Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Szydłowska Sędziowie Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki Sędzia WSA Ewa Marcinkowska (spr.) Protokolant Aneta Stefaniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 czerwca 2009 r. sprawy ze skargi K. B. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz skarżącego K. B. kwotę 1617 (tysiąc sześćset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Zaskarżoną decyzją nr [...] z dnia [...] grudnia 2008 roku Urząd Patentowy RP, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu [...] grudnia 2008 r., sprawy o unieważnienie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego nr [...] pt.: "[...]" udzielonego na rzecz "N." W. N., na podstawie art. 102, 103, 104 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. nr 119 poz. 1117 ze zm. - dalej p.w.p.) orzekł o oddaleniu wniosku.

Do wydania powyższej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

W dniu [...] grudnia 2007 r. K. B., wystąpił do Urzędu Patentowego RP ze sprzeciwem wobec prawomocnej decyzji z dnia [...] maja 2007 r. o udzieleniu prawa z rejestracji wzoru przemysłowego [...] pt.: "[...]" na rzecz "N." W. N. z pierwszeństwem od dnia [...] marca 2007 r., ogłoszonej w [...], podając jako podstawę prawną swojego żądania art. 102 ust. 1, art. 103 ust. 1 i art. 104 ust. 1 p.w.p.

W uzasadnieniu sprzeciw podniósł zarzut, iż przedmiotowy wzór przemysłowy nie odznaczał się nowością ani indywidualnym charakterem przed datą jego pierwszeństwa ([...] marca 2007 r.), a ponadto wykorzystywanie tego wzoru narusza jego prawa majątkowe do wzoru przemysłowego nr [...] pt.: "[...]" z pierwszeństwem od dnia [...] marca 2005 r. Według wnoszącego sprzeciw porównywane wzory, tj. wzór przedmiotowy [...] i wzór mu przeciwstawiony [...] charakteryzują się podstawką o kształcie, w widoku z góry, pierścienia kołowego i prostokątnym kształtem płytki, tak umieszczonej, że wystająca z obu dłuższych boków tej części podstawka przedstawia w widoku z góry dwa półpierścienie.

Uprawniony, ustosunkowując się do powyższego sprzeciwu, uznał go za bezzasadny. Według uprawnionego wzór przedmiotowy [...] różni się istotnie od wzoru przeciwstawionego [...] pt.: "[...]", zwłaszcza wysokością i płaskimi ścięciami na obwodzie części dolnej pod płytką, elementami łączącymi wzdłuż boków płytki, zagłębieniem pod płytkę (które nie występuje we wzorze przeciwstawionym), kształtem płytki zakończonej łukami o promieniu zbliżonym do promienia obrysu części dolnej oraz (w drugiej postaci) pojemnikiem z płytką elektroniczną i diodami świecącymi pod spodem części dolnej.

Z uwagi na takie stanowisko uprawnionego sprawa, na podstawie art. 247 ust. 2 p.w.p. została przekazana przez organ do rozpoznania w trybie postępowania spornego, jako sprawa o unieważnienie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego [...].

Urząd Patentowy RP, rozpoznając sprawę w postępowaniu spornym, decyzją z dnia [...] grudnia 2008 r. oddalił wniosek o unieważnienie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego nr [...].

Przytaczając treść definicji wzoru przemysłowego zawartą w art. 102 ust. 1 p.w.p. organ wskazał, iż przedmiotem porównania rejestracji wzorów przemysłowych są postacie ich wytworów, przy czym zakres przedmiotowy prawa z rejestracji wzoru przemysłowego określają łącznie rysunek wzoru i jego istotne cechy wskazane w opisie.

Organ podkreślił jednocześnie, że oceniając nowość postaci wytworu przedmiotowego wzoru przemysłowego należy zwrócić uwagę na treść art. 103 ust. 1 p.w.p. natomiast oceniając indywidualny charakter postaci wytworu przedmiotowego wzoru przemysłowego należy mieć na względzie treść przepisu art. 104 ust. 1 p.w.p.

W ocenie organu materiały wskazane przez sprzeciwiającego, obejmujące jedynie należący do niego wzór przemysłowy [...] pt.: "[...]" z wcześniejszym pierwszeństwem, nie stanowią dowodów, iż sporny wzór przemysłowy nie spełniał wymogów nowości i indywidualnego charakteru w dacie jego zgłoszenia do Urzędu Patentowego.

Zdaniem organu wzór przedmiotowy [...] różni się istotnie od wzoru przeciwstawionego [...], zwłaszcza wysokością i płaskimi ścięciami na obwodzie części dolnej pod płytką, elementami łączącymi wzdłuż boków płytki, zagłębieniem pod płytkę (które nie występuje we wzorze przeciwstawionym), kształtem płytki zakończonej łukami o promieniu zbliżonym do promienia obrysu części dolnej oraz (w drugiej postaci) pojemnikiem z płytką elektroniczną i diodami świecącymi pod spodem części dolnej i różnic tych nie można uznać za nieistotne szczegóły w rozumieniu art. 103 ust. 1 p.w.p.

Różnice powyższe przesądzają w ocenie organu o tym, iż ogólne wrażenie jakie wywołuje na zorientowanym użytkowniku sporny wzór przemysłowy różni się od ogólnego wrażenia wywołanego na nim przez wzór przeciwstawiony [...].

W skardze na powyższą decyzję skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżący K. B. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy organowi do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Skarżący w skardze podniósł zarzut naruszenia:

1. przepisów prawa materialnego tj. art. 102 ust. 1 p.w.p. - poprzez przyjęcie, że sporny wzór przemysłowy jest nową, posiadającą indywidualny charakter, postacią wytworu pomimo nieprzeprowadzenia analizy poszczególnych cech linii, konturów, kształtów, kolorystyki, struktury lub materiału wytworu oraz jego ornamentacji wskazanych w tym przepisie, art. 103 ust. 1 p.w.p. poprzez przyjęcie, że szkodzi nowości spornego wzoru przemysłowego jedynie identyczny wzór wcześniejszy, art. 104 ust. 1 w zw. z art. 102 ust. 1 p.w.p. - poprzez przyjęcie, że ogólne wrażenie spornego wzoru przemysłowego różni się od ogólnego wrażenia wywołanego na zorientowanym użytkowniku przez wzór przeciwstawiany bez przeprowadzenia analizy porównawczej cech postaciowych, decydujących o ogólnym wrażeniu spornego wzoru przemysłowego i art. 103 ust. 2 p.w.p. poprzez niedokonanie szczegółowej analizy sposobu ujawnienia (publicznego udostępnienia) wszystkich materiałów dowodowych przedłożonych w przedmiotowej sprawie przez skarżącego.

2. przepisów prawa procesowego tj. art. 6, art. 7, art. 8, art. 77 § 1, art. 80 oraz art. 107 § 3 k.p.a. - poprzez nieprzeprowadzenie szczegółowych analiz porównawczych poszczególnych elementów obu wzorów, pominięcie tego materiału dowodowego w uzasadnieniu decyzji, bez wskazania przyczyn takiego postępowania, a także art. 2558 ust. l pkt 6 i 8 p.w.p - poprzez niewskazanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia oraz niewskazanie uzasadnienia prawnego ani faktycznego.

W uzasadnieniu skargi skarżący nie zgodził się ze stanowiskiem organu, że takie szczegóły jak, wysokość, płaskie ścięcia na obwodzie części dolnej pod płytką, elementy łączące wzdłuż boków płytki, zagłębienie pod płytkę, kształt płytki zakończonej łukami o promieniu zbliżonym do promienia obrysu części dolnej oraz (w drugiej postaci) pojemnikiem z płytką elektroniczną i diodami świecącymi pod spodem części dolnej, są elementami istotnie różniącymi zarejestrowany wzór przemysłowy od spornego. W ocenie skarżącego elementy te nie stanową różnic na tyle istotnych, by można było mówić o powstaniu nowego wzoru o indywidualnym charakterze. Skarżący podkreślił, iż ocena nowości i indywidualnego charakteru wzoru przemysłowego powinna być uzależniona od ogólnego wrażenia wywieranego na zorientowanym użytkowniku dokonującym oglądu kwestionowanego wzoru i polega na przeprowadzeniu analizy porównawczej poszczególnych elementów rozwiązania przeciwstawionego oraz wzoru przemysłowego zgłaszanego do rejestracji, a takiej analizy organ nie przeprowadził. Według skarżącego o nowości i indywidualnym charakterze postaci wytworu objętego prawem z rejestracji nr [...] decyduje podstawa w kształcie pierścienia oraz prostokątna płytka reklamowa, umieszczona w zagłębieniu tej podstawy w taki sposób, że po obu stronach dłuższych boków tej płytki, podstawa przedstawia w widoku z góry dwie identyczne figury będące wycinkiem pierścienia. W kwestionowanym wzorze nr [...] podstawa jest natomiast również w kształcie pierścienia, a w zagłębieniu pierścieniowej podstawy jest umieszczona prostokątna płytka reklamowa, ulokowana tak, że po obu stronach dłuższych boków, podstawa przedstawia w widoku z góry dwie identyczne figury będące wycinkiem pierścienia. Tylko zaś istotne różnice mogłyby spowodować, że porównywalne wzory nie byłyby identyczne. Skarżący zarzucił, że organ, mimo dysponowania aktami rejestrowymi wzorów zarejestrowanych wcześniej na jego rzecz, nie przeprowadził żadnej analizy cech postaciowych tych wzorów oraz ogólnego wrażenia, jakie wywołują na zorientowanym użytkowniku. Nie przeprowadził też analizy dostępności wzoru zarejestrowanego z wcześniejszym pierwszeństwem. Pominięty został również, zawarty w aktach sprawy materiał dowodowy, wskazujący na okoliczność łączących obie strony sporu stosunków gospodarczych, przed datą zgłoszenia do Urzędu Patentowego wzoru przemysłowego [...].

Reasumując wywody skargi skarżący stwierdził, iż organ nie dokonał analizy porównawczej poszczególnych elementów przeciwstawionego i spornego wzoru przemysłowego. Nie dokonał także żadnej oceny istotności poszczególnych cech dla ostatecznego wyglądu spornego wzoru, co w konsekwencji spowodowało brak wykazania, że porównywane wzory nie są identyczne, że są nowe i mają indywidualny charakter, a uzasadnienie zaskarżonej decyzji nie spełnia wymogów stawianych mu przez normy proceduralne.

Urząd Patentowy RP w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Odnosząc się do zarzutów skargi organ podkreślił, iż przeprowadził analizę porównawczą cech postaciowych decydujących o ogólnym wrażeniu spornego wzoru przemysłowego. Za całkowicie niezrozumiały i sprzeczny ze stanem faktycznym organ uznał natomiast zarzut naruszenia przez zaskarżoną decyzję przepisów postępowania określonych w art. 2558 ust. l pkt 6 i 8 p.w.p. poprzez niewskazanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia oraz niewskazanie uzasadnienia prawnego ani faktycznego.

Uczestnik postępowania W. N. w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie nie zgadzając się z zarzutami skargi, że wzór przemysłowy [...] nie różni się istotnie od wzoru przemysłowego [...].

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle § 2 powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy, wchodzi tutaj w grę kontrola aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywana pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów słusznościowych.

Ponadto Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Oceniając zaskarżoną decyzję w świetle wskazanych wyżej kryteriów Sąd stwierdził, iż skarga K. B. zasługuje na uwzględnienie, albowiem zaskarżona decyzja wydana została z naruszeniem przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Urząd Patentowy RP wydając zaskarżoną decyzję administracyjną w przedmiocie oddalenia wniosku o unieważnienie prawa z rejestracji spornego wzoru przemysłowego był związany rygorami procedury administracyjnej, określającej jego obowiązki w zakresie sposobu przeprowadzenia postępowania, a następnie końcowego rozstrzygnięcia sprawy (vide: art. 256 ust. 1 p.w.p.).

Jedną z naczelnych zasad postępowania administracyjnego jest zaś określona w art. 7 k.p.a. zasada dochodzenia prawdy obiektywnej, nakładająca na organy prowadzące postępowanie obowiązek wszechstronnego zbadania sprawy pod względem faktycznym i prawnym. Zasadę tę realizuje szereg przepisów szczegółowych, które nakładają na organ obowiązek wyczerpującego zebrania, rozpatrzenia i oceny całego materiału dowodowego (art. 77 § 1 i 80 k.p.a.). Organ administracji ma więc obowiązek dokonać wszechstronnej oceny okoliczności konkretnej sprawy na podstawie analizy całego materiału dowodowego i swoje stanowisko wyrazić w uzasadnieniu podjętej decyzji (v. wyrok NSA z 17 października 2001 r., sygn. I SA 1110/01, Lex nr 75516). Organ może oczywiście odmówić wiary określonym dowodom, jednakże dopiero po wszechstronnym ich rozpatrzeniu, wyjaśniając przyczyny takiej ich oceny, co winno mieć odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji. W sytuacji, gdy wyniki postępowania dowodowego zawierają sprzeczne ustalenia, organ ma obowiązek ustosunkować się do tych sprzeczności przez wskazanie dowodów, które przyjął jako podstawę faktyczną rozstrzygnięcia, oraz uzasadnienie, dlaczego innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej.

Ponadto, spełnienie normy wynikającej z przepisu art. 8 k.p.a. wymaga prowadzenia postępowania administracyjnego w taki sposób, aby w szczególności w uzasadnieniu decyzji przekonać stronę, że jej stanowisko zostało poważnie wzięte pod uwagę, a jeżeli zapadło inne rozstrzygnięcie, to przyczyną tego są istotne powody.

Możliwość dokonania oceny legalności decyzji warunkowana jest spełnieniem wymogów określonych w art. 107 k.p.a. Pamiętać przy tym należy, że uzasadnienie (faktyczne i prawne) stanowi integralną część decyzji. A zatem ocenie Sądu nie podlega jedynie jej osnowa, ale decyzja jako całość, łącznie z uzasadnieniem. Tym samym, więc uzasadnienie, którego treść nie pozwala na poznanie motywów, którymi organ kierował się przy załatwianiu sprawy skutkuje wadliwością uzasadniającą uchylenie decyzji z tego powodu, że nie poddaje się kontroli i ocena jej legalności nie jest możliwa (vide: wyrok NSA z 28 października 1998 r., sygn. akt I SA/Gd 1651/96; wyrok NSA z 14 grudnia 1998 r., sygn. akt II SA 1756/99).

Taki stan rzeczy zachodzi, w ocenie Sądu, w rozpoznawanej sprawie.

Uzasadnienie zaskarżonej decyzji sprowadza się w głównej mierze do części opisowej, przedstawienia stanowiska stron i przytoczenia treści przepisów p.w.p. mających zastosowanie w sprawie. Przesłanki podjętego rozstrzygnięcia nie zostały natomiast w uzasadnieniu decyzji w sposób dostateczny zindywidualizowane, a zatem Sąd nie miał możliwości zbadania, czy ocena dokonana przez organ jest prawidłowa.

Odmawiając unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego pt. "[...]" udzielonego na rzecz W. N. Urząd Patentowy RP nie wykazał w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, że przeprowadził całościową analizę porównawczą poszczególnych elementów przeciwstawionego wzoru przemysłowego nr [...] pt.: "[...]" oraz spornego wzoru przemysłowego nr [...], nie dokonał pełnej oceny indywidualnego charakteru spornego wzoru przemysłowego, nie uwzględnił w swojej ocenie zakresu swobody twórczej (art. 104 ust. 2 p.w.p.), a także nie przeprowadził analizy oddziaływania ogólnego wrażenia z punktu widzenia tzw. zorientowanego użytkownika, a w konsekwencji nie wykazał, że sporny wzór przemysłowy spełnia, w świetle przepisów p.w.p., przesłankę nowości i indywidualnego charakteru.

W myśl art. 102 ust. 1 p.w.p., wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, strukturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację.

Zgodnie z kolei z przepisem art. 103 ust. 1 p.w.p. wzór przemysłowy uważa się za nowy, jeżeli przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa z rejestracji, identyczny wzór nie został udostępniony publicznie przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób, z zastrzeżeniem ust. 2. Wzór uważa się za identyczny z udostępnionym publicznie także wówczas, gdy różni się od niego jedynie nieistotnymi szczegółami.

Przepis art. 104 ust. 1 omawianej ustawy, stanowi natomiast, że wzór przemysłowy odznacza się indywidualnym charakterem, jeżeli ogólne wrażenie, jakie wywołuje na zorientowanym użytkowniku, różni się od ogólnego wrażenia wywołanego na nim przez wzór publicznie udostępniony przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo.

Ustawodawca wskazał jednocześnie, iż przy ocenie indywidualnego charakteru wzoru przemysłowego bierze się pod uwagę zakres swobody twórczej przy opracowywaniu wzoru (art. 104 ust. 2 p.w.p.).

Z powyższych uregulowań wynika, iż wzór przemysłowy ujmowany jest zawsze jako całość, nie zaś jako zbiór poszczególnych właściwości. Ujęcie to sprawia, że zarówno przy weryfikacji przesłanki nowości, jak i indywidualnego charakteru ocenie poddany zostaje wzór jako całość. Wzór nie spełnia zatem przesłanki indywidualnego charakteru, jeśli zachodzi ogólne wrażenie podobieństwa z wzorem wcześniej ujawnionym. Z drugiej strony, cechy nowości i indywidualnego charakteru ustala się zawsze w odniesieniu do określonego produktu (por. A. Wojciechowska: Wzory przemysłowe - warunki uzyskania prawa z rejestracji w świetle ustawy Prawo własności przemysłowej oraz regulacji wspólnotowej, Radca Prawny 2004/3/82, t. 6).

Przy ustalaniu, czy warunek posiadania przez postać wytworu oryginalnego charakteru (art. 104 p.w.p.) jest spełniony, należy także dokonać porównania z ujawnionymi wzorami wcześniejszymi. Inaczej jednak niż przy ustaleniu cechy nowości, dokonując oceny nie ogniskujemy się na różnicy między konkretnymi właściwościami porównywanych wzorów. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku fakt, iż porównywane wzory muszą wywoływać na użytkowniku różne wrażenie ogólne, a zatem różnice między wzorami weryfikowane są z poziomu ogólnego wrażenia, jakie wywołuje wzór (por. A. Wojciechowska: Wzory przemysłowe - warunki uzyskania prawa z rejestracji w świetle ustawy Prawo własności przemysłowej oraz regulacji wspólnotowej, Radca Prawny 2004/3/82, t. 5).

Dopuszczalna jest rejestracja wzorów stanowiących kombinację cech "kopiowanych" z już wprowadzonych do obrotu, albowiem taki wzór uzyska ochronę, jeżeli ogólne wrażenie, jakie wywiera, różni się od wrażenia wywieranego przez porównywane wzory (tak m.in. E. Nowinska [w:] E. Nowinska, U. Promińska, M. du Vall: Prawo własności przemysłowej. Przepisy i omówienie, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2004).

Ocena nowości wzoru przemysłowego polega na przeprowadzeniu analizy porównawczej poszczególnych elementów rozwiązania przeciwstawionego oraz wzoru przemysłowego zgłaszanego do rejestracji. Koniecznym zatem elementem porównania jest wskazanie istniejących różnic i rozstrzygnięcie, jaki mają one charakter. W literaturze przyjmuje się, iż porównanie należy zacząć od oceny istotności danej cechy dla ostatecznego wyglądu wzoru. Tylko zatem różnice cech istotnych pozwalają uznać, że porównywane wzory nie są identyczne (tak m.in. K. Szczepanowska-Kozłowska: Zdolność rejestracyjna wzoru w prawie Unii Europejskiej, PPH marzec 2005, s. 47).

W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie organ nie dokonał jednoznacznej analizy porównawczej poszczególnych elementów wzoru przeciwstawionego oraz wzoru spornego, a także nie dokonał precyzyjnej oceny istotności danych cech dla ostatecznego wyglądu spornego wzoru, co w konsekwencji - według Sądu - spowodowało brak wykazania w sposób nie budzący wątpliwości, iż porównywane wzory nie są identyczne w rozumieniu przepisu art. 103 ust. 1 p.w.p. W konsekwencji organ uniemożliwił Sądowi dokonanie pełnej i jednoznacznej oceny zgodności zaskarżonej decyzji pod względem materialnoprawnym, w zakresie przesłanki nowości spornego rozwiązania.

Podobnie, jeśli chodzi o zarzut braku indywidualnego charakteru, organ nie dokonał pełnej oceny istnienia indywidualnego charakteru spornego wzoru przemysłowego.

Organ wskazał w uzasadnieniu decyzji, dlaczego uważa, że ogólne wrażenie spornego rozwiązania różni się od wzoru przeciwstawionego, niemniej jednak - wbrew wyraźnemu obowiązkowi nałożonemu przez ustawodawcę - nie uwzględnił w swojej ocenie zakresu swobody twórczej, jaką dysponuje twórca wzoru, ze względu na dziedzinę, do której przynależy sporny wzór. Urząd nie dokonał również jakiejkolwiek analizy oceny oddziaływania ogólnego wrażenia z punktu widzenia tzw. zorientowanego użytkownika.

Zdaniem Sądu okoliczność, iż działając w trybie postępowania spornego Urząd Patentowy RP zobowiązany jest rozstrzygać sprawę w granicach wniosku, nie zwalnia organu z dokonania całościowej oceny wskazanej przez wnoszącego sprzeciw przesłanki braku oryginalności (indywidualnego charakteru) spornego wzoru przemysłowego. Pomimo więc, że zarówno wnoszący sprzeciw, jak i skarżący, odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 104 ust. 1 p.w.p., nie poruszali kwestii zakresu swobody twórczej i nie wskazywali expressis verbis na przepis art. 104 ust. 2 p.w.p., organ zobowiązany był ex officio dokonać analizy zakresu swobody twórczej, jako istotnej przesłanki wskazanej przez ustawodawcę w art. 104 ust. 2 cyt. ustawy.

W ocenie Sądu, aby zaskarżone rozstrzygnięcie ocenić w sposób prawidłowy, trzeba dysponować stanowiskiem organu zawierającym precyzyjne odniesienie do wszystkich istotnych elementów (przesłanek), dotyczących oceny zarówno nowości, jak i indywidualnego charakteru wzoru oraz wszystkich zarzutów stawianych przez stronę skarżącą. Sąd administracyjny nie czyni bowiem własnych ustaleń w sprawie, a jedynie ocenia zaskarżony akt administracyjny pod względem jego zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi. Taka kontrola jest jednak możliwa tylko w warunkach wyczerpujących istotę zagadnień ustaleń faktycznych i prawnych dokonanych przez organ administracyjny rozstrzygający sprawę.

W rozpoznawanej sprawie przesłanki odmowy unieważnienia prawa z rejestracji spornego wzoru przemysłowego nie zostały w sposób dostateczny zindywidualizowane, a zatem Sąd nie miał możliwości zbadania, czy ocena dokonana przez organ jest prawidłowa. Jak już wskazano wyżej, zgodnie z utrwalonymi poglądami doktryny i orzecznictwem sądów uzasadnienie decyzji ma na celu wykazanie prawidłowości procesu myślowego, który doprowadził do ustalenia treści rozstrzygnięcia. Ma ono objaśniać tok myślenia prowadzący do zastosowania w sprawie konkretnego przepisu prawa oraz umożliwić ocenę prawidłowości wydanej decyzji. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji nie wynika, aby organ dokonał dokładnej analizy faktów i w jasny i zrozumiały sposób wyjaśnił zasadność przesłanek, jakimi się kierował przy wydawaniu rozstrzygnięcia.

Reasumując należy stwierdzić, iż Urząd Patentowy nie rozpoznał sprawy w sposób wszechstronny i wyczerpujący, a tym samym naruszył art. 7, art. 77 § 1, art. 80 oraz art. 107 § 3 k.p.a. w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Rozpoznając ponownie sprawę organ administracji przeprowadzi postępowanie administracyjne zgodnie z regułami kodeksu postępowania administracyjnego, odniesie się do wszystkich okoliczności faktycznych i całego materiału dowodowego, który zgromadził w sprawie, by następnie na jego podstawie podjąć decyzję administracyjną prawidłowo uzasadnioną o przekonywującej treści.

W szczególności Urząd Patentowy w ramach oceny przesłanki nowości powinien dokonać analizy poszczególnych elementów wzoru przeciwstawionego i wzoru spornego m.in. przez precyzyjne wskazanie istniejących różnic i rozstrzygnięcie jaki charakter mają ewentualnie te konkretne różnice. Natomiast jeśli chodzi o ocenę oryginalności (indywidualnego charakteru) spornego wzoru, zobowiązany będzie ponownie dokonać porównania ogólnego wrażenia przeciwstawionych rozwiązań przy uwzględnieniu zakresu swobody twórczej, jaką dysponuje twórca wzoru, ze względu na dziedzinę, do której przynależy sporny wzór przemysłowy.

Dokonując szczegółowej analizy kwestii ograniczeń możliwości projektowania nowych i oryginalnych rozwiązań w zakresie tego typu podstawek reklamowych przeznaczonych do umieszczania pieniędzy podczas realizacji różnych operacji finansowych, organ zobowiązany będzie uwzględnić fakt, iż w przypadku wzorów, których ukształtowanie jest jedynie efektem założeń estetycznych, swoboda twórcza jest większa, niż w przypadku wzorów które realizują również wymogi natury funkcjonalnej, czy ergonomicznej. Urząd Patentowy powinien pamiętać przy tym, że tam, gdzie zakres swobody twórczej jest większy, dokonywana ocena oryginalności może pozwalać na przyjęcie tezy, iż różnice powinny mieć łatwo zauważalny charakter. Z kolei, w przypadku wzorów o małym zakresie swobody twórczej pamiętać należy, iż doktryna przyjmuje, że nawet stosunkowo małe różnice nie pozostaną niezauważone przez poinformowanego użytkownika (vide: K. Szczepanowska-Kozłowska /w:/ Zdolność rejestracyjna wzoru w prawie Unii Europejskiej, PPH, marzec 2005 r., s. 48; podobnie: J. Kępiński, Definicja wzoru przemysłowego oraz warunki jego ochrony, PUG nr 9 z 2007 r., s. 28-29).

Mając powyższe względy na uwadze Sąd orzekł, jak w sentencji wyroku, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Stwierdzając, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu, Sąd działał na podstawie art. 152 p.p.s.a.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 i art. 205 p.p.s.a.