Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.), Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, asesor sądowy WSA Barbara Romanczuk, Protokolant st. sekretarz sądowy Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 listopada 2021 r. sprawy ze skargi T. K. na decyzję Wojewody P. z dnia [...] maja 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] marca 2021 r. numer [...]; 2. zasądza od Wojewody P. na rzecz skarżącego T. K. kwotę 500,00 (słownie: pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Wnioskiem z dnia [...] lipca 2020 r. T. K. (dalej: "inwestor") zwrócił się do Prezydenta Miasta Ł. (dalej: "Prezydent") o udzielenie pozwolenia na budowę jednorodzinnego budynku mieszkalnego z dwoma lokalami mieszkalnymi wraz z murkiem oporowym przy działce nr [...], na działce nr [...] położonej przy ul. [...] w Ł. Do wniosku inwestor załączył cztery egzemplarze projektu budowlanego oraz oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane (prawo własności).

Pismem z dnia [...] lipca 2020 r. Prezydent zawiadomił inwestora oraz strony postępowania, które ustalono w oparciu o informację z rejestru gruntów, o wszczęciu postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę wyżej opisanego budynku.

W toku postępowania do akt wpłynęły pisma E. B. (właścicielki działki nr [...] - sąsiadującej z działką inwestycyjną), w których wyraziła ona sprzeciw wobec posadowienia planowanego budynku w odległości 1,5 m względem granicy obu działek, domagając się lokalizacji budynku w odległości 3 m od tej granicy.

W dniu [...] sierpnia 2020 r. inwestor złożył do akt analizę warunków dostępu do naturalnego oświetlenia oraz czasu nasłonecznienia dla pomieszczeń budynku znajdującego się w obszarze oddziaływania zaprojektowanego obiektu, sporządzoną przez projektanta budynku. Wskazano w jej treści, że z układu oraz wielkości istniejących otworów okiennych i drzwiowych w ścianie budynku mieszkalnego znajdującego się na działce nr [...] wynika, że nie posiadają one układu

i parametrów standardowych i koniecznych dla pomieszczeń wymagających nasłonecznienia w myśl § 60 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia

12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. 2019, poz. 1065 ze zm.; dalej: "warunki techniczne"); w związku z czym w analizie wskazano, że nie zachodzi warunek

z § 60 warunków technicznych, a ponadto brak jest konieczności rozpatrywania przesłaniania i analizy światłocienia, a przyjęte rozwiązanie projektowe nie będzie budzić sprzeciwu stron.

W kolejnym piśmie datowanym na [...] sierpnia 2020 r. E. B. wskazała, że planowana inwestycja nie spełnia wymogu z § 13 ust. 4 warunków technicznych.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2020 r. nr [...] Prezydent zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę planowanej inwestycji z zachowaniem opisanych w decyzji warunków. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że na obszarze inwestycji obowiązują ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Ł. rejon "Zawady Przedmieście – ul. Przykoszarowa", zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej w Ł. z dnia 28 grudnia 2011 r. nr 146/XIX/11 (Dz.U.Woj.Podl. 2012, poz. 269; dalej: "plan miejscowy"), wedle którego działka inwestycyjna położona jest na obszarze oznaczonym symbolem MN1 przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Organ wskazał, że zapis § 24 pkt 6 lit. d. planu miejscowego dopuszcza sytuowanie budynków w odległości 1,5 m od granicy z sąsiednią działką budowlaną lub bezpośrednio przy tej granicy. Prezydent wskazał, że skoro plan miejscowy dopuszcza takie sytuowanie budynku, to w jego ocenie projektowana lokalizacja jest zgodna z wymogami § 12 ust. 2 warunków technicznych. Organ wskazał również, że żadne z okien w ścianie północno-zachodniej budynku posadowionego na działce nr [...] nie doświetla pokoi, w związku z czym w sprawie nie zachodzi obawa naruszenia warunku z § 60 warunków technicznych, dotyczącego minimalnego czasu nasłonecznienia pokoi

w istniejącym budynku mieszkalnym. Ponadto organ zwrócił uwagę, że ściany budynku od strony działek sąsiednich nr [...] i nr [...] zaprojektowano

z elementów niepalnych, co spełnia wymogi § 271-§ 273 warunków technicznych.

Odwołanie od ww. decyzji wniosła E. B.

Postanowieniem z dnia [...] października 2020 r. nr [...] Wojewoda P.(dalej: "Wojewoda") zobowiązał inwestora do uzupełnienia projektu budowlanego w terminie 7 dni o dnia doręczenia postanowienia, przez: 1) wyjaśnienie rozbieżności w części opisowej projektu zagospodarowania działki w kwestii bilansu terenu; 2) wyjaśnienie rozbieżności projektu zagospodarowania działki i opisu do tego projektu w części dotyczącej obszaru oddziaływania; 3) przedłożenie projektu murków oporowych zgodnie z § 8 ust. 2 pkt 2, § 11 ust. 2 i § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz.U. 2018, poz. 1935); 4) przedłożenie opisu sposobu zabezpieczenia nieruchomości sąsiedniej, tj. działki nr [...], w trakcie prowadzenia prac budowlanych polegających na budowie murku oporowego przy granicy z tą działką; 5) przedłożenia analizy zacienienia budynku mieszkalnego na działce nr [...] w formie graficznej i opisowej; 6) uzupełnienie projektu o informacje dotyczące zgodności projektowanego budynku z przepisami z zakresu ochrony przeciwpożarowej oraz o wymiary wzajemnych odległości od istniejącego budynku na działce nr [...]; 7) uzupełnienie projektu zagospodarowania działki o zwymiarowanie projektowanych schodów od strony ul. [...].

Wraz z pismem z dnia [...] października 2020 r. inwestor przedłożył do akt cztery egzemplarze uzupełnionego projektu budowlanego, odnosząc się do poszczególnych obowiązków zawartych w postanowieniu Wojewody z dnia

[...] października 2020 r.

Decyzją z dnia [...] listopada 2020 r. nr [...] Wojewoda uchylił w całości decyzję Prezydenta z dnia [...] sierpnia 2020 r., wyjaśniając, że z odpowiedzi inwestora na postanowienie z dnia [...] października 2020 r. oraz z projektu budowlanego wynika, że zamierzenie inwestycyjne obejmuje budowę dwóch murów oporowych – jeden zlokalizowany w miejscu wskazanym we wniosku inicjującym postępowanie (tj. przy działce nr [...]), zaś drugi w odległości 1,5 m od granicy z działką nr [...]. W związku z tym, że wniosek inwestora dotyczył budowy tylko jednego z nich, co nie zostało dostrzeżone przez organ I instancji, Wojewoda zdecydował o wyeliminowaniu decyzji Prezydenta z obrotu prawnego, mając na względzie zasadę dwuinstancyjności. Wojewoda podkreślił również, że posadowienie budynku w odległości 1,5 m od granicy z działką sąsiednią, stanowi wyjątek od ogólnej zasady wyrażonej w § 12 ust. 1 pkt 1 i 2 warunków technicznych, dopuszczalny jeżeli plan miejscowy tak stanowi oraz wymagający uzasadnionej podstawy dokonanego odstępstwa, ze względu na konieczność poszanowania uzasadnionych interesów osób trzecich. Na poparcie tego stanowisko powołano dwa wyroki WSA w Białymstoku o sygn. II SA/Bk 753/12 i II SA/Bk 588/15. Dalej podkreślono, że w ocenie organu odwoławczego przeprowadzona w sprawie analiza nasłonecznienia nie była wystarczająca ku temu, aby sprawdzić, czy planowana inwestycja nie będzie zaciemniała pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi w budynku zlokalizowanym na działce sąsiedniej, tym bardziej wobec przeciwnych twierdzeń formułowanych przez właścicielkę tej działki. W tym względzie Wojewoda wskazał, że Prezydent powinien był wezwać inwestora do uzupełnienia projektu budowlanego o pełną analizę nasłonecznienia, z której powinno wynikać w sposób jednoznaczny, że planowana zabudowa nie będzie zacieniać pomieszczeń w budynku sąsiednim.

Postanowieniem z dnia [...] listopada 2020 r. nr [...] Prezydent zobowiązał inwestora do dostosowania projektu budowlanego do wymogów z art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. 2019, poz. 1186; dalej: "P.b.") w przedmiocie: 1) sprecyzowania zakresu planowanej inwestycji i jednoznacznego wskazania, czy zamierzenie budowlane obejmuje budowę jednego, czy dwóch murków oporowych; 2) wykazania szczególnie uzasadnionej podstawy usytuowania planowanego budynku w nienormatywnych odległościach, z uwzględnieniem faktu, że inwestor jest właścicielem działki sąsiedniej o nr [...]; 3) przedłożenia analizy przesłaniania pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi w budynku usytuowanym na działce nr [...], sporządzonej w formie opisowej i graficznej – stosownie do § 13 warunków technicznych – w terminie do dnia [...] grudnia 2020 r.

W odpowiedzi z dnia [...] grudnia 2020 r. inwestor sprecyzował, że zamierzenie budowlane obejmuje budowę przedmiotowego budynku wraz z dwoma murkami oporowymi oraz załączył analizę przesłaniania i nasłonecznienia pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi w budynku na działce nr [...]. Wyjaśnił również, z jakich względów zdecydował o posadowieniu projektowanego budynku

w odległości 1,5 m od granic z działkami sąsiednimi, wskazując, że przyjęte rozwiązanie jest najbardziej wyważonym oraz uzasadnionym ze względu na konieczność zapewnienia komunikacji zewnętrznej ogrodowej części działki. Inwestor podkreślił też, że działka nr [...] posiada usługowe przeznaczenie planistyczne i jej zagospodarowanie stanowi odrębne zagadnienie. Wskazał, że plan miejscowy dopuszcza posadowienie budynku w odległości 1,5 m od granic z działkami sąsiednimi. Dodatkowo w piśmie z dnia [...] grudnia 2020 r. inwestor wskazał, że ewentualne posadowienie budynku w granicy z działką nr [...] rodzi kolizję budowlaną w kwestii zagospodarowania wód powierzchniowych oraz z zapisem § 4 planu miejscowego.

Decyzją z dnia [...] stycznia 2021 r. nr [...] Prezydent odmówił inwestorowi zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia na budowę przedmiotowej inwestycji, wskazując w uzasadnieniu jedynie, że inwestor nie wykonał obowiązku sprecyzowanego w postanowieniu z dnia [...] listopada 2020 r. w przedmiocie wykazania szczególnie uzasadnionej podstawy usytuowania planowanego budynku w nienormatywnych odległościach.

Decyzją z dnia [...] lutego 2021 r. nr [...] Wojewoda uchylił ww. decyzję Prezydenta i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia, dopatrując się w przeprowadzonym postępowaniu wadliwości procesowych oraz wskazując, że organ I instancji nie odniósł się do wyjaśnień inwestora złożonych w przedmiocie lokalizacji planowanej inwestycji.

Decyzją z dnia [...] marca 2021 r. nr [...] Prezydent ponownie odmówił inwestorowi zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia na budowę przedmiotowej inwestycji, wskazując, że w sprawie nie zachodzą wyjątkowe przyczyny przemawiające za posadowieniem planowanego budynku w odległościach po 1,5 m od granic z działkami sąsiednimi. W ocenie Prezydenta istnieją techniczne możliwości zaprojektowania zabudowy działki inwestycyjnej, w sposób zgodny

z ustaleniami planistycznymi i warunkami technicznymi, a ponadto dostosowanej do ukształtowania terenu. Mimo zatem dopuszczenia lokalizacji budynku w odległości 1,5 m od granicy z działkami sąsiednimi przez plan miejscowy, organ I instancji uznał, że warunki istniejące na działce inwestycyjnej pozwalają na zlokalizowanie planowanej zabudowy zgodnie z warunkami technicznymi.

Decyzją z dnia [...] maja 2021 r. nr [...] Wojewoda utrzymał w mocy ww. decyzję Prezydenta, podzielając stanowisko organu I instancji, że zastosowanie odstępstwa od zasady wyrażonej w § 12 ust. 1 pkt 1 i 2 warunków technicznych, musi mieć uzasadnioną podstawę i wynikać z okoliczności szczególnych, które w przedmiotowej sprawie nie zaistniały, tym bardziej, że istnieje możliwość posadowienia budynku w odległości wskazanej w § 12 ust. 1 pkt 1 i 2 warunków technicznych. Organ odwoławczy wyjaśnił, że działka inwestycyjna ma szerokość 18,25 m, zaś inwestor jest dodatkowo właścicielem działki z nią sąsiadującej o nr [...] o szerokości około 4 m. W jego ocenie zlokalizowanie budynku w granicy z tą działką umożliwi zachowanie odstępu 4 m od granicy z działką nr [...].

W skardze na ww. decyzję T. K. wskazał, że w sprawie spełnione zostały warunki zawarte w planie miejscowym, zaś działka nr [...] nie jest przedmiotem prowadzonego postępowania. Ze względu zaś na udzielone przez Prezydenta w zbliżonym okresie pozwolenie na zlokalizowanie budynku mieszkalnego na działce nr [...] w tym samym pasie, w odległości 1,5 m od granicy z działką sąsiednią, wskazał na brak zachowania przez ten organ zasady równego traktowania obywateli oraz bezstronności i proporcjonalności.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje.

Skarga podlegała uwzględnieniu, albowiem zaskarżona decyzja nie odpowiada prawu, a zarzuty podniesione przez skarżącego okazały się zasadne.

Stosownie do treści art. 35 ust. 1 P.b., w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonej decyzji, przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego, właściwy organ sprawdza:

1) zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu oraz projektu architektoniczno-budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i innymi aktami prawa miejscowego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu,

a także wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji

o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1 ustawy z dnia

3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko oraz ustaleniami uchwały o ustaleniu lokalizacji inwestycji mieszkaniowej;

2) zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi;

3) kompletność projektu zagospodarowania działki lub terenu oraz projektu architektoniczno-budowlanego, w tym dołączenie wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń, informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia,

o której mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1b, kopii zaświadczenia, o którym mowa w art.

12 ust. 7, dotyczącego projektanta i projektanta sprawdzającego, oświadczeń,

o których mowa w art. 33 ust. 2 pkt 9 i 10;

4) posiadanie przez projektanta i projektanta sprawdzającego odpowiednich uprawnień budowlanych oraz aktualność zaświadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 7.

W przypadku zatem ubiegania się o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę, ocenie organu architektoniczno – budowlanego poddawane są elementy, o których mowa w zacytowanym wyżej art. 35 ust. 1 P.b., w zależności od charakteru

i wielkości inwestycji w mniejszym lub większym zakresie wymienionych kryteriów oceny. Decyzja o pozwoleniu na budowę ma charakter związany, co oznacza, że

w przypadku, gdy inwestor przedłoży komplet dokumentów, o jakich mowa w art. 32 ust. 4 i art. 34 P.b., które zostaną następnie pozytywnie zweryfikowane pod kątem kryteriów ocennych przewidzianych zacytowanym art. 35 P.b., organ architektoniczno – budowlany nie może odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę

i zatwierdzeniu projektu budowlanego.

Nadmienić również należy, że postępowanie w sprawie pozwolenia na budowę jest postępowaniem wnioskowym i ograniczone jest zakresem wniosku Inwestora. Organ administracji architektoniczno-budowlanej sprawdza zgodność projektu budowlanego z przepisami prawa, natomiast nie posiada kompetencji do korygowania zamierzeń inwestycyjnych, bowiem takie uprawnienie posiada wyłącznie inwestor.

W okolicznościach kontrolowanej sprawy ocenie organu architektoniczno – budowlanego podlegał projekt budowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego

z dwoma lokalami mieszkalnymi wraz z dwoma murkami oporowymi, którego lokalizacja została zaprojektowana w odległości 1,5 m od granicy z sąsiednią działką i w sytuacji przewidzianej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dopuszczalności usytuowania budynków w odległości 1,5 m od granicy z sąsiednią działką. Zgodnie z cytowanym wyżej brzmieniem art. 35 ust. 1 pkt 1 i 2 P.b., organ architektoniczno – budowlany musiał sprawdzić czy przedłożony projekt budowlany pozostaje w zgodzie z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego a projekt zagospodarowania działki inwestora jest zgodny z przepisami, w tym techniczno – budowlanymi. Z obowiązującego

w dacie orzekania przez organy brzmienia § 12 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z 12 kwietnia 2012 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2019 r., poz. 1065), tj. z przepisów techniczno – budowlanych, wynikało, że sytuowanie budynku

w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, dopuszcza się w odległości 1,5 metra od granicy lub bezpośrednio przy tej granicy, jeżeli plan miejscowy przewiduje taką możliwość.

W tym miejscu zauważyć należy, że w orzecznictwie sądów administracyjnych wystąpiły pewne różnice w poglądach na temat związania organu administracji budowlanej postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie usytuowania budynku przy granicy nieruchomości. Wyrażono bowiem pogląd o związaniu kategorycznym, znajdującym potwierdzenie w treści art. 35 ust. 1 pkt 1 P.b., bez kompetencji organu do badania słuszności postanowień miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i rozważania, czy budowa przy granicy może być zrealizowana z uwagi na interes właściciela sąsiedniej nieruchomości, jeżeli prawo do takiej zabudowy wynika z przepisów prawa miejscowego (vide: wyrok WSA w Gdańsku z 22 lutego 2012 r. II SA/Gd 908/11). W uzasadnieniu powołanego wyroku podkreślono, że "prawo sytuowania budynku w zbliżeniu do granicy działki budowlanej, na podstawie postanowień miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zostało wprowadzone mocą rozporządzenia Ministra Infrastruktury

z dnia 7 kwietnia 2004 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2004 r., poz. 109, poz. 1156), które weszło w życie z dniem 27 maja 2004 r. Oznacza to, że od tego dnia każdy właściciel nieruchomości musi liczyć się z tym, że uchwalany miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego wprowadzi możliwość zabudowy w granicy jego działki. Ustawodawca upoważnił gminę do tego, aby w ramach swego władztwa planistycznego ustaliła odmienne zasady sytuowania budynków bezpośrednio przy granicy z działką sąsiednią lub w odległości nie mniejszej niż 1,5 od tej granicy, co wynika wprost z przepisu § 12 ust. 2 warunków technicznych.

W konsekwencji, jeżeli plan miejscowy taką możliwość dopuszcza i zawiera własne warunki, na jakich takie sytuowanie może się odbyć, to brak jest podstaw, aby doszukiwać się ograniczeń na podstawie innych przepisów § 12 warunków technicznych, które znajdują zastosowanie wyłącznie w przypadku braku obowiązywania planu miejscowego (lub planu miejscowego, który takiej zabudowy wprost nie dopuszcza). Tym samym, gdy plan taki uchwalono, jego zapisy

w omawianym zakresie są wiążące (por. wyrok NSA z 30 stycznia 2019 r., sygn. akt II OSK 560/17, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 17 kwietnia 2019 r., sygn. akt II SA/Po 12/19, dostępne na stronie internetowej - http://orzeczenia.nsa.gov.pl)." W efekcie powyższych rozważań stwierdzono, że interes właściciela sąsiedniej nieruchomości w przypadku budowy obiektu przy granicy, przy spełnieniu warunku jego dopuszczalności w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, chroniony jest jedynie w zakresie spełnienia wymogów nasłonecznienia i bezpieczeństwa pożarowego wskazanych w § 13, 60 oraz 271-273 warunków technicznych

(w brzmieniu sprzed nowelizacji wprowadzonej rozporządzeniem zmieniającym

z dnia 14 listopada 2017 r. – Dz. U. z 2017 r., poz. 2285), co wprost wynika z treści

§ 12 ust. 1 tego aktu. Podobnie w wyroku NSA w sprawie II OSK 79/12, stwierdzono że w sytuacji, gdy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza sytuowanie budynku na działce budowlanej bezpośrednio przy tej granicy,

a jednocześnie z § 13, 60 oraz 271-273 warunków technicznych nie wynikają inne ograniczenia zabudowy, za niedopuszczalne uznać należy badanie przez organ architektoniczno – budowlany innych przesłanek, a w szczególności wynikających

z przepisów Kodeksu cywilnego, czy prawa sąsiedzkiego.

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym zarysowało się również odmienne stanowisko uznające, że zapis w planie zagospodarowania przestrzennego dopuszczający lokalizowanie budynku po granicy z działką sąsiednią, nie oznacza obowiązku takiej lokalizacji wobec każdego budynku. Sytuowanie budynku po granicy w takim przypadku musi być usprawiedliwione konkretną sytuacją faktyczną np. względami optymalnego zagospodarowania działki inwestora. Zapis

w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dopuszczający sytuowanie budynku po granicy, nie zwalnia organu od potraktowania unormowania jako wyjątku od zasady wyrażonej w § 12 ust. 1 pkt 1 i 2 warunków technicznych i należytego, pełnego uzasadnienia dokonanego odstępstwa (tak m.in. WSA w Białymstoku

w wyroku z dnia 13 grudnia 2012 r. II SA/Bk 753/12).

Sąd w składzie obecnym, opowiada się za pierwszym z wyżej prezentowanych poglądów, wskazującym że z treści art. 35 ust. 1 pkt 1 P.b. nie sposób wywieść kompetencji organu architektonicznego do badania słuszności postanowień miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i rozważania, czy budowa przy granicy może być zrealizowana z uwagi na interes właściciela sąsiedniej nieruchomości, jeżeli prawo do takiej zabudowy wynika z przepisów prawa miejscowego. Powyższe oznacza, że interes właściciela sąsiedniej nieruchomości

w przypadku budowy obiektu w odległości 1,5 m od granicy z działką sąsiednią, przy spełnieniu warunku dopuszczalności w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, chroniony jest w zakresie wymaganym przepisami odrębnymi oraz w zakresie spełnienia wymogów paragrafów rozporządzenia enumeratywnie wymienionych w § 12 ust. 1, dla którego § 12 ust. 2 stanowi kontynuację. W praktyce interesu osób trzecich w zakresie przepisów technicznych najczęściej dotyczy przesłanianie i zacienianie (§ 13 i 60 warunków technicznych) oraz bezpieczeństwo pożarowego (§ 271-273 warunków technicznych). Takie stanowisko tutejszy Sąd zaprezentował już w wyroku z dnia 26 września 2019 r. II SA/Bk 451/19 (wyrok prawomocny), odstępując tym samym od wcześniejszej linii prezentowanej

w wyrokach o sygn. II SA/Bk 753/12 i II SA/Bk 588/15. Podobny pogląd wyrażono również w wyroku WSA w Warszawie z 26 listopada 2020 r. VII SA/Wa 1404/20, wyroku WSA w Łodzi z 7 października 2020 r. II SA/Łd 638/19 oraz wyroku WSA

w Poznaniu z 30 września 2020 r. II SA/Po 141/20)

Przenosząc powyższe uwagi na grunt rozpatrywanej sprawy wskazać należy, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obowiązujący na terenie, na którym została zaprojektowana budowa budynku jednorodzinnego z dwoma lokalami mieszkalnymi wraz z dwoma murkami oporowymi, dopuszcza sytuowanie budynków między innymi w odległości 1,5 m od granicy z sąsiednią działką budowlaną (§ 24 pkt 6 lit. d miejscowego planu). Mając zatem na uwadze treść § 12 ust. 2 warunków technicznych, wskazującego na dopuszczalności sytuowania budynku w odległości 1,5 m od granicy z działką sąsiednią, jeżeli plan miejscowy przewiduje taką możliwość, ocena dopuszczalności spornego usytuowania budynku w niniejszej sprawie, powinna dotyczyć spełnienia warunków, o których mowa w § 13, 19, 23, 36, 40 i 60 oraz 271-273 warunków technicznych.

Tymczasem w kontrolowanym przez sąd postępowaniu administracyjnym, podjętych przez organ decyzji o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego

i udzielenia pozwolenia na budowę nie poprzedziła wszechstronna ocena dopuszczalności projektowanej lokalizacji w odległości 1,5 m od granicy z działką sąsiednią pod kątem pozostawania jej w zgodzie z zapisem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz z brzmieniem § 12 warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Organy obu instancji błędnie powołując się na nieaktualną już linię judykatury, ograniczyły się jedynie do zbadania szczególnie uzasadnionych podstaw sytuowania budynku w odległościach nienormatywnych względem granicy działki sąsiedniej, oceniając że

w okolicznościach niniejszej sprawie istnieje możliwość zaprojektowania budynku

w innej lokalizacji, tj. po granicy z działką o nr [...], co pozostawałoby w zgodzie z obowiązującymi przepisami - § 12 ust. 1 pkt 1 i 2 warunków technicznych (czyli 4 m od granicy z działką [...]) oraz z poszanowaniem występujących w obszarze oddziaływania obiektu, uzasadnionych interesów osób trzecich. Organy całkowicie natomiast pominęły, że interes właściciela sąsiedniej nieruchomości w przypadku budowy obiektu przy granicy, przy spełnieniu warunku jego dopuszczalności

w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, chroniony jest jedynie

w zakresie spełnienia wymogów nasłonecznienia i bezpieczeństwa pożarowego wskazanych w § 13, 60 oraz 271-273. Tych zaś w sprawie nie badano, choć akta sprawy wskazują, że przy ocenie wcześniejszych decyzji wydawanych w niniejszej sprawie, organy zobowiązywały inwestora do uzupełnienia projektu budowlanego miedzy innymi o analizę zacieniania i przesłaniania projektowanym budynkiem zabudowy nieruchomości sąsiedniej. Dokumenty te przy wydawaniu obecnie kontrolowanej przez Sąd decyzji nie były brane pod uwagę.

Skoro miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuścił usytuowanie budynku na działce budowlanej bezpośrednio przy granicy

a jednocześnie z przepisów § 13, 19, 23, 36, 40, 60 i 271-273 warunków technicznych ani z przepisów odrębnych nie wynikają inne ograniczenia dla takiego usytuowania budynku, niedopuszczalne jest ograniczenie inwestorowi prawa do zabudowy swojej nieruchomości w odległości 1,5 m od granicy z nieruchomością sąsiednią.

Potwierdzenie jednakże tej tezy w sprawie niniejszej, wobec braku pełnego postępowania wyjaśniającego, uznać należy za co najmniej przedwczesne. Uzasadnienia decyzji organów obu instancji nie odnoszą się bowiem w żadnej mierze do aspektów oceny przedłożonego projektu budowlanego w postępowaniu

o udzielenie pozwolenia na budowę na terenie, dla którego obowiązują ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego do wyżej wskazanych warunków techniczych.

W rezultacie doszło do wydania decyzji z naruszeniem art. 35 ust. 1 P.b.

w związku z § 24 pkt 6 lit. d miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta Ł. rejon "Zawady Przedmieście – ul. Przykoszarowa" (zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej w Ł. z dnia 28 grudnia 2011 r. nr 146/XIX/11 - Dz.U.Woj.Podl. 2012, poz. 269;) oraz z naruszeniem § 12 ust. 2 warunków technicznych.

Rozpoznając sprawę ponownie organy zastosują się do wykładni przepisów prawa materialnego, dokonanej przez Sąd w niniejszej sprawie i wyjaśnią wszystkie okoliczności sprawy, istotne dla jej należytego rozstrzygnięcia.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) i art. 135 p.p.s.a. O kosztach postępowania, na które złożył się wpis od skargi w kwocie 500 zł, orzeczono na podstawie art. 200 w związku z art. 205 § 2 p.p.s.a.