Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

L;Sygn. akt III SA/Łd 147/08 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 24 września 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski, Sędziowie Sędzia WSA Monika Krzyżaniak (spr.), Asesor WSA Ewa Alberciak, Protokolant Tomasz Porczyński, po rozpoznaniu w dniu 24 września 2008 roku na rozprawie sprawy ze skargi R. W. J. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany imienia i nazwiska 1. oddala skargę; 2. przyznaje adwokatowi M. G. z Kancelarii Adwokackiej R. – G. z siedzibą w Łodzi przy [...], kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa i 80/100) złote obejmującą podatek od towarów i usług oraz kwotę 17,00 (siedemnaście) złotych jako opłatę skarbową od pełnomocnictwa, łącznie kwotę 309,80 (trzysta dziewięć i 80/100) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu R. W. J. z urzędu i nakazuje wypłacić powyższą kwotę adwokatowi M. G. z funduszu Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

Decyzją z dnia [...], nr [...], wydaną na podstawie art. 2 oraz art. 7 w związku z art. 8 ustawy z dnia 15 listopada 1956r. o zmianie imion i nazwisk (tekst jedn. – Dz. U. z 2005r., nr 233, poz. 1992 ze zm.) Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego w R. odmówił R. W. J. zmiany imienia i nazwiska na imię i nazwisko James Bond.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ I instancji podał, iż w dniu 9 października 2007r. R. W. J. złożył wniosek o zmianę swojego imienia i nazwiska na imię i nazwisko James Bond. Do wniosku dołączył odpis zupełny aktu urodzenia sporządzony w Urzędzie Stanu Cywilnego w P. o nr [...]. Swoje żądanie uzasadnił tym, iż jego dotychczasowe imiona i nazwisko są ośmieszające, nie są akceptowane przez narzeczoną oraz powodują dużo drażliwych sytuacji. Pismem z dnia 10 października 2007r. zobowiązano wnioskodawcę do wskazania "drażliwych sytuacji" związanych z używaniem dotychczasowego imienia i nazwiska. W odpowiedzi na powyższe pismo R. W. J. wyjaśnił, iż osoby które poznaje, w krótkim odstępie czasu zrywają z nim kontakt. Wyraził przypuszczenie, iż prawdopodobnie istnieje osoba o takim samym jak jego imieniu i nazwisku, która jest zboczeńcem lub działa w strukturach mafijnych. W ocenie Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w R. wnioskodawca nie wykazał jednak, aby noszone dotychczas imię i nazwisko były ośmieszające. Nie przedstawił żadnego dowodu na poparcie swoich twierdzeń, np. artykułu prasowego. Nie wykazał, iż jest dyskryminowany ani, że jego imieniem i nazwiskiem posługują się osoby trzecie w celu naruszenia jego godności. Sam fakt nieakceptowania imienia i nazwiska przez osobę trzecią – narzeczoną – jest zbyt błahą okolicznością, aby mógł uzasadniać uwzględnienie wniosku. Zdaniem organu, noszone przez stronę imiona i nazwisko w żaden sposób nie naruszają godności człowieka. Samo subiektywne przeświadczenie wnioskodawcy, który twierdzi, że noszone imię i nazwisko jest przyczyną zrywania kontaktów i znajomości przez nowo poznane osoby również nie może uzasadniać uwzględnienia wniosku. Reasumując organ I instancji stwierdził, iż nie istnieją w niniejszej sprawie ważne przyczyny do zmiany imienia i nazwiska wynikające z art. 2 ustawy o zmianie imion i nazwisk.

W odwołaniu od tej decyzji R. W. J. podniósł, iż ustawa o zamianie imion i nazwisk nie określa, co oznacza ośmieszające imię i nazwisko. Jego zdaniem, ośmieszające imię i nazwisko to takie, które powodują, iż osoba, które je nosi źle się czuje, a on uważa swoje imię i nazwisko za ośmieszające. Wskazał, iż ustawa o zmianie imion i nazwisk nie daje organowi uprawnienia do oceny tego, czy jego imię i nazwisko się podoba, czy nie. Poza tym, skoro nie wybierał sobie imienia i nazwiska, to mogą mu one nie odpowiadać i może uważać je za ośmieszające. W przekonaniu strony każda osoba powinna nazywać się tak jak jej to odpowiada, gdyż to ona nosi dane imię i nazwisko. W związku z tym każda osoba powinna też móc ocenić, czy noszone imię i nazwisko są według niej ośmieszające. Podniósł, iż jego imię nazwisko jest przyczyną tego, że nowo poznane osoby zrywają z nim kontakty towarzyskie.

Decyzją z dnia [...], nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. w związku z art. 2 i art. 7 ustawy o zmianie imion i nazwisk, Wojewoda [...] utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wyjaśnił, iż zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o zmianie imion i nazwisk wniosek o zmianę nazwiska podlega uwzględnieniu, jeżeli jest uzasadniony ważnymi względami. Przy ocenie, czy zaistniały ważne względy, w rozumieniu wyżej wskazanego przepisu należy mieć na uwadze zarówno kryteria obiektywne, jak i subiektywne przekonanie zainteresowanej osoby, co do zamiaru zmiany nazwiska. Wojewoda wskazał, iż w trakcie postępowania odwoławczego w dniu 3 grudnia 2007r. przesłuchano wnioskodawcę, który ponownie oświadczył, iż noszone przez niego imiona i nazwisko są ośmieszające, co uzasadnił tym, że nowo poznane osoby po około dwóch tygodniach unikają z nim kontaktu. Na poparcie swoich zeznań wskazał dwóch świadków: M. M. oraz I. M. Wnioskodawca stwierdził wówczas również, iż imię i nazwisko James Bond będą jego zdaniem najodpowiedniejsze, niepowtarzalne. Nie będzie z nikim mylony i będą one najwygodniejsze w użyciu, tzn. w wymawianiu i w pisowni. Innych imion i nazwisk w ogóle nie brał pod uwagę. Wyjaśnił również, iż z narzeczoną wskazaną we wniosku z dnia 9 października 2007r., która jego zdaniem nie akceptowała jego imion i nazwiska, nie utrzymuje obecnie kontaktów. Zostały one zerwane przez wnioskodawcę. Nadto oświadczył, iż zamierza mieszkać poza granicami kraju (w Niemczech). W pisowni obecnie noszonego nazwiska można popełnić dużo błędów. Natomiast imiona: R. i W. nie podobają mu się.

Wojewoda [...] podniósł, iż z zeznań wskazanych przez wnioskodawcę świadków: I. M. oraz M. M., przesłuchanych w dniach 8 oraz 11 stycznia 2008r. w ramach pomocy prawnej, jednoznacznie wynika, iż imię i nazwisko strony nie miały wpływu na zawierane przez niego znajomości, jak również na ich zakończenie. Brak takiego wpływu potwierdził również sam wnioskodawca, który w trakcie przesłuchania w dniu 3 grudnia 2007r. stwierdził, iż kontakty z narzeczoną zostały zerwane z jego winy. Zdaniem Wojewody [...] nie zachodzi żaden ze szczególnych powodów świadczących o zasadności zmiany imion i nazwiska, o jakich stanowi art. 2 ust. 2 ustawy o zmianie imion i nazwisk. Powodu takiego nie podaje też sam wnioskodawca. Nie można bowiem uznać za wystarczający argument, że odwołujący się chce zmienić swoje imiona i nazwisko, ponieważ w jego odczuciu są ośmieszające, a nowo poznane osoby po około dwóch tygodniach unikają z nim kontaktu. Wskazani przez samego wnioskodawcę świadkowie nie potwierdzili jego argumentacji. Natomiast sam fakt, iż obecnie noszone imiona nie podobają się wnioskodawcy, ponieważ jak twierdzi "sam ich sobie nie wybierał", nie stanowi przesłanki wynikającej z art. 2 ust. 1 cytowanej ustawy, bowiem nie jest to ważny powód w jej rozumieniu. Zdaniem organu, taką okolicznością nie może być również fakt, iż R. W. J. chce zmienić obecnie noszone imiona i nazwisko na James Bond, gdyż uważa je za najodpowiedniejsze, niepowtarzalne i najwygodniejsze w użyciu, tzn. w wymawianiu i w pisowni, skoro niczym tego nie tłumaczy i nie potrafi takiej zmiany uzasadnić. Nie wskazuje na żadne więzi, które łączyłyby go z tym imieniem i nazwiskiem. Nie udowodnił również, iż posługiwał się kiedykolwiek tym imieniem i nazwiskiem. Wojewoda [...] zwrócił także uwagę na to, iż James Bond to postać literacka serii kilkunastu powieści kryminalnych angielskiego pisarza Iana Lancastera Fleminga, które były wielokrotnie ekranizowane i stały się niezwykle popularne. Wybrane przez wnioskodawcę imię i nazwisko kojarzone jest natomiast głównie z tą postacią. Dlatego też zmiana imion i nazwiska wnioskodawcy właśnie na James Bond ze względu na popularność takiego połączenia imienia z nazwiskiem świadczy jedynie o działaniu wnioskodawcy pod wpływem przekory, kaprysu bądź ekstrawagancji. Następnie organ odwoławczy powołał się na stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zajęte w sprawie sygn. akt II OSK 452/06 oraz w wyrokach z dnia 25 października 2005r., II OSK 125/05 (Lex nr 201425) i z dnia 11 kwietnia 2000r., II SA/Gd 685/98 (nie publikowanym). Stwierdził, że wnioskodawca nie dostrzega faktu, iż nazwisko jest najważniejszym elementem służącym do ustalenia tożsamości danej osoby, zarówno w rodzinie, jak w społeczeństwie. Jest więc elementem porządku publicznego, który należy chronić przed destabilizacją. Dlatego też twierdzenia wnioskodawcy, iż obecnie noszone imiona i nazwisko nie podobają mu się, zaś imię i nazwisko – James Bond – są dla niego najodpowiedniejsze i niepowtarzalne, nie mogą decydować o zmianie imion i nazwiska. W sytuacji, gdyby takie przyczyny uzasadniały zmianę imion i nazwiska, to praktycznie każdy mógłby je zmienić powołując się na własne subiektywne odczucia. W konkluzji Wojewoda [...] stwierdził, że należy zgodzić się z organem I instancji, iż wnioskodawca w żaden sposób nie wykazał, aby noszone dotychczas imiona i nazwisko były dla niego ośmieszające. Przedstawiona zaś motywacja nie jest w stanie sprostać zobiektywizowanym i zracjonalizowanym kryteriom. W konsekwencji tego podzielił stanowisko organu I instancji, iż z uwagi na niespełnienie przesłanek określonych w art. 2 i art. 7 ustawy o zmianie imion i nazwisk, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku strony.

W skardze na powyższą decyzję R. W. J. stwierdził, iż jego obecne imię i nazwisko są ośmieszające i uważa, że inne osoby się z niego śmieją. Zarzucił, że organ administracji nie wykazał, co oznacza imię i nazwisko ośmieszające. Podniósł, iż w jego ocenie każde imię i nazwisko może być ośmieszające, jeżeli ktoś tak uważa. Wskazał, że od kilku miesięcy zaczął używać nowego imienia i nazwiska – James Bond, czego dowodem jest np. zarejestrowanie się na stronie "nasza-klasa.pl". Skarżący podniósł także, iż został poinformowany przez pracowników organu administracji o tym, iż dostanie wezwanie, gdy będą przesłuchiwani wskazani przez niego świadkowie, a wezwania takiego jednak nie otrzymał. Poza tym, organ administracji wymusza na nim utożsamianie się z jego rodziną niezależnie od jego woli.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] podtrzymał stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji i wniósł o jej oddalenie. Ponadto, ustosunkowując się do zarzutów skargi, podniósł, iż w aktach sprawy znajduje się pismo z dnia [...], nr [...] informujące skarżącego o zakończeniu postępowania odwoławczego i możliwości wypowiedzenia się, co do zebranego w sprawie materiału dowodowego przed wydaniem decyzji zgodnie z art. 10 § 1 K.p.a. Pismo to zostało wysłane do strony jednocześnie z postanowieniem z tej samej daty, tj. z dnia [...] o przedłużeniu terminu załatwienia sprawy z uwagi na konieczność zapoznania jej z zebranym materiałem dowodowym. Poza tym, Wojewoda [...] wyjaśnił, iż w celu przesłuchania świadków skorzystał z prawa pomocy zgodnie z art. 52 K.p.a. z uwagi na znaczną odległość miejsc zamieszkania wskazanych przez skarżącego świadków i dlatego też po otrzymaniu protokołów z ich przesłuchań z Urzędów Stanu Cywilnego w A. oraz w K. przedłużył postępowanie administracyjne, aby umożliwić stronie zapoznanie się z ich treścią.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje;

Skarga nie jest uzasadniona.

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem.

Natomiast, w myśl art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie:

1. uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, jeżeli stwierdzi:

a) naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,

b) naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego,

c) inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy;

2. stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach;

3. stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub innych przepisach.

Z wymienionych przepisów wynika, iż sąd bada legalność zaskarżonej decyzji pod kątem jej zgodności z prawem materialnym, określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym, regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.

Wychodząc z tych przesłanek Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi nie uwzględnił skargi, gdyż nie stwierdził, aby zaskarżona decyzja naruszała przepisy prawa materialnego lub przepisy postępowania administracyjnego w sposób wpływający na wynik sprawy, co w myśl art. 145 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi mogłoby stanowić podstawę do jej uchylenia.

Rozważania dotyczące przedmiotu sprawy należy rozpocząć od odniesienia się do podstawy prawnej żądania zmiany imienia i nazwiska uregulowanej w ustawie z dnia 15 listopada 1956 roku o zmianie imion i nazwisk (tj. Dz. U. z 2005r. Nr 233, poz. 1992 ze zm.). Stosownie do art. 1 ust. 1 tej ustawy, zmiana imienia lub nazwiska obywatela polskiego na inne wskazane przez niego imię lub nazwisko może nastąpić na jego wniosek na zasadach określonych w przepisach niniejszej ustawy. W myśl natomiast art. 2 ust. 1 i 2 ustawy, wniosek o zmianę nazwiska podlega uwzględnieniu, jeżeli jest uzasadniony ważnymi względami. Ważne względy zachodzą w szczególności, gdy wnioskodawca:

1) nosi nazwisko:

a) ośmieszające albo nielicujące z godnością człowieka,

b) o brzmieniu niepolskim,

c) posiadające formę imienia;

2) pragnie zmienić swoje nazwisko na nazwisko, którego używa, lub powraca do nazwiska, które zostało zmienione.

Art. 7 ustawy o zmianie imion i nazwisk stanowi ponadto, iż przepisy art. 2 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a i b i pkt 2 oraz art. 5 ust. 3 i 4 stosuje się do zmiany imion.

W świetle cytowanych wyżej przepisów nie ulega wątpliwości, że zmiana imienia i nazwiska obywatela polskiego pozostawiona jest inicjatywie danej osoby fizycznej oraz że wola obywatela polskiego co do zmiany jego imienia i nazwiska nie stanowi przesłanki samej w sobie i nie jest wystarczająca, o ile nie jest ona poparta ważnymi względami w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy. Ważne względy zostały podane w art. 2 w/w ustawy przykładowo, co oznacza, iż katalog ten nie ma charakteru zamkniętego.

Użycie przez ustawodawcę określenia prawnie niezdefiniowanego zobowiązuje sąd administracyjny, sprawujący kontrolę legalności decyzji wydanych na podstawie przepisów używających takich określeń, do rozważenia, czy dokonana przez organ administracji ocena okoliczności niniejszej sprawy nie nosiła cech zbytniej dowolności lub nie przekroczyła dopuszczalnej granicy swobody interpretacji tego określenia na tle przedmiotowego stanu faktycznego (patrz: wyrok NSA z 26.05.1981r. o sygn. akt SA 974/81, opubl. ONSA 1981/1/49).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, Sąd stwierdził, iż organy administracyjne obu instancji prawidłowo uznały, iż wniosek R. W. J. o zmianę jego imion i nazwiska na imię i nazwisko "James Bond" nie zasługiwał na uwzględnienie. Nie zachodziły bowiem przesłanki skutkujące koniecznością dokonania takiej zmiany – określone w art. 2 ust. 2 pkt 1 i 2 powyżej cytowanej ustawy o zmianie imion i nazwisk, ani inne ważne powody, o których mowa w art. 2 ust. 1 tego aktu prawnego.

Należy podkreślić, że imię i nazwisko osoby fizycznej, jako dwa podstawowe elementy identyfikujące tę osobę oraz składające się na jej stan cywilny, powinny być stabilne (zob. m. in. wyrok NSA z 18.01.1994r. o sygn. akt SA/Gd 1114/93, opubl. ONSA 1995/2/56). Są to równocześnie dwa dobra osobiste jednostki, pozostające – zgodnie a art. 23 Kodeksu cywilnego – pod ochroną przepisów prawa cywilnego. Zasada stabilizacji imion i nazwisk może zatem zostać naruszona jedynie w określonych przypadkach, w których organ rozważając kwestię zmiany imienia czy nazwiska danej osoby, winien kierować się zobiektywizowaną i zracjonalizowaną oceną, a nie wyłącznie subiektywnymi przekonaniami wnioskodawcy.

Nie ulega wątpliwości, że imiona i nazwisko: "J. W. J." nie mogą zostać uznane za imiona i nazwisko ośmieszające czy też nie licujące z godnością człowieka. Subiektywne odczucie skarżącego, nawet poparte określonymi okolicznościami faktycznymi, w świetle przepisów ustawy o zmianie imion i nazwisk nie może mieć decydującego znaczenia dla pozytywnego rozpatrzenia wniosku. Zarówno organ, jak i Sąd musi uwzględniać również kryteria obiektywne, które przesądzają o tym, że sytuacja danej osoby mieści się w katalogu ustawowych przesłanek zmiany imienia i nazwiska. Biorąc zatem pod uwagę kryteria obiektywne, Sąd podzielił pogląd organu, iż nie zostały spełnione w niniejszej sprawie przesłanki o których mowa w art. 2 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o zmianie imion i nazwisk, które dawałyby podstawę do zmiany imion i nazwiska skarżącego na imię i nazwisko "James Bond". Bezspornym jest również, iż imiona i nazwisko skarżącego posiadają polskie brzmienie oraz że nazwisko skarżącego nie posiada formy imienia, a zatem nie zachodzą także przesłanki wymienione w art. 2 ust. 2 pkt 1 lit. b i c ustawy.

Na uwzględnienie nie zasługiwał również argument podniesiony w skardze, a dotyczący używania przez skarżącego imienia i nazwiska, o które się stara. Na poparcie tego twierdzenia, R. J. wskazał, iż pod imieniem i nazwiskiem "James Bond" zarejestrował się kilka miesięcy temu na stronie nasza-klasa.pl. Po pierwsze argument powyższy pojawił się dopiero na etapie skargi do sądu, a zatem organy administracji nie miały możliwości ustosunkować się do twierdzeń strony w ramach rozstrzygnięć wydawanych w toku postępowania administracyjnego. Ponadto, art. 2 ust 2 pkt 2 ustawy o zmianie imion i nazwisk dotyczy używania imion i nazwisk w trakcie codziennych czynności podejmowanych w świecie realnym a nie wirtualnym.

Po przeanalizowaniu akt administracyjnych Sąd stwierdził, iż nie zostały wykazane przez stronę również żadne inne ważne powody, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy, mogące stanowić podstawę do zmiany posiadanych imion i nazwiska. Podnoszone przez skarżącego okoliczności, iż używanie przez niego imion i nazwiska powoduje w życiu codziennym wiele drażliwych sytuacji, polegających na nagłym zrywaniu znajomości przez nowo poznane osoby, nie zostały przez stronę nawet uprawdopodobnione. Samo przypuszczenie, iż być może istnieje osoba znana pod pseudonimem albo imieniem i nazwiskiem skarżącego jako zboczeniec lub osoba ze struktur mafijnych, nie poparte żadnymi konkretami, nie może zostać uznane za ważny powód, skutkujący wydaniem decyzji zgodnej z wnioskiem strony. Również okoliczność, iż skarżącemu nie podobają się jego obecne imiona i nazwisko, ponieważ sam ich sobie nie wybierał, nie stanowi ważnego powodu w rozumieniu ustawy o zmianie imion i nazwisk. Zdecydowana większość obywateli polskich używa imion i nazwisk, na wybór których nie mieli żadnego wpływu, jednak ustawodawca nie uczynił z braku akceptacji własnego imienia i nazwiska samoistnej przesłanki do jego zmiany.

Prowadzenie postępowania dowodowego z urzędu, jako jedna z zasad postępowania uregulowanych w przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego, nie może sprowadzać się do nakładania na organ administracji publicznej nieograniczonego obowiązku poszukiwania faktów i okoliczności potwierdzających stanowisko strony. Organy administracji mają prawo oczekiwać, że strona ubiegająca się o zmianę imienia i nazwiska poda fakty i dowody istotne dla sprawy, które oczywiście zawsze mogą być poddane dalszej procesowej weryfikacji poprzez przeprowadzenie innych dowodów. Sprawa zmiany imienia i nazwiska jest bowiem sprawą szczególną, a motywy składnia wniosków w trybie art. 2 ustawy dotyczą sfery prywatności wnioskodawcy i to on zazwyczaj ma najistotniejszą wiedzę o możliwych do przeprowadzenia środkach dowodowych.

W toku postępowania odwoławczego skarżący wniósł jedynie o przesłuchanie dwóch świadków na okoliczność ośmieszającego charakteru jego imion i nazwiska, prowadzącego do zrywania kontaktów towarzyskich. Przesłuchane w ramach pomocy prawnej dwie osoby, nie potwierdziły, aby zakończenie znajomości ze skarżącym spowodowane było ośmieszającym charakterem jego imion i nazwiska. Należy przyznać rację skarżącemu, iż organ winien był zapewnić mu udział w czynności dowodowej polegającej na przesłuchaniu świadków, jednak w ocenie sądu powyższe uchybienie procesowe nie miało wpływu na treść rozstrzygnięcia. Należy zauważyć, iż wskazani przez stronę świadkowie, posiadali miejsce zamieszkania odległe od siedziby organu, który rozpatrywał sprawę i przesłuchani zostali w ramach pomocy prawnej, a więc bez bezpośredniego udziału organu wydającego rozstrzygnięcie w sprawie. Jak wynika z protokołów przesłuchania, zostały im zadane pytania odnoszące się do okoliczności wskazanych przez skarżącego we wniosku o przeprowadzenie dowodu. Trudno jest przypuszczać, aby w obecności skarżącego zeznania były odmienne. Ponadto, skarżący został zawiadomiony przez organ odwoławczy o zakończeniu postępowania administracyjnego i możliwości zapoznania się i wypowiedzenia co do materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, jednak z takiej możliwości nie skorzystał.

Na uwagę zasługuje również fakt, iż skarżący domagał się zmiany imion i nazwiska polskiego na imię i nazwisko o brzmieniu niepolskim. Tymczasem zgodnie z poglądem utrwalonym w orzecznictwie sądowym przesłanka zawarta w art. 2 ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy o zmianie imion i nazwisk nakazująca wyrażanie zgody na zmianę imion i nazwisk o brzmieniu niepolskim uznawana jest jednocześnie za podstawę do odmowy zmiany imienia i nazwiska na niepolskie. Z przepisu tego wynika bowiem wyraźnie, iż ustawodawca preferuje zmianę imienia i nazwiska o brzmieniu niepolskim na polskie, a nie odwrotnie (patrz teza 2 wyroku NSA z 26.05.1981r. w spr. o sygn. akt SA 974/81, ONSA 1981/1/49).

Z powyższych względów skarga R. W. J. nie mogła zostać uwzględniona, gdyż zaskarżona decyzja nie zawiera uchybień tak co do zastosowanych przepisów prawa materialnego, jak i zasad procedury administracyjnej, które dyskwalifikowałyby ją w rozumieniu art. 145 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zatem z mocy art. 151 tej ustawy podlegała oddaleniu.

O wynagrodzeniu adwokata, przyznanego skarżącemu z urzędu, Sąd orzekł stosownie do art. 250 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i § 19 pkt 1 w zw. z § 18 ust. 1 pkt 1c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).

AD