Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 12 lutego 2021 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marek Sachajko po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2021 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. S. na uchwałę Zarządu Powiatu [...] z dnia [...] września 2020 roku nr [...] w przedmiocie zatrudnienia i ustalenia wynagrodzenia Dyrektora Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w [...] postanawia odrzucić skargę.

W. S. (dalej jako strona lub skarżący) pismem z dnia [...] listopada 2020 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu

skargę na uchwałę Starosta w przedmiocie zatrudnienia i ustalenia wynagrodzenia Dyrektora Samodzielnego Zakładu Opieki Zdrowotnej w [...] (dalej Dyrektora SPZOZ w [...]).

Z akt sprawy wynika, że w dniu [...] lipca 2020 r. uchwałą nr [...] Rada Powiatu [...] powołała Komisję Konkursową do przeprowadzenia

konkursu na stanowisko Dyrektora Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w [...].

W odpowiedzi na ogłoszony konkurs w terminie wskazanym w ogłoszeniu wpłynęło [...] ofert. W dniu [...] września 2020 r. Komisja Konkursowa dokonała analizy dokumentacji złożonej przez kandydatów. Weryfikacja dokumentów wykazała, iż [...]

ofert zostało przyjętych i zakwalifikowanych do drugiego etapu, a jedna oferta - W. S. została odrzucona z powodu niespełnienia wymagań formalnych. Pismem z dnia [...] września 2020 r. poinformowano skarżącego o niedopuszczeniu do dalszego etapu konkursu.

W dniu [...] września 2020 r. wnioskodawca uzupełnił brak formalny, a pismem z dnia [...] września 2020 r. złożył wniosek o przywrócenie do dalszego etapu

postępowania konkursowego na stanowisko Dyrektora SPZOZ w [...].

Komisja Konkursowa na posiedzeniu w dniu [...] września 2020 r. zapoznała się ze złożonymi przez wnioskodawcę pismami, w konsekwencji czego podjęła decyzję o podtrzymaniu swojego stanowiska zakresie niezakwalifikowania kandydata do

dalszego etapu postępowania konkursowego. O decyzji Komisji [...] w tym samym dniu tj. [...] września 2020 r. poinformowano pisemnie wnioskodawcę.

Komisja Konkursowa w dniu [...] września 2020 r. zgodnie ze wskazaniem §14 ust. 1 rozporządzenia po przeprowadzonym tajnym głosowaniu wybrała jednogłośnie

na stanowisko Dyrektora SPZOZ w [...] I. W.. O wynikach przeprowadzonego konkursu Przewodniczący Komisji Konkursowej powiadomił pisemnie Zarząd Powiatu [...] w dniu [...] września 2020 r. celem zatrudnienia i ustalenia wynagrodzenia z wybranym kandydatem.

W dniu [...] września 2020 r. Zarządu Powiatu [...] podjął uchwałę

nr [...] w przedmiocie zatrudnienia i ustalenia wynagrodzenia Dyrektora SPOZ w [...], na które wybrano I. W. (k. [...]).

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie lub ewentualnie oddalenie.

Argumentując powyższe organ wskazał, że wprawdzie sama uchwała podlega kognicji sądu administracyjnego niemniej jednak zdaniem organu skarga została wywiedziona po terminie, który upłynął najdalej 23 października 2020 r. Powyższe zaś przemawia za odrzuceniem skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.

Skarga podlega odrzuceniu, lecz z innych przyczyn niż podniesione w odpowiedzi na skargę.

Przystępując do rozpoznania skargi sąd administracyjny w pierwszej

kolejności bada, czy zaskarżony akt lub czynność organu administracji publicznej podlega kontroli tego sądu. Skarga jest dopuszczalna, gdy przedmiot sprawy należy

do właściwości sądu, skargę wniesie uprawniony podmiot, oraz gdy spełnia ona

wymogi formalne i została złożona w terminie. Stwierdzenie braku którejkolwiek z wymienionych przesłanek dopuszczalności zaskarżenia uniemożliwia nadanie

skardze dalszego biegu, co w konsekwencji prowadzi do jej odrzucenia.

Zakres kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne został określony w przepisach ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm., dalej: p.p.s.a.). Jak wynika z art. 2 p.p.s.a., sądy administracyjne są powołane do rozpoznawania spraw sądowadministracyjnych. Ich właściwością, zgodnie z art. 3 § 1 p.p.s.a., objęta jest kontrola działalności administracji publicznej.

Zgodnie z przepisem art. 3 § 2 p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:

1) decyzje administracyjne;

2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy

zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które przysługuje zażalenie;

4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z

wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania

administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 oraz z 2019 r. poz. 60, 730, 1133 i 2196), postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), postępowań, o których mowa w dziale V w rozdziale 1 ustawy z dnia 16 listopada

2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 768, 730, 1520, 1556 i 2200), oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw;

4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane

w indywidualnych sprawach, opinie zabezpieczające i odmowy wydania opinii zabezpieczających;

5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż

określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;

8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach

określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a;

9) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych

w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.

Należy również wskazać, iż zgodnie z art. 87 ust 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998r. o samorządzie powiatowym ( tj. Dz. U. z 2020 poz. 920) każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą podjętą przez organ powiatu w sprawie z zakresu administracji publicznej może zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.

Stroną w postępowaniu toczącym się na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym może być jedynie podmiot, którego interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone. W doktrynie i orzecznictwie eksponuje się przede wszystkim bezpośredniość, konkretność i realny charakter interesu prawnego strony kształtowanego aktem stosowania prawa materialnego. Interes prawny wymieniony w przytoczonym przepisie polega na istnieniu powiązania między sytuacją prawną podmiotu i określoną normą prawną. Powyższy związek powinien mieć charakter aktualny, realny i indywidualny (por. II OSK 3147/17 - wyrok NSA z dnia 19 czerwca 2018 r. CBOSA).

Wywiedziona w niniejszej sprawie skarga dotyczy uchwały Zarządu Powiatu [...] w przedmiocie zatrudnienia i ustalenia wynagrodzenia dyrektora SPOZ w [...]. Z akt sprawy wynika, ze komisja konkursowa na powyższe stanowisko wyłoniła innego niż skarżący kandydata. W następstwie powyższego podjęła uchwałę o zatrudnieniu I. W. i ustaleniu jej wynagrodzenia. W ocenie Sądu skarżący nie ma interesu prawnego aby skarżyć niniejszą uchwałę gdyż skutki zaskarżonej uchwały dotyczą wyłącznie I. W.. Zatem to ona mogłaby ewentualnie kwestionować powyższą uchwałę gdyż jej treść wyznacza jej sytuację prawną. Powyższe stanowisko potwierdza m.in. pogląd zaprezentowany przez NSA w postanowieniu z 12 lutego 2019 r. sygn. II OSK 3848/18 (dostępne w bazie orzeczeń CBOSA).

Skarga W. S. jest więc niedopuszczalna i jako taka podlega odrzuceniu.

Na marginesie Sąd wskazuje, że jedyną normatywną procedurą, którą mógłby obrać skarżący jest możliwość złożenia wniosku o stwierdzenie nieważności postępowania konkursowego w terminie 14 dni od dnia wybrania przez komisję konkursową kandydata na stanowisko objęte konkursem, o czym stanowi § 8 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z 6 lutego 2012 r. Ministra Zdrowia w sprawie sposobu przeprowadzania konkursu na niektóre stanowiska kierownicze w podmiocie leczniczym niebędącym przedsiębiorcą (Dz.U. z 2018 poz. 393). Jest to bowiem jedyna przewidziana przez ustawodawcę procedura kwestionowania wyniku postępowania konkursowego. Z akt sprawy wynika, że skarżący z takim wnioskiem wystąpił. Nie jest więc tak, ze osoba niewyłoniona w konkursie jest pozbawiona możliwości obrony swojego interesu. Nie może jednak tego uczynić kwestionując uchwałę w przedmiocie zatrudnienia i ustalenia wynagrodzenia innej osoby.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. skargę odrzucił.