Wyrokiem z dnia 5 sierpnia 2015 r., sygn. akt II FSK 3083/13, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną M.K.od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 stycznia 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 2963/12, wydanego w sprawie ze skargi M. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 marca 2012 r. w przedmiocie uchylenia postanowienia odmawiającego wszczęcia postępowania i umorzenia postępowania w sprawie oraz zasądził od M.K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zwrot kosztów postępowania kasacyjnego.
Od powyższego wyroku w dniu 1 października 2015 r. skarżący wniósł zażalenie żądając jego uchylenia w zakresie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. Zdaniem strony, art. 209 w zw. z art. 204 pkt 1 i art. 205 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. – zwana dalej p.p.s.a.) nie znajduje w sprawie zastosowania, ponieważ organ nie poniósł żadnych kosztów postępowania. Reprezentujący Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie na rozprawie radca prawny jest bowiem etatowym pracownikiem i otrzymuje stałe wynagrodzenie z budżetu państwa, a zatem – w ocenie skarżącego – art. 204 p.p.s.a. nie odnosi się do stanu faktycznego rozpatrywanej sprawy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie, jako niedopuszczalne, należało odrzucić. Zgodnie z art. 194 § 1 p.p.s.a. zażalenie przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego gdy ustawa wyraźnie przewiduje możliwość wniesienia zażalenia oraz na postanowienia wymienione w art. 194 § 1 pkt 1-10 p.p.s.a. Jeżeli zatem ustawa przewiduje (w określonych sytuacjach) wydanie postanowienia i jednocześnie nie stanowi, że od takiego postanowienia przysługuje prawo wniesienia zażalenia, to niedopuszczalne jest wniesienie tego środka odwoławczego. Należy zauważyć, iż artykuł 194 § 1 p.p.s.a. nie znajduje zastosowana w przedmiotowej sprawie, ponieważ dotyczy wyłącznie postanowień wojewódzkiego sądu administracyjnego. Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego są ostateczne i prawomocne. Nie przysługują od nich żadne środki zaskarżenia.
Powyższe twierdzenie wynika z ugruntowanego stanowiska zarówno sądów, jak i doktryny (por. postanowienia NSA: z dnia 19 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 123/12; z dnia 13 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 719/12; z dnia 5 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 1931/11; z dnia 17 marca 2010 r., sygn. akt II FSK 1255/08 – dostępne na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl; J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Wydanie 4, Warszawa 2010, str. 482; B. Dauter, Metodyka pracy sędziego sądu administracyjnego, Wydanie 2, Warszawa 2009 r., str. 530).
Na marginesie jedynie wyjaśnić należy skarżącemu, że art. 204 p.p.s.a. regulując kwestię zwrotu kosztów postępowania w przypadku oddalenia skargi kasacyjnej nie uzależnia ich zasądzenia od rodzaju stosunku prawnego łączącego pełnomocnika z mocodawcą (w rozpatrywanej sprawie organem podatkowym).
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 178 w zw. z art. 180 i 197 § 2 p.p.s.a. należało zażalenie, jako niedopuszczalne, odrzucić.
