Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Robotowska po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia M. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w L. z dnia 28 sierpnia 2008 r. sygn. akt I SA/Lu 405/08 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania płatności do gruntów rolnych postanawia: zażalenie oddalić.

Postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2008 r., sygn. akt I SA/Lu 405/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w L. odmówił przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi M. K. na decyzję Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] kwietnia 2008 r. o nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania płatności do gruntów rolnych za 2007 r.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w L. z dnia 21 lipca 2008 r., doręczonym skarżącej w dniu 28 lipca 2008 r., M. K. została wezwana do uzupełnienia braków formalnych złożonej skargi poprzez podanie wartości przedmiotu zaskarżenia w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi. Pismem wniesionym w dniu 6 sierpnia 2008 r. skarżąca określiła wartość przedmiotu zaskarżenia. Jednocześnie wniosła o przywrócenie terminu do usunięcia braku formalnego, wskazując, że wezwanie do usunięcia braków formalnych skargi odebrała podczas przypadkowego pobytu w domu w trakcie wyjazdu wakacyjnego, z którego wróciła w dniu 1 sierpnia 2008 r. Zdaniem Sądu I instancji uchybienie terminowi do uzupełnienia braków formalnych nastąpiło z winy skarżącej, albowiem fakt przebywania na wakacjach nie zwalnia strony od obowiązku podejmowania czynności w postępowaniu sądowym. Ponadto, skarżąca wróciła z wyjazdu w dniu 1 sierpnia 2008 r., a termin do uzupełnienia braków upływał w dniu 4 sierpnia 2008 r. - miała zatem jeszcze trzy dni na uzupełnienie braków formalnych skargi. Zawinione uchybienie terminowi do uzupełnienia braku formalnego skargi skutkowało zatem odmową przywrócenia tegoż terminu.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła M. K. Domagała się zmiany zaskarżonego orzeczenia oraz przywrócenia terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi. W uzasadnieniu skarżąca przyznała, że uchybiła terminowi do uzupełnienia braków formalnych skargi o dwa dni. Podniosła, że w odwołaniu od decyzji ARiMR oraz w skardze do WSA wnosiła o cofnięcie sankcji nałożonej przez organ. Wartość tej sankcji została określona w obydwu decyzjach ARMiR, a Sąd I instancji dysponował kompletem dokumentów zawierającym również wartość przedmiotu skargi. Zdaniem skarżącej, brak liczbowo podanej wartości przedmiotu zaskarżenia w skardze nie był brakiem na tyle istotnym, aby była konieczność uruchomienia procedury sankcjonowanej automatycznym odrzuceniem skargi bez jej merytorycznego rozpatrzenia.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżone postanowienie Sądu I instancji odpowiada prawu, aczkolwiek z innym uzasadnieniem.

Zgodnie z art. 86 § 1 zd. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej jako: p.p.s.a.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeżeli uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego (art. 86 § 2 p.p.s.a.).

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego uchybienie przez M. K. terminowi do uzupełnienia braków formalnych skargi nie spowoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego.

Powodem wezwania do uzupełnienia braków skargi wniesionej przez M. K. było niewskazanie w skardze wartości przedmiotu zaskarżenia. Przedmiotowa skarga została wniesiona na decyzję Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego ARiMR utrzymującą w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego ARiMR w L. z siedzibą w E., którą odmówiono M. K. przyznania jednolitej płatności obszarowej i nałożono sankcję w wysokości 1495, 64 zł, a także odmówiono przyznania uzupełniającej płatności obszarowej do powierzchni grupy upraw podstawowych i nałożono sankcję w wysokości 1462,75 zł, przy czym nałożenie sankcji miało wynikać z podania we wniosku o dopłaty bezpośrednie nieprawdziwej informacji o powierzchni gruntów rolnych. Oznacza to, że przedmiotem zaskarżenia w przedmiotowej sprawie jest decyzja utrzymująca w mocy decyzję o odmowie przyznania płatności do gruntów rolnych i nałożeniu sankcji.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie rozpoznającym niniejsze zażalenie, w razie zaskarżenia tego rodzaju decyzji, przedmiotem zaskarżenia nie są należności pieniężne. Nałożone w decyzji sankcje są niejako pochodną odmowy przyznania płatności i mają one charakter warunkowy, bowiem mogą być pobrane z ewentualnych przyszłych płatności obszarowych, o które skarżąca nie musi przecież wnioskować. Skoro zatem decyzja nie dotyczy bezpośrednio należności pieniężnych, to nie ma potrzeby wskazywania w skardze wartości przedmiotu zaskarżenia (zob. art. 215 § 1 p.p.s.a.). Wobec tego niewskazanie przez skarżącą wartości przedmiotu zaskarżenia nie stanowiło w istocie braku formalnego skargi, który uniemożliwiałby nadanie skardze dalszego biegu. Oznacza to, że nie było także dopuszczalne przywrócenie skarżącej terminu do wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia, bowiem uchybienie temu terminowi nie wywoła dla skarżącej ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego.

Z uwagi na powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny działając na podstawie art. 184 w związku art. 197 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.

PG