Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Sudoł (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Janina Guść, Sędzia WSA Paweł Mierzejewski, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Beata Kaczmar, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lipca 2019 r. sprawy ze skargi Y. E. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 11 lutego 2019 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia pomocy w ramach indywidualnego programu integracji uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia 7 grudnia 2018 r. nr [...].

Prezydent Miasta decyzją z dnia 7 grudnia 2018 r. na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeksu postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 2096, dalej w skrócie - "k.p.a.") ) w zw. z art. 2 ust.1, art. 3 ust. 3 i 4, art. 4, art. 7, art. 8 ust.1 pkt 2 i 3, art. 36 pkt 1 lit. g, art.106 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 1508 ze zm.), odmówił wnioskodawczyni Y.E. przyznania świadczenia z pomocy społecznej w formie świadczenia pieniężnego dla dziecka M.A. na utrzymanie w ramach realizacji Indywidualnego Programu Integracji.

W uzasadnieniu organ wskazał, że cele założone w Indywidualnym Programie Integracyjnym realizowanym w okresie od 1 czerwca 2017 r. do 31 maja 2018 r., do których należą pomoc w uzyskaniu mieszkania z zasobów miasta oraz nauka języka polskiego przez A.A. zostały spełnione, zaś sytuacja rodziny wnioskodawczyni nie wymaga wdrożenia po raz kolejny programu. Małoletni M.A. urodził się na terenie Polski, w związku z czym będzie mógł się zintegrować naturalnie z polskim społeczeństwem.

W wyniku rozpatrzenia odwołania Y.E. , Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 11 lutego 2019 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 36 pkt 1 lit. g ustawy o pomocy społecznej, utrzymało w całości decyzję Prezydenta Miasta z dnia 7 grudnia 2018 r.

Na wstępie organ odwoławczy podniósł, że w dniu 16 października 2018 r. wnioskodawczyni Y.E. złożyła wniosek o udzielenie pomocy w ramach programu integracyjnego. Następnie organ drugiej instancji na podstawie akt sprawy szczegółowo opisał sytuację wnioskodawczyni. Podniósł m.in. że decyzją z dnia 20 września 2018 r. przyznano na syna I. zasiłek rodzinny w wysokości 124 zł miesięcznie od dnia 1 listopada 2018 r. do 31 października 2019 r. oraz na syna M. w wysokości 95 zł miesięcznie od dnia 1 listopada 2018 r. do dnia 31 października 2019 r. Natomiast decyzją z dnia 20 września 2018 r. przyznano świadczenie wychowawcze na synów po [...] miesięcznie od dnia 1 października 2018 r. do 30 września 2019 r. Ponadto decyzją z dnia 22 czerwca 2018 r. zostało przyznane świadczenie pieniężne na utrzymanie dla rodziny w kwocie [...] miesięcznie od dnia 1 czerwca 2017 r. do 30 listopada 2017 r. oraz świadczenie pieniężne na naukę języka polskiego w kwocie [...] zł miesięcznie od dnia 1 grudnia 2017 r. do 31 maja 2018 r., zostało przyznane także świadczenie socjalne. Zarówno wnioskodawczyni, jak i jej mąż pracują, a rodzina ma ochronę uzupełniającą na terenie RP.

Organ odwoławczy podtrzymał stanowisko organu I instancji wyrażone w zaskarżonej decyzji. Wskazał, że potrzeba i ciężar integracji koncentrować się powinny przede wszystkim wokół osób, które właśnie przybyły na terytorium RP, nie zaś osób, które narodziły się w rodzinie, dla której proces pomocy na integrację ewidentnie uległ zakończeniu. Asymilacja dziecka, które nie ma nawet roku, przebiegnie w polskim społeczeństwie w sposób zupełnie naturalny. Zdaniem organu drugiej instancji, analiza art. 91 ustawy o pomocy społecznej prowadzi do wniosku, że pomoc cudzoziemcowi ma charakter jednorazowy. Celem tej pomocy jest wspieranie procesu integracji osób, które uzyskały status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą oraz ułatwienie w początkowym okresie pobytu w Polsce takim cudzoziemcom, przetrwanie od strony materialnej, zapewnienie pomocy w nauczeniu się języka polskiego, jak i w podjęciu pracy. Ponadto, pomoc opisana w powyższym przepisie nie przysługuje w każdym okresie, gdyż w przepisach ograniczono termin w jakim można złożyć wniosek o przyznanie takiej pomocy, tj. 60 dni od uzyskania statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej a także 12 miesięczny okres, w którym udziela się pomocy dla cudzoziemca. Brak jest zatem podstaw do przyjęcia, że prawo do takiej pomocy może powstać na nowo w związku z urodzeniem kolejnego dziecka. Skoro warunkiem udzielenia cudzoziemcowi pomocy mającej na celu wspieranie jego integracji w społeczeństwie państwa, w którym się znajduje, jest złożenie wniosku o udzielenie tej pomocy w zakreślonym terminie oraz skoro wniosek ten z urzędu obejmuje małoletnie dzieci cudzoziemca oraz jego małżonka, jeżeli uzyskali status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą, to brak jest podstaw do udzielenia tej formy pomocy na każde urodzone w Polsce kolejne dziecko cudzoziemca, któremu została już wcześniej (przed narodzinami tego dziecka) udzielona tego typu pomoc.

Y.E. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 11 lutego 2019 r., zarzucając jej naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj.:

- art. 91 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, poprzez jego błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że przyznanie pomocy w ramach Indywidulanego Programu Integracji nie jest możliwe, gdy wobec rodziny małoletniego program taki był już realizowany oraz uzależnienie przyznania pomocy od możliwości integracyjnych małoletniego, podczas gdy przyznanie wnioskowanego świadczenia zostało uzależnione przez ustawodawcę wyłącznie od posiadania podstawy pobytowej określonej w powołanej regulacji prawnej oraz od złożenia wniosku w zakreślonym ustawowo terminie (art. 91 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej);

- art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w zw. z art, 2 ust. 2 Konwencji z dnia 20 listopada 1989 r. o prawach dziecka, poprzez nieuzasadnione różnicowanie sytuacji małoletnich z uwagi na to, czy urodzili się w toku procedury o udzielenie ochrony międzynarodowej ich rodzicom, czy po zakończeniu tej procedury;

- art 72 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w zw. z art. 91 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, poprzez pozbawienie małoletniego z przyznaną ochroną międzynarodową w Polsce prawa do pomocy w ramach Indywidualnego Programu Integracji, a w konsekwencji - naruszenie obowiązku ochrony praw dziecka;

- art. 3 ust. 1 Konwencji o prawach dziecka w zw. z art. 9 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 91 ust. 1 ustawy poprzez niezabezpieczenie interesu małoletniego dziecka z przyznaną ochroną międzynarodową, wyrażającego się w zapewnieniu mu możliwie najlepszych warunków do integracji z polskim społeczeństwem;

- art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez dopuszczenie do wyżej wymienionych naruszeń, w szczególności wydanie orzeczenia, które uderza w zasadę sprawiedliwości społecznej.

Wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta z dnia 7 grudnia 2018 r., albowiem są dotknięte takimi samymi wadami prawnymi.

W uzasadnieniu skargi Y.E. nie zgodziła się ze stanowiskiem organów reprezentowane w sprawie, przedstawiając przeciwną argumentację oraz powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze podtrzymało stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji i wniosło o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

W myśl art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jednolity: Dz. U. 2018 r., poz. 2107 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Zgodnie natomiast z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, dalej jako - "p.p.s.a."), Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Rozpoznając niniejszą sprawę w świetle powyższych kryteriów, Sąd doszedł do przekonania, że skarga zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem kontroli Sądu w niniejszej sprawie Y.E. (dalej jako - "skarżąca" lub "wnioskodawczyni") uczyniła decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 11 lutego 2019 r., która utrzymała w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia 1 grudnia 2018 r., odmawiającą przyznania świadczenia pieniężnego wnioskowanego na rzecz syna M.A. w ramach realizacji tzw. Indywidualnego Programu Integracji.

Poza sporem było w sprawie, że Y.E. jest matką małoletniego syna M.A. i wraz z mężem A. A. i drugim dzieckiem Y. A. ur. 12 grudnia 2012 r. są cudzoziemcami zamieszkałymi w G.

Podstawę materialnoprawną zapadłych rozstrzygnięć stanowiły przepisy ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jednolity: Dz. U. z 2018r., poz. 1508 ze zm., zwana dalej również - "ustawą").

Dział II Rozdział 5 ustawy o pomocy społecznej (art. 91-95) reguluje kwestię integracji cudzoziemców, którzy uzyskali w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą.

I tak, zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, cudzoziemcowi, który:

1) uzyskał w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą lub

2) przybywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach

- zwanemu dalej w niniejszym rozdziale "cudzoziemcem", udziela się pomocy mającej na celu wspieranie procesu jego integracji, zwanej dalej "pomocą dla cudzoziemca".

Pomocy dla cudzoziemca udziela starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania cudzoziemca (art. 91 ust. 2 ustawy).

Pomocy dla cudzoziemca udziela się na wniosek cudzoziemca złożony do starosty, za pośrednictwem powiatowego centrum pomocy rodzinie, w terminie 60 dni od dnia uzyskania przez cudzoziemca w Rzeczypospolitej Polskiej statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej lub uzyskania przez niego zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (art. 91 ust. 3 ustawy).

Wniosek cudzoziemca, który uzyskał w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą, obejmuje małoletnie dzieci cudzoziemca oraz jego małżonka, jeżeli uzyskali w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą lub uzyskali zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (art. 91 ust. 4 ustawy).

Przepis art. 91 ust. 5-8 ustawy, określa co powinien zawierać wniosek oraz jakie dokumenty powinny zostać do niego dołączone.

Natomiast pomoc dla cudzoziemca przysługuje począwszy od miesiąca kalendarzowego, w którym cudzoziemiec złożył wniosek (art. 91 ust. 7 ustawy).

Stosownie do art. 92 ust. 1 ustawy, pomocy dla cudzoziemca udziela się w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy i obejmuje ona:

1) świadczenia pieniężne w wysokości od 647 zł do 1376 zł miesięcznie na osobę przeznaczone na:

a) utrzymanie, w szczególności na pokrycie wydatków na żywność, odzież, obuwie, środki higieny osobistej oraz opłaty mieszkaniowe,

b) pokrycie wydatków związanych z nauką języka polskiego;

2) opłacanie składki na ubezpieczenie zdrowotne określonej w ustawie z dnia [...] sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych;

3) pracę socjalną;

4) poradnictwo specjalistyczne, w tym poradnictwo prawne, psychologiczne i rodzinne;

5) udzielanie informacji oraz wsparcia w kontaktach z innymi instytucjami, w szczególności z instytucjami rynku pracy, ze środowiskiem lokalnym oraz organizacjami pozarządowymi;

6) inne działania wspierające proces integracji cudzoziemca.

Jak wynika z art. 93 ust. 1 ustawy, że pomoc dla cudzoziemca jest realizowana w ramach indywidualnego programu integracji, uzgodnionego między powiatowym centrum pomocy rodzinie a cudzoziemcem, określającego wysokość, zakres i formy pomocy, w zależności od indywidualnej sytuacji życiowej cudzoziemca i jego rodziny, oraz nałożenia stosownych zobowiązań zarówno na powiatowe centrum pomocy rodzinie oraz cudzoziemca (przepis szczegółowo te zobowiązania określa).

Należy podkreślić, że powyższa pomoc przewidziana w powołanych przepisach prawa ma - na celu wspieranie procesu integracji. Przez proces integracji należy przede wszystkim rozumieć stworzenie cudzoziemcowi takich warunków, które umożliwią mu samodzielne funkcjonowanie, jak również w szczególności zaspakajanie niezbędnych potrzeb.

Postępowanie w niniejszej sprawie zostało zainicjowane wnioskiem skarżącej z dnia 16 października 2018 r. o przyznanie pomocy w formie świadczenia pieniężnego dla syna M.A. w ramach Indywidualnego Programu Integracyjnego (IPI), a więc pomocy mającej na celu wspieranie procesu jego integracji na zasadach określonych w art. 91 i nast. ustawy.

Skarżąca składając wniosek, działa jako przedstawicielka ustawowa małoletniego syna, który urodził się w dniu [...] r. w G.

Nie było kwestionowane w sprawie, że rodzina skarżącej przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej od lipca 2014 r. i jak już zostało podniesione obecnie rodzina składa się z czterech osób (wnioskodawczyni, jej męża i dwojga dzieci). Z przeprowadzonego wywiadu środowiskowego wynika, że rodzina prowadzi wspólne gospodarstwo domowe i zamieszkuje w wynajmowanym lokalu mieszkalnym, składającym się z dwóch pokoi, w tym jeden z aneksem kuchennym oraz łazienki. Mąż pracuje, skarżąca obecnie jest na urlopie macierzyńskim, zaś starszy syn chodzi do szkoły podstawowej. Na dzieci zostały przyznane świadczenia wychowawcze oraz zasiłki rodzinne.

Decyzją Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia 17 sierpnia 2018 r., [...], została udzielona synowi skarżącej M. A. ochrona uzupełniająca (okoliczność poza sporem).

Bezsporne było, że skarżąca realizowała już program integracyjny, obejmujący ją, męża i małoletniego syna Y., otrzymując w ramach tego programu świadczenia, w tym pomoc w uzyskaniu mieszkania (ponadto vide: decyzja Prezydenta Miasta z dnia 22 czerwca 2017 r., nr [...] w przedmiocie przyznania świadczenia pieniężnego na utrzymanie dla skarżącej, jej męża i ich syna, posiadających status uchodźcy, w aktach adm. sprawy).

U podstaw odmowy przyznania przez organy obu instancji wnioskowanego na rzecz małoletniego syna świadczenia pieniężnego, legła zasadniczo okoliczność udzielenia takiej pomocy rodzinie skarżącej, przed jego urodzeniem się. Podniesiono, że syn urodził się w Polsce i może się w sposób naturalny integrować się ze społeczeństwem, a pomoc udzielana cudzoziemcowi ma charakter jednorazowy.

W ocenie Sądu orzekającego z powyższym stanowiskiem organów nie sposób się zgodzić.

Przyjęcie bowiem takiego poglądu w niniejszej sprawie powoduje, że skorzystanie przez cudzoziemca i jego rodzinę z pomocy mającej na celu wspieranie procesu integracji trwale wyczerpuje uprawnienia do tego rodzaju pomocy, nie tylko osób, które z tej pomocy korzystały ale również kolejnych członków rodziny - małoletnich dzieci - które się później urodziły. Oznacza to, że późniejsze urodzenie się w rodzinie cudzoziemca dzieci nie powodowałoby po ich stronie odrębnych uprawnień do skorzystania z tego rodzaju pomocy.

Jak wynika natomiast z literalnego brzmienia art. 91 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, ustawodawca uzależnił powstanie uprawnienia cudzoziemca do uzyskania przedmiotowej pomocy - wyłącznie - od faktu wcześniejszego uzyskania przez niego określonego tytułu do legalnego przebywania w Polsce, a mianowicie uzyskania przez cudzoziemca w Rzeczypospolitej Polskiej statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej lub uzyskania przez niego zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d ustawy o cudzoziemcach, zastrzegając jedynie stosowny, sześćdziesięciodniowy termin na złożenie wniosku w tym przedmiocie (w art. 91 ust. 3).

Tym samym z powyższych regulacji ustawowych wynika, że każdy cudzoziemiec, który łącznie:

1) uzyskał jeden z tytułów do przebywania w Polsce, wymienionych w art. 91 ust.1 ustawy,

2) w terminie 60 dni od dnia uzyskania tego tytułu wniósł o przyznanie pomocy, winien taką pomoc otrzymać.

Taki też pogląd wyraził w wyroku z dnia 9 grudnia 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie III SA/Wa 1301/16, który podniósł, że -wywodzenie istnienia przeszkody do przyznania przedmiotowej pomocy, mającej polegać na tym, że cudzoziemiec jest członkiem rodziny, która przed urodzeniem się tego cudzoziemca, korzystała już z takiej pomocy, nie znajduje żadnego oparcia w przepisach ustawy o pomocy społecznej.

W uzasadnieniu tego wyroku trafnie podniesiono, że przyjęta wykładnia art. 91 ustawy, odwołuje się nie tylko do literalnej redakcji tego przepisu, ale w logiczny sposób realizuje cele ochrony udzielanej cudzoziemcom na terytorium RP. Przy uwzględnieniu tych celów niemożliwym jest bowiem przyjęcie, że małoletni cudzoziemiec, który urodził się w rodzinie korzystającej w przeszłości z pomocy integracyjnej (tj. cudzoziemiec, który urodził się już po fakcie korzystania z tej pomocy), traci własne uprawnienia do otrzymania takiej pomocy. Wprawdzie nie można negować faktu, że z punktu widzenia perspektyw integracji ze społeczeństwem polskim sytuacja małoletniego cudzoziemca, który urodził się w rodzinie przebywającej już od jakiegoś czasu na terytorium RP, a tym samym poddanej już procesowi integracji, jest dużo korzystniejsza od sytuacji małoletniego cudzoziemca, który wraz z rodziną dopiero przybył na terytorium RP, niemniej nie wynika stąd, że w stosunku do tego "uprzywilejowanego" cudzoziemca integracja ta wystąpiła automatycznie, tak iż nie zachodzi konieczność poddania się różnego rodzaju działaniom integracyjnym, zasługującym na wsparcie ze środków publicznych. Za punkt wyjścia do oceny powyższej sprawy należy zatem przyjąć fakt, iż każdy cudzoziemiec, posiadający prawo do legalnego pobytu na terytorium RP, wyszczególnione w art. 91 ust.1 ustawy o pomocy społecznej, w obiektywny sposób nabywa własne potrzeby integracyjne, niezależne od potrzeb pozostałych członków jego rodziny (aczkolwiek równolegle występujące).

Jednocześnie w oczywistym interesie społecznym pozostaje to, aby cudzoziemiec, o którym mowa w art. 91 ust.1 ustawy, dysponował realnymi możliwościami integrowania się ze społeczeństwem. Fakt zrealizowania przez rodzinę takiego małoletniego cudzoziemca programu integracyjnego przed jego urodzeniem, nie stoi na przeszkodzie temu, aby kolejny program integracyjny, dotyczący wyłącznie tegoż małoletniego, wdrożyć. Kategorycznego podkreślenia wymaga, że z racji różnego zakresu podmiotowego pomiędzy tymi dwoma programami integracyjnymi (tj. objęcia tymi programami różnych osób) ryzyko naruszenia oczywistej zasady tylko jednokrotnego obejmowania danego cudzoziemca tego rodzaju programem, nie występuje.

Przedstawione stanowisko Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni aprobuje.

Jak wynika z akt sprawy, i co nie było kwestionowane, synowi skarżącej M.A. została udzielona ww. decyzją z dnia 17 sierpnia 2018 r. ochrona uzupełniająca, a wniosek o przyznanie świadczenia pieniężne datowany jest na dzień 16 października 2018 r. (data wpływu do organu). Przy czym jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 czerwca 2016 r. w sprawie sygn. akt II OSK 2585/14 bieg terminu określonego w art. 91 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej, do złożenia przedmiotowego wniosku, należy wiązać z wykonalnością decyzji o nadaniu statusu uchodźcy.

Przenosząc powyższe do realiów niniejszej sprawy stwierdzić należy, że małoletni syn skarżącej spełnia warunki, wynikające z art. 91 ust. 1 i ust. 3 ustawy, uprawniające go do uzyskania pomocy.

Podsumowując, skargę należało uwzględnić, albowiem zarówno zaskarżona decyzja, jak i poprzedzająca ją decyzja, zostały wydane z naruszeniem przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 91 ust.1 i ust. 3 ustawy, poprzez ich wadliwą wykładnię w wyniku której organy nieprawidłowo uznały, że synowi skarżącej nie przysługuje pomoc, mająca na celu wspieranie procesu integracji. Niewątpliwie, naruszenie to wpłynęło na wynik sprawy. W konsekwencji obie ww. decyzje należało wyeliminować z obrotu prawnego.

Wskazania co do dalszego postępowania dla organów wynikają z dokonanych rozważań.

Organy ponownie rozpatrując niniejszą sprawę rozpatrzą wniosek skarżącej, działającej w imieniu małoletniego syna z uwzględnieniem przedstawionej oceny prawnej. Stosownie bowiem do treści art. 153 p.p.s.a. ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenia postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Powołane w treści niniejszego uzasadnienia orzeczenie sądu administracyjnego dostępne jest w Internetowej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych (orzeczenia.nsa.gov.pl).

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art.145 § 1 pkt 1 lit. a i art.135 p.p.s.a.