drukuj    zapisz    Powrót do listy

6159 Inne o symbolu podstawowym 615 658, Odrzucenie skargi, Wójt Gminy, Odrzucono skargę, II SAB/Rz 233/22 - Postanowienie WSA w Rzeszowie z 2023-01-17, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Rz 233/22 - Postanowienie WSA w Rzeszowie

Data orzeczenia
2023-01-17 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2022-12-05
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Sędziowie
Karina Gniewek-Berezowska /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6159 Inne o symbolu podstawowym 615
658
Hasła tematyczne
Odrzucenie skargi
Skarżony organ
Wójt Gminy
Treść wyniku
Odrzucono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2022 poz 329 art. 58 § 1 pkt 1
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący – Asesor WSA Karina Gniewek - Berezowska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 stycznia 2023 r. w Rzeszowie sprawy ze skargi A. W. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą G. na bezczynność Wójta Gminy [...] w przedmiocie zapewnienia dostępu do danych przestrzennych - p o s t a n a w i a - I. odrzucić skargę; II. zwrócić Skarżącej A. W. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą G. kwotę 200 zł /słownie: dwieście złotych/ tytułem uiszczonego wpisu od skargi.

Uzasadnienie

Pismem z 23 września 2022 r. A. W. prowadząca działalność gospodarczą pod firmą G. (dalej: "Skarżąca") wniosła skargę na Wójta Gminy [...] (dalej: "Organ" "Wójt"), na podstawie art. 50 § 1 oraz art. 54 § 1 w zw. z art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej: "p.p.s.a.") oraz art. 101 ust. 1 w zw. z art. 101a ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.; dalej: "u.s.g.") w związku z niewykonywaniem przez niego czynności nakazanych prawem, polegających na zapewnieniu dostępu do danych przestrzennych z tematu "zagospodarowanie przestrzenne", zgodnie z następującymi przepisami: § 3 ust. 2 pkt 2 i pkt 3 oraz pkt 2.2 i pkt 2.3 załącznika nr 1, a także § 7 pkt 1 w zw. § 3 ust. 3 pkt 2, rozporządzenia Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia 26 października 2020 r. w sprawie zbiorów danych przestrzennych oraz metadanych w zakresie zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. z 2020 r. poz. 1916) w zw. z art. 67a-67c ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r. poz. 503; dalej: "u.p.z.p.") oraz art. 9 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej (tekst jedn. Dz.U. z 2021 r. poz. 214).

Skarżąca wskazała, że Organ nie zapewnia dostępu do kompletnego zbioru danych przestrzennych miejscowych planów Gminy [...], spełniającego wymagania nałożone ww. przepisami prawa, gdyż zbiór ten nie zawiera dwóch, wymaganych przepisami elementów (obiektów przestrzennych), tj. rysunku aktu planowania przestrzennego oraz dokumentu powiązanego z aktem planowania przestrzennego.

W ocenie Skarżącej, brak zapewnienia przez Organ dostępu do danych przestrzennych z tematu "zagospodarowanie przestrzenne", zgodnie z ww. przepisami, narusza jej prawa materialne, pozbawiając możliwości przeprowadzania analiz przestrzennych poprzez usługi danych przestrzennych, co gwarantuje art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 11 sierpnia 2021 r. o otwartych danych i ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego (Dz. U. z 201 r., poz. 1641 ze zm.).

Skarżąca podniosła również, że nieudostępnianie przez Organ pełnych danych, w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami prawa, powoduje konieczność ponoszenia wielokrotnie wyższych nakładów w ramach wykonywanej przez nią działalności, w związku z brakiem dostępu do kompletnych danych przestrzennych poprzez usługi danych przestrzennych z tematu "zagospodarowanie przestrzenne". Firma G. m.in. świadczy usługi związane z analizami przestrzennymi, w tym oferując dostęp do aktualnych map z terenami inwestycyjnymi wyznaczonymi w uchwalonych aktach planowania przestrzennego oraz z terenami objętymi przystąpieniami do sporządzenia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego lub studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego z terenu całej Polski. Mapy te dedykowane są głównie inwestorom poszukującym terenów inwestycyjnych. Dzięki nim inwestorzy mogą mieć łatwy i szybki dostęp do aktualizowanych co miesiąc informacji, w tym gdzie warto kupić tereny zanim wzrośnie ich wartość (przed uchwaleniem planu cena nieruchomości jest na ogół niższa, a ponadto nie ma opłaty planistycznej od wzrostu wartości nieruchomości, która jest pobierana w ciągu 5 lat po uchwaleniu planu) lub do takich, które w stosunkowo krótkim terminie staną się terenami budowlanymi albo są już terenami budowlanymi zgodnie z obowiązującymi aktami planowania przestrzennego. Z uwagi na brak kompletnych danych przestrzennych (tj. dwóch z trzech obiektów przestrzennych, co potwierdza brak obowiązkowej walidacji), udostępnianych poprzez usługi sieciowe, dane te muszą być najpierw pozyskiwane w formie informacji źródłowych (co miesiąc ze strony BIP, strony internetowej gminy lub z gminnego Systemu Informacji Przestrzennej, wraz z potwierdzeniem telefonicznym lub pisemnym). Następnie wymagają przetworzenia do postaci zgodnej z przepisami i umożliwiającej korzystanie z nich w zestawieniu z danymi dotyczącymi pozostałych gmin z obszaru Polski. Powoduje to, że koszt pozyskania prawidłowych danych jest ok. 200 razy wyższy, niż byłby gdyby dane te były udostępniane w sposób zgodny z przepisami.

Wobec tak formułowanych zarzutów, Skarżąca wniosła o zobowiązanie organu do wykonania niezbędnych, nakazanych prawem czynności wskazanych na wstępie skargi na koszt i ryzyko gminy oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę Organ uznał zarzut Skarżącej za bezpodstawny i wskazał, że udostępnia podpisany kompletny zbiór APP zgodnie ze schematem, zgodnie z przepisami prawa, za pośrednictwem usługi pobierania w sposób zgodny z wytycznymi technicznymi.

Organ dodał, że usługa ATOM jest prawidłową i umocowaną w wytycznych INSPIRE usługą służącą do pobierania predefiniowanych zestawów (lub elementów zestawów) danych, bez potrzeby definiowania parametrów zbiorów przez użytkownika. Predefiniowany zestaw danych lub wcześniej wydzielona część zestawu danych jest pobierana w całości bez możliwości zmiany zawartości, kodowania czy układu współrzędnych.

W dalszej kolejności Organ wyjaśnił, że w przypadku technologii G. zbiór jest udostępniany bezpośrednio z tego samego źródła jak przez usługę WFS, a zatem nie zachodzi wskazana przez Skarżącą sytuacja. ATOM to międzynarodowy standard udostępniania danych przestrzennych w Internecie. Szczegółowe informacje na temat profilu usług ATOM dostępne są na stronach Komisji Europejskiej w dokumencie Technical_Guidance_Download_Services_v3.1.pdf. Dokument ten wymienia standard ATOM na równi ze standardem WFS jako jedną z dwóch możliwych implementacji usługi pobierania w rozumieniu przepisów o INSPIRE.

Dodatkowo Organ wskazał, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ppkt 3) ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej (która jest implementacją przepisów INSPIRE na grunt prawa krajowego) usługi pobierania umożliwiają "pobieranie kopii zbiorów lub ich części oraz, gdy jest to wykonalne, bezpośredni dostęp do tych zbiorów". Usługa ATOM umożliwia pobieranie zbioru danych (w tym przypadku zbioru danych APP), tak więc jak najbardziej zapewnia zgodność z ww. ustawą. Ponadto uruchomiona usługa ATOM dla zbiorów APP zwraca dane w postaci dokumentu elektronicznego GML zgodnego ze schematem aplikacyjnym GML (§ 7 pkt 1 rozporządzenia w sprawie zbiorów danych przestrzennych oraz metadanych w zakresie zagospodarowania przestrzennego), a zakres zwracanych informacji obejmuje: akt planowania przestrzennego, rysunek aktu planowania przestrzennego, dokument powiązany z aktem planowania przestrzennego (tj. § 3 pkt 2. ppkt 1, 2 i 3) - co spełnia wymogi przywołanego rozporządzenia.

Organ wyjaśnił również, że zbiór APP musi być zgodny ze schematem aplikacyjnym GML ww. rozporządzenia, co można zweryfikować m.in. przez poprawną walidację w dostępnych powszechnie walidatorach. Wskazywany przez Skarżącego przykład gminy Uniejów jest wadliwy, gdyż otrzymany plik GML pozyskany przy wykorzystaniu adresu usługi pobierania WFS zamieszczonego w Ewidencji zbiorów i usług danych przestrzennych jest niezgodny ze schematem i nie waliduje się prawidłowo w walidatorze udostępnionym przez organ wiodący.

Organ podkreślił, że plik, rzekomo stanowiący poprawny zbiór APP z przykładu Uniejowa nie jest podpisany przez organ kwalifikowanym podpisem elektronicznym (§ 6 ust. 2. rozporządzenia w sprawie zbiorów danych przestrzennych oraz metadanych w zakresie zagospodarowania przestrzennego).

Zdaniem Organu podawanie przez Skarżącą przykładów rozwiązań komercyjnych opracowanych przez samego siebie i składanie skargi o takiej treści, to przejaw forsowania oferty handlowej własnego produktu oraz próby wywierania nacisku i działania mającego znamiona nieuczciwej konkurencji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania przez tutejszy Sąd jest wniesiona na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. i art. 101 ust. 1, w zw. z art. 101 a ust. 1 u.s.g. skarga na niewykonanie przez Wójta Gminy [...] czynności nakazanych prawem, polegających na zapewnieniu dostępu do danych przestrzennych.

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.: kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735, 1491 i 2052), postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, 1598, 2076 i 2105), postępowań, o których mowa w dziale V w rozdziale 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2021 r. poz. 422, z późn. zm.), oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.

Na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. kontroli sądów administracyjnych poddano bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a.

W myśl z kolei powołanego przez Skarżącą art. 101 ust. 1 u.s.g.: każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem, podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego.

Art. 101a ust.1 tej ustawy reguluje prawo do wniesienia skargi, gdy organ gminy nie wykonuje czynności nakazanych prawem albo przez podejmowane czynności prawne lub faktyczne narusza prawa osób trzecich.

Dla stwierdzenia bezczynności organu z art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. konieczne jest ustalenie czy organ administracji był w danej sprawie zobowiązany do wydania decyzji lub innego aktu albo do podjęcia czynności. Musi istnieć norma ustawowa zobowiązująca i równocześnie upoważniająca organ do działania. Celem skargi na bezczynność jest bowiem spowodowanie wydania przez organ właściwego aktu lub czynności czyli wywiązania się przez organ z prawnego obowiązku wydania takiego aktu. Z powyższego wynika, że podmiotem uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone przez niewykonywanie przez organ gminy czynności nakazanych prawem albo przez podejmowanie czynności prawnych lub faktycznych - w sprawie z zakresu administracji publicznej. W przypadku skargi na bezczynność organu w zakresie nie podjęcia indywidualnego aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej po stronie organu musi istnieć obowiązek wydania takiego aktu bądź podjęcia czynności. Aby móc zarzucić bezczynność organowi musi istnieć po jego stronie wynikający z przepisów prawa obowiązek działania.

Podobnie w przypadku powołanych przez Skarżącą przepisów art. 101 ust. 1 w zw. z art. 101 a ust. 1 u.s.g. Odpowiednie stosowanie art. 101 u.s.g. w sytuacji, gdy organ gminy nie wykonuje czynności nakazanej prawem albo przez podejmowane czynności prawne lub faktyczne narusza prawa osób trzecich (art. 101a u.s.g.), oznacza, że Skarżący musi wykazać, że takie zachowanie narusza jego interes prawny lub uprawnienie. Naruszenie interesu prawnego w rozumieniu art. 101a ust. 1 w zw. z art. 101 ust. 1 u.s.g. oznacza istnienie powiązania pomiędzy sferą indywidualnych praw i obowiązków skarżącego, wynikających z norm prawa materialnego, a zaskarżoną bezczynnością organu gminy albo podejmowanymi przez ten organ czynnościami prawnymi lub faktycznymi (por. A. Sidorowska-Ciesielska, komentarz do art. 101a ustawy o samorządzie gminnym (w:) S. Gajewski, A. Jakubowski (red.), Ustawy samorządowe. Komentarz, Warszawa 2018, wyd. el./Legalis).

Przed przystąpieniem do merytorycznego rozpoznania sprawy ustalić zatem należy czy po stronie Organu istniał obowiązek wydania indywidualnego aktu bądź podjęcia czynności, których brak uzasadniałby skargę na bezczynność.

Skarżąca zarzuca Organowi niezapewnienie dostępu do kompletnego zbioru danych przestrzennych miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego Gminy [...]. Jej zdaniem zbiór ten nie zawiera dwóch wymaganych na podstawie rozporządzenia Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z 26 października 2020 r. w sprawie zbioru danych przestrzennych oraz metadanych w zakresie zagospodarowania przestrzennego elementów tj. rysunku aktu planowania przestrzennego ("RysunekAktuPlanowaniaPrzestzrennego") oraz dokumentu powiązanego z aktem planowania przestrzennego ("DokumentFormalny"), a zbiór danych przestrzennych miejscowych planów nie jest zgodny ze schematem aplikacyjnym GML.

W opozycji Gmina [...] twierdzi, że udostępnia podpisany kompletny zbiór APP zgodnie ze schematem i z przepisami prawa, za pośrednictwem usługi pobierania w sposób właściwy, zgodny z wytycznymi technicznymi. Posiada system informacji przestrzennej prowadzony przez G. sp. z o.o.

Ustawą z dnia 16 kwietnia 2020 r. o zmianie ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r., poz. 782) została znowelizowana m.in. ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r., poz. 503. dalej: "u.p.z.p."). Nowelizacją tą został dodany art. 67a u.p.z.p., który nałożył na organy właściwe do sporządzania projektów aktów planistycznych, o których mowa w ust. 2, takich jak: plany zagospodarowania przestrzennego województwa, studia uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego, miejscowe plany odbudowy i miejscowe plany rewitalizacji, obowiązek tworzenia oraz prowadzenia, w tym aktualizowania i udostępniania, zbiorów danych przestrzennych w rozumieniu art. 3 pkt 11 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej (Dz.U. z 2021 r. poz. 214). Obowiązek ten został sformułowany w art. 67a ust. 1 u.p.z.p. w ramach nowego rozdziału 5a pt. "Zbiory danych przestrzennych", regulującego zasady tworzenia, prowadzenia, aktualizacji i udostępniania zbiorów danych przestrzennych (dodanego na mocy art. 5 nowelizacji). Stosownie do art. 67a ust. 3 u.p.z.p. dane przestrzenne tworzone dla ww. aktów, obejmować mają co najmniej: (1) lokalizację przestrzenną obszaru objętego aktem w postaci wektorowej w obowiązującym państwowym systemie odniesień przestrzennych; (2) atrybuty zawierające informacje o akcie; (3) część graficzną aktu w postaci cyfrowej reprezentacji z nadaną georeferencją w obowiązującym państwowym systemie odniesień przestrzennych. Sposób tworzenia oraz prowadzenia, w tym aktualizacji i udostępniania, zbiorów uwzględniający zakres informacyjny, strukturę, format i rozdzielczość przestrzenną danych gromadzonych w zbiorach oraz zakres informacyjny i strukturę metadanych infrastruktury informacji przestrzennej w zakresie zagospodarowania przestrzennego, został natomiast uregulowany w rozporządzeniu Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii, wydanym na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 67b u.p.z.p.

Organy władzy publicznej, w tym również Wójt Gminy [...] udostępniają dane przestrzenne w wyniku realizacji obowiązku nałożonego na nie w art. 67a - 67c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, co obejmuje powszechny i nieodpłatny dostęp do danych cyfrowych zgodnie z przepisami ustawy o infrastrukturze informacji przestrzennej. Nie wydają w tym zakresie żadnego aktu, ani nie dokonują czynności jako organy administracji publicznej w stosunku do indywidualnego podmiotu. Obowiązek organu ma w tym przypadku jedynie ogólny charakter i nie odpowiada mu uprawnienie niepowiązanych z nim organizacyjnie podmiotów do żądania opublikowania określonych informacji, bądź też zmiany sposobu publikacji informacji już udostępnionych. Realizacja obowiązku przez organy wydające akty planistyczne mieszczące się w katalogu wskazanym w art. 67a ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, sprowadza się do zamieszczenia informacji w zbiorach danych przestrzennych. Tym samym nie można zidentyfikować żadnego uprawnienia lub obowiązku, z którym pozostawałaby ona w związku - takim związku, który można byłoby opisać jako kształtowanie, określenie granic bądź sposobu czy też możliwości wykonywania (por. podobnie, w odniesieniu do "Systemu Informacji Przestrzennej": postanowienie WSA w Lublinie z 13 września 2016 r., sygn. akt II SAB/Lu 48/16).

Sąd podziela wyrażany w orzeczeniach sądów administracyjnych pogląd, że sama czynność utworzenia zbiorów danych przestrzennych, czy też czynność zamieszczenia tam określonej informacji publicznej nie dotyczy uprawnień lub obowiązków skarżącej. Nie istnieje również przepis prawa, który uprawniałby Skarżącą do żądania zamieszczenia lub usunięcia z tych zbiorów danych przestrzennych informacji publicznej. Sam wynikający z przepisów ustawy obowiązek utworzenia zbiorów danych przestrzennych nie rodzi w tym przypadku po stronie Skarżącej uprawnień. W przypadku rejestrów, zbiorów czy baz prowadzonych przez organ zgodnie z kompetencjami, nie zachodzi przesłanka indywidualności i konkretności stosunku administracyjnego ze stroną skarżącą.

W konsekwencji, brak jest przepisu prawa, z którego wynikałby obowiązek Organu odnoszący się do załatwienia konkretnej indywidualnej sprawy Skarżącej.

Podobnie jak art. 3 § 2 pkt 8 w zw. z pkt 4 p.p.s.a., art. 101 a u.s.g. umożliwia skarżenie bezczynność organu gminy jedynie w tych przypadkach, gdy nakazane prawem zachowanie miałoby przyjąć formę czynności, której skutki dałoby się odnieść do indywidualnego adresata. Wynika to zarówno z obowiązku wykazania przez skarżącego, że domniemana bezczynność narusza jego indywidualny interes prawny (art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym), jak i z przepisu at. 101a ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, który przewiduje możliwość nakazania przez sąd administracyjny wykonania przez organ nadzoru niezbędnych czynności na rzecz skarżącego, na koszt i ryzyko gminy. Nie sposób tego przepisu zastosować do obowiązku udostępniania danych przestrzennych z zakresu zagospodarowania przestrzennego, których realizacja w świetle art. 67a - 67c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i aktów wykonawczych sprowadza się do zamieszczania stosownych danych w odpowiednich zbiorach.

Również odwołanie do przepisów regulujących dostęp do otwartych danych i ponownego wykorzystania informacji publicznej, wspiera tezę o niedopuszczalności skargi. Dane przestrzenne, o których mowa w art. 67a-67c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym mieszczą się w kategorii pojęciowej otwartych danych, a ich wykorzystanie do celów prowadzenia działalności gospodarczej przez Skarżącą spełnia kryteria pojęciowe ponownego wykorzystania informacji publicznej. Przepisy ustawy z 11 sierpnia 2021 r. o otwartych danych i ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego (tekst jedn. Dz.U. z 2021 r., poz. 1641 ze zm.), przyznają każdemu prawo do ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego: (1) udostępnianych w Biuletynie Informacji Publicznej podmiotu zobowiązanego lub w portalu danych, lub w innym systemie teleinformatycznym podmiotu zobowiązanego; (2) przekazanych na wniosek o ponowne wykorzystywanie (art. 5). Nie ulega wątpliwości, że w rozpoznawanej sprawie nie chodzi o bezczynność w zakresie rozpoznania indywidualnego wniosku skarżącej o ponowne wykorzystanie informacji publicznej, ale o dostęp generalny, o którym mowa w art. 5 pkt 1 powoływanej wyżej ustawy. W tym zakresie realizacja obowiązków podmiotu zobowiązanego nie przyjmuje postaci żadnych czynności czy aktów o charakterze indywidualnym, które mogłyby być kwalifikowane jako czynność w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., co wyklucza tym samym możliwość skarżenia bezczynności organu w zakresie realizacji tych obowiązków ( postanowienie WSA w Łodzi z 14 grudnia 2022 r., sygn.. akt II SAB/Łd 128/22).

Na tle analogicznej, ogólniejszej regulacji udostępnienia informacji publicznej w formule generalnej, tj. za pośrednictwem Biuletynu Informacji Publicznej, w orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że potencjalny brak realizacji obowiązku udostępniania informacji w Biuletynie nie może być przedmiotem skargi na bezczynność, z analogicznych przyczyn jak wskazane wyżej. Udostępnianie przez organ zobowiązany informacji w Biuletynie Informacji Publicznej nie ma charakteru indywidualnego, gdyż czynności podejmowane w tym zakresie nie są skierowane do indywidualnie oznaczonego adresata. Obowiązek organu ma tu jedynie ogólny charakter i nie odpowiada mu uprawnienie niepowiązanych z nim organizacyjnie podmiotów do żądania opublikowania określonych informacji, bądź też zmiany sposobu publikacji informacji już udostępnionych. Żaden przepis powszechnie obowiązującego prawa nie statuuje takiego uprawnienia, co oznacza, iż w konsekwencji, czynności podejmowanych przez organ nie można także określić jako władcze. Zarówno zatem czynność utworzenia Biuletynu Informacji Publicznej, czy też czynność zamieszczenia tam określonej informacji publicznej nie dotyczy uprawnień lub obowiązków indywidualnego podmiotu, który wnosi skargę na bezczynność w tym przedmiocie. Nie istnieje też przepis prawa, który uprawniałby skarżącego do żądania zamieszczenia lub też usunięcia z BIP informacji publicznej. Sam wynikający z przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej obowiązek utworzenia Biuletynu nie rodzi w tym przypadku po stronie skarżącej uprawnień (por. wyrok NSA z 20 listopada 2008 r., sygn. akt I OSK 611/08; postanowienie NSA z 21 grudnia 2005 r., sygn. akt I OSK 2110/05; wyrok WSA w Łodzi z 27 września 2017 r., sygn. akt II SAB/Łd 168/17, wyrok WSA w Łodzi z 14 grudnia 2022 r., sygn. akt II SAB/Łd 128/22).

Sąd podziela stanowiska innych Sądów wydane na tle analogicznych skarg Skarżącej wniesionych na bezczynność w tym przedmiocie, że sama czynność utworzenia zbiorów danych przestrzennych, czy też czynność zamieszczenia tak określonej informacji publicznej nie dotyczy uprawnień lub obowiązków Skarżącej. Nie istnieje też przepis prawa, który uprawniałby Skarżącą do żądania zamieszczenia lub usunięcia z tych zbiorów określonych danych przestrzennych. Wynikający z przepisów ustawy obowiązek utworzenia zbiorów danych przestrzennych nie rodzi po stronie Skarżącej uprawnień. W przypadku rejestrów, zbiorów czy baz prowadzonych zgodnie z kompetencjami nie zachodzi przesłanka indywidualności i konkretności stosunku administracyjnego w stosunku do Skarżącej.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że zarzucana Organowi bezczynność nie mieści się w zakresie właściwości Sądu, określonej w art. 3 p.p.s.a. i z tego powodu podlegać musi odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Na podstawie art. 232 § 1 pt. 1 p.p.s.a. Sąd zwrócił Skarżącej uiszczony od odrzuconej skargi wpis sądowy.



Powered by SoftProdukt