Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: SNSA Joanna Tuszyńska (spr.) Sędziowie: WSA Agnieszka Nawara-Dubiel WSA Sebastian Pietrzyk Protokolant: Kamila Maśloch po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 stycznia 2023 r. sprawy ze skarg: 1) J. B., L. B., Z. K., M. B., E. L., M. C., G. C., J. S., H. B. i M. P. oraz 1) J. B. i M. B. na uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia 3 listopada 2021 r. nr LXXI/1989/21 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Kobierzyńska". 1. oddala skargę J. B., L. B., Z. K., M. B., E. L., M. C., G. C., J. S., H. B. i M. P.; 2. stwierdza nieważność: - § 5 ust.1 pkt 12) lit.t) w zakresie symbolu KDD.16; -§ 12ust.3pkt3); * § 13 ust.1 pkt 2) lit.p) w zakresie symbolu KDD.16; * § 13 ust.1 pkt 4) lit.v) w zakresie symbolu KDD.16; * § 13 ust.2 w zakresie symbolu KDD.16; * § 13 ust.9 pkt 1) w zakresie symbolu KDD.16; * § 32 ust.1 pkt 1) lit.d) w zakresie symbolu KDD.16 zaskarżonej uchwały w części tekstowej i graficznej - w zakresie, w jakim dotyczą działki nr [...] obr. [...]; w pozostałej części skargę J. B. i M. B. oddala; 4. zasądza od Gminy Miejskiej Kraków na rzecz skarżących J. B. i M. B. solidarnie kwotę 814 zł (osiemset czternaście złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W dniu 3 listopada 2021 r. Rada Miasta Krakowa podjęła uchwałę nr LXXI/1989/21 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Kobierzyńska".

Pismem z dnia 8 lutego 2021 r. J. B., L. B., Z. K., M. B., E. L., M. C., G. C., J. S., H. B. oraz M. P. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na powyższą uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia 3 listopada 2021 r. nr LXXI/1989/21 w części obejmującej obszar działek nr [...], [...] (obecnie nr [...] – zmiana numeracji w ewidencji) obr. [...], jedn. ewid. P. zarzucając naruszenie:

1) art. 9 ust. 4, art. 15 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, które polegało na jego nieprawidłowym zastosowaniu i przyjęciu przeznaczenia terenów niezgodnie ze Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Krakowa;

2) art. 32 ust. 1 w zw. z art. 64 Konstytucji, które polegało na jego nieprawidłowym zastosowaniu poprzez naruszenie zasady równości i doprowadzenie do stanu, w którym w podobnych warunkach zastosowano odmienne rozwiązania planistyczne w zakresie możliwości zabudowy nieruchomości;

3) art. 1 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie polegające na nieprawidłowym wyważeniu interesów publicznego i prywatnego ze szkodą dla interesu właścicieli nieruchomości.

W uzasadnieniu skarżący wskazali, że zgodnie z wpisami w działach II ksiąg wieczystych [...] oraz [...] są właścicielami nieruchomości nr [...] i [...] (obecnie nr [...] – zmiana numeracji w ewidencji).

W myśl uchwalonego w dniu 3 listopada 2021 r. planu zagospodarowania przestrzennego nieruchomości składające się z powyżej wskazanych działek leżą w terenie ZPz.6, czyli zieleni urządzonej. Zgodnie z § 28 ust. 1 na terenie została wykluczona zabudowa (wyjątek stanowią altany i urządzenia infrastruktury technicznej), a przeznaczenie terenu wskazuje na to, że ma on być ogólnodostępny. Przeznaczenie to pozostaje jednak sprzeczne zarówno z zapisami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Krakowa, jak i powszechnie obowiązującymi przepisami prawa, gdyż takie przeznaczenie narusza zasadę równości oraz poszanowania interesu właściciela nieruchomości. Zgodnie ze Studium obszar planu "Kobierzyńska" jest położony m.in. w jednostce strukturalnej nr [...] R. - K., a nieruchomości skarżących leżą w terenie MW. Ustalenia planu pozostają w sprzeczności ze studium przewidującym dla tego terenu zabudowę mieszkaniową. Zdaniem skarżących Studium w ogóle wyklucza możliwość przeznaczenia terenów MW pod zieleń. Jak wynika z wytycznych studium, (III.1.2. - Informacja dotycząca zasad i wytycznych dla gospodarowania przestrzenią), wskazany w poszczególnych strukturalnych jednostkach urbanistycznych dla terenów o różnych funkcjach udział funkcji dopuszczalnej w ramach funkcji podstawowej można zrealizować w planach miejscowych (...). Teren objęty planem obszaru "Kobierzyńska" znajduje się zgodnie ze Studium w strukturalnej jednostce urbanistycznej nr [...] R. - K.. Spośród możliwych przeznaczeń w standardach przestrzennych wskazano wprawdzie zieleń urządzoną i nieurządzoną, ale nie przewidziano żadnej funkcji dopuszczalnej w ramach funkcji podstawowej (w odniesieniu do zabudowy MW taką funkcję dopuszczalną przewidziano wyłącznie przy ul. [...] i J. i jest to zabudowa usługowa).

Zdaniem skarżących stosownie do Działu III Sekcji 1 pkt 2 ppkt 6 Studium, wskazany w poszczególnych strukturalnych jednostkach urbanistycznych dla terenów o różnych funkcjach udział funkcji dopuszczalnej w ramach funkcji podstawowej można zrealizować w planach miejscowych: (...) co oznacza, że funkcja dopuszczalna może być ustanowiona w planie, ale tylko wtedy, kiedy została ona "wskazana" w danej jednostce strukturalnej. A zatem w funkcji podstawowej MW według Studium może się pojawić teren o funkcji dopuszczalnej, jeżeli jest to przewidziane w danej jednostce strukturalnej. W ustaleniach jednostki strukturalnej nr [...] w pozycji "wskaźniki zabudowy", w odniesieniu do terenów MN, MNW i MW dopuszcza się udział zabudowy usługowej (przy czym, funkcja dopuszczalna może być realizowana albo poprzez wyznaczenie odrębnego obszaru, albo poprzez dopuszczenie udziału zabudowy usługowej w ramach terenów mieszkaniowych - o czym znowu stanowi Dział II Sekcji 1 pkt 2 ppkt 6). Przeznaczenie nieruchomości skarżących pod zieleń urządzoną jest sprzeczne również z kierunkami zmian w strukturze przestrzennej dla jednostki nr [...] R.-K. (s. 97- 98 Studium), gdzie w kontekście ogólnie rozumianej zieleni przewiduje się ochronę terenów zielonych w ramach osiedli blokowych, zachowanie zieleni urządzonej w innym rejonie niż nieruchomości skarżących (ul. K. i ul. [...]), utrzymanie terenu jako wyłączonego z zabudowy z zielenią urządzoną jako rezerwa pod Kanał K. (poza granicami planu Kobierzyńska). Żadne z tych ustaleń nie znajduje odniesienia do nieruchomości skarżących. Ponadto kierunki przewidują koncentrację zabudowy usługowej i mieszkaniowej o zwiększonej intensywności w rejonach przystanków metra. W sąsiedztwie przedmiotowej nieruchomości jest zaplanowany przystanek linii M2. Zgodnie z przewidywanym przebiegiem trasy metra działki skarżących znajdą się bezpośrednio w strefie aktywizacji wynikającej z budowy przystanku. Okoliczność lokalizacji przystanku metra jest zresztą uwzględniona na rysunku planu. Nieruchomości skarżących zlokalizowane są przy centralnym punkcie obszaru oznaczonego jako "granica obszaru możliwej lokalizacji przystanku metra" (wg studium).

Skarżący podkreślili, że w dokumencie "Uzasadnienie rozwiązań planistycznych zawartych w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Kobierzyńska": grudzień 2020" powołano się na rzekomą zgodność funkcji terenu według zapisów projektu planu z kierunkami przeznaczenia terenów wskazanymi w Studium w obszarze planu, z uwzględnieniem przesądzeń wynikających z istniejącego zainwestowania m.in. poprzez wyznaczenie w ramach wskazanego w studium terenu zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej (MW); terenów zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej (MW.1-MW.22), o podstawowym przeznaczeniu pod zabudowę budynkami mieszkalnymi wielorodzinnymi; terenów zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej lub usługowej(MW/U.1-MW/U.6), o podstawowym przeznaczeniu pod zabudowę budynkami mieszkalnymi wielorodzinnymi lub budynkami usługowymi; terenów zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej istniejącej lub wielorodzinnej niskiej intensywności (MNi/MWn.1-MNi/MWn.10), o podstawowym przeznaczeniu pod zabudowę jednorodzinną lub zabudowę budynkami mieszkalnymi wielorodzinnymi niskiej intensywności, terenów zabudowy usługowej [U.1, U.2) o podstawowym przeznaczeniu pod zabudowę budynkami usługowymi, terenu zieleni urządzonej lub zabudowy usługowej (ZP/U.1), o podstawowym przeznaczeniu pod zieleń urządzoną lub zabudowę obiektami usługowymi; terenu lasu (ZL.1), o podstawowym przeznaczeniu pod las, terenów zieleni urządzonej (ZPw.1 - ZPw.9), o podstawowym przeznaczeniu pod zieleń stanowiącą otulinę biologiczną potoku Młynny Kobierzyński, terenów wód powierzchniowych śródlądowych (WS.1-WS.6), obejmujące potok Młynny Kobierzyński wraz z jego obudową biologiczną, terenu zieleni izolacyjnej (ZL.1), o podstawowym przeznaczeniu pod zieleń izolacyjną, wyznaczenie w ramach wskazanego w studium terenu zieleni nieurządzonej (ZR): terenu zieleni urządzonej (ZP.1), o podstawowym przeznaczeniu pod publicznie dostępny park, terenu zieleni urządzonej (ZPz.4), o podstawowym przeznaczeniu pod skwery, zieleńce, terenu zieleni izolacyjnej (ZI.2), o podstawowym przeznaczeniu pod zieleń izolacyjną, (s.17 i s.18). W tym zestawieniu przeznaczeń terenu nie wymieniono terenu zieleni urządzonej ZPz.6.

Podnieśli, że niezależnie od konieczności wskazania funkcji dopuszczalnej w zapisach dotyczących danej jednostki strukturalnej, w terenie o zdeterminowanej w studium funkcji podstawowej, udział funkcji dopuszczalnej jest ograniczony powierzchniowo. Zgodnie z podpunktem 7 punktu 2 Sekcji 1 w Dziale II - udział ten nie może przekroczyć 50% powierzchni. Tymczasem, porównując teren MW w Studium, który obejmuje nieruchomości skarżących i tereny planu, można zauważyć, że powierzchnia terenu MW w planie jest mniejsza od powierzchni terenu MW w Studium o więcej niż 50%, co stanowi rażącą sprzeczność ze studium.

W dalszej części uzasadnienia skarżący zarzucili, że uchwała narusza ich interes prawny, gdyż zostali oni pozbawieni możliwości jakiejkolwiek zabudowy swojej nieruchomości. Zieleń urządzona została przewidziana na skrzyżowaniu planowanych Trasy Ł. i ul. 8 P. U. wybiórczo, jedynie po jednej stronie ul. 8 P. U., podczas gdy po drugiej stronie znajdują się tereny budowlane także w przypadku, gdy są one niezabudowane (chodzi o obszar U.3 pomiędzy ulicami K. i Z. oraz Trasą Ł. ). Podnieśli, że ten sposób zagospodarowania również nie jest zgodny ze Studium, przewidującym na tym obszarze zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (MN). Nadto, działki gminne leżące w bezpośrednim sąsiedztwie nieruchomości objętych skargą przeznaczono już pod MW/U.6, co zasadniczo prowadzi do wniosku, że działki gminne uzyskały znacznie korzystniejszą kwalifikację w MPZP Kobierzyńska - kosztem działek prywatnych.

W konkluzji wniesiono o uchylenie uchwały we wskazanej części (działek [...], [...]) oraz przyznanie skarżącym kosztów postępowania według norm przepisanych.

Skargę na uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia 3 listopada 2021 r. nr LXXI/1989/21 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Kobierzyńska" wnieśli również J. B. i M. B., zarzucając naruszenie:

1) art. 140 ustawy - Kodeks cywilny w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 6 ust. 2 w zw. z art. 3 ust. 1 oraz art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku - o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez nieuprawnione i w pełni niecelowe ograniczenie prawa własności skarżących, w stopniu wykraczającym poza władztwo planistyczne gminy,

2) art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy - o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z § 4 pkt 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego poprzez nieprawidłowe ustalenie zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury,

3) art. 20 ust. 1 w zw. z art. 9 ust. 4 ustawy - o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, poprzez uchwalenie planu miejscowego, którego ustalenia w zakresie przeznaczenia terenów oznaczonych symbolem KDD.16, ZPw.2 i WS.1 są niezgodne z ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa, w którym to dokumencie działka skarżących została włączona do obszaru oznaczonego symbolem MW - tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej,

4) § 11 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 roku w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego poprzez nieprawidłowe sporządzenie prognozy skutków finansowych uchwalenia planu miejscowego.

W uzasadnieniu skarżący podnieśli, że są współwłaścicielami nieruchomości składającej się z działki nr [...] obr. [...]. Przedmiotowa działka została w przeważającym zakresie (w części około 90%) przeznaczona pod tereny komunikacyjne (KDD.16). Także pozostałe fragmenty działki numer [...] zostały wyłączone spod jakiejkolwiek zabudowy kubaturowej. Zostały one włączone bowiem do obszaru oznaczonego symbolem ZPw.2 - tereny zieleni urządzonej i WS.1 - tereny wód powierzchniowych śródlądowych. Jedynie niewielki południowy fragment omawianej działki ewidencyjnej, objęty został granicami obszaru oznaczonego symbolem MW.11 - tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej. Jednak ze względu na niewielką powierzchnię przedmiotowej części działki oraz wyznaczoną w planie miejscowym nieprzekraczalną linię zabudowy, również ta część działki nr [...] wyłączona została faktycznie spod możliwości zabudowy. Uchwalony plan miejscowy nie uwzględnia zatem w ogóle planów inwestycyjnych skarżących, które polegają na realizacji zabudowy mieszkaniowej na posiadanej przez nich nieruchomości. Zatem w wyniku nieprawidłowego wykonania przez organy gminy władztwa planistycznego został naruszony interes prawny skarżących wynikający z treści art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, art. 140 K.c. oraz art. 6 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W dalszej części uzasadnienia podniesiono, że organ nie wyważył należycie interesu ogólnego oraz interesu indywidualnego skarżących, co ma istotne znaczenie przy dokonywaniu oceny, czy decyzje organu mieszczą się w zakresie władztwa planistycznego, czy już nie. Z punktu widzenia ogólnospołecznego w sprawie nie zaistniała bezwzględna konieczność przeznaczenia działki skarżących pod tereny drogi publicznej KDD. Wskazali, że możliwe jest zaprojektowanie innych rozwiązań komunikacyjnych, które zapewnią działkom budowlanym zlokalizowanych w rejonie nieruchomości skarżących dostęp do drogi publicznej. Dostęp do drogi publicznej dla tych nieruchomości zagwarantowany został już w oparciu o projektowaną drogę tj. ul. 8 P. U., zgodnie z jej przebiegiem przewidzianym w obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego "Rejonu Przebiegu 8 Pułku Ułanów", który uchwalony został w oparciu o uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia 3 listopada 2010 roku, nr NRCXV/1553/10. Nic nie stoi zatem na przeszkodzie, aby dostęp do drogi publicznej dla omawianych nieruchomości został zapewniony poprzez zjazdy z tych nieruchomości łączące je bezpośrednio z projektowaną ul. 8 P. U.. W tym miejscu należy mieć na uwadze również okoliczność, że już aktualnie część nieruchomości posiada urządzone zjazdy od strony przedmiotowej drogi. W związku z powyższym należy stwierdzić, że nie ma konieczności wyznaczenia w zaskarżonym planie miejscowym drogi KDD.16. Skarżący zarzucili także, że planowane przeznaczenie ich działki jest sprzeczne z postanowieniami obowiązującego Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa. Zgodnie z nim nieruchomość skarżących znajduje się na obszarze oznaczonym symbolem MW - tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej.

Podkreślili, że droga KDD.16 została wyznaczona jako droga stanowiąca dojazd do terenu zlokalizowanego w granicach obszaru MW.11, który stanowi własność jednego podmiotu prowadzącego działalność deweloperską. Kosztem nieruchomości należących do skarżących organ planistyczny planuje zatem zagwarantować dojazd do drogi publicznej innemu podmiotowi, przy czym jak wskazano powyżej nie jest to konieczne, gdyż możliwe jest zastosowanie innych rozwiązań. Przewidziane w projekcie planu miejscowego rozwiązanie prowadzi do nieuzasadnionego uprzywilejowania podmiotu trzeciego, któremu przyznano możliwość zainwestowania należących do niego nieruchomości, kosztem skarżących, którym automatycznie taką możliwość odebrano. Ponadto istotne jest to, że już aktualnie na omawianym terenie istnieje zjazd o szerokości większej niż 5 m, poprzez który możliwe jest skomunikowanie obszaru MW.11 bezpośrednio z projektowaną ul. 8 P. U.. W ocenie skarżących stanowi to nie tylko nadużycie władztwa planistycznego przez organ, ale również narusza naczelną zasadę chronioną konstytucyjnie jaką jest zasada równości wszystkich wobec prawa.

Ponadto zaskarżony plan miejscowy nie spełnia wymagań jakie powinny spełniać ustalenia dotyczące zasad modernizacji, rozbudowy i budowy infrastruktury technicznej. Przedmiotowe zasady określone zostały w § 15 zaskarżonej uchwały, w którym organ planistyczny ograniczył się prawie wyłącznie do wskazania w sposób ogólny podstawowych nakazów i zakazów. W przepisie tym w istocie brak jest określenia warunków, w oparciu o które planowane do realizacji sieci miałyby być modernizowane, rozbudowywane i budowane, w tym ograniczeń w użytkowaniu terenu w strefach położonych wzdłuż planowanych do realizacji i modernizacji sieci, jak również określenia na załączniku graficznym do uchwały planowanych do realizacji, rozbudowy i budowy linii elektroenergetycznych, telekomunikacyjnych, sieci gazowej, sieci cieplnej, sieci wodociągowej, sieci kanalizacji sanitarnej i sieci kanalizacji deszczowej oraz pasów i stref technologicznych od tych linii, związanych z ograniczeniem w użytkowaniu terenów objętych planem, w tym powiązanego z tym zakazu zabudowy. Jest to o tyle istotne, że w ocenie skarżących z powyższych uregulowań wynika, iż to właśnie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego należy wskazać rozmieszczenie inwestycji celu publicznego, do których zgodnie z ustawą z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami zalicza się inwestycje polegające na budowie infrastruktury technicznej. Tekst projektu planu miejscowego powinien opisywać układ nie tylko istniejącej sieci infrastruktury technicznej, jej parametry i warunki powiązania jej z układem zewnętrznym, ale także sieci mające powstać w przyszłości. Samo wskazanie, że ustala się możliwość prowadzenia robót budowlanych polegających na budowie, rozbudowie, przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce o odłączeniu obiektów i urządzeń budowlanych infrastruktury stanowi pominięcie zasadniczej i obligatoryjnej części zapisów planu.

Skarżący stwierdzili również, że wprowadzając niektóre nakazy i zakazy dotyczące realizacji przedmiotowej infrastruktury organ planistyczny wykroczył poza przyznane mu kompetencje. W ocenie skarżących dotyczy to w szczególności zawartego w § 15 ust. 3 pkt 2 nakazu odprowadzania ścieków poprzez miejski system kanalizacji, a także wprowadzony na całym obszarze planu miejscowego zakaz stosowania w nowych obiektach paliw stałych jako podstawowego źródła ciepła (§ 15 ust. 3 pkt 4a). Treść § 15 ust. 3 pkt 2 planu miejscowego jest przy tym sprzeczna z treścią art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 września 1996 - o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Potwierdza to między innymi argumentacja zawarta w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 5 marca 2019 roku, sygn. akt: II SA/Kr 1557/18.

W ocenie skarżących organ planistyczny naruszył w niniejszej sprawie przepis § 11 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 roku w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego poprzez nieprawidłowe sporządzenie prognozy skutków finansowych. W dokumencie tym błędnie wskazano, że na obszarze objętym projektem planu miejscowego nie prognozuje się obniżenia wartości nieruchomości w skutek uchwalenia planu miejscowego. Tymczasem plan miejscowy wprowadza szereg terenów, w których możliwość zabudowy została wyłączona lub istotnie ograniczona. Dotyczy to przy tym również nieruchomości należącej do skarżących.

W konkluzji skarżący wnieśli o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości bądź ewentualnie w zakresie ustaleń dotyczących nieruchomości należącej do skarżących, składającej się z działki ewidencyjnej nr [...] obr. [...] oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę J. B., L. B., Z. K., M. B., E. L., M. C., G. C., J. S., H. B. oraz M. P. Prezydent Miasta Krakowa wniósł o jej oddalenie jako bezzasadnej. W pierwszej kolejności organ przedstawił przebieg procedury planistycznej. Następnie organ wskazał, że dla nieruchomości skarżących przyjęto w planie następujące ustalenia:

" § 28. 1. Wyznacza się tereny zieleni urządzonej, oznaczone symbolami: ZPz.1, ZPz.2, ZPz,3, ZPz.4, ZPz.5, ZPz.6 o podstawowym przeznaczeniu pod skwery, zieleńce.

2. W ramach wyznaczonego przeznaczenia dopuszcza się lokalizację: 1) ogródków jordanowskich; 2) parków "kieszonkowych"; 3) wybiegów dla psów; 4) placów zabaw (w tym "Smoczy Skwer"); 5) terenowych urządzeń sportu i rekreacji; 6) altany.

3. Zakaz lokalizacji budynków za wyjątkiem obiektów określonych w ust. 2 pkt 6.

4. W zakresie kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu ustala się: 1) minimalny wskaźnik terenu biologicznie czynnego: a) dla terenów: ZPz. 1, ZPz.2, ZPz.3, ZPz.5, ZPz.6:70%, b) dla terenu ZPz.4: 90%; 2) maksymalną wysokość zabudowy: 5 m; 3) wskaźnik intensywności zabudowy: 0,01 - 0,02".

Zgodnie z dokumentem Studium nieruchomość skarżących znajduje się w obszarze, dla którego został wyznaczony kierunek zagospodarowania pod tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej (MW). Dla ww. terenu określona następujące funkcje: "funkcja podstawowa - zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna wysokiej intensywności realizowana jako budynki mieszkaniowe wielorodzinne (m.in. kamienice w zwartej zabudowie o charakterze śródmiejskim, zabudowa osiedli mieszkaniowych, budynki wielorodzinne realizowane jako uzupełnienie tkanki miejskiej) wraz z niezbędnymi towarzyszącymi obiektami budowlanymi (m.in. parkingi, garaże) oraz z zielenią towarzyszącą zabudowie, zieleń urządzona i nieurządzona). Funkcja dopuszczalna - usługi inwestycji celu publicznego z zakresu infrastruktury społecznej, pozostałe usługi inwestycji celu publicznego, usługi kultury, nauki, oświaty i wychowania, usługi sportu i rekreacji, usługi handlu detalicznego, usługi pozostałe, zieleń urządzoną i nieurządzoną m. in. w formie parków, skwerów, zieleńców, parków rzecznych. lasów, zieleni izolacyjnej".

Organ wskazał, że projekt planu jest zgodny z ustaleniami studium. Stosownie do zapisów Studium podstawową funkcją kategorii terenu o symbolu MW jest nie tylko mieszkaniowa wielorodzinna wysokiej intensywności realizowana jako budynki mieszkaniowe wielorodzinne, lecz również zieleń urządzona i nieurządzona. Dodatkowo funkcją dopuszczalną jest zieleń urządzona i nieurządzona m. in. w formie parków, skwerów, zieleńców, parków rzecznych, lasów, zieleni izolacyjnej.

Odnosząc się do zarzutu przekroczenia procentowego wskaźnika powierzchni o funkcji dopuszczalnej organ wyjaśnił, że zapis Studium: "w przypadku wydzielenia funkcji dopuszczalnej z wyznaczonej kategorii terenu, udział tej funkcji dopuszczalnej nie może przekroczyć wielkości 50% powierzchni wydzielonego terenu" odnosi się do całego terenu o określonej funkcji zagospodarowania, a nie do wybranych wybiórczo nieruchomości.

Organ stwierdził również, że ustalenia m.p.z.p. obszaru "Kobierzyńska" dla działek nr [...] i [...] obr[...] są zgodne z prawem i nie naruszają zasad konstytucyjnych, ani prawa własności. Podstawą przyjętych ustaleń planu miejscowego było nie tylko Studium, lecz także inne dokumenty, których uwzględnienie było niezbędne, by wykonany projekt (plan miejscowy i prognoza oddziaływania na środowisko) został zaakceptowany przez organy opiniujące i uzgadniające, a następnie (plan miejscowy) przyjęty przez Radę Miasta Krakowa. Do takich dokumentów zalicza się Opracowanie Ekofizjograficzne, przy sporządzaniu którego wykorzystano szereg materiałów (opracowań, ekspertyz, koncepcji, raportów, programów, map). Z tych najbardziej istotnych, szczególnie dla działki strony skarżącej wymienić należy: Atlas pokrycia terenu i przewietrzania Krakowa, Kraków: Urząd Miasta Krakowa, 2016; Mapa roślinności rzeczywistej i wyznaczenie obszarów przyrodniczo najcenniejszych, niezbędnych dla zachowania równowagi ekosystemu miasta, Kraków: Urząd Miasta Krakowa, 2006/2007. Dubiel E., Szwagrzyk J. (red.); Atlas roślinności rzeczywistej Krakowa., Kraków: UMK, 2008. Walasz K. (red.); Inwentaryzacja przyrodnicza fauny obiektu "Szuwarowa" w Krakowie ze wskazaniem siedlisk zwierząt w celu ich ochrony, Kraków: Instytut Nauk o Środowisku UJ, 2005. Z opracowania ekofizjograficznego wynika, że teren na którym położone są przedmiotowe działki wskazany jest do kształtowania jako zieleń urządzona.

Na przeznaczenie przedmiotowych działek pod zieleń urządzoną - oprócz istniejącej na obszarze zieleni - miała wpływ konieczność ochrony terenu przeznaczonego pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną lub usługową o symbolu MW/U.6 przed negatywnym oddziaływaniem Trasy Ł. (KDGP.1) oraz projektowanej ul. 8 P. U. (KDZT.1). Także w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego "Kobierzyn - Zalesie" działki te położone były w terenie ZPI - tereny zieleni izolacyjnej.

Organ podkreślił, że nieruchomość skarżących graniczy z skrzyżowaniem dróg publicznych: droga klasy głównej ruchu przyspieszonego w terenie KDGP. 1 Trasa Ł. oraz droga klasy zbiorczej z wydzielonym torowiskiem tramwajowym w terenie KDZT. 1, ul. 8 P. U. - 1x2. Powołując się na § 13 zaskarżonej uchwały (Ustala się zasady obsługi obszaru planu przez docelowy układ komunikacyjny, w granicach wyznaczonych terenów komunikacji, określony na rysunku planu, z uwzględnieniem parametrów typowych przekrojów jezdni (ilość jezdni x ilość pasów ruchu na jednej jezdni): 1/ układ drogowy nadrzędny, udostępniający połączenie obszaru z zewnętrznym układem komunikacyjnym, obejmują drogi publiczne: a) droga klasy głównej ruchu przyspieszonego w terenie KDGP.1, Trasa Ł. - 2x2, b) droga klasy zbiorczej z wydzielonym torowiskiem tramwajowym w terenie KDZT. 1, ul. 8 P. U. - 1x2, c) droga klasy zbiorczej z wydzielonym torowiskiem tramwajowym w terenie KDZT. 2, ul. 8 P. U. - 1x2) wyjaśnił, że parametry układu komunikacyjnego niewątpliwie wiążą się z oddziaływaniem na otoczenie. Dlatego też mając na względzie: położenie nieruchomości skarżących, ich wielkość oraz dotychczasowy (przed wejściem w życie zaskarżonej uchwały) sposób zagospodarowania - przyjęte ustalenia planistyczne zaskarżonej uchwały są zasadnym.

W dalszej części uzasadnienia organ uznał, że argumentacja strony skarżącej koncentruje się w istocie na propagowaniu odmiennej wizji planistycznej terenu. Tymczasem, to gmina posiada kompetencję do ustalania przeznaczenia terenu i warunków jego zagospodarowania. Fakt, że ustalenia planistyczne nie odpowiadają oczekiwaniom strony skarżącej, nie decyduje jeszcze o naruszeniu prawa własności czy jakichkolwiek przepisów prawa. Nieruchomości skarżących oraz nieruchomości sąsiednie zostały przeznaczone pod teren zieleni urządzonej, o podstawowym przeznaczeniu pod skwery, zieleńce oznaczone symbolem ZPz.6. Cały teren oznaczony symbolem ZPz.6 ma powierzchnię 1,03 ha, natomiast nieruchomości skarżących mają powierzchnię 2 812 m2 (działka nr [...] - 309 m2, działka nr [...] - 2 503 m2), co stanowi ok. 28 % terenu ZPz.6. Dlatego też zarzut skarżących, że w zakresie możliwości zabudowy nieruchomości w podobnych warunkach zastosowano odmienne rozwiązania planistyczne nie znajduje uzasadnionych podstaw faktycznych i prawnych, zwłaszcza, że nieruchomości sąsiednie (niezainwestowane oraz nieprzeznaczone pod drogi publiczne), względem nieruchomości skarżących mają tożsame przeznaczenie planistyczne tworząc razem zwartą całość.

W odpowiedzi na skargę J. B. i M. B. Prezydent Miasta Krakowa wniósł o jej oddalenie jako bezzasadnej. Organ podał, że działka skarżących nr [...] obręb [...] jednostka ewidencyjna P. ma powierzchnię około 1 083 m3 i podlega w całości ustaleniom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Kobierzyńska", na podstawie których znajduje się w:

- terenie zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej o symbolu MW.11 (cz. o pow. ok. 102,25 m2)

- terenie zieleni urządzonej o symbolu ZPw.2 (cz. o pow. ok. 115,90 m2)

- terenie wód powierzchniowych śródlądowych o symbolu WS.1 - potok M. K. (cz. o pow. ok. 162,46 m2)

- terenie drogi publicznej klasy dojazdowej o symbolu KDD.16 (cz. o pow. ok. 702,39 m2).

Organ stwierdził, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obszaru "Kobierzyńska" został sporządzony zgodnie z ustaleniami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa (uchwała Rady Miasta Krakowa Nr CXII/1700/14 z dnia 9 lipca 2014 r.) Według Studium działka skarżących znajdowała się w terenie zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej oznaczonym symbolem MW o funkcji podstawowej: zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna wysokiej intensywności realizowana jako budynki mieszkaniowe wielorodzinne (m.in. kamienice w zwartej zabudowie o charakterze śródmiejskim, zabudowa osiedli mieszkaniowych, budynki wielorodzinne realizowane jako uzupełnienie tkanki miejskiej) wraz z niezbędnymi towarzyszącymi obiektami budowlanymi (m.in. parkingi, garaże) oraz z zielenią towarzyszącą zabudowie, zieleń urządzona i nieurządzona) oraz funkcji dopuszczalnej: usługi inwestycji celu publicznego z zakresu infrastruktury społecznej, pozostałe usługi inwestycji celu publicznego, usługi kultury, nauki, oświaty i wychowania, usługi sportu i rekreacji, usługi handlu detalicznego, usługi pozostałe, zieleń urządzona i nieurządzona m. in. w formie parków, skwerów, zieleńców, parków rzecznych, lasów, zieleni izolacyjnej.

Równocześnie w Studium zostały wyodrębnione tereny pod powstanie dróg publicznych klasy zbiorczej oraz wyższych. Natomiast w stosunku do dróg niższych klas, w ustaleniach studium zawarto następującą wytyczną: "Dopuszcza się możliwość, by w ramach ustalonego w planie miejscowym przeznaczenia, odpowiadającego określonym w studium głównym funkcjom zagospodarowania terenu, w każdym terenie mogły powstać obiekty i urządzenia budowlane infrastruktury technicznej oraz obiekty i urządzenia komunikacji, których parametry zabudowy zostaną doszczegółowione w planie miejscowym. Ustalenie w planie miejscowym przeznaczenia terenu pod tereny infrastruktury technicznej oraz tereny komunikacji (drogi lokalne, dojazdowe, wewnętrzne, trasy i przystanki komunikacji szynowej (w tym metro), miejsca postojowe i garaże podziemne) jest zgodne z każdą z wyznaczonych w studium funkcji zagospodarowania terenów, ustaloną dla obszarów w poszczególnych strukturalnych jednostkach urbanistycznych". Powyżej przytoczone ustalenia studium miały na celu zachowanie wymogu zgodności projektu planu miejscowego z ustaleniami studium gminnego, w sytuacji, w której ze względu na skalę dokumentu studium (1 : 25 000) niemożliwym było umieszczenie wszystkich dróg publicznych na rysunku studium (plansza K1 albo plansza K4). W związku z powyższym należy uznać, że wyznaczenie na działce skarżących terenu dróg publicznych klasy dojazdowej, a także terenów zieleni urządzonej oraz terenów wód, jest zgodne z wytycznymi studium.

Odnosząc się do zarzutów naruszenia art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zakresie nieprawidłowego określenia w planie zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury organ wyjaśnił, że zasady te zostały uregulowane w § 12 skarżonej uchwały pt. Zasady modernizacji (utrzymania, przebudowy, remontu), rozbudowy i budowy infrastruktury technicznej, a nie w § 15 jak wskazuje strona skarżąca. Z kolei w § 13 skarżonej uchwały uregulowano zasady modernizacji (utrzymania, przebudowy, remontuj, rozbudowy i budowy układu komunikacyjnego. Zasady te zostały ustalone zgodnie art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z § 4 pkt 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. z 2003 r. Nr 164, poz. 1587) w tekście planu. W trakcie prac koncepcyjnych nad projektem planu miejscowego "Kobierzyńska" dla nowych terenów inwestycyjnych w centrum obszaru, zaprojektowano nowy układ komunikacyjny, który powinien łączyć się z projektowaną równocześnie na zlecenie Zarządu Inwestycji Miejskich w Krakowie tzw. ulicą 8 P. U.. Nadrzędnym celem połączenia planowanych dróg z projektowaną tzw. ulicą 8 P. U. było wyeliminowanie, a przynajmniej znaczne ograniczenie, obsługi nowych terenów inwestycyjnych przez istniejące drogi publiczne, gminne - ulicę Z. po stronie wschodniej (poza granicami planu) oraz ulicę Z. po stronie zachodniej (oznaczoną w planie jako droga dojazdowa KDD.11), które z racji swoich parametrów technicznych nie przejmą tak dużej liczby nowych pojazdów, generowanych przez nową zabudowę wielorodzinną, o takiej jak w planie powierzchni zabudowy i związanej z tym liczbą nowych mieszkań (wg ustaleń planu, prognozowana liczba mieszkańców w terenach po zachodniej stronie ul. 8 P. U. -MW.11 i MW.12 oraz po wschodniej stronie ww. ulicy - MW.14 i MW.16 to ok. 4 tys. mieszkańców). W tym celu, w trakcie prac koncepcyjnych zaprojektowano nowy układ drogowy w formie pętli po stronie wschodniej (droga KDD.15) a po stronie zachodniej drogę KDD.13. Takie połączenie dróg klasy dojazdowej z drogą klasy zbiorczej - tzw. ul. 8. (KDZ.1) miało na celu zaprojektowanie czteroramiennego skrzyżowania (w formie ronda), umożliwiającego obsługę komunikacyjną nowym terenom zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej. Dodatkowo, wzięto pod uwagę fakt, iż planowana tzw. ul. 8 P. U. posiada przeznaczenie jako droga klasy zbiorczej na której należy dążyć do ograniczenia liczby zjazdów - szczególnie z terenów przeznaczonych pod nową zabudowę mieszkaniową wielorodzinną. Biorąc pod uwagę ww. wskazania oraz konieczność ochrony cieku Młynny Kobierzyński zaprojektowano drogę KDD.13 przez przedmiotową działkę.

Organ podkreślił, że wprowadzenie w planie miejscowym drogi publicznej klasy dojazdowej (sięgacz KDD.16) było niezbędne w celu obsługi obszarów planowanych pod nową zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, położonych w sąsiedztwie projektowanej ul. 8 P. U.. W skardze wskazano iż "...organ planistyczny planuje zagwarantować dojazd do drogi publicznej innemu podmiotowi, przy czym (...) możliwe jest zastosowanie innych rozwiązań". Obowiązkiem projektanta jest zapewnienie nowym terenom inwestycyjnym odpowiedniej, zapewniającej bezpieczeństwo wszystkim użytkownikom dróg, obsługi komunikacyjnej. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, należy dążyć do ograniczenia liczby zjazdów z drogi klasy zbiorczej, a taką będzie nowoprojektowana ul. 8 P. U.. Droga KDD.16, po jej zrealizowaniu, pozwoli na likwidację zjazdów, które zostały wprowadzone do dokumentacji projektowej dla budowy 8 P. U., w celu umożliwienia poprawnej obsługi istniejącego zagospodarowania przyległych terenów, a nie zagospodarowania wynikającego z obowiązującego planu miejscowego. Zjazdy z ul. 8 P. U. nie zapewnią poprawnej obsługi komunikacyjnej dla przewidywanych inwestycji kubaturowych w tym rejonie.

W zakresie zarzutu o nieprawidłowym sporządzeniu prognozy skutków finansowych organ wyjaśnił, że prognoza skutków finansowych uchwalenia planu miejscowego jest obligatoryjnie opracowywana na etapie sporządzania projektu planu miejscowego przed skierowaniem projektu planu do opiniowania i uzgodnień. Prognoza taka ma wskazać ekonomiczne następstwa, a więc obciążenia i dochody gminy związane z uchwaleniem planu i realizacją jego ustaleń. Ma ona pomóc w wyborze najkorzystniejszych rozwiązań planistycznych i urealnić zamierzenia planistyczne gminy. W związku z potrzebą realizacji planowanych inwestycji komunikacyjnych, niezbędne staje się nabycie nieruchomości, pod te inwestycje. Dotyczy to nieruchomości, które nie stanowią zasobu gminnego i zasobu Skarbu Państwa, ponieważ założono, że nastąpi ewentualne przekazanie w formie darowizny na rzecz Gminy nieruchomości Skarbu Państwa, na realizację celów publicznych. Przy obliczaniu powierzchni przeznaczonej do wykupu w liniach rozgraniczających dróg zastosowano kryterium własnościowe, nie różnicując wykupu powstałego na skutek realizacji planu miejscowego, jak również wykupu wynikającego z potrzeby regulacji stanu prawnego. Sytuacja taka podyktowana jest potrzebą kompleksowych regulacji własnościowych, których inicjację może stanowić plan miejscowy. Zgodnie z ww. kryterium teren drogi publicznej klasy dojazdowej KDD.16 został wskazany do wykupu przez gminę Kraków, a fragment działki przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną jako podlegający zmianie w zakresie opodatkowania. W treści prognozy uwzględniono okoliczność, że bezpośrednio przed wejściem w życie skarżonej uchwały, działka nr [...] obręb [...] nie była objęta ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W związku z powyższym, organ wziął pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania z tej nieruchomości, czyli fakt, że działka skarżących jest niezabudowana i była wykorzystywana pod zieleń, o czym świadczą wyciągi z ortofotomapy nieruchomości z daty 2018 (data przystąpienia do sporządzenia skarżonej uchwały) oraz z daty 2021. Tym samym, treść prognozy jest poprawna, a sam fakt sporządzenia prognozy skutków finansowych przez osoby niebędące rzeczoznawcami majątkowymi nie stanowi naruszenia przepisów.

W piśmie procesowym z dnia 25 października 2022 r. M. B. podniósł, że nie zgadza się z argumentacją zaprezentowaną w odpowiedzi na skargę. Stwierdził, że działka nr [...] obr. [...] znajduje się według Studium w obszarze oznaczonym symbolem MW - tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej. Przeznaczenie działki w planie miejscowym pod drogę publiczną i wyłączenie jej spod zabudowy jest zatem sprzeczne z postanowieniami studium.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Na wstępie należy wyjaśnić, że w związku z epidemią COVID-19, od dnia 14 marca 2020 r. do dnia 20 marca 2020 r. na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej obowiązywał stan zagrożenia epidemicznego w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 (zob. § 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 13 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego - Dz.U.2020.433 oraz § 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 20 marca 2020 r. w sprawie odwołania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego - Dz. U. z 2020 r. poz. 491). Z kolei w okresie od dnia 20 marca 2020 r. do dnia 16 maja 2022 r. obowiązywał stan epidemii w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 (§ 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 20 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu epidemii - Dz. U. z 2020 r. poz. 491 z późn. zm.). Stan epidemii został odwołany z dniem 16 maja 2022 r., w związku z wejściem w życie rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 12 maja 2022 r. w sprawie odwołania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu epidemii (Dz.U.2022.1027). Od dnia 16 maja 2022 r., do odwołania, na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej obowiązuje ponownie stan zagrożenia epidemicznego w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 (zob. § 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 12 maja 2022 r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego - Dz.U.2022.1028).

Zgodnie z przepisem art. 15zzs4 ust. 2 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U.2021.2095 t.j. z dnia 2021.11.22) w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID -19 oraz w ciągu roku od odwołania ostatniego z nich, wojewódzkie sądy administracyjne przeprowadzają rozprawę wyłącznie przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających prowadzenie jej na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku, z tym, że osoby w niej uczestniczące nie muszą przebywać w budynku sądu. W myśl art. 15zzs4 ust. 3 ustawy Przewodniczący może zarządzić przeprowadzenie posiedzenia niejawnego, jeżeli uzna rozpoznanie sprawy za konieczne, a nie można przeprowadzić jej na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku. Na posiedzeniu niejawnym w tych sprawach sąd orzeka w składzie trzech sędziów. W rozpoznawanej sprawie strony postępowania zostały wezwane o podanie, czy wnoszą o przeprowadzenie rozprawy zdalnej, a jeżeli tak - to o wskazanie adresu elektronicznego na platformie ePUAP - w terminie 7 dni od dnia doręczenia - pod rygorem przyjęcia, że strona nie ma możliwości technicznych uczestniczenia w rozprawie zdalnej. Strony zadośćuczyniły temu wezwaniu, wobec czego Przewodniczący Wydziału zarządził, że rozpoznanie skargi nastąpi na rozprawie zdalnej.

Wskazać także należy, że zgodnie z przepisem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2167) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Stosownie do art. 3 § 2 pkt 5 p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje między innymi orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego. Sąd uwzględniając skargę na akt, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 5, stwierdza nieważność aktu w całości lub w części albo stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności (art. 147 § 1 p.p.s.a.). Przepisy te korespondują z art. 91 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1372 z późn. zm., dalej "u.s.g."), który przewiduje, że uchwała lub zarządzenie organu gminy sprzeczne z prawem są nieważne.

Kontrola legalności w niniejszej sprawie dotyczy uchwały Rady Miasta Krakowa z dnia 1 grudnia 2009 r. Nr LXXIV/2076/21 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Wesoła – Rejon ulicy Kopernika" (Dz.U. Woj.Małop.2021.7577 z dnia 2021.12.10).

W pierwszej kolejności koniecznym było zbadanie legitymacji skarżących do zaskarżenia przedmiotowej uchwały. Zgodnie z art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 713 z późn. zm.). każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem, podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego.

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem na skarżącym spoczywa obowiązek wykazania się nie tylko indywidualnym interesem prawnym lub uprawnieniem, ale także zaistniałym w dacie wniesienia skargi (nie w przyszłości) naruszeniem tego interesu prawnego lub uprawnienia. Interes prawny skarżącego powinien wynikać z normy prawa materialnego kształtującej sytuację prawną wnoszącego skargę. W orzecznictwie i doktrynie eksponowany jest przy tym element bezpośredniości, konkretności i realnego charakteru interesu prawnego strony. Skarżący wywodzą swój interes prawny z prawa własności (art. 140 k.c.). Nie ulega również wątpliwości, że działki będące własnością skarżących są objęte zaskarżonym planem. Organ przyznał te fakty.

Nie ulega także wątpliwości, że interes skarżących został naruszony przez zmianę przeznaczenia części działek skarżących. Jak to bowiem stwierdzono w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 stycznia 2016 r. II OSK 1102/14, LEX nr 1956345: "Jeśli skarżący ma nieruchomości położone na obszarze objętym kwestionowanym planem i jego ustalenia dokonują zmian w ich przeznaczeniu, to już to wystarczy do uznania, że jego interes prawny został naruszony".

Dlatego też Sąd uznał, że skarżący mają interes prawny we wniesieniu skargi i mógł przystąpić do merytorycznej kontroli zaskarżonej uchwały.

W myśl art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 741 z późn. zm.), nieważność uchwały rady gminy w całości lub w części powoduje: naruszenie zasad sporządzania planu miejscowego, istotne naruszenie trybu sporządzania, a także naruszenie właściwości organów w tym zakresie.

Zasady sporządzania planu miejscowego dotyczą treści merytorycznej, a więc jego zawartości, kwestii nienaruszenia ustaleń studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz stanowiska organów uzgadniających i opiniujących, nieprzekroczenia władztwa planistycznego oraz zachowania standardów dokumentacji planistycznej.

Tryb sporządzania planu odnosi się do sekwencji czynności, jakie podejmuje organ w celu doprowadzenia do uchwalenia planu miejscowego począwszy od uchwały o przystąpieniu do sporządzenia planu, a skończywszy na uchwaleniu planu. Zaniechanie którejś z czynności może stanowić istotne naruszenie trybu, skutkujące nieważnością uchwały w całości lub części.

Wskazać również należy, że kontrola zaskarżonego aktu dokonywana jest w granicach wyznaczonych prawną ochroną przysługującą skarżącemu mającemu tytuł prawny do oznaczonej nieruchomości objętej planem. W konsekwencji ewentualne uwzględnienie skargi powinno nastąpić wyłącznie w części wyznaczonej indywidualnym interesem skarżącego. Także potencjalne naruszenia procedury planistycznej mogą być brane pod uwagę tylko wtedy, gdy pozostają w związku z interesem prawnym skarżącego (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 kwietnia 2020 r. II OSK 2296/19, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 5 grudnia 2017 r., II SA/Kr 1037/17).

Podstawą uwzględnienia skargi na uchwałę dotyczącą planu jest wyłącznie naruszenie obiektywnego porządku prawnego oraz przekroczenie przysługującego gminie, z mocy art. 3 ust. 1 oraz art. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym władztwa planistycznego. Szczegółowe zasady oraz tryb podejmowania uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zawarte zostały w ww. ustawie. Regulacje te bezwzględnie wiążą radę gminy w stanowieniu prawa miejscowego, a konsekwencje ich niedotrzymania, określił sam ustawodawca w art. 28 ust. 1 u.p.z.p.

Sąd nie dostrzegł naruszenia trybu sporządzania zaskarżonego planu miejscowego. Wszystkie czynności nakazane przepisem art.17 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zostały przeprowadzone. Procedura uchwalania planu przebiegała następująco:

1. W dniu 12 września 2018 Rada Miasta Krakowa podjęła uchwałę w sprawie przystąpienia do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Kobierzyńska" (tom I k.1-3),

2. Prezydent Miasta Krakowa ogłosił o przystąpieniu do sporządzenia planu i określił termin składania wniosków do planu do 30 listopada 2018 r. oraz dokonał stosownych obwieszczeń ( k. 9 – 48),

3. W kwietniu 2019 r. sporządzono Prognozę skutków finansowych (k.403- 433),

4. Prezydent Miasta Krakowa zarządzeniem Nr 2164/2019 z dnia 27 sierpnia 2019 r. rozpatrzył wnioski złożone do planu (k.229 – 247),

5. Sporządzono projekt planu (k.365 – 402),

6. W dniu 3.09.2019 r. przekazano projekt planu do zaopiniowania i uzgodnień (k.435- 554). Wykaz złożonych opinii znajduje się na k.473. Wykaz złożonych uzgodnień znajduje się na k. 527.

Zgodnie ze sporządzonym projektem planu działki skarżących ze sprawy sygn. II SA/Kr 331/22: nr 213/32 i 213/26 (teraz 213/34) znajdowały się w terenie ZI.1, a działka skarżących ze sprawy sygn. II SA/Kr 907/22: nr 75 w terenie oznaczonym symbolem KDD16, ZPw.3, WS.1 i MW.11.

Uzasadnienie przyjętych rozwiązań znajduje się na kartach 595 – 622.

7. W dniu 21 lutego 2020 r. projekt planu przekazano do kolejnych opinii i uzgodnień (k.779 – 806). Wykaz ponownych opinii znajduje się na k. 807. Wykaz ponownych uzgodnień znajduje się na k.831.

8. Po sporządzeniu kolejnej edycji projektu planu Prezydent Miasta Krakowa ogłosił o wyłożeniu projektu planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko i niezbędną dokumentacją do publicznego wglądu (I wyłożenie - tom II, k.1037) od dnia 16 czerwca do 14 lipca 2020 r. i dokonał stosownych obwieszczeń (k. 1038 – 1088). Edycja projektu planu wyłożona do publicznego wglądu od dnia 16 czerwca do 14 lipca 2020 r. znajduje się na k.1143 – 1304.

9. Dyskusja publiczna nad rozwiązaniami przyjętymi w wyłożonym projekcie planu odbyła się w dniu 9 lipca 2020 r. (k.1093 – 1142).

10. Zarządzeniem Prezydenta Miasta Krakowa z dnia 12 sierpnia 2020 r. Nr 1940/2020 rozpatrzono uwagi złożone do wyłożonego projektu planu (k.1305,1400). Uwagi znajdują się w tomach II-VII. J. B. i M. B. wnioskowali o zlikwidowanie obszaru [...] (k.1341). Uwaga nie została uwzględniona.

Skarżący J. B., L. B., Z. K., M. B., E. L., M. C., G. C., J. S., H. B. oraz M. P. nie złożyli uwag.

Nikt inny również nie złożył uwag co do obszaru ZI.1. w zakresie działek [...], [...] (obecnie nr [...]) obr. 33 w P..

11. Kolejna edycja projektu planu (k.5463 – 5666) została przekazana do opinii i uzgodnień w dniu 25 sierpnia 2020 r. (k.5433 – 5460). Wykaz ponownych uzgodnień znajduje się na k.5667. Wykaz ponownych opinii znajduje się na k.5679.

W dniu 2.10.2020 r. Prezydent Miasta Krakowa ogłosił o ponownym wyłożeniu do publicznego wglądu części projektu planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko od 12 października do 9 listopada 2020 r. (II wyłożenie). W ogłoszeniu określił zakres zmian. Między innymi teren ZI.1 zieleni izolacyjnej został poszerzony i zmieniony na teren ZPz.6 – teren zieleni urządzonej. Zawężono również Tereny dróg publicznych klasy dojazdowej KDD 16 – KDD 18, co skutkowało zmianą przebiegu nieprzekraczalnych linii zabudowy wyznaczonych wzdłuż dróg, przedłużono przejazd z drogi publicznej dojazdowej KDD.16 poprzez strefę ochrony zieleni osiedlowej na teren zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej MW.12 oraz zlikwidowano na w/w fragmencie strefę ochrony zieleni osiedlowej. W tekście projektu planu skorygowano szerokość terenu KDD.16 (tom VIII, k. 5853 – 6020).

Działka [...] położona była w obszarach KDD.16, MW.11, WS.1 i ZPw.4. Wyłożony projekt rysunku planu obejmował cały obszar KDD.16 - z połączeniem przez potok z obszarem MW.12.

Działki nr [...] i [...] (teraz [...]) znajdowały się w terenie [...] (poprzednio [...] k.6019).

12. Dyskusja publiczna nad rozwiązaniami przyjętymi w wyłożonym projekcie planu odbyła się w dniu 13 października 2020 r. (k.5821). Termin składania uwag do ponownie wyłożonej części projektu planu wyznaczony był do 23 listopada 2020 r. Podczas dyskusji osoba reprezentująca właściciela działek, o które teren [...] został poszerzany zwróciła uwagę, że zgodnie z deklaracjami przedstawicieli miasta tereny zielone miały być lokowane na terenach należących do gminy. Zwrócono uwagę, że w tym miejscu jest duży obszar (większy od tego o który strefa zielona się poszerzyła), który należy do miasta. Nadto, na teren ten wydana została ostateczna decyzja WZ. Główny projektant planu wskazał, że część działek gminnych już podczas pierwszego wyłożenia została przeznaczona do terenu ZI, poszerzenie tego terenu nastąpiło również o część działek gminnych, jednak nie wszystkie, z racji tego, że miasto także potrzebuje terenów pod inwestycje. Wyjaśniono, że brany był pod uwagę sposób użytkowania – istniejąca zieleń wraz z wysokimi drzewami. Zwrócono uwagę na sprzeczność rozstrzygnięcia uwagi nr [...] (działki nr [...] i [...] położone w obszarze MW/U.6) z rozstrzygnięciem innych uwag (przeznaczenie tego terenu na zieleń). Główny projektant stwierdził, że miasto ma świadomość, że właściciele nieruchomości objętych planem dysponujący decyzjami WZ występują do miasta o odszkodowanie.

13. Rozpatrzenie uwag złożonych do ponownie wyłożonej od 12 października do 9 listopada 2020 r. części projektu planu nastąpiło zarządzeniem Nr 3292/2020 Prezydenta Miasta Krakowa z dnia 11 grudnia 2020 r. (k.6021).Wykaz złożonych uwag znajduje się na k.6023 – 6116). Uwagi zamieszczono w tomie VIII,IX i X.

Uwagi złożone przez M. B. i J. B. nie zostały uwzględnione (k.6050, k.6078), gdyż postanowiono, że droga KDD.16 nie zostanie usunięta. Celem tej drogi jest obsługa komunikacyjna nowych terenów zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, a jej przebieg został uzgodniony przez Zarząd Dróg Miasta K..

Skarżący J. B., L. B., Z. K., M. B., E. L., M. C., G. C., J. S., H. B. oraz M. P. nie złożyli uwag.

Nikt inny nie złożył również uwagi odnośnie do obszaru [...]

Uwagi A. S. i J. S. dotyczące rozszerzenia obszaru zieleni ZPz.6 nie zostały rozpoznane jako dotyczące części projektu planu nie objętej ponownym wyłożeniem (k.6057, 6073).

Odnotować także należy, że wielu składających uwagi domagało się włączenia terenu MW/U6 do terenu ZPz.6.

14. Następnie zarządzeniem Nr 3466/2020 Prezydenta Miasta Krakowa z dnia 29 grudnia 2020 r. przekazano pod obrady Rady Miasta Krakowa projekt uchwały w sprawie uchwalenia planu (k.7733), a zarządzeniem Nr 3467/2020 projekt uchwały w sprawie rozstrzygnięcia o sposobie rozpatrzenia nieuwzględnionych przez Prezydenta Miasta Krakowa uwag złożonych do projektu planu (tom XI, k.7957)

15. Podczas sesji Rady Miasta Krakowa w dniu 13 stycznia 2021 r. odbyło się pierwsze czytanie projektu uchwały w sprawie uchwalenia planu oraz czytanie i głosowanie nad projektem uchwały w sprawie rozstrzygnięcia o sposobie rozpatrzenia nieuwzględnionych przez Prezydenta Miasta Krakowa uwag złożonych do projektu planu. Rada podjęła uchwałę Nr LI/1406/21 o nieuwzględnieniu nieuwzględnionych przez Prezydenta Miasta Krakowa zarządzeniem z dnia 12 sierpnia 2020 r oraz zarządzeniem z dnia 11 grudnia 2020 r. uwag złożonych do projektu planu (k.8109).

16. W dniu 27 stycznia 2021 r. odbyło się drugie czytanie projektu uchwały w sprawie uchwalenia planu. Rada Miasta Krakowa przyjęto poprawki do projektu planu: nr [...] Ł. G. (zmiana terenu KDD.20 na KDX – k.8271); Nr 1( w art.20 ust.4 w pkt 12 ppkt e, w pkt 13 ppkt f, w pkt 15 ppkt f, w pkt 16 ppkt g, w pkt 17 ppkt f, w art.4 ust.1 pkt 25 – k.8275), Nr 2 (zmiana KDD.20 na KDX- k.8275), Nr 3 (w obszarze MW.11 zielony sztraf od strony potoku - WS.1 rozszerza się o 10 m w kierunku południowym i tym samym przesuwa się nieprzekraczalną linię zabudowy, co zgodnie z postulatami mieszkańców zwiększy ochronę potoku – k.8277), Nr 4 (w obszarze MW.11 od granicy ZPW.4 wprowadza się zielony sztraf o szerokości 20 m liczonych od granicy obszarów, co zgodnie z postulatami mieszkańców zwiększy ochronę potoku – k.8277), Nr 5 (część działki [...] w obszarze MW.14 oznacza się zielonym sztrafem, co ochroni kilkudziesięcioletnie drzewa przed wycinką – k.8277), Nr 6 (w obszarze MW.15 przedłuża się zielony sztraf – k. 8279), Nr 7 (w obszarze MW.12 wprowadza się zielony sztraf o szerokości 20 m, co zgodnie z postulatami mieszkańców zwiększy ochronę potoku i Nr 8 (wykreślenie z rezerwy KDD.16 odcinka drogi przecinającej obszary ZPw.3, ZPw.2 i WS.2, w związku z uzgodnieniem innego skomunikowania terenu – k.8279) Komisji Planowania Przestrzennego i Ochrony Środowiska. W związku z tym procedura planistyczna została ponowiona (k.8347 i nast.).

17. W dniu 26 lutego 2021 r. przekazano projekt planu do ponownego opiniowania i uzgodnień ustawowych (k.8371- 8398). Wykaz opinii znajduje się na k.8399.Wykaz uzgodnień znajduje się na k.8419. Kolejna edycja projektu planu znajduje się w tomie XII, na k.8429 – 8632 .

18. W dniu 26 marca 2021 r. Prezydent Miasta Krakowa ogłosił i obwieścił o ponownym wyłożeniu do publicznego wglądu w dniach 6 kwietnia do 5 maja 2021 r. części projektu planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko (III wyłożenie). Termin składania uwag do ponownie wyłożonej części projektu planu wyznaczony został do 19 maja 2021 r. (tom XIII, k.8633 – 8715). Wyłożony projekt rysunku planu dokładnie określał zakres zmian (w zakresie przyjętych przez Radę Miasta Krakowa poprawek).

19. Dyskusja publiczna nad rozwiązaniami przyjętymi w ponownie wyłożonej części projektu planu odbyła się w dniu 13 kwietnia 2021 r. (k.8717 – 8737).

20. Rozpatrzenie uwag złożonych do ponownie wyłożonej części projektu planu nastąpiło zarządzeniem Nr 1485/2021 Prezydenta Miasta Krakowa z dnia 1 czerwca 2021 r. (k.8907 – 8927). Zbiór uwag znajduje się na k.8929 do 9216. Pismo z wnioskiem o zlikwidowanie sięgacza KDD.16 złożył m.in. M. B. (k.8933 – 8937, 9127 - 9132). Jak wynika z karty 8909 akt planistycznych nie zostało ono uznane za uwagę i nie zostało rozpatrzone wobec jego braków formalnych – nie zawierało adresu. Na karcie 8919 Prezydent stwierdził z kolei, że pismo nie stanowi uwagi, gdyż dotyczy części projektu planu nieobjętej ponownym wyłożeniem.

O likwidację obszaru KDD.16 wniósł także J. B. (k.9179). Prezydent

stwierdził, że punkty 1 i 2 pisma nie stanowią uwagi, gdyż dotyczą części projektu planu nieobjętej ponownym wyłożeniem.

W aktach planistycznych zalega również uwaga złożona przez [...] sp. z o.o. sp.k w K., właściciela nieruchomości obejmującej działki [...], [...], [...] i [...] obr.[...] przy ul. [...], w rejonie planowanej ulicy [...], w projektowanych obszarach planu oznaczonych symbolami [...], MNi/MWn.5, KDD.16 i ZPz.4. W uwadze wniesiono o zlikwidowanie terenu KDD.16, który po likwidacji sięgacza do obszaru MW.12 stał się bezprzedmiotowy i niepotrzebny. Wskazano, że wymienione działki mają bezpośredni dojazd od planowanej ul. 8 P. U. przez istniejące i planowane do realizacji zjazdy w ramach inwestycji realizowanej przez Zarząd Inwestycji Miejskich (zał. Nr 3). Teren I. przylega bezpośrednio do obszaru 1 KD/7 – drogi publicznej klasy zbiorczej, objętego ustaleniami MPZP "Rejon przebiegu ulicy 8 Pułku Ułanów" zatwierdzonego uchwałą RMK Nr CXV/1553/10 z dnia 3.11.2010 r. (k.9134 – 9152). Na karcie 8921 Prezydent stwierdził, że w/w pismo nie stanowi uwagi, gdyż dotyczy części projektu planu nieobjętej ponownym wyłożeniem.

21. Zarządzeniem Nr 1563/2021 Prezydenta Miasta Krakowa z dnia 11 czerwca 2021 r. przekazano pod obrady Rady Miasta Krakowa projekt uchwały w sprawie rozstrzygnięcia o sposobie rozpatrzenia nieuwzględnionych przez Prezydenta Miasta Krakowa uwag złożonych do projektu planu (k.9119).

22. W dniu 30 czerwca 2021 r. Rada Miasta Krakowa podjęła uchwałę Nr LX/1767/21w sprawie rozstrzygnięcia o sposobie rozpatrzenia nieuwzględnionych przez Prezydenta Miasta Krakowa uwag złożonych do projektu planu - uwzględniając uwagi 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 13 i 23 pkt 6 i nie uwzględniając pozostałych nieuwzględnionych przez Prezydenta uwag (k.9233).

23. W dniu 8 lipca 2021 r. przekazano projekt planu do ponownego opiniowania (k.9241). Wykaz opinii znajduje się na k.9245.

24. W dniu 23 lipca 2021 r. Prezydent Miasta Krakowa ogłosił i obwieścił o ponownym wyłożeniu do publicznego wglądu w dniach od 2 sierpnia do 30 sierpnia 2021 r. części projektu planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko (IV wyłożenie - tom XIII k.9419 – 9502), określając termin składania uwag do ponownie wyłożonej części projektu planu - do 13 września 2021 r. Wyłożenie dotyczyło projektu planu w zakresie usunięcia strefy ochrony zieleni osiedlowej na działce nr [...] obr.[...].

Obszary o symbolu ZPz.6 i KDD.16 nie były objęte częścią projektu wyłożoną do publicznego wglądu. Obejmował on wyłącznie teren projektowanej strefy zieleni osiedlowej w obszarze MW.14.

Dokument "Uzasadnienie przyjętych rozwiązań wraz z informacją o zgodności ze Studium projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Kobierzyńska" (etap ponownego wyłożenia części projektu planu do publicznego wglądu – 2.08 – 30.08.2021 r.) znajduje się w tomie XIII, k.9549 przedłożonych akt. W dokumencie tym w części zawierającej uzasadnienie zgodności projektu ze Studium w zakresie funkcji terenu podano, że w ramach wskazanego w Studium terenu zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej (MW) w projekcie planu wyznaczono tereny: MW.1 – MW.22, MW/U.1 – MW/U.6, MNi/MWn.1 – MNi/MWn.10, U.1i U.2, ZP/U.1, ZL.1, ZPw.1 – ZPw 7, WS.1-WS.6 5, ZI.1, ZR, ZP.1, ZP.4, ZI.2.

Należy jednakże zaznaczyć, że chociaż w legendzie rysunku planu pozostał symbol ZI (Tereny zieleni izolacyjnej ZI.1 i ZI.2), to jednakże na samym rysunku zaznaczono jedynie obszary

25. Dyskusja publiczna nad rozwiązaniami przyjętymi w ponownie wyłożonej części projektu planu odbyła się w dniu 19 sierpnia 2021 r.(k.9503 – 9508)

26. Wniesione do wyłożonego projektu planu uwagi znajdują się na k.9679 – 9744. Uwagę złożyli również J. B. i M. B. (k.9679), domagając się likwidacji terenu KDD.16.

23. W dniu 24 września 2021 r. Prezydent Miasta Krakowa zarządzeniem Nr 2673/2021rozpatrzył uwagi złożone do ponownie wyłożonej części projektu planu (k.9745). Wykaz i sposób rozpatrzenia uwag znajduje się na k.9747 – 9763. Uwaga J. B. i M. B. nie została uwzględniona, gdyż nie dotyczyła obszaru objętego częściowym wyłożeniem projektu planu.

24. Zarządzeniem Nr 2787/2021 Prezydenta Miasta Krakowa z dnia 5 października 2021 r. przekazano pod obrady Rady Miasta Krakowa projekt uchwały w sprawie rozstrzygnięcia o sposobie rozpatrzenia nieuwzględnionych przez Prezydenta Miasta Krakowa uwag złożonych do projektu planu (k.9753).

25. Uchwałą z dnia 20 października 2021 r. Nr LXX/1964/21 Rada Miasta Krakowa nie uwzględniła nieuwzględnionych przez Prezydenta Miasta Krakowa uwag złożonych do projektu planu (k.9757). - Rada podjęła uchwałę Nr LXX/1964/21.

26. W dniu 3 listopada 2021 r. Rada Miasta Krakowa podjęła uchwałę Nr LXXI/1989/21 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Kobierzyńska". Uzasadnienie uchwały jest ogólnikowe i lakoniczne. W uzasadnieniu wskazano, że ocena zgodności projektu planu miejscowego z ustaleniami Studium została zawarta w "Uzasadnieniu przyjętych rozwiązań wraz z informacją o zgodności ze Studium projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Kobierzyńska", które zostało opracowane zgodnie z art.15 ust.1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

27. Ogłoszenie uchwały nastąpiło w Dzienniku Urzędowym Województwa Małopolskiego z dnia 15 listopada 2021 r., poz. 6373.

W związku z wniesionymi w obydwu skargach zarzutami o sprzeczności zaskarżonej uchwały z postanowieniami Studium, na wstępie przytoczenia wymagają adekwatne postanowienia tego dokumentu.

Zgodnie z punktem II.1.1 Studium sformułowane w zmianie Studium zasady polityki przestrzennej tworzą osnowę merytoryczną dla wszystkich ustaleń zawartych w dokumencie Studium, stanowiąc nadrzędne zasady interpretacyjne i wytyczne kierunkowe niezbędne do uwzględnienia w przyszłych pracach planistycznych. Głównymi zasadami polityki przestrzennej określonymi w studium są m.in.: 1) zasada ochrony i uwzględnienia wartości wysoko cenionych, odnosząca się również do wartości przyrodniczych i kulturowych oraz wartości estetycznych i kompozycyjnych; 2) prawo koncentracji i strukturalnej integracji, zasada miasta zwartego (w integrowaniu struktury funkcjonalno-przestrzennej ważną rolę odgrywać będzie system zieleni, zwłaszcza parków rzecznych oraz sieć przestrzeni publicznych); 3) zasada dobrej kontynuacji i spójnej tożsamości jednostek urbanistycznych – która oznacza konieczność twórczego wpisywania się nową formą w kontekst przestrzenny i historyczny.

Celem polityki przestrzennej jest stworzenie (Tom I) miasta przyjaznego mieszkańcom, atrakcyjnego dla zamieszkania i pobytu. Ma być on osiągnięty m.in. przez ograniczenie niekontrolowanego rozpraszania zabudowy na rzecz wykorzystania istniejących rezerw terenów przeznaczonych do zagospodarowania, a także działania rehabilitacyjne i rewitalizacyjne na terenach zdegradowanych i przekształcanie ich na nowe funkcje. Szczególną troską będą objęte wszelkiego rodzaju tereny zielone, umożliwiające publiczne użytkowanie przestrzeni (Tom II str.12).

Jak podano na stronie 39 Studium w ramach wydzielonych strukturalnych jednostek urbanistycznych wskazano kierunki zmian w przeznaczeniu terenów. Nie naruszają one kompetencji miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, czyli nie wkraczają szczegółowością ustaleń w sferę regulacji zastrzeżonych ustawowo dla m.p.z.p. Sterowanie przez gminę zmianami w przeznaczeniu terenów ma prowadzić przede wszystkim do ustalonych w Studium celów i zasad rozwoju, a w szczególności budowaniu zrównoważonej i policentrycznej metropolii spełniającej warunki miasta zwartego.

W Studium określono, że ustalone w tym dokumencie linie rozdzielające tereny o różnym przeznaczeniu nie mają charakteru linii rozgraniczającej tereny o różnym przeznaczeniu określane w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego. Mają charakter linii oddzielającej tereny o różnej polityce dotyczącej zmian w przeznaczeniu terenów. Służą ustalaniu wytycznych do m.p.z.p. i mają być pomocne w sprawdzaniu, czy miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego nie naruszają ustaleń polityki przestrzennej w zakresie kierunków zmian w przeznaczeniu terenów (Tom II str.39).

W rozdziale II.5 Studium (str.88) wskazano, że nadrzędnym celem jest stworzenie takich warunków gospodarowania środowiskiem, które spełnią wymogi zrównoważonego rozwoju, a także zapewnią wyższą jakość życia mieszkańców i zwiększą atrakcyjność turystyczną Miasta, przy zabezpieczeniu środowiska przyrodniczego dla przyszłych pokoleń. Polityka przestrzenna w zakresie kształtowania systemu przyrodniczego i ochrony wartości przyrodniczych ma za zadanie m.in.: kształtowanie korzystnych warunków aerosanitarnych i mikroklimatycznych, zwiększenie dostępu do terenów rekreacyjnych, poprawę jakości powietrza, poprawę klimatu akustycznego. Zadania te będą realizowane m.in. poprzez wprowadzenie takich standardów zabudowy i zagospodarowania, które będą zabezpieczały przed niekorzystnym ich przekształceniem oraz przyczynią się do eliminacji głównych zagrożeń na terenach o dużej wrażliwości. Wskazano, że ochrona systemu przyrodniczego Miasta ma polegać m.in. na ochronie systemu przyrodniczego przed naporem inwestycyjnym na tereny ważne przyrodniczo, z uwzględnieniem: a) istniejących wartości przyrodniczych, b) istniejących wartości kulturowych zieleni, c) dostępności do terenów rekreacyjnych; d) podejmowaniu działań mających na celu poprawę jakości powietrza; e) podejmowaniu działań, mających na celu poprawę klimatu akustycznego miasta m.in. poprzez zmniejszenie uciążliwości komunikacyjnych.

W rozdziale II.5.8 Studium (str.103) podano, że zasadniczym zadaniem, mającym na celu poprawę klimatu akustycznego Krakowa, jest zmniejszenie uciążliwości komunikacyjnych. Do głównych działań walki z ponadnormatywnym hałasem w Krakowie należy m.in. zaliczyć: dążenie do skanalizowania ruchu drogowego na wybranych trasach (drogi o dużej przepustowości) i w tych miejscach zastosowanie możliwe najlepszych zabezpieczeń przed hałasem, odpowiednie kształtowanie przestrzeni w terenach przyległych do systemów transportowych, działania w ramach planów zagospodarowania przestrzennego, możliwie maksymalne odsunięcie budynków chronionych od dróg (dla zabudowy nowoprojektowanej).

W rozdziale II.6.2. Studium (str.114) wstępnie zaproponowano, że linia C metra przebiegać będzie m.in. ul. [...] / ul. [...], ul. [...] / ul. [...], ul. 8 [...] Podano, że dopiero na kolejnych etapach przygotowania do realizacji metra lokalizacje te będą podlegać weryfikacjom i uściśleniom. Dlatego też treść graficzna załącznika K4, dotycząca planowanych lokalizacji tras, przystanków i stacji postojowych metra, stanowi jedynie treść informacyjną.

Wreszcie, w rozdziale II.8.2. Studium podano, że obszary wskazane do objęcia miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego zostały przedstawione na planszy K6 oraz w odpowiednich kartach strukturalnych jednostek urbanistycznych w Tomie III, gdzie zawarto szczegółowe zasady i wytyczne dla gospodarowania przestrzenią. Granic wyznaczonych obszarów nie należy identyfikować z granicami przyszłych planów - uściślenie granic planów miejscowych nastąpi na etapie przystąpieniu do sporządzenia planu miejscowego po przeprowadzeniu wymaganych ustawowo analiz.

Z kolei w rozdziale III.1.1 Studium postanowiono, że ustalenia zmiany Studium, dotyczące kierunków zagospodarowania przestrzennego, zawarte w Tomie II i Tomie III wraz z rysunkiem Studium – plansze K1-K6 Studium muszą być przy sporządzaniu planów miejscowych uwzględniane łącznie. W oparciu o indywidualne cechy struktury przestrzennej i zróżnicowane zagospodarowanie obszarów miasta wyodrębniono 63 strukturalne jednostki urbanistyczne. Podział na strukturalne jednostki urbanistyczne ma na uwadze konieczność agregacji dotychczasowych jednostek urbanistycznych w większe zespoły, o zauważalnej jednorodności funkcjonalno-przestrzennej. Dla każdej strukturalnej jednostki urbanistycznej zostały określone główne kierunki zmian w strukturze przestrzennej oraz zasady realizacji funkcji dopuszczalnych. Ponadto, w wydzielonych strukturalnych jednostkach urbanistycznych wyznaczono obszary o zróżnicowanych głównych kierunkach zagospodarowania, poprzez przypisanie im wiodących funkcji (funkcje terenu). W ramach strukturalnej jednostki urbanistycznej zostały wyznaczone także standardy przestrzenne, wskaźniki zagospodarowania, zasady ochrony środowiska kulturowego i przyrodniczego, zasady kształtowania infrastruktury technicznej i układu komunikacyjnego oraz dopuszczalne zmiany parametrów zabudowy w planach miejscowych.

W punkcie III 1.2. przedstawiono ogólne zasady kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu w planach miejscowych:

"1. Granice oddzielające tereny przeznaczone do zabudowy i zainwestowania od terenów wolnych od zabudowy w poszczególnych strukturalnych jednostkach urbanistycznych należy traktować jako niezmienne, nieprzekraczalne i niepodlegające korektom przy sporządzaniu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego;

2. Wyznaczone w strukturalnych jednostkach urbanistycznych tereny o głównych kierunkach zagospodarowania pod zabudowę mieszkaniową (MN, MNW, MW), usługowo-mieszkaniową (UM), usługi (U, UH), przemysł i usługi (PU) oraz infrastrukturę techniczną (IT) i tereny cmentarzy (ZC) nie mogą ulec zwiększeniu kosztem terenów nie inwestycyjnych – terenów zieleni urządzonej (ZU) i zieleni nieurządzonej (ZR) oraz wód powierzchniowych śródlądowych (W). Zasada ta nie dotyczy terenów wyznaczonych dla przebiegu komunikacji (KD) i kolei (KK);

3. Za zgodny ze Studium należy uznać takie ustalenie przebiegu drogi w planie miejscowym, które zachowuje kierunek przebiegu drogi oraz gwarantuje ciągłość układu komunikacyjnego, jego powiązanie z systemem zewnętrznym i zapewnienie obsługi komunikacyjnej obszaru planu miejscowego, jak i obszaru poza jego granicami;

4. Granice pomiędzy terenami inwestycyjnymi, o głównych kierunkach zagospodarowania pod zabudowę mieszkaniową (MN, MNW, MW), usługowo-mieszkaniową (UM), usługi (U, UH), przemysł i usługi (PU) oraz infrastrukturę techniczną (IT) i tereny cmentarzy (ZC) mogą ulegać wzajemnemu przesunięciu, niemniej zmiany w ten sposób wprowadzane, nie mogą powodować przyrostu poszczególnych terenów o więcej niż 20 % powierzchni wyznaczonego na rysunku studium terenu o danej funkcji;

5. Dla terenów inwestycyjnych, o głównych kierunkach zagospodarowania pod zabudowę mieszkaniową (MN, MNW, MW), usługowo-mieszkaniową (UM), usługi (U, UH), przemysł i usługi (PU), oraz infrastrukturę techniczną (IT) i tereny cmentarzy (ZC), wskaźnik intensywności zabudowy zostanie określony w planach miejscowych w oparciu o podane w kartach dla poszczególnych strukturalnych jednostek urbanistycznych parametry: wysokości zabudowy i powierzchni biologicznie czynnej;

6. Wskazany w poszczególnych strukturalnych jednostkach urbanistycznych dla terenów o różnych funkcjach udział funkcji dopuszczalnej w ramach funkcji podstawowej można zrealizować w planach miejscowych: poprzez wyznaczenie terenu zgodnego z funkcją dopuszczalną albo poprzez ustalenie przeznaczenia uzupełniającego, towarzyszącego przeznaczeniu podstawowemu - jednakże suma powierzchni tak wyznaczonych terenów nie może przekraczać wskaźnika funkcji dopuszczalnej, wskazanego w studium a odnoszącego się do powierzchni całego terenu o określonej funkcji zagospodarowania;

7. W przypadku wydzielenia funkcji dopuszczalnej z wyznaczonej kategorii terenu, udział tej funkcji dopuszczalnej nie może przekroczyć wielkości 50 % powierzchni wydzielonego terenu;

8. Sposób kształtowania funkcji podstawowej oraz dopuszczalnej, uściślają ustalenia kart dla poszczególnych strukturalnych jednostek urbanistycznych;

9. Dla terenów legalnie zabudowanych obiektami budowlanymi, o funkcji innej niż wskazana dla poszczególnych terenów w wyodrębnionych strukturalnych jednostkach urbanistycznych, ustala się w planach miejscowych przeznaczenie zgodne bądź z ustaloną w studium funkcją terenu bądź zgodne z dotychczasowym sposobem wykorzystania terenu, w:

1) terenach inwestycyjnych, o głównych kierunkach zagospodarowania pod zabudowę mieszkaniową (MN, MNW, MW), usługowo-mieszkaniową (UM), usługi (U, UH), przemysł i usługi (PU) oraz infrastrukturę techniczną (IT) i tereny cmentarzy (ZC) z tym, że w takim przypadku dopuszcza się powiększenie tego terenu o 10 % powierzchni terenu dotychczas istniejącej zabudowy, z uwzględnieniem kontynuacji parametrów istniejącej zabudowy,

2) w terenach zieleni urządzonej (ZU) i nieurządzonej (ZR) oraz w terenach wód powierzchniowych śródlądowych (W), bez możliwości powiększenia tego terenu;

10. Dopuszcza się możliwość, by w ramach ustalonego w planie miejscowym przeznaczenia, odpowiadającego określonym w Studium głównym funkcjom zagospodarowania terenu, w każdym terenie mogły powstać obiekty i urządzenia budowlane infrastruktury technicznej oraz obiekty i urządzenia komunikacji, których parametry zabudowy zostaną doszczegółowione w planie miejscowym;

11. Ustalanie w planie miejscowym przeznaczenia terenu pod tereny infrastruktury technicznej oraz tereny komunikacji (drogi lokalne, dojazdowe, wewnętrzne, trasy i przystanki komunikacji szynowej (w tym metro), miejsca postojowe i garaże podziemne) jest zgodne z każdą z wyznaczonych w studium funkcji zagospodarowania terenów, ustaloną dla obszarów w poszczególnych strukturalnych jednostkach urbanistycznych".

W rozdziale III.1.4. Studium wprowadzono kategorie terenów o zróżnicowanych funkcjach i kierunkach zagospodarowania do stosowania w planach miejscowych, m.in. kategorię terenu MW - Tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej:

Funkcja podstawowa - Zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna wysokiej intensywności realizowana jako budynki mieszkaniowe wielorodzinne (m.in. kamienice w zwartej zabudowie o charakterze śródmiejskim, zabudowa osiedli mieszkaniowych, budynki wielorodzinne realizowane jako uzupełnienie tkanki miejskiej) wraz z niezbędnymi towarzyszącymi obiektami budowlanymi (m.in. parkingi, garaże) oraz z zielenią towarzyszącą zabudowie, zieleń urządzona i nieurządzona).

Funkcja dopuszczalna - Usługi inwestycji celu publicznego z zakresu infrastruktury społecznej, pozostałe usługi inwestycji celu publicznego, usługi kultury, nauki, oświaty i wychowania, usługi sportu i rekreacji, usługi handlu detalicznego, usługi pozostałe, zieleń urządzona i nieurządzona m. in. w formie parków, skwerów, zieleńców, parków rzecznych, lasów, zieleni izolacyjnej.

Dopiero przedstawienie powyższych ustaleń Studium pozwala na przeprowadzenie wykładni Studium i ustosunkowanie się do zarzutów skarżących J. B., L. B., Z. K., M. B., E. L., M. C., G. C., J. S., H. B. oraz M. P. (współwłaścicieli działek nr [...], [...],obecnie nr [...]). Nieruchomości skarżących położone są w obszarze MW jednostki strukturalnej nr 16 R.-K. Studium, a które według zaskarżonego planu mają przeznaczenie ZPz.6. W skardze zarzucili oni, że ustalenia planu pozostają w sprzeczności ze Studium, przewidującego dla tego terenu zabudowę mieszkaniową.

Wskazać zatem należy, że zgodnie ze Studium (tom II str.5) dla każdej strukturalnej jednostki urbanistycznej zostały określone główne kierunki zmian w strukturze przestrzennej oraz zasady realizacji funkcji dopuszczalnych. Sformułowanie to o tyle nie jest ścisłe, że dla jednostek strukturalnych Nr 1, 2, 3, 18, 58 i 60 nie określono zasad realizacji funkcji dopuszczalnych. Lektura całego tomu III Studium wskazuje, że określone w ogólnych zasadach kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu sposoby wyznaczania w planach miejscowych terenu o funkcji dopuszczalnej odnoszą się wyłącznie do funkcji dopuszczalnej w postaci usług (jedynie w jednostce strukturalnej nr 4 określono również dopuszczalny udział funkcji dopuszczalnej - zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej w terenach usługowych).

W karcie strukturalnej jednostki urbanistycznej Nr 16 R.-K. (str.97 tomu III Studium) wśród kierunków zmian w strukturze przestrzennej wymieniono m.in. ochronę terenów zielonych w ramach osiedli blokowych przed zabudową i zainwestowaniem obniżającym udział powierzchni biologicznie czynnej.

Wymieniono w niej następujące funkcje terenu: Tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (MN), Tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i wielorodzinnej niskiej intensywności (MNW), Tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej (MW), Tereny usług (U), Tereny usług w tym handlu wielkopowierzchniowego (UH), Tereny cmentarzy (ZC), Tereny zieleni urządzonej (ZU), Tereny zieleni nieurządzonej (ZR), Tereny komunikacji (KD).

Z kolei we "wskaźnikach zabudowy" karty jednostki strukturalnej nr [...] przewidziano m.in. udział zabudowy usługowej w terenach zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej (MW) do 30%. Ze sporządzonego bilansu terenu wynika, że jednostka nr [...] R. – Z. ma powierzchnię 453,14 ha, że tereny MW zajmują 220,40 ha, co stanowi 48,64 % powierzchni jednostki, że tereny ZU mają powierzchnię 43,25 ha, co stanowi 9,54 % powierzchni jednostki, a tereny ZR – 8,06 ha, co stanowi 1,78 % powierzchni jednostki.

W ustaleniach dla jednostki nr [...] nie określono natomiast, jak zresztą w żadnej z pozostałych 62 kart jednostek strukturalnych, udziału funkcji dopuszczalnej w postaci zieleni urządzonej i nieurządzonej w funkcji podstawowej.

Dlatego też uprawnione jest twierdzenie, że przytoczony wyżej punkt III.1.2. ust.6 Studium odnosi się jedynie do tych strukturalnych jednostek urbanistycznych, w których określony został procentowy udział funkcji dopuszczalnej w ramach funkcji podstawowej. Przykładowo, jeżeli dla jednostki Nr 16 udział zabudowy usługowej w terenach zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej (MW) określono "do 30%", zastosowanie zasady wyrażonej w punkcie III.1.2. ust.6 Studium będzie oznaczało, że w planie można wydzielić teren zgodny z funkcją dopuszczalną (zabudowa usługowa), ale jego powierzchnia nie może przekroczyć 30% powierzchni terenu MW przewidzianego w Studium. W ust. 7 tego punktu określono jeszcze jedno ograniczenie dotyczące wydzielania terenu zgodnego z funkcją dopuszczalną z terenu o różnych funkcjach. Udział funkcji dopuszczalnej nie może przekroczyć 50 % powierzchni wydzielonego terenu. Jeżeli zatem, zgodnie z bilansem terenu dla jednostki nr [...] powierzchnia terenu MW wynosi 220,40 ha, to wydzielony teren zabudowy usługowej w terenach zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej (MW) nie mógłby przekroczyć 66,12 ha, a udział funkcji dopuszczalnej (zabudowy usługowej) - 50 % powierzchni wydzielonego terenu.

Nadto, zwrócić należy uwagę, że powierzchnia obszaru planu wynosi 78 ha, a powierzchnia jednostki strukturalnej nr [...] - 453,14 ha.

Zważywszy, że część jednostki strukturalnej nr [...] objęta jest różnymi planami zagospodarowania przestrzennego, a część w ogóle nie jest objęta planem, niemożliwe jest przeprowadzenie analizy dotyczącej spełnienia zasad wyznaczania terenów o funkcji dopuszczalnej z terenów o różnych funkcjach o określonym symbolu położonych w całej jednostce strukturalnej Nr [...]. Uznać zatem należy, że dla dokonania oceny spełnienia zasady wynikającej z punktu III.1.2. ust.6 i 7 Studium należy porównywać powierzchnię terenów o różnych funkcjach określonych danym symbolem z powierzchnią terenów zgodnych z funkcją dopuszczalną wydzielonych z tych terenów, ale w granicach planu.

Dlatego też za błędne uznać należało wywody pełnomocników stron w tym zakresie. Zasady wydzielania terenu z funkcją dopuszczalną określone w cytowanych ustępach 6 i 7 punktu III.1.2. Studium nie mogą odnosić się do funkcji dopuszczalnej w postaci zieleni urządzonej, gdyż dotyczą one sytuacji, gdy w kartach strukturalnych jednostek urbanistycznych określono procentowy udział funkcji dopuszczalnej w funkcji podstawowej. Skoro w żadnej z kart jednostek strukturalnych, udziału funkcji dopuszczalnej w postaci zieleni urządzonej i nieurządzonej w funkcji podstawowej nie określono, przedstawione zasady nie mogą mieć zastosowania do wydzielania terenu o funkcji dopuszczalnej w postaci zieleni urządzonej z terenu o funkcji podstawowej zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej (MW).

Sąd nie podzielił również zarzutu, że przeznaczenie nieruchomości skarżących pod zieleń urządzoną jest sprzeczne z kierunkami zmian określonymi w strukturze przestrzennej dla jednostki nr 16 R.-K. (s. 97- 98 Studium), w których, co prawda, przewiduje się ochronę terenów zielonych, ale żaden ze wskazanych tam kierunków nie znajduje odniesienia do nieruchomości skarżących.

Przypomnieć zatem należy, że ustalenia zmiany Studium, dotyczące kierunków zagospodarowania przestrzennego, zawarte w Tomie II i Tomie III wraz z rysunkiem Studium – plansze K1-K6 Studium muszą być przy sporządzaniu planów miejscowych uwzględniane łącznie. Tak więc nie można brać pod uwagę jedynie zapisów zamieszczonych w karcie dla jednostki strukturalnej nr [...]. Jak już wcześniej przytoczono, w Studium wyraźnie wskazano, że szczególną troską będą objęte wszelkiego rodzaju tereny zielone, umożliwiające publiczne użytkowanie przestrzeni (Tom II str.12), a nadrzędnym celem jest stworzenie takich warunków gospodarowania środowiskiem, które spełnią wymogi zrównoważonego rozwoju, a także zapewnią wyższą jakość życia mieszkańców (rozdział II.5 - str.88). Nadto, wskazane w wydzielonych strukturalnych jednostkach urbanistycznych kierunków zmian w przeznaczeniu terenów, nie wkraczają szczegółowością ustaleń w sferę regulacji zastrzeżonych ustawowo dla m.p.z.p. Sterowanie przez gminę zmianami w przeznaczeniu terenów ma prowadzić przede wszystkim do ustalonych w Studium celów i zasad rozwoju. Jak już wcześniej wskazano, dla każdej strukturalnej jednostki urbanistycznej zostały określone główne kierunki zmian w strukturze przestrzennej.

Podkreślenia również wymaga, że w karcie jednostki nr [...] jako wiodącą, a nie dopuszczalną funkcje terenu wpisano tereny zieleni urządzonej (ZU) i tereny zieleni nieurządzonej (ZR). Oznacza to, że funkcje te są równoważne funkcji zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej (MW). Konstatacja ta pozostaje również w zgodności z postanowieniami rozdziału III.1.1 Studium, w którym podano, że w wydzielonych strukturalnych jednostkach urbanistycznych wyznaczono obszary o zróżnicowanych głównych kierunkach zagospodarowania, poprzez przypisanie im wiodących funkcji (funkcje terenu). Dlatego też główna funkcja terenu nie może być uznana za funkcję dopuszczalną.

We wszystkich jednostkach strukturalnych funkcje dopuszczalne określone zostały w części karty zatytułowanej "Wskaźniki zabudowy". To również świadczy o tym, że funkcje dopuszczalne wymienione w kartach nie odnoszą się do zieleni.

Nadto, nie można podzielić spostrzeżenia, że "spośród możliwych przeznaczeń w standardach przestrzennych wskazano wprawdzie zieleń urządzoną i nieurządzoną, ale nie przewidziano żadnej funkcji dopuszczalnej w ramach funkcji podstawowej". W standardach przestrzennych jednostki nr [...] mowa jest bowiem o powierzchni biologicznie czynnej dla terenów zieleni urządzonej (ZU). Natomiast najistotniejsze jest to, że tereny zieleni urządzonej (ZU) wymienione zostały jako wiodąca funkcja terenu.

Ustosunkowując się do zarzutu, że w zakresie terenu oznaczonego symbolem ZPz.6 brak zgodności planu z ustaleniami Studium wynika z dokumentu "Uzasadnienie rozwiązań planistycznych zawartych w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Kobierzyńska" grudzień 2020" (w znajdującym się w nim zestawieniu przeznaczeń terenu nie wymieniono terenu zieleni urządzonej ZPz.6), zwrócić należy uwagę, że w dokumencie tym, w części zawierającej uzasadnienie zgodności projektu ze Studium w zakresie funkcji terenu podano, że w ramach wskazanego w Studium terenu zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej (MW) w projekcie planu wyznaczono tereny: MW.1 – MW.22, MW/U.1 – MW/U.6, MNi/MWn.1 – MNi/MWn.10, U.1i U.2, ZP/U.1, ZP.2, ZPw.1 – ZPw.8, WS.1-WS.5, ZI.1 i ZI.3, ZR, ZP.1, ZP.4, ZI.2. Należy zaznaczyć, że w legendzie wyłożonego rysunku planu opisano symbol ZI (Tereny zieleni izolacyjnej : ZI.1 - ZI.3). Na samym rysunku obszar ZI.1 znajduje się między obszarami [...],KDZT.1 oraz MW/U.6 (w miejscu usytuowania terenu ZPz.1); obszar ZI.2 znajduje się między obszarem KDZT.2 i ZPz.4; obszar ZI.3 znajduje się między obszarami KDZ.1, KDD.12 i KDL.2. Teren na wschód od obszaru MW/U.6, przylegający do obszaru KDGP.1 ([...]) obszaru KDZ.1 (ul.[...]) na wyłożonym rysunku planu został oznaczony symbolem ZI.1 (Teren zieleni izolacyjnej), co pozostaje w zgodności z treścią "Uzasadnienia".

Z kolei do trzeciego wyłożenia projektu planu sporządzony został dokument "Uzasadnienie przyjętych rozwiązań wraz z informacją o zgodności ze Studium projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Kobierzyńska" (edycja luty 2021 r. - tom XII, k.8499). W dokumencie tym w części zawierającej uzasadnienie zgodności projektu ze Studium w zakresie funkcji terenu podano, że w ramach wskazanego w Studium terenu zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej (MW) w projekcie planu wyznaczono tereny: MW.1 – MW.22, MW/U.1 – MW/U.6, MNi/MWn.1 – MNi/MWn.10, U.1 i U.2, ZP/U.1, ZL.1, ZPw.1 – ZPw 9 7, WS.1-WS.6 5, ZI.1, ZR, ZP.1, ZP.4, ZI.2. Należy zaznaczyć, że w legendzie rysunku planu pozostał symbol ZI (Tereny zieleni izolacyjnej ZI.1 i ZI.2), to jednakże na samym rysunku żaden z obszarów nie posiada oznaczenia ZI.1. Było to wynikiem sporządzenia nowej edycji projektu planu, w której obszar oznaczony uprzednio symbolem ZI.1 - uzyskał symbol ZPz.6. Obszary ZI.2 i ZI.3 z poprzedniego wyłożenia pozostały bez zmian. Dowodzi to wystąpienia omyłki w dokumencie "Uzasadnienia", nie mającej żadnego wpływu na poprawność procedowania planu. Porównanie kolejnych edycji rysunku projektu planu z kolejnymi edycjami "Uzasadnienia" pozwala uznać, że zamiast obszaru ZPz.6, w dokumencie został wymieniony teren ZI.1, mimo że na rysunku planu w jego miejsce wpisano już obszar oznaczony symbolem ZPz.6. Nawiasem mówiąc, do omyłki doszło również w projekcie rysunku planu znajdującego się na karcie 6019, gdzie przy symbolu ZPz.6 wpisano, że uprzednio był to teren ZL.1. Tymczasem w legendzie projektu rysunku planu brak jest symbolu ZL (tom II, k.1179), co w żadnej mierze nie mogło być uznane za istotne naruszenie trybu.

Niezasadny jest również zarzut, że skoro Studium przewiduje koncentrację zabudowy usługowej i mieszkaniowej o zwiększonej intensywności w rejonach przystanków metra, a w sąsiedztwie przedmiotowej nieruchomości jest zaplanowany przystanek linii M2, to sprzeczne ze Studium jest przeznaczenie tego terenu na zieleń urządzoną. Jak już wyżej wyjaśniono, te ustalenia Studium mają charakter informacyjny.

Sąd nie uwzględnił także zarzutu naruszenia zasady równości i doprowadzenie do stanu, w którym w podobnych warunkach zastosowano odmienne rozwiązania planistyczne w zakresie możliwości zabudowy nieruchomości. Skarżący podnosili, że zieleń urządzona została przewidziana na skrzyżowaniu planowanych Trasy Ł. i ul. 8 P. U. wybiórczo, jedynie po jednej stronie ul. 8 P. U., podczas gdy po drugiej stronie znajdują się tereny budowlane także w przypadku, gdy są one niezabudowane (chodzi o obszar U.3 pomiędzy ulicami K. i Z. oraz Trasą Ł. ). Zauważyć zatem należy, że obszar MWi.12 stanowi zabudowę już istniejącą, obszar U.3 położony jest między Trasą Ł. ul. Z. , ul. T. i ul. K. , tam gdzie nie ma zabudowy ustalony został obszar ZPz.5, a na pozostałym terenie – obszar U.3. Tereny położone po dwóch stronach ul. 8 P. U. są odmienne. Teren MW/U.6 położony między dwoma ulicami: 8 P. U. i ul. P. jest już w znacznym stopniu zabudowany, planowane kolejne osiedla powinny być odizolowane od uciążliwości związanych z sąsiedztwem dużego skrzyżowania głównych dróg. Istotne jest także, że teren ZPz.6 porośnięty jest już roślinnością. Nadto, obszar ZPz.6 o powierzchni 1,03 ha w około 60 % stanowi własność Gminy Kraków.

Odnośnie do zarzutu złożonego w piśmie z dnia 21 lipca 2022 r., zaprzeczającego, aby według Studium dla terenu MW zieleń urządzona i nieurządzona była funkcją podstawową (jak miał twierdzić organ) powtórzyć należy, że na stronie 9 tomu III Studium wskazano, że wprowadza się kategorie terenów o zróżnicowanych funkcjach i kierunkach zagospodarowania do stosowania w planach miejscowych, w tym kategorię terenu MW - Tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej. Następnie przedstawiono opis funkcji podstawowej i dopuszczalnej:

"Funkcja podstawowa - Zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna wysokiej intensywności realizowana jako budynki mieszkaniowe wielorodzinne (m.in. kamienice w zwartej zabudowie o charakterze śródmiejskim, zabudowa osiedli mieszkaniowych, budynki wielorodzinne realizowane jako uzupełnienie tkanki miejskiej) wraz z niezbędnymi towarzyszącymi obiektami budowlanymi (m.in. parkingi, garaże) oraz z zielenią towarzyszącą zabudowie, zieleń urządzona i nieurządzona).

Funkcja dopuszczalna - Usługi inwestycji celu publicznego z zakresu infrastruktury społecznej, pozostałe usługi inwestycji celu publicznego, usługi kultury, nauki, oświaty i wychowania, usługi sportu i rekreacji, usługi handlu detalicznego, usługi pozostałe, zieleń urządzona i nieurządzona m. in. w formie parków, skwerów, zieleńców, parków rzecznych, lasów, zieleni izolacyjnej."

Identyczną treść, wbrew zarzutom podniesionym w piśmie, przedstawił organ w odpowiedzi na skargę (str.28 akt sądowych). Rzecz w tym, że w Studium w końcowym fragmencie opisu funkcji podstawowej "(m.in. parkingi, garaże) oraz z zielenią towarzyszącą zabudowie, zieleń urządzona i nieurządzona)" niepotrzebnie postawiono nawias. Mając na uwadze całą strukturę tego tekstu, a zwłaszcza, że po sformułowaniu "oraz z zielenią towarzyszącą zabudowie" znajduje się przecinek - wydaje się, że powinien on być następujący: "oraz z zielenią towarzyszącą zabudowie, zieleń urządzona i nieurządzona". Gdyby nie ten przecinek, możliwa byłaby również inna interpretacja: "oraz z zielenią towarzyszącą zabudowie (zieleń urządzona i nieurządzona)". Umieszczenie przecinka wskazuje jednakże na poprawność pierwszej z wersji.

Niedokładność cytowanego zapisu Studium o tyle nie ma znaczenia, że w karcie jednostki nr 16 jako wiodącą, a nie dopuszczalną funkcję terenu wpisano tereny zieleni urządzonej (ZU) i tereny zieleni nieurządzonej (ZR).

Nie mógł również zostać uwzględniony zarzut naruszenia art. 15 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 17 pkt 5 w zw. z art. 36 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, poprzez błędne zastosowanie i nieuwzględnienie w Prognozie skutków finansowych miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Kobierzyńska" wpływu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na finanse publiczne, w tym budżet miasta Kraków faktu przysługiwania roszczenia odszkodowawczego na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, podczas gdy uchwała pozbawia skarżących możliwości korzystania w dotychczasowy sposób, co w konsekwencji kreuje po stronie skarżących roszczenie odszkodowawcze i co powinno znaleźć odzwierciedlenie w ocenie wpływu uchwalenia planu miejscowego na finanse publiczne. Wyjaśnienia zatem wymaga, że zgodnie z art. 17 pkt 5 tej ustawy prognoza skutków finansowych nie jest załącznikiem do planu, lecz do projektu planu przedkładanego radzie gminy do uchwalenia. Nie ma charakteru wiążącego, lecz pełni funkcję analizy ekonomicznej. Z samej nazwy tego dokumentu wynika, że powinien on określać potencjalne wydatki i dochody z tytułu uchwalenia planu, które na tym etapie nie wymagają szczegółowego oszacowania. Podawane w prognozie szacunkowe dane w zakresie wydatków gminy nie mają żadnego wypływu na realizację w przyszłości żądań skarżących w przedmiocie odszkodowań za grunty przeznaczone na realizację inwestycji celu publicznego. Dla kontroli zgodności z prawem zaskarżonej uchwały znaczenie miało jedynie zachowanie formalnoprawnego obowiązku sporządzenia prognozy.

Stosownie do art.36 ust.1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodnie z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe lub istotnie ograniczone, właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości może, żądać od gminy odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę albo wykupienia nieruchomości lub jej części.

Prognoza skutków finansowych znajduje się w tomie XIII na stronie 1007 (edycja: październik 2021). Wyjaśniono w niej, że podstawę ustalenia wartości nieruchomości przed uchwaleniem planu miejscowego stanowiło aktualne użytkowanie. Założono także, że nastąpi nieodpłatne przekazanie z zasobu Skarbu Państwa na rzecz Gminy nieruchomości niezbędnych do realizacji celów publicznych. Działki Gminy Kraków oddane w różne formy władania stanowią 12,5 % powierzchni obszaru. Zwrócić jednakże uwagę, że ocenę, czy nieruchomość może być wykorzystana w sposób dotychczasowy lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem powinno się opierać nie tylko na uprzednim faktycznym jej wykorzystaniu, lecz należy też uwzględniać potencjalne możliwości w tym zakresie, a więc badać nie tylko to, jak była, ale także to, jak mogła być zagospodarowana. Dlatego sformułowanie Prognozy finansowej, że na obszarze objętym projektem planu nie prognozuje się obniżenia wartości nieruchomości wskutek uchwalenia planu miejscowego, będące konsekwencją przyjętego uproszczonego założenia, jest wadliwe.

W tomie XIII na stronie 9975 znajduje się "Uzasadnienie rozwiązań planistycznych zawartych w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Kobierzyńska" (edycja: październik 2021). Na stronie 32 tego opracowania zawarty został prognozowany bilans finansowy w poszczególnych latach w okresie 10 lat od wejścia w życie planu, w którym przewidziano wydatki gminy na wykup nieruchomości pod drogi i zieleń w wysokości ponad [...] zł, z czego [...] zł na wykup pod drogi, a [...] zł na wykup pod zieleń jedynie obszaru [...] (k.10031). Nie określono w niej zatem środków na zaspokojenie roszczeń z art.36 u.p.z.p.

Podczas LI sesji Rady Miasta Krakowa odbytej w dniu 13 stycznia 2021 r. zwrócono uwagę na konsekwencje uchwalenia w planie terenów zielonych na działkach prywatnych – przegranie spraw w sądzie o odszkodowanie (stenogram z sesji k.31). Stenogram LII sesji Rady Miasta Krakowa odbytej w dniu 27 stycznia 2021 r. wskazuje, że radni zaznajomieni zostali z problematyką odszkodowań za nieruchomości objęte planem. Wobec powyższego nie można stwierdzić, że gdyby sporządzona została rzetelna prognoza finansowa, do uchwalenia planu by nie doszło (wyroki NSA z 23.01.2013r., II OSK 2348/12, LEX nr 1361625; z 21.06.2021r., II OSK 2809/18, LEX nr 324354, II OSK 2258/20). Dlatego też sporządzenie błędnej prognozy nie mogło skutkować naruszeniem art. 15 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 17 pkt 5 w zw. z art. 36 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wreszcie, ustosunkowania wymaga zarzut naruszenia art. 1 ust. 2 u.p.z.p. przez nieprawidłowe wyważenie interesu publicznego i prywatnego, ze szkodą dla interesu właścicieli nieruchomości składających się z działek nr [...] i [...].

W doktrynie wskazuje się, że przysługujące gminie prawo władczego rozstrzygania o przeznaczeniu terenu pod określone funkcje może być skutecznie zrealizowane jedynie w planie miejscowym, który został uchwalony przy zachowaniu określonych przepisami u.p.z.p. zasad i trybu sporządzania planu. W zakres władztwa planistycznego wchodzi również, z mocy art. 6 ust. 1 u.p.z.p., ustalenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego sposobu wykonywania prawa własności nieruchomości. Koncepcja władztwa planistycznego oznacza, że w niektórych przypadkach ustalenia planu mogą ingerować w interesy prywatne podmiotów skarżących w sposób odbierany przez nich jako niekorzystny, natomiast nie musi z tym być powiązane przekroczenie granic władztwa planistycznego. Sam fakt wprowadzenia ograniczeń w zakresie wykonywania prawa własności postanowieniami planu nie świadczy jeszcze o jego wadliwości. Wadliwe byłoby natomiast ograniczenie tego prawa w ramach sytuacji opisywanej jako nadużycie przez gminę władztwa planistycznego, będącej skutkiem wprowadzenia ograniczeń nieproporcjonalnych lub niezasadnych, wynikających z niewłaściwego wyważenia proporcji pomiędzy interesem publicznym a prywatnym. Określając, w ramach przysługującego gminie władztwa planistycznego, przeznaczenie terenu, organy gminy muszą rozważyć wszystkie wchodzące w grę interesy, a powstające sytuacje konfliktowe rozstrzygać zgodnie z obowiązującym prawem. O przekroczeniu władztwa planistycznego można mówić wówczas, gdy rozwiązania planistyczne są dowolne i pozbawione uzasadnienia merytorycznego. W istotę bowiem władztwa planistycznego gminy włączone jest uprawnienie, polegające na legalnej ingerencji w sferę wykonywania prawa własności. W ramach realizacji tego uprawnienia gmina zobowiązana jest do kierowania się interesem publicznym oraz odpowiednim jego wyważeniem w odniesieniu do interesu prywatnego, przy jednoczesnym uwzględnieniu zasady niedyskryminacji, proporcjonalności i racjonalnego postępowania w perspektywie oddziaływania na prawo własności (wyrok NSA z 6 marca 2018 r., sygn. akt II OSK 1196/16 - CBOSA).

Sąd uznał, że Gmina nie przekroczyła granic władztwa planistycznego. Na przeznaczenie przedmiotowych działek pod zieleń urządzoną, oprócz istniejącej na obszarze zieleni, miała wpływ konieczność ochrony terenu przeznaczonego pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną lub usługową o symbolu MW/U.6 przed negatywnym oddziaływaniem Trasy Ł. (KDGP.1) oraz projektowanej ul. 8 P. U. (KDZT.1). Nie bez znaczenia jest również fakt, że 60 % powierzchni obszaru ZPz.6 stanowi własność Gminy. Wreszcie, z opracowania ekofizjograficznego wynika, że teren na którym położone są przedmiotowe działki wskazany jest do kształtowania jako zieleń urządzona.

Przechodząc do oceny skargi J. B. i M. B., stwierdzić należy, że jest ona częściowo zasadna i nie wszystkie przedstawione w niej zarzuty Sąd podzielił.

Przypomnieć należy, że działka skarżących nr [...] obręb [...] jednostka ewidencyjna P. ma powierzchnię około 1 083 m2 i podlega w całości ustaleniom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Kobierzyńska", na podstawie których znajduje się w: terenie zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej o symbolu MW.11 (cz. o pow. ok. 102,25 m2), terenie zieleni urządzonej o symbolu ZPw.2 (cz. o pow. ok. 115,90 m2), terenie wód powierzchniowych śródlądowych o symbolu WS.1 - potok M. K. (cz. o pow. ok. 162,46 m2) oraz terenie drogi publicznej klasy dojazdowej o symbolu KDD.16 (cz. o pow. ok. 702,39 m2).

Zarzut skargi, że ustalenia planu w zakresie przeznaczenia terenów oznaczonych symbolem KDD.16, ZPw.2 i WS.1 są niezgodne z ustaleniami Studium Sąd uznał za niezasadny. Jak już wcześniej przedstawiono, w rozdziale III.1.1 Studium postanowiono, że ustalenia zmiany Studium, dotyczące kierunków zagospodarowania przestrzennego, zawarte w Tomie II i Tomie III wraz z rysunkiem Studium – plansze K1-K6 Studium muszą być przy sporządzaniu planów miejscowych uwzględniane łącznie. W rozdziale III.1.4. Studium wprowadzono kategorie terenów o zróżnicowanych funkcjach i kierunkach zagospodarowania do stosowania w planach miejscowych, m.in. kategorię terenu MW - Tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, z funkcją podstawową w postaci zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej wysokiej intensywności, zieleni urządzonej i nieurządzonej oraz funkcją dopuszczalną w postaci usług, zieleni urządzonej i nieurządzonej m. in. w formie parków, skwerów, zieleńców, parków rzecznych, lasów, zieleni izolacyjnej. Ustalenia te wskazują, że włączenie niewielkich fragmentów działki numer [...] do obszaru oznaczonego symbolem ZPw.2 - tereny zieleni urządzonej oraz do obszaru WS.1 - tereny wód powierzchniowych śródlądowych (potok Młynny Kobierzyński) jest zgodne ze Studium.

Z kolei w rozdziale III.1.2 ppkt 11 Studium postanowiono, że ustalanie w planie miejscowym przeznaczenia terenu pod tereny komunikacji (drogi lokalne, dojazdowe, wewnętrzne) jest zgodne z każdą z wyznaczonych w studium funkcji zagospodarowania terenów, ustaloną dla obszarów w poszczególnych strukturalnych jednostkach urbanistycznych". Zapis ten wprost świadczy o zgodności ze Studium przeznaczenia terenu określonego w planie symbolem KDD.16.

Nie mógł również odnieść zamierzonego skutku zarzut nieprawidłowego sporządzenia prognozy skutków finansowych uchwalenia planu miejscowego.

Powtórzyć należy ocenę zawartą wcześniej, a dotyczącą pierwszej ze skarg. W tomie XIII na stronie 9975 znajduje się "Uzasadnienie rozwiązań planistycznych zawartych w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Kobierzyńska" (edycja: październik 2021). Na stronie 32 tego opracowania zawarty został prognozowany bilans finansowy w poszczególnych latach w okresie 10 lat od wejścia w życie planu, w którym przewidziano wydatki gminy na wykup nieruchomości pod drogi i zieleń w wysokości ponad 16 000 000 zł, z czego 14 140 99 zł na wykup pod drogi, a 1 938 600 zł na wykup pod zieleń jedynie obszaru ZP.1. (k.10031). Nie określono w niej zatem środków na zaspokojenie roszczeń z art.36 u.p.z.p.

Podczas LI sesji Rady Miasta Krakowa odbytej w dniu 13 stycznia 2021 r. zwrócono uwagę na konsekwencje uchwalenia w planie terenów zielonych na działkach prywatnych – przegranie spraw w sądzie o odszkodowanie (stenogram z sesji k.31). Stenogram LII sesji Rady Miasta Krakowa odbytej w dniu 27 stycznia 2021 r. wskazuje, że radni zaznajomieni zostali z problematyką odszkodowań za nieruchomości objęte planem. Wobec powyższego nie można stwierdzić, że gdyby sporządzona została rzetelna prognoza finansowa, do uchwalenia planu by nie doszło (wyroki NSA z 23.01.2013r., II OSK 2348/12, LEX nr 1361625; z 21.06.2021r., II OSK 2809/18, LEX nr 324354, II OSK 2258/20). Dlatego też sporządzenie błędnej prognozy nie mogło skutkować naruszeniem art. 15 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 17 pkt 5 w zw. z art. 36 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Nadto, akurat odnośnie do obszaru KDD.16 w prognozie przewidziano nieruchomości w nim położone do wykupu i podano szacunkową wielkość kwoty niezbędnej na zaspokojenie roszczeń.

Sąd częściowo tylko podzielił zarzut naruszenia art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z § 4 pkt 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U.2003.164.1587), poprzez nieprawidłowe ustalenie zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 10 u.p.z.p. w planie miejscowym określa się obowiązkowo zasady modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej. Stosownie zaś do § 4 pkt 9 wskazanego rozporządzenia, stanowiącego konkretyzację obowiązku określonego w art. 15 ust. 2 pkt 10 u.p.z.p., ustalenia dotyczące zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej powinny zawierać: a) określenie układu komunikacyjnego i sieci infrastruktury technicznej wraz z ich parametrami oraz klasyfikacją ulic i innych szlaków komunikacyjnych, b) określenie warunków powiązań układu komunikacyjnego i sieci infrastruktury technicznej z układem zewnętrznym, c) wskaźniki w zakresie komunikacji i sieci infrastruktury technicznej, w szczególności ilość miejsc parkingowych w stosunku do ilości mieszkań lub ilości zatrudnionych albo powierzchni obiektów usługowych i produkcyjnych.

Stwierdzić zatem należy, że:

- po pierwsze, zasady modernizacji (utrzymania, przebudowy, remontu), rozbudowy i budowy infrastruktury technicznej zostały określone w § 12, a nie w § 15 uchwały;

- po drugie, wbrew twierdzeniom skargi, w ustępie 1 tego przepisu zawarto ogólne zasady obsługi obszaru w zakresie infrastruktury technicznej, ale w kolejnych zasady szczegółowe: w zakresie zaopatrzenia w wodę, odprowadzania ścieków oraz wód opadowych, w gaz, w ciepło, w energię elektryczną oraz w zakresie telekomunikacji, ze wskazaniem wymaganych parametrów infrastruktury technicznej;

- po trzecie, w § 12 ust.3 ( a nie § 15 ust.3) ustalono nakaz odprowadzania ścieków bytowych i przemysłowych, w zależności od obowiązującego systemu kanalizacji, w oparciu o system kanalizacji ogólnospławnej lub rozdzielczej (kanalizacja sanitarna) oraz dopuszczenie w terenach nieobjętych kanalizacją ogólnospławną lub sanitarną, tymczasowo (do czasu realizacji kanalizacji) zastosowanie szczelnych bezodpływowych zbiorników na nieczystości ciekłe. Tak więc zakaz, o którym mowa w zarzucie skargi nie jest bezwzględny, skoro dopuszczono zastosowanie szczelnych bezodpływowych zbiorników na nieczystości ciekłe.

Jednakże w zaskarżonej uchwale wprowadzono również zakaz lokalizacji przydomowych oczyszczalni ścieków (§12 ust.3 pkt) 3).

Stosownie do art.5 ust.2 z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U.2022.2519 t.j.) właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku przez przyłączenie nieruchomości do istniejącej sieci kanalizacyjnej lub, w przypadku gdy budowa sieci kanalizacyjnej jest technicznie lub ekonomicznie nieuzasadniona, wyposażenie nieruchomości w zbiornik bezodpływowy nieczystości ciekłych lub w przydomową oczyszczalnię ścieków bytowych, spełniające wymagania określone w przepisach odrębnych; przyłączenie nieruchomości do sieci kanalizacyjnej nie jest obowiązkowe, jeżeli nieruchomość jest wyposażona w przydomową oczyszczalnię ścieków spełniającą wymagania określone w przepisach odrębnych. Tak więc przepisem § 12 ust.3 pkt 3) gmina wykluczyła możliwość, zagwarantowaną ustawą o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, wyposażenia nieruchomości w przydomowe oczyszczalnie ścieków. Co prawda, stosownie do art. 15 ust. 2 pkt 10 u.p.z.p., w planie miejscowym określa się obowiązkowo zasady modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej, jednakże kompetencja ta nie oznacza pełnej dowolności i musi być wykładana przez pryzmat obowiązującego prawa. Konieczne jest również uwzględnianie publicznego prawa podmiotowego określanego jako wolność zabudowy własnej nieruchomości, która ściśle wiąże się z prawem dostępu do publicznej infrastruktury technicznej, ale i z prawem zastosowania rozwiązań technicznych, umożliwiających prawidłowe (zgodne z przeznaczeniem) funkcjonowanie legalnego obiektu budowlanego.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako akt prawa miejscowego nie może być sprzeczny z przepisami innych aktów prawnych, a zwłaszcza aktów prawnych wyższego rzędu. Wszelkie obowiązki i zakazy nakładane w planie miejscowym na właścicieli nieruchomości stanowią ograniczenie wolności i prawa własności. Powinny być więc zgodne z zasadą proporcjonalności wyrażoną w art. 31 ust. 3 Konstytucji RP. Skoro przepisy prawa dopuszczają wyposażenie nieruchomości w przydomową oczyszczalnie ścieków - niezależnie od istniejącej sieci kanalizacyjnej - to właściciel powinien mieć wybór pomiędzy tymi sposobami odprowadzania ścieków. Wprowadzenie nakazu odprowadzania ścieków w uchwale gminy wykracza poza uprawnienia rady gminy przyznane jej przy stanowieniu o miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego może kształtować sposób wykonywania prawa własności jedynie w zakresie, jaki jest do pogodzenia z przepisami odrębnymi, w tym z ustawą o utrzymaniu porządku i czystości w gminach. Zatem skoro ustawa dopuszcza wprost budowę przydomowych oczyszczalni ścieków, ograniczenie powyższego uprawnienia w oparciu o postanowienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uznać należy za sprzeczne z prawem. Tak więc uznać należy, że § 12 ust.3 pkt 3) uchwały narusza art. 5 ust. 1 pkt 2 u.c.p.g. i ust. 7 tego przepisu oraz art. 15 ust. 2 pkt 10 u.p.z.p

Wreszcie, we wskazanym w skardze przepisie § 15 ust. 3 pkt 4a uchwała nie wprowadziła zakazu stosowania w nowych obiektach paliw stałych jako podstawowego źródła ciepła. Takiej jednostki redakcyjnej brak jest w uchwale. Natomiast w § 12 ust.5 pkt 1) przewidziano, że w zakresie zaopatrzenia w ciepło ustala się zaspokajanie potrzeb grzewczych i innych potrzeb energetycznych w oparciu o sieć ciepłowniczą, paliwa gazowe, odnawialne źródła energii (np. energia słoneczna, geotermalna), energię elektryczną, lekki olej opałowy, z zastrzeżeniem § 12 ust. 1 pkt 7 i § 6 ust. 4.

W skardze została zakwestionowana kompetencja Rady Gminy do określenia w planie zagospodarowania przestrzennego rodzajów paliw zaspokajających potrzeby grzewcze, w tym zakazanie (przez brak wymienienia) stosowania paliw stałych. Zauważyć należy, że stosownie do art.15 ust.2 w planie miejscowym określa się obowiązkowo m.in. zasady ochrony środowiska oraz szczególne warunki zagospodarowania terenów oraz ograniczenia w ich użytkowaniu. Stosownie zaś do § 4 rozporządzenia z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U.2003.164.1587) ustalenia dotyczące zasad ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego powinny zawierać nakazy, zakazy, dopuszczenia i ograniczenia w zagospodarowaniu terenów wynikające z potrzeb ochrony środowiska, o których mowa w szczególności w art. 72 (np. potrzeba ochrony powietrza) i 73 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska.

Uchwałą Nr XVIII/243/16 Sejmiku Województwa Małopolskiego z dnia 15 stycznia 2016 r. w sprawie wprowadzenia na obszarze Gminy Miejskiej Kraków ograniczeń w zakresie eksploatacji instalacji, w których następuje spalanie paliw, mającą swą podstawę w art. 96 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 roku Prawo ochrony środowiska (tekst jednolity Dz. U. z 2021 roku, poz. 1973), wprowadzono już w istocie zakaz stosowania paliw stałych w Krakowie.

Uregulowania planu zagospodarowania przestrzennego o ustawy smogowej nie są jednak tożsame. Plan miejscowy określa sposób przyszłego zagospodarowania objętych nim terenów i nie wpływa na istniejące na jego obszarze budynki i istniejące w nich instalacje. Natomiast uprawnienie sejmiku województwa w zakresie tzw. "uchwały antysmogowej" zawierają regulacje odnoszące się do istniejącej zabudowy i istniejących instalacji, a właściwie paliwa w nich wykorzystywanego. W najnowszym orzecznictwie Naczelny Sąd Administracyjny wyrażony został pogląd, że zakaz stosowania paliwa stałego może być materią unormowaną w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w (por. wyroki NSA z dnia 16 grudnia 2020 r. sygn. akt II OSK 1382/20, II OSK 376/20, II OSK 3494/19, II OSK 3286/19, opublikowane w internetowej centralnej bazie orzeczeń sądów administracyjnych - cboisa). Wbrew zarzutom skargi organ planistyczny nie przekroczył swoich kompetencji, gdyż uchwalając treść przepisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uczynił to w oparciu o przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (por. wyrok WSA w Krakowie z dnia 24 stycznia 2020 r., sygn. akt II SA/Kr 1285/19).

Zasady utrzymania, przebudowy, remontu, rozbudowy i budowy układu komunikacyjnego zostały uregulowane w § 13 uchwały. Spełniają one niezbędne wymogi.

Zwrócić jeszcze należy uwagę, że w myśl art.11i ust.2 specustawy drogowej (Dz.U.2023.162 t.j.) w sprawach dotyczących zezwolenia na realizację inwestycji drogowej nie stosuje się przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W orzecznictwie przyjmuje się, że z przepisu tego wynika konieczność zachowania spójności między zezwoleniem na realizację inwestycji drogowej a projektem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (por. wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2020 r., II OSK 732/18, LEX nr 2976971). Organ planistyczny nie może zatem może pominąć warunków realizacji inwestycji drogowej ustalonych w pozostającej w obrocie prawnym decyzji zezwalającej na realizację tej inwestycji. Z dokumentów przedstawionych przez skarżących, w szczególności załącznika graficznego do decyzji ZRID wynika, że tereny MW 11 poprzez zaprojektowane zjazdy będą miały połączenie z ul. 8 Pułku Ułanów,

Co charakterystyczna, nawet właściciel działek nr [...], 69, [...], [...] i [...] obr[...] przy ul. [...], w rejonie planowanej ulicy [...], w projektowanych obszarach planu oznaczonych symbolami [...], MNi/MWn.5, KDD.16 i [...] - I. sp. z o.o. sp.k w K. wnioskowała o zlikwidowanie terenu KDD.16, który po likwidacji sięgacza do obszaru [...] stał się bezprzedmiotowy i niepotrzebny. Wskazano, że wymienione działki mają bezpośredni dojazd od planowanej ul. 8 P. U. przez istniejące i planowane do realizacji zjazdy w ramach inwestycji realizowanej przez Zarząd Inwestycji Miejskich (zał. Nr [...]). Teren I. przylega bezpośrednio do obszaru 1 KD/7 – drogi publicznej klasy zbiorczej, objętego ustaleniami MPZP "Rejon przebiegu ulicy 8 Pułku Ułanów" zatwierdzonego uchwałą RMK Nr CXV/1553/10 z dnia 3.11.2010 r. (k.9134 – 9152).

Tak więc do rozważenia pozostał zarzut przekroczenia przez Gminę władztwa planistycznego. Podkreślić zatem należy, że akty planistyczne gminy mogą ingerować w sferę własności jednostek, kształtując sposób wykonywania tego prawa, jednakże pod warunkiem, że stanowią wyraz właściwego wyważenia kolidujących dóbr i wartości, poprzez wykazanie, że przyjęte rozwiązania są optymalne - uzasadnione interesem publicznym i nieingerujące ponad niezbędną konieczność w sferę prawną jednostki.

Analiza akt planistycznych prowadzi do wniosku, że interesy te nie zostały prawidłowo wyważone w zakresie terenu KDD.16.

Rację ma skarżący, że ustalenia kwestionowanego planu właściwie pozbawiają go w całości prawa zabudowy działki nr 75. Nie może być tak, że Gmina ustala przebieg drogi publicznej KDD.16 celem zapewnienia developerowi komunikacji z ul. 8 Pułku Ułanów, kosztem innego właściciela prywatnego, gdy sam zainteresowany żąda zlikwidowania tego terenu. Nadto, zwrócić należy uwagę, że przepis § 13 ust.1 pkt) 4 lit.v) uchwały jest niezrozumiały. Stanowi on bowiem: "dla poszczególnych klas dróg ustala się następujące szerokości drogi w liniach rozgraniczających terenów przeznaczonych pod: drogę w terenie KDD.16 - do 12 m, z poszerzeniami: do 21 m w rejonie placu do zawracania oraz do 28 m". Tak więc przepis ten nie określa, gdzie ma nastąpić poszerzenie tego terenu do 28 m, co dyskwalifikuje ten zapis.

Natomiast za niezasadny Sąd uznał zarzut naruszenia art. 140 ustawy Kodeks cywilny w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 6 ust. 2 w zw. z art. 3 ust. 1 oraz art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zakresie dotyczącym części nieruchomości skarżących położonej w terenie oznaczonym symbolami ZPw.2 i WS.1.

Jak już wcześniej (w rozważaniach dotyczących pierwszej skargi) przedstawiono w rozdziale II.5 Studium (str.88) wskazano, że nadrzędnym celem jest stworzenie takich warunków gospodarowania środowiskiem, które spełnią wymogi zrównoważonego rozwoju, a także zapewnią wyższą jakość życia mieszkańców i zwiększą atrakcyjność turystyczną Miasta, przy zabezpieczeniu środowiska przyrodniczego dla przyszłych pokoleń. Polityka przestrzenna w zakresie kształtowania systemu przyrodniczego i ochrony wartości przyrodniczych ma za zadanie m.in.: kształtowanie korzystnych warunków aerosanitarnych i mikroklimatycznych, zwiększenie dostępu do terenów rekreacyjnych, poprawę jakości powietrza, poprawę klimatu akustycznego. Zadania te będą realizowane m.in. poprzez wprowadzenie takich standardów zabudowy i zagospodarowania, które będą zabezpieczały przed niekorzystnym ich przekształceniem oraz przyczynią się do eliminacji głównych zagrożeń na terenach o dużej wrażliwości. Wskazano, że ochrona systemu przyrodniczego Miasta ma polegać m.in. na ochronie systemu przyrodniczego przed naporem inwestycyjnym na tereny ważne przyrodniczo, z uwzględnieniem: a) istniejących wartości przyrodniczych, b) istniejących wartości kulturowych zieleni, c) dostępności do terenów rekreacyjnych; d) podejmowaniu działań mających na celu poprawę jakości powietrza.

W świetle tych założeń, przeznaczenie w kwestionowanym planie niewielkich części działki nr [...] (ok. 115,90 m2) na teren zieleni urządzonej o symbolu ZPw.2 oraz (ok. 162,46 m2) na teren wód powierzchniowych śródlądowych o symbolu WS.1 - potok M. K., nie przekracza władztwa planistycznego gminy.

Wobec powyższego, na podstawie art.151 p.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę J. B., L. B., Z. K., M. B., E. L., M. C., G. C., J. S., H. B. oraz M. P. – jako niezasadną.

Uwzględniając skargę J. B. i M. orzeczono jak w punkcie 2 sentencji wyroku, na podstawie art. 147 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 28 ust. 1 u.p.z.p., stwierdzając nieważność: § 5 ust.1 pkt 12) lit.t) w zakresie symbolu KDD.16, § 12 ust.3 pkt 3), § 13 ust.1 pkt 2) lit.p) w zakresie symbolu KDD.16, § 13 ust.1 pkt 4) lit.v) w zakresie symbolu KDD.16, § 13 ust.2 w zakresie symbolu KDD.16, § 13 ust.9 pkt 1) w zakresie symbolu KDD.16 i § 32 ust.1 pkt 1) lit.d) w zakresie symbolu KDD.16 zaskarżonej uchwały w części tekstowej i graficznej - w zakresie, w jakim dotyczą działki nr [...] obr[...].

W pozostałej części skarga została oddalona na podstawie art.151 p.p.s.a. (pkt 3).

O kosztach postępowania orzeczono w pkt 4 sentencji, na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 2 p.p.s.a. Na zasądzone koszty postępowania składa się uiszczony wpis od skargi w wysokości 300 zł, uiszczone opłaty skarbowe od dwóch pełnomocnictw w wysokości 34 zł oraz kwota 480 zł tytułem wynagrodzenia radcy prawnego reprezentującego stronę skarżącą, ustalona jako stawka minimalna na podstawie § 14 ust. 1 pkt. 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 265 ze zm.).