funkcję publiczną.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) p.p.s.a. uchylił zaskarżoną decyzję. W ponownie prowadzonym postępowaniu Spółka rozpozna wniosek skarżącego Stowarzyszenia o udostępnienie informacji publicznej z uwzględnieniem oceny prawnej wyrażonej w niniejszym wyroku.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a. zasądzając od A. na rzecz skarżącego Stowarzyszenia kwotę 200 zł tytułem zwrotu uiszczonego wpisu sądowego od skargi.