Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bożena Miliczek-Ciszewska po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wójta Gminy Ś. na uchwałę Rady Gminy Ś. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zmiany statutu gminy p o s t a n a w i a: odrzucić skargę

Wójt Gminy Ś. pismem procesowym z dnia 16 lutego 2017 r. wniósł skargę na uchwałę Rady Gminy Ś. z dnia [...] r. nr [...] zmieniającą statut Gminy Ś.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 poz. 718 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a., sąd odrzuca skargę, jeżeli wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Zgodnie zaś z art. 50 § 1 i 2 tej regulacji, uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym, a także inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi. Prawo wniesienia skargi do sądu administracyjnego przysługuje nadto podmiotowi, któremu ustawy szczególne je przyznają.

Taką ustawą szczególną jest ustawa z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym ( Dz. U. z 2016 r. poz. 446 ze zm.) albowiem zgodnie z regulacją zawartą w art. 101 ust. 1 tej ustawy każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może – po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia – zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.

W rozpatrywanej sprawie w pierwszej kolejności należy rozważyć, jaki jest zakres podmiotowy wskazanego powyżej przepisu, czyli inaczej czy wójt gminy jako organ wykonawczy gminy, może w sposób prawnie skuteczny wnieść skargę na uchwałę organu stanowiącego i kontrolnego w gminie.

Jak wskazuje się w literaturze oraz w orzecznictwie skargę z powołaniem się na wskazany przepis ustawy o samorządzie gminnym może wnieść każdy, w czyjego subiektywnym przekonaniu, został naruszony interes prawny lub uprawnienie. Interes prawny osoby wnoszącej skargę powszechną do sądu administracyjnego może wynikać zarówno z jej uprawnień indywidualnych, jak też z jej uprawnień jako członka wspólnoty mieszkańców ( zob. G. Jyż /w/ A. Szewc, G. Jyż. Z. Pławecki. Ustawa o samorządzie gminnym. Komentarz. Warszawa 2000 r. s. 475-476 ). Wójt gminy jako organ wykonawczy gminy po myśli art. 31 wyżej wymienionej ustawy kieruje sprawami gminy oraz reprezentuje ją na zewnątrz. Posiada prawem przyznane mu zadania i w zakresie ich realizacji działa jako organ administracji publicznej. Oznacza to, że wykonywanie przydzielonych mu zadań jest jego obowiązkiem związanym z koniecznością przestrzegania norm prawnych. Wójt gminy, jako organ wykonawczy gminy, nie posiada własnego interesu prawnego, który wymagałby ochrony prawnej przewidzianej art. 101 ustawy o samorządzie gminnym. Natomiast osoba pełniąca w gminie funkcję wójta, mogłaby w imieniu własnym wnieść skargę do sądu administracyjnego, w przypadku gdyby uchwała organu wykonawczego i stanowiącego naruszała jego interes prawny jako mieszkańca danej gminy, czy też członka zbiorowiska mieszkańców, których dotyczy uchwała organu gminy.

Stosownie do postanowień art. 30 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wójt gminy wykonuje uchwały rady gminy, a po myśli art. 30 ust. 3 wskazanej ustawy w realizacji zadań własnych wójt gminy podlega wyłącznie radzie gminy. Przywołane powyżej przepisy ustawy o samorządzie gminnym odnoszą się do wzajemnych relacji między organem stanowiącym i kontrolnym a organem wykonawczym w gminie. W przypadku wystąpienia ewentualnych rozbieżności w stanowiskach obu organów mogą one rozstrzygać ewentualne spory w drodze prawem przewidzianej tj. np. wystąpienia do wojewody o podjęcie rozstrzygnięcia nadzorczego (tak: NSA w postanowieniu z dnia 26 listopada 2009 r. I OSK 1584/09 CBOSA, WSA w Lublinie w postanowieniu z dnia 22 grudnia 2010 r. III SA/Lu 482/10 CBOSA).

Wskazać przy tym należy, że co do zasady brak legitymacji do wniesienia skargi stanowi przesłankę materialno-prawną, powodującą oddalenie skargi. Jednakże w sytuacji, gdy wiadomym jest od razu, że podmiot wnoszący skargę nie ma uprawnienia do jej wniesienia i nie zachodzi potrzeba badania jego interesu prawnego, skarga taka podlega odrzuceniu, jako niedopuszczalna. Pogląd taki wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu uchwały z dnia 11 kwietnia 2005 r. OPS 1/04 publ. ONSA i WSA 2005/4/62, stwierdzając, iż "wniesienie skargi przez podmiot, który a limine nie może mieć legitymacji skargowej podlega odrzuceniu".

Mając na uwadze powyżej wskazywane argumenty, w ocenie Sądu w niniejszej sprawie powstała konieczność odrzucenia skargi. Skoro bowiem Sąd uznał, że złożona w niniejszej sprawie skarga pochodziła od podmiotu nie mającego legitymacji skargowej, gdyż nie dotyczy ona uprawnień lub obowiązków strony skarżącej, to stosownie do postanowień art. 58 § 3 p.p.s.a. należało orzec jak w sentencji.