Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Dorota Mydłowska (spr.), Sędzia WSA - Mirosława Pindelska, Sędzia WSA - Barbara Mleczko – Jabłońska, Protokolant: specjalista - Marcin Wacławek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lutego 2011 r. sprawy ze skargi D. S. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia ... maja 2010 r. nr ... w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej ze środków unijnych; oddala skargę.

W dniu ... listopada 2009 r. D. S. złożył w Pomorskim Oddziale Regionalnym ARiMR wniosek o dofinansowanie w zakresie środka 1.2 "Pomoc publiczna z tytułu tymczasowego zaprzestania działalności połowowej" w ramach Programu Operacyjnego "Zrównoważony rozwój sektora rybołówstwa i nadbrzeżnych obszarów rybackich 2007-2013" z tytułu zaprzestania działalności połowowej statkiem rybackim ... w okresie od ... września 2009 r. do ... października 2009 r.

Decyzją z dnia ... lutego 2010 r. Dyrektor ... OR ARiMR odmówił wnioskodawcy przyznania pomocy finansowej na realizację powyższej operacji. Uzasadniając decyzję stwierdził, że w przypadku statku rybackiego ... w 2009 r. zgodnie z danymi Rejestru Statków Rybackich, armatorami jednostki byli kolejno dwaj armatorzy – L. S. od ... stycznia 2009 r. do ... września 2009 r. oraz D. S. od ... września 2009 r. do ... grudnia 2009 r. L. S. decyzją nr ... z dnia ... sierpnia 2009 r. uzyskał pomoc za maksymalny okres 120 dni z tytułu tymczasowego zaprzestania działalności połowowej, czym w całości wykorzystał zakres operacji w ramach Środka 1.2., którego dotyczy § 9 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 czerwca 2009 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania, wypłaty i zwracania pomocy finansowej na realizację środków objętych osią priorytetową 1 - Środki na rzecz dostosowania floty rybackiej, zawartą w programie operacyjnym "Zrównoważony rozwój sektora rybołówstwa i nadbrzeżnych obszarów rybackich 2007-2013" [Dz.U. Nr 101 poz. 840 z późn.zm.]. dalej: rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 czerwca 2009 r.

Po rozpoznaniu odwołania strony Prezes ARiMR decyzją z dnia ... maja 2010 r. Nr ... utrzymał w mocy decyzję Dyrektora ... OR ARiMR z dnia ... lutego 2010 r. o odmowie przyznania wnioskodawcy pomocy finansowej, podzielając stanowisko organu pierwszej instancji. Organ wskazał również, że powoływany przez stronę w odwołaniu projekt rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi zmieniający rozporzadzenie z dnia 26 czerwca 2009 r. wprawdzie obowiązuje, lecz zgodnie z § 2 tego rozporządzenia do spraw wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe, a zatem powoływanie się na rozporządzenie w nowej wersji jest bezzasadne.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie strona wniosła o uchylenie powyższej decyzji Prezesa ARiMR w całości, zarzucając jej:

- błąd w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że wnioskodawca domagał się pomocy publicznej z tytułu tymczasowego zaprzestania działalności połowowej przy użyciu danego statku rybackiego w okresie do 120 dni w roku, za który to okres wcześniej otrzymał rekompensatę poprzedni własciciel statku;

- naruszenie przepisów prawa materialnego tj. § 9 ust. 1 pkt 3 oraz § 10 rozporzadzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 czerwca 2009 r., w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania decyzji przez organ pierwszej instancji tj. 16 lutego 2010 r. przez ustalenie, że następca armatora nie ma możliwości uzyskania rekompensaty za maksymalną liczbę 120 dni,

- naruszenie przepisów postępowania w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, a w szczególności art. 6, 7, 8, 11 i 77 § 1 i 107 § 1 k.p.a. poprzez przyjęcie blędnej interpretacji prawa materialnego, nierozpatrzenie całosci materiału dowodowego, niewskazania faktów i ustaleń uznanych za udowodnione, dowodów, na których organ sie oparł i przyczyn z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności dowodowej, a także poprzez nie uzasadnienie rozstrzygnięcia w sposób wyczerpujący.

Uzasadniając skargę skarżący stwierdził w szczególności, że rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 czerwca 2009 r. w dniu 27 marca 2010 r. zostało zmienione rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 marca 2010 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania, wypłaty i zwracania pomocy finansowej na realizację środków objętych osią priorytetową 1 - Środki na rzecz dostosowania floty rybackiej, zawartą w programie operacyjnym "Zrównoważony rozwój sektora rybołówstwa i nadbrzeżnych obszarów rybackich 2007-2013" [Dz. U. Nr 43, poz. 249], dalej: rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 marca 2010 r. – zmianie uległ m.in. przepis § 10 ust. 1a. Skarżacy podniósł, że zgodnie z § 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 marca 2010 r. do spraw wszczętych i niezakonczonych do dnia wejscia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe, zatem w niniejszej sprawie powinno mieć zastosowanie rozporządzenie w brzmieniu obowiązującym do 27 marca 2010 r. Podkreślił, że zostały przezeń spełnione przesłanki określone w § 9 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 czerwca 2009 r.

W odpowiedzi na skargę Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:

Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone przepisami m. in. art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) oraz art. 3 p.p.s.a. sprowadzają się do kontroli działalności organów administracji publicznej pod względem zgodności z prawem a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego. Badając legalność zaskarżonej decyzji Sąd stanął na stanowisku, iż skarga nie jest zasadna, co prowadzi do jej oddalenia.

Zgodnie z § 9 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 czerwca 2009 r. obowiązującego w dacie wydawania decyzji pomoc publiczna z tytułu tymczasowego zaprzestania działalności połowowej jest przyznawana, w formie rekompensaty, armatorowi statku rybackiego o polskiej przynależności, który zaprzestał działalności połowowej przy użyciu danego statku rybackiego w okresie do 120 dni w roku, za który ubiega się o przyznanie pomocy. Jest to jednocześnie wersja, która zdaniem skarżacego powinna być brana pod uwagę.

Stosowanie zaś do § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 czerwca 2009 r. obowiązującego w dacie wydawania decyzji pomoc publiczną z tytułu tymczasowego zaprzestania działalności połowowej w okresie, o którym mowa w § 9 ust. 1 pkt 3, przyznaje się armatorowi statku rybackiego proporcjonalnie do liczby dni udokumentowanego zaprzestania działalności połowowej przy użyciu tego statku rybackiego w danym roku. Paragraf 10 ust. 1 a rozporządzenia precyzuje natomiast, że pomoc, o której mowa w ust. 1, przyznaje się za liczbę dni tymczasowego zaprzestania działalności połowowej przy użyciu danego statku rybackiego, podaną we wniosku o dofinansowanie, jednak nie więcej niż za 120 dni w roku zaprzestania działalności połowowej na dany statek rybacki.

Powyższe oznacza, że pomoc z tytułu tymczasowego zaprzestania działalności połowowej nie może przekroczyć maksymalnie 120 dni, skoro przyznaje się ją proporcjonalnie do liczby dni udokumentowanego zaprzestania działalnosci połowowej. W niniejszej sprawie pomoc została przyznana ojcu skarżacego decyzją z ... sierpnia 2009 r. o wskazanym wyzej numerze. Powoływane przez skarżacego sformułowanie “przy użyciu danego statku" oznacza, że chodzi o konkretny statek, przy użyciu którego nastąpiło zawieszenie działalności połowowej bez wzgledu na jego każdoczesnego armatora. Skarżący zaś nie wykazał, aby w przedmiotowym przypadku zastosowano węższe rozumienie przepisu, niżby wynikało to z wykładni językowej.

Ponadto w ocenie Sądu – wbrew twierdzeniom zawartym w skardze – organ wyjaśniając stan faktyczny ustalił kluczowe dla rozstrzygnięcia fakty oraz dowody. Wyjasnił, że armatorami jednostki ... w roku 2009 byli kolejno dwaj armatorzy, z których pierwszy uzyskał pomoc za maksymalny okres 120 dni zaprzestania działalności połowowej przy użyciu tego statku rybackiego w 2009 r.

Dodatkowo, jak słusznie zauważył organ w odpowiedzi na skargę, mając na uwadze fakt, że pomoc na realizację środków objętych osią 1 jest przyznawana do wyczerpania środków finansowych oraz przyjmując za podstawę interpretację skarżącego mogłoby się okazać, że pomoc zostałaby wyczerpana przez kolejnych armatorów tego samego statku rybackiego, skutkiem czego pomoc dla armatorów innych statków rybackich nie zostałaby przyznana.

Na marginesie powyższych rozważań Sąd wskazuje, że wbrew zawartym w skardze stwierdzeniom (k. 6 i 7 skargi) ani Dyrektor ... OR ARiMR, ani też Prezes ARiMR nie są organami podatkowymi.

W sprawie przeprowadzono postępowanie wyjaśniające, prawidłowo ustalono stan faktyczny i dokonano jego oceny z perspektywy mających zastosowanie przepisów prawa materialnego, przy czym ocena ta nie nosi znamion dowolności.

Wydane przez organy decyzje były tzw. decyzjami związanymi, a zatem wydanie innej decyzji w przedmiotowym stanie faktycznym i prawnym naruszałoby porządek prawny.

Reasumując, zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja są zgodne z obowiązującym prawem, dlatego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji wyroku.