Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Sędzia NSA Przemysław Dumana (spr.), Sędzia WSA Teresa Randak, Protokolant Katarzyna Kot, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2012 r. sprawy ze skargi J. K. na interpretację Ministra Finansów z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę

Wnioskiem z dnia 20 maja 2011 r. J. K. zwrócił się o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania.

W uzasadnieniu wniosku strona przedstawiła następujący stan faktyczny i prawny :

W dniu 30 stycznia 2009 r. wnioskodawca złożył reklamację w związku z awarią do której doszło w zajmowanym przez niego mieszkaniu, a na skutek której zalaniu uległy sufity i ściany w mieszkaniu sąsiada oraz zniszczeniu uległy podłogi w mieszkaniu wnioskodawcy. Przyczyną awarii okazały się wadliwe złączki PCV zakupione w C., które pękły i doprowadziły do zalania mieszkania wnioskodawcy i jego sąsiada. W związku ze złożoną reklamacją J. K. oczekiwał zwrotu kosztów niezbędnych prac remontowych przez G. sp. z o.o. będącą dostawcą wadliwych złączek. Wobec faktu, iż wnioskodawca ani jego sąsiad nie byli ubezpieczeni – całkowity koszt remontu pokrył wnioskodawca. Dostarczył on G. sp. z o.o. profesjonalny kosztorys prac remontowych sporządzony w oparciu o "Katalogi nakładów rzeczowych". Kwota kosztorysowa wyniosła [...] zł.

Spółka G. po dostarczeniu jej kosztorysu złożyła wnioskodawcy propozycję zawarcia ugody pozasądowej, proponując wypłatę na jego rzecz kwoty [...] zł., tytułem zadośćuczynienia, oczekując jednocześnie przesłania danych niezbędnych do przekazania informacji o wypłaconym odszkodowaniu na druku PIT-8C do urzędu skarbowego. Wnioskodawca został przy tym poinformowany, że kwota odszkodowania podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na tle wskazanego stanu faktycznego strona zadała pytanie, czy w opisanej sytuacji kwota kosztorysowa jest rzeczywistym przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?.

Zdaniem wnioskodawcy podana przez niego kwota nie jest przychodem lecz kosztem. Wypłata odszkodowania przez G. sp. z o.o. stanowi w rzeczywistości jakby "przerzucenie" tegoż kosztu na podmiot, będący powodem jego powstania (awarii) i z całą pewnością – w ocenie wnioskodawcy – nie jest dla niego jakimkolwiek przysporzeniem finansowym. Podkreślił przy tym, iż kwota odszkodowania tj. [...] zł. nie jest wielkością szacunkową wynikającą z jakichkolwiek porównań czy też negocjacji lecz wyliczoną wyłącznie w oparciu o dokonane pomiary oraz "kosztorysowe normy nakładów rzeczowych" będące normami wynikającymi bezpośrednio z ustawy – Prawo budowlane oraz innych aktów prawnych jej towarzyszących, będących przepisami wykonawczymi, Stąd też – zdaniem wnioskodawcy – wydaje się możliwe zwolnienie przedmiotowej kwoty od opodatkowania.

W interpretacji indywidualnej z dnia [...], nr [...] Minister Finansów uznał stanowisko strony za nieprawidłowe.

Organ podatkowy stwierdził, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. w Dz.U. z 2010 roku, nr 51, poz. 307 z późniejszymi zmianami, dalej u.p.d.o.f.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatków.

Z kolei w myśl art.11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 20 ust. 1 tej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Wskazał, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji odszkodowania, należy więc jej szukać w innych przepisach, w tym m. in. w przepisach prawa cywilnego. W cywilnoprawnym ujęciu odszkodowanie jest świadczeniem mającym na celu naprawienie szkody lub jego kompensatę. Odszkodowanie może mieć formę restytucji (przywrócenia stanu poprzedniego) lub zapłaty określonej kwoty, która skompensuje poszkodowanemu poniesione straty.

Szkodą jest ubytek w majątku poszkodowanego spowodowany bezprawnym działaniem lub zaniechaniem sprawcy, a także niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem przez dłużnika zobowiązania.

Zasady naprawienia szkody określone zostały w Kodeksie cywilnym, m. in. w art. 471, który stanowi, iż dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem :

a) określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,

b) odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,

c) odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,

d) odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,

e) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,

f) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,

g) odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Dyrektor Izby Skarbowej podkreślił, iż z literalnego brzmienia ww. przepisów jednoznacznie wynika, że nie wszystkie odszkodowania otrzymywane przez osoby są wolne od podatku dochodowego. Zakres zwolnienia wynikający z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy obejmuje tylko odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a – g tego przepisu.

Podniósł, że analiza tego przepisu wskazuje, że ustawodawca wyłączył z katalogu zwolnień odszkodowania, które zostały otrzymane na podstawie zawartej umowy lub ugody pozasądowej, nawet w sytuacji, gdy ich wysokość i zasady ustalania wynikają wprost z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Konkludując stwierdził, że ze względu na brak możliwości objęcia opisanego we wniosku odszkodowania którymkolwiek ze zwolnień przedmiotowych stanowi ono przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem kwota odszkodowania, którą otrzyma wnioskodawca stanowi przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Przychód ten należy potraktować jako przychód z tzw. "innych źródeł", o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

W dalszej części uzasadnienia interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że każde odszkodowanie ma za zadanie wyrównanie szkody w majątku, utraconych korzyści lub szkody poczynionej na osobie (zadośćuczynienie). Nie daje to jednak żadnych podstaw do twierdzenia, że skoro odszkodowanie wyrównuje szkodę, to nie stanowi przychodu. Stanowi zawsze przychód, gdyż otrzymujący je – powiększa w ten sposób swój majątek. Odszkodowanie w żaden sposób nie ma charakteru restytucyjnego, bowiem niczego nie przywraca, a jedynie wynagradza stratę lub krzywdę. Warunkiem otrzymania każdego odszkodowania jest zdarzenie, w wyniku którego dana osoba doznała określonego uszczerbku. Nikt nie otrzyma odszkodowania, jeśli wcześniej na zaszła przesłanka powodująca możliwość ubiegania się o nie.

Podniósł także, że wydatki związane z remontem oraz usunięciem skutków awarii nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. Poniesione one bowiem zostały w celu usunięcia skutków awarii w mieszkaniach, a nie w celu uzyskania ww. odszkodowania.

Pismem z dnia 2 września 2011 roku (złożonym 5 września 2011 r.) J. K. wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa.

Wnioskodawca zarzucił organowi interpretacyjnemu, iż kwalifikując przedmiotowe odszkodowanie jako przychód, pominął regulacje zawarte w art. 8 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 lipca 2002 roku o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego. Zdaniem wnoszącego wezwanie, na podstawie ww. przepisów, kwota stanowiąca rekompensatę poniesionych wydatków związanych z wadliwymi wyrobami i odtworzeniem stanu przed awarii nie może być traktowana jako przysporzenie w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W piśmie z dnia 30 września 2011 roku, nr [...] Minister Finansów stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Odnosząc się do ww. zarzutu Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że powołane przez wnioskodawcę przepisy traktują o naprawie bądź wymianie konkretnego wadliwego towaru, nie zaś o przywróceniu pierwotnego stanu mieszkania. Przedmiotową regulacją objęty jest przykładowo zatem demontaż wadliwej instalacji i wykonanie nowej wolnej od wad, nie zaś wymiana podłóg, malowanie ścian czyli odtworzenie stanu pierwotnego mieszkania, które na skutek działania wadliwego towaru uległo zniszczeniu lub pogorszeniu.

W skardze, skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach J. K. wniósł o uchylenie przedmiotowej interpretacji i "wydanie orzeczenia zgodnie z przedstawioną przez skarżącego argumentacją, tj. zwolnienie z obowiązku odprowadzania podatku".

Skarżący wskazał, że nie podziela stanowiska przedstawionego w treści interpretacji, bowiem w jego przekonaniu zaproponowana w postępowaniu reklamacyjnym kwota nie jest przychodem (przysporzeniem) w rozumieniu ustawy o p.d.o.f. – nie jest bowiem odszkodowaniem a rekompensatą za wadliwe wyroby i wydatki poniesione na odtworzenie stanu sprzed awarii. Podkreślił, że kwota ustalonej rekompensaty jest kwotą wynikającą z kosztorysu sporządzonego na podstawie aktualnych kosztorysowych nakładów rzeczowych, a nie ustaloną w wyniku jakichkolwiek oszacowań – jest ona odzwierciedleniem faktycznie poniesionych przez niego kosztów. Ustalona kwota odszkodowania (rekompensaty) jedynie wyrównuje materialnie nakłady poniesione przez niego na remont mieszkania, nie obejmuje natomiast związanych z zaistnieniem awarii uciążliwości i utrudnień.

Skarżący nie zgodził się także ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w K. w zakresie w jakim uznał, iż brak podstaw do zastosowania w sprawie art. 8 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. 2002, Nr 141, poz. 11176 z późn. zm.), albowiem poniesiona szkoda obejmowała także wadliwość złączek, która to wadliwość została w sposób wyraźny potwierdzona przez sprzedawcę towaru.

Odpowiadając na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w K., działający jako organ upoważniony do wydania interpretacji przez Ministra Finansów, wniósł o jej oddalenie podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Dodatkowo podniósł, że dla powstania przychodu nie ma znaczenia użyte nazewnictwo, bądź argumentacja, że zaproponowana skarżącemu kwota stanowi tylko i wyłącznie zwrot wydatków, a nie swoistego rodzaju zadośćuczynienie. Zakwalifikowanie tego świadczenia do przychodu skarżącego wynika z faktu, że inny podmiot, kosztem swojego majątku, uchronił podatnika przed pomniejszeniem jego majątku, pomniejszając zarazem swój majątek. Majątek skarżącego pozostał zatem bez zmian zaś majątek podmiotu finansującego został uszczuplony. Nie można zatem negować twierdzenia, iż skarżący uzyskał korzyść majątkową. Fakt, iż remont mieszkania spowodowany był awarią wadliwych złączek i zwrot kosztów remontu związany był ze szkodami jakie w mieszkaniu wyrządziła awaria nie wpływa na kwalifikacje świadczenia jako przychodu podatkowego. Przychód podatkowy nie wystąpiłby wówczas, gdyby do zaistniałego stanu faktycznego znalazły zastosowanie uregulowania ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. 2002, Nr 141, poz. 11176 z późn. zm.). Jednakże ustawa ta w rozpatrywanej sprawie nie ma zastosowania (co szczegółowo zostało opisane w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, zważył co następuje :

Skarga okazała się nieuzasadniona.

W myśl art. 3 § 2 pkt 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 roku, poz. 270), dalej ustawa p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach. Stosownie do treści art. 146 § 1 tej ustawy Sąd, uwzględniając skargę na akt lub czynność, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a, uchyla ten akt lub interpretację albo stwierdza bezskuteczność czynności.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wiosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Przedmiotem zaskarżenia w sprawie pisemnych interpretacji jest więc czynność uprawnionego organu wynikająca bezpośrednio z przepisów prawnych, dla której ustawodawca nie przewidział formy decyzji (lub postanowienia).

Zgodnie z treścią art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna powinna zawierać ocenę stanowiska wnioskodawcy, a w razie jego negatywnej oceny wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym (art. 14c § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej). Organ podatkowy wydaje interpretację tylko wówczas, gdy uzna, iż spełnione zostały warunki opisane w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej (art. 14g Ordynacji podatkowej).

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie jest zakres zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010 roku, Nr 51, poz. 307 z późniejszymi zmianami; dalej u.p.d.o.f.) i zasadność jego zastosowania do kwoty, którą skarżący może uzyskać na mocy ugody zawartej ze Spółką G.

Zgodnie z tym przepisem wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem :

a) określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,

b) odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,

c) odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,

d) odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,

e) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,

f) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,

g) odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Z brzmienia tego przepisu wynika jednoznacznie, że wypłacone odszkodowanie (zadośćuczynienie) korzysta ze zwolnienia w sytuacji, gdy spełnione są łącznie dwa warunki:

1) jego wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz

2) że podstawą jego przyznania nie jest zawarta umowa lub ugoda (inna niż ugoda sądowa).

Inaczej mówiąc – co trafnie wykazał organ interpretacyjny – ustawodawca wyłączył z katalogu zwolnień odszkodowania, które zostały otrzymane na podstawie zawartej umowy lub ugody pozasądowej, nawet w sytuacji, gdy ich wysokość i zasady ustalania wynikają wprost z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Podkreślić należy, iż Sąd dokonując kontroli udzielonej interpretacji sprawdza, czy organ podatkowy prawidłowo odczytał stan faktyczny przedstawiony we wniosku i czy do tego stanu faktycznego właściwie przyporządkował przepis prawa podatkowego i dokonał jego wykładni.

Trafnie organ wykazał, iż świadczenie, którego dotyczy wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji prawa podatkowego jest odszkodowaniem (tak zresztą również sam skarżący określił zaproponowaną mu kwotę w drodze postępowania reklamacyjnego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej).

W ocenie Sądu, zgodzić należy się ze stanowiskiem strony skarżącej, iż niecelowe byłoby opodatkowanie podatkiem dochodowym tych świadczeń odszkodowawczych, które do wysokości szkody rzeczywistej nie stanowią przyrostu majątku podmiotu. Dlatego też ustawodawca, ze względów celowościowych, wprowadził zwolnienia od podatku dochodowego odszkodowań i zadośćuczynień.

Zwolnienie od podatku odszkodowań nie dotyczy wszakże wszystkich odszkodowań czy też zadośćuczynień. Ustawodawca wyłącza bowiem spod zwolnienia określone i enumeratywnie wymienione kategorie odszkodowań. Przesądza to również o tym, że są one przychodami. Gdyby ustawodawca uznał, iż odszkodowania (w granicach rzeczywistej szkody) nie stanowiłyby źródła przychodu, nie umieściłby ich w katalogu zwolnień określonych w art. 21 ustawy (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie dnia 10 listopada 2006 r., III SA/Wa 2057/06, opubl. w Systemie Informacji Prawnej LEX, nr 299669).

W ocenie Sądu, organ w zaskarżonej interpretacji słusznie także uznał, że świadczenie wynikające z ugody zawartej między skarżącym a spółką G. nie jest odszkodowaniem, którego wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw. Wbrew stanowisku skarżącego, z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie wynika, iż przedmiotowe odszkodowanie, jego wysokość oraz zasady ustalania wynikają wprost z przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. 2002, Nr 141, poz. 11176 z późn. zm.). Trafnie bowiem wykazał organ, że naprawa szkody spowodowanej awarią wywołaną wadliwym towarem nie podlega regulacjom tej ustawy.

Podkreślić jednak ponownie trzeba – co wyżej wykazał już Sąd – iż nawet gdyby wysokość otrzymanego przez skarżącego odszkodowania wynikałaby wprost z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, to i tak ze względu na zawartą ugodę pozasądową odszkodowanie to nie jest zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych (art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g ustawy podatkowej).

W świetle powyższego prawidłowo wskazał organ w zaskarżonej interpretacji, iż odszkodowanie, które otrzyma skarżący na mocy ugody ze spółką G. będzie stanowiło przychód z innych źródeł o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skoro nie korzysta ze zwolnienia przewidzianego w analizowanych przez organ art. 21 ust. 1 pkt 3 g ww. ustawy, gdyż przepis ten dotyczy wyłącznie odszkodowań otrzymanych na podstawie ugody sądowej.

Dodatkowo należy wskazać, że w wyroku z dnia 29 listopada 2006 r. (SK 51/06, OTK-A 2006, nr 10, poz. 156) Trybunał Konstytucyjny uznał, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g u.p.d.o.f. jest niezgodny z Konstytucją RP w zakresie, w jakim wyłącza zwolnienie podatkowe w stosunku do odszkodowań uzyskanych na podstawie ugody sądowej. W związku z tym przepis ten w powyższym zakresie stracił moc z dniem 11 grudnia 2006 r. Odszkodowania, których wysokość bądź zasady ustalania wynikają wprost z przepisów prawa, przyznawane na podstawie ugody zawartej przed sądem, korzystają zatem ze zwolnienia podatkowego. Powyższe znalazło wyraźne potwierdzenie od dnia 21 czerwca 2008 r., kiedy to wprost wyrażono w przepisach, że ze zwolnienia korzystają odszkodowania należne na podstawie ugody sądowej.

Odszkodowania, do których podatnik nabył prawo w drodze ugody, lecz nie zawartej przed sądem, nadal nie są wolne od podatku. W ocenie Trybunału wyrażonej w powołanym wyżej wyroku zbyt wielkie jest w tym przypadku ryzyko nadużyć. Mimo zatem, że generalnie promować należy ugody jako sposoby rozwiązywania sporów, nie można rozciągnąć zwolnienia podatkowego na odszkodowania wynikające z ugód innych niż zawarte przed sądem, gdyż mogłoby to prowadzić do ukrywania pod pozorem odszkodowań innych dochodów (zob. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Komentarz do art. 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, LEX 2009, także: J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2007, s. 426).

Mając na uwadze wszystkie podniesione wyżej okoliczności, Sąd uznał, iż zaskarżona interpretacja w aspekcie materialnoprawnym odpowiada prawu i działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 roku, poz. 270), orzekł jak w sentencji wyroku.