drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 644 Środki zapewniające wykonanie orzeczeń Sądu, Inne, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, Uchylono zaskarżony wyrok i oddalono skargę, I OSK 492/09 - Wyrok NSA z 2009-10-14, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 492/09 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2009-10-14 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2009-04-10
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Anna Łukaszewska - Macioch /przewodniczący sprawozdawca/
Arkadiusz Despot - Mładanowicz
Małgorzata Stahl
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
644 Środki zapewniające wykonanie orzeczeń Sądu
Hasła tematyczne
Inne
Sygn. powiązane
II SA/Wa 1291/08 - Wyrok WSA w Warszawie z 2009-01-08
Skarżony organ
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
Treść wyniku
Uchylono zaskarżony wyrok i oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 154
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łukaszewska- Macioch (spr.) Sędziowie Sędzia del. WSA Arkadiusz Despot- Mładanowicz Sędzia NSA Małgorzata Stahl Protokolant Magdalena Błaszczyk po rozpoznaniu w dniu 14 października 2009r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 stycznia 2009 r. sygn. akt II SA/Wa 1291/08 w sprawie ze skargi L. D. na niewykonanie przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2008 r. sygn. akt II SAB/Wa 10/08 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę: 2. zasądza od L. D. na rzecz Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 8 stycznia 2009 r. sygn. akt II SA/Wa 1291/08 w sprawie ze skargi L. D. na niewykonanie przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji wyroku Wojewódzkiego Sądu administracyjnego w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2008 r., sygn. akt II SAB/Wa 10/08 wymierzył Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji grzywnę w wysokości 3.000,00 zł płatną w terminie jednego miesiąca od daty uprawomocnienia się tego wyroku i zasądził na rzecz L. D. od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji kwotę 200,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu Sąd podał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2008 r. sygn. akt II SAB/Wa 10/08 zobowiązał Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji do rozpatrzenia, w terminie trzydziestu dni od daty uprawomocnienia się tego wyroku, wniosku L. D. z dnia [...] sierpnia 2007 r. o udostępnienie informacji publicznej.

L. D., po uprzednim wezwaniu organu do wykonania wyroku z dnia 14 kwietnia 2008 r., wniósł w dniu [...] sierpnia 2008 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie domagając się wymierzenia Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji grzywny wobec niewykonania wyroku pomimo upływu trzydziestodniowego terminu od dnia jego uprawomocnienia się w dniu 26 czerwca 2008 r.

W odpowiedzi na skargę Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wniósł o jej oddalenie wskazując, że wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2008 r. został przez organ wykonany jeszcze przed jego uprawomocnieniem, o czym skarżący został poinformowany pismem z dnia [...] maja 2008 r. (l.dz. [...]), w którym przekazano mu wszystkie informacje będące wówczas w posiadaniu organu. Stanowisko to Minister podtrzymał w pismach do skarżącego z dnia [...] lipca 2008 r. oraz z dnia [...] września 2008 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 8 stycznia 2009 r. sygn. akt II SA/Wa 1291/08 uwzględnił skargę L. D.

i wymierzył Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji grzywnę w wysokości 3.000,00 zł. W uzasadnieniu wyroku Sąd podkreślił, że w sprawie o sygn. akt II SAB/Wa 10/08, zobowiązując Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji do rozpoznania wniosku L. D. z dnia [...] sierpnia 2007 r. ustalone zostało, że organ ten dysponuje żądaną przez skarżącego informacją publiczną. Ustalenia Sądu nie były przez organ negowane, nie została również wywiedziona od tego wyroku skarga kasacyjna. Sąd wskazał, że zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.) do udzielenia informacji publicznej zobowiązane są podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, będące w posiadaniu takich informacji. Stosownie natomiast do postanowień zawartych w art. 10 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, informacja publiczna, która nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej, jest udostępniana na wniosek. Z kolei odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej następuje w drodze decyzji (art. 16 ust. 1 ww. ustawy). Sąd przyznał więc rację skarżącemu, iż jego wniosek z dnia 10 sierpnia 2007 r., pomimo wyroku Sądu, nie został rozpoznany. Wbrew twierdzeniom organu zawartym w odpowiedzi na skargę, pismo z dnia [...] maja 2008 r., a także pismo z dnia [...] lipca 2008 r., nie stanowią wykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2008 r. sygn. akt II SAB/Wa 10/08. W przywołanych pismach organ ograniczył się jedynie do wskazania, do jakich komórek i innych organów został przekazany wniosek skarżącego. Twierdzenia zaś, że jednostki te udzieliły skarżącemu wszystkich wyjaśnień, nie znajdują potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym, na tę okoliczność organ nie przedstawił żadnych dowodów. Uszło uwadze organu, iż podmiotem zobowiązanym wyrokiem Sądu z dnia 14 kwietnia 2008 r. sygn. akt II SAB/Wa 10/08 do rozpoznania wniosku skarżącego z dnia [...] sierpnia 2007 r. był Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, a nie bliżej nieokreślone jednostki organizacyjne. Wobec powyższego Sąd I instancji uznał, że oczywistym jest, że organ nie wykonał wyroku Sądu, a skarżący przed wniesieniem skargi wezwał na piśmie właściwy organ do wykonania wyroku.

Wymierzając Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji grzywnę w wysokości 3.000 zł Sąd I instancji uznał, że stanowi ona sankcję adekwatną do stopnia zaniedbania organu. O wysokości grzywny Sąd orzekł w oparciu o art. 154 § 6 P.p.s.a. i komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 11 lutego 2008 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2007 r. (M.P. Nr 13, poz. 139). O zwrocie kosztów postępowania Sąd orzekł stosownie do art. 200 P.p.s.a.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego zaskarżając go w całości i podnosząc zarzut naruszenia prawa materialnego, tj:

1) art. 154 § 1 P.p.s.a. przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie poprzez wymierzenie Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji grzywny pomimo braku zaistnienia określonych w ww. przepisie przesłanek uzasadniających zastosowanie tego rodzaju środka,

2) art. 4 ust. 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej przez niewłaściwe zastosowanie, tj. poprzez uznanie, że Minister Spraw Wewnętrznych

i Administracji jest zobowiązanym do udostępnienia informacji objętych wnioskiem skarżącego z dnia [...] sierpnia 2007 r. pomimo braku posiadania tej informacji przez Ministra.

Wskazując na powyższe wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku całości

i umorzenie postępowania oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podniesionych zarzutów organ wskazał, że w niniejszej sprawie L. D. wnioskiem z dnia [...] sierpnia 2007 r. wystąpił do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o udostępnienie informacji publicznej w zakresie:

1) zatwierdzonego przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji barwnego projektu sztandaru Komendy Głównej Policji wraz z opisem i uzasadnieniem zaproponowanych symboli dotyczących herbów, emblematów i cyfr, a także z wykazem gwoździ honorowych i pamiątkowych oraz napisów na nich umieszczonych,

2) ujawnienia miejsca siedziby Społecznego Komitetu Ufundowania Sztandaru Komendy Głównej Policji;

3) okresu działania Społecznego Komitetu Ufundowania Sztandaru Komendy Głównej Policji, tj. daty jego powstania i rozwiązania,

4) na czyj wniosek Komitet został powołany,

5) ujawnienia sposobu finansowania przez Społeczny Komitet Ufundowania Sztandaru Komendy Głównej Policji oraz protokołów z posiedzeń tego Komitetu,

6) wniosku, na mocy którego Pan W. S. w imieniu Marszałka Sejmu RP wbił symboliczny gwóźdź w drzewce sztandaru Komendy Głównej Policji.

Pismem z dnia [...] września 2007 r., nr [...] oraz pismem z dnia [...] września 2007 r., nr [...] organ poinformował skarżącego, że nie dysponuje dokumentacją, o którą wystąpił skarżący. Jednocześnie organ wskazał, iż przedmiotowy wniosek z dnia [...] sierpnia 2007 r. został przekazany do Komendy Głównej Policji, która potwierdziła, że całość dokumentacji objętej wnioskiem znajduje się w jej posiadaniu. Wobec powyższego organ poinformował skarżącego, aby korespondencję w sprawie wniosku z dnia [...] sierpnia 2007 r. kierował bezpośrednio do Komendy Głównej Policji. Zatem odpowiedzi udzielone skarżącemu w dniach [...] i [...] września 2007 r. stanowiły odpowiedź w przedmiocie wniosku o udzielenie informacji publicznej. Pomimo tego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2008 r. zobowiązał Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji do rozpatrzenia ww. wniosku. W wykonaniu tego wyroku organ pismem z dnia [...] maja 2008 r., nr [...] poinformował skarżącego, że jego wniosek został rozpatrzony poprzez udzielenie informacji w żądanym zakresie pismem z dnia [...] września 2007 r., nr [...] oraz z dnia [...] września 2007 r., nr [...]. Zatem nie można twierdzić, że wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2008 r. nie został wykonany. Wobec powyższego Sąd I instancji wymierzając organowi grzywnę pomimo niezaistnienia przesłanki uzasadniającej zastosowanie tego rodzaju środka naruszył art. 154 § 1 P.p.s.a. W takim bowiem przypadku skarga o wymierzenie grzywny jako bezprzedmiotowa winna zostać odrzucona.

W uzasadnieniu drugiego z podniesionych zarzutów wskazano, że posiadanie informacji publicznej należy identyfikować z istnieniem określonego stanu faktycznego, w którym w dyspozycji konkretnego podmiotu znajdują się informacje, z żądaniem udostępnienia których występuje zainteresowany. Jak wskazano, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w pismach z dnia [...] i [...] września 2007 r. poinformował zainteresowanego, że nie dysponuje dokumentacją, o którą skarżący wystąpił, a jego wniosek przekazany został do Komendy Głównej Policji, która potwierdziła posiadanie stosownej dokumentacji. Tym samym Minister określił organ właściwy do udostępnienia wnioskowanej przez skarżącego informacji. A zatem, w ocenie skarżącego organu, Wojewódzki Sąd Administracyjny przyjmując, że Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji jest zobowiązany do udostępnienia informacji objętych wnioskiem z dnia [...] sierpnia 2007 r. pomimo braku posiadania tej informacji naruszył art. 4 ust. 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Zdaniem organu, podkreślenia wymaga, że w piśmie z dnia [...] września 2007r., nr [...] skierowanym do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Komenda Główna Policji poinformowała, że skarżący "był wielokrotnie zapoznawany z treścią dokumentów, o które wnioskuje. Zapraszany był do Komendy Głównej Policji, gdzie zapoznawał się z materiałami będącymi w posiadaniu organu. Podczas prowadzonej ostatnio korespondencji ponownie został zaproszony do zapoznania się z dokumentacją, z czego do dnia dzisiejszego nie skorzystał". Ponadto w piśmie z dnia [...] grudnia 2006 r., nr [...] Komenda Główna Policji udostępniła zainteresowanemu dokumentację dotyczącą ustanowienia i ufundowania sztandaru Komendy Głównej Policji, o którą to informację skarżący wystąpił do tego organu wnioskiem z dnia [...] lutego 2004 r. i [...] marca 2004 r. Wobec powyższego, stwierdzić można, że L. D. składając do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji wniosek z dnia [...] sierpnia 2007 r. wystąpił o udostępnienie informacji publicznej, którą uzyskał uprzednio od Komendanta Głównego Policji. Zatem nie znajduje uzasadnienia zobowiązanie organu do udostępnienia informacji publicznej, z którą wnioskodawca już się zapoznał uzyskując do niej dostęp z innych źródeł.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną L. D. wniósł o jej oddalenie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna ma usprawiedliwione podstawy.

Przesłanką do zastosowania art. 154 P.p.s.a. i wymierzenia organowi grzywny obliczonej zgodnie z § 6 tego przepisu jest ustalenie przez sąd, że do dnia wniesienia skargi organ nie wykonuje wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność albo pozostaje w bezczynności po wyroku sądu uchylającym albo stwierdzającym nieważność aktu bądź czynności.

Stan polegający na niewykonaniu wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność ma miejsce w przypadku bezskutecznego upływu terminu wyznaczonego przez sąd na wydanie aktu lub dokonanie czynności, natomiast bezczynność w sytuacji określonej w art. 154 § 1 P.p.s.a. wystąpi, gdy organ w powtórnym postępowaniu prowadzonym na skutek wyroku sądowego nie rozpoznaje sprawy, mimo upływu terminu określonego w ustawie.

W niniejszej sprawie zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wymierzył Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, na podstawie art. 154 § 1 P.p.s.a., grzywnę w wysokości 3.000 złotych uznając, że zachodzą przesłanki do jej wymierzenia, bowiem organ nie wykonał wyroku sądu zobowiązującego go do udostępnienia informacji publicznej w zakresie wskazanym we wniosku skarżącego z dnia [...] sierpnia 2007 r. Sąd stwierdził, że skierowane do skarżącego przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji pisma z dnia [...] maja 2008 r. oraz z dnia [...] lipca 2008 r. nie stanowią wykonania wyroku Sądu z dnia 14 kwietnia 2008 r.

Z tą oceną nie można się zgodzić. Należy wziąć pod uwagę, że obowiązek wynikający z art. 4 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej jest realizowany w przewidzianych w ustawie formach, z których zasadniczą jest urzędowy publikator teleinformatyczny Biuletyn Informacji Publicznej. Odmowa udostępnienia informacji publicznej następuje w formie decyzji administracyjnej. Jeżeli jednak organ, do którego skierowano wniosek, nie dysponuje daną informacją, zawiadamia o tym wnoszącego. Zawiadomienie takie zawierające wskazanie organu dysponującego informacją stanowi w istocie pewną informację (M. Jaśkowska Dostęp do informacji publicznej w świetle orzecznictwa NSA, Toruń 2002 s. 65-66). Nie można takiego działania organu utożsamiać z zaniechaniem wykonania wyroku sądu uzasadniającym zastosowanie sankcji z art. 154 P.p.s.a. Obowiązek udostępnienia informacji publicznej istnieje tylko wówczas, gdy organ do którego się zwrócono, taką informacją dysponuje.

W niniejszej sprawie, jak wskazują akta sprawy, materiały w zakresie objętym pkt 1-5 wniosku L. D. są w posiadaniu Komendy Głównej Policji, o czym Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji powiadomił zainteresowanego pismami z dnia [...] oraz z [...] września 2007 r.

Wykonując wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2008 r. sygn. akt II SAB/Wa 10/08 Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji pismem z dnia [...] maja 2008 r., a następnie pismem z dnia [...] lipca 2008 r. ponownie zawiadomił L. D., że interesujące go materiały znajdują się w Komendzie Głównej Policji, o czym był poinformowany w piśmie z dnia [...] września 2007 r., zaś co do pozostałej części wniosku została mu udzielona odpowiedź w piśmie z dnia [...] września 2007 r. Przedstawione dokumenty w pełni potwierdzają ten stan rzeczy. Niczym nieuzasadnione jest więc twierdzenie Sądu I instancji, że na tę okoliczność organ nie przedstawił żadnych dowodów.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie doszło więc do sytuacji, w której można było Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji postawić zarzut nierozpatrzenia wniosku L. D. z dnia [...] sierpnia 2007 r. w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, do czego zobowiązał organ Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 14 kwietnia 2008 r. sygn. akt II SAB/Wa 10/08. Nie znajduje zatem uzasadnienia zastosowanie wobec Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji środka przewidzianego w art. 154 § 1 P.p.s.a.

W tej sytuacji za zasadny Naczelny Sąd Administracyjny uznał podniesiony w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia art. 154 § 1 P.p.s.a. w zw. z art. 4 ust. 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej przez ich niewłaściwe zastosowanie.

Powyższe skutkuje uchyleniem zaskarżonego wyroku na zasadzie art. 188 P.p.s.a. i w konsekwencji rozpoznaniem przez Naczelny Sąd Administracyjny skargi L. D., którą – jako niezasadną z przyczyn wcześniej wykazanych – Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 151 P.p.s.a. W sprawie kosztów postępowania Naczelny Sąd Administracyjny orzekł na podstawie art. 203 pkt 2 P.p.s.a.



Powered by SoftProdukt