drukuj    zapisz    Powrót do listy

601 Budownictwo, nadzór architektoniczno-budowlany i specjalistyczny, ochrona przeciwpożarowa, ,  , Uchylono decyzje I i II instancji, II SA/Kr 1647/02 - Wyrok WSA w Krakowie z 2006-12-11, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Kr 1647/02 - Wyrok WSA w Krakowie

Data orzeczenia
2006-12-11 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2002-06-24
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Sędziowie
Barbara Pasternak /przewodniczący/
Izabela Dobosz
Janusz Kasprzycki /sprawozdawca/
Renata Czeluśniak
Symbol z opisem
601 Budownictwo, nadzór architektoniczno-budowlany i specjalistyczny, ochrona przeciwpożarowa
Sygn. powiązane
II OSK 946/07 - Wyrok NSA z 2008-06-12
Treść wyniku
Uchylono decyzje I i II instancji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Pasternak Sędziowie WSA Renata Czeluśniak AWSA Janusz Kasprzycki (spr.) Protokolant Edyta Domagalska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi J.T., M.L., B.G. i W.W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] maja 2002 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji;

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] marca 2002 r., znak: [...], na podstawie art. 28, 33 ust. 1, 34 ust. 4, 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. Nr 106, poz. 1126 z późn. zm., zwanej dalej Prawo budowlane z 1994r.) Prezydent Miasta K. zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę budynku salonu samochodowego wraz z przyłączami: kanalizacji sanitarnej i opadowej, kabla energetycznego, teletechniki, układem dróg wewnętrznych (od granicy dz. Nr "1"), wodociągu od hydrantu na dz. Nr "1", wewnętrznymi instalacjami: wodną, kanalizacyjną, elektryczną, kotłownią olejową, co c.w, wentylacją mechaniczną oraz wjazdem i wyjazdem i likwidacją słupów oświetleniowych na dz. Nr "1" na terenie położonym na działce nr "2" obr. [...], wjazdy na działce nr "1" obr. [...] przy Al. P. w K.

W uzasadnieniu tej decyzji Prezydent Miasta K. wskazał, że inwestor złożył wniosek w terminie ważności decyzji nr [...] z [...] października 1999 r., znak [...] ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla przedmiotowego zamierzenia inwestycyjnego. Ponadto, wykazał się prawem do dysponowania nieruchomością, na cele budowlane w postaci: prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego dla K. - N. w K., wydział Cywilny z 8 grudnia 2000 r., sygn. akt: [...] w sprawie zezwolenia inwestorowi na zabudowę nieruchomości dz. Nr "2" obr. [...] i postanowienia Sądu Okręgowego w K. z [...] października 2001 r., sygn. akt: [...] w sprawie oddalenia apelacji współwłaścicieli w/w działki o zezwolenie na czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu. Przedstawił także akt notarialny, Rep. A [...] (własność udziału w działce nr "2") i zgodę Zarządu Dróg i Komunikacji na wejście na teren dz. Nr "1".

W ocenie Prezydenta lokalizacja obiektu jest zgodna z miejscowym planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego Miasta K. zatwierdzonym Uchwalą Rady Miasta Nr [...] z dnia 16 listopada 1994.

Prezydent podniósł, że w dniu 18 stycznia 2000 r. inwestor złożył wniosek o uzyskanie pozwolenia na budowę salonu samochodowego na działce nr "2" obr. [...] wraz z infrastrukturą techniczną na dz. "1" obr. [...], "3", "4" obr. [...].

Pismami z dnia 1 czerwca 2000 r., 3 czerwca 2000 r. oraz 26 czerwca 2000 r. inwestor ograniczył swój wniosek w ten sposób, że wniósł o wyłączenie do odrębnego postępowania przyłącza sieci do granicy z działką nr "2", zatwierdzenie projektu budowlanego w trybie art. 34 ust 5 Prawa budowlanego z 1994 r.

W dniu 3 lipca 2000 r. inwestor otrzymał decyzję nr [...], znak: [...] zatwierdzającą projekt i udzielającą pozwolenia na budowę: wodociągu w dz. "1" w zakresie od hydrantu HP2 do punktu B, kanalizacji ogólnospławnej w dz. nr "1" od studzienki S1 do studzienki kanalizacyjnej, kanalizacji telekomunikacyjnej między studzienkami telekomunikacyjnymi w działce nr "1" obr. [...], kabla energetycznego ze stacji trafo przez dz. nr "3", "4" obr. [...] do złącza ZZP w granicy działek "1" i "2".

W dniu 18 marca 2002 r. decyzją nr [...], znak [...] na wniosek inwestora zmieniono w/w decyzję w zakresie trasy przyłącza kabla energetycznego.

W dniu 7 lipca 2000 r. decyzją nr [...], znak [...] zatwierdzono projekt budowlany i udzielono pozwolenia na budowę dla przedmiotowego zamierzenia inwestycyjnego. W wyniku rozpatrzenia wniesionego przez współwłaścicieli działki nr "2" odwołania od w/w decyzji organ II instancji uchylił co dopiero wzmiankowaną decyzję. Organ odwoławczy podniósł w jej uzasadnieniu, że inwestor nie posiadał prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, zgodnie z pismami z dnia 1 czerwca 2000r., 3 czerwca 2000 r. oraz 26 czerwca 2000 r., w dniu 27 października 2000 r. została wydana na podstawie art. 34 ust. 5 Prawa budowlanego z 1994 r. decyzja nr [...], znak: [...] odmawiająca inwestorowi zatwierdzenia projektu budowlanego ponieważ inwestor nie dostarczył dokumentów potwierdzających dysponowaniem przez niego prawem na cele budowlane.

W dniu 29 czerwca 2000 r. inwestor wystąpił o zawieszenie niniejszego postępowania w niniejszej sprawie do czasu prawnych rozstrzygnięć związanych z własnością działki.

Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2000 r., znak: [...] Prezydent Miasta K. zawiesił postępowanie, a następnie w dniu 20 grudnia 2001 r. na wniosek inwestora podjął to postępowanie postanowieniem, znak: j.w. z uwagi na to, że do wniosku zostało dołączone prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

W postępowaniu odwoławczym toczącym się w odniesieniu do postanowienia o podjęciu zawieszonego postępowania organ II instancji postanowieniem z dnia [...] stycznia 2002r., znak [...] utrzymał je w mocy argumentując, że postanowienie sądu jest prawem do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, czyli zgodnie z art. 32 ust. 4 pkt 2 Prawa budowlanego z 1994 r. inwestor wykazał się prawem do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

W piśmie z dnia 1 marca 2002 r. J.T., W.W., S.G. podnieśli że jako współwłaściciele działki nr "2" nie wyrażają zgody na budowę salonu samochodowego, ponieważ inwestor nie zakupił od nich ich udziałów w działce nr "16" zakwestionowali rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego dla K. N. z 8 grudnia 2000 r. Ponadto, wnieśli o to, aby Sąd zasądził wysokość należnej im kwoty pieniężnej wyliczonej na podstawie zapisu w księdze aktualnej ceny rynkowej gruntów owiązującej w tym rejonie miasta.

W odniesieniu do tych żądań Prezydent stwierdził nie jest właściwy do spełnienia tego rodzaju żądania tzn. zabezpieczenia roszczeń współwłaścicieli działki nr "16". Powyższą sprawę należy rozstrzygnąć poprzez odrębne postępowanie sądowe.

Postanowieniem z dnia [...] lutego 2002 r., znak: [...] inwestor został zobowiązany do uzupełnienia dokumentów poprzez doprowadzenie przedłożonych plansz zagospodarowania do wzajemnej zgodności oraz ich korekty. W dniu 15 marca 2002 r. wypożyczona dokumentacja została zwrócona. Prezydent nie zawiadomił stron na podstawie art. 10 kpa do ponownego zapoznania się z materiałem dowodowym, uznając, iż uzupełnienie dokumentów, nie wpływało na całość materiału dowodowego, nie wnosiło żadnych istotnych zmian w złożonych dokumentach.

W ocenie Prezydenta projekt budowlany przedmiotowego zamierzenia inwestycyjnego jest kompletny, posiada wymagane uzgodnienia i opinie, jest wykonany przez osobę uprawnioną. Został także pozytywnie zaopiniowany przez rzeczoznawców ds. sanitarnych, BHP i p. poż.

Z powyższą decyzją nie zgodzili się J.T., W.W., S.G. wnosząc od niej odwołanie.

W wyniku jego ich rozpatrzenia, decyzją z dnia [...] maja 2002 r, znak: [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (j. t. Dz. U. Nr 98, póz. 1071 z późn. zm., zwanej dalej w skrócie - k.p.a.). Wojewoda utrzymał w mocy decyzję organu l instancji.

W uzasadnieniu tak podjętego rozstrzygnięcia wskazał, że analiza akt wykazała, że przedmiotowa inwestycja jest zgodna z ustaleniami Miejscowego Planu Ogólnego Zagospodarowania Przestrzennego Miasta K. zatwierdzonego uchwałą Nr [...] Rady Miasta K. z 16 listopada 1994 r. Inwestycja ta znajduje się na działkach położonych według zapisu planu w obszarze UC 143 - usług komercyjnych, w którym dopuszcza się m.in. lokalizację urządzeń komunikacyjnych oraz w obszarze ŻP 143 - zieleni publicznej. Należy jednocześnie dodać, że wniosek o pozwolenie na budowę został złożony w terminie ważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a inwestor wykazał się prawem do dysponowania terenem pod planowaną inwestycję przedkładając prawomocne postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia [...] października 2001 r., sygn. akt: [...] oddalające apelację współwłaścicieli działki nr "2" od postanowienia Sądu Rejonowego dla K. - N. w K., Wydział Cywilny z dnia [...] grudnia 2000 r., sygn. akt: [...] jako zezwolenie wnioskodawcy - A.L. - na dokonanie czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu rzeczą wspólną, zezwalające wnioskodawcy na zabudowę nieruchomości położonej w K. obr. [...], składającej się z działki nr "2". Powyższe wyczerpuje wymóg zawarty w art. 32 ust. 4 Prawa budowlanego z 1994 r.,

Inwestor uzyskał także niezbędne uzgodnienia: z Zespołem Uzgadniania Dokumentacji Projektowej z dnia 19 stycznia 2000 r., opinia nr [...] w zakresie zagospodarowania terenu wraz z infrastrukturą techniczną, wodociąg, kanalizacja, kabel energetyczny, kanalizacja teletechniczna, z Zakładem Energetycznym z dnia 22 października 2001r., nr [...], z Miejskim Przedsiębiorstwem Wodociągów i Kanalizacji z dnia 15 kwietnia 1999 r., nr [...] i nr [...], z Zarządem Gospodarki Komunalnej z 11 maja 1999 r., nr [...], z Wydziałem Gospodarki Komunalnej i Ochrony Środowiska Urzędu Miasta K. z 30 grudnia 1999 r., nr [...] (oświadczenie o warunkach przyłączenia do dróg lądowych), z Zarządem Dróg i Komunikacji z dnia 12 stycznia 2000 r., nr [...], z 23 marca 2000 r., nr [...] i z 31 stycznia 2002 r., nr [...], z Rzeczoznawcą d/s BHP z 14 maja 2002 r., nr opinii [...], z Rzeczoznawcą d/s Zabezpieczeń Przeciwpożarowych z 13 maja 2002 r., z Rzeczoznawcą d/s Sanitarno-higienicznych z 6 stycznia 2000 r., opinii [...]. wyczerpuje to wymogi art. 32 ust. 1 Prawa budowlanego z 1994 r. Wojewoda stwierdził także, że przedłożona dokumentacja nie narusza warunków decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a przesłany projekt budowlany jest kompletny i wykonany przez osoby legitymujące się wymaganymi uprawnieniami budowlanymi (art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego z 1994 r.). Na wniosek inwestora organ l instancji dokonał podziału inwestycji w ten sposób, że dnia 3 lipca 2000 r. wydano decyzję nr [...] na wykonanie infrastruktury technicznej na działkach nr "1", "3" i "4" obr. [...] do granicy działki nr "2", na której ma być zlokalizowany budynek salonu samochodowego, zgodnie z zaskarżoną decyzją z [...] marca 2002 r. Decyzją nr [...] z dnia [...] marca 2002 r. zmieniono na wniosek inwestora w/w decyzję w zakresie przyłącza kabla energetycznego. Warunkiem uzyskania pozwolenia na użytkowanie przedmiotowego salonu samochodowego jest wykonanie przyłączy objętych w/w decyzjami. W trakcie postępowania odwoławczego inwestor uzupełnił projekt zagospodarowania o aktualne uzgodnienie z rzeczoznawcą d/s BHP oraz wymagań ergonomii, gdyż znajdujące się w w/w projekcie uzgodnienie było niezgodne z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie uprawnień rzeczoznawców d/s bezpieczeństwa i higieny pracy, zasad opiniowania projektów obiektów budowlanych, w których przewiduje się pomieszczenia pracy (Dz. U. nr 62 z 1996r., póz. 290).

W odpowiedzi na zarzut odwołania, że inwestor nie zakupił od współwłaścicieli działki nr "2" ich udziałów oraz, co do wniosku do sądu o zasądzenie wysokości należnej im kwoty pieniężnej wyliczonej na podstawie zapisu w księdze wieczystej w/g aktualnej ceny rynkowej Wojewoda wyjaśnił, że przedstawione powyżej żądania nie są przedmiotem niniejszego postępowania. Powołanym wcześniej postanowieniem Sądu Okręgowego w K. z dnia [...] października 2001 r. inwestor spełnił obowiązek nałożony w art. 32 ust. 4 pkt 2 Prawa budowlanego z 1994 r. - wykazania się prawem do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. W ocenie Wojewody w tej sytuacji nie ma podstaw do uchylenia decyzji organu l instancji. Powyższe żądania winny być rozstrzygnięte poprzez odrębne postępowanie. Ponadto Wojewoda, działając jako organ odwoławczy, uzupełnił zaskarżoną decyzję organu l instancji o zapis, że dla przedmiotowej inwestycji nie jest wymagane przeprowadzenie postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, wymaganego ustawą z dnia 9 listopada 2000 r.

Mając powyższe na uwadze Wojewoda utrzymał więc w mocy decyzję l instancji uznając ją jako zgodną z prawem.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie na w/w decyzję Wojewody J.T. podniosła, że w decyzji Wojewody, uchylającej pozwolenie na budowę salonu samochodowego wyraźnie napisano, że inwestor nie dysponuje prawem do nieruchomości na cele budowlane. Zanegowała fakt złożenia oświadczenia o zgodzie na realizację tej inwestycji. Podniosła, że zostało ono w jej ocenie sfałszowana. Nie jest też prawdą, że współwłaściciele działki nr "2" nigdy nie wycofali zgody na budowę tej inwestycji albowiem takowej w ogóle nie udzielili. Jej zdaniem sfałszowany jest zapis w oświadczeniu, że skarżąca jest następca prawnym po zmarłym K.C. wraz ze swoim rodzeństwem. Podnosi, że jest to dla nich człowiek obcy. Ponadto nawiązała do postanowienia o podjęciu zawieszonego postępowania. Kwestionuje ustanie przyczyn uzasadniających podjęcie niniejszego postępowania. Uważa, że nie jest możliwe, aby inwestor nie wykupiwszy udziałów we współwłasności mógł budować na podstawie tylko postanowienia sądu. Uważa, że nie jest możliwa taka sytuacja, iż sąd w majestacie prawa może darować czyjś teren. Zarzuca ponadto, że nie dopatrzono się braku powiadomienia współwłaścicieli odnośnie zabudowy naszej nieruchomości przez Zarząd Gospodarki Komunalnej, Zarząd Dróg i Komunikacji, Ochrony Środowiska UMK. Opisuje następnie kwestie związane z postępowaniem cywilnym co do udziałów we współwłasności i zniszczenia dokumentów przez sąd

W odpowiedzi na skargę Wojewoda podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko jakie wyraził w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.) sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej w skrócie p.p.s.a.).

W świetle art. 1 § 1 p.p.s.a. sądy administracyjne powołane są do kontroli zgodności z prawem działalności administracji publicznej, w tym w zakresie -legalności decyzji administracyjnych ( art. 1 i art. 3 p.p.s.a.). Przy czym, zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a., sądy administracyjne nie są związane zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, dlatego też kontroli legalności dokonują również z urzędu.

Skarga zasługuje na uwzględnienie ale nie z przyczyn w niej wywiedzionych.

Przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę organy orzekające zobowiązane były sprawdzić, czy spełnione zostały wymogi zawarte w art. 32 ust. 4 Prawa budowlanego z 1994 r., a także warunki zawarte w art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego z 1994 r.. Dopiero w sytuacji spełnienia wszystkich wskazanych wymogów właściwy organ zobowiązany jest do udzielenia pozwolenia na budowę.

W ocenie Sądu, podniesiony zarzut nie posiadania przez inwestora tytułu prawnego do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, będącym jednym z warunków o których mowa w art. 32 ust. 4 Prawa budowlanego z 1994 r. jest niezasadny.

Nie ulega bowiem wątpliwości, że postanowienie sądu powszechnego, wydane w oparciu o art. 199 ustawy z 23 kwietnia 1964 r., Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) zastępujące zgodę wszystkich współwłaścicieli na budowę obiektu budowlanego na nieruchomości będącej we współwłasności, stanowi tytuł prawny do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 32 ust. 4 Prawa budowlanego z 1994 r. (por. wyrok NSA z 15 czerwca 2000 r., II S.A. 1424/99, publik, w ONSA 2001, nr 4 poz. 167.).

Zgodnie z treścią art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego z 1994 r., w brzmieniu obowiązującym w dacie wydawania zaskarżonej decyzji, organ administracji przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę sprawdza:

1) zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z:

a) miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego i wymaganiami ochrony środowiska,

b) wymaganiami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,

c) przepisami, w tym techniczno-budowlanymi,

2) kompletność projektu budowlanego i posiadanie wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń,

3) wykonanie projektu przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane.

W świetle treści przytoczonego wyżej art. 35 Prawa budowlanego z 1994 r. obowiązkiem organu właściwego w sprawie pozwolenia na budowę, jest dokonanie sprawdzeń zgodności projektu zagospodarowania działki z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i wymaganiami ochrony środowiska oraz z wymaganiami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zdaniem Sądu nie spełnia tego wymogu ograniczenie się przez organy jedynie do stwierdzenia, że teren inwestycji położony jest w obszarze "UC-143 - usług komercyjnych", w których dopuszcza się lokalizację urządzeń komunikacyjnych oraz w obszarze "ZP-143 - zieleni publicznej". Sprawdzenie to wymaga szerszych ustaleń w tym zakresie, a mianowicie wypowiedzenia się dla czego projekt zagospodarowania terenu przedmiotowej inwestycji jest zgodny z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i wymogami ochrony środowiska. W aktach sprawy nie znajduje się nawet wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta K.

Organy nie dokonały również sprawdzeń w zakresie zgodności projektu zagospodarowania terenu z ustaleniami decyzji o warunki zabudowy i zagospodarowania terenu z 13 października 1999 r., znak: [...].

W załączniku opisowym nr 2 do w/w decyzji w pkt 6 "warunki przestrzenne" ustalono, że: "w części działki nr "2" położonej w obszarze ZP nie mogą być lokalizowane elementy zagospodarowania terenu związane z inwestycją za wyjątkiem podziemnych ciągów infrastruktury technicznej. Zaleca się zagospodarowanie tej części działki zielenią."

Co do tych kwestii żaden z organów orzekających w niniejszej sprawie nie wypowiedział się.

W części opisowej, zatytułowanej: "opis techniczny" w projekcie budowlanym, część architektura, w pkt 3.1 zapisano: "na części objętej strefą przeznaczenia ZP przewiduje się urządzenie terenów ekspozycji zewnętrznej w postaci zieleni(...)", przekreślono jednakże następujące po zacytowanym fragmencie słowa: "ustabilizowanej płytami ażurowymi". Nie wiadomym jest kto dokonał tego przekreślenia. W części graficznej - projekcie zagospodarowania terenu - plansza zbiorcza sieci uzbrojenia - na części działki nr "2" położonej w obszarze ZP przewidziano teren ekspozycji zielonej płyty ażurowe. Podobnie jest na projekcie zagospodarowania terenu z odciśniętymi pieczęciami uzgodnień pod względem BHP oraz wymagań higienicznych i zdrowotnych. Na projekcie zagospodarowania terenu -aktualizacja z maja 2000 r. zaznaczono tylko teren ekspozycji zielonej. Do tych aspektów organy się nie odniosły.

Nie wypowiedziały się także w odniesieniu do różnic pomiędzy wzmiankowaną już decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu a wydaną decyzją o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę.

Brak jest w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu stwierdzenia o likwidacji słupów oświetleniowych, co do których orzeka się w decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę i których likwidację uwidoczniono w projekcie zagospodarowania terenu - aktualizacja z maja 2000 r.

Żaden też z organów nie wypowiedział się, czy pojęcie infrastruktury technicznej obejmuje swym zakresem układ dróg wewnętrznych i wyjazdy, czy też jedynie budowę przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.

W postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę ważną rolę odgrywa także projekt budowlany. Stanowi on samodzielną przesłankę wydania pozwolenia na budowę (art. 33 ust. 2 pkt 1 Prawa budowlanego z 1994 r.). Ponadto, w ust. 1 art. 34 Prawa budowlanego z 1994 r. ustawodawca sformułował powinność spełniania przez projekt budowlany wymagań określonych w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami o zagospodarowaniu przestrzennym.

Szczegółowy zakres i forma projektu budowlanego zostały natomiast określone w rozporządzeniu z dnia 3 listopada 1998 r. Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. z 1998 r., Nr 140, poz. 906).

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia w projekcie budowlanym na stronie tytułowej należy zamieścić między innymi imiona i nazwiska projektantów opracowujących wszystkie części projektu obiektu budowlanego wraz z określeniem zakresu ich opracowania, specjalności i numeru posiadanych uprawnień budowlanych, oraz datę opracowania i podpisy pod projektem, spis zawartości projektu budowlanego wraz z wykazem załączonych do projektu wymaganych przepisami szczególnymi uzgodnień, pozwoleń lub opinii, także specjalistycznych, oraz, stosownie do potrzeb, oświadczeń właściwych jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 34 ust. 3.

Projekt budowlany dla przedmiotowego zamierzenia inwestycyjnego składa się z 12 części, każda oprawiona w okładkę formatu A-4. Na stronach tytułowych poszczególnych części wymieniono nazwiska poszczególnych projektantów, nie wyszczególniono jednak, które, fragmenty z tych części opracowywali. Brak jest uprawnień M.C., której podpisy widnieją na metrykach rysunków części projektu budowlanego -architektura oraz wymienionego na stronie tytułowej projektu konstrukcyjno-budowlanego J.W., którego także podpisy widnieją następnie w rubrykach metryk umieszczonych na rysunkach tej części projektu.

Zwrócić należy uwagę, że w świetle § 6 ust. 1 rozporządzenia projekt budowlany należy sporządzić w czytelnej technice graficznej oraz oprawić w okładkę formatu A-4, w sposób uniemożliwiający dekompletację projektu.

Zgodnie z ust. 2 § 6 rozporządzenia dopuszcza się oprawę projektu budowlanego w tomy obejmujące:

1) projekt zagospodarowania działki lub terenu oraz oświadczenia, o których mowa w art. 34 ust. 3 pkt 3,

2) projekt architektoniczno-budowlany i wyniki badań geologiczno-inżynierskich oraz geotechniczne warunki posadowienia obiektów budowlanych, o których mowa w art. 34 ust. 3 pkt 4.

W tym przypadku cały projekt podzielono natomiast na 12 części, co nie jest zgodne z wyżej przytoczonym § 6 ust. 2 rozporządzenia.

W poszczególnych częściach projektu brak jest spisu ich zawartości oraz nie wszystkie arkusze i załączniki opatrzone są numeracją, co nie spełnia wymogu § 5 rozporządzenia.

W świetle § 8 ust. 1 projekt zagospodarowania działki lub terenu powinien zawierać część opisową oraz część rysunkową sporządzoną na kopii aktualnej mapy zasadniczej lub mapy jednostkowej, przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, z zastrzeżeniem § 10 rozporządzenia.

Na części rysunkowej projektu zagospodarowania terenu brak jest pieczęci świadczącej, że mapa, na której został on sporządzony została przyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

W projekcie nie ma oddzielnych części opisowych do projektu zagospodarowania terenu i do projektu architektoniczno-budowlanego, o których mówią § 8 ust. 2 i 11 ust. 2 cytowanego rozporządzenia. Znajduje się natomiast jeden opis zatytułowany: "opis techniczny".

Organ odwoławczy nie wypowiedział się również co do kwestii, czy nie zachodzi sprzeczność pomiędzy sentencją orzeczenia decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę dla salonu samochodowego wraz z infrastrukturą techniczną a projektem budowlanych, zatwierdzonym ta decyzją, gdzie przewiduje się pomieszczenia serwisowe, halę diagnostyki, część administracyjną i myjnię. Nie ustosunkował się organ odwoławczy, czy salon samochodowy to jedynie obiekt przeznaczony do ekspozycji samochodów i ich sprzedaży. Nie rozważył, czy takie określenie zamierzenia inwestycyjnego jest za wąskie aby było zgodne z opracowanym projektem budowlanym tego zamierzenia inwestycyjnego.

Zauważyć także należy, że jeśli materiał dowodowy był zwrócony celem uzupełnienia, to organy, zgodnie z art. 10 k.p.a. winny umożliwić stronom zapoznanie się z jego całością przed wydaniem decyzji co do istoty tej sprawy. Skoro dokonywano korekty dokumentacji, a więc w jakimś stopniu ją zmieniano, to z pewnością strony powinny mieć możliwość zapoznania się z tymi dokumentacjami.

Nie uczynienie tego stanowi naruszenie zasady czynnego udziału stron w toczącym się postępowaniu, o której mowa w art. 10 k.p.a. Podobnie jak nie określenie w sposób właściwy kręgu stron tego postępowania i w konsekwencji nie zawiadomienie wszystkich osób mających interes prawny i nie doręczanie im wydawanych decyzji. Pominięto bowiem w tym postępowaniu współwłaścicieli działki nr "5".

W ocenie Sądu, wbrew więc twierdzeniom organów, nie zostały spełnione warunki dające podstawę do wydania pozytywnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowie dla przedmiotowego zamierzenia inwestycyjnego.

Powyższe obrazuje, że doszło do uchybień przepisom postępowania: art. 7, 77 § 1 k.p.a. obligujących organy administracji do zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego oraz art. 10 k.p.a. statuującego zasadę czynnego udziału stron w postępowaniu i 107 § 3 k.p.a., obligującego do przedstawienia uzasadnienia faktycznego i prawnego w decyzji. W następstwie zaś tych uchybień doszło do naruszenia art. 35 ust. 4 Prawa budowlanego z 1994 r.

W takim stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie orzekł jak w sentencji wyroku, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. "a" i "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U., z 2002 r., Nr 153, poz. 1270 ze zm.) w związku z art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U., Nr 153, poz. 1271 ze zm.).



Powered by SoftProdukt