Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Walentyna Długaszewska (spr.) Sędzia WSA Izabela Paluszyńska Asesor WSA Robert Talaga Protokolant: st.sekr.sąd. Agata Tyll-Szeligowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 03 listopada 2021 r. przy udziale sprawy ze skargi E. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] grudnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry oddala skargę

Decyzją z [...] czerwca 2017 r. nr [...] Naczelnik [...] Urzędu Celno-Skarbowego w [...], wskazując na art. 2 ust. 3, ust. 5, art. 89 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 2, art. 90 ust. 1 i ust. 2, art. 91 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2015 r., poz. 612 z późn. zm., dalej jako u.g.h.) wymierzył E. S. karę pieniężną w wysokości [...] zł za urządzanie, poza kasynem gry, gier na automacie A. , o numerze wskazanym w decyzji.

Rozpoznając odwołanie, E. S., Dyrektor Izby Skarbowej, decyzją z [...] grudnia 2020 r. nr [...], wskazując na art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm., dalej jako O.p.) w związku z art. 2 ust. 3, ust. 4, ust. 5, art. 3, art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. a), art. 89 ust. 1 pkt 2, art. 89 ust. 2 pkt 2, art. 90, art. 91 u.g.h. w brzmieniu obowiązującym na dzień przeprowadzonej kontroli, tj. [...] maja 2016 r., utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Uzasadniając DIAS napisał, że w dniu [...] maja 2016 r. funkcjonariusze celni ustalili, że w lokalu - [...] pod adresem: ul. [...], [...] znajduje się urządzenie o nazwie A. nr [...], które przypominało swoim wyglądem automat do gier, na którym urządza się gry w rozumieniu przepisów u.g.h. W chwili wejścia kontrolujących do lokalu automat był włączony do sieci. Przeprowadzony przez funkcjonariuszy eksperyment potwierdził, że gry na ww. automacie wykazują cechy gier na automatach, o których mowa przepisach u.g.h. W efekcie Naczelnik [...] Urzędu Celno-Skarbowego w [...] wydał decyzję z [...] czerwca 2017 r., opisaną na wstępie.

DIAS stwierdził, utrzymując w mocy – w wyniku rozpatrzenia złożonego przez stronę odwołania – decyzję organu I instancji, że spór w sprawie sprowadza się przede wszystkim do kwestii, czy w zaistniałym stanie faktycznym i prawnym, organ pierwszej instancji słusznie uznał, że gry urządzane na ww. automacie były grami na automacie w rozumieniu przepisów u.g.h. oraz czy w związku z powyższym organ I instancji, kierując się art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h., zasadnie E. S. za urządzającą gry na ww. automacie i w konsekwencji czy prawidłowo wymierzył jej karę pieniężną z tytułu urządzania gier poza kasynem gry. Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 3 u.g.h., grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości. W ust. 4 powołanego artykułu określono z kolei, co oprócz wygranych (które w sposób oczywisty i bezsporny są rzeczami) należy również uznać za wygraną rzeczowy. Z kolei w ust. 5 tego artykułu ustawodawca wskazał, że grami na automatach są także gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, organizowane w celach komercyjnych, w których grający nie ma możliwości wygranej pieniężnej lub rzeczowej, ale gra ma charakter losowy. Użycie przez ustawodawcę w art. 2 ust. 5 u.g.h. sformułowania "są także" oznacza, że aby gry urządzane na danym automacie uznać za gry na automatach w świetle przepisów ustawy, wystarczającym jest zarówno spełnienie jednego z warunków opisanych w; art. 2 ust. 3 i ust. 5, jak również ma to miejsce, gdy spełnione są obydwa warunki. Przepisy te uzupełniają się nawzajem. Z treści powyższych przepisów wynikają ustawowe, istotne cechy gier na automatach (tj. gier na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych), którymi są: organizowanie tych gier w celach komercyjnych, występujący w grach element losowości lub charakter losowy oraz opcjonalnie - możliwość wygranej pieniężnej lub rzeczowej.

Zdaniem DIAS zestawienie użytych w art. 2 ust. 3 i art. 2 ust. 5 u.g.h. zwrotów "gra zawiera element losowości" oraz "gra ma charakter losowy" prowadzi do wniosku, że o ile na gruncie art. 2 ust. 3 ww. ustawy, poza losowością gry na automacie, możliwe jest jeszcze wprowadzenie do gry, jako istotnych, elementów umiejętności, zręczności lub wiedzy, o tyle na gruncie art. 2 ust. 5 powołanej ustawy te elementy mogą mieć jedynie charakter marginalny, aby zachowała ona charakter losowy w rozumieniu tego przepisu. Dominującym elementem gry musi być "Iosowość", rozumiana jako nieprzewidywalność rezultatu tej gry. Elementy zręczności, wiedzy bądź umiejętności mogą występować jedynie jako elementy marginalne w grze. Dominować ma w tym przypadku losowość rozumiana jako nieprzewidywalność rezultatu oceniana z perspektywy grającego.

Zdaniem DIAS aby ustalić, czy dana gra ma charakter losowy, należy przeprowadzić indywidualną ocenę stanu faktycznego. Organ wskazał, że jak wynika z akt sprawy, w toku czynności kontrolnych funkcjonariusze stwierdzili, że na monitorze kontrolowanego urządzenia wyświetlało się 19,30 punktów, które pozostawione były przez poprzedniego gracza. Urządzenie zasilono dwoma monetami [...] złotowymi - na liczniku CREDIT wyświetliła się liczba 29,30 punktów. Rozegranie gry polegało na wyborze jednej z dostępnych gier i ustawieniu stawki za grę. Po wybraniu gry urządzenie wyświetliło cztery bębny z różnymi symbolami. Następnie grający ustawił stawkę na 0,30 punktów i nacisnął przycisk AUTOSTART - urządzenie rozpoczęło rozgrywanie gier samoczynnie, to znaczy uruchamiało obracanie się i zatrzymywanie bębnów bez udziału grającego. W wyniku gier rozgrywanych samoczynnie uzyskano wygraną w wysokości 2,40 punktów, które przelano na licznik CREDIT za pomocą przycisku START. Stan licznika CREDIT wzrósł i wyniósł 26,30 punktów. Grający przycisnął przycisk BACK, a następnie PAYOUT i urządzenie wypłaciło grającemu pięć monet pięciozłotowych, a stan licznika CREDIT zmniejszył się i wyniósł 3,70 punktów. Trzy monety pięciozłotowe powtórnie wrzucono do wrzutnika monet - stan licznika CREDIT wzrósł i wyniósł 18,70 punktów. Podczas oględzin stwierdzono, że gry na ww. automacie były oferowane na urządzeniu elektronicznym wyposażonym m. in. w 2 monitory, panel z przyciskami: WSTECZ/WYPLATA, MAX STAWKA, AUTOSTART, START, "+", "-" oraz wrzutnik monet i akceptor banknotów.

DIAS podzielił ocenę funkcjonariuszy, powziętą podczas badania automatu, że wynik gry na ww. automacie nie jest uzależniony od umiejętności gracza. Zadanie grającego, po wybraniu gry i stawki, polega jedynie na naciskaniu przycisku START lub AUTOSTART, który powoduje uruchomienie bębnów z symbolami. Gracz po uruchomieniu każdej gry mógł być tylko jej obserwatorem. Skoro zatem wygrana w grze na kontrolowanym automacie determinowana jest tylko przez element losowości (nie zależy od zręczności gracza), można stwierdzić stanowczo, że gry te mają charakter losowy, a zatem podlegają przepisom u.g.h.

Odnosząc się do zarzutu strony, że kontrolowane urządzenie jest quizomatem, ["(...) są to urządzenia komputerowe służące do realizacji programu konkursu wiedzy powszechnej, który nie uzależnia wyniku od przypadku, a wyłącznie od indywidualnych możliwości (wiedzy) uczestnika konkursu (grającego)"], na którym prowadzony jest konkurs wiedzy polegający na udzielaniu odpowiedzi na zadawane pytania, a do automatu do gier zbliżone jest jedynie wizualizacją, DIAS ocenił, że kontrolujący nie stwierdzili, aby budowa kontrolowanego automatu, oraz gry w nim zainstalowane umożliwiały zadawanie pytań grającemu, albo udzielanie przez niego odpowiedzi. Zdaniem DIAS podczas eksperymentu na spornym automacie, kontrolujący udowodnili, że powiększanie i pomniejszanie wartości punktów w polu CREDIT następowało w wyniku przypadkowego ustawienia symboli na zwizualizowanych bębnach, a nie w wyniku udzielania poprawnej bądź błędnej odpowiedzi na pytania. Nie stwierdzili też aby urządzenie posiadało licznik czasowy, który odliczałby czas 3 minut na udzielenie odpowiedzi, jak to określa strona w odwołaniu. Budowa kontrolowanego automatu oraz gry w nim zainstalowane w żaden sposób nie umożliwiały prowadzenia konkursu wiedzy powszechnej, a w konsekwencji wpływu gracza na ustawienie się symboli w korzystnej konfiguracji, dającej wygraną (w postaci przyznania przez urządzenie dodatkowych punktów), a zatem - również na wynik gry.

Ze znajdującej się w aktach sprawy ramowej umowy dzierżawy powierzchni z [...] maja 2016 r., wynika że E. S., prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą [...] z siedzibą w lokalu pod adresem ul. [...], [...] (zwana w umowie "Wydzierżawiającym"), oddała w dzierżawę część powierzchni tego lokalu, spółce [...] sp. z o. o. z siedzibą w [...] przy ul. [...] (zwanej w umowie "Dzierżawcą").

W umowie został jasno określony cel jej zawarcia – dzierżawca miał zainstalować na wynajętej powierzchni lokalu urządzenia do gier (§ 1 pkt 1 umowy). Strony zgodnie umówiły się, że właśnie do takiego celu wydzierżawiająca udostępniła lokal będący w jego posiadaniu. Z § 1 pkt 4 umowy wynika, że wydzierżawiająca zobowiązała się do każdorazowego pisemnego informowania dzierżawcy o istotnych zmianach godzin otwarcia lokalu, o zamiarze przerwania pracy lokalu oraz o zawieszeniu bądź zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej w terminie 3 dni od daty zaistnienia tego zdarzenia. Organ podkreślił, że analizowana umowa dzierżawy nie jest zwykłą umową dzierżawy, lecz zawiera w swojej treści wspólne zadania, obowiązki, określone przez strony tejże umowy, a dotyczące wspólnego przedsięwzięcia polegającego na urządzaniu gier hazardowych poza kasynem gry. Zgodnie z § 2 pkt 1 umowy strona otrzymywała od dzierżawcy wynagrodzenie w wysokości [...] zł płatne od chwili uruchomienia urządzeń do miesiąca, w którym urządzenie przestało być eksploatowane. Zgodnie z § 2 pkt 3 umowy wynagrodzenie było płatne w dniu wyjęcia gotówki przez przedstawiciela dzierżawcy. Zdaniem organu istotne dla sprawy było to, że wynagrodzenie nie było związane z najmem powierzchni, ale z faktem eksploatowania automatu. Zgodnie bowiem z § 2 pkt 1 umowy, w przypadku nie eksploatowania urządzenia obowiązek zapłaty czynszu aktualizuje się w miesiącu, w którym rozpoczęła się eksploatacja urządzenia lub urządzenie dotychczas eksploatowane zostało zastąpione nowym uruchomionym urządzeniem.

Z protokołu przesłuchania świadka, E. S., z [...] maja 2016 r. wynika, że właścicielka kontrolowanego lokalu, E. S., wyraziła zgodę na wstawienie automatu do ww. lokalu i zapewniła dostęp do energii elektrycznej. Świadek zeznał do protokołu, że automat zostaje załączony do zasilania z chwilą otwarcia lokalu.

Na opisaną decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wniosła E. S., zastępowana przez zawodowego pełnomocnika, domagając się uchylenia obu decyzji wydanych w sprawie oraz zasądzenia zwrotu kosztów postępowania. Pełnomocnik zarzucił:

I. naruszenie przepisów postępowania mogących mieć istotny wpływ na wynik sprawy:

1. art. 122, art. 187 § 1 oraz art. 191 O.p. poprzez błędne ustalenie przez organy obu instancji stanu faktycznego sprawy, poprzez przyjęcie, że skarżąca udostępniła do gry automat do gier, podczas gdy na skutek prawidłowego przeprowadzenia postępowania dowodowego organy powinny były dojść do przekonania, że automat stanowił quizomat;

2. na wypadek dojścia przez sąd do przekonania, że skarżąca udostępniła automat do gier - art. 122, art. 187 § 1 oraz art. 191 O.p. poprzez błędne ustalenie przez organy obu instancji stanu faktycznego sprawy, poprzez przyjęcie, że skarżąca podejmowała aktywne działania i czynności związane z automatami do gry, w związku z czym można ją uznać za podmiot współpracujący, a co najmniej współorganizujący gry na automatach poza kasynem gry, podczas gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego sprawy i prawidłowo ustalony na tej podstawie stan faktyczny winny doprowadzić organy obu instancji do wniosku, że w okolicznościach przedmiotowej sprawy:

- skarżąca nie mogła być uznana za urządzającą gry na automatach poza kasynem gry, albowiem jedynie udostępniła ona część swojego lokalu w celu umieszczenia w nim automatów do gry i nie podejmowała żadnych aktywnych działań ani czynności zmierzających do organizowania tych gier i nie współpracowała w tym zakresie z dysponentem automatu;

- zawarta przez nią umowa dzierżawy nie była uzależniona od faktycznego wykorzystania automatów i skarżąca co miesiąc przez cały okres trwania umowy wystawiała faktury z tytułu czynszu dzierżawy i na ich podstawie uzyskiwała stosowny czynsz, a więc stanowił on jedynie wynagrodzenie na udostępnioną część lokalu;

- skarżąca ani żadna z osób przez nią upoważnionych w żaden inny sposób (poza włączeniem prądu, co powodowało wyłącznie uruchomienie automatów do gry) nie organizowała gier na tych automatach, nie była odpowiedzialna za ich utrzymanie, konserwacje, obsługę, pobieranie z nich pieniędzy itp.,

3. art. 208 § 1 O.p. poprzez błędną wykładnię tego przepisu i w konsekwencji jego błędne niezastosowanie poprzez przyjęcie, że skarżąca mogła być stroną postępowania podatkowego i w konsekwencji przyjęcie, że w sprawie nie istniały przesłanki do jego umorzenia, podczas gdy postępowanie w stosunku do skarżącej winno było zostać umorzone, albowiem to nie ona była osobą urządzającą gry na automatach poza kasynem gry, a była nią [...] spółka z o.o. w [...], będąca dysponentem automatów do gry, które to naruszenia mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, albowiem organy nie wzięły w związku z tym pod uwagę istotnych kwestii pozwalających na uznanie, że w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy zachowania skarżącej nie wyczerpały dyspozycji art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h.; zdaniem pełnomocnika, gdyby organy obu instancji w sposób prawidłowy przeprowadziły postępowanie dowodowe, musiałyby dojść do przekonania, że błędnie oceniły, iż skarżąca urządzała w swoim lokalu gry hazardowe;

II. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

1. art. 2 ust. 3, 4 i 5 u.g.h. w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania decyzji organu I instancji poprzez ich błędną wykładnię i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie w niniejszej sprawie, przejawiające się w przyjęciu, że przedmiotowy automat stanowił automat do gry, w związku z czym gry, które odbywały się w lokalu wynajmowanym przez skarżącą, w której automat się znajdował, stanowiły gry na automatach i podlegały regulacji, a w konsekwencji też sankcjom wynikającym z u.g.h., podczas gdy ich prawidłowa wykładnia winna doprowadzić organy do wniosku, że automat ten był quizomatem, w związku z czym gry na tym automacie nie stanowiły gier na automatach w rozumieniu u.g.h. i nie miały do nich zastosowania przepisy u.g.h., a w konsekwencji sankcje wynikające z przepisów tej ustawy;

2. art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania decyzji organu I instancji:

2.1. poprzez jego błędną wykładnię przejawiającą się w przyjęciu, że za "urządzającego gry" można uznać właściciela lokalu - nieposiadającego tytułu prawnego do automatów, niebędącego odpowiedzialnym za ich wstawienie, zainstalowanie, uruchamianie, obsługiwanie, serwisowanie, nieposiadającego do nich kluczy, niewypłacającego z nich gotówki, nieponoszącego odpowiedzialności ani ryzyka ich zniszczenia, uszkodzenia, kradzieży, nieodnoszącego bezpośredniej korzyści z ich funkcjonowania, który wyłącznie udostępnia go innemu podmiotowi - we własnym imieniu i na własny rachunek urządzającemu gry na automatach, do których ma tytuł prawny, poza kasynem gry (w tym wypadku [...] sp. z o.o. w [...]); podczas gdy prawidłowa wykładnia wskazanego przepisu winna doprowadzić organy obu instancji do wniosku, że udostępniający część lokalu nie może zostać uznany za podmiot współpracujący, a tym bardziej za współorganizujący gry na automatach poza kasynem gry i że sam fakt udostępnienia miejsca do posadowienia automatów nie stanowi aktywnych działań, czynności dotyczących zorganizowania i prowadzenia przedsięwzięcia w zakresie gier hazardowych (eksploatacji automatów);

2.2. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, przejawiające się w przyjęciu, że w ustalonym stanie faktycznym skarżąca urządzała gry na automatach poza kasynem gry,

podczas gdy prawidłowa subsumpcja ustalonego stanu faktycznego do wskazanego przepisu winna doprowadzić organy obu instancji do wniosku, że zachowania skarżącej nie wyczerpały przesłanek pozwalających na uznanie, iż urządzała ona gry na automatach poza kasynem gry i skutkować odmową jego zastosowania, a w konsekwencji doprowadzić do uznania, że brak jest podstaw do nałożenia na skarżącą administracyjnej kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry.

W odpowiedzi na skargę organ II instancji podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Decyzje organu II i I instancji zostały wydane zgodnie z przepisami prawa procesowego i materialnego, a zatem należało uznać skargę za niezasadną.

Zdaniem Sądu organy obu instancji przeprowadziły postępowanie dowodowe w prawidłowy sposób, nie naruszając przepisów prawa, w tym art. 120, art. 121 § 1 i § 2, art. 122, art. 124, art. 187 § 1 i art. 191 O.p. Na podstawie postępowania dowodowego organy dokonały w ocenie Sądu wyczerpujących ustaleń faktycznych.

Materiał dowodowy został uzyskany w przedmiotowej sprawie na podstawie kontroli przeprowadzonej w lokalu, w trakcie której dokonano eksperymentu polegającego na sprawdzeniu funkcjonowania przedmiotowego automatu. Tego rodzaju czynności kontrolne były dopuszczalne. Organy miały możliwość przeprowadzenia w uzasadnionych przypadkach w drodze eksperymentu, doświadczenia lub odtworzenia możliwości gry na automacie, gry na automacie o niskich wygranych lub gry na innym urządzeniu.

Ustosunkowując się do zarzutu dotyczącego wydania zaskarżonego aktu w stosunku do strony jako podmiotu nie urządzającego gier na automatach Sąd stwierdził, że podmiotem, wobec którego może być egzekwowana odpowiedzialność za omawiany delikt, jest każdy (osoba fizyczna, osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej), kto urządza grę na automatach w niedozwolonym do tego miejscu, a więc poza kasynem gry. I to bez względu na to, czy legitymuje się koncesją na prowadzenie kasyna gry, której - jak to wynika z art. 6 ust. 4 u.g.h. - nie może uzyskać ani osoba fizyczna, ani jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, ani też osoba prawna niemająca formy spółki akcyjnej lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, które to spółki prawa handlowego, jako jedyne, o koncesję taką mogą się ubiegać. Z powyższego wynika, że przepis art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. jest adresowany do każdego, kto w sposób w nim opisany, a więc sprzeczny z ustawą, urządza gry na automatach. Stwierdzić zatem należy, że urządzający gry na automatach poza kasynem gry, nawet wówczas, gdy gry te urządza bez koncesji lub zezwolenia - od [...] lipca 2011 r. także bez zgłoszenia lub wymaganej rejestracji automatu lub urządzenia do gry - podlegać będzie karze pieniężnej, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h.

Sąd w składzie rozstrzygającym niniejszą sprawę podziela wyrażony w orzecznictwie sądów administracyjnych pogląd, według którego wyrażenie "urządzanie gier" należy rozumieć szeroko. Sięgając do wykładni językowej wskazać należy, że pojęcie "urządzanie gier" w języku polskim rozumiane jest jako synonim takich pojęć, jak: "utworzyć, uporządkować zagospodarować", "zorganizować, przedsięwziąć, zrobić" (Słownik poprawnej polszczyzny, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994). W tym kontekście "urządzanie gier" obejmuje podejmowanie aktywnych działań, czynności dotyczących zorganizowania i prowadzenia przedsięwzięcia w zakresie gier hazardowych (eksploatacji automatów), w znaczeniu art. 2 ust. 3 i ust. 5 u.g.h. Natomiast urządzający gry w rozumieniu art. 89 ust. 1 u.g.h. to podmiot realizujący (wykonujący) te działania, czynności. Urządzanie gier na automatach obejmuje nie tylko fizyczne jej prowadzenie, ale także inne zachowania aktywne, polegające na zorganizowaniu i pozyskaniu odpowiedniego miejsca do zamontowania urządzenia, przystosowania go do danego rodzaju działalności, umożliwienie dostępu do takiego automatu nieograniczonej liczbie graczy, utrzymywanie automatu w stanie stałej aktywności, umożliwiającej jego sprawne funkcjonowanie, wypłacanie wygranych, związane z obsługą urządzenia czy zatrudnieniem odpowiednio przeszkolonego personelu i ewentualnie jego szkolenie. W konsekwencji warunkiem przypisania odpowiedzialności na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. jest wykazanie, że dany podmiot aktywnie uczestniczył w procesie urządzania nielegalnych gier hazardowych, a więc podejmował określone czynności nie tylko związane z procesem udostępniania automatów, lecz także z ich obsługą oraz stwarzaniem technicznych, ekonomicznych i organizacyjnych warunków umożliwiających sprawne i niezakłócone funkcjonowanie samego urządzania oraz jego używanie do celów związanych z komercyjnym procesem organizowania gier hazardowych (por. orzecznictwo wskazane w uzasadnieniu wyroku WSA w Poznaniu z [...] listopada 2019 r., III SA/Po 389/19; dostępnego w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie internetowej: [...], wydanego zresztą w sprawie z udziałem tych samych stron i w tym samym przedmiocie sprawy).

Zdaniem Sądu, o takich zachowaniach można mówić w przypadku strony skarżącej. Organ II instancji wskazał, że w umowie dzierżawy powierzchni z [...] maja 2016 r., zawartej celem zainstalowania przez spółkę, na wynajętej powierzchni lokalu - urządzenia do gier, strony umówiły się, że wynagrodzenie miało być płatne od chwili uruchomienia urządzeń do miesiąca, w którym urządzenie przestało być eksploatowane; w przypadku nie eksploatowania urządzenia obowiązek zapłaty czynszu aktualizował się w miesiącu, w którym rozpoczęła się eksploatacja urządzenia lub urządzenie dotychczas eksploatowane zostało zastąpione nowym urządzeniem (§ 2 umowy). Z protokołu przesłuchania świadka, E. S., z [...] maja 2016 r. wynika, automat do gry był włączany do zasilania z chwilą otwarcia lokalu.

Zdaniem Sądu zasadnie organy obu instancji przyjęły, że strona skarżąca była podmiotem współpracującym, co najmniej współorganizującym gry, podejmując czynności i przyjmując obowiązki pozostające w związku z działalnością obejmującą urządzanie gier na automatach poza kasynem gry.

Sąd uznał wobec tego, że organy nie naruszyły przepisów prawa materialnego przez zastosowanie wobec strony skarżącej art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h.

W sprawie niniejszej nie było sporne, że strona skarżąca nie legitymowała się którymkolwiek z dokumentów legalizujących jej działania (art. 6 i 7 u.g.h.), a jednocześnie nie wykazała, że przed udostępnieniem urządzeń grającym zadośćuczyniła obowiązkowi ich rejestracji stosownie do art. 23a u.g.h. Nie ulega przy tym wątpliwości, że skontrolowane automaty były automatami do gier w rozumieniu przepisów u.g.h.

Podsumowując powyższe rozważania należy stwierdzić, że decyzje organów obu instancji zostały wydane zgodnie z przepisami prawa procesowego i materialnego, regulującymi przypadki urządzania gier na automatach poza kasynem gry.

W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019, poz. 2325 z późn. zm.), orzekł jak w sentencji.