Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Artur Kuś, Sędziowie sędzia WSA Grzegorz Rudnicki, sędzia WSA Tomasz Stawecki (spr.), , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 lutego 2021 r. sprawy ze skargi L . W. Dyrektora [...] w [...] na decyzję Ministra Zdrowia z dnia [...] czerwca 2020 r. znak [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej w związku z czasowym zaprzestaniem działalności leczniczej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, II. umarza postępowanie w sprawie, III. zasądza od Ministra Zdrowia na rzecz skarżącego L . W. Dyrektora [...] w [...] kwotę 697 zł (sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

1. Minister Zdrowia decyzją z [...] czerwca 2020 r., znak: [...], po rozpatrzeniu odwołania L. W. (dalej: "skarżący"), utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] na Dyrektora [...] Centrum Onkologii – Szpitala Miejskiego im. [...] w B.

Zaskarżona decyzja została wydana w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

2. W dniu 4 listopada 2019 r. do Wydziału Zdrowia [...] Urzędu Wojewódzkiego w K. wpłynęło pismo Dyrektora[...] Centrum Onkologii – Szpitala Miejskiego im. [...] w B.(dalej: "Szpital"). W piśmie tym dyrektor Szpitala, powołując się na art. 34 ust. 8 o działalności leczniczej (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 2190 ze zm.; dalej: "ustawa o działalności leczniczej"), poinformował Wojewodę [...]o czasowym zaprzestaniu wykonywania działalności leczniczej przez Oddział Neurologiczny. Jako powód czasowego zaprzestania działalności podano odejście z pracy ostatniego etatowego neurologa, co ma charakter działania siły wyższej. W uzasadnieniu dyrektor Szpitala przedstawił problemy organizacyjno-kadrowe kierowanego przezeń [...] Centrum Onkologii. Jednocześnie wskazano, że okres czasowego zaprzestania działalności wynosić będzie 6 miesięcy, to jest obejmować będzie okres od 1 listopada 2019 r. do 30 kwietnia 2020 r.

Do pisma dyrektora Szpitala załączona została uchwała Rady Społecznej Szpitala nr [...] z [...] kwietnia 2019 r. w sprawie warunkowego czasowego zaprzestania działalności w części dotyczącej realizacji świadczeń zdrowotnych wykonywanych w Oddziale Neurologicznym Szpitala, pozytywnie opiniującej wniosek dyrektora.

W odpowiedzi na ww. pismo z 4 listopada 2019 r. Wojewoda [...] pismem z [...]listopada 2019 r. poinformował skarżącego o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia kary pieniężnej za czasowe zaprzestanie działalności Oddziału Neurologicznego bez zachowania trybu określonego w art. 34 ustawy o działalności leczniczej. Skarżący został przy tym pouczony o przysługujących mu uprawnieniach, w szczególności prawie do składania wniosków dowodowych i przeglądania akt postępowania administracyjnego. Następnie Wojewoda [...] wystosował pismo do Prezydenta Miasta B. z prośbą o przekazanie informacji dotyczącej wysokości miesięcznego wynagrodzenia dyrektora Szpitala, w celu ustalenia wysokości kary.

Pismem z 18 grudnia 2019 r. skarżący został poinformowany o zakończeniu postępowania administracyjnego.

3. W związku z ustaleniami przyjętymi w trakcie postępowania dowodowego, Wojewoda [...] decyzją z [...] stycznia 2020 r. nałożył karę pieniężną w wysokości 2.000 zł na skarżącego pełniącego funkcję dyrektora [...] Centrum Onkologii - Szpitala Miejskiego im. [...] w B.

Organ pierwszej instancji wydał powyższe rozstrzygnięcie na podstawie art. 35 ustawy o działalności leczniczej oraz art. 104 i art. 189d ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm.; dalej: "k.p.a.").

W ocenie Wojewody [...] przyczyna czasowego zaprzestania działalności ww. Oddziału nie wyczerpuje znamion pojęcia siły wyższej, o których mowa w art. 34 ust. 8 ustawy o działalności leczniczej, ponieważ nie była ona spowodowana nieprzewidywalnym zdarzeniem zewnętrznym, o charakterze przypadkowym, któremu nie można było zapobiec. Odejścia z pracy ostatniego etatowego pracownika nie można zakwalifikować do zdarzeń nagłych ze względu na obowiązujące przepisy prawa pracy, które w takim wypadku przewidują stosowny okres wypowiedzenia.

Po przeanalizowaniu materiałów zebranych w sprawie organ pierwszej instancji ustalił, że dyrektor Szpitala był świadomy trudnej sytuacji kadrowej i uwzględniając ten fakt, powinien był już wcześniej złożyć wniosek o czasowe zaprzestanie działalności Oddziału Neurologicznego, aby uniknąć narażania pacjentów na niebezpieczeństwo związane z brakiem odpowiedniej liczby wykwalifikowanego personelu lekarskiego.

W ocenie Wojewody [...], działania podjęte przez dyrektora Szpitala miały charakter działań zaplanowanych, a przyczyną ich był narastający od wielu miesięcy problem właściwej obsady kadrowej w Oddziale Neurologicznym.

Wobec powyższego, czasowe zaprzestanie działalności Oddziału Neurologicznego mogło nastąpić wyłącznie po uzyskaniu zgody właściwego wojewody, wydanej w formie decyzji administracyjnej na wniosek kierownika podmiotu leczniczego. Wniosek taki został ostatecznie złożony w dniu 25 listopada 2019 r.

W konsekwencji organ nałożył na skarżącego karę finansową w wysokości 2.000 zł. Ustalając wysokość kary organ wziął pod uwagę złożenie wniosku o wyrażenie zgody na czasowe zaprzestanie działalności leczniczej Oddziału Neurologicznego, jak również działania dyrektora Szpitala, polegające na utrzymaniu w Poradni Neurologicznej dostępności do świadczeń z zakresu neurologii dla mieszkańców B. i okolic. Zaprzestanie świadczeń nie dotyczy więc świadczeń ambulatoryjnych. Organ wziął również pod uwagę działania dyrektora Szpitala polegające na poszukiwaniu specjalistów z zakresu neurologii do pracy na Oddziale Neurologicznym.

4. Pismem z 29 stycznia 2020 r. skarżący złożył odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji z [...] stycznia 2020 r., w którym wniósł o uchylenie decyzji w całości, umorzenie postępowania, ewentualnie o uchylenie decyzji i przekazanie sprawy organowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania. Zaskarżonemu rozstrzygnięciu skarżący zarzucił naruszenie:

1) prawa materialnego, tj. art. 34 ust. 8 ustawy o działalności leczniczej poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na błędnej wykładni pojęcia siły wyższej i w konsekwencji błędne przyjęcie, że w sprawie nie występuje siła wyższa uzasadniająca czasowe zaprzestanie działalności leczniczej komórki organizacyjnej;

2) przepisów postępowania, tj. art. 7 i art. 80 k.p.a. poprzez nieuwzględnienie słusznego interesu strony skarżącej i niewyjaśnienie w dokładny sposób stanu faktycznego w sprawie, pominięcie przeprowadzenia istotnych w sprawie dowodów, brak wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego i stanowiska strony skarżącej, co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

5. Po rozpatrzeniu odwołania, Minister Zdrowia decyzją z [...] czerwca 2020 r. utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] stycznia 2020 r. Organ drugiej instancji wydał ww. rozstrzygnięcie na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a.

W ocenie Ministra Zdrowia materiał dowodowy zawarty w aktach sprawy bez wątpienia dawał podstawy organowi pierwszej instancji do nałożenia kary pieniężnej. Z akt administracyjnych sprawy wynika, że do czasowego zaprzestania działalności leczniczej przez komórkę organizacyjną o nazwie Oddział Neurologiczny doszło od dnia 1 listopada 2019 r. z powodu, który nie miał charakteru siły wyższej, nie wynikał również z decyzji administracyjnej podjętej na podstawie odrębnych przepisów. Odejścia z pracy etatowego pracownika nie można zakwalifikować do zdarzeń nagłych ze względu na obowiązujące przepisy prawa pracy, które w takim przypadku przewidują stosowny okres wypowiedzenia. Ponadto na stopniowo narastający problem z zapewnieniem właściwej obsady kadrowej oddziału, wskazuje uchwała Rady Społecznej Szpitala nr [...] z [...] kwietnia 2019 r. Wobec powyższego dyrektor Szpitala mógł przewidzieć wystąpienie obecnie zaistniałej sytuacji i wystąpić do Wojewody [...] o zgodę na czasowe zaprzestanie udzielania świadczeń zdrowotnych w oddziale Neurologicznym w trybie określonym w ustawie.

Minister Zdrowia podzielił pogląd organu pierwszej instancji, że korzystanie z uprawnień pracowniczych, takich jak wypowiedzenie umowy, nie może być przedstawiane jako siła wyższa. Jednym z zadań kierującego podmiotem leczniczym jest taka organizacja funkcjonowania podmiotu, aby korzystanie przez pracowników z ww. uprawnień nie prowadziło do braku możliwości kontynuowania działalności leczniczej. Wojewoda [...]przy ustalaniu wysokości kary wziął pod uwagę zarówno ustalenia własne, jak i wyjaśnienia strony przekazywane w trakcie postępowania. Znalazło to swoje odzwierciedlenie w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Należy również podkreślić, że wysokość nałożonej kary, biorąc pod uwagę maksymalną wysokość kary pieniężnej jaką zgodnie z przepisami mógł nałożyć wojewoda, jest adekwatna do stwierdzonych naruszeń.

6. Nie godząc się z powyższym rozstrzygnięciem skarżący pismem z 11 sierpnia 2020 r. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji. W skardze przytoczono argumentację i podniesiono zarzuty tożsame z przedstawionymi w odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji.

7. Odpowiadając w dniu 8 września 2020 r. na ww. skargę organ drugiej instancji podtrzymał swoje stanowisko w sprawie i wniósł o oddalenie skargi. Organ stwierdził, że przesłanki, którymi kierował się przy podejmowaniu zaskarżonej decyzji zostały wskazane w jej uzasadnieniu, a zarzuty podniesione przez skarżącego pozostają bez wpływu na treść wydanego rozstrzygnięcia.

8. Dla pełnego obrazu sprawy należy również zauważyć, że w dniu 17 marca 2020 r. L. W. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na decyzję Wojewody [...] z [...] stycznia 2020 r. w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za czasowe zaprzestanie działalności leczniczej Oddziału Neurologicznego [...] Centrum Onkologii - Szpitala Miejskiego im. [...] w B. Skarżący wyjaśnił przy tym, że składa skargę równocześnie ze złożeniem do Ministra Zdrowia jako organu drugiej instancji odwołania od ww. decyzji Wojewody [...].

Postanowieniem z 16 września 2020 r., wydanym w sprawie o sygn. akt III SA/Gl 188/20, WSA w Gliwicach odrzucił skargę, gdyż stwierdził, że zaskarżona decyzja Wojewody [...] nie była ostateczna, gdyż stronie służyło od niej odwołanie do organu drugiej instancji. W tym stanie rzeczy środki zaskarżenia w rozumieniu art. 52 § 1 p.p.s.a. nie zostały wyczerpane.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga zasługiwała na uwzględnienie.

9. Na wstępie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 2167 ze zm.) zadanie Sądu jest ściśle określone: Sąd ma obowiązek przeprowadzić kontrolę zaskarżonego aktu administracyjnego pod względem zgodności z prawem, czyli prawidłowości zastosowania przepisów obowiązującego prawa oraz trafności ich wykładni.

W związku z tym, Sąd ma obowiązek wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracyjny, jeśli stwierdzi, że w danej sprawie niewątpliwie doszło do naruszenia przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy lub doszło do naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania, bądź przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie. Nakazuje to art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., zwanej dalej "p.p.s.a."). Sąd ma też obowiązek stwierdzić nieważność decyzji lub postanowienia, jeśli akt taki jest dotknięty którąkolwiek z wad określonych w art. 156 § 1 k.p.a.

Natomiast w przypadku niestwierdzenia wskazanych postaci naruszenia prawa przez organ administracji, skarga podlega oddaleniu. Inaczej mówiąc, jeśli zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem, uchylenie jej przez sąd jest niedopuszczalne.

Jednocześnie należy podkreślić, że stosownie do treści art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd administracyjny rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związanym zarzutami i wnioskami skargi ani powołaną podstawą prawną.

10. Sąd zdecydował się uchylić zaskarżoną decyzję Ministra Zdrowia, a także poprzedzającą ją decyzję Wojewody [...], gdyż uznał, że oba akty zostały wydane w wyniku dokonania błędnej wykładni prawa oraz błędnego zastosowania przepisów ustawy o działalności leczniczej.

W opinii Sądu działanie dyrektora Szpitala dokonało się jednak w sytuacji, którą można scharakteryzować jako występowanie siły wyższej. Oczywistym jest, że dyrektor Szpitala był świadom braków kadrowych na Oddziale Neurologicznym [...] Centrum Onkologii - Szpitala Miejskiego im. [...] w B. Z tego powodu podejmował wysiłki mające na celu znalezienie specjalistów z zakresu neurologii, którzy gotowi byliby podjąć pracę w pełnym wymiarze czasu pracy na ww. Oddziale Neurologicznym. Starań dyrektora Szpitala nie kwestionowały nawet organy administracji właściwe w sprawie, uznając tę okoliczność za przesłankę uzasadniającą obniżenie wysokości kary pieniężnej.

Zdaniem Sądu zasadny był przy tym zarzut skarżącego, że organy właściwe w sprawie nie zbadały wszystkich istotnych okoliczności sprawy, a tym samym nie wyjaśniły stanu faktycznego i nie rozpatrzyły dostatecznie wnikliwie całokształtu materiału dowodowego. Tym samym należało uznać, że do nałożenia kary administracyjnej na dyrektora Szpitala doszło z naruszeniem art. 7 i art. 80 k.p.a.

Organ administracji właściwe w sprawie nie uwzględniły bowiem faktu, że dyrektor Szpitala podejmował działania mające na celu zatrudnienie lekarzy specjalistów neurologii, a jednocześnie utrzymywał działalność Oddziału Neurologicznego tak długo, jak pozostawał na nim choćby jeden lekarz specjalista. Ostatni lekarz o takiej specjalności, jak wskazują akta sprawy, odszedł z pracy od dnia 1 listopada 2019 r. Jednocześnie bezskuteczne były starania dyrektora Szpitala, aby zatrudnić nowych lekarzy specjalistów. To dlatego też, kiedy wszystkie działania dyrektora Szpitala okazały się nieskuteczne, czuł się on zmuszony do tego, aby pismem z 31 października 2019 r. (doręczonym Wojewodzie [...] w dniu 4 listopada 2019 r.) poinformować o czasowym zaprzestaniu wykonywania działalności leczniczej przez podległy mu Oddział Neurologiczny. Taki stan rzeczy można i należy więc uznać, że za działanie siły wyższej. Ani Wojewoda [...], ani Minister Zdrowia nie twierdzą bowiem, że w województwie [...] są dostępni lekarze – specjaliści neurologii poszukujący pracy i gotowi zatrudnić się w [...] Centrum Onkologii - Szpitalu Miejskim im. [...] w B.

Wojewoda [...] nie wziął pod uwagę faktu opisanego w piśmie skarżącego z 31 października 2019 r., że działalność lecznicza Oddziału Neurologicznego Szpitala była już wcześniej, tj. w okresie od 1 września 2018 r. do 31 grudnia 2018 r., zawieszona z powodu znacznego zmniejszenia lekarzy specjalistów pracujących na tym Oddziale do 4,5 etatów. Pomimo braku możliwości zapewnienia pełnej obsady kadrowej [...] Centrum Onkologii uruchomiło w styczniu 2019 r. działalność w zakresie neurologii. Braki kadrowe na Oddziale Neurologicznym były więc dobrze znane zarówno dyrektorowi Szpitala, jak i Wojewodzie [...]. Dyrektor Szpitala utrzymywał działalność Oddziału Neurologicznego aż do momentu, w którym upłynął okres wypowiedzenia ostatniego lekarza specjalisty z zakresu neurologii. Decyzję tego lekarza można więc uznać za nieprzewidywalną dla dyrektora Szpitala, a jednocześnie zdarzenie, któremu nie mógł on zapobiec. Nie ma przecież w polskim prawie (jeśli nie liczyć regulacji dotyczących zwalczania epidemii COVID-19) możliwości zmuszenia lekarza do wykonywania przez niego obowiązków leczniczych w konkretnej jednostce leczniczej.

Ponadto, w piśmie z 31 października 2019 r. skarżący opisuje, że od stycznia 2019 r. Oddział Neurologiczny prowadził działalność leczniczą, choć sytuacja kadrowa w kolejnych miesiącach ulegała pogorszeniu. Odchodzili bowiem lekarze specjaliści i starsi asystenci, w części z powodów od nich niezależnych (długotrwała choroba pracownika i dziecko pracownika). Pozostali wówczas lekarze nie byli w stanie zapewnić działalności Oddziału Neurologicznego w dłuższej perspektywie, gdyż obejmowała ona regularną pracę na Oddziale, a także "działalność ostro dyżurową" w wymiarze 24 godzin przez 7 dni w tygodniu. Pozostała więc kadra lekarzy, kierując się odpowiedzialnością za zdrowie i życie pacjentów, nie była w stanie podołać obowiązkom zabezpieczenia realizacji świadczeń zdrowotnych. W tym stanie rzeczy skarżący z odpowiednim wyprzedzeniem, bo w dniu 17 października 2019 r. skierował do Dyrektora Wydziału Zdrowia [...] Urzędu Wojewódzkiego w K. pismo informacyjne przedstawiające dramatyczną sytuację kadrową jednostki, a jednocześnie uzgodnienie z czterema innymi szpitalami położonymi w odległości mniejszej niż 30 km od siedziby [...] Centrum Onkologii zasad realizacji świadczeń z zakresu hospitalizacji pacjentów neurologicznych, których nie może przyjąć placówka kierowana przez skarżącego.

W przedstawionym stanie rzeczy za zdecydowanie nietrafne należy uznać argumenty Wojewody [...], a także Ministra Zdrowia dotyczące wykorzystania przez skarżącego okresu wypowiedzenia stosunku pracy przez ostatniego z lekarzy, jak również wykonywania przez skarżącego obowiązku polegającego na podjęciu wszystkich czynności niezbędnych dla utrzymania właściwej obsady kadrowej w kierowanej przezeń placówce leczniczej.

Tak jak wskazano wyżej, wypowiedzenie umowy o pracę przez ostatniego lekarza specjalistę neurologa w [...] Centrum Onkologii - Szpitalu Miejskim im. [...] w B. należy uznać za stan okoliczność uzasadniającą twierdzenie o wystąpieniu siły wyższej. Decyzji ostatniego z zatrudnionych wcześniej lekarzy neurologów skarżący nie mógł przewidzieć, ani jej zapobiec. Decyzja lekarza była dla skarżącego działaniem zewnętrznym i pozostającym poza jego kontrolą. Podejmowane bowiem działania mające na celu zapobieżenie negatywnym skutkom zaprzestania działalności leczniczej przez Oddział Neurologiczny, mimo zachowania właściwej staranności, nie odniosły pożądanego rezultatu. Należy również podkreślić, że skarżący podjął właściwe działania, aby zapobiec sytuacji niedostępności świadczeń medycznych dla pacjentów. Uzgodnił bowiem z innymi pobliskimi szpitalami zasady udzielania świadczeń dla pacjentów.

Interpretację kategorii "siły wyższej" przedstawioną w poprzednim akapicie i przyjętą przez Sąd rozpatrujący niniejszą sprawę przyjmowały również sądy powszechne (sądy pracy) i sądy administracyjne orzekające w analogicznych sprawach (patrz: np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 21 listopada 2019 r., sygn. akt VII SA/Wa 2238/19, a także wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 19 grudnia 2012 r., sygn. akt II SA/Bd 980/12). W orzeczeniach tych podkreślono dwie istotne zasady. Po pierwsze, składanie przez lekarzy, w tym lekarzy specjalistów lub lekarzy rezydentów, wypowiedzeń umów o pracę w celu zakończenia zatrudnienia w danej placówce leczniczej, tworzy dla podmiotu zarządzającego daną placówkę sytuację mającą charakter działania siły wyższej. Nie ma znaczenia, czy takie odchodzenie lekarzy z pracy jest wynikiem ogólnopolskiej akcji strajkowej i czy ma tylko ograniczony zakres polegający na wypowiadaniu tzw. klauzul opt-out, przy zachowaniu podstawowego zatrudnienia w placówce leczniczej; czy też wreszcie jest wynikiem przemęczenia lekarzy. Właśnie dla potrzeb uwzględnienia takich szczególnych okoliczności ustawodawca wprowadził kategorię siły wyższej do art. 34 ust. 8 pkt 1 ustawy o działalności leczniczej.

Po drugie, w rozpatrywanej sprawie bezsporne jest, że skarżący poinformował organ wojewódzki o zaprzestaniu działalności leczniczej spowodowanym zaistnieniem przesłanki z art. 34 ust. 8 pkt 1 ustawy o działalności leczniczej. Mając na względzie systematykę ustawy należy przyjąć, że uzasadniona jest literalna wykładnia wskazanego przepisu prowadząca do wniosku, że opisuje on sytuację, gdy dochodzi do zaprzestania działalności leczniczej, niezależnie od ludzkiej woli, wskutek działania siły wyższej, a kierownik podmiotu leczniczego tylko stwierdza fakt zaprzestania tej działalności i informuje o tym wojewodę, nie ma natomiast żadnego wpływu na to. Taki stan rzeczy nie zależy jednak od uznania przez niego jakiś zdarzeń za siłę wyższą. Istotnym jest tylko to, czy faktycznie doszło do zaprzestania działalności leczniczej.

Z tych względów całkowicie nieuzasadnione jest nałożenie na kierownika jednostki leczniczej kary pieniężnej ze względu na czasowe zaprzestanie wykonywania działalności leczniczej przez Oddział Neurologiczny Szpitala. Zaprzestanie działalności jest faktem, o którym kierownik jednostki leczniczej informuje właściwy organ administracyjny, a wynikiem arbitralnej decyzji tego podmiotu. Nie można więc karać określonej za informowanie o stanie faktycznym Szpitala.

11. Mając na względzie wykładnię przepisów obowiązujących w sprawie, bądź mogących znaleźć zastosowanie per analogiam przepisów Kodeksu pracy, a także wszystkie okoliczności faktyczne ustalone w sprawie, Sąd postanowił uchylić zaskarżoną decyzję Ministra Zdrowia oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewody [...].

Sąd postanowił również umorzyć postępowanie w sprawie uznając, że z uwagi na okoliczności zaprzestania działalności leczniczej przez placówkę, którą kieruje skarżący, postępowanie takie jest bezprzedmiotowe w całości. Z tych też względów Sąd nie zamieszcza w niniejszym uzasadnieniu wytycznych dla organu co do dalszego sposobu prowadzenia sprawy.

O kosztach, na które składa się zwrot uiszczonego wpisu sądowego od skargi w kwocie 200 zł, kwota 480 zł tytułem kosztów zastępstwa prawnego oraz koszt opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, orzeczono na podstawie art. 200 i 205 § 2 p.p.s.a. w związku z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn. z 2018 r., poz. 265).