Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 11 września 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Teresa Rutkowska Sędziowie Sędzia WSA Ewa Alberciak Sędzia NSA Irena Krzemieniewska (spr.) Protokolant specjalista Dominika Janicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 września 2018 roku sprawy ze skargi P.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wyrejestrowania samochodu ciężarowego 1) oddala skargę; 2) przyznaje radcy prawnemu M.W. prowadzącemu Kancelarię Radcy Prawnego w Ł. przy ul. A 19, kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć i 20/100) złotych obejmującą podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu skarżącemu P.S. i nakazuje wypłacić powyższą kwotę radcy prawnemu M. W. z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

III SA/Łd 399/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., po rozpatrzeniu odwołania P. S. od decyzji Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] nr [...] w sprawie odmowy wyrejestrowania na wniosek P. S. samochodu ciężarowego marki Iveco 50-10 o nr identyfikacyjnym: [...], zarejestrowanego na nazwisko wnioskodawcy za nr [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt. 1 kpa, art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym oraz art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r o samorządowych kolegiach odwoławczych – utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W sprawie ustalono następujący stan faktyczny ;

Decyzją z dnia [...] [...] Prezydent Miasta Ł. orzekł o odmowie wyrejestrowania na wniosek P. S. samochodu ciężarowego marki Iveco 50-10 o nr identyfikacyjnym: [...], zarejestrowanego na nazwisko wnioskodawcy za nr [...] z uwagi na brak przedłożenia jakiegokolwiek dokumentu wymaganego do wyrejestrowania pojazdu.

P. S. pismem z dnia 28-01-2018r. - z zachowaniem terminu

przewidzianego prawem - złożył odwołanie od powyższej decyzji, wskazując, iż nie posiada żadnego z dokumentu mogącego posłużyć ?do wyrejestrowania pojazdu, a z uwagi na upływ czasu, nie ma też możliwości ich pozyskania ani odtworzenia.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. rozpatrując powyższe odwołanie uznało, że nie zasługuje ono na uwzględnienie i utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu wskazano że uzupełnienie procedury dotyczącej wyrejestrowania pojazdu stanowi przepis § 15 ust. I rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r (tekst jedn. Dz.U. z 2016 poz. 1038 z póź.zm.)? w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów, zgodnie z którym, w celu wyrejestrowania pojazdu właściciel pojazdu składa wniosek o wyrejestrowanie pojazdu w organie rejestrującym właściwym ze względu na miejsce ostatniej rejestracji pojazdu i do wniosku dołącza:

zaświadczenie o demontażu pojazdu, o którym mowa w ustawie o recyklingu pojazdów, lub równoważny dokument wydany w innym państwie, dowód rejestracyjny, kartę pojazdu, jeżeli była wydana, oraz tablice (tablicę) rejestracyjne, w przypadku, określonym w art. 79 ust. 1 pkt 1 ustawy,

dowód rejestracyjny i kartę pojazdu, jeżeli była wydana, stosowne oświadczenie pod odpowiedzialnością karna za. składanie fałszywych zeznań oraz zaświadczenie wydane przez właściwy organ Policji potwierdzające zgłoszenie kradzieży pojazdu albo postanowienie o

umorzeniu dochodzenia w sprawie kradzieży pojazdu wystawione przez właściwy organ, w przypadku określonym w art. 79 ust. 1 pkt 2 ustawy,

dokument potwierdzający zbycie pojazdu za granicę i stosowne oświadczenie lub kopię dokumentu potwierdzającego zarejestrowanie pojazdu za granicą, w przypadku określonym w art 79 ust. 1 pkt 3 ustawy,

dokument potwierdzający zniszczenie (kasację) pojazdu za granicą, dowód rejestracyjny kartę pojazdu, jeżeli była wydana, i tablice rejestracyjne, w przypadku określonym w art, 79 ust. 1 pkt 4 ustawy,

dokument potwierdzający trwałą i zupełną utratę posiadania pojazdu, dowód rejestracyjny, kartę pojazdu, jeżeli była wydana, tablice rejestracyjne oraz dokument potwierdzający wniesienie opłaty, o której mowa w art 79 ust. 5 ustawy,

zaświadczenie o przyjęciu niekompletnego pojazdu, o którym mowa w ustawie o recyklingu pojazdów, lub równoważny dokument wydany w innym państwie, dowód rejestracyjny, kartę pojazdu, jeżeli była wydana, oraz tablice (tablice) rejestracyjne, w przypadku określonym w art. 79 ust. 1 pkt 6 ustawy,

dokument potwierdzający wycofanie pojazdu z obrotu, w przypadku, o którym mowa w art, 70g ust, 2 ustawy, albo dokument potwierdzający odkupienie pojazdu wycofanego z obrotu, w przypadku, o którym mowa w art. 70g ust. 3 ustawy, albo kopię decyzji administracyjne], o której mowa w art, 70g ust. 4 ustawy, poświadczoną przez organ ją wydający.

Zgodnie z § 4 ust 1 rozporządzenia w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów -dowodem, własności pojazdu lub jego pojedynczych zespołów jest w szczególności jeden z następujących dokumentów:

umowa sprzedaży,

umowa zamiany,

umowa darowizny,

umowa o dożywocie,

faktura VAT,

prawomocne orzeczenie sądu rozstrzygające o prawie własności.

Zgodnie z §4 ust, 2 w/w rozporządzenie). - w przypadku gdy dane odnoszące się do zbywcy pojazdu zawarte w dowodzie własności pojazdu dołączonym do wniosku o rejestrację są niezgodne z danymi właściciela zawartymi w dowodzie rejestracyjnym i karcie pojazdu, jeżeli była wydana, jako dowód własności wymagany do rejestracji rozumie się wszystkie dokumenty potwierdzające fakt przeniesienia prawa własności pojazdu.

Dalej Kolegium wywiodło iż z brzmienia powołanych norm prawnych jednoznacznie wynika, iż tylko w przypadku zaistnienia i udokumentowania którejkolwiek z takstatywnie wymienionych w ustawie przesłanek faktycznych i prawnych organ administracji, na wniosek właściciela pojazdu, zobowiązany jest zgłoszony pojazd wyrejestrować. W innych przypadkach wniosek właściciela pojazdu nie może być uwzględniony gdyż ustawa nie przewiduje żadnych wyjątków od ustanowionych w niej zasad, (wyrok NSA z 23-03-20171., sygn.. akt OSK 2292/16).

W rozpoznawanej sprawie nie jest spornym, że do wniosku o wyrejestrowanie przedmiotowego pojazdu w zakresie dowodu własności strona nie przedłożyła żadnej umowy kupna-sprzedaży, ani żadnego dokumentu, szczegółowo wykazanego w § 15 rozporządzenia, potwierdzającego zaistnienie przesłanek uzasadniających wyrejestrowanie pojazdu,

W sytuacji zatem, gdy wnioskodawca nie przedstawił bezspornych dowodów własności pojazdu ł dokumentów uzasadniających wyrejestrowanie pojazdu, organ administracji zasadnie i zgodnie z obowiązującym w tym zakresie przepisami, prawa odmówił wyrejestrowania zgłoszonego pojazdu, a wyjaśnienia Odwołującego odnośnie powodów takiego stanu rzeczy (niedopatrzenie, nieświadomość, upływ czasu itd.) pozostają bez wpływu na wynik sprawy. Również wyjaśnienia, i oświadczenia strony w zakresie przyczyn braku stosownych dokumentów nie mogą stanowić dla organu podstawy do wyrejestrowania pojazdu.

Pod pojęciem udokumentowania określonych okoliczności należy rozumieć czynności stwierdzające coś na podstawie dokumentów. Chodzi zatem o akt pisemny stanowiący wyrażenie .określonych myśli lub wiadomości, obejmujący zarówno dokumenty urzędowe w rozumieniu-art. 76 k.p.a., jak i inne "dowody pisemne" mające znaczenie w sprawie (np. umowy). Za taką interpretacją, tego zwrotu, poza względami językowymi wskazującymi na intencję ustawodawcy, przemawiają ponadto zasady dbałości o prawidłowe funkcjonowanie obrotu prawnego w sferze ewidencji (rejestracji) pojazdów, oznaczające konieczność zapewnienia mu pewności i wiarygodności poprzez sformalizowanie (dokumentowanie) sposobu stwierdzenia istnienia prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mogącej mieć znaczenie prawne. Tak rozumiane "udokumentowanie" określonej okoliczności nie może być zastąpione "oświadczeniem". Oświadczenia, będące wypowiedzią zawierającą czyjeś przekonania lub oznajmującą coś, nie mieszczą się w polu znaczeniowym pojęcia "udokumentowanie" czegoś, a zatem nie mają znaczenia z punktu widzenia, przesłanek wyrejestrowania pojazdu zawartych w art. 79 ust. 1 - Prawo o ruchu drogowym.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. obowiązane było uwzględnić normę określoną w wyżej , art, 79 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst, jednolity Dz,U. z 2017 r. poz.1260 z późniejszymi, zmianami), jako przepis powszechnie obowiązujący i wiążący w tym zakresie organy administracji publicznej.

Powyższą decyzję P. S. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. W uzasadnieniu podkreślił, iż samochód zbył w 2004r. i nie posiada żadnych dokumentów dotyczących tego pojazdu. Stwierdził, iż z uwagi na upływ czasu dokumentów tych nie można odtworzyć. Pokreślił, iż składając swój wniosek nie określił w jakim trybie ma być dokonane wyrejestrowanie.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując swoje twierdzenia zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest niezasadna.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jedn.: Dz.U. z 2017 r. poz. 2188) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej. Kontrola, o której mowa w § 1 sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (§ 2 art. 1 tej ustawy).

Stosownie do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz.U. z 2018 r. poz. 1302) – dalej: p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.

Z wymienionych przepisów wynika, że sąd bada legalność zaskarżonego aktu, czy jest on zgodny z prawem materialnym, określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym, regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.

Stosownie do treści art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, z zastrzeżeniem art. 57a.

Przedmiotem niniejszej skargi P. S. uczynił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...], nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], nr [...] orzekająca o odmowie wyrejestrowania samochodu ciężarowego marki Iveco 50-10 o nr rej. [...] nr [...], zarejestrowanego na skarżącego.

Natomiast podstawę materialnoprawną podjęcia zaskarżonej decyzji stanowiły przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r. poz. 1260 ze zm.) – dalej: p.r.d. oraz ustawy dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz.U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm.)- dalej: k.p.a.

Zgodnie z treścią art. 79 ust. 1 p.r.d. pojazd podlega wyrejestrowaniu przez organ właściwy ze względu na miejsce ostatniej rejestracji pojazdu, na wniosek jego

właściciela, w przypadku: 1) przekazania pojazdu do przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu lub przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania pojazdów, na podstawie zaświadczenia o demontażu pojazdu, o którym mowa w ust. 2 bądź w art. 24 ust. 1 pkt 2 lub art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, albo równoważnego dokumentu wydanego w innym państwie; 2) kradzieży pojazdu, jeżeli jego właściciel złożył stosowne oświadczenie pod odpowiedzialnością karną za fałszywe zeznania; 3) wywozu pojazdu z kraju, jeżeli pojazd został zarejestrowany za granicą lub zbyty za granicę; 4) zniszczenia (kasacji) pojazdu za granicą; 5) udokumentowanej trwałej i zupełnej utraty posiadania pojazdu bez zmiany w zakresie prawa własności; 6) przekazania niekompletnego pojazdu do przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu lub przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania pojazdów, na podstawie zaświadczenia o przyjęciu niekompletnego pojazdu, o którym mowa w art. 25 ust. 1 lub art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, albo równoważnego dokumentu wydanego w innym państwie; 7) wycofania pojazdu z obrotu, o którym mowa w art. 70g ust. 5.

Wskazać w tym miejscu należy, iż uzupełnienie procedury wyrejestrowania pojazdu uregulowane zostało, zgodnie z zawartą w art. 76 ust. 1 p.r.d. delegacją ustawową, w przepisach wykonawczych, to jest w obowiązującym do dnia 31 grudnia 2017 r. rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (tekst jedn.: Dz.U. z 2016 r. poz. 1038), a od dnia 1 stycznia 2018 r. w zastępującym je rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 18 grudnia 2017 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów oraz wymagań dla tablic rejestracyjnych (DZ.U. 2017 r. poz. 2355).

Analiza treści powołanego wyżej art. 79 ust. 1 p.r.d. oraz przepisów wykonawczych (poprzednio § 15 ust. 1 rozporządzenia z 2002 r., a obecnie z § 21ust. 1 rozporządzenia z 2017 r.) wskazuje, iż postępowanie w sprawie wyrejestrowania pojazdu jest postępowaniem opartym na zasadzie skargowości, co oznacza, iż do jego uruchomienia niezbędny jest wniosek właściciela pojazdu, a określony w art. 79 ust. 1 p.r.d. katalog przesłanek umożliwiających wyrejestrowanie pojazdu jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że poza sytuacjami określonymi w tym przepisie, inne przyczyny nie mogą stanowić podstawy do wyrejestrowania pojazdu. Ponadto wystąpienie jednej z przesłanek wymienionych w art. 79 ust. 1 p.r.d. obliguje organ do wdania decyzji zgodnie z żądaniem wnioskodawcy.

W niniejszej sprawie, że ustalonego w sposób prawidłowy stanu faktycznego wynika, że P. S. wnioskiem z dnia 9 listopada 2017 r., doprecyzowanym pismem z dnia 21 grudnia 2017 r., wystąpił do Prezydenta Miasta Ł., zgodnie z właściwością miejscową, o wyrejestrowanie samochodu ciężarowego marki Iveco 50-10 o nr rej. [...]. Uzasadniając powyższy wniosek skarżący wskazał, iż przedmiotowy pojazd sprzedał około 2005 r. Jednakże jak wyjaśnia nie dysponuje umową kupna, której z uwagi na upływ czasu nie może odnaleźć, nie wykluczając jednocześnie możliwości nie posiadania tej umowy, co wynika z prawdopodobieństwa przekazania obu jej egzemplarzy wraz z całą dokumentacją pojazdu jego nabywcy. Wskazał nadto, że od 2015 r. kilkukrotnie próbował wyrejestrować przedmiotowy pojazd, jednak z uwagi na brak wymaganych dokumentów, nie jest to możliwe. Pozostawanie w ewidencji pojazdów jako właściciel przedmiotowego samochodu (pomimo, iż jest to niezgodne z stanem rzeczywistym) skutkuje naliczaniem podatku od środków transportu, który jest egzekwowany w drodze egzekucji komorniczej z otrzymywanej przez niego renty.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. odmawiając wyrejestrowania przedmiotowego pojazdu wskazało, iż skarżący nie przedstawił żadnego z przewidzianych prawem dokumentów wskazujących, że przysługuje mu prawo własności przedmiotowego pojazdu, jak również nie wskazał na zaistnienie żadnej z przesłanek wymienionych w art. 79 ust. 1 p.r.d. , która to przesłanka uzasadniała by pozytywne rozpatrzenie żądania strony skarżącej. Kolegium podkreśliło również, że w świetle obowiązujących przepisów sprzedaż pojazdu, na którą powołuje się skarżący, nie stanowi przesłanki wyrejestrowania tego pojazdu.

Mając powyższe na uwadze Sąd stwierdza, iż zarówno zaskarżona decyzja, jak i poprzedzająca ją decyzja Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] nie naruszają obowiązujących przepisów prawa, w stopniu, który skutkowałby koniecznością ich uchylenia. Jak już bowiem wcześniej wskazano powołany przepis art. 79 ust. 1 pkt 1- 7 p.r.d. zawiera zamknięty katalog przesłanek wyrejestrowania pojazdu, wśród których ustawodawca nie przewidział sprzedaży pojazdu. Ponadto

co istotne, wniosek o wyrejestrowanie pojazdu może złożyć jedynie jego właściciel, a skarżący, który na co sam wskazuje, około 2004 r. dokonał sprzedaży przedmiotowego pojazdu, nie jest podmiotem uprawnionym do złożenia wniosku o jego wyrejestrowanie. Tym samym organy administracji procedujące w sprawie zasadnie odmówiły wyrejestrowania przedmiotowego pojazdu, zgodnie z wnioskiem skarżącego z dnia 9 listopada 2017 r.

Rozpoznając niniejszą skargę Sąd stwierdził, iż zarówno Prezydent Miasta Ł. w wydanej przez siebie w dniu [...] decyzji, jak i rozpatrujące od niej odwołanie Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., odwołali się między innymi do nieobowiązującego, w dacie wydania decyzji organu I instancji rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (tekst jedn.: Dz.U. z 2016 r. poz. 1038). Rozporządzenie to jak już wcześniej wskazano utraciło moc z dniem 31 grudnia 2017 r. i zostało zastąpione rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 18 grudnia 2017 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów oraz wymagań dla tablic rejestracyjnych (DZ.U. 2017 r. poz. 2355), z mocą obowiązująca od dnia 1 stycznia 2018 r. Jednakże mając na uwadze, iż regulacje przepisów tych rozporządzeń, co do kwestii wyrejestrowania pojazdu, są w zasadzie tożsame, a zmianie uległa jedynie numeracja jednostek redakcyjnych aktu, jak również to, iż podstawą materialnoprawną wydania zaskarżonej decyzji, jak i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji, stanowił przepis art. 79 ust. 1 p.r.d., w brzmieniu niezmienionym, Sąd uznał, iż powyższe uchybienie pozostawało bez wpływu na wynik niniejszej sprawy.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a skargę oddalił.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu Sąd orzekł na podstawie art. 250 p.p.s.a w zw. z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U. z 2016 r. poz. 1579).

a.l.