Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły po rozpoznaniu w dniu 15 września 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej [...] w [...] na uchwałę Rady Miasta [...] nr [...] z [...] października 2006 r. w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia: I. odrzucić skargę, II. zwrócić Wspólnocie Mieszkaniowej [...] w [...] kwotę 300 (słownie: trzysta) złotych uiszczoną tytułem wpisu sądowego od skargi ujętą w Rejestrze Opłat Sądowych tutejszego Sądu pod poz. 6084 z 23 lutego 2021 r.

Pismem z 23 lutego 2021 r. Wspólnota Mieszkaniowa [...] w [...] "skarżąca", reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na uchwałę Rady Miasta [...] nr [...] z [...] października 2006 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu skrzyżowania u. [...] z ciągiem [...] – część I.

Zgodnie z zarządzeniem sędziego sprawozdawcy pismem z 15 czerwca 2021 r. skarżąca została wezwana do nadesłania, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi, wezwania Rady [...] do usunięcia naruszenia prawa (interesu prawnego lub uprawnienia uchwały z [...] października 2006 r. nr [...]) i nadesłania jego odpisu z adnotacją organu wskazującą na datę jego złożenia lub potwierdzenia jego wysłania.

Wskazane wezwanie nie zostało przez skarżącą wykonane.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje.

Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, dalej: p.p.s.a.), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Stosownie do art. 3 § 2 pkt 5 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej.

Stosownie do art. 14 ust. 8 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r., poz. 741) miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest aktem prawa miejscowego organu jednostki samorządu terytorialnego.

Powyższe przepisy należy stosować łącznie z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (obecnie Dz.U. z 2021 r. poz. 1372), przy czym – zważywszy na normę intertemporalną z art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017 r. poz. 935) – w niniejszej sprawie istotne jest jego brzmienie sprzed nowelizacji dokonanej wspomnianą ustawą. W brzmieniu sprzed nowelizacji art. 101 ust. 1 u.s.g. stanowił: "Każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego". Z art. 17 ust. 2 ww. ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. wynika bowiem, że przepisy art. 52 i art. 53 ustawy zmienianej w art. 9, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz przepisy ustaw zmienianych w art. 2, art. 6, art. 7 i art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do aktów i czynności organów administracji publicznej dokonanych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. To zaś oznacza, że względem uchwał lub zarządzeń podjętych przez organy gminy przed 1 czerwca 2017 r. istnieje obowiązek poprzedzenia skargi do sądu administracyjnego wezwaniem do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, a skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wezwania do usunięcia naruszenia prawa (v. art. 52 § 4, art. 53 § 2 p.p.s.a. w brzmieniu sprzed wskazanej nowelizacji).

Brak wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa powoduje, że skarga jest niedopuszczalna. W takim przypadku sąd ma obowiązek odrzucić skargę, zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.

Skarga w przedmiotowej sprawie dotyczy uchwały podjętej przez Radę Miasta [...][...] października 2006 r. W przypadku wniesienia skargi na tę uchwałę konieczne było więc – jak wynika z powyższych rozważań – poprzedzenie jej wezwaniem organu do usunięcia naruszenia prawa. Jak wynika z akt sprawy wezwanie Sądu dotyczące nadesłania wymaganego wezwania do usunięcia naruszenia prawa zostało odebrane przez skarżącą 8 lipca 2021 r. (ZPO, k. 31 akt sądowych). Siedmiodniowy termin na wykonanie wezwania Sądu upłynął bezskutecznie w dniu 15 lipca 2021 r. Skarżąca nie dopełniła bowiem ww. obowiązku i nie wykazała, że przed wniesieniem skargi wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa, a to czyni wniesioną skargę niedopuszczalną. Dodać należy, że Rada w odpowiedzi na skargę zwróciła uwagę na brak wyczerpania trybu przez skarżącą, o którym mowa w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713) w brzmieniu obowiązującym przed 1 czerwca 2017 r., i z tej też przyczyny wniosła o odrzucenie skargi.

Z powyższych względów Sąd postanowił, jak w sentencji na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a. O zwrocie wpisu orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.