Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S.WSA Małgorzata Niedobylska /spr./, Sędzia WSA Jacek Boratyn, Sędzia WSA Grzegorz Panek, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 czerwca 2022 r. sprawy ze skargi K. S. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 stycznia 2022 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.1058.2021.1.MJ w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżoną interpretację, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz skarżącego K.S. kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

I SA/Rz 229/22

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: Dyrektor KIS/organ) z dnia 20 stycznia 2022 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.1058.2021.1.MJ w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych, wydana na wniosek K. S. (dalej: Wnioskodawca/Skarżący)

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca był wspólnikiem spółki cywilnej do [...] czerwca 2019 r. i z tego tytułu osiągał dochód z działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem liniowym. W 2018 r. spółka osiągnęła stratę podatkową, natomiast w 2019 r. spółka osiągnęła dochód, wskutek czego - proporcjonalnie do prawa udziału w zyskach spółki cywilnej Wnioskodawca osiągnął stratę, a w 2019 r. dochód. W zeznaniu podatkowym za rok 2019 Wnioskodawca od osiągniętego dochodu za 2019 r. odliczył 1/2 straty z roku 2018.

Wnioskodawca na potrzeby daniny solidarnościowej wykazał jako podstawę opodatkowania dochód osiągnięty w roku 2019, bez uwzględnienia odliczonej w PIT-36L straty za rok 2018. Spółka cywilna, której wspólnikiem był Wnioskodawca posiadała siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju. Wszyscy wspólnicy spółki, w tym Wnioskodawca byli polskimi rezydentami podatkowymi, podlegającymi nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy na potrzeby ustalania podstawy obliczenia daniny solidarnościowej za 2019 rok Wnioskodawca może uwzględnić w tej podstawie stratę z działalności gospodarczej za 2018 rok?

W ocenie Wnioskodawcy ustalenie podstawy obliczenia daniny solidarnościowej polega na zsumowaniu dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 1,9 i 9a, art 30b, art. 30c oraz art. 30f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm. - dalej: u.p.d.o.f.). Zatem, dochody podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30c u.p.d.o.f. także stanowią sumę obliczenia daniny solidarnościowej.

W art. 30h ust. 2 u.p.d.o.f., ustawodawca zdecydował się na posłużenie sformułowaniem "sumy dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych". Zatem, odsyłając do konkretnych jednostek redakcyjnych u.p.d.o.f. (art 27 ust. 1. 9 i 9a, art. 30b, art. 30c oraz art 30f), na potrzeby ustalenia podstawy obliczenia daniny solidarnościowej, ustawodawca zdecydował się, aby poszczególne jej elementy składowe były ustalane na zasadach dedykowanych tymże elementom składowym. Oznacza to, że ustalając np. podstawę obliczenia daniny solidarnościowej dla dochodów opodatkowanych podatkiem liniowym powinno stosować się zasady opodatkowania tych dochodów wyrażone w art. 30c u.p.d.o.f. Istotne znaczenie ma także okoliczność, że w art. 30h ust. 2 u.p.d.o.f. ustawodawca odwołał się do całego art. 30c ww. ustawy, a nie do konkretnej jednostki redakcyjnej, co dodatkowo wzmacnia argumentację, że zasadne jest stosowanie całości zasad wynikających z art. 30c u.p.d.o.f.

Zatem z powołanego art. 30c ust. 2 u.p.d.o.f. wynika, że punktem wyjścia do ustalenia podstawy obliczenia podatku jest m. in. dochód ustalony zgodnie z art. 9 ust. 1, 2-3b i 5 u.p.d.o.f. Zdaniem Wnioskodawcy oznacza to, że:

1) ustalając dochód na potrzeby art. 30h ust. 2 powinno się sięgnąć do zasad opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, o których mowa w art. 30c,

2) z uwagi na fakt, że w art. 30c zasady opodatkowania odwołują się do zasad określonych w art. 9 ust. 1, 2-3b i 5 - należy sięgnąć do tych przepisów.

Zatem dochód ustalony zgodnie z zasadami określonymi w art. 9 ust. 1, 2-3b i 5 to dochód, od którego można odliczyć stratę.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, ustalając podstawę obliczenia daniny solidarnościowej dla dochodów z działalności gospodarczej opodatkowanych podatkiem liniowym należy stosować tożsame zasady, jak dla obliczenia podatku dochodowego od dochodów z działalności gospodarczej opodatkowanych metodą liniową.

Świadczą o tym w szczególności następujące fakty:

1) odwołanie się w art. 30h ust. 2 u.p.d.o.f. do całego art. 30c tej ustawy,

2) sformułowanie ustawodawcy, że ustalenie podstawy obliczenia daniny solidarnościowej wymaga zsumowania dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych m.in. w art. 30c,

3) odwołanie się w art. 30c ust. 2 m.in. do art. 9 ust. 2 i 3 u.p.d.o.f.,

4) brak zastrzeżenia w odwołaniu, o którym mowa w pkt 1, że na potrzeby ustalenia podstawy obliczenia daniny solidarnościowej nie stosuje się np. art. 9 ust. 3 u.p.d.o.f.,

5) brak odwołania się w art. 30h ust. 2 u.p.d.o.f. bezpośrednio do definicji dochodu, o którym mowa w art. 9 ust. 2 tej ustawy.

Dodatkowo, zdaniem Wnioskodawcy, podkreślić należy, że konstrukcja podstawy obliczenia daniny solidarnościowej opiera się na dwóch etapach. Pierwszy etap polega na zsumowaniu dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 1, 9 i 9a, art. 30b, art. 30c oraz art. 30f u.p.d.o.f. Na tej podstawie otrzymuje się wynik. Następne, od tejże sumy (czyli po dokonaniu odliczeń m.in. straty podatkowej), można dokonać odliczeń wskazanych w art. 30h pkt 1 i 2 u.p.d.o.f.

Powyższy sposób pozwala na uniknięcie kompensowania dochodu z jednego źródła dochodów stratą z innego źródła przychodów. Natomiast norma prawna wynikająca z analizowanych przepisów nie daje podstawy do uniemożliwienia odliczenia straty w ramach danego źródła przychodów.

Nadto warto zaznaczyć, zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 30h ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy ustalaniu wysokości podstawy obliczenia daniny solidarnościowej w roku kalendarzowym, o którym mowa w ust. 4, uwzględnia się dochody i kwoty pomniejszające te dochody zgodnie z ust 2 wykazywane w zeznaniach wymienionych w art. 45 ust. 1, ust. 1a pkt 1 i 2 oraz ust. 1aa - których termin złożenia upływa w okresie od dnia następującego po dniu upływu terminu na złożenie deklaracji o wysokości daniny solidarnościowej w roku poprzedzającym ten rok kalendarzowy do dnia upływu terminu, o którym mowa w ust. 4. Przepis ten ma zatem charakter techniczny, tj. wskazuje na podstawie których dokumentów należy ustalić wartości wskazane w art. 30h ust 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. koreluje on daninę solidarnościową ze złożonymi przez podatników deklaracjami na podatek dochodowy od osób fizycznych. A tenże art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odwołuje się właśnie do zasad opodatkowania dochodu podatkiem liniowym, które to zasady przewidują możliwość odliczenia straty. Dopiero od dochodu ustalonego w taki sposób zezwala on na odliczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a oraz kwoty, o których mowa w art. 30f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawcy, analizy wymagają także przepisy przejściowe. Danina solidarnościowa została bowiem wprowadzona do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawą z dnia 23 października 2018 r. o Funduszu Solidarnościowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 2192, dalej jako" ustawa Funduszu Solidarnościowym" ). Dlatego też Wnioskodawca uważa, że na potrzeby ustalenia podstawy obliczenia daniny solidarnościowej za rok podatkowy 2019 może uwzględnić w tej podstawie stratę z działalności gospodarczej z roku podatkowego 2018.

Na poparcie prawidłowości swojego stanowiska Wnioskodawca powołał wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z 29 grudnia 2020 r. sygn.. akt I SA/Go 398/20.

W dniu 20 stycznia 2022r. Dyrektor KIS wydał interpretację, w której uznał stanowisko Skarżącego za nieprawidłowe. W uzasadnieniu organ wskazał m.in., że danina solidarnościowa jest podatkiem odrębnym od podatku dochodowego od osób fizycznych, a przepisy regulujące zasady ustalania podstawy jej obliczenia mają charakter szczególny, określają możliwe do zastosowania przy tej daninie odliczenia i stanowią autonomiczne regulacje, odrębne od przepisów regulujących zasady ustalania podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem organu, art. 30c ust. 2 u.p.d.o.f. nie zawiera definicji dochodu, tylko wskazuje podstawę obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1. Jednym z elementów tej podstawy jest dochód wyliczony w sposób określony w tym przepisie - dla potrzeb określenia podstawy obliczenia podatku. Natomiast definicję dochodu ustawodawca zawarł w art. 9 ust. 2 omawianej ustawy podatkowej, zgodnie z którym dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W przepisie tym nie ma wyłączenia art. 30h u.p.d.o.f. od osób fizycznych. Dlatego dochodem wskazanym w tym przepisie jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. I tak wyliczony dochód podatnik pomniejsza jedynie o kwoty wprost wskazane w dalszej części art. 30h ust. 2, tj.: kwoty składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a i kwoty, o których mowa w art. 30f ust. 5 - odliczone od tych dochodów.

Takie rozumienie art. 30h ust. 2 u.p.d.o.f., potwierdza również sposób wykazywania informacji w deklaracji o wysokości daniny solidarnościowej (DSF-1).

Zdaniem organu, suma dochodów podlegających opodatkowaniu daniną solidarnościową nie obejmuje strat osiągniętych w źródłach przychodów objętych zakresem daniny solidarnościowej, w związku z czym Wnioskodawca nie mógł pomniejszyć podstawy obliczenia daniny solidarnościowej za 2019 r. o stratę osiągniętą z działalności gospodarczej poniesioną w 2018 r.

W skardze na powyższą interpretację Wnioskodawca wniósł o jej uchylenie, zarzucając naruszenie:

1. art. 30h ust. 2 i ust. 3 u.p.d.o.f. i art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o Funduszu Solidarnościowym (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1787 ze zm., dalej: ustawa o FS), przez ich błędną wykładnię polegającą na stwierdzeniu, że przy ustaleniu podstawy obliczenia daniny solidarnościowej nie uwzględnia się - w ramach tego samego źródła przychodów - straty z lat ubiegłych;

2. art. 9 ust. 2, art. 9 ust. 3 pkt 1 i 2, art. 30c ust. 1, ust. 2 u.p.d.o.f., przez niewłaściwą ocenę co do zastosowania ww. przepisów, tj. uznanie, że nie znajdują one zastosowania na potrzeby obliczenia daniny solidarnościowej i stwierdzenie, że podstawą obliczenia daniny solidarnościowej jest kwota nadwyżki ponad 1.000.000 zł sumy dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w ww. przepisach, z tym jednak założeniem, że jest to dochód przed opodatkowaniem, ale bez możliwych na etapie wyliczania podatku odliczeń, w tym straty z lat ubiegłych.

3. art. 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm., dalej: O.p.), przez brak rozstrzygnięcia wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego na korzyść Skarżącego, pomimo rozbieżnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dokonywanej przez wojewódzkie sądy administracyjne.

W uzasadnieniu Skarżący powtórzył argumentację zawartą we wniosku o udzielenie interpretacji, a na potwierdzenie słuszności prezentowanego stanowiska powołał się na wyroki sądów administracyjnych.

Dyrektor KIS, w odpowiedzi na skargę, podtrzymał stanowisko i argumentację zawartą w zaskarżonej interpretacji i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:

Postępowanie o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego ma charakter szczególny, a jego przedmiotem jest dokonanie wykładni zagadnienia prawnego przedstawionego uprawnionemu organowi do wyjaśnienia w trybie przepisów rozdziału 1a Działu I Ordynacji podatkowej. W postępowaniu interpretacyjnym przedstawiony we wniosku stan faktyczny, przyporządkowane mu pytanie oraz własne stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego/przyszłego stanu faktycznego wyznaczają organowi granice takiej interpretacji i w tych też granicach przeprowadzana jest kontrola sądu administracyjnego, co do zgodności z prawem wydanej interpretacji. Dodać przy tym należy, że stosownie do treści art. 57a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r. poz. 718), - dalej: P.p.s.a. - sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną, przy czym skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczenia się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

W złożonej skardze Skarżący kwestionuje dokonaną przez organ wykładnię przepisów prawa materialnego, tj. art. 30h ust. 2 i ust. 3 u.p.d.o.f. i art. 33 ustawy o FS, przez ich błędną wykładnię oraz niewłaściwe zastosowanie art. 9 ust. 2, art. 9 ust. 3 pkt 1 i 2, art. 30c ust. 1 i ust. 2 u.p.d.o.f., a także brak rozstrzygnięcia wątpliwości interpretacyjnych na korzyść Skarżącego.

W ocenie Sądu, zasadny jest zarzut naruszenia art. 30h ust. 2 i ust. 3 u.p.d.o.f. i art. 33 ustawy o FS, przez ich błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że przy ustalaniu podstawy obliczenia daniny solidarnościowej nie uwzględnia się straty z lat ubiegłych w ramach tego samego źródła przychodów.

W myśl art.30h ust.2 u.p.d.o.f. podstawę obliczenia daniny solidarnościowej stanowi nadwyżka ponad 1 000 000 zł sumy dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 1, 9 i 9a, art. 30b, art. 30c oraz art. 30f po ich pomniejszeniu o:

1) kwoty składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a,

2) kwoty, o których mowa w art. 30f ust. 5

- odliczone od tych dochodów.

Jak stanowi art.30h ust.3 u.p.d.o.f., przy ustalaniu wysokości podstawy obliczenia daniny solidarnościowej w roku kalendarzowym, o którym mowa w ust. 4, uwzględnia się dochody i kwoty pomniejszające te dochody zgodnie z ust. 2 wykazywane w:

1) rocznym obliczeniu podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7, jeżeli podatek wynikający z tego rozliczenia jest podatkiem należnym,

2) zeznaniach wymienionych w art. 45 ust. 1, ust. 1a pkt 1 i 2 oraz ust. 1aa

- których termin złożenia upływa w okresie od dnia następującego po dniu upływu terminu na złożenie deklaracji o wysokości daniny solidarnościowej w roku poprzedzającym ten rok kalendarzowy do dnia upływu terminu, o którym mowa w ust. 4.

Z kolei zgodnie z art. 33 ust.3 ustawy o FS, przy ustalaniu wysokości podstawy obliczenia daniny solidarnościowej podlegającej zapłacie w terminie, o którym mowa w ust. 2, uwzględnia się dochody uzyskane od dnia 1 stycznia 2019 r. i kwoty pomniejszające te dochody zgodnie z art. 30h ust. 2 ustawy zmienianej w art. 21, wykazywane w:

1) rocznym obliczeniu podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 21,

2) zeznaniach wymienionych w art. 45 ust 1. ust. 1a pkt 1 i 2 oraz ust. 1aa ustawy zmienianej w art. 21 - których termin złożenia upływa w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r do dnia 30 kwietnia 2020 r.

Brzmienie powołanych przepisów wskazuje na odesłanie - przy obliczaniu podstawy obliczenia daniny solidarnościowej - do opodatkowania "na zasadach określonych" m.in. w art. 30c u.p.d.o.f., stanowiącego o liniowym opodatkowaniu dochodów. Przy czym słusznie wskazuje Skarżący, że ustawodawca odwołał się do całego art. 30c ww. ustawy, a nie do konkretnej jednostki redakcyjnej. Zgodnie natomiast z art. 30c ust. 2 u.p.d.o.f. podstawą obliczenia podatku liniowego jest dochód ustalony zgodnie z art. 9 ust.1, 2-3b i 5 , art. 24 ust. 1 , 2,3b-3e i ust. 4 ustawy.

W myśl art. 9 ust. 3 u.p.d.o.f., o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może: 1) obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo 2) obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

Skoro więc w art. 30c ust. 2 u.p.d.o.f. odwołano się między innymi do art. 9 ust. 2 i 3 ustawy, a stosowania tych przepisów, w szczególności art.9 ust.3 – dla potrzeb ustalenia podstawy obliczenia daniny solidarnościowej - nie wyłączono, ani w treści art. 30h ust. 2 u.p.d.o.f., ani w przepisach ustawy o FS, to należy przyjąć, że ustalając podstawę obliczenia daniny solidarnościowej dla dochodów z działalności opodatkowanej podatkiem liniowym, można uwzględnić stratę z lat poprzednich. Brzmienie powołanych wyżej przepisów wskazuje na analogiczne ukształtowanie zasad obliczenia podstawy opodatkowania podatkiem liniowym i podstawy obliczenia daniny solidarnościowej od dochodu opodatkowanego podatkiem liniowym.

W tej sytuacji zasadny jest także zarzut skargi dotyczący niewłaściwego zastosowania art. 9 ust. 2, art. 9 ust. 3 pkt 1 i 2 oraz art. 30c ust. 1 i 2 u.p.d.o.f., wobec uznania, że przepisy te nie znajdują zastosowania na potrzeby obliczenia daniny solidarnościowej. Konsekwencją stwierdzenia, że podstawę obliczenia daniny solidarnościowej ustala się na podstawie zasad określonych m.in. w art. 30c u.p.d.o.f., jest stosowanie również art. 9 ust. 3 u.p.d.o.f., a to oznacza, że przy wykazaniu dochodu dla celów daniny solidarnościowej, podatnik może uwzględnić straty z lat poprzednich z tego źródła przychodu.

Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdza treść przepisów przejściowych ustawy o FS, które w art.33 ust.3 nakazują przy ustalaniu podstawy obliczenia daniny za 2019r. uwzględnić dane wynikające z zeznań rocznych dotyczących dochodów uzyskanych w roku podatkowym 2019, a zatem również ewentualną stratę z roku ubiegłego uwzględnioną w tym zeznaniu.

Akceptacja dla takiej interpretacji przedmiotowych przepisów wyrażana jest w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, np. w wyrokach WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 24 lutego 2022r. sygn. akt I SA/Go 455/21 i z dnia 29 grudnia 2020r. sygn. akt I SA/Go 398/20.

Jednocześnie Sąd dostrzega, że dopuszczalna jest również odmienna interpretacja omawianych przepisów, zgodna ze stanowiskiem organu. Wyrazem tego są również funkcjonujące w obrocie prawnym orzeczenia sądów administracyjnych, np. wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 12 października 2021r. sygn. akt I SA/Bd 477/21 i wyrok WSA w Krakowie z dnia 8 lutego 2022r. sygn. akt I SA/Kr 1626/21.

W wyrokach tych zwraca się uwagę, że zakładając racjonalność ustawodawcy, zbędnym byłoby powtórzenie w art. 30h ust. 2 pkt 1 uprawnienia do pomniejszenia sumy dochodów o składki na ubezpieczenie społeczne skoro uprawnienie to przysługuje już na podstawie art. 30 c ust. 2 u.p.d.o.f., do którego art. 30h ust. 2 odsyła. Ponadto za zasadnością stanowiska organu przemawia to, że przepisy regulujące zasady ustalania podstawy obliczenia daniny solidarnościowej, stanowią autonomiczną regulację, odrębną od przepisów regulujących zasady ustalania podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Nie kwestionując dopuszczalności również takiej interpretacji Sąd zwraca uwagę, że zakłada ona racjonalność ustawodawcy. Z kolei proponowana przez Skarżącego interpretacja omawianych przepisów zakłada konieczność stosowania przez ustawodawcę zasad poprawnej legislacji. Zgodnie z tą zasadą, racjonalny prawodawca chcąc wyłączyć możliwość odliczenia strat z lat ubiegłych dla celów ustalenia podstawy obliczenia daniny solidarnościowej, powinien jednoznacznie wyłączyć możliwość stosowania w takim przypadku art. 9 ust. 3 u.p.d.o.f. - tak się jednak nie stało. W ocenie Sądu, stanowione przez ustawodawcę przepisy, zwłaszcza dotyczące obciążeń podatkowych, powinny być jasne i nie pozostawiające możliwości rozbieżności interpretacyjnych. Natomiast w sytuacji, gdy - jak w niniejszej sprawie – takie rozbieżności się pojawią i dopuszczalne są odmienne interpretacje przepisów w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego, organ powinien zastosować interpretację korzystniejszą dla Wnioskodawcy, zgodnie z dyspozycją art. 2a Ordynacji podatkowej.

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że zaskarżona interpretacja narusza powołane w skardze przepisy, dlatego na podstawie art. 146 § 1 w zw. z art.145 § 1 pkt 1 lit.a) P.p.s.a. Sąd orzekł jak sentencji. O kosztach postepowania orzeczono na podstawie art. 200 i art. 205 § 2 P.p.s.a. Sąd zasądził od organu na rzecz Skarżącego kwotę 697zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego, na które składa się uiszczony wpis sądowy od skargi (200zł), wynagrodzenie pełnomocnika - adwokata – (480zł), a także opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17zł).