drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 658, Dostęp do informacji publicznej, Wójt Gminy, Zobowiązano ... i stwierdzono, że bezczynność miała miejsce bez rażącego naruszeniem prawa, II SAB/Wa 383/11 - Wyrok WSA w Warszawie z 2012-02-22, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Wa 383/11 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2012-02-22 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2011-10-24
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Danuta Kania /przewodniczący/
Ewa Grochowska-Jung /sprawozdawca/
Jacek Fronczyk
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
I OSK 1396/12 - Wyrok NSA z 2012-09-06
Skarżony organ
Wójt Gminy
Treść wyniku
Zobowiązano ... i stwierdzono, że bezczynność miała miejsce bez rażącego naruszeniem prawa
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kania, Sędziowie WSA Jacek Fronczyk, Ewa Grochowska – Jung (spr.), Protokolant st. asyst. sędz. Arkadiusz Koziarski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lutego 2012 r. sprawy ze skargi W. S. na bezczynność Wójta Gminy K. w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] września 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej (poz. 5461/2011) (dot. wydania odpisu postanowienia Wójta Gminy K. opiniującego wstępny projekt podziału działki o nr ew. [...] w W. 1. zobowiązuje Wójta Gminy K. do rozpatrzenia wniosku W. S. z dnia [...] września 2011 r., w terminie 14 dni od otrzymania prawomocnego wyroku wraz z aktami administracyjnymi, 2. stwierdzona bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego W. G. kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) powiększoną o kwotę 55,20 zł (słownie: pięćdziesiąt pięć złotych 20/100) stanowiącą 23% podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] września 2011 r. W. S. wystąpił do Wójta Gminy K. o udzielenie informacji publicznej w zakresie wydania odpisów postanowień Wójta Gminy K. opiniujących wstępny projekt podziału działek o nr ew. [...] i [...] w W. wraz z załącznikami, zgodnie z umową [...] zawartą w dniu [...] czerwca 2011 r. z O. sp. z o.o. z siedzibą w W.

W odpowiedzi na powyższy wniosek Wójt Gminy K. pismem z dnia [...] października 2011 r., doręczonym wnioskodawcy w dniu 7 października 2011 r., poinformował wnioskodawcę, że urząd nie posiada postanowienia opiniującego wstępny projekt podziału działki nr ew. [...] położonej w W. Odnosząc się z kolei do postanowienia opiniującego wstępny projekt podziału działki nr ew. [...] organ stwierdził, że dokument ten nie może być przekazany wnioskodawcy ponieważ został on wydany w sprawie indywidualnej i dlatego nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112 poz. 1198 ze zm.). Ponadto organ wskazał, że akta administracyjne nie są dokumentami urzędowymi, o jakich mowa w cytowanej ustawie, zaś dostęp do nich uregulowany jest w art. 73 kpa i przysługuje stronie postępowania. Natomiast poszczególne dokumenty znajdujące się w aktach administracyjnych mogą być przedmiotem informacji publicznej ale tylko wówczas gdy dotyczą określonych sfer życia społecznego.

W dniu 11 października 2011 r. W. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Wójta Gminy K. w przedmiocie rozpoznania jego wniosku o udostępnienie informacji publicznej w zakresie wydania odpisu postanowienia Wójta Gminy K. opiniującego wstępny projekt podziału działek o nr ew. [...] w W. wraz z załącznikami. W uzasadnieniu skarżący wskazał, że organ jest w błędzie, ponieważ postanowienie wójta będące przedmiotem wniosku ściśle wiąże się z życiem społecznym gminy, bowiem dotyczy podziału działki w celu wydzielenia z jej części pod poszerzenie drogi gminnej. Wniósł o zobowiązanie organu do udzielenia żądanej informacji zgodnie z wnioskiem i stwierdzenie rażącego naruszenia przez niego prawa oraz wymierzenie organowi grzywny.

W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy K. wniósł o jej oddalenie ewentualnie odrzucenie na podstawie art. 58 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Organ wskazał, że udzielił skarżącemu informacji na jego wniosek pismem z dnia [...] października 2011 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Kontrola ta z mocy art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) obejmuje również bezczynność organów.

Skarga W. S. oceniana pod tym kątem zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych w ustawie. Orzecznictwo sądów administracyjnych uszczegółowiło tą definicję, wskazując, iż informację publiczną stanowi każda wiadomość wytworzona przez szeroko rozumiane władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują, bądź gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa w zakresie swych kompetencji. Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej, związanych z nim bądź w jakikolwiek sposób go dotyczących. Są nią zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez organ wytworzonych, jak i te, których używa się przy realizacji przewidzianych prawem zadań (także te, które tylko w części go dotyczą), nawet gdy nie pochodzą wprost od niego.

Udostępnienie informacji publicznej następuje w formie czynności materialno-technicznej (art. 13 ust. 1 cytowanej ustawy). Obowiązek zaś wydania decyzji administracyjnej ustawodawca przewidział tylko w takim wypadku, gdy informacja, której udostępnienia żąda określony podmiot, jest informacją publiczną, lecz organ odmawia jej udostępnienia z uwagi na ochronę informacji niejawnych lub innych tajemnic ustawowo chronionych (art. 16 ust. 1 cytowanej ustawy). Jednocześnie należy zaznaczyć, że dysponent informacji publicznej jest zobowiązany do jej udostępnienia tylko wtedy, gdy informacja ta nie została wcześniej udostępniona i nie funkcjonuje w obiegu publicznym, co nie pozwala zainteresowanemu zapoznać się z jej treścią inaczej niż wskutek złożenia wniosku do odpowiedniego organu o udzielenie informacji.

Z bezczynnością organu w sprawie udostępnienia informacji publicznej będziemy mieli zatem do czynienia, gdy organ zobowiązany do podjęcia czynności materialno - technicznej w przedmiocie udostępnienia żądanej informacji publicznej, takiej czynności nie podejmuje, bądź nie podejmuje decyzji o odmowie jej udostępnienia.

W niniejszej sprawie, bezspornym jest że Wójt Gminy K. jest podmiotem zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Odnosząc się z kolei do charakteru dokumentu, o którego udostępnienie zwracał się skarżący, należy wskazać, że Sąd nie podzielił stanowiska organu. Postanowienie wójta gminy wydane w trybie art. 93 i art. 97 ust 3 w zw. z art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity z 2010 r. Dz. U. Nr 102, poz. 651 ze zm.) oraz art. 123 § 1 kpa, jest informacją publiczną, o której mowa w art. 6 ust 1 pkt 4 lit. a ustawy o dostępie do informacji publicznej, zgodnie z którym udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o danych publicznych, w tym treść i postać dokumentów urzędowych, w szczególności treść aktów administracyjnych i innych rozstrzygnięć, dokumentacja przebiegu i efektów kontroli oraz wystąpienia, stanowiska, wnioski i opinie podmiotów ją przeprowadzających.

Nie ulega wątpliwości, że postanowienie wójta gminy którego odpisu domagał się wnioskodawca jest takim aktem administracyjnym, a zatem jest dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 6 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej zawiera bowiem treść oświadczenia woli utrwaloną i podpisaną przez funkcjonariusza publicznego.

Należy również zwrócić uwagę, że w literaturze i orzecznictwie odróżnia się informacje publiczną od nośnika, na którym informacja ta została utrwalona. Nośnikiem treści zawierającej informację publiczną może być karta papieru, na której został sporządzony dokument urzędowy lub taśma zawierająca multimedialny zapis obrad sesji rady gminy. Wobec brzmienia art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. a cytowanej ustawy, informacją publiczną jest nie tylko treść rozstrzygnięcia organu ale również jego postać, a więc sam nośnik informacji jakim jest karta papieru, na której ten dokument urzędowy został sporządzony. W przypadku wniosku o udostępnienie informacji publicznej w postaci odpisu postanowienia nie wystarczy zatem poinformowanie wnioskodawcy o jej treści. Wnioskodawca w istocie domaga się bowiem informacji o treści i postaci dokumentu urzędowego. Informacja ta może być udostępniona po uwzględnieniu ograniczeń, o których mowa w art. 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Nietrafny jest przy tym argument, że postanowienie organu wydane w indywidualnej sprawie nie jest informacją publiczną w rozumieniu cytowanej ustawy. Przeczy takiemu poglądowi brzmienie art. 6 ust. 4 lit. a cytowanej ustawy a ponadto akt taki traci charakter indywidualny poprzez usunięcie z niego danych chronionych ustawą o ochronie danych osobowych. Tak spreparowany odpis postanowienia staje się jednak ważną informacją o sposobie działania organu administracji oraz o treści i formie podejmowanych przez ten organ rozstrzygnięć (por. wyrok NSA z dnia 16 kwietnia 2010 r. sygn. akt I OSK 83/10 publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, orzeczenia.nsa.gov.pl).

Sąd podziela natomiast pogląd organu, iż akta sprawy w całości, jako zbiór dokumentów nie są informacją publiczną i co do zasady podlegają udostępnieniu stronom postępowania administracyjnego na podstawie art. 73 kpa. Należy jednak podkreślić, że skarżący nie domagał się w niniejszej sprawie wglądu do akt sprawy lecz przesłania odpisu postanowienia organu.

Reasumując, skoro Wójt Gminy K. jest podmiotem obowiązanym do udostępnienia informacji publicznej, a wniosek W. S. dotyczy informacji publicznej, to organ był zobowiązany do rozpatrzenia tego wniosku na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej i udostępnienia informacji publicznej w drodze czynności materialno - technicznej lub też wydania decyzji odmownej. Nie dochowując tych wymogów, organ pozostaje w bezczynności, dlatego też Sąd zobowiązał Wójta Gminy K. do rozpatrzenia wniosku skarżącego, w terminie 14 dni od dnia otrzymania odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, bądź poprzez udzielenie stosownej informacji, bądź wydanie decyzji o odmowie, zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy, co umożliwi stronie wykorzystanie środków prawnych, łącznie z prawem wniesienia skargi do sądu.

Oceniając przedmiotową bezczynność organu przez pryzmat normy art. 149 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd nie znalazł podstaw do przypisania organowi rażącej przewlekłości postępowania. Wskazać bowiem należy, że organ nie pozostawał w zwłoce, gdyż na wniosek z dnia [...] września 2011 r. udzielił odpowiedzi niezwłocznie, bo w dniu [...] października 2011 r., działając w błędnym przekonaniu, że informując wnioskodawcę, iż odpis żądanego dokumentu nie jest informacją publiczną, załatwił sprawę w odpowiedniej formie. Z powyższych względów wniosek skarżącego o stwierdzenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa jest niezasadny. Sąd nie uwzględnił również wniosku skarżącego o wymierzenie organowi grzywny.

Mając powyższe na względzie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie działając na podstawie art. 149 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w punkcie 1 sentencji wyroku. Orzekając o kosztach, Sąd działał na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 1 i 2 powyżej określonej ustawy.



Powered by SoftProdukt