Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Jaroszewska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Diana Wojtowicz po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2013 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi J. G. na decyzję A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G. z dnia 29 października 2012 r., nr [...] w przedmiocie udzielenia informacji publicznej 1/ uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G. z dnia 27 września 2012 r. , nr [...], 2/ zasądza od A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G. na rzecz skarżącego J. G. kwotę 1047, 50 zł (tysiąc czterdzieści siedem złotych pięćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Pismem z dnia 18 września 2012 r. ( z datą wpływu 19 września 2012 r.) J. G. zwrócił się do A., w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2010 r., nr 113, poz. 759), z wnioskiem o "zapoznanie się i skserowanie dokumentacji związanej z budową Ujęcia i Stacji Uzdatniania Wody [[...]], obiektu zrealizowanego na podstawie ustawy Prawo zamówień publicznych. We wniosku wskazano jako żądane "dokumenty związane z angażowaniem" B., C., D., Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w G., Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P., Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego.

W odpowiedzi na wniosek A. decyzją z dnia 27 września 2012 r. odmówiła udzielenia informacji publicznej. Uznała, że żądanie dotyczy informacji przetworzonej i wskazując na przepis art. 3 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej z dnia 6 września 2001 r. (Dz. U. nr 112, poz. 1198) oceniła, że wnioskodawca nie wykazał, iż żądane informacje są szczególnie istotne dla interesu publicznego. Wskazała ponadto, że wniosek wymaga uprzedniego skompletowania żądanych dokumentów oraz zbadania, czy nie zawierają one danych osobowych bądź tajemnicy przedsiębiorstwa i z tego wywiodła, że informacja ma charakter przetworzony. Już na wstępnym etapie oceniono, że część żądanych informacji może naruszać tajemnicę handlową kontrahentów A., a nadto sprawdzenie każdego z tak dużej ilości dokumentów pod kątem istnienia danych chronionych wymaga dużego wysiłku przy przetwarzaniu danych. Powołała się przy tym na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 stycznia 2011 r., sygn. akt I OSK 440/10.

Wnioskiem z dnia 11 października 2012 r., który wpłynął do A. w dniu 15 października 2012 r., J. G. powołując się na art. 16 ust. 2 i art. 17 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej domagał się ponownego rozpatrzenia sprawy. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że żądana informacja ma charakter informacji publicznej. Wnioskujący polemizuje ze stanowiskiem, że zakres żądania ma charakter informacji przetworzonej, wskazując na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 sierpnia 2011 r., sygn. akt I OSK 976/11. Jego zdaniem żądanie wielu dokumentów nie świadczy o uznaniu informacji za przetworzoną. Wniosek nie obejmował żadnych analiz, zestawień lub innych opracowań. Kwestionuje również ocenę, że żądana informacja stanowi tajemnicę przedsiębiorstwa, odwołując się definicji tego pojęcia zawartej w ustawie z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r., nr 153, poz. 1503 ze zm.).

Rozpatrując sprawę ponownie A. decyzją z dnia 29 października 2012 r. podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie. Poinformowała także o odmowie rezygnacji przez podmioty, których dotyczy żądanie informacji, z zachowania tajemnicy przedsiębiorstwa.

J. G. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na decyzję wydaną przez A., z dnia 29 października 2012 r., nr [[...]].

Skarżący, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, zarzuca naruszenie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej z dnia 6 września 2001 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1198):

- art. 2 ust. 1 oraz art. 61 Konstytucji RP, poprzez odmowę udzielenia wnioskowanej informacji,

- art. 3 ust. 1 pkt 1, poprzez uznanie, że wnioskowana informacja ma charakter informacji przetworzonej,

- art. 5 ust. 2, poprzez uznanie, że wnioskowana informacja jest informacja objętą tajemnicą przedsiębiorstwa.

Domaga się uchylenia zaskarżonej decyzji oraz zobowiązanie A. do udzielenia informacji publicznej.

W skardze podkreślono, że na podstawie art. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz z uwagi na fakt, że A. realizuje zadania publiczne w zakresie zaopatrzenia ludności w infrastrukturę wodno – kanalizacyjną, żądana informacja ma charakter informacji publicznej. Według skarżącego wnioskowana informacja nie jest informacją publiczną przetworzoną. Powołano się w skardze na wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 stycznia 2009 r., sygn. akt SA/Kr 1258/08 oraz z dnia 26 września 2005 r., sygn. akt II SA/Kr 984/05, podtrzymując stanowisko, że wniosek nie obejmował żadnych analiz, zestawień lub innych opracowań dotyczących wskazanych dokumentów. Według skarżącego rzeczywista przyczyna odmowy udzielenia informacji wynika z faktu, że strony łączyła umowa o roboty budowlane zawarta w trybie zamówień publicznych, od której A. odstąpiła po ukończeniu 99% prac, odmawiając wypłaty wynagrodzenia, przy czym obiekt został wybudowany zgodnie z umową oraz uzyskał pozwolenie na użytkowanie. Zwraca uwagę, że wniosek identyczny z wnioskiem J. G. złożyła K. M., której udzielono odpowiedzi.

W odpowiedzi na skargę A. wniosła o jej oddalenie. Wskazuje, że niniejsza sprawa dotyczy skargi na czynność z zakresu administracji publicznej polegającą na odmowie udzielenia informacji publicznej pismem z dnia 29 października 2012 r. nr [[...]]. Kwestionuje wobec tego przyjęcie, że pismo z dnia 29 października 2012 r. jest decyzją administracyjną.

Ponadto podtrzymuje wcześniejszą argumentację, powołując się na art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego (wyroki z dnia 22 lutego 2012 r. sygn. akt I OSK 2291/2011 i z dnia 9 listopada 2011 r., sygn. akt I OSK 1365/11), że żądana informacja ma charakter przetworzony, a więc wymaga wykazania szczególnie istotnego interesu publicznego. Wskazuje na oświadczenia podmiotów, które obejmował wniosek o udzielenie informacji publicznej, sprzeciwiających się udostępnieniu informacji związanych z uczestnictwem w budowie Ujęcia i Stacji Uzdatniania Wody. Polemizuje ze stanowiskiem o nieprawidłowym odstąpieniu od umowy ze skarżącym.

W piśmie procesowym z dnia 12 grudnia 2012 r. skarżący przedstawił replikę argumentacji zawartej w odpowiedzi na skargę, podtrzymując dotychczasowe stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje.

Stosownie do treści art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269) sąd administracyjny sprawuje, w zakresie swej właściwości, kontrolę pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.

W niniejszej sprawie przedmiotem kontroli sądu jest odmowa udzielenia informacji publicznej, dokonana przez podmiot inny, niż organ administracji publicznej.

Jak wynika z bezspornych okoliczności sprawy skarżący zwrócił się w dniu 18 września 2012 r. do A., spółka właścicielska Gminy G.), o udostępnienie informacji publicznej poprzez sporządzenie fotokopii dokumentacji związanej z budową Ujęcia i Stacji Uzdatniania Wody, wskazując na konkretne podmioty uczestniczące w procedurze związanej z tą budową.

Pozostaje także niesporne, że: żądana dokumentacja znajduje się w posiadaniu A., spółka wykonuje zadania publiczne związane z zaopatrzeniem w wodę i odprowadzanie ścieków, budowa przedmiotowej stacji realizowana była ze środków publicznych (także z pozyskanych środków unijnych), strony w niniejszej sprawie były stronami umowy na wykonanie wskazanej inwestycji zawartej w trybie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2010 r., nr 113, poz. 759), od której A. odstąpił, skutkiem czego oba podmioty pozostają w sporze zawisłym przed sądem powszechnym. Istotne jest także, iż żądanie udostępnienia informacji publicznej w podobnym zakresie, co wniosek skarżącego, złożone do A. przez K. M. (vide: fotokopia wniosku z dnia 17 października 2012 r. k. 21), zostało przez ten podmiot uwzględnione.

Z wniosku J. G. wynika, że ubiega się o udzielenie informacji publicznej na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112, poz. 1198 ze zm.), zwanej dalej ustawą. Przepis art. 2 ust. 1 ustawy stanowi, że każdemu przysługuje, z zastrzeżeniem art. 5, prawo dostępu do informacji publicznej, zwane dalej "prawem do informacji publicznej". W ust. 2 przewidziano, że od osoby wykonującej prawo do informacji publicznej nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego.

Skarżący powołuje się zatem na podmiotowe prawo do informacji publicznej, niewymagające wykazania interesu prawnego ani faktycznego. Odmiennie ustawodawca uregulował prawo do uzyskania informacji publicznej przetworzonej, uzależniając je od wykazania szczególnie istotnego interesu publicznego (art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy).

Zgodnie z definicją pojęcia "informacja publiczna", określoną w art. 1 ust. 1 ustawy (w brzmieniu nadanym nowelą z dnia 16 września 2011 r., Dz. U. nr 204, poz. 1195, z mocą obowiązującą od dnia 29 grudnia 2011 r.), każda informacja o sprawach publicznych jest informacją publiczną w rozumieniu ustawy.

Zatem udostępnieniu jako informacja publiczna podlegać winny w szczególności informacje dotyczące majątku publicznego, w tym majątku Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego (art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. a i c ustawy) oraz majątku podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5, pochodzącym z zadysponowania majątkiem, o którym mowa w lit. a-c, oraz pożytkach z tego majątku i jego obciążeniach (art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. d ustawy). Udostępnieniu podlega także informacja publiczna o danych publicznych, w tym treść aktów administracyjnych i innych rozstrzygnięć (art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy).

Uzasadnione jest zatem przyjęcie, iż w rozpoznawanej sprawie ma zastosowanie ustawa o dostępie do informacji publicznej, zarówno ze względu na jej zakres podmiotowy (A. jako spółka założona przez jednostkę samorządu terytorialnego realizuje gminne zadanie publiczne, jakim jest zaopatrzenie w wodę), jak też przedmiotowy (realizacja zadania publicznego następuje ze środków publicznych). Żądanie skarżącego obejmuje dokumenty urzędowe w rozumieniu art. 6 ust. 2 ustawy (rozstrzygnięcia organów nadzoru budowlanego) oraz inne dokumenty związane z realizacją wskazanego przedsięwzięcia, przy czym jak wynika z oświadczenia pełnomocnika procesowego A., dalsze umowy związane z budową Ujęcia i Stacji Uzdatniania Wody (po rozwiązaniu umowy z J. G.) nie były zawierane w trybie ustawy Prawo zamówień publicznych. Miałoby to znaczenie o tyle, że do takich umów nie stosuje się zasady jawności wynikającej z art. 139 ust. 3 ustawy Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2010 r., nr 113, poz. 759, ze zm.), która miałaby wpływ na ich udostępnienie w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Kolejna kwestią wymagającą w niniejszej sprawie wyjaśnienia jest charakter rozstrzygnięcia w sprawie odmowy udzielenia informacji publicznej dokonanej przez podmiot inny, niż organ władzy publicznej. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy podmiotami zobowiązanymi do udzielania informacji publicznej są (poza organami władzy publicznej i samorządów gospodarczych i zawodowych oraz innymi podmiotami wymienionymi w punktach 1-4) podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

Zdaniem sądu nie budzi wątpliwości charakter prawny podmiotu, jakim jest A. (spółka prawa handlowego, której właścicielem jest gmina G., a jednocześnie podmiot realizujący gminne zadania publiczne w zakresie zaopatrzenia w wodę i odprowadzanie ścieków), niebędący organem władzy publicznej. Tym samym rozstrzygnięcie w zakresie odmowy udostępnienia informacji publicznej (oraz umorzenia postępowania o udostępnienie informacji) A. podejmuje na podstawie art. 17 ustawy, który w ust. 1 odwołuje się do odpowiedniego stosowania art. 16.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej następują w drodze decyzji. Ust. 2 przewiduje, że do decyzji, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z tym że: 1) odwołanie od decyzji rozpoznaje się w terminie 14 dni, 2) uzasadnienie decyzji o odmowie udostępnienia informacji zawiera także imiona, nazwiska i funkcje osób, które zajęły stanowisko w toku postępowania o udostępnienie informacji, oraz oznaczenie podmiotów, ze względu na których dobra, o których mowa w art. 5 ust. 2, wydano decyzję o odmowie udostępnienia informacji.

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 1 do rozstrzygnięć podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji, niebędących organami władzy publicznej, o odmowie udostępnienia informacji oraz o umorzeniu postępowania o udostępnienie informacji przepisy art. 16 stosuje się odpowiednio. Według zaś ust. 2 wnioskodawca może wystąpić do podmiotu, o którym mowa w ust. 1, o ponowne rozpatrzenie sprawy. Do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołania.

Z treści przytoczonych przepisów, zważywszy, że ustawodawca nakazał do rozstrzygnięć przewidzianych w art. 17 stosować odpowiednio przepis art. 16 obejmujący dwie jednostki redakcyjne (ustępy), wywieść należy, że:

- rozstrzygnięcia podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji, niebędących organami władzy publicznej o odmowie udostępnienia informacji oraz o umorzeniu postępowania o udostępnienie informacji zapadają w formie decyzji administracyjnej, do której stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, a uzasadnienie decyzji zawiera musi także imiona, nazwiska i funkcje osób, które zajęły stanowisko w toku postępowania o udostępnienie informacji oraz oznaczenie podmiotów, ze względu na których dobra, o których mowa w art. 5 ust. 2, wydano decyzję o odmowie udostępnienia informacji;

- w miejsce odwołania od tego rozstrzygnięcia (będącego decyzją) przysługuje wnioskodawcy, do tego samego podmiotu, wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, do którego odpowiednio stosuje się przepisy o odwołaniu.

Tylko udostępnienie informacji publicznej realizowane jest w formie czynności materialno - technicznej, natomiast w przypadku odmowy jej udostępnienia lub umorzenia postępowania, ustawa przewiduje załatwienie wniosku poprzez wydanie decyzji administracyjnej (podkreślenie sądu). Jedynie w sytuacji, w której żądanie strony nie dotyczy informacji publicznej, wniosek należy załatwić w formie pisma informującego wnioskodawcę, że sprawa nie dotyczy informacji publicznej.

Skoro jednak w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z informacją publiczną, czego zresztą A. nie kwestionował w kontrolowanym postępowaniu, nie można zgodzić się ze stanowiskiem zawartym w odpowiedzi na skargę, że przedmiotowa odmowa udzielenia informacji publicznej nastąpiła w formie czynności materialno – technicznej. Przeciwnie, rozstrzygnięcie to stanowi decyzję, podobnie jak kolejne rozstrzygnięcie zapadłe wskutek ponownego rozpatrzenia sprawy.

W tym kontekście sąd dopatrzył się ze strony A. w związku z kontrolowanymi decyzjami uchybienia przepisom Kodeksu postępowania administracyjnego (art. 7, 77 i 107 § 3 Kpa) oraz art. 16 ust. 2 pkt 2 w związku z art. 17 ustawy. W ocenie sądu naruszenia te mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Sąd zwraca uwagę na formalną stronę decyzji podjętej w dniu 27 września 2012 r. Opatrzona jest datą, podpisem prezesa zarządu spółki (w sposób zgodny z danymi ujawnionymi w KRS), zawiera rozstrzygnięcie (odmowę udostępnienia wnioskowanej informacji) oraz uzasadnienie przyczyn odmowy, z powołaniem się na przepisy ustawy. Z tych względów decyzja ta odpowiada warunkom określonym w art. 107 Kpa. Niemniej przyczyny odmowy nie zostały wyjaśnione w sposób wyczerpujący, a wobec braku materiału dowodowego w nadesłanych aktach sprawy sąd nie może ocenić prawidłowości udzielonej odmowy. W uzasadnieniu powołano się na ochronę dóbr, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy (tajemnicę przedsiębiorcy), niepodając podmiotów, ze względu na których z tego względu odmówiono udzielenia informacji publicznej (naruszenie art. 16 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 17 ust. 1 ustawy). Niewyjaśniono z jakich względów i które z żądanych przez wnioskodawcę dokumenty uznano za objęte tajemnicą przedsiębiorstwa. W szczególności budzi to wątpliwości w odniesieniu do dokumentów odnoszących się do przedmiotowej inwestycji, także żądanych przez wnioskodawcę, a wytworzonych przez organy administracji publicznej - Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w G., Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P., Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego i Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego.

Należy zauważyć, że w ustawie o dostępie do informacji publicznej nie zdefiniowano pojęcia "tajemnica przedsiębiorstwa". Legalna definicja tego pojęcia umieszczona została w ustawie z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r., nr 153 poz. 1503, ze zm.) i zgodnie z art. 11 ust. 4 "przez tajemnicę przedsiębiorstwa rozumie się nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności". Z treści przytoczonego przepisu wynika, że tajemnicę przedsiębiorstwa stanowi poufna informacja posiadająca wartość gospodarczą, a w szczególności informacja techniczna, technologiczna lub organizacyjna. Informacja powszechnie dostępna i w żaden sposób niezabezpieczona nie ma charakteru tajemnicy przedsiębiorstwa. W toku postępowania A. uzyskał oświadczenia dwóch podmiotów – C. i D. o braku zgody na udostępnienie dokumentów, z powołaniem się na "tajemnicę kontraktu" i tajemnicę przedsiębiorstwa. Takiego oświadczenia nie można uznać za wystarczające dla przyjęcia, że dokumenty żądane przez wnioskodawcę w trybie ustawy zawierały informacje podlegające ochronie na podstawie art. 5 ust. 2 i art. 11 ust. 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, a więc poufne i posiadające wartość gospodarczą. Brak wyczerpującego wyjaśnienia tej kwestii uniemożliwia kontrolę sądu nad prawidłowością takiej oceny. Ponieważ A. nie podał w uzasadnieniach obu decyzji przyczyn odmowy udostępnienia dokumentów co do każdego ze wskazanych we wniosku przedsiębiorców, decyzja jest ogólnikowa, nieprecyzyjna, nie wyjaśnia dostatecznie stanu faktycznego, a w szczególności na czym podmiot zobowiązany opiera swe twierdzenia o istnieniu tajemnicy przedsiębiorstwa oraz przywołanej także w decyzji ochrony danych osobowych, czy tez prywatności. Poza przytaczaniem w decyzji orzeczeń sądowoadministracyjnych konkretnych informacji odnoszących się do sprawy wniosku skarżącego nie ma. W tych warunkach należy uznać, że rozstrzygnięcie jest wadliwe. Podmiot zobowiązany musi bowiem ustalić, jakie informacje podlegają ochronie ze względu na to, że są objęte ochrona danych osobowych, ochrona prywatności, czy tajemnicą przedsiębiorstwa, ze wskazaniem którego konkretnie przedsiębiorstwa to dotyczy. Przy czym wskazane przez A. materialne przyczyny odmowy udostępnienia przedmiotowej informacji publicznej w kontekście pozytywnie załatwionego późniejszego podobnego wniosku K. M. mogłyby przemawiać za oceną nieuzasadnionej odmowy udostępnienia informacji publicznej J. G.

Druga decyzja, z dnia 29 października 2012 r., podjęta wskutek wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, jest bardzo lakoniczna: w pierwszym zdaniu podtrzymano zajęte w sprawie stanowisko, w drugim poinformowano o odmowie rezygnacji przez podmioty, których dotyczy żądanie informacji, z zachowania tajemnicy przedsiębiorstwa. W istocie druga decyzja nie zawiera żadnych elementów uzasadnienia, których wymaga art. 107 § 3 Kpa. Tymczasem ponowne rozpatrzenie sprawy (tak jak wskutek rozpatrzenia odwołania) nakazuje organowi ponowne dokonanie ustaleń oraz oceny – prawnej i faktycznej. A. nie odniósł się w ogóle do polemicznego stanowiska wnioskodawcy odnośnie przyjęcia niniejszej informacji publicznej jako przetworzonej oraz braku przesłanek dla uznania, że zachodzi potrzeba ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa. Natomiast podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej rozstrzygając w formie decyzji administracyjnej i stosując w związku z tym przepisy ustawy Kodeks postępowania administracyjnego związany jest również regułami tego postępowania, określającymi jego obowiązki w zakresie prowadzenia postępowania i orzekania. Oznacza to między innymi, że powinien dążyć do wszechstronnego wyjaśnienia sprawy (art. 7 Kpa), a także w sposób wyczerpujący uzasadnić swoje rozstrzygnięcie zgodnie z wymogami określonymi w art. 107 § 3 Kpa. Przy podjęciu obu kontrolowanych decyzji A. w sposób istotny naruszył wskazane przepisy postępowania.

Rozważając dalej sąd wskazuje, że budzą również wątpliwości argumenty A. co uznania przedmiotowej informacji publicznej za informację przetworzoną. W ustawie nie zostało zdefiniowane pojęcie "informacji przetworzonej". W judykaturze i orzecznictwie sądowoadministracyjnym wypracowano stanowisko, że informacja przetworzona jest "jakościowo nową informacją, nieistniejącą dotychczas w przyjętej ostatecznie treści i postaci, chociaż jej źródłem są materiały znajdujące się w posiadaniu zobowiązanego" (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 grudnia 2011 r., sygn. akt I OSK 1737/11, Baza orzeczeń LEX nr 1149235, także wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 18/12, Baza orzeczeń LEX nr 1145905). W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 czerwca 2011 r., sygn. akt I OSK 426/11 (Baza orzeczeń LEX nr 1135982) zajęto stanowisko, że "przetworzenie informacji to zebranie lub zsumowanie pojedynczych informacji powstałych na podstawie różnych kryteriów, które wymagają odpowiedniego zestawienia, samodzielnego ich zredagowania związanego z koniecznością przeprowadzenia stosownych czynności analitycznych". Informacja przetworzona w chwili złożenia wniosku nie istnieje. Jej wytworzenie wymaga przeprowadzenia przez podmiot zobowiązany pewnych czynności analitycznych, organizacyjnych i intelektualnych w oparciu o posiadane informacje proste (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 sierpnia 2011 r., sygn. akt I OSK 792/11, Baza orzeczeń LEX nr 1094536). Odnotować trzeba także stanowisko, według którego w pewnych przypadkach suma informacji prostych posiadanych przez adresata wniosku może przekształcić się w informację przetworzoną, jeżeli uwzględnienie wniosku wymaga ich zgromadzenia poprzez przegląd materiałów źródłowych, w których są zawarte, a ilość informacji prostych konieczna dla sporządzenia wykazu wskazanego we wniosku jest znaczna i angażuje po stronie adresata wniosku środki i zasoby konieczne do jego prawidłowego funkcjonowania (tak w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 sierpnia 2011 r., sygn. akt I OSK 792/11, j.w.; z dnia 6 października 2011 r., sygn. akt I OSK 1199/11, Baza orzeczeń LEX nr 1149133). Wskazać też trzeba na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 sierpnia 2011 r., sygn. akt I OSK 977/11 (Baza orzeczeń LEX nr 1068557), w którym podkreśla się, że "samo zanonimizowanie wnioskowanych do udostępnienia orzeczeń administracyjnych nie stanowi przetworzenia informacji wynikających z tych orzeczeń, a jedynie jej przekształcenie, dlatego stanowi ona informację prostą. Jeżeli jednak utworzenie zbioru informacji prostych wymaga takiego nakładu środków i zaangażowania pracowników, które negatywnie wpływa na tok realizacji ustawowych zadań nałożonych na zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej, a w szczególności wymaga to analizowania całego zasobu posiadanych dokumentów w celu wybrania tylko tych, których oczekuje wnioskodawca, to jest to informacja przetworzona. Zbiór takich informacji nie stanowi informacji przetworzonej tylko wtedy, gdy jego wytworzenie nie wymusza analizowania posiadanego zasobu dokumentów i wyboru tylko niektórych dokumentów z tego zasobu, według określonych kryteriów". Przytoczony wyrok zapadł w odniesieniu do żądania udostępnienia informacji publicznej w postaci kopii decyzji wydanych przez samorządowe kolegium odwoławcze (a więc organ administracji publicznej), w określonym we wniosku okresie.

Podzielając przedstawione poglądy należy jednak zaznaczyć, że dopiero konkretne okoliczności sprawy mogą doprowadzić do konstatacji, iż suma informacji prostych mogłaby być uznana za informację przetworzoną. Wymaga to jednak właściwego wyjaśnienia sprawy oraz prawidłowego uzasadnienia decyzji o odmowie, czego w niniejszej sprawie zabrakło.

Treść wniosku J. G. wskazuje jednoznacznie, że żądanie obejmuje informację prostą (fotokopie dokumentów związanych z budową Stacji Ujęcia i Uzdatniania Wody, dotyczących określonych podmiotów oraz organów administracji publicznej). Istotnie, liczba żądanych dokumentów nie jest znana, ale też trudno oczekiwać od wnioskodawcy, by był w stanie precyzyjnie taką liczbę podać. W tym kontekście nie można zgodzić się ze stanowiskiem zawartym w decyzji, że mamy do czynienia z informacją przetworzoną w sytuacji, gdy nie przedstawiono jakiej ilości dokumentów może dotyczyć żądanie, czy są to tylko dokumenty w formie papierowej, czy w wersji elektronicznej, czy dokumenty te są uporządkowane, czy rozproszone, czy są wśród nich decyzje administracyjne, wreszcie jak dalece ich zgromadzenie może utrudnić normalne funkcjonowanie podmiotu zobowiązanego. Zważywszy, jak zasadnie wskazuje skarżący, że podobny zakres wniosku zgłoszonego później przez K. M. został uwzględniony (chociaż trzeba też zauważyć, że przywołany wniosek był bardziej sprecyzowany), stanowisko zajęte przez A. w niniejszej sprawie budzi wątpliwości, a w każdym razie nie zostało dostatecznie uzasadnione. Sąd może zgodzić się tylko z jednym stwierdzeniem decyzji, a mianowicie że gdyby niniejsza sprawa dotyczyła informacji przetworzonej, skarżący musiałby powołać się na szczególnie istotny interes publiczny. Taki interes nie mógłby mieć miejsca, gdyby zamiarem wnioskodawcy było zgromadzenie dowodów przeciwko A. w sprawie toczącej się między tymi podmiotami przed sądem powszechnym. Niemniej A. braku wskazanej przesłanki w ogóle nie analizował, przez co naruszył także art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tymczasem powinnością tego podmiotu było wezwanie wnioskodawcy do wykazania szczególnie istotnego interesu publicznego w uzyskaniu informacji przetworzonej, a następnie wykazanie w decyzji odmownej nieistnienia takiego interesu, skoro odmowa udzielenia informacji publicznej nastąpiła również na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przy ponownym rozpatrzeniu sprawy z wniosku skarżącego z dnia 18 września 2012 r. A uwzględni przedstawioną ocenę prawną i dokona wyjaśnień niezbędnych dla jej rozstrzygnięcia.

Z przedstawionych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c w związku z art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 257) uchylił obie zaskarżone decyzje. O kosztach sąd orzekł na podstawie art. 200 w związku z art. 205 § 1 tej ustawy, ustalając, że na poniesione przez skarżącego koszty składa się: wpis sądowy w kwocie 200 zł, koszty zastępstwa procesowego wraz z opłatą od pełnomocnictwa w wysokości 497 zł oraz wykazane koszty przejazdu na rozprawę pełnomocnika procesowego w wysokości 350,50 zł.