drukuj    zapisz    Powrót do listy

6559, Środki unijne, Inne, Oddalono skargę, V SA/Wa 1473/14 - Wyrok WSA w Warszawie z 2014-07-17, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

V SA/Wa 1473/14 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2014-07-17 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2014-06-23
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Krystyna Madalińska-Urbaniak
Michał Sowiński /sprawozdawca/
Tomasz Zawiślak /przewodniczący/
Symbol z opisem
6559
Hasła tematyczne
Środki unijne
Sygn. powiązane
II GSK 2549/14 - Wyrok NSA z 2014-11-14
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2012 poz 270 art. 3 par. 2, par. 3,
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Dz.U. 2013 poz 714 art. 26 ust. 2, art. 29 ust. 4, art. 30a ust. 1 pkt 1, art. 30b ust. 2, art. 30c ust. 1, art. 30c ust. 3 pkt 2
Ustawa z dnia 19 kwietnia 2013 r. o zmianie ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju.
Dz.U. 2007 nr 42 poz 275 art. 6b ust. 4, ust. 4a,
Ustawa z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Tomasz Zawiślak, Sędzia WSA - Krystyna Madalińska – Urbaniak, Sędzia WSA - Michał Sowiński (spr.), Protokolant specjalista - Monika Włochińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lipca 2014 r. sprawy ze skargi C. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością S.K.A. w K. na informację zawartą w piśmie Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości w Warszawie z dnia (...) marca 2014 r. nr (...) w przedmiocie oceny wniosku o dofinansowanie realizacji projektu oddala skargę

Uzasadnienie

C. Sp. z o.o. S.K.A. w K. (dalej: "skarżąca") złożyła wniosek o dofinansowanie realizacji projektu pod tytułem "Budowa sieci szybkiego Internetu światłowodowego NGA C. w województwie świętokrzyskim", w ramach Działania II.1 "Sieć Szerokopasmowa Polski Wschodniej" Programu Operacyjnego Rozwój Polski Wschodniej 2007-2013 ogłoszonego przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości, pełniącą rolę Instytucji Pośredniczącej PO RPW.

PARP pismem z 19 grudnia 2013 r. poinformował skarżącą o pozytywnej ocenie projektu i o rekomendowaniu go do dofinansowania.

Pismem z 20 lutego 2014 r. organ poinformował skarżącą, że wystąpił konflikt pokrycia się miejscowości z projektem w ramach Działania 8.4 Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka "podstawowe usługi dla gospodarki i ludności wiejskiej".

Następnie pismem z 31 marca 2014 r. PARP poinformował skarżącą, iż dofinansowanie projektu z uwagi na istniejący w momencie podpisania umowy konflikt z innym projektem byłoby sprzeczne z rozporządzeniem Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 21 marca 2013 r. w sprawie udzielania przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości pomocy finansowej na tworzenie i umożliwienie dostępu do sieci szerokopasmowej w ramach PO RPW (Dz. U. poz. 423, z późn. zm.); dalej: "rozporządzenie" oraz obowiązującą Linią demarkacyjną pomiędzy Programami Operacyjnymi Polityki Spójności, Wspólnej Polityki Rolnej i Wspólnej Polityki Rybackiej.

W dniu 17 kwietnia 2014 r. skarżący złożył protest w sprawie informacji o odmowie zawarcia umowy o dofinansowanie.

Pismem z 2 maja 2014 r. PARP poinformował skarżącą, iż na odmowę zawarcia umowy o dofinansowanie projektu wnioskodawcy protest nie przysługuje.

Pismem z 12 maja 2014 r. skarżąca wniosła odwołanie ws. rozstrzygnięcia w przedmiocie nieuznania protestu wnioskodawcy.

Minister Infrastruktury i Rozwoju pismem z 29 maja 2014 r. poinformował skarżącą, iż wniosek z 12 maja 2014 r. nie spełnia przesłanek procedury odwoławczej, tj. nie stanowi protestu ani odwołania.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na rozstrzygnięcie dotyczące odmowy podpisania umowy o dofinansowanie Spółka wskazała, iż dotyczy ona negatywnej oceny projektu. Skarżący wniósł o stwierdzenie, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i o przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez PARP oraz o zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych.

Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucono naruszenie:

1) art. 30b ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712, z późn. zm., dalej: "u.z.p.p.r." oraz naruszenie § 13 ust. 1 Regulaminu przeprowadzania konkursu w ramach PO RPW Oś Priorytetowa II; Infrastruktura Społeczeństwa Informacyjnego. Działanie II.1 Sieć Szerokopasmowa Polski Wschodniej; dalej: "Regulamin" poprzez brak pouczenia o środku odwoławczym w przedmiocie negatywnej oceny projektu,

2) art. 26 ust. 2 u.z.p.p.r. oraz § 9 pkt 3 Regulaminu poprzez naruszenie zasad równego dostępu do pomocy wszystkich kategorii beneficjentów oraz przejrzystości reguł stosowanych przy ocenie projektów, a to z uwagi na niezastosowanie procedury wycofania niekwalifikowanej miejscowości w sytuacji gdy skarżąca nie miała wpływu i nie mogła przewidzieć, że będzie ona uznana za niekwalifikowalną na etapie składania wniosku, a to z uwagi na pierwotne założenia konkursu, iż weryfikacja kwalifikowalności obszaru będzie się odbywała wyłącznie w oparciu o listę miejscowości zamieszczoną na stronie UKE,

3) art. 29 ust. 4 u.z.p.p.r. poprzez pogorszenie zasad konkursu w trakcie jego trwania,

4) art. 30b ust. 10 u.z.p.p.r. poprzez rozpatrzenie protestu przez osobę, która była uprzednio zaangażowana w jego ocenę,

5) art. 6b ust. 4 i 4a ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 275, z późn. zm.) oraz § 14 ust. 4 Regulaminu poprzez ich niewłaściwą interpretację i przyjęcie, że w zaistniałej sprawie nie doszło do podpisania umowy z uwagi na możliwe nieprawidłowości w wykorzystaniu udzielonego wsparcia oraz, że udzielone wsparcie mogłoby doprowadzić do obejścia zasad udzielenia pomocy,

6) § 6 ust. 1 rozporządzenia poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie iż za obszary, na których nie ma odpowiedniego szerokopasmowego dostępu do Internetu uważać należy całe miejscowości.

W odpowiedzi na skargę Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości wniosła o odrzucenie skargi podnosząc w uzasadnieniu, ze niniejsza sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego. W przypadku nieuwzględnienia wniosku o odrzucenie skargi PARP wniosła o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Na wstępie przypomnieć należy, iż na podstawie art. 3 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.), dalej: p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg m.in. na decyzje, akty, czynności w nim wymienione. Ponadto zgodnie z § 3 tego artykułu, sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach.

W pierwszej kolejności należało rozpatrzyć zagadnienie dopuszczalności skargi w przypadku odmowy podpisania umowy o dofinansowanie, jak ma to miejsce w rozpoznawanym przypadku.

Sąd podziela pogląd zarysowany w orzecznictwie sądów administracyjnych, zgodnie z którym odmowę zawarcia umowy o dofinansowanie, w razie gdy instytucja uprawniona do zawarcia z beneficjentem umowy o dofinansowanie dopatrzyła się niespełnienia pewnych wymogów formalnych czy merytorycznych, należy uznać za "negatywną ocenę projektu", choć skutkuje ona w istocie odmową dokonania czynności cywilnoprawnej, jaką jest rzeczona umowa. Uprawniona instytucja ma prawo, także na etapie popisywania umowy do weryfikowania, czy wszelkie przesłanki przyznania pomocy zostały przyznane, jednakże jeśli tego rodzaju (ponowna) weryfikacja jest negatywna w skutkach dla wnioskodawcy poprzez odmowę dofinansowania – winna być uznana za "ocenę negatywną", o której mowa w treści art. 30b ust. 2 u.z.p.p.r. Inaczej ujmując, z racji celu unormowania tej ustawy nie ma znaczenia, na jakim etapie postępowania doszło do wyrażenia de facto negatywnej oceny projektu, czy następuje to w fazie wstępnej, czy też dopiero przed zawarciem umowy. Przyjęcie przeciwnej wykładni art. 30b ust. 2 u.z.p.p.r. pozbawiałoby wnioskodawcę możliwości kwestionowania prawidłowości dokonanych ocen.

W tym stanie rzeczy, skarga do sądu administracyjnego na odmowę zawarcia umowy o dofinansowanie jest dopuszczalna. Prawo do sądu beneficjenta, którego projekt został oceniony negatywnie zostało bowiem zagwarantowane w ustawie o zasadach prowadzenia polityki rozwoju. Przepis art. 30c ust. 1 uprawnia do wniesienia skargi do sądu administracyjnego, zgodnie z art. 3 § 3 p.p.s.a. Nie ma przy tym znaczenia, o czym już była mowa, na jakim etapie została dokonana negatywna ocena projektu.

Przystępując do rozstrzygnięcia meritum sporu Sąd stwierdził, że odmowa podpisania umowy o dofinansowanie była zasadna.

Zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 1 u.z.p.p.r. umowa o dofinansowanie projektu jest zawierana zgodnie z systemem realizacji programu operacyjnego, który pozytywnie przeszedł wszystkie etapy oceny i został zakwalifikowany do dofinansowania. W wyrokach z dnia 20 lipca 2011 r., sygn. akt II GSK 1380/11 i II GSK 1381/11 a także z dnia 13 czerwca 2012 r., sygn. akt II GSK 786/12 Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, który skład orzekający w tej sprawie w całości podziela, że skoro art. 30a ust. 1 pkt 1 u.z.p.p.r. przewiduje wymóg pozytywnego przejścia wszystkich etapów oceny projektu oraz wymóg zakwalifikowania tego projektu do dofinansowania to oznacza, że są to odrębne pojęcia i nie można ich utożsamiać. Zakwalifikowania do dofinansowania – choć może nastąpić tylko odnośnie projektu, który wcześniej przeszedł pozytywnie wszystkie etapy oceny - jest tym samym kategorią odrębną.

W ocenie Sądu kategoria ta może i powinna obejmować także weryfikację prawidłowości dokonanej uprzednio przez umocowane instytucje poszczególnych etapów oceny projektu pod względem zgodności dokonanej oceny z kryteriami mającymi zastosowanie do programu operacyjnego, a ściślej rzecz ujmując kryteriami naboru projektów do określonego w ramach programu działania. Nie do pogodzenie, bowiem z przepisami prawa wspólnotowego jak i krajowego byłoby związanie instytucji odpowiedzialnej za przygotowanie i realizację programu operacyjnego wadliwie dokonaną oceną projektu i zawarcie umowy z beneficjentem, którego projekt nie spełnia kryterium naboru.

Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 6b ust. 4 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości Agencja może odmówić udzielenia wsparcia lub pożyczki podmiotowi, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-3 oraz 5-9, jeżeli poweźmie uzasadniona wątpliwość co do prawidłowego ich wykorzystania. Zgodnie zaś z art. 6b ust. 4a Agencja może odmówić udzielenia wsparcia lub pożyczki podmiotowi, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-3 oraz 5-9, jeżeli prowadziłoby to do obejścia zasad udzielenia wsparcia, w szczególności warunków podmiotowych, przeznaczenia, intensywności lub kwoty wsparcia. Ponadto, z § 14 ust. 4 Regulaminu wynika, iż IP PO RPW może odstąpić od zamiaru zawarcia Umowy o dofinansowanie również w przypadku, gdy po zakończeniu oceny projektu stwierdzone zostaną okoliczności, o których mowa w art. 6b ust. 4 i ust. 4a ustawy o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości albo Wnioskodawca, w terminie 21 dni od dnia doręczenia informacji o ostatecznym zatwierdzeniu projektu, nie przedstawi dokumentów niezbędnych do zawarcia Umowy o dofinansowanie, o których mowa w ust. 2.

Z omówionych regulacji prawnych wynika, że PARP była uprawniona do odmowy podpisania umowy o dofinansowanie z uwagi na istniejący w okresie poprzedzającym podpisanie umowy konflikt na obszarze zamiaru inwestycyjnego z innym projektem, co byłoby sprzeczne z § 6 ust. 1 rozporządzenia oraz uchwałą nr 79 Komitetu Koordynacyjnego Narodowe Strategiczne Ramy Odniesienia na lata 2007-2013 z dnia 10 lipca 2013 r. zmieniającą załącznik do Uchwały nr 2 Komitetu Koordynacyjnego z dnia 18 grudnia 2007 r. w sprawie przyjęcia Linii demarkacyjnej pomiędzy Programami Operacyjnymi Polityki Spójności, Wspólnej Polityki Rolnej i Wspólnej Polityki Rybackiej.

Za niezasadne Sąd uznał zarzuty skargi odnoszące się do rozpatrywania wniosku o dofinansowanie.

Odnośnie zarzutów naruszenia zasady przejrzystości określonej w art. 26 ust. 2 u.z.p.p.r. oraz zasady niepogarszania zasad konkursu określonej w art. 29 ust. 4 u.z.p.p.r. z uwagi na fakt weryfikowania kwalifikowalności obszaru objętego wnioskiem także na podstawie dokumentu (Linii demarkacyjnej) nieprzewidzianego w Regulaminie, który został zakomunikowany skarżącej już po skierowaniu projektu do dofinansowania wskazać należy, iż nie ma znaczenia, czy przeszkoda wykluczająca beneficjenta z możliwości ubiegania się o dofinansowanie istniała w dacie złożenia projektu, czy też powstała tuż przed zawarciem umowy. Beneficjent, którego projekt pozytywnie przeszedł wszystkie etapy jego oceny nie nabywa bowiem prawa do dofinansowania rozumianego, jako prawo do pomocy, o którą się ubiegał. Gdyby taka była wola ustawodawcy nie wprowadzałby ustawowego wymogu zawarcia umowy o dofinansowanie (por. postanowienie NSA z 11 grudnia 2013 r. sygn. akt II GSK 1405/12).

Należy również zauważyć, iż wbrew twierdzeniom Spółki, brak jest możliwości modyfikacji projektu poprzez usunięcie miejscowości Jędrzejów lub jej części z wniosku. Zgodnie z § 10 pkt 18 Regulaminu możliwość modyfikacji projektu występuje tylko w odniesieniu do kolizji z projektami złożonymi w ramach konkursu dla działania II.1 PO RPW i wyłącznie na etapie oceny projektów.

Zgodnie ze znowelizowaną dnia 10 lipca 2013 r. uchwałą Komitetu Koordynacyjnego w sprawie przyjęcia Linii demarkacyjnej pomiędzy Programami Operacyjnymi Polityki Spójności, Wspólnej Polityki Rolnej i Wspólnej Polityki Rybackiej nie jest możliwa realizacja projektu, gdy dla danego obszaru jest zatwierdzony lub złożony wniosek w ramach działania 8.4 PO IG, co w zaistniałym przypadku miało miejsce. Również z § 3 ust. 4 Regulaminu wynika, iż wsparcie realizowane w ramach działania II.1 jest komplementarne w stosunku do inwestycji realizowanych w ramach PO IG w zakresie zapewnienia obywatelom dostępu do Internetu szerokopasmowego oraz wspierania budowy sieci szerokopasmowego dostępu do Internetu na etapie ostatniej mili. Wsparcie budowy sieci szerokopasmowego dostępu do Internetu na etapie ostatniej mili będzie polegać na dofinansowaniu kosztów budowy sieci przez MŚP, realizujących projekty na obszarach, na których prowadzenie tej działalności na zasadach rynkowych jest nieopłacalne finansowo.

Ustosunkowując się do zarzutu naruszenia art. 6b ust. 4 i 4a ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości należy uznać, iż jest on niezasadny. Należy zauważyć, iż wskazanie miejscowości jako niekwalifikowanej nastąpiło pismem Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia 21 stycznia 2014 r., już po opublikowaniu listy projektów rekomendowanych do dofinansowania. IP PO RPW nie naruszyła zatem przywołanych w skardze zasad udzielenia wsparcia, z uwagi na brak możliwości wcześniejszego poinformowania beneficjenta o konieczności odmowy podpisania umowy.

Z tych względów Sąd uznał, że ocena wniosku nie narusza prawa.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny na zasadzie przepisu art. 30c ust. 3 pkt 2 u.z.p.p.r. orzekł, jak w sentencji wyroku.



Powered by SoftProdukt