Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący – Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, (sprawozdawca), Sędzia NSA Andrzej Jagiełło, Sędzia NSA del. Danuta Małysz, Protokolant Anna Dziewiż-Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Rady Gminy Siemiatycze od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 6 listopada 2013 r. sygn. akt I SA/Bk 127/13 w sprawie ze skargi J. B. na uchwałę Rady Gminy Siemiatycze z dnia 19 grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi i stawki tej opłaty oddala skargę kasacyjną.

Wyrokiem z dnia 6 listopada 2013 r., I SA/Bk 127/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w sprawie ze skargi J. B. na uchwałę Rady Gminy Siemiatycze z dnia 19 grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi i stawki tej opłaty stwierdził nieważność § 2 ust. 1 i 2 zaskarżonej uchwały.

Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym, przyjętym przez Sąd pierwszej instancji, stanie faktycznym:

W dniu 19 grudnia 2012 r. Rada Gminy Siemiatycze podjęła uchwałę nr [...] w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi i stawki tej opłaty (Dz. U. Woj. Podl. z 2013 r., poz. 146). W § 1 uchwały Rada Gminy dokonała wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi powstającymi na terenie nieruchomości, uzależniając wysokość tej opłaty od liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość. W § 2 przyjęła, że stawka opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, od każdej osoby zamieszkującej wynosi 15 zł za miesiąc, zaś w odniesieniu do odpadów komunalnych, które są zbierane i odbierane w sposób selektywny wynosi 8 zł za miesiąc. Natomiast w § 3 tej uchwały Rada Gminy przyjęła, że opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi powstającymi na terenie nieruchomości, na której zamieszkują mieszkańcy, stanowi iloczyn liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość i stawki opłaty określonej w § 2.

Pismami z dnia 21 i z dnia 22 stycznia 2013 r. J. B. (dalej: "skarżący"), powołując się na art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.), powoływanej dalej jako: "u.s.g." złożył do Rady Gminy Siemiatycze wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, zawartego w powyższej uchwale z dnia 19 grudnia 2012 r. nr [...]. Uchwale zarzucił naruszenie obowiązującego w Rzeczypospolitej Polskiej porządku prawnego, w szczególności pominięcie przy ustalaniu metody sposobu wyliczenia opłaty za gospodarowanie nieruchomościami właścicieli nieruchomości niezamieszkałych przez mieszkańców (§ 1 uchwały) oraz nieprawidłowe ustalenie stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi zmieszanymi i posegregowanymi, bez uwzględnienia zniżek dla odpadów zielonych (nadających się do kompostowania) oraz nieprawidłowym oszacowaniu kosztów funkcjonowania systemu zbiórki odpadów na terenie gminy S. (§ 2 uchwały).

Uchwałą z dnia 19 lutego 2013 r., nr [...] Rada Gminy Siemiatycze nie uwzględniła wezwania skarżącego do usunięcia naruszenia prawa.

Wobec powyższego skarżący złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na uchwałę z dnia 19 grudnia 2012 r., nr [...] w sprawie sposobu wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, zarzucając jej istotne naruszenie prawa, tj:

- art. 7, art. 94 i art. 217 Konstytucji RP oraz art. 6k ust. 2 i 3 w zw. z art. 6r ust. 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2012 r., poz. 391 ze zm.), powoływanej dalej jako: "u.c.p.g." poprzez przyjęcie w kalkulacji kosztów funkcjonowania systemu odbioru odpadów komunalnych zakupu worków i pojemników na łączną kwotę 78.189 zł oraz poprzez znaczne zaniżenie ilości mieszkańców zamieszkujących gminę S. do określenia w § 2 uchwały, stawek opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, co prowadzi do nieuzasadnionego wzrostu stawek za odbiór odpadów.

Wskazując na powyższe uchybienia, skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zapisów uchwały w części dotyczącej § 2 oraz zasądzenie kosztów sądowych według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę, Rada Gminy Siemiatycze wniosła o jej oddalenie.

Na rozprawie w dniu 4 września 2013 r. reprezentująca Gminę S. Sekretarz tej Gminy potwierdziła, że dołączony do skargi dokument stanowił podstawę przyjęcia wielkości stawek w zaskarżonej uchwale. Po uchwaleniu zaskarżonej uchwały w Gminie S. dokonano kolejnej kalkulacji kosztów i jej wyniki są zbieżne z kalkulacją przyjętych stawek w zaskarżonej uchwale.

W wyniku zarządzenia Sądu, pismem z dnia 6 września 2012 r., Urząd Gminy S. przedłożył nową kalkulację kosztów systemu zagospodarowania odpadów na terenie Gminy S., obowiązującego od 1 lipca 2013 r.

Skarżący, ustosunkowując się do przedłożonej kalkulacji, zarzucił przyjęcie błędnych (fałszywych) danych dotyczących wielkości wytwarzanych śmieci przez jednego mieszkańca gminy. Zdaniem skarżącego w kalkulacji bezzasadnie ujęto dwukrotnie koszty funkcjonowania gminnego punktu zbiórki surowców wtórnych, albowiem nie powinny one mieć miejsca dla odpadów zmieszanych, które bezpośrednio powinny być transportowane do H.. Skarżący zarzucił również niezasadne obciążenie systemu kosztami windykacji należności w wysokości 5%, gdyż zgodnie z obowiązującymi przepisami, w tym ustawą o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, koszty egzekucji ponoszą osoby zobowiązane, a nie wierzyciel.

Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził nieważność § 2 ust. 1 i 2 zaskarżonej uchwały Rady Gminy Siemiatycze z dnia 19 grudnia 2012 r. nr [...]. Odwołując się do dyspozycji art. 6k ust. 1, art. 6k ust. 2 oraz art. 6r ust. 2 pkt 1-3 u.p.c.g. skład orzekający stwierdził, że rada gminy podejmując uchwałę w przedmiocie stawek opłaty za gospodarowanie odpadami jest zobowiązana do dokonania rzetelnej i wnikliwej kalkulacji wysokości stawki, tak aby pobierane opłaty pokrywały rzeczywiste koszty związane z funkcjonowaniem systemu zagospodarowania odpadami na terenie gminy. Prawidłowo skalkulowana opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi powinna z jednej strony zapewniać sprawne funkcjonowanie systemu odbioru odpadów na terenie gminy, z drugiej zaś nie powinna stanowić źródła dodatkowych zysków gminy. Rzetelna kalkulacja wysokości opłat powinna w szczególności, zdaniem Sądu, uwzględniać liczbę mieszkańców gminy, ilość wytwarzanych na terenie gminy odpadów komunalnych oraz koszty funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami, na który składają się koszty odbierania, transportu, zbierania, odzysku i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, tworzenia i utrzymania punktów selektywnego zbierania odpadów komunalnych oraz obsługi administracyjnej tego systemu.

W przedłożonych Sądowi przez organ administracyjny aktach sprawy nie ma dokumentu stanowiącego uzasadnienie podjętej przez Radę Gminy Siemiatycze uchwały w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi i stawki tej opłaty. Wymóg uzasadnienia projektu aktu prawa miejscowego wynika z § 143 w zw. z § 131 ust. 1 załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100, poz. 908). Z protokołu sesji Rady Gminy Siemiatycze z dnia 19 grudnia 2012 r.(dostępnym na stronie bip.ug.siemiatycze.wrotapodlasia.pl), nie wynika, aby kwestia wysokości przyjętych stawek była przedmiotem debaty. W aktach sądowych znajduje się przedłożona jako załącznik do skargi kalkulacja "Gminy powiatu s.". Jak wynika z oświadczenia Sekretarza Gminy S., złożonego na rozprawie w dniu 4 września 2013 r. kalkulacja ta stanowiła podstawę przyjęcia wielkości stawek w zaskarżonej uchwale.

W ocenie Sądu, szczegółowa analiza powyższej kalkulacji "Gminy powiatu s." prowadzi do wniosku, że nie odpowiada ona wymaganiom stawianym przez art. 6k ust. 2 w zw. z art. 6r ust. 2 u.p.c.g., co z kolei prowadzi do wniosku, że Rada Gminy Siemiatycze podejmując zaskarżoną uchwałę w zakresie określenia stawek opłaty, naruszyła powyższe przepisy. Została ona przeprowadzona w sposób niezgodny z obowiązującymi przepisami. W ocenie Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego organ powinien był przeprowadzić kalkulację w oparciu o liczbę mieszkańców gminy i liczbę wytwarzanych na terenie gminy śmieci komunalnych, a nie liczby mieszkańców powiatu oraz ilości śmieci wytwarzanych w całym powiecie. W kalkulacji całkowicie pominięto koszt utworzenia i utrzymania punktów selektywnego zbierania odpadów komunalnych na terenie gminy. Powyższa pozycja została ujęta dopiero w nowej kalkulacji. Nowa kalkulacja nie może jednak stanowić uzasadnienia dla przyjętych w zaskarżonej uchwale stawek opłaty za gospodarowanie odpadami, albowiem według oświadczenia Sekretarza Gminy S. złożonego na rozprawie w dniu 6 listopada 2013 r., kalkulacja ta została przygotowana dopiero w kwietniu 2013 r., a więc kilka miesięcy po podjęciu zaskarżonej uchwały.

Mając na uwadze stwierdzone wyżej naruszenie przepisów prawa Sąd orzekł o stwierdzeniu nieważności kwestionowanej uchwały w części dotyczącej § 2 pkt 1 i 2, czyli w zakresie określenia wysokości stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz stawki za odpady zbierane w sposób selektywny.

Na powyżej powołane rozstrzygnięcie pełnomocnik organu wniosła skargę kasacyjną, domagając się uchylenia zaskarżonego wyroku w całości i umorzenia postępowania bądź przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Białymstoku oraz zasądzenia zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono naruszenie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), powoływanej dalej jako: "p.p.s.a." wobec jego niezastosowania w sytuacji, gdy uchwała ta została przez uprawniony organ uchylona przed wydaniem wyroku. W razie utraty mocy prawnej uchwały zaskarżonej do sądu administracyjnego przed wydaniem wyroku sąd, zgodnie z art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a., umarza postępowanie. W § 4 uchwały nr [...] Rady Gminy Siemiatycze z dnia 20 września 2013 r. w sprawie dokonania wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi i ustalenia tej opłaty, istnieje zapis, że "traci moc uchwała nr [...] Rady Gminy Siemiatycze z dnia 19 grudnia 2012 r. w sprawie dokonania wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi i ustalenia tej opłaty (Dz. Urz. Woj. Podlaskiego z 2013 r., poz. 146).

Do skargi kasacyjnej załączono uchwałę nr [...] Rady Gminy Siemiatycze z 20 września 2013 r. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej pełnomocnik organu podniosła, iż w odpowiedzi na skargę z dnia 15 kwietnia 2012 r. Przewodniczący Rady Gminy podnosił, że po wprowadzonych zmianach w ustawie uchwała ta będzie zmieniona i zostanie wprowadzona inna metoda ustalenia opłaty. Zmiana ta nastąpiła w dniu 20 września 2013 r. Zaskarżona uchwała Rady Gminy została uchylona po wniesieniu skargi, zaś podmiot skarżący uchwałę nie cofnął swojej skargi. W ocenie pełnomocnika stwierdzanie nieważności uchwały, jak i stwierdzenie jej niezgodności z prawem może być orzekane wyłącznie wobec aktów normatywnych, które do chwili wydania wyroku nie utraciły jeszcze swojej mocy prawnej.

Odpowiedź na skargę kasacyjną, wraz z wnioskiem o oddalenie skargi kasacyjnej, wniósł jedynie uczestnik postępowania – Stowarzyszenie [...] "J.".

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna podlegała oddaleniu, bowiem zawarte w niej zarzuty okazały się niezasadne, a w sprawie nie zachodzą przesłanki nieważności postępowania, które Naczelny Sąd Administracyjny bierze pod rozwagę z urzędu (art. 183 § 1 i 2 p.p.s.a.).

Autor skargi kasacyjnej oparł ją na podstawie zawartej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a., wskazując na zarzut naruszenia przepisu prawa procesowego przez niezastosowanie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. w sytuacji, gdy uchwała Rady Gminy Siemiatycze z dnia 19 grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi i stawki tej opłaty została przez uprawniony organ uchylona przed wydaniem zaskarżonego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zgodnie z dyspozycją art. 161 § 1 p.p.s.a. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę (pkt 1), w razie śmierci strony, jeżeli przedmiot postępowania odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego, chyba że udział w sprawie zgłasza osoba, której interesu prawnego dotyczy wynik tego postępowania (pkt 2), a także gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe, co uregulowane zostało w jego pkt 3, a którego naruszenie przez Sąd pierwszej instancji zarzucono w skardze kasacyjnej.

Zdaniem autora skargi kasacyjnej stwierdzenie nieważności uchwały, jak i stwierdzenie jej niezgodności z prawem może być orzekane wyłącznie w odniesieniu do aktów normatywnych, które do chwili wydania wyroku nie utraciły jeszcze swojej mocy prawnej. W razie utraty mocy prawnej uchwały zaskarżonej do sądu administracyjnego przed wydaniem wyroku sąd powinien umorzyć postępowanie.

Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie była uchwała Rady Gminy Siemiatycze nr [...] w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi i stawki tej opłaty (Dz. U. Woj. Podl. z 2013 r., poz. 146). Uchwała ta obowiązywała do czasu uchwalenia uchwały nr [...] ww. organu z dnia 20 września 2013 r. w sprawie w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi i stawki tej opłaty (Dz. Urz. Woj. Podl. z 30 września 2013 r., poz. 3517).

Bezprzedmiotowość postępowania w rozumieniu art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. zachodzi, gdy po wniesieniu skargi, a przed wydaniem wyroku przez sąd administracyjny, zaistnieje zdarzenie (inne niż wymienione w pkt 1 i 2), z powodu którego dokonanie przez sąd administracyjny kontroli zaskarżonego aktu lub czynności stało się bezcelowe, a więc zbędne albo niedopuszczalne. Jednak nietrafne jest utożsamianie z opisaną sytuacją stanu sprawy, w którym uchylona została zaskarżona do sądu administracyjnego uchwała będąca aktem prawa miejscowego (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 sierpnia 2015 r., II FSK 1710/13, dostępny: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Należy bowiem wskazać, że zgodnie z art. 147 § 1 p.p.s.a. sąd uwzględniając skargę na uchwałę lub akt, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 5 (akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej) i 6 (akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej), stwierdza nieważność tej uchwały lub aktu w całości lub w części albo stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności. Należy zwrócić uwagę na odmienne skutki uchylenia uchwały przez organ samorządu terytorialnego od rozpoznania skargi przez sąd administracyjny, który - jak wskazano powyżej - posiada uprawnienie do stwierdzenia nieważności uchwały lub aktu w całości lub w części albo stwierdzenia, że została ona wydana z naruszeniem prawa. Uchylenie zaskarżonej uchwały eliminuje ją z obrotu prawnego z dniem wejścia w życie uchwały uchylającej, zaś ewentualne stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały na podstawie art. 147 § 1 p.p.s.a. powoduje jej usunięcie z obrotu prawnego od daty, w której zaczęła ona obowiązywać.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że nie czyni postępowania zmierzającego do dokonania kontroli zgodności z prawem zaskarżonej uchwały bezcelowym, ani wydania w takiej sprawie wyroku niedopuszczalnym, sam w sobie fakt uchylenia zaskarżonej uchwały. Zastosowanie sankcji nieważności aktu prawa miejscowego ma bowiem tę konsekwencję, że akt prawa miejscowego jest niezdolny do wywołania skutku prawnego od momentu uchwalenia (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 lipca 2014 r., II OSK 378/13, www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Również w orzecznictwie przyjmuje się, że zróżnicowanie skutków instytucji stwierdzenia nieważności uchwały od instytucji stwierdzenia niezgodności z prawem czy uchylenia uchwały ma konsekwencje prawne dla oceny bezprzedmiotowości postępowania sądowoadministracyjnego. Uchylenie uchwały nie czyni bowiem bezprzedmiotowym postępowania sądowego, w którym sąd administracyjny władny jest wobec aktu prawa miejscowego stwierdzić nieważność aktu, co powoduje, że od samego początku uchwalenia nie był zdolny do wywołania skutku prawnego, a zatem do kształtowania uprawnień czy obowiązków. Uchylenie uchwały przerywa skutek prawny z dniem jej uchylenia, pozostawiając w mocy skutki powstałe na podstawie uchylonej uchwały od wejścia jej do obrotu prawnego do dnia jej uchylenia (por. wyrok NSA z dnia 27 maja 2008 r. sygn. akt II OSK 344/08, LEX nr 434897; wyrok NSA z dnia 27 września 2007 r. sygn. akt II OSK 1046/07, LEX nr 384291). Dla stwierdzenia, że w konsekwencji uchylenia uchwały (jej zaskarżonej części) będącej aktem prawa miejscowego bezprzedmiotowe jest postępowanie w sprawie ze skargi na tę uchyloną uchwałę, konieczne byłoby wykazanie, że chociaż formalnie skutki uchylenia uchwały (jej zaskarżonej części) są odmienne od skutków stwierdzenia jej nieważności, to w stanie danej sprawy wskutek uchylenia zaskarżonej uchwały (jej zaskarżonej części) osiągnięto w istocie taki efekt prawny, jakby została stwierdzona nieważności uchwały.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, zmiana lub uchylenie zaskarżonej do wojewódzkiego sądu administracyjnego uchwały nie czyni zbędnym rozpoznania skargi na uchwałę i wydania przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku, jeżeli zaskarżona uchwała może mieć zastosowanie do sytuacji z okresu poprzedzającego. Ponownie zaakcentować należy, iż uchylenie uchwały przez radę gminy oznacza wyeliminowanie uchwały ze skutkiem od daty uchylenia (ex nunc), natomiast stwierdzenie nieważności uchwały wywołuje skutki od chwili jej podjęcia (ex tunc) – por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 listopada 2012 r., II FSK 2735/12, dostępne: www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Stanowisko, że uchylenie uchwały rady gminy nie zwalnia sądu z obowiązku dokonania oceny jej legalności zostało wyrażone w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. wyroki NSA: z dnia 22 marca 2007 r., II OSK 1776/06; z dnia 3 marca 2009 r., II OSK 1459/08; z dnia 27 września 2007 r., II OSK 1046/07; z dnia 13 września 2006 r., II OSK 758/06, dostępne: www.orzeczenia.nsa.gov.pl) oraz Trybunału Konstytucyjnego (por. uchwała TK z dnia 14 września 1994 r., K 910/93, OTK 1994 r., cz. I, poz. 7). Za Trybunałem Konstytucyjnym powtórzyć należy, iż istotą postępowania ze skargi przewidzianej w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz.U. Nr 16, poz. 95; zm.) jest weryfikacja - przy odwołaniu się do kryterium zgodności uchwały z prawem - przez sąd administracyjny subiektywnego twierdzenia skarżącego tej treści, że uchwała naruszyła jego interes prawny lub uprawnienie. Jeżeli więc zaskarżona uchwała została uchylona lub zmieniona, lecz może być nadal stosowana do sytuacji z okresu poprzedzającego uchylenie lub zmianę, to nadal istnieje potrzeba weryfikacji twierdzeń skarżącego co do naruszania przez uchwałę jego interesu prawnego lub uprawnienia. Nie zostało bowiem uchylone domniemanie o zgodności uchwały z prawem co do okresu między jej wydaniem a uchyleniem lub zmianą. Potrzeba weryfikacji twierdzeń skarżącego istnieje zarówno wtedy, gdy z powołaniem się na zaskarżoną uchwałę zastosowano przed jej uchyleniem wobec skarżącego indywidualny akt, jak i wówczas, gdy istnieje możliwość wydania takiego aktu w związku z sytuacją, która wystąpiła przed uchyleniem lub zmianą uchwały. W pierwszej sytuacji kwestionowana uchwała mimo jej uchylenia lub zmiany byłaby stosowana jako podstawa prawna w ewentualnym postępowaniu administracyjnym (np. o stwierdzenie nieważności decyzji lub wznowienie postępowania) lub cywilnym (np. o ustalenie nieważności czynności prawnej) - por. uchwała TK z dnia 14 września 1994 r., K 910/93, OTK 1994 r., cz. I, poz. 7.

Reasumując wskazać należy, iż nie każde uchylenie lub zmiana zaskarżonej do sądu administracyjnego uchwały powoduje bezprzedmiotowość postępowania rozumianą jako sytuację, w której zbędne lub niedopuszczalne jest rozstrzygnięcie sprawy przez sąd administracyjny. W niniejszej sprawie w trakcie postępowania przed Sądem pierwszej instancji została zmieniona metoda ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. W konsekwencji zmiany tej metody w dniu 20 września 2013 r. została podjęta przez Radę Gminy Siemiatycze uchwała nr [...], zmieniająca zaskarżoną uchwałę nr [...]. Stosownie do § 5 uchwały z dnia 20 września 2013 r. weszła ona w życie po upływie 14 dni od dnia jej ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Podlaskiego. Uchylenie zaskarżonej uchwały nie jest równoznaczne z brakiem możliwości wywoływania przez nią skutków prawnych, bowiem określała ona obowiązki adresatów jej norm od momentu wejścia w życie do czasu utraty mocy obowiązującej. A zatem jej wyeliminowanie z obrotu prawnego nie oznacza, że postępowanie o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały stało się bezprzedmiotowe, ponieważ kształtowała ona obowiązki właścicieli nieruchomości do czasu, gdy pozostawała w mocy.

Uznając że skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 p.p.s.a., oddalił ją.